John is onvrijwillig verkeerd afgestapt van zijn fiets. Vliegt over de auto heen met een salto en land op de trottoirband op zijn kop. Helm gebroken dus de voorstelling kan je wel maken dat hij een paar dagen mist. Zelfs zijn beide gebroken handen voelt hij niet met die medicijnen. Na zeven weken ziekenhuis ziet die nog steeds de wereld voor een krentenbol aan. Nee alle gekheid op een rietje. Hij is er nog niet best aan toe. Zijn hersenen liggen nog los in zijn gebroken schedel en bij het geringst stoten of verkeerde beweging is die weer weken terug in zijn revalidatie. Tijd dus om saampjes rustig aan de waterkant te zitten en de dag door te nemen

Als mijn vriendje dus al een dikke week thuis is na zeven weken ziekenhuis wordt het tijd om de oversteek te wagen en naar de overkant te verkassen met mijn viskleding. Dus stap ik de ferry op 5 juni 2022. Lekker dicht bij huis. vijftien minuten en je staat op de terminal. Alleen aan de andere kat is het best wel een stukkie toeren van Hull naar net onder Liverpoel voorbij Manchester. Dat doet Julie graag voor me de schat

Julie de vrouw van John reist de hele wereld door en die kan je dus op pad sturen voor je reis zo goedkoop mogelijk te maken. Er waren wel wat eisen… Niet via Schiphol want Henny doet je daar geen plezier en vier uur van tevoren aanwezig is van de gekke. Henny die rijdt niet meer graag in de auto. Dus Eindhoven valt af en volgens John wil je niet meemaken dus dan de boot. Een kwartiertje vanaf Hellevoet. Alleen moeten ze me dan ophalen en er bijna drie uur voor me rijden vanuit Chester. No problem voor Julie. Trouwens al ze zeggen in Engeland het is naast de deur… Ik weet niet of het door die mijlen komt maar vlak bij is al snel een uurtje rijden.

Ik weet het met een vliegtuig ben je er zo maar al die controles en wachtrijen. Ik meld me aan en loop zo door de douane naar mijn hut. Onbegrijpelijk want heb ook de dia nikon scanner bij me in een aluminium koffer. Heerlijk zo onbevangen naar de entertainment aan board met een biertje. Zes euro’s een biertje maar daar zit het glas denk ik bij. Ik kom nooit buiten dusse. Die staat nu als aandenken bij mijn verzameling.

Weet van elk glas waar het vandaan komt en er is een mooi verhaal bij. Vakantie’s, feesten, verjaardagen, chinees eten met de familie. You name it. En ik heb er weer een memory bij

Deze stek weet John nog wel

Je wandelt door die boot heen en op deck 9 waar alle entertainment is maar na een paar biertjes ga ik liggen. Alleen is toch anders. Er doen een paar meiden hun best met een liedje zingen. Je kan gokken. Nee ga me voorbereiden op een paar dagen vissen met John

Heerlijk is dat als je wordt opgehaald. Iedereen staat te kloten met een taxi bellen en de mijne komt voor rijden. Of je helemaal goed bent weet ik niet maar fietsen hier is bergie op en bergie af. Niks voor mij dus. Heb al tien jaar een dure tweewieler staan met 50 km op de teller. Die heeft Theo van Kralingen erop gezet met naar huis fietsen vanuit Geervliet waar ik em gekocht heb

Ja en afgesproken om de dag Fisch en Chips te eten. Ik ben er gek, thuis doe ik dat ook vaak eten. John en Julie zien die slappe frites niet zitten dus maken zelf van die Mac Donalds staafjes en in ruil krijg ik twee kabeljauwtjes filetjes in een jasje. Heerlijk. Dat mag je me elke dag geven.

Tja en dan tompoezen na ik denk dat mijn visvakantie nu al wordt verlengt.

Als Julie dan de “garden” laat zien met al haar groenten tuinen zie ik de mesthoop. Helemaal vol wormen. Die nemen we morgen mee zeg ik dan. Kan niet beter. Mestwormpjes zijn veel zachter dan gekweekte wormen. Daar doe wedstrijdvissers een moord voor om die zo te kunnen scheppen

Wormen vangen dus. De eerste vangsten zijn binnen maar zoals ze gisteren in een dikke bult bij elkaar zaten. Vandaag dus niet en allemaal heeel klein.

Komt nog bij dat ik niet in de vervoersmiddelen van J&J mag rijden. Dan ben ik onverzekerd. Ik mag niet rijden in een auto van een Engelsman. Die zijn verzekerd op de auto terwijl wij zijn verzekerd op de persoon. Das heel vervelend. Normaal pakte ik gewoonweg het vervoer van John zoals hij ook hier doet maar nu mag ik dat niet. Het is allemaal wat strenger geworden

Je vindt ze overal van die poelen om te vissen. Maar ik snap goed dat al die Engelsen vissen bij ons in het Voornse Kanaa op brasem (Bream). Want dat wij weten niet wat we eigenlijk hebben in ons land. Een vergunning kopen en je kan bijna in heel Nederland vissen. Vissen in Engeland is duur. Overal moet je een dag of avond vergunning kopen en de prijzen zijn in drie jaar verdubbeld.

De gemeente zit er nu ook in en er zijn andere beheerders. Ze waren te groot qua oppervlak en wilde uitbreiden met meer vijvers. De gemeente wilde ook bouwen net als hier in Nederland dus moesten ze grond af staan om zelf meer vijvers te graven.

Alle vis spulletjes naar de dichtstbijzijnde steiger want we hebben maar twee uurtjes vissen. Achterin schijnen de beter plekken te zijn en daar zitten ook allemaal mannen met een vaste stok te vissen. Dit hier lijkt een beetje op Snake Lake in Nederland. Moet al gek lopen niets te vangen

Heb nog niet ingegooid en wil wat voer aanmaken als ik al bijna mijn hengel kwijt ben. Gelukkig kan ik em redden maar het schepnet is nog niet in elkaar gezet dus verspeel ik em. Dat gaat wel heel snel. Daaropvolgend kan ik wel oppakken uit het water. De korf zit nog vol voer het lag er net allemaal in tegen de overkant aan.

Dan om drie uur vraagt het ziekenhuis of dat John wat eerder kan komen. De tijd op de foto’s is Nederlandse tijd een uurtje eerder. Julie is al onderweg met broodjes en voor mij koude biertjes. Dan brengt ze John naar het ziekenhuis voor een gesprek van ‘hoe nu verder’ en dan kan ik doorvissen. Goed plan dus.

Dat wormpje erbij opzetten op de haak naast de hair dat is een goed idee. We vangen duidelijk meer als onze buurman. Het zijn weerhaak loze haakjes dus je ziet gelijk als de worm er af is. Geen geruk meer aan de lijn. Dus binnen halen en opnieuw beazen. En dat moet best snel binnen vijf minuten. De vissen hier kennen de klappen van de zweep. Maar dat friemelende wormpje kunnen ze net weerstaan en proberen die te pakken

Als John dan wordt opgehaald net na vieren begint het opeens te lopen. Ian is een vismaatje van John en die presteerde het om in deze vijver een barbeeltje te vangen. Dat is een unieke vangst hier volgens John. Die probeert al 12 jaar deze bijzondere vis te vangen. En wat denk je. Ik vang er eentje. Geen Bak maar een leuke bijvangst en ze zijn net zo sterk als die karpertjes. Tuurlijk gaat ik ff naar mijn buurman om er een plaatje van te maken om naar John te appen. Hilariteit dus en is mag niet meer hier vissen tot hij er ook eentje kan vangen.

Ik zit hier best zo met m’n broodjes en koude biertjes in het zonnetje. Zo af en toe een karpertje drillen. Heerlijk is het

Als John er weer is hebben we wat te bespreken onder het vissen want dat revalideren is een lastig pakketje voor em.

Als ik dan even later weer een barbeeltje vangt dan wil die er zelfs geen foto van maken. pissig is die maar wel handelbaar zal ik maar zeggen maar ik snap em. Elke rookie vangt de mooiste vis zodat de kenner van het water dik voor het achtereind van een koe staat.

Het duurt dan ook eventjes maar na lang aandringen toch een foto. Hij weet nu al dat ik em daar tot lengte van dagen zal plagen ermee.

Door dat kleine mestpiertje wat ik op det haakje kan frummelen ligt mijn method feeder maar een paar minuten te water of er gebeurt wel wat

Zo is vissen natuurlijk fantastisch. We zijn de laatste hier zo’n beetje aan de vijver. Alle stokvissers die we konden zien zijn naar de warme hap.

Ik krijg John niet aan de wormen. Hij vertikt het. Terwijl ik de ene na de andere vang. De korf zit nog vol met voer ze hebben alleen oog voor die worm wat ik al dacht.

Als ik dan mijn derde barbeeltje vang gaan we naar huis. Nee, nee niet meer ingooien we gaan hoor, hoor ik dan. Het is welletjes met jouw. Tis me wat ik vis hier al twaalf jaar en heb nog nooit een barbeeltje gevangen zoiezo niet van m’n hele leven. Nou zeg ik, ik ook niet. Dit is de eerste keer maar zo moeilijk is dat hier toch niet. Ian vangt die in zijn eerste keer hier en nu ik drie stuks. En zo gaat dat dan door onder vrienden. Lekkefr stangen op z’n Rotterdams. Ik hou wel van hem hoor..

Je ziet het ik wordt in de watten gelegd. Wat ruimte maken onder de overdekking want er komt zo dadelijk een HotBad. Hier en daar wat schuiven met motoren, grasmaaiers, kachelhout maar dat gaat goed komen en hupsakee. Die is snel warm gelijk maar even uit proberen. Ik hoor John spetteren en al snel lig ik naast em totdat Suesanne en Harry komen de ouders van Julie. We gaan vanavond een happie kanen in een of andere pub. Daar kan iedereen komen in werkkleding tot aan je beste pak om de dag af te sluiten. Dat is dus wat voor mij..

Met Dexter de nieuwe hond van Suesanne en Harry kan ik gelijk goed mee overweg. Laat mijn buitenkant van mijn hand zien en hij ruikt er eventjes aan. Kijkt me aan van dat is oke. Een koekie doet de rest en hoppa. Op schoot is die in no-time en niet meer van mijn zijde weg. Wat een slijmbal hoor ik om me heen

We gaan gezellig wat eten in de ‘The Fox &Hounds’ een lokale pub waar iedereen strand na zijn werk of wandeling. Natuurlijk voor mij Fish & Ships maar ben blij dat ik dat menu van Julie ook mag proeven. Hier ben ik dus ook een grote eter. Paar jaar geleden gewoon in het dorp de lekkerste Fish & Ships gegeten bij Victoria. Zie de verhalen en die smaak heb ik deze week nog niet gevonden. Of gebakken in de zonnebloem, doorbakken, verkeerde temperatuur dus te vet. Maar we blijven zoeken hier naar net zo’n goeie tent als in Chester

Nee hoor mij hoor je niet klagen. Lekker naar Nederland tegen Wales kijken tot dat ik in slaap valt. Morgen weer een dag zal ik marr zeggen. Willen we in Chester Lakes gaan vissen. Gelukkig is mijn terugreis nog niet geboekt. Zijn ze hier wel gewent hoor. Als ik kom om te vissen dan blijf ik ook eventjes en wordt de terug reis meerdere malen verzet..