Tuurlijk dat regel ik voor je krijg ik te horen maar ik heb nog een klusje te doen dus ben ik wat later. Prima natuurlijk want het Pike Fisching Team wil toch niet al te vroeg beginnen. Het is pas laat licht en vroeg donker deze dagen met een guur windje maar gelukkig vandaag als enigste dag van de week droog.

We beginnen dus aan de noordzijde van de haven en vinden al snel een plek uit de wind met zelfs een mooie zitplek aan de waterkant. Het water is kristalhelder en we zien geen enkel watervogel zwemmen laat staan jagen dus dat geeft al aan dat we er weinig van verwachten op deze stek. Misschien zodadelijk onder de bootjes aan de overkant.

Als Rob dan arriveert om het hek open te maken doen we eerst een bakkie.

Het is wel leeg in de haven. Die zomers zo vol ligt. De bootjes die er liggen hangen vol met kerstverlichting. Ik hoop dat de vis er ook van houdt en er gezellig onder liggen te chillen.

En terwijl Rob koffie zet zoek ik het kleinste kamertje op. Met al die dunne lagen kleding aan is dit wel fijn zo je behoefte te kunnen doen.

En dan ziet ik ook het plaatselijke suffertje van Hellevoetsluis voorbij fietsen. Als je wat wilt weten van het allemaal gebeurt in de Vesting en ver daar buiten dan moet je bij onze weliswaar genietend van zijn pensioen, onze sportfotograaf zijn. Die weet alle weetjes die is bijna net zo geïnformeerd als “de kapper” uit de Vesting. Theo heeft hier ook zijn zeilschip liggen en komt dagelijks even kontroleren. En na aanroepen komt die ook even naar “De Stuurhut” om mee te doen aan de sterke verhalen

En waar vindt je nog koffie met accordeon. En onder een heerlijk deuntje zingen we onder het genot van een bakkie leut de pannen van het dak. Dan komen ook de verhalen los en die weten we allemaal wel te vertellen als fotografen en ondernemers in het grafische vak aan één tafel.

En zo’n warme bak koffie met melk gaat er wel in. Jawel Rob kent zijn pappenheimers wel.

De zelfontspanner ook uitgetest na de zwempartij van mijn Olympus Styles Tough. Ik denk zelfs dat knopje na 15 jaar voor de eerste keer gebruikt. Misschien bij de Bassbuster Avonturen in Indonesië waar ik em uiteindelijk toen voor heb gekocht. Want dat was een prijzig kameraatje toendertijd. Waterdicht tot 15 meter en dat bewijs is er nu zie het vorige avontuur, schokproef van vier meter en dat is meermaals bewezen inmiddels, nee een wereld dingetje dat nog aardig foto’s en filmpjes maakt ook.

Maar we zijn gekomen om te kijken of er vis te vangen valt in de haven. Theo gaat zijn bootje kontroleren en Rob heeft altijd nog wel wat te doen. Die moet dat pensioneren nog wat aanleren. Maar die is dan ook net pas begonnen ermee. We gaan hem ermee helpen.

En dat vissen valt vandaag vies tegen. Je kijkt twee meter diep zo helder is het water. Misschien als zo dadelijk de schemer invalt trekt misschien de aasvis de haven in. Maar of we daar de tijd voor nemen is te bezien. We kunnen ook terug komen zo dadelijk natuurlijk.

Zullen we het in de polder gaan proberen zegt Wim dan en ik ben ook om. Maar we doen dit zeker nog een keertje over want we hebben hier ook veel beter tijden meegemaakt. Die hele goede tijden zullen niet meer terug komen maar. Dat de haven vol met witvis lag en je net 8grams dobbers moest vissen om snel te zakken om door de aasvis heen te vissen op zoek naar die bakstenen van voorns. Dan lagen de snoeken ook gestapeld hier in de haven. Vissen ver over die magische meter grens heen. Snoekbaarzen kon je zoveel vangen als je wilde. Nee net eens zo lang geleden. Altans voor mij dan want de jaren vliegen voorbij. Maar dat komt nooit meer terug. Ben blij dat nog te hebben meegemaakt.

We rijden in één keer door naar de duiker waar we beiden de afgelopen tijd een snoek hebben kunnen vangen. En waarempel de enigste aanbeet krijgen we hier. Wim kan een mooie dikke volgevreten snoek haken maar dat is het dan ook. Ze laat zich een paar keer zien terwijl ik klaar staat met het landingsnet. Het is een mooie tachtiger maar dan knalt ze met een niet te houden sprint de duiker in en schiet los. Wat jammer is dat dan. We hadden graag deze sessie afgesloten met zo’n groene rakker op de foto.

