Nee dus niet iedere dag is het vissen. De dagen dat John zijn winkeltje open moet doen wacht op mij altijd een verrassing als ik beneden kom wat ik als ontbijtje van em krijg. Mijn start van de dag 1 oktober 2016 is natuurlijk relaxt. Ik hoef niets
Julie en John zijn de tuin aan het veranderen en denk er nog aan om daar wat in te gaan doen maar ik weet eigenlijk niet wat ze willen dus zie ik daar maar van af hahaha. Maak elke dag na mijn ontbijtje met een sloot koffie de hengels klaar voor de volgende sessie. Roofvissen, witvissen of een commercieel putje. Klaar om te vissen dus als John klaar is. Dan gaan we voor de rest van de dag John vervelen in zijn winkeltje of natuurlijk vissen als dat lukt met zijn werk. Dat gaat natuurlijk voor.
Nee beter is het om met mijn grote vriend te gaan wandelen dan in de tuin te duiken. En dat vind zij ook.
Dan neem ik de auto met Illa want John gaat dan ’s morgens met de motor naar de fotostudio. Ik parkeer de auto dan bij Julie’s ouders vlak bij het centrum. Loop ik door het park of langs de rivier net buiten het centrum. Een heerlijke wandeling is dat weer of geen weer.
Eerst een plasje.
Brug naar het centrum.
Waar zal ik em neerleggen.
Dan moet John een opdracht buiten de deur doen een fewestje met mode show twee straten verderop dus doe ik zijn winkeltje een paar uur runnen.
Oja, ik heb ook een opdracht aangenomen om uit twintig fotoalbums de foto’s te digitaliseren. Hoef niet alle hoor de leukste graag. Zou jij dat dan vanmiddag willen doen. Maar het moet morgen vanavond wel draaien op de bruiloft dus. Moet dat vanavond af geven. Lukt dat. De bruid komt je helpen welke ze de leukste vindt. Moet ik nog harder buffelen als in mijn eigen toko. Licht opstelling gemaakt met de flitsers van de studio en beeldvullend fotograferen dan maar.
Wat een vrolijkheid in de straat voor de winkel ondanks de regen. Jammer van die regendruppel op mijn lens Olympus Styles Compactje. Een Tough waterproof kamera uit mijn vistas. Zo weer verder met mijn klusje.
Voor mij is het geen aangenomen werk en er is nogal een discussie van gaat het wel door of gaat het niet door. Wat moet de kwaliteit zijn. Ik zeg altijd zo groot mogelijk fotograferen en op het tweede kaartje een jpg je voor op de stick. Je bent toch bezig. Maar gelukkig is dit niet mijn zak en ik gaat gewoon weer verder met digitaliseren van de foto’s
Op de zaak passen maakt dat je trek krijgt. En als ik een plaatje ziet waar John mee bezig is dan had ik liever die reportage voor em gedaan dan die foto’s digitaliseren. Das een ding wat zeker is…
Maar even later komen ze weer terug uit het centrum en kan het niet laten weer eventjes te gaan kijken naar al die vrolijkheid. Op de heenweg heb ik die trommels gefilmd. Wat een geweld is dat door de straat. Fantastisch.
En nog een helm gescoord ook.
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/07/IMG_1968Wp.jpg984745Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-10-01 15:34:002023-07-18 15:25:29De boog kan niet altijd gespannen staan
Vrijdag 30 september 2016 breng ik John naar z’n werk en de auto naar de fotostudio op het landgoed van zijn schoonouwelui. Kan ik mooi Illa mijn vriendje gelijk uit laten. Ik maak dan ook een grote omweg en dat vindt die hond prachtig. Ik heb er een maatje bij dat is duidelijk.
We lopen deze keer niet over de beroemde medows, dat is laag gelegen land aan de rivier wat overloopt bij hoog water. Daar zijn ze in Nederland ook druk mee bezig. Daar kan die hond natuurlijk lekker zijn gang gaan met z’n snelheid. Maar al die bomen langs het water zijn ook reuze interessant voor em.
Het is heerlijk zo’n loopje terug naar de zaak.
Maar de omgeving ziet er allemaal fantastisch uit. Het is heerlijk wandelen in de ochtend zon met Illa.
Dit zie je eigenlijk niet in Nederland.
Als de zon weg valt wordt het een stuk frisser.
We zijn er en John moet zo op pad voor een reportage dus kan ik mooi zijn klanten op vangen. Krijg gezelschap van Brian en daar zie ik naar uit. Sowieso omdat mijn Engels niet zo goed is zodat hij in kan springen in de winkel maar via Skype al eens met em gesproken en die gast is prima om een middag mee te chatten. Wat een verhalen weer krijg ik te horen en dan denk je dat je wat heb meegemaakt met je bruidsparen.
Maak ik ook kennis met Brian Edwards, prachtkerel.
Net na de middag komt ook Brian langs als John een paar uurtjes weg moet voor een reportage. Ken Brian alleen tot dan toe via skype als hij er is bij John. Brian was kamera man bij de BBC en heeft heel de wereld gezien. Wat een prachtverhalen van hem en het is zo vier uur als John weer terug komt.
Eindelijk m’n vis met vette patat.
Het heeft lang geduurd maar daar is die traditionele bak eindelijk voor de BassBuster. Heerlijk is de vis en de dikke patatten zijn een stuk beter dan jaren geleden niet meer zo slap maar goed twee maal gebakken zoals wij in Holland dat doen. Knapperiger dus.
Nog wat gein met het personeel.
Jammer dat de eigenaresse niet met me op de foto ging want dat was me er eentje. Zo weg gelopen uit Coronation Street. Een pracht kop en zo amicaal dat ze omging met iedereen die natuurlijk hier uit de buurt komen. Leuk om zo tussen de mensen te staan die net uit hun werk komen en hun maaltijd komen ophalen
Daarna naar een expositie waar we werden uitgenodigd gisteren door bloedmooie Russische dame met een mooi verhaal.
Was heel interessant.
Wat er allemaal op de uitnodiging stond weet ik niet meer dus heb aan John gevraagd of hij dat nog wist.
