Als ik het met MacGyver over m’n vangsten heb van de laatste dagen dan issie daar ook wel voor te porren. Als ik em belt zit die zich te vervelen op de Punt. Geen enkele aanbeet zowel vanochtend als na de middag op 29 augustus 2016 dus. We kunnen al ik het tij bekijkt het beste eind van de dag te water gaan en dat komt dus prima uit bij de knutselaar. Hij binnen en half uur present.
Om kwart voor vijf zijn we op de stek die me zoveel plezier heeft gegeven al jaren lang rond deze tijd. Denk dat ik er al kom het eerst met de Rana van Joop dik twintig jaar geleden. Die kon de stekken in het Delta gebied op zijn duimpje. Een boom hier, daar een kerktoren en een licht en dan riep hij Yep laat maar zakken en toen mocht dat nog liet je je voorntje zakken. Shadjes… je had er nog nooit van gehoord. Jawel een twister die wist je wel te gebruiken.
Weer de eerste worp een dikke 70+
De eerste vis is gelijk weer een mooie Roofblei. Wat een dreun was het weer op de hengel. Altijd weer als er iemand mee gaat en die eerste klap te verduren krijg hoor je dan kreunen. Eerst zijn ze sceptisch als ik zeg dat ze de hengel goed moeten vast houden van ik vis al eventjes hoor en ik ken de klappen van de zweep wel. Maar hier stroomt het nog eens hard, heeel hard en dan ie dreunen erop. Steeds weer spannend of hij de hengel nog in z’n handen heeft.
Het zijn weer mooie exemplaren.
Maar Leo is al meer mee geweest en toch hoor ik naast me en ikke kreun. Tjeeesus wat een dreun is dat hoor ik naast me en hij kan aan de bak want de vis vlucht het Haringvliet op. De hengel bonkt in zijn hand, de slip giert en doet zijn werk en we zien een witte streep die het water doorsnijd richting Hellevoet van zijn lijn. Ja dat is een roofblei zeg ik dan…
En weer dikke baarzen.
We krijgen nog een dikke baars voor de lens voor een pasfoto maar dat is het dan wel. Geen enkele reactie aan de overkant te trickeren hoe vaak we ook wisselen en de clown uit hangen met de hengel qua inhalen van de lijn.
Of de Hummingbird klopt niet of Leo is korter dan op z’n paspoort staat.
Het wordt tijd voor de inwendige mens te versterken dus we gaan naar het frietkot op Middelharnis. Als ik het strand ziet wil ik daar landen maar zomers drijven daar van die gele ballen. Leo stapt wel van board zegt hij dan want het is hier een dikke meter diep. Maar als hij aan de railing hangt loopt bijna z’n waadpak vol. Hij kan nog net zichzelf op trekken zodat hij geen nat kruis heeft. Hilariteit natuurlijk we varen de haven wel even binnen.
Leo is blij met z’n frietje.
De bakjes patat is niet wat het was. Nog net niet afgestreken zegt Leo en ik moet hem daar gelijk in geven. Wat een kleine porties zijn het. Heb nog wel zitten opscheppen dat we hier altijd heen gaan als we op dit gedeelte van het Haringvliet vissen en na het traileren een berepoot met friet nemen.
Allemaal harde kleine stukjes friet.
Maar op het water baal ik steeds meer van mijn frietje. Wat redelijk is dik in de mayo maar het is niet te doen. Alles is doorgebakken en keihard. Een paar frietjes zijn te knauwen maar ik voer er de meeuwen maar mee. Ik zou hier niet over zeggen maar twee dagen later als Leo weer daar weer komt en er wat van zegt, zegt dezelfde dame in dik Zeeuws dialect dat ze het nog weet. Ja en de frietjes waren wat kort…. Maar verder kon Leo het schudden. Misschien is er een nieuwe eigenaar want het was er altijd goed. Dan moeten we maar de volgende keer de haven van Stellendam, Oud Bijerland of Hellevoetsluis aan doen voor een vette hap.
Het is weer baarzen avond en we hebben kaartjes voor het bal.
Het is weer fantastisch vanavond en het zijn allemaal baarzen die we vangen vanavond. Wat een dreunen zijn het weer bij de aanbeet en we hebben het naar de zin op het Haringvliet.
Zo leuk dat we tot ver in het donker door vissen deze keer.
Dus we bellen naar huis dat het te leuk is om al te stoppen en dat de aardappeltjes vanavond worden opgebakken. Het weer is formidabel en laat op de avond ver in het donker zijn de laatste aanbeten van twee snoekbaarzen op een ASP. Eentje kan maar twee achter elkaar. Dan is Leo om dat je daar niet alleen Roofblei en baarzen op kan vangen maar ook onze vriend de zander. Vadertje glasoog is dus ook te foppen op snel lopend kunstaas maar wel vlak bij de bodem….
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9097BewWp2.jpg717984Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-08-29 11:29:002023-06-25 11:30:45Dat wil ik ook wel..
Na dat feestje van gisteravond stap ik vrijdagmiddag 26-08-2016 toch maar wat eerder vanachter de PC vandaan en tuig de BassBuster op om naar het Spui te gaan. En warempel daar waar ik bij de eerste worp gelijk een mooie baars pak. Zou het weer zo”n avondje worden om in te lijsten.
Het is weer heerlijk weer op het water. Wel wat kouder dan gister maar nog steeds kan je varen met korte mouwen en met Bfr 2 gaat da bijna vol gas over het Haringvliet.
Weer ff zwaaien.
Met deze wind bijna geen golven dus trailer ik in Hellevoetsluis. Zodoende sta ik ook niet in de file naar Middelharnis en het benzine gebruik neem ik dan maar voor lief. Met de auto naar Middelharnis en daar traileren zal een paar liter schelen maar dit is veel leuker zeker met dit weer. En qua tijd win ik denk ik ook wel wat. Zolang het natuurlijk dit weer blijft.
De eerste aanbeet is een mooie baars.
Ik ben op vier uur op m’n stek en uitgepakt. Weer al ver m’n motor uit gezet en zachtjes naar de stek afgedreven. Dan daar de MinnKota op ankeren gezet. En de eerste worp is gelijk raak. Niet groot voor op het Haringvliet maar ze zijn er weer. Trouwens waar kleintjes zijn zijn er ook grotere bij de baarzen familie
Het is weer raak.
Zo ook de volgende maar dat is een Roofblei ook een dreumes. Wat zijn we weer verwent, ja je wordt kieskeurig bij al die missers en losse tussen door is het ook te gek voor woorden hoeveel dreunen je moet incasseren. Maar binnen een uur kunnen er verschillende vissen op de pasfoto waaronder weer een mooie Rfb die de magische grens van tachtig cm nadert. Wat een geweld en wat een mazzel weer dat ze er weer zijn op de stek.
Ze wisselen elkaar netjes af.
Dan is het plotseling stil aan de overkant en dan bedoel ik de vis haken. Ik krijg er zo nu en dan wel tikken op het kunstaas maar kan ze niet haken. Ze zijn er dus wel maar uiterst voorzichtig. Ze hebben het spelletje aardig door dus moet nog meer veranderen van aanbieden met het kunstaas.
Al het dan plotseling weer snel gaat.
Dus als ik dan sneller gaat wisselen van kunstaas dan is het bal weer geopend. Elke worp met nieuw kunstaas levert vis op. Krijg ik er op de volgende worp een tik er op en mis em even stil laten hangen dan b.v. sneller indraaien dan is het alsnog raak.
De tweede is niet veel groter.
Lukt dat niet dan weer lijn geven zodat de plug omhoog komt en mee laten drijven met de stroom en dan anders binnen halen over de “hot” spot dan de vorige keer en Rammmm. Slepend, jiggend, heel langzaam dan weer snel, hortend en stotend, op en neer met de top als het maar anders is. Wel raar natuurlijk want hoe weet die andere vissen dit in het pak wolven, de school predators als je er eentje vangt.