Maar zo’n aanbeet geeft de burger toch wat motivatie want dat zat wel een beetje in een dipje. We gaan naar de volgende stek. En als we daar dan al even staan zegt Wim ik heb gelezen dat als je er eentje vangt daar moet blijven want al die snoeken in de polder liggen vaak bij elkaar. En dat zeg je me nu. Dus daar plaag ik em natuurlijk mee de volgende stekken. We hadden moeten blijven zeg ik dan. Wim heeft zijn zolder opgeruimd en bracht me drie meter hengelsportbladen. Minstens tien jaargangen van de bladen; Het visblad, Succesvol Vissen, Haak, Schubben en slijm, Visionair, Snoekerijen en wat niet meer. Sommige bladen kende ik niet eens uitgegeven bijvoorbeeld door een hengelsportvereniging en dan glossy bladen. Ik moet dus nog wat kennis inhalen vergeleken bij mijn vismaatje. Na zo’n visdag ligt trouwens de auto vol met plastic, blikjes en flessen. Wat een rotzooi ligt er steeds weer langs de waterkant.

Als dan bij een te wat te ruwe inworp mijn aasvis verliest maar mijn dobber door de wind aan de overkant in het riet beland kan gelukkig Wim nog de boel redden. Zou niet alleen zonde zijn van de dobber gekregen van mijn Vismaatje Joop Flohil maar er zit ook nog lood en een stalen onderlijntje net dreg aan. Daar zou zomaar een watervogel mee in aanraking kunnen komen en dan is het leed niet te overzien voor die arme gevleugelde drommel.

De laatste stop is toch weer Stal Flica. Je komt er toch langs. Denk ik de polder de drukst bezochte plek maar je slaat em ook niet over. Toch nog eventjes proberen dus. Maar nee we kunnen er niks meer van maken vandaag.

Wat maak ik nu weer mee. Het wordt ook steeds gekker. Op de terug weg plotseling file op de rijksstraatweg. Kan natuurlijk vlak voor een zebrapad. Als er maar niemand is aangereden denk je dan want onze kant gaat wel heel langzaam vooruit. Maar voor de vuurwerkwinkel zien we wat er aan de hand is. Je kan pal voor de winkel je auto niet kwijt en dan zet je gewoon je alarmverlichting aan en gaat je vuurwerk uitzoeken in de winkel. Schijt aan de hele wereld. Voor de winkel is het trouwens afgezet voor de wagens die het vuurwerk steeds aanvoeren. Terwijl volgens mij ook een achteringang is met een pleintje dus dat is al vreemd geregeld. Tja blijven lachen maar is het devies..

Ik staat voor de deur bij Wim net over zeven uur maar ik ben al een paar uurtjes wakker. Dat heb ik altijd voor een dag vissen. Dan heb ik al verschillende aanbeten verzilvert zal ik maar zeggen. Op zondag is het rustig op de pad en op onze route geen wegwerkzaamheden dus we zijn ruim op tijd aanwezig.

Vorig jaar hebben Martijn en Wim ook meegedaan en niet alleen de de grootste snoek gevangen door Martijn die er zelfs drie op de mat legde. Maar ook de totaal lengte door de baarzen van Wim erbij de eerste plek gevist. En dat is knap op water waar je nog nooit bent geweest. Dus als invaller wordt er wel wat van me gevraagd vandaag.

We worden ontvangen met koffie in een heus eigen clubgebouw aan de vestinggracht. Later hoor ik van Remco Akkermans die de bar vandaag bemand dat de vereniging van 1600 leden voor de corona naar 2500 vandaag is gegroeid. Dat men het water beheert, onderhoud en pacht van de gemeente. Het ziet er allemaal gelikt uit.

We proberen wat informatie te sprokkelen als we ons inschrijven bij Patrick en Joost. We horen daar dat “de Veste”, de Vestinggracht zoiets als bij ons in Hellevoetsluis maar dan anders het water kristal helder is. En dat klopte ook toen we daar aan het einde van dag nog effentjes zijn wezen kijken. Tuurlijk want daar heeft Martijn vorig jaar zijn drie snoeken gevangen. En dat wilden we graag eren. Maar nee je viste in kraanwater zo helder. En toch is daar vandaag de grootste vis gevangen door Meerdert Speek, een snoek van 79cm. Dan roept Patrick dat we kunnen beginnen en de zaal is binnen de minuut leeg. Wij praten nog eventjes want ik wilde weten waar het langs de rivieren vrij is om te vissen en of je er überhaupt kan komen. En dat is dus niet overal, bijna nergens allemaal bedrijven terrein. Okeeye we zien wel.

We rijden in de richting van een kanaal en de Amer. We willen dieper en stromend water opzoeken. Het is de eerste koude nacht geweest rond het vriespunt en dan zijn de vissen een beetje van slag. Dat zagen we gisteren ook al met de snoekwedstrijd op Voorne Putten. Als je dat wilt dan moet je zeggen de mannen. Rotonde door dan links af, volgende rotonde rechts en bij het industrie terrein er af. En dat laatste heb ik dus gemist. We komen in een haven aan en dat ziet er fantastisch uit. Als we hier geen baars en snoek vangen dan moeten we stoppen met vissen en achter die gebreide onderbroek blijven hangen.

Wat raar dat we niemand zien zeg ik dan tegen Wim want dit stukje water is goud. Je moet even een foto doorzenden om te vragen of we hier mogen vissen. Antwoord is nee dus. We zijn te ver doorgereden en moesten voor de brug over het kanaal afslaan naar dat industrie terrein. Dat watertje, die haven, het was te mooi om waar te zijn. Dus vol gas terug naar de andere kant van dat kanaal.

Dan zijn we toch waar we dachten willen te zijn vanaf het plattegrondje. Wat een mooi stekkie daar onder de brug waar we net over heen en weer sjeesden. Daar waar Wim staat te vissen beneden aan de dijk komt water uit de polder, een gemaaltje en die zorgt voor een mooi stroompje. Ik heb eigenlijk mijn verkeerde hengelsetje meegenomen. De set van “de Punt” was hier gewenst geweest maar zo ziet je maar. Met dat streetvissen kan je van alles verwachten. Ik heb te licht materiaal voor dit type water. Maar met dit windje in de rug haal ik net die balken van de brug met mijn kunstaas Een shadje met een loodkopje van 18gram dus dat moet vis gaan opleveren. Maar dat kanaal daar zit geen stroompje in en is niet zo diep als je verwacht zeker als je het Europoortgebied gewent bent. Het enigste stroompje komt van dat gemaaltje en dan nog. Onbegrijpelijk dat we geen aanbeet krijgen want het stinkt hier gewoon naar schubben.

Dat gaat taai worden vandaag daar zijn we het wel over eens. Gisteren was het ook moeilijk vissen om aanbeten te forceren bij de roofviskampioenschap Nissewaard dat zal vandaag niet anders zijn vrees ik. Wim vist met spinners en pluggen in alle maten en kleuren de bovenlaag af en ik dito met shadjes op en net boven de bodem in allerlei variaties in bewegingen het binnen te vissen. Dit blijven we de gehele dag doen totdat we op één van de methoden aanbeten krijgen.

Maar geen enkele reactie aan de andere kant. Het water ziet er ook als dood uit. Geen enkel jagende fuut, geen kringetje op het water wat verraad dat er vis aanwezig is. Terwijl het hier op deze plek wat enigste een beetje stroomt door dat gemaal. We zitten niet goed dus. We vertrekken weer maar natuurlijk de andere kant ook eventjes uitgegooid. Maar daar is het nog geen halve meter diep en glashelder. We gaan een andere stek zoeken en ik hoor van mensen die de hond uit laten dat er een eindje verderop een soort strekdammetje is dat deels de Amer in loopt. Daar zien we wel vaker mensen vissen vertellen ze. Dat klinkt ons al beter in de oren en we gaan op pad.

Als we aankomen dan gaan we eerst kijken en dat ziet er weer prima uit. Maar weer zien we geen andere vissers. Dat is toch wat vreemd.

We zoeken uit wat we denken nodig te hebben uit de auto en gaan aan de wandel. Want dat is wel lekker de auto mee en naar de stekken rijden. Want laatst in Utrecht, Rotterdam en ook in Hellevoetsluis moet alles lopende. En dan wordt het een heel ander verhaal voor ons. Die jonge gassies zitten dan al wel en breed te vissen als wij aankomen met de tong op de schoenen.

Het strekdammetje loopt met een bocht de Amer in. Dat moet een heel goede snoekbaars stek zijn denk ik. Daar moet het wel stromen op de rivier. Aan de overkant ligt de Biesbosch.

De plek lijkt veel op onze stek in Hellevoetsluis “de Punt” of in Middelharnis en Stellendam. Er staat hier al gelijk langs de wand twee meter water. Daar moet wel aasvis, krabbetjes, garnalen en slakken zitten en dus ook baars en eventueel snoek die dat dan weer lusten. Dertig meter uit de kant voel ik een mosselrand en naar verder de vaargeul. Hier moet onze vriend de zander vadertje glasoog huizen. We zijn helemaal alleen en hebben de pier voor ons zelf.

Op de Amer stroomt het wel, niet hard richting ons deltagebied. Daardoor ontstaat er vanuit het kanaal wat beroering een mooi stroomnaadje. Daar komt prooivis in de moeilijkheden en liggen in het diepe gedeelte onze predators o.a. de snoekbaars te loeren op hun een kans hun maag te stillen.

De Amercentrale is een steenkool– en biomassagestookte elektriciteitscentrale van RWE in de gemeente Geertruidenberg. De centrale is genoemd naar de Amer, aan wier beginpunt de centrale ligt. In 1952 leverde eenheid 1 van de Amercentrale voor het eerst elektriciteit. Bron Wikipedia.

Ik vis dus met shadjes en zelfs ASP’s vlak boven de bodem richting de vaargeul en Wim kamt eerst dropshottende de kanten af op zoek naar riddertje Perca. er zijn afstervende platen want de reste zitten af en toe aan de shad als Wim dan met zijn dropshot methode richting de vaargeul gooit. En de eerste worp is gelijk raak. Onze eerste vis een snoekbaarsje kunnen aanmelden. Hehe eindelijk.

Maar voor de rest is het stil wat we ook proberen. Terwijl ik weer eens wisselt van shadje ziet ik Wim zijn top een tik krijgen en die slaat een gat in de lucht. Dan dat gezicht van hem vol ongeloof. Maar ik slaat nog geen twee minuten ook volledig de plank eehe vis mis. Een niet te missen harde tik krijg ik er op terwijl ik deze keer steeds de shad op zijn Duits geleerd van Ralph op de Punt hoog optik en dan de lijn strak draait en de shad een hoge en vooral lange landings vlucht maakt. Doe dit omdat er de laatste dertig meter nog planten resten staan. Verdorie waarom doet ik er geen staart dregje aan en veranderd dat gelijk. Maar te laat natuurlijk. En dan denk je het gevonden te hebben en dan blijft het dus bij die ene aanbeet. Zonde natuurlijk ik vis nooit met een staart dregje want dan zal ik er eentje verspelen. Wat dan nog. Maar nu is dat cruciaal. Dom. We hebben zo af en toe buren gekregen en ene Chris vraagt netjes of die naast ons mag komen staan. Geen probleem natuurlijk maar wel rustig aan doen met vangen zeg ik dan nog. En die pakt dan toch nog een snoekbaarsje voor onze voeten weg. Dat zijn alle perikelen op dit mooie stukje water. We zien verschillende bootje vertikalen met kunstaas of met het drakcovitch – het nieuwe firebal -systeem vissen. Eén bootje dat lag voor de Amer centrale in het warme afvalwater hebben er vijf gevangen zeggen ze. Alle andere zitten ook zonder aanbeten al de gehele dag. Het is Taai op de kruising kanaal naar Oosterhout en Amer de Amertak.

Dit is een vergeten systeem. Mijn vismaatje Joop Flohil vist er nog wel eens mee. Maar die heeft samen met zijn zoon René nog samen gevist met Albert Drachkovitch op het Haringvliet toen vooral op de stekken voor de terrasflats en zich met dat toen nieuwe systeem het snot voor de ogen gevist. Moet die oude heerlijke verhalen nog wel eens aanhoren aan de Stammtisch van de BassBuster onder het genot van een hapje en een drankje. Maar dat was voor het Millenium en die tijd komt nooit meer terug. Gelukkig nog een staartje van mee gemaakt. Dan ging je na je werk nog een uurtje vissen en dan was het maar de vraag of je in een school 70cm vissen kwam of 80cm. Wat een aantallen hebben we toen redelijk gemakkelijk gevangen. Die weelde is voorbij.

Maar dat was voor het Millenium en die tijd komt nooit meer terug. Gelukkig nog een staartje van mee gemaakt. Dan ging je na je werk nog een uurtje vissen en dan was het maar de vraag of je in een school 70cm vissen kwam of 80cm. Wat een aantallen hebben we toen redelijk gemakkelijk gevangen. Die weelde is voorbij.

Firebal systeem is wat gemakkelijker allemaal te monteren. Maar dan beweegt het visje niet zo mooi. Het lijkt wel een shadje met shubben. Je kan la vertikalend azend gedrag nabootsten met dat Drachkovitch zijn Systeem. Met de firebal wordt dan ook meer trollend of beter gesleept vlak boven de bodem gevist en met die van Albert kan je mooi vertikalen.

Wim wil toch nog even proberen in de vestinggracht van Geertruidenberg al is het maar omdat ze er vorig jaar daar de wedstrijd hebben gewonnen. We vissen tot twee uur en willen daar dus nog een uurtje rond struinen. Als we terug lopen komen we de lokale jeugd tegen die uit het stedelijke komen van Geertruidenberg. Die hebben nog niets kunnen vangen en we weten dus van die locals dat het in de Vesting grachten taai zal worden.

Ik heb wel wedstrijden meegevist met Willem Stolk de World Predator Cup en begreep toen dat als het gaat stromen op de Amer je er moet zijn. In 2021 zelfs de grootste snoek van de in totaal twee dagen durende wedstrijd gevangen. Ik weet dus dat het kan op de Amer en dat ze er zitten. (https://bassbuster.nl/2021/10/30/wpc-dag-2-2/)

Het water is helder in de vesting. kristalhelder. Het lijkt wel kraanwater. Dus waar zit de aasvis en predators verscholen. We zien wel een reiger zoeken aan de overkant in het zonnetje tussen het riet. De schaduwplekken slaat die over en zoekt alleen in het iets warmere water dus.

Wim haalt wel met zijn plug een pijl boven water. Je verwacht van alles als bijvangsten maar dit is wel heel onverwachte vangst.

We maken een rondje maar einde van de dag zal er al van alles doorheen getrokken zijn. Wel horen we nog van vissende die we tegen komen dat die drie grote snoeken bijelkaar hebben zien liggen. Maar wat ze er ook langs trokken ze gaven geen sjoege. En zwommen even later met z’n drieën rustig weg. Ze staan dus helemaal ‘uit’ zoals we dat zeggen. Aan de eerste koude nachten moeten ze wennen.

En aan alles komt een eind. Was een heerlijke dag om te vissen. Droog en een beetje wind voor de kabbel op het water bij een heerlijke temperatuur. s’morgens nog rond het vriespunt maar naar de middag lekker naar denk ik 12 graden. Als we dan horen dat er met z’n allen dus 15 koppels vier vissen zijn gevangen hebben we het nog niet eens zo slecht gedaan met een dreumes en beide nog een verspeelde snoekbaars. Er zijn dus er drie die ook een aanbeet hebben gehad. Hoor van wat volgers maar de rest heeft niets gezien. Wat een mazzel hebben we weer vandaag.

Met dertig vissers achter de predators aan.

De 1e plaats en grootste vis. Snoek 73 cm dhr. Speek en dhr. Jansen. 2e plaats Wim en Freek snoekbaars 39 cm. 3e plaats Chris en Marcel. Team Spinnerbait snoekbaars 21 cm. Het was een gezellige dag en iedereen was er te spreken over. Tja de vissen lieten het afweten na twee koude nachten en dat was te verwachten. De geluksfactor was die er gevangen moest worden aldus de vereniging Ons Genoegen.

Ik krijg nog wat foto’s van Meerdert Speek om de herinnering van de Bassbusterverhalen kompleet te maken. Bedankt en ik hoor al van Wim dat we volgend jaar er weer zullen zijn. Het was fantastisch en goed geregeld allemaal. Dus Joost en Patrick van de roofvis afdeling van HSV Geertruidenberg bedankt voor de heerlijke visdag en tot volgend jaar.

De bonnen die we winnen zijn van Fauna de grootste hengelsportzaak in Nederland. We stappen in de auto en Wim zegt dat Fauna het dorp uit rijden is en we zijn er. Tuurlijk zeg ik dat doen we en ziet ik Bart ook nog misschien eventjes. Maar in de verte een zwaai en later krijg ik een berichtje ik moet nu naar mijn kinderen voor de sinterklaasviering. We zijn natuurlijk ook einde van de dag op zondag. Veel belangrijker denk ik dan een een babbeltje en koffie. Nee hoor dat komt volgende keer wel. Hoor later dat Bart niet is meegenomen door de pieten dus we kunnen weer genieten van zijn wereldse zaak die op uitbreiding staat.

Dan zet ik Wim weer netjes thuis en vraagt Annette of ik een kop kippensoep lust. Tja en met die broodjes die die is vergeten vanmorgen smaakt dat werelds. Wat is er mooier als afsluiting en als ik dan het sinterklaas journaal voor het eerst dit jaar ziet is mijn dag helemaal kompleet.

Dus gaan we beide met dood aas vissen en dat is lang geleden. Moet er nog wel wat spullen van hebben maar kan die niet één twee drie vinden niet vinden. Dan nog maar even langs de Catfish van Désiree en Patrick de nieuwe eigenaren begonnen dit jaar voor grote dreggen. En aan de slag met hengels en onderlijnen. Dat is het leuke van deze hobby. Al genieten van te voren. En slecht slapen. Dat heb ik altijd. Heb dan al een kaart vol gevist en dan moet ik nog beginnen.

Dan wordt het verzamelen. Wil mijn vertrouwde Penn molentje gebruiken uit 1996 alweer. Heb er drie gekocht voor op de trips naar Indonesië en die bevielen zo goed na de eerste reis dat ik er nog eentje bij heb overgenomen van iemand die er eentje had gewonnen bij een wedstrijd. Daar zitten extra spoelen bij toen nog heel normaal en niet zoals nu dat je er eentje bij moet kopen of nog erger een plastic variant. Maar allemaal met gevlochten lijn gevuld. Dan ziet ik in de spoelen doos nog een Spro spoel met nylon gevuld. Dat molentje is nog ouder en die lijn is nog van een bulkspoel van mijn schoonvader. Het wordt allemaal bewaard in lades buiten het zonlicht en probeer een paar rukken maar de lijn geeft geen krimp. Dat moet goed komen. Het zijn geen Haringvliet snoeken.

Nu nog een stevige karperhengel ofzo maar de keuze valt op een 330 Grauvell hengel. Lekker stevig en vooral de lengte staat me aan om over het riet en dergelijke heen te vissen. En stevig om een voorn weg te kunnen zetten midden in een slootje. Met deze stok viste ik toen de oude blokkendam er nog was bij de warmte centrale op de Maasvlakte. Dat moet rond het Millennium zijn geweest dan stond je zo ver mogelijk in het water op de zandbank naar de blokken te gooien met zo’n dobbertje dat je vulde met water en een delta visje als aas. Deze stok beviel zo dat mijn maatje Joop Flohil er ook eentje kocht bij Mario van de Catfisch.

En als ik dan een goede tas zoekt vindt ik de tas met de spullen van het vissen met dood aas. Als de zeebaars was vertrokken visten we in de haven voor de Catfisch toen nog in die houten barakken waar ze zijn begonnen op de winter snoeken. De haven zat toen nog met de winter vol met dikke voorns en dito snoeken. Daar zitten ook de dobbers in waar Mario zijn handtekening uit balorigheid heeft opgetekend voor de vangst garantie. Dat komt wel ff binnen kan ik je vertellen.

Nee, die bewaar ik toch maar bij mijn hengelsportverzameling in de vitrine. Heb ook nok inliners van Joop gekregen en uit nostalgie pak ik die om mee te vissen. Al die moderne varianten bewaren we nog maar ff. Die dobbers pasen goed bij die 25 jaar oude Grauvell, molen van nog eens 10 jaar ouder en die nylon lijn is minstens 50 jaar oud. Als je hengelsportspullen gebruikt van oude vismaten, zo houdt je de gedachte de herinneringen in takt.

Dus zodoende staat ik om kwart voor zeven bij Wim op de stoep. We hebben er zin in en hebben een plan gemaakt. Het idee is dat we laten ons dood aas voor de duikers zakken in de polder van de Nissewaard bij de breedste weteringen omdat het de eerste koude nachten zijn aangebroken. We denken dat het leven even is stil is gevallen onder water door de plotselinge kou deze laatste twee dagen en alle vis een schuilplaats opzoeken. Zowel aasvissen als de predators die in ambush liggen.

Als we dan aan ons tweede bakkie zitten komen er ook twee Buckroo’s binnen. Mike en Kees doen ook mee. Die kennen hun eigen water natuurlijk als hun broekzak. Dit Roofvis Kampioenschap van HSV Ons Genoegen uit Spijkenisse bestaat uit drie wedstrijden waarvan je er eentje mag schrappen. Voor ons is dat gemakkelijk want de eerste konden we al niet meedoen omdat die tegelijkertijd was met de roofvis wedstrijd van de Catfisch uit Hellevoetsluis. Die ik toen mee viste met Jan de Bruin en Wim viste toen ook mee maar natuurlijk met Martijn. Kunnen we het nog volgen. Op deze 2e wedstrijd voor het snoek kampioenschap 2024 stonden er dus 30 vissers voor de deur bij visvijver Bernisse om een gooi te doen naar de titel. Na wat uitleg aan de nieuwe vissers die voor de eerste keer meededen gingen we op pad om klokslag 8 uur.

Voor mij zeker het is de eerste keer dat ik dat doet maar Wim heeft al meer in de polder te voet gevist. Die heeft dat bijltje dus in zijn rugzak. Het gebied is inmens groot dat Nissewaard om te vissen dus dat komt wel goed. Maar ook in Hellevoetsluis is er een roofviswedstrijd met 60 koppels. Dus in die richting moeten we het niet gaan zoeken. Tuurlijk daar aan het Haringvliet met zijn uitlopers die er in uit komen zal je de meeste kans op slagen hebben. Ik oppert aan Wim om gelijk zo ver mogelijk de polder in te gaan. Het is een wedstrijd van Spijkenisse dus daar hoeven we niet te zoeken. Wij zijn daar onbekend en die mannen weten elk slootje te vinden. Onze kans ligt in het uiterste puntje richting Tinte vindt ik. Wim luistert er na en knikt. Dat gaan we dus doen en ik zoek op google de duikertjes op bij het breedste en denken we diepste heldere water. Die gaan we dan aandoen en bestoken met onze dobbers en een dooie voorn, makreel of wijting er onder aan.

Het was frisjes en de bevroren dauw lag op de weg en stond in het gras. Snel het warmte pak aan en de laarzen. Haken vullen en de dobber af stellen en het zootje te water laten.

Ik stap de weg over en Wim vist in het kommetje maar tot nu toe blijft het stil. Futen komen zonder aasvis boven en het oppervlak ziet er uit als een biljard laken. Nee vissig ziet het er niet uit maar we zijn net begonnen. Het kan zomaar ineens gebeuren uit het niets en dat niets is duidelijk aanwezig.

Het is frisjes en doet een paar handschoenen aan en Wim is blij dat ik twee paar in de auto heb gegooid vanmorgen. Als dan plotseling de dobber zakt een tien centimeter recht naar beneden. Verschuift een twintig centimeter en komt weer boven. Dat spelletje herhaalt zich en dan nogmaals en dan is het over. Na een kwartiertje zo nu en dan zachtjes de dobber zelf bewegen werkt ook niet. Dus loop ik het dorp in het water volgend. Maar het wordt steeds ondieper terwijl het water wel over de keringen klatert.

Maar dan hoor ik een schreeuw van Wim en ren ik terug. Ziet hem met een kromme stok staan een snoek te drillen. Opatee naar de auto het schepnet halen want die staat daar nog geparkeerd tegen de auto aan en op mijn knieen en dat doet ik graag vandaag. Wat zijn we blij de nul is er af. Precies op de plek waar mijn dobber ook eventjes weg was. Misschien was mijn voorn nog te koud. Maar de horsmakreel van Wim zat er ook net aan. Die verspeelde de eerste met inwerpen. Wat zijn we blij met deze snoek. Zo ziet je maar het water lijkt of er niets in zwemt en dan komt er toch uit het uiteinde van zo’n duikertje leven in de brouwerij.

We blijven nog eventjes aan de andere zijde van de weg in die grote kom maar we gaan dan toch verder. Water zat om te proberen. Op naar het volgende bruggetje. Richting Hellevoetsluis. Het ziet er allemaal, de omgeving vissig uit zoals ze zeggen op VisTV maar het water ziet stil en verlaten uit. Geen vogels, geen kringen niets en ook we kunnen niets trickeren als er wat stil ligt op de bodem. Ik zou denken zo’n heerlijke gratis maaltijd met dit koude weer. Slaat je slag maar nee. Er gebeurt weinig.

We rijden de bebouwde kom binnen van Brielle maar daar hebben we niet zo’n goed gevoel over. Ondiep en glashelder maar toch stappen we de auto uit en proberen er wat. We zijn er nu toch.

We rijden daarna het industrie terrein van Brielle door en met uitrijden naar de rijksstraatweg zien we weer zo’n vergeten slootje. Toch ff proberen maar overal glashelder en helemaal geen plantengroei. Gelukkig is Wim het vandaag met me eens. We vertrekken al snel weer. We moeten dieper water zoeken waar in ieder geval een stroompje te vinden is met heel veel schuilplek. Schuilplaatsen voor aasvis.

We stoppen natuurlijk ook even ter hoogte van makelaardij Lobs op de rijksstraatweg want bij elk duikertje stoppen we even maar daar pakken we niet eens uit. Aan de ene kant is het zo diep dat de watervogels er kunnen lopen en aan de andere kant staat al iemand te vissen. Daar kijken we wel even maar we gaan snel door.

En net voor stal Flica op de rijksstraatweg net na Brielle richting Hellevoetsluis, ik weet dat daar veel wordt gevist op onze vriend Lucius is er nog een duiker en daar gooien we ook even ons anker uit. Zodadelijk ook eventjes naar die duiker die we in de verte zien. We zien zo af en toe een auto stoppen om na een tien minuten weer te vertrekken. Ze vissen allemaal met kunstaas zien we dus daar valt misschien ook nog wat te halen voor ons met dood aas.

Tijd voor een warme cup of soep en dan daarna de andere zijde ook proberen. Daar staat de zon al heel de dag op die ijzeren platen dus zal de watertemperatuur een paar tienden schelen.

En als ik dan een foto probeer te maken met Wim op de foto die in het afgestorven riet staat hoor ik een vreugde kreet. Ik lig voor de rechterbuis maar wim zijn dobber is uit zicht geraakt voor de linkerbuis. Od die maakt water, heeft averij of eer zit iemand aan te trekken. Gelukkig is dat laatste het geval en kan er weer eentje geportretteerd worden. We lopen met de vis weer naar de andere kant want daar bij de auto liggen de meet en onthaak spullen. Dat gaat prima zo.

Geen kribhoppen maar duikerhoppen is het. Steeds zien we in de verte waar we net vandaan komen en zien dat het druk is bij de weteringen waar de weg overheen gaat. De uitgelezen plekken natuurlijk. Maar iedereen vist met kunstaas. Sowieso gedwongen die met de Catfish meedoen maar ook die met Ons Genoegen uit Spijkenisse meedoen zien we niemand vissen met de dobber. Ik denk dat we daar een voordeeltje mee kunnen maken vandaag.

Als Wim dan naast me komt staan na een dik kwartiertje want dat vindt die toch gezelliger zegt hij. Maar met andere woorden zullen we verkassen zeg ik nog én keer een trekkie. Deze keer gooi ik mijn aas een eindje weg in de wetering en tergend langzaam haal ik die weer binnen. En tergend langzaam gaat dan plotseling ook de dobber onder. Net of mijn aasvis vast loopt aan de bodem. Is dit nu wel een aanbeet of niet want zo langzaam gaat het maar dan wordt er ook lijn genomen en ik slaat aan. Jawel hoor we kunnen er weer eentje bijschrijven vandaag. De haak zit maar net achter de eerste tandjes los in de bek zien we en schud die zo uit de bek. Wat een mazzel en het snoekje ligt los in het landings net. Maar die telt dus mee.

We gaan weer verder want we willen nog drie stekken aandoen vanmiddag en hebben onze zinnen gezet op de laatste.

Bij stal Flica is al iemand aan het vissen. Maar die stopt er net mee op dezxe stek. Ik denk dat het hier druk is geweest vandaag. Ik gooi mijn dobbber tussen de overloop en de buizen die onder de weg doorgaan en laat het rondjes draaien in de stroming. Raakt in gesprek met de vertrekkende visser en hoor dan dat die vaker hier in de polder vist. En precies waar we de vissen hebben gevangen zijn zijn hotsspots. Daar vang ik altijd zegt de man die ook meedoet aan de wedstrijd van Spijkenisse. Hoor ik dat die net een huisje gekocht heeft op Langeland in Denemarken. Daar gaat hij een paar keer per jaar heen. Daar ben ik ook een paar keer geweest met de DenemarkenGang wel te lezen in de herinneringen van de BassBusterAvonturen. Buiten de forellen met de vliegenlat wat die meneer dus niet doet alleen met de spinhengel kan je daar ook verschrikkelijk heerlijk snoeken. Ik wens hem een goede verhuizing. Wat leuk. Alles opgeven als je met pensioen gaat en in Denemarken gaan wonen. Een hele onderneming lijkt me zo.

Dan zitten we alweer in Nieuwenhoorn. Zomers een wereld stek om dikke voorns te vangen. Hier komen we ook Adrie Weessie tegen die me vanmorgen voordat we begonnen nog trakteerde op een lekkere bak koffie. Dat was een heerlijk begin. Bedankt. Maar die kan ze ook niet echt vinden en heeft er ook nog maar eentje kunnen foppen in de polder.

We zitten hier zomers wel eens lekker op je gat op het gras met een telescoop stokkie en wat vier en maden. Chillen en voorntje vangen met zo af en toe een bliek en soms een brasem. Als we die dan terug gooien bij die duiker is het steevast een dikke groen rakker die em probeert te snacken. Maar vandaag niet dus. Zal al te koud zijn want we zien ook geen beweging of activiteit van witvis. Geen fuut te bekennen.Een zomerstek dus. Das fijn, nu nog een toastje.

De foto’s worden goedgekeurd door Mike en dan horen we dat de vangsten dik tegenvallen vandaag. Dat we het nog niet eens zo slecht hebben gedaan met onze drie snoekjes. En terwijl Mike mijn foto’s bekijkt hoor ik al dat hij daar ook allemaal is geweest samen met Kees.

Kan het je nog beter vertellen Wim heeft vandaag in deze wedstrijd de grootste snoek gevangen. En dan als kerst op de taart met zijn twee snoeken aan lengte van 146cm ook nog eens de hoofdprijs pakt en als dagprijs een mooi molentje ontvangt. Er zijn dus zeven snoeken gevangen waarvan wij er drie op onze rekening nemen. Vijf man van de dertig die wat aan te melden heeft vandaag. En dat is niet veel. Bar slecht dus. Kan niet op dus vandaag voor ons. Voor de jeugdige vissers wordt er een prijs verloot en dat is weer mooi natuurlijk. Bedankt HSV Ons Genoegen voor weer een heerlijke dag vissen. Dat doodaas vissen onder de dobber gaat ik vaker doen want het is fantastisch spannend vissen. Beetje uit de kindertijd alleen bewoog dan je dobber en al die dan zenuwachtig heen en weer bewoog moest je je hengel alvast oppakken. Dat zal niet meer gebeuren. die tijd is voorbij.

Ja dat gaat er altijd wel in na een dag struinen door de polder..