Bladstil H’vliet
Als ik zondag Leo belt om morgen maandag 6 februari 2017 te gaan vissen krijg ik al snel een berichtje terug. Daar heb ik zin in. Ik kan om 12.00 uur bij jou zijn. Ik heb er waarschijnlijk ok zin an want ben al wakker als het nog donker is. Dan maar uitgebreid ontbijten, rustig een paar bakken koffie onder WNL-TV er moet nog wat gedaan worden aan de boot en het is al snel half twaalf als Leo er aan komt.
Maar zoals altijd moeten we ff bijkletsen, nieuwtjes uitwisselen, de spullen van Leo aanmonsteren en koffie drinken. We hebben immers de tijd aan ons zelf maar gek genoeg zijn we altijd wel een uurtje bezig voordat we traileren.
We varen in een keer door naar het Spui tenminste dat is de bedoeling. Het water is zo helder dat we hopen dat de stroom er in zit daar. De Haringvlietsluizen staan open dus daar zit een goede kans in. Maar als we langs het Hoornse hoofd komen gooien we toch even het anker uit (MinnKota). Daar hebben we samen hele goede herinneringen aan op deze stek. Nog vanuit de Linder toen heeft Leo zijn beste dag gehad qua vangsten en een regelmatig hebben we later daar onze dag nog goed gemaakt. Maar vandaag gaat het niet lukken. Helemaal stil is het daar het lijkt wel een tuinvijver zonder pomp. Helder stroomloos water. We speren door naar de monding van het Spui of we daar al werpend langs de rand van 5 meter wat kunnen activeren maar de rovers geven geen thuis. Trouwens de Witvis is ook in geen velde of wegen te vinden. Sporadisch zie ik wat op de fisfinder en daar vissen we dan ook helemaal uit bij inhammen, sluisjes, ingangen van natuurgebied. Werpend naar de kant en dan naar dieper water proberen een baars of snoek te vangen. Daar rond de haven van Zuidland kennen we net groter als ons blinkertje daar kunnen we wat baarsjes activeren tot een aanbeet. Als ik dan plotseling op de shad ik een een flinke beuk op krijg van een mooier exemplaar. Jipeeye we hebben ze gevonden maar daarna krijgen we helemaal geen aanbeten meer. Je ziet op het Spui waar de stroom er helemaal uit is tot op de bodem net vijf meter diep. Nee dit is het ook niet we gaan weer terug naar het Haringvliet.
Maar de view is fantastisch, wat een mooi gebied is dit toch en wat zijn we bevooroordeeld in dit delta gebied te wonen. We liggen vanaf huis in een kwartiertje op het mooiste viswater van de wereld.
Maar dat is vissen de beleving ervan op dit water is fantastisch. Wel goed aankleden maar het vinden van je tegenstander, het aanpassen van de manier van vissen is dan cruciaal om vis te vangen. Voor ons maakt het niet uit en mijn maatje Leo is precies hetzelfde en dat is belangrijk. Vis vangen is fantastisch maar een taaie dag gaan we ook niet meer uit de weg. Niet meer want dat heeft lang bij mij geduurd om in deze fase te komen. Was gefocust op vis vangen maar je moet op een punt komen dat het wel eens heel taai kan zijn. En ik geloof dat dat deze keer zijn hoogte punt zal gaan bereken. De gehele middag alles afgezocht en ze niet kunnen vinden.
Vlak voor het sluisje ter hoogte van Melissant zien we m’n WPC maatje Mirabel, met mijn Vismaatje aller tijden Joop Flohil. Daart heb ik al heel vis uren mee op zitten. En mijn grote info aan materialenkennis Captein Mario langskomen. Die hebben nog minder geluk gehad vandaag dan wij en wachten nog op de eerste aanbeet. Ik moet zeggen dat dat niet veel goeds voorspelt voor de rest van de dag op het Haringvliet. Klopt ook want werpend naar de kanten rond het sluisje levert niet op. Als je ergens een baars of snoekje zou verwachten dan moet dat hier zijn maar volgens mij staat die sluis niet op en terwijl de waterstand niet extreem hoog staat en de Haringvliet sluis open staan.
We nokken af en gaan naar het BassBusterPlein voor de werkhaven en de vuurtoren. We laten ons afzakken vanaf de vaargeul langs het talud naar de twaalf meter lijn en dan is het plotseling onderweg raak op de fireball van Leo.
Wat zijn we er blij mee want anders was het wel heel taai geweest vandaag. Eigenlijk wilden we er uit gaan dan zijn we voor donker thuis maar na deze adrenaline stoot gaan we natuurlijk dit richeltje voor Hellevoet helemaal uit vissen.
En dan hebben we te maken met dat bekende uurtje waar je elke keer weer hoopt in terecht te komen. Ze gaan helemaal los. De ene misser na de andere om vervolgens je shad weer te laten vallen en de volgende te haken. Veel losse die een paar meter mee komen om vervolgens te lossen de shad valt en weer wordt hij gegrepen na twee hupjes. Wat een geweld maar wel op de vierkante meter. Eenmaal een aanbeet dan blijven we er een paar rondjes draaien en de aanbeten volgen dan vanzelf.
De voorkeur gaat toch weer naar kleine shadjes net als met Ulf twee wkn. geleden. Leo met zijn dropshot en een dood voorntje heeft beduidend minder aanbeten en de losse die ik heb heeft Leo te maken dat zijn visje er af gesnoept is. Al snel is die dat zat en schakelt ook over op kunstaas.
Dan alsof er een knop wordt omgedraaid kunnen we ze niet meer vinden. Op de fishfinder zagen we ze sowieso niet zo plat op de bodem lagen ze waarschijnlijk maar we zien wel een hele grote schaduw over de stek heen komen. Wat zou ik die graag aan de haak slaan.
We dobberen nog even naar de vuurtoren waar Cor al een dik uurtje staat te werpen en nog geen tikkie heeft geregistreerd. We laten ons weer zakken naar 16-18 meter en dan omhoog naar tien en rond die twaalf meter krijgen we die aanbeten onder de scholen aasvis. Doe het nu niet andersom dus van ondiep naar diep want dan is er geen enkele aanbeet te registreren. Dit gebeurt zo vaak en waarom is de grote vraag. Je zou toch denken dat die aasvis vanuit die ondiepte naar dieper water vertrekt. Is het de aas aanbieding, dat moet haast wel. Dus nog veel op te steken voor de BassBuster. Geeft niet wij vangen ze nu dus hebben alle lol ervan saampjes. Soms heel geniepig en even later een verschrikkelijke beuk tot in je elleboog. Ik weet niet hoeveel ik er gemist heb maar vis al twee jaar zonder dreg op de staart en vandaag is dat dus een dik nadeel. Leo mist er net zoveel op de firebal dus er mee zitten. Nee dat hebben we niet het is een fantastische afsluiting die beuken te voelen. Ik vang nog wel de mooiste van de dag onder toezien van de vuurtoren.