Maar soms gaan ze er vol voor en dan moet je de hengel goed vast hebben.
Heel verschillend zijn ze gehaakt de Roofbleien zitten ze af en toe bijna geslikt en de baarzen zitten aan een velletje. Die zijn het waarschijnlijk waar die zware tikken vandaan komen. Want bij een aanbeet is de dreun bijna, ik zeg bijna net zo zwaar als bij die Roofbleien.
Bijna alles heeft wel aan de spelt gehangen.
Als je maar wisselt dus, het is het weer fantastisch vanavond. Wat een heerlijk stukje Haringvliet is dit toch. Dan is het plotseling helemaal over en kan ik naar huis. Een half uurtje wachten zal helpen maar ik wil met licht er uit. Morgen weer een dag. Het was vandaag weer heerlijk een paar uurtjes genieten. Wat een weelde is het zo dicht te wonen bij het mooiste water dit Delta gebied van Europa.
Hoe blijft hij nu liggen.
Ietsjes verderop ligt een wel heel mooi bootje maar hoe blijft die nu liggen in die stroming. Ik zie nergens een ankertouw terwijl toch de ankerbal is gehesen. Dus op de motoren zal die ook niet ankeren. Ra, ra hoe doet die dat.
Ik moet eventjes wachten op de trailerhelling.
Op de helling kom ik Mirabel, Mario en Joop ook tegen. En door de gezelligheid ben ik alsnog met donker thuis…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9032.bewWp_.jpg442472Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-08-26 10:50:002023-06-25 11:08:42Dat proeft naar meer..
Gisteren 25 augustus 2016 wordt de BassBuster weer van stal gehaald. Het zal overal wel heel druk zijn maar met 31 graden wind Bfr2 en een vrije dag is het heerlijk om op het water te zijn. Mooi weer voor de blokkendam maar alleen het zoute op nu traileren buitenhaven Stellendam doe ik tegenwoordig niet meer. Zal de leeftijd zijn want hoe vaak ik met de Linder bij de blokkendam alleen heb gevist. Ontelbaar…
Op het water is het uit te houden wat is het warm en ik start voor de werkhaven toch later dan gedacht dik na tienen om m’n hengel en kunstaas klaar maken. Richting de dam op m’n stekken kan ik denk ik wel vergeten in deze vakantie tijd. Met waterscooters, speedboten en skiërs. Daar ben je alleen maar een mikpunt, een boei voor die gasten om een rondje om te maken. Na een half uurtje rond gedraaid te hebben op de stek zonder aanbeten ga ik richting het Spui om te proberen misschien een Roofblei te scoren. Ben er laat in gegaan want tegen de middag zal het waarschijnlijk pas noemenswaardig gaan stromen op het Haringvliet. Naar buiten alleen gaan naar de blokkendam, ankerplaats en Europoort gebied doe ik niet meer. Het zal de leeftijd zijn want vroeger toen zelfs nog met de Linder ben ik ontelbare keren alleen onze stekelige vriend de zeebaars achter de vodden aan geweest rond de oude blokkendam. Ook bij thuiskomst alles schoon spoelen van boot en hengelmaterialen is een issue die een dik uurtje extra in beslag neemt.
Stekken de terrasflats, groene boei, vogeleiland, licht oudenhoorn en natuurgebied laat ik links liggen en stuif in één keer door naar het Spui.
Dus ga ik met een gangetje of vijftig met 45.000 toeren om m’n gemakkie richting Spui. Als het daar tegenvalt kan ik altijd nog naar de Oude Maas. Dit rondje heb ik al lang niet meer gedaan en met dit weer is het geen straf om lekker rond te varen. Met deze snelheid zit je toch nog te transpireren onder je reddingsvest. Er staat geen zuchie wind.