Oh Man, hebben wij of jij die uitnodiging niet meer??? Uit m’n hooft:
Een “kunstenaar” die na zijn alcohol verslaving nog niet genoeg inspiratie had opgedaan dus ook maar aan de heroine ging, en daardoor ernstige hoofd/kaak beschadiging heeft opgelopen en “nu al twee maanden” of the wagon is (droog staat)
Zijn inspiratie is morbide en verwaarloosde locaties, met bloed en zelfs kadavers die hij dan “op zijn manier weergeeft door ze te schilderen”
en tegelijkertijd ” Russische bruidjes” aan de haak slaat. (of zou dat nu zijn omdat zijn erg welvarende ouders hem iedere keer uit de stront trekken……
Dit vond ik de leukste lijst “liefde”.
Net zo’n tekst ga je natuurlijk even een wijntje met kaas eten onder het genot van de schilder uitspattingen op de doeken. Tja, het is natuurlijk kunst. Boven was er ander werk te zien kwalitatief van het zelfde niveau maar ik ben natuurlijk geen kunstkenner
Dit soort werk hadden we verwacht maar dan veel extremer na die uitnodiging.
De mensen die er kwamen was leuker dan de platen aan de muur. We laten de wijn en hapjes wat het is want we zitten nog vol van de fish and chips. We meuren een eind in de weg merken we later en we hebben medelijden met de mensen tegen wie we hebben gesproken. Anderzijds moeten ze die lucht hier wel kennen. We gaan ons voor bereiden op belangrijkere zaken. Proberen de film van gisteravond lui liggend onderuit op een groot vier persoonsbed af te zien onder het genot van chips, drop, chocolade, cola en bier.. Een zware taak is ons dus nog te doen.
Er is er eentje die gewoon moet werken.
We hadden die kunstenaar heel anders voorgesteld als de aantekeningen op de uitnodiging hem omschreef. Zelfs de Finse dames die we tegenkwamen zelf een kunstenares die met glas hier in Engeland een paar straten vandaan bij de Studio van John werkt. Toen we lopend er heen liepen en de weg vroegen moesten er over nadenken dus is het een goede beschrijving gebleken om interessante kijkers te krijgen.
Nog een avond foto van de binnen stad met die engelse telefoons al jaren weg uit ons straatbeeld.
Maar wij nokken vroeg af. Morgen weer een dag en het is druk in de studio van John. Overmorgen willen we weer gaan forellen in Wales of met Gary mee als we die kunnen bereiken. Druk, druk, druk dus het begint te lijken op werken…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9675BewWp2.jpg650866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-09-30 14:13:002023-07-18 15:03:20Cultuur opsnuiven in GB
Donderdag 29 september 2016 slaap ik uit. Doe m’n mail en post beantwoorden. John is al naar zijn werk en een beter kosthuis gaat ik niet vinden. Als ik beneden kom staat de koffie en pannenkoeken voor me klaar. Daar moet ik het thuis toch eens over gaan hebben. Ik kan hier goed aan wennen zo in de watten te worden gelegd.
Eerste na m’n administratie op orde te hebben gebracht en iedereen te hebben beantwoordt op m’n mail nog het einde van de film afgekeken met Illa op bed. Dat hielden John en ik beide niet vol we rolden halverwege zo in slaap gisteravond. Beneden gekomen eerst aan de koffie en wat een ontvangst.
Denk dat ik er nog een weekje aanplak.
Na de koffie aan de pannenkoeken en dan als de hengels klaar zijn zodadelijk met Illa de hond richting centrum van Chester een klein uurtje wandelen. Vindt die hond helemaal te gek.
Best uit te houden in het zonnetje rigs te knopen.
Maar als ik klaar ben is het al tegen drieën en sta ik met m’n jas aan en de hond heeft de riem al om als ik John bel. Die wil om vier uur uiterlijk vissen dus komt die nu naar huis. Moet je die kop van Illa zien als ik de riem weer af doet. Dat wordt een heel kort rondje door de wijk en meadows.
Echt Engels nog die volksbuurten, net die oude soap Coronation Street in Weatherfield waar me Oma altijd naar keek (1967-1975) kan ik me herinneren een denkbeeldige wijk in Greather Manchester.
John wil naar een nieuw putje waar hij goede resultaten had maar we gaan eerst een blikje maïs en brood halen. Je voelt je echt in Engeland uit die TV series als we naar die buurtwinkeltjes gaan in de omgeving.
Jammer maar deze karperplek is afgehuurd voor vandaag.
Maar waar John wil vissen is vol dus we moeten wat anders opzoeken. Er zijn er genoeg in de buurt en dan schiet em een heel mooi plekkie door zijn hoofd daar waar hij bij de buren al eens heeft gefotografeerd voor z’n werk.
Mooi stekkie voor hier.
Maar er is niemand thuis. John belt hem wel even en we mogen er best vissen. We houden het voor volgende keer. We gaan naar Chester Lakes daar is het dieper n ik heb de hengels voorbereid met korven voor dieper water. Vorige week met een dobbertje lukte het niet om verder uit de kant te vissen dan een klein metertje. Dan werd het al snel dieper dan de lengte van de hengels die we bij ons hadden en iets van een schuifdobber hadden we niet bij ons.
Zo we zitten lekker te feederen richting de avond.
We zijn er dan toch en we zitten nu in een andere vijver. Die is aanmerkelijk ondieper dan die op de achtergrond waar we vorige keer zaten te vissen.
Voor vijf pond heb je een leuke middag.
Er zijn heel veel van deze visvijvers de een nog mooier dan de andere. Soms is het een oerwoud om dan bij de andere je ogen uit te kijken met een complete hengelsportzaak en restaurant er bij.
Het is niet wild maar we vangen vis.
Ik maak een voerplek aan de overkant bij het eiland en als john klaar is dan gooit hij zijn korf met aas aan de linkerkant van de voerplek. Kan niet fout gaan denk je dan maar na een dik half uur alleen maar lijn zwemmers. Ik ga wat anders doen zegt Guus en vult de korf met voer en gooit em zomaar links van ons weg. Wat denk je, hij draait em strak en is bijna z’n hengel kwijt… Zeg et maar.
De combinatie is nieuw voor me maar hij vangt er vis me onze Guus.
Dat flikt hij meerdere keren gewoon blindelings ingooien en binnen vijf minuten staat hij een karpertje binnen te vissen. En ik maak een voerplek. Gooi elke keer op dezelfde plek en niks, nada, niets , blanco, geen enkele aanbeet behalve lijn zwemmers. Ga vanwege de lijnzwemmers dichterbij liggen maar dan gebeurt er helemaal niets. Ik wordt gek. Dan maar op de techniek van Guus Geluk. Ik doe m’n ogen dicht en gooi blindelings naar rechts. Je raad het al zeker. Tien minuten later sta ik een karpertje te drillen. Dan moet je m’n buurman horen. Tja wat kan ik hier nu tegen inbrengen….
Wat een mooi gebied is dit toch tegen Wales aan als Hellevoetse Delta tegen Zeeland aan.
We nokken af want morgen een drukke dag willen we nog naar Lake Brenig of gaan we naar Gary Palmer om de rivier de Dye af te vissen. Tot nu toe kunnen we Gary niet bereiken. We weten dat hij een wedstrijdje moet vissen. Morgen nog maar eens proberen….
M’n ontbijtje van vanochtend op een flink stuk appeltaart na dan.
We zijn weer dik na de file vertrokken naar Wales woensdag 28 september 2016. We nemen de middag sessie en die begint om twee uur. Alle tijd dus. Uurtje eerder maken ze geen probleem van is onze ervaring. Ik heb er reuze zin in zeker na de laatste keer maar het weer is nu heel anders. Veel wind en vooral veel nattigheid van boven.
Vandaag gaan we weer naar Wales een bootje huren en weer op die forellen vissen. Vorige week was echt fantastisch. Het weer is wel een stuk slechter dan vorige keer. Toen kon je in je T-shirtje vissen. Zou dat vandaag niet doen. Dan mis je alle fun van aankomende week…
Zal niet m’n eerste broodje kip met BBQ saus worden deze wkn.
Vanmorgen hebben we aan de appeltaart gezeten daar is John helemaal verzot op. Als hij die maakt en niet overdreven dat doet tie dus om de paar dagen moet je vlug zijn wil je nog wat proeven. Maar rond de middag krijgen we toch weer trek. Komt goed uit het stuur van de auto is niet meer om te buigen. De auto scheurt al het terrein op van een vreetschuur van het bekende merk. Moet toegeven met m’n maatje neem ik altijd een milkshake banaan achter af en dat houwen we als nostalgie er in.
De omgeving is weer fantastisch.
Toch even het anker uit en het raam open. Lui als een toerist een plaatje maken vanuit de auto van de schitterende omgeving.
Nog een stukkie Wales omdat het zo mooi is.
Wilde eerst die twee foto’s naast elkaar zetten maar omdat de omgeving zo mooi is in volle glorie.
Die wil je niet aanrijden.
Ze houden rechts aan…
Waar Wales beroemt om is de ontsnapte loslopende schapen die kris kras overal rondlopen. Die wil je niet tegenkomen in één van de vele scherpe bochten.
Daar ligt het dan te lonken.
Lake Brenig waar we gaan vissen is een drinkwater opslag voor ook Chester. Je mag er niet in met je eigen bootje i.v.m. besmetting maar voor een paar knaken kan je er een bootje huren incl wat je bent vergeten. Alles ligt voor je klaar als reddingsvesten, kleding, schepnet zelfs een picknick mand kan je vullen in het restaurant.
Zo kan je goed zien dat er een dam is aangelegd in de vallei.
Men heeft een dam aangelegt in de valei en zo te zien is het knap diep in het midden. Een mooi verhaal is de laatste eigenaar een boer die zijn land verkocht. Zeker als John het smeuïg verteld.
We gaan gewoon door waar we vorige week zijn gebleven, forellen vangen.
De eerste halve dozijn verlies ik allemaal bij de boot als ze beginnen te springen. zou die enkele haak hier niet werken. John vindt me een tikkie eigenwijs. Ik heb em wel eens verteld dat fotografen eigenwijs zijn of misschien wel moeten zijn maar dit vindt hij te eigenwijs. Ik ga stug er mee door. Werpend kan ik ze wel vangen maar trollend na aanslaan en die fantastische dril raak ik ze zomaar kwijt bij de boot vlak voor de landing. Of zal het m’n nieuwe hengel wezen waar dit aan ligt. Nee ik ben de wartel vergeten er tussen te zetten. Nu draait de vis zich alsnog los van de enkele haak.
Wat een mooi stukje Wales.
Het water is kristal helder en hier werpen naar onder die bomen levert vis op. Er valt van alles uit die takken en je ziet ook overal steigende vissen. Je hoeft alleen je plug er naar toe te gooien en Ramm zodra die het water raakt. Meestal kom je dan niet aan de twee slagen met je molentje.
Achter de bomen is het best te doen.
Midden op die grote plas is het Bfr 5-6 met soms hogere pieken. Dus zo nu en dan in de luwte is dan een verademing. Maar ja eens moet je weer terug.
Op het meer zelf is het af en toe dwars op de wind water scheppen.
En we zijn wat verlaat natuurlijk dus moeten opschieten op niet al te laat weer binnen te zijn. Dus vol gas dwars oversteken.
Twee verzopen Hollanders.
We zijn dan wat nat, gelukkig had ik een goed pak aan maar Guus heeft minder geluk. Die is gaan bewegen en met straaltjes liep het zijn kruis binnen.
Was weer een prima visdag vandaag.
Snel alles de auto in dat zien we thuis wel. Zeker twee liter water in de viskogger en de kleding is kilo’s zwaarder geworden. Allemaal de wasmachine in en klaar stomen voor morgen.
Ik neem alvast een wijntje.
John moet nog even naar de studio en ik laat het thuisfront vast wat foto’s zien. En neem alvast een aperitiefje op de geslaagde dag. Vis spullen uitpakken en laten drogen in de verwarmde garage. Wat onderlijn montage’s veranderen voor de karper visserij in een putje voor morgen in de namiddag na het John zijn werk. De betreffende hengels optuigen zodat alles klaar staat en we direct kunnen vissen na aankomst.
Alle twee onder zeil.
Als dan John thuiskomt met een warme hap vindt hij alles in diepe rust……
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9577.bewWp2_.jpg650866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-09-28 18:12:002023-06-26 18:40:40Lake Brenig in Wales
Die voorste haak daar gaat nog een ringetje af. Nu kunnen ze tijdens het werpen in elkaar vallen/steken.
Nu ik wat langer blijf kunnen we mooi nog een keertje gaan forellen en nog een dag met Gary mee op de Engelse predators vissen. Die riviertjes de Dye bijvoorbeeld hebben toch wel een hele grote aantrekkings kracht. Daar ruikt nee stinkt het gewoon naar dikke snoek. Helder plantenrijke oevers met grote leliebedden velden. Mooi gezicht maar wat daar onder vertoeft, daar ben ik benieuwd naar
Dinsdag 27 september 2016 eerst maar eens wat culturele kennis opsnuiven van mijn logeer adres het plaatsje Chester. Ik zou eerst een paar dagen blijven en dat werd dus een week maar Julie heeft m’n vliegticket voor de derde maal verlengt naar volgende week dinsdag. Die gaat met vriendinnen naar Bordeaux aankomend week-end en dan zit John heel zielig alleen. Dan moet ik em maar vergezellen in zijn eenzaamheid. Trouwens waar vindt ik zo’n goed in de kost adres. Elke ochtend m’n ontbijtje klaar, we lunchen vier á vijf keer per dag, een warme avond hap, ik wordt overal heen rond gereden. Hier kan ik denk wel aan wennen. Ik mag niet in zijn auto rijden van de overheid. In Engeland is de auto verzekert en niet als bij ons de persoon. Onverzekerd rondrijden hier in Engeland is niet verstandig. Het enigste wat ik moet doen is de vis spullen klaar maken voor een bepaalde discipline in de visserij die we willen gaan doen. Je kan het slechter treffen. Toch…
Nog geen kwartier wandelen naar je werk.
We wandelen zo de wijk uit vanaf de studio de brug over naar het centrum waar de winkel van John is. Vandaag moet hij aan de bak en ik kan em wel met het een en ander helpen. Illa de hond moet ook z’n uitrje hebben en het is zo laat in de middag om de spullen voor morgen klaar te maken.
De doden deden ze toentertijd hier inmetselen in de muren.
Bij ons lagen de rijken in de kerk begraven onder de grote stenen vloer (rijke stinkerts) maar aan de overkant hier op dit eiland metselen ze deze in de muur.
Amfitheater.
We steken het amfitheater t.o.v. de kerk over die zijn ze aan het restaureren en er zullen volgend jaar allerlei evenementen in worden gehouden met een groot uitgaans gebouw erbij met barretjes, pubs en eet gelegenheden. Aan de overkant onder de stadspoort door en John kan aan het werk. Ik zal een beetje op em letten. Eind van de dag ga ik de spulletjes bijeen zoeken thuis want nu ik er toch nog ben gaan we morgen naar Lake Brenig in Wales. Dat was laatst dinsdag een perfecte dag. Gary krijgen we niet te pakken dus misschien a.s. zondag of maandag als het winkeltje van John gesloten is kunnen we daar nog heen gaan. Naar morgen zie ik wel uit. Jullie zien dat het een heerlijke wandeling voor mij elke ochtend is. Ik loop dan nog door de “widdows” de lage weilanden langs het water met de hond om daarna te gaan lunchen met John die er dan al een halve werkdag er op heeft zitten.
Zo gaan we er minder missen.
Eerst de pluggen veranderen want die vele missers en losse willen we niet meer hebben. Wat een dreunen waren dat zeg. Heerlijk. Ik zie er naar uit…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9450BewWp2.jpg650866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-09-27 17:30:002023-06-26 18:02:57Het bevalt me best zo
Maandag 26 september 2016 is het dan zover. We gaan vissen op de rivier de Dean bij Cloucester vanuit de boot. Het thuiswater van Gary Palmer. Gary zat ook in het Reuben Heaton Team tijdens de WPC 2016. De World Pradator Classic de wereld kampioenschappen roofvissen. Eens kijken op zijn thuis water. Ben hartstikke benieuwd hoe het er hier aan toe gaat op de rivieren van Engeland.
Na een gezond ontbijtje ben ik er klaar voor om de plaatselijke predators te bestoken met kunstaas hier op het eiland.
We hebben er zin in en kijken er al heel de week naar uit. Om Gary weer te ontmoeten en eens te zien wat er hier allemaal te beleven valt.
Twee keer een half uur oponthoud om te tanken….
We hebben net na de middag rond twee uur afgesproken om de ochtendspits te vermijden en we hebben natuurlijk de tijd en willen ook de avond spits ontlopen. Maar we brengen wel een bak water mee zeg. Wat een slecht weer is het vandaag.
Hier moet nog familie van me wonen.
We passeren Wolverhamton. Daar heeft een Oom van me nog gewoond. Inmiddels al overleden maar die was de voorzitter van de plaatselijke voetbalclub de Wollfs van Wolverhamton. Ik moet nog een shirtje ervan hebben licht oranje met drie zwarte wolven op de borst.
Rond twee uur zijn we er dan.
Onderweg hebben we al kontakt gehad met Gary en het komt hem allemaal goed uit qua tijd want hij moet nog het een en ander doen aan zijn bootje. Na en hartelijk ontvangst en elkaars spullen te hebben bekeken laden we de boot vol met hengelatributen. Ik wil graag een taklebox hebben voor m’n spinnerbaits maar ook Gary heeft alleen maar de kleine varianten dozen.
Tis al snel raak.
We speren eerst naar links onder de brug van de snelweg. Daar wordt de laatste tijd goed gevangen volgens onze visgids maar je zit er wel snel vast door allerlei rotzooi op de bodem. Hij heeft gelijk want al snel komen de eerste vissen boven water voor een pasfotoootje…
Het hele rijtje vangen we vol baars, snoekbaars en snoek.
Geregeld vangen we vissen en volgens Gary zijn dat hele mooie voor hier op het water dus de grotere exemplaren gaan voor en portretje. Veel vissen zijn maar net groter dan onze shadjes.
Tuurlijk doen we ook mee aan de Tompouce challenge van Mario en Mirabel.
Het gaat lekker onder de brug en op twee meter water zijn de aanbeten keihard en niet te missen. We hebben het best naar de zin en onder de brug hebben we weinig last van het slechte weer.
We lagen lekker uit de regen en wind onder de brug en dat wordt beide een stuk minder dus tijd om andere stekken op te zoeken. We varen ons beginpunt in het haventje voorbij en gaan naar veelbelovende stekken volgens Gary. Daar vist hij het liefst. We zijn benieuwd.
Klein sneetje op de top van m’n pink en alles is rood.
Ben gewond geraakt aan van de kiewdeksel van de laatste zander. Een vervelend sneetje op de top van m’n pink en inmiddels is m’n nieuwe jas verkleurd. Toch maar de verband doos aanspreken.
De omgeving is weer schitterend.
Alles heeft met de overstroming onder water gestaan vandaar dat alle caravans nieuw zijn. Het moet een ravage zijn geweest want het water stond tot aan de voeten van dat kasteeltje.
Een schitterende omgeving
Gary heeft niets te veel gezegt. Het is een fantastische spot en ik denk dat wanneer er vissen van formaat zijn die je hier moet zoeken. Eén maal lk krijg ik er een beuk op die vast staat op de bodem en daarna langzaam beweegt naar dieper water. Dan weet je dat dat een beste is maar jammergenoeg schiet deze los. Ik vis met Fishhh shadjes van 5cm en dat is waarschijnlijk een te kleine inhaking kans bij een wat serieuzere vis. Wel een heerlijk gevoel natuurlijk en m’n maatjes zien ook een kromme …. wat een heerlijke stok is dat toch.
Gelukkig wordt het weer een stuk beter.
Alles zit ook mee met het weer vandaag. Het knapt zienderogen op en zowaar zien we een zonnetje aan de hemel verschijnen. En de kleine baarsjes doen verschrikkelijk hun best. Maar waar zijn die grotere ridders van de rivier.
We zijn lekker bezig.
De vissen hebben allemaal de grootte die waarschijnlijk bij dit water horen. Ik vis in het delta gebied van Europa, het Haringvliet, Oude Maas., Spui etc. Dat is het eindgebied van de zoetwater predators. Dat moeten we met zorg behandelen en verzorgen en dat blijkt nu wel weer. Het is het beste wat er voor de hengelsprt is te vinden in Europa. Misschien hebben we wel het beste vis water van de wereld. Je kan op elk moment van het jaargetijde een visje vangen.
De volgende stek is nog mooier.
Als je je techniek maar aanpas en dat is elders in de wereld wel anders. Daar moet je wachten of dat er een schooltje haring, sprot, krab etc. langs komt zodat er wat vis de scholen aas achtervolgt. Daar in een delta vang je de dikke vissen dat wordt nu wel weer duidelijk als ik een snoekbaarsje vang van een kleine vijftig centimeter. Dat is hier een serieuze vis volgens Gary.
Omgeving is werelds.
De volgende stek is nog mooier met lelievelden en een hoop zuurstof in het water. Hier moet het toch gaan lukken maar ook allemaal kleine spul in onze verwende ogen. De lol is er niet minder om want op die lichte hengels is het sport van de bovenste plank. Die dappere baarsjes, snoekbaarsjes en snoekjes geven dik partij op dat het lichte spul. Je moet gewoon je materiaal aan passen. Nu moet er niet een metersnoek op je plugje duiken…
We gaan weer verder door het landschap.De plug is net zo groot.
Wat een rovers zijn het toch John vangt een snoekje die iets groter is dan zijn plug.
De kers op de taart.
Maar dan is alles oké aan board. John vangt zijn eerste snoekbaars in Engeland en daar kwamen we voor. Tjeetje we zijn allemaal blij maar eentje in de boot kan zijn geluk niet op. Dat moeten we nog lang aanhoren ben ik bang voor….
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9436BewWp2.jpg650866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-09-26 16:58:002023-06-26 17:27:03Dean in Cloucester
Naar een plaatselijk karperputje, beter gezegd een witvisputje.
Na het werk in de Foto Studio van John zondagmiddag op 25 september 2016 gaan we nog eventjes naar een karper putje. Want morgen maandag willen we Gary Palmer verrassen met een bezoekje. Gary was een team lid van me met de World Predater Classic dit jaar op het Haringvliet. Dan gaan we zijn thuiswater verkennen de rivier de Dean bij Cloucester. Daar zien we beide naar uit om er te vissen op baars, snoek en snoekbaars met kunstaas.
We brengen als John moet werken de auto naar de studio op het landgoed van Julie haar ouders en wandelen dan de brug over naar zijn winkel. Voor mij zijn het best ook zware tijden euuhe dagen als John zijn klanten achteraan moet rennen.
Beetje uitslapen, ontbijten en John weg brengen naar zijn werk, lunch, mijn grote nieuwe vriend uit laten, brunchen, hengels klaar maken voor de specifieke visserij die we willen gaan doen, de landelijke specifieke culinaire middag hap uitproberen als fish & chips, ragout in deegwaren of een nieuwe variant op Tapas op z’n engels heerlijk is dat allemaal, John weer ophalen, ‘s avonds een hapje eten in de plaatselijke kroeg. Het valt allemaal niet mee de dagen aan elkaar te breiden.
Het valt allemaal niet mee de dagen aan elkaar te breiden.
Er is elke dag wel wat te doen in Chester het oude vesting stadje.
Zaterdag ochtend lekker wandelen met Julia en dan naar John om die op te vrolijken in zijn sobere bestaan. In Chester is elke dag wel wat te doen, een gay parade, paarden races, muziek concoursen en nu weer staan er overal muzikanten te spelen en er zijn er bij die het beluisteren waard zijn. Die waarbij een hele act bij is zijn het leukst om te zien.
Dan bij een harde windstoot ligt alles te water met een gebroken hengel.
Zondag middag wil John nog een karperputje laten zien. We hebben vanmorgen het werk voorbereid voor Simone dus die kan heel de maandag photoshoppen (Facebook; John Jules Photography) terwijl wij een hengeltje gaan uit gooien in Cloucester op de Dean bij visgids Gary Palmer. Daar hebben we beide verschrikkelijke zin an.
Kamera = waarschijnlijk overleden.We kunnen alleen wat voorntjes vangen.
We blijven zoeken naar wat vis maar het valt in deze hoek niet mee om wat te vangen, zelfs niet met brood wat volgens John hier top aas is. Waar blijft Guus.
Mosselen is het antwoord.
Onze over buurman in de eerste vijver vist met mosselen aan zijn vaste stok en heeft geregelt beet. ook zijn zoon en kleinzoon staan zo nu en dan met een kromme lat. Tijd om eens een praatje te maken dus van hoie het er hier aan toe gaat met dat vissen in Engeland.
Zo heb je vele putjes in Engeland.
We hebben een heerlijke zondag middag in het zonnetje maar we zijn eigenlijk al aan morgen toe het vissen op de rivier met Gary daar zien we samen naar uit.
Alles hangt te drogen incl. kamera in de zon en harde wind.
De vuilnisbak als hengelsteun. Ik heb een nieuwe Mc Guiver bij me. Wel is de kleding en wat we konden redden uit het water zo droog in die wind en een zonnetje
En dan komen we thuis en heeft Julie heerlijk gekookt. Heb John leren kennen in 1980 met patat en een gebakken ei. Nu ga ik dat dus proeven en het is prima de lux.
Julie heeft heerlijk gekookt.
Of zal die pie van Julie er mee te maken hebben. Want die is heerlijk. Kan je me elke dag voorschotelen samen natuurlijk met een kip. Na zo’n dag buiten zijn we wolven aan de tafel. Heerlijk allemaal.
Zelfs een VIP plaats voor de auto als eerste in de rij.
Eindelijk, eindelijk vindt John, naar Engeland om te vissen op 22 september 2016. Het is alweer vijf jaar geleden op de kop af dat ik zijn huwelijk digitaal daar vast heb gelegd. En als hij niet alles had geboekt voor me was er nog steeds niets van gekomen. Een soort kidnapping dus maar wel een hele fijne overval. Alles is geregeld. Ik hoef alleen maar in te stappen en m’n kameraatje mee te nemen om de BassBuster avonturen vast te leggen.
Ik wordt dus netjes opgehaald op dinsdag 22 september 2016 door John. Is dat lekker zeg. Normaal moet ik alles regelen, de hengels, kunstaas, benzine , kleding , reddingsvesten en weet ik allemaal nog meer maar nu is het wat ondergoed, kleding en m’n fototoestel. en oja ook m’n paspoort niet vergeten..
Proost op uiteindelijk twee gezellige weken.
Als John me komt halen belt hij nog even naar P&O voor een prioriteit pasje. Kost 15 euro maar dan sta je wel vooraan in de boot. Er zijn drie aparte plaatsen naast de deur en en de drie plaatsen plaatsen vooraan in de rij. Zo hoef je niet in de lange wacht rij te staan. Moet je wel natuurlijk als eerste beneden zijn als het vertrekken is voor deck zeven. Je raad het zeker al…
Nee in die rij wil ome John niet staan. Helemaal voor aan en morgen als eerste de ‘loopplank’ af. Moet je natuurlijk wel op tijd opstaan en je niiet verslapen. Moeten we alsnog ergens tussen duiken tot ergernis van de deck meester. Guus ten voeten uit.
Hadstikiedee, trossen los.
Onze spullen in de hut, we hebben een extra grote aan de buiten kant maar je ziet toch niets in het donker bij de overtocht en we gaan ons vermaken aan board. In de bar is niets te doen en het personeel , Philepijnen willen van alles weten en we zitten zo een uurtje verder te leuten.
Een paar keer opscheppen, er is van alles.
Eerst wat eten en er staat van alles en ziet er goed uit allemaal. Op de dinsdag is het niet druk en een goede tip; ook de goedkoopste dag van de week om met de boot naar Engeland te gaan. De donder,- vrij,- maan-, dag zitten vol met mensen die over en weer moeten werken en het week-end met stappers. Veel Engelsen gaan voor een gezellig week-enje uit in Amsterdam, om een sigaretje te roken of vieren er vrijgezellen feestjes. Daar wil je niet tussen zitten zegt John. Helemaal van het padje zijn ze dan.
Nee we krijgen het niet helemaal leeg gegeten. Dan hadden e de broers van John mee moeten nemen. Dan was dat zeker gelukt. Zonder met m’n ogen te knipperen kan ik dat beamen.
De hele Bios voor ons alleen.
Dan naar de bios. We zijn alleen en de film die draait hebben we al gezien. De dame aan de help desk is een Duitse en John palmt haar in want hij spreekt perfect Duits. Zolang er niemand bijboekt voor de film die is aangekondigd mogen een andere film uit zoeken met wat meer dood en verderf.
Zeeman graf.
En voordat we gaan slapen is er nog eensereius gedeelte van de avond. Een zeemans graf voor John zijn schoenen. Die zijn op de naad versleten maar ze zitten zo lekker. Iedereen in Engeland vervloekt die lelijke dingen dusse een waardig afscheid.
We zijn gelijk vriendjes.
Wel lekker als je opstaat en je bent er al. We hebben alle tijd volgens m’n gastheer. Het wordt omgeroepen wanneer we aan de beurt zijn. Eerst gaan de vrachtwagens er af en eer dat deck zeven aan de beurt is dat duurt wl eventjes. Rustig aan wakker worden dus maar als we dan aan de beurt zijn en bij de auto zijn aangeland is alles al aan het rijden en dan drukt m’n chauffeur zo zijn auto in de rij en dan had je die stewards moeten horen gillen. We worden aangehouden en alsnog krijgen we begeleiding via een andere baan naar de buitenkant van het parkeerterrein. Je maakt altijd wat mee JohnieBoy alias Guus Geluk. We halen de hond op bij de ouders van Julie en ik ben er klaar voor.
Heerlijk opstaan met koffie en een visdag ontbijtje.
We eten nog wat en natuurlijk kan een visdag niet beginnen zonder en gebakken eitje met spek. We maken de spullen klaar en hoppa alles in de auto en we vertrekken naar Wales een kleine twee uur rijden door een adembenemend gebied. Lijkt wat op Schotland maar dan met veel meer bomen.
Een splinternieuw bootje, we zijn de eerste die em gebruiken.
Maar we hebben visdrang en van foto’s maken van de omgeving moet maar eventjes wachten. Dat komt volgende keer wel.
Chester – Lake Brenig is een mooi stukje tuffen.
Want het lijkt wel een beetje op Luxemburg maar dan overal met schapen waar ze beroemt om zijn. De houtkap en schapenvlees en net als de sage over de Dortenaren die ze hebben overgehouden door een schaap door de poort te smokkelen en hem aan te kleden als en mens. En vewrvolgens als dronken man tussen twee man gehangen om hem binnen te smokkelen hebben de walesmen ook de bijnaam schapenkoppen gekregen.
Het meer ziet er fantastisch uit.
En ook het meer is van adembenemende schoonheid en met kristal helder water. Nog helderder als het Haringvliet in het voorjaar je kijkt meters diep in het inktzwarte water. http://www.llyn-brenig.co.uk/. Je ziet de aangeslagen vissen al van verre uit de diepte aankomen. Fantastisch is het.
Hier heb ik een goed gevoel bij.
Ik gooi er een klein 6cm drijvend plugje van Rapala aan en we zijn nog niet trollend vijvtig meter op weg naar de eerste stek, m’n beugel sla ik net dicht als ik de eerste beuken er al op krijg. Bij de erste staat de slip nog veel te los van het vervoer maar bij de volgende veel te strak. Het zijn van die klappen dat ze gelijk ook weer los zijn, waarschijnlijk met een gratis piercing.
Savage Gear Prey Series ‘Roach’ 9,1cm (12,5g).
Later op de dag als het wat donkerder weer wordt is het gek genoeg een wat donkerder plugje, een wat grotere die het goed doet.
Degene die wel een portretje wilde.
Maar na enig afstellen lukt het dan toch om ze te landen. Nog steeds krijgen we vaak een dreun te verduren zonder hakenen ik weet dat er vanavond wat aan de pluggen moet worden gesleuteld. Een ringetje extra aan de staartdreg zal meer inhaken opleveren en de dreg vervangen door een enkele haak moet de rest inhaken. Want het is ven de gekke maar John ligt in een deuk wanneer ik vijf vissen achtereen los bij de boot omdat ze plotseling er onder door duiken of gewoon los schieten tijdens het springen rond de boot. Die willen zeker geen pasfotootje van je hebben hoor ik van achter uit de boot.
Dat is net te zwaar om zo te landen.
Het is fantastisch en we staan eigelijk alleen maar vissen te drillen en we worden hebberig. Te grote vissen zonder net proberen te landen omdat we het verkeerde net hebben geleend van de eigenaar. We zijn die van ons het net van rubber vergeten en we zijn dan ook langer bezig om de dreggen uit het net te ontwarren dan vissen te haken. Dus landen met je handen is niet te doen met die glibbervinnen. Vingen we al trollend vissen dan lieten we de boot er een tijdje drijven en vingen de vissen al werpend. Was niet al te moeilijk want ze sprongen bijna in de boot. Als je er eentje zag springen of beroering in het water, een kringetje was al genoeg als er en vliegje van het water werd weggezogen wierp je er je plugje heen en meestal als die net het water raakte kon je aan de bak.
Wat een gave omgeving is dit dan. En thuis breng ik John overal heen op het water, naar de stekken en hier doet hij dat voortreffelijk.
Omdat tie zo mooi is en ik ben er reuze blij mee.
We hebben een reuze middag en dat gaan we zeker nog een keertje overdoen deze week. Wat een krachten komen er los van zo’n relatief kleine vis. En zo nu en dan springen ze en meter hoog op uit het water. Bijna wind stil en een heerlijk zonnetje ja, ja dat is afzien voor de BassBuster. Heerlijk en nog een hele week in het voor uitzicht. Weet dan nog niet dat ik het zo naar de zin heb dat ik er nog een weekje aanplak en m’n terug vlucht verplaatst.
Natuurlijk proeven we er eentje en in kan je verklappen dat het heerlijk is.
We nemen er ook een paar mee naar huis en ik kan je verzekeren dat ze heerlijk zijn. Geen enkele grondige nasmaak zit er aan. Heerlijke vis is dit. Op het water vonden ze het toch al raar dat we de vissen zo terug kieperden. Er wordt op dit water vooral met de vliegenlat gevist en niet met shadjes, soft baits of pluggen laat staan met spinnerbaits. Want hoe langzamer je binnen haalde de hardste beuken kreeg je er dan op. Zelfs als de plug stil rond dreef omdat ik John moest helpen scheppen was ik meerdere keren bijna m’n hengel kwijt en een hoppa weer dubbele strike. De meesten andere boten hebben een paar vissen gevangen zie en hoor ik bij de schoonmaak plaats. We hebben het maar niet over onze aantallen gehad maar ze konden het wel raden aan onze reacties die zo af en toe over het water galde van plezier…
Nee geen schade gevalletje.
Vandaag mochten we de auto naast de boten steiger parkeren. Er was een auto rally door de heuvels van Wales. Wel imposant op de parkeerplaats waar de dure auto’s stonden en de rally wagens werden opgebouwd.
Portretje op lokatie.
De omgeving is fantastisch hier en John is er helemaal vol van. en stopt op de eerste beste parkeerplaats naast een grote schuur en wil perse een portretje van me maken. Na wat ongein dan toch gelukt als de eigenaar uit de schuur komt om polshoogte te nemen van die twee malloten en een houten paal op zijn erf.
Zo ontmoeten we Mick.
Die wil wel een fotootje schieten van ons beide voor zijn dagelijkse uitzicht en laat gelijk zijn werk zien. Hij last aluminium aan oud ijzer vast en dan zeg ik dit heel platjes. Met allerlei oude mallen maakt hij van oude vierzitters twee zitters en die brengen heel veel geld op. Delen van de auto die te slecht zijn worden vernieuwd met aluminium delen en daar gaat bet wat tijd in zitten om dat te buigen, tikken en te kloppen…. Nee het is vakmanschap wat we hier zien. En dan zo’n opgeruimde werklaats. Netjes hoor allemaal.
Home sweet home.
Wij gaan naar de warme hap op Denstone Drive in Chester nog een dik uurtje rijden door mijn privé chauffeur deze weken. Daar weet ik een prima gelegenheid om te vertoeven.
We houden het tij een beetje in de gaten maar om nu in de vakantie om drie uur op te staan…. Dus starten we op een geschikter tijdstip zeker voor de BassBuster op de laatste dag van augustus woensdag 31-08-2016. Om een uurtje of tien na een stukje varen zijn we op de stekken van het Haringvliet bij het Spui. Het is weer heerlijk op het water met geen wind en een zonnetje.
Maar met dat heldere water, felle zon en geen zuchtje wind vindeen de predators het ook wel best en die laten zich dus niet zien. In ieder geval niet foppen door ons kunstaas. Maar met dit weer is het geen straf om op het water te zijn. Wel in smeren en waa rempel Leo heeft zelfs ijsjes mee genomen.
De eerste die eindelijk toehapt.
Ik stel voor om op nieuwe stekken te gaan kijken bij Den Bommel en dat gedeelte van Tiengemeenten. Daar is het nu mooi weer voor. Het water is helemaal glad en helder. Je kan alles, gaatjes, talud, hobbeltje, ondiepten tot op de centimeter uitkammen.
Die was gulzig.
We vissen eerst voor Den Bommel midden op de grote plas. Daar heb ik op de kaart een paar mooie rigels gezien. Van een vlakke plaat met plotseling ondiepten van een paar vierkante meters. We vinden er wel scholen aasvis en ik weet zeker dat er om heen aaseters zwemmen maar we kunnen die niet trickeren en na twee van die gaatjes vlak bij elkaar te hebben uitgevist gaan we naar de ondiepten van Tiengemeenten vissen. We zien al snel scholen aasvisjes springen die vluchten voor hun leven met grote kolken achet zich latend van de roofvis. Ik denk dat het roofbleien zijn want de aasvisjes zijn super klein. Leo start met een spinnerbait en gaat op jacht naar baars terwijl ik achter die Rfb aan vist.
Die zwemt weer.
En dan eindelijk als we een flink aantal meters hebben afgelegd ziet Leo een volger die mist en geeft een schreeuw zodat de lepelaars op het wad er vandoor gaan. Ik kijk naar zijn spinner en zie nog net de tweede aanval van het snoekje. Wat gaaf is dat toch in het heldere water en vlak voor m’n neus omdat Leo voor op de boot staat zie ik dat alles gebeuren op een meter afstand.
Mooi stukje ‘shallow’ water.
We scheppen hem snel en bij het onthaken zien we een spartelende grondel in z’n bek. Nog snel een paar foto’s en als ik em in het water zet krijg ik een gratis douche want hij geeft gelijk een klap met z’n staart en weg issie .
Wat een mooi stukje Haringvliet.
We krijgen even later dit spektakel nog een keertje te zien en weer vlak voor m’n voeten maar nu na missen en de tweede keer ziet de snoek de boot en slaat bijna dubbel om met een noodgang heen te gaan waar hij vandaan kwam. Ons met een hartverzakking achter latend.
Het is heerlijk op het water.
Ik ben dus om en doe er ook een spinnerbait aan maar we zien niets meer gebeuren. Het is het laatste stuk ook een stuk ondieper. Wel zien we scholen dikke en dan zeg ik hele dikke platten voorbij denderen. Dacht eerst dat het karpers waren zulke giganten waren het.
Nee, een frietje hoef daar even niet.
We krijgen trek en dan kunnen we gelijk vertellen wat we van die frietjes van twee dagen geleden vonden in dat friet kot. Het antwoord kennen we al uit ons vorige verhaal dus dat wordt in de haven van Stellendam, Oud Beijerland of Hellevoetsluis een frietje nuttigen. Denk dat er een andere eigenaar in zit want dit ben ik daar helemaal niet gewend. Leo heeft in ieder geval nu wel hele frieten al is het matig qua hoeveelheid, weer een afgestreken bakkie.
Wel weer lachen en een leuke anekdoke is dat we wilden voor de boot parkeren op het strandje maar dat is zomers afgezet met touw en gele ballen als zwem gebied. Er was niemand maar om nu er over heen te gaan is ook zo wat. Het is er bij dat touw 120cm diep zegt de Hummingbird. Oohh dan stap ik wel van board zegt Leo en trek zijn lieslaarzen aan maar als hij naast de boot hangt kan hij net niet bij de grond komen zondr vol te lopen. Dat moet een hilarisch gezicht zijn geweest vanaf de kant. Mooi dat er niemand was op het strandje en terras. Vanuit de kajuit in de boot in iedergeval wel. Je zakt hangend aan de railing natuurlijk niet recht naar beneden hahahaha jammer dat ik geen tijd had om een foto te maken tijden de reddingsoperatie.
Voor Middelharnis.
Naast ons daar waar het een meter diep is en er nog wat plantengroei staat zwemmen honderden zwanen. Mooi gezicht is dat toch en heel veel jong spul nog niet helemaal wit en nog een beetje bruin. Daar kunnen ze mety die lange net fourageren. Op vogel eiland voor Hellevoet waar ze normaal zitten is het een stuk ondieper. Dat houden ze zeker voor de winter op voorraad.
Weer een oude strijder.
Wij krijgen geen aanbeten meer op dit randje van twee naar vier meter en gaan richting overkant. Daar waar we vanmorgen zijn begonnen en weer de eerste worp is vis ditmaal voor Leo. Wat een mooie baars is het weer. We zien op beide flanken de tand, de bek afdruk van waarschijnlijk een dikke dame. Die wil ik wel aan de andere kant van m’n lijn hebben.
Deze waarschijnlijk snoek die de baars geeft gegrepen wil ik wel portretteren.
Deze gestreepte ridder van 43cm geeft goed partij en gat er nog enkele keren vandoor als die het landingsnet ziet. Maar het zal daar ook bij blijven vandaag. Eerste worp vis en daarna niets meer en na een klein uurtje alles uit de kast te hebben gehaald, een tennis elleboog te hebben gegooid en de hele voorraad te hebben gedoopt nokken we af op deze stek. We gaan weer richting Hellevoetsluis waar we hebben getrailerd vanmorgen.
Ik ben er reuze blij mee.
We doen de stek bij Oudenhoorn ook nog eventjes aan en daar krijg ik er vrijwel meteen een beuk op. Ik onthaak em en kan em niet eens meten want Leo staat ook al met een kromme lat en heeft een schepnet nodig.
En zo is het weer mooi geweest voor vandaag.
En zo sluiten we de dag toch weer af met mooie vissen. We hebben wat nieuwe stekken bevist en wat belangrijker is we weten hoe het daar onder water er uit ziet. Dat kon nu mooi met dit kalme weer. We zijn op stukken geweest waar ik niet zou willen zijn met bfr 5. Wat een dammetjes en steenstort zijn we tegen gekomen. Ook onderlijnen en grote shads opgevist dus ik kom daar niet alleen…