De eerste dreumes om half drie ver op de Oude Maas.
Maar in de monding Haringvliet en het Spui zit de stroming er nog niet echt in. Op de stekken langs de vaargeul bakboard bij groene boeien is het druk met verticalers. Gelukkig op mijn geliefde stek waar ik met Joop Flohil wereld uren, nee zeg maar dagen heb beleefd is nog vrij. Het virus roofvissen vanuit de boot is toen definitief aangeslagen bij mij. Toen nog met zijn Rana in de jaren negentig. Ik was gelijk was verkocht. Dit was het wat ik zocht in de Hengelsport. Heb toen na een paar met Joop te zijn meegeweest de Linder gekocht in ± 1998 van Lex Lugtenburg en hij had em weer van René Flohil.
Mijn schoonvader zijn speeltje.
Was wel eens een blauwe maandag met m’n schoonvader mee geweest op zijn boot naar buiten op de makreel maar toen een hele dag weg naar de wrakken kon ik me niet veroorloven met de zaak. Die heeft heel wat mooi visbootjes gehad maar alles op zee. Kreeg ik van die sterke verhalen te horen en dan moet je bij mij wezen. Ik had nogal wat bruidsparen uit de omgeving van Goedereede die visserman waren. Zo ook Kees die met zijn Yvonne waarvan ik ook hun mooiste dag mocht vast leggen. We zien elkaar nog regelmatig maar natuurlijk ging het toen op een gegeven moment over kabeljauwen. Ik vraag hem kan je niet eens een grote meenemen dan gaat ik met m’n schoonvader een geintje uithalen. Nou zeg Kees dat komt goed uit want we gaan van de week naar Noorwegen en daar zitten de grootste. Zo gezegd en zo gedaan.
Die kop was net zo groot als de kop van m’n bouvier.
Dus Kees komt op zaterdagochtend met een bak van een vis aan de deur en wij naar het water ermee om de foto’s te maken. En net als elke zaterdagochtend als we terug komen zit de Stammtisch van Warung Freek vol met koffie drinkers. M’n schoonvader wordt niet goed als we binnen komen en zeggen dat we vanochtend hebben gevist. en hem laten zien wat we hebben gevangen Gelukkig kunnen Daan die er ook bij was en Kees hun gezicht in de plooi houden. Zo’n vis heb ik zelfs nog nooit gezien zegt hij. Wat een grote kabeljauw is dat. Toen had ik nog een 1-uur foto service dus drukte gelijk het rolletje af. Aan de tafel zit ook Marco een visser in hard en nieren. Hij vraagt of ik nog meer heb gevangen en Kees heeft ook een grote emmer vol met van alles meegenomen. Heerlijk natuurlijk daar weet ik wel raad mee. Die kiepper ik in de gootsteen met de woorden; jawel maar allemaal kleintjes. Mooie schollen, dikke tongen en wat ponen want Kees weet wel wat ik lust. Het was ook zo koud zeg ik. Na twee uurtjes zijn we gestopt. In twee uurtjes zegt Marco en vertrekt na de koffie. M’n schoonvader wacht de foto’s af en neemt een setje mee. Toen nog zaten de Delta vissers op de binnen haven op zaterdag aan de koffie en hij met die plaatjes er heen. Daar verklaarden ze hem voor gek. In een wak aan de binnen kant van de sluizen in het Haringvliet. Dat is onmogelijk zeiden ze. Kijk zij hij dan ik heb hier de foto’s maar ze geloofden hem niet en daar stond hij mij te verdedigen. Later toen we het em vertelde heeft hij een half jaar geen woord tegen me gesproken terwijl hij stoïcijns zijn koffie iedere zaterdagochtend op dronk als we even samen alleen zaten. Hahahaha. Maar het wordt nog mooier. Marco is naar zijn broer gegaan en vertelde wat ik allemaal had gevangen in twee uurtjes. Hij ging eerder weg dan mijn schoonvader dus kon em niet vertellen dat er iemand in het ootje werd genomen. Die hebben daar twee ochtenden staan vissen en dat wak open gehouden….
Achternamen staan er niet
Het is niet druk vandaag maar het blijft uit kijken.
Het is (nog) niet druk op de Oude Maas maar op de stekken blijft het ook angstvallig stil. Ik ben eerlijk gezegd vandaag ook sneller over de stekken gegaan als normaal. Het is bloedheet en varen is gewoon heerlijk vandaag. Ik kan dan ook pas om half drie mijn eerste snoekbaarsje noteren.
De tweede is niet veel groter.
De stroom is er niet op de Oude maas. Dat ik dan de volgende eindelijk om kwart over drie vang op een talud een gedeelte waar het wel stroomt in een vernauwing in de rievier hou ik het voor gezien en ga weer terug richting Spui.
Het stinkt hier gewoon.
Dan kom ik altijd langs een mooi stekkie weliswaar zonder talud maar je zou zweren dat hier toch de baarzen zitten en een dikke snoek. Altijd gooi ik dit een halfuurtje uit en bestook het met allerlei kunstaas. In dat riet moet gewoon aasvis zitten en de predators moeten er toch om heen liggen. Maar heb er nog nooit wat gevangen en toch geloof ik er in dat ik eens die dikke dame er tussen vandaan haal.
Oude Maas en Spui.
Het is heerlijk om te varen. Windstil en dertig graden, Je kan de stekken helemaal uit kammen op de mm. Maar de vissen laten het ook af weten. Het water is ook te warm denk ik zo’n twintig graden.
Waar mag je nu 9km varen.
Tegenwoordig staat het hele Spui met 9km borden maar het eerste bord vanaf de Oude maas begrijp ik niet. Waar mag je nu niet hard varen. Na het heen en weertje bij Oud Bijerland nog een gevaarlijke situatie. Er zijn veel waterscooters en waterskiërs op het Spui en als ik dan een bocht in de rivier opdraai met een gangetje of vijftig zie ik een speedboot bakboord dwars op het water liggen. Zie nog net op tijd een koppie stuurboard zo’n veertig meter verderop tegen de zon in en gooi het gas er af. De boot ligt na planeren vrij snel stil en nu hoor ik dat meisje ook gillen. Bijna over de lijn heen gevaren. De duimpjes in de speedboot gaan omhoog en ze varen snel naar stuurboard zijde.
Hier snap ik dat.
Het gaat richting zes uur als ik het Haringvliet nadert. Zal ik een frietje gaan halen in de haven van Middelharnis en nog even door vissen. Of nok ik af. Morgen weer een dag. Maar het is nog bloed heet en als ik langs de stek van vanmorgen vaar zie ik dat het er licht stroomt. Toch nog maar ff proberen dus zachtjes de stek benaderen en de benzine motor gaat vroeg uit. De rest op de elektromotor en een dertig meter van de hot spot af de Hummingbird uit en de elektromotor op ankeren zetten. Goud is dat zo’n MinnKota aan board met spotlock.
Tuurlijk de DChubby.
M’n eerste worp met de wind mee is hooguit 12 meter maar dart geeft niet de stroom helpt me mee en terwijl ik me installeert achter op de boot drijft de plug ver over de hot spot heen. Ik sla de beugel dicht en de hengel staat direct hoepeltje rond. Zoheeye zo hard stroomt het hier toch niet zeg ik zachtjes in m’n hoofd en ben reuze blij. Heel de dag overal zoeken en ze zijn gewoon dicht bij huis. Had gewoon moeten blijven op de eerste stek tot dat de stroom er in kwam. Het is een roofblei dat weet je zeker na zo’n beuk en de slip giert terwijl de lijn in nood vaart door het water klieft richting het diepe naar Hellevoetsluis. Maar gelukkig komt het niet zo ver maar wat een brute krachten zijn dat aan de andere kant van de lijn.
Ik denk dat ik gek wordt.
Maar dan komt er een rubber bootje mijn richting op en de vis duikt er onder door. Ik roep de man aan of dat hij om wil varen maar hij roept of het Haringvliet van mij is. Tja,.. dat is natuurlijk niet zo. En hij vaart gewoon door over de stek heen en vaart een rondje om de BassBuster heen. Das een beste zegt de man vriendelijk naast de boot terwijl hij zijn vijf Pk net tegen de stroom in kan houden. Als ik hem dan land ben ik in staat om die gast te leren zwemmen.
Ik ben er reuze blij mee.
Je vaar toch niet zomaar over iemands zijn vis stek heen zeg ik hem vriendelijk maar hij kijkt me aan vol onbegrip aan van waar heb je het over. Ik geef geen reactie meer en ga de vis meten. Hij kijkt nog even en vaart op z’n dooie gemakje weer het Spui op dwars over m’n hot spot. Ik denk dat ik nog wel even kan wachten met vissen en neem een kouwe thee uit de koeltas om af te koelen.
Elf minuten later 18:15 incl. thee drinken dril en onthaken weer eentje op de pasfoto
Je gelooft het niet maar de volgende worp is weer raak en dit is een serieuze tegenstander aan de andere kant die zich meld. Misschien door de vakantie drukte maar normaal hier als je wat in de boot laat vallen op dertig meter afstand is de school Rfb. verdwenen. Tis hier maar twee, drie meter diep. Maar nu als er iemand over je stek heen vaart deert het ze niet. Wat een rare vis is dat toch.
Drie minuten later 18:18.
Ik krijg direct een tik op de plug bij de volgende worp precies als eventjes stopt onder het jiggend binnen vissen. Ik wordt gek. Wordt het weer zo’n avond. Heel de dag was het taai, veel te warm ook eigenlijk om op het water te zijn. Al varend was het uit te houden maar op de stekken was het warm. Ik klets na een twee meter de de beugel direct open en de stroming neemt de plug weer mee. Ik gebruik de drijvende versie’s het liefste. Met trollen is dat makkelijk als je met twee hengels vist. Zodra er eentje vastloopt aan vuil of beter een vis kan je met een gerust hart de motor in z’n vrij zetten en de vis drillen zonder dat de andere plug dan vast loopt. En ook nu zal de plug gaan drijven en hoog over de stek heen gaan om na de beugel dicht te slaan en de lijn strak te laten lopen weer naar dik twee meter duiken in dit geval (DChubby plug). En jawel ik hoef maar een paar halen te doen nu op snelheid i,p.v. stotend jiggend en rammm. Hangen.
Geen gigant maar bere sterk in de stroming.
Ik krijg heel veel tikken op m’n kunstaas en verspeel de grootste baarzen vlak boven m’n schepnet. Ze zitten maar net gehaakt en wat zijn ze voorzichtig vandaag. Moet ook heel veel wisselen van kleuren en kunstaas en voorral type van kunstaas en aanbieding. Twee keer hetzelfde binnen halen heeft geen zin. Zelfs heel zachtjes binnen vissen zonder stoten echt zo stil mogelijk levert vis op om daarna weer als een jekko binnen draaien de volgende vis te haken of wat vaker gebeurt een losse of alleen een dreun te voelen. Zo is het heerlijk vissen en mogen ze het vangen gaan noemen.
Dan weer een Roofblei 18:27.
Tis heel, heel veel variëren want ze zijn er gewoon al zie je niets jagen. Geen sterntjes en meeuwen geen kolken, niet van de klappen als ze jagen op de aasvis. Niets verraad dat het pak predators daar in ambush ligt in de stroming
Dat duurde even 19:30 maar veel zin heeft hij niet en als hij me ziet issie weer weg. M’n kamera bijna ook wat een klap weer op de hengel.
Dan is het eventjes rustig. Na een uurtje eindelijk weer een treffer. Ik krijg er wel tikken op m’n kunstaas maar niet meer van die wilde beuken. Maar na een boterhammetje en een koude thee zie ik plotseling meerdere vissen jagen tegen de kant aan bij het wier en gooi er gelijk een ASP over heen en haal die supersnel terug en dan is er weer zo een niet te missen dreun. Heb je je hengel niet goed vast ben je die geheid kwijt. Ze zitten nu dus hoger tegen de kant achter de aasvis aan.
Groot is hij niet 19:32 maar vanaf het oppervlak heel veel sport.
Mar toch je denkt het dan gevonden te hebben. Als ik de volgende vang is dat bijna drie kwartier later maar zo lijkt dat niet. Het voelt als tien minuten. Dat komt door dat wisselen en vele missers en losse die ik krijg te verduren. Wat een dreunen en tikken tussendoor de adrenaline stroomt bij me sky high en wat een avond is dit weer. Dat wordt eer een mooi verhaal aan de Stammtich bij WarungFreek.
Om 20:20 wel een hele dikke bijna 20 cm hoog.
Ik heb nog nooit een roofblei gevangen in de tachtig centimeter. Allemaal blijven de grootste net onder die magische grens hangen. Worden ze niet groter want al zouden ze solitair gaan leven er zouden er duizenden rond moeten zwemmen of misschien wel een veelvoud hier van als je deze scholen van 60 en 70+ vissen ziet. Of zouden die misschien weer terug zwemmen naar de Donau. Ik zou wel eens een metervis aan de haak willen slaan van deze vechtersbaas. Wauw dat moet wat zijn. Ze zeggen dat ze 120 cm kunnen worden….
De roofblei (Aspius aspius) is een zoetwatervis. Deze exootis een echte rover en komt voor in de wateren van de Benelux. De roofblei is een grote, snelle roofvis, behorend tot de karperachtigen, die tot 120 cm lang kan worden. De roofblei is een zijdelings afgeplatte gestroomlijnde vis, met een puntige kop. Het oog is kleurloos en de bek is groot voor een karperachtige. Wat opvallend aan deze roofvis is, is dat hij geen tanden heeft. Wel heeft hij aan de punt van de onderkaak een verdikking, die precies in het kuiltje in de bovenkaak past.
De roofblei heeft grote, puntige vinnen waarmee hij flinke snelheden kan bereiken in het stromende water. Kleine exemplaren lijken op de alver, die een veel kleinere bek heeft, nog wat stijver aan doet en een blinkend zilveren schubbenkleed heeft. Hij lijkt ook wel op de winde, maar heeft een veel slanker uiterlijk en een puntige kop.
De roofblei is in Europa de enige karperachtige waarvan vis het hoofdbestanddeel van het dieet vormt. Grote windes, barbelen en kopvoorns eten ook regelmatig visjes. Hij jaagt voornamelijk op de alver, die in dezelfde watertypes te vinden is. In de zomer jaagt hij vaak aan de oppervlakte van het water op de scholen jonge vis, wat voor een behoorlijk kabaal zorgt. Hij plant zich voort in stromend water, maar hij kan ook wel in stilstaand water voorkomen. Heel grote exemplaren komen voor op wat grotere diepte of in de hoofdstroom van de grote rivieren.
De opening van het Main-Donaukanaal in 1992 is het begin van de intocht van veel exoten waaronder de roofblei. De roofblei is te vinden in de grote rivieren in Nederland zoals de IJssel, Rijn, Vechten de Waal, maar ook in kanalen en kolken die daarmee in verbinding staan zoals de Biesbosch. In Duitsland hebben ook veel uitzettingen van roofblei plaatsgevonden, zodat nog onduidelijk is hoe de soort het Rijnstroomgebied heeft veroverd. De roofblei heeft zich enorm uitgebreid in de negentiger jaren. Op het ogenblik is het de talrijkste vis in de haventjes en kanalen langs de grote rivieren. Het is nog de vraag in hoeverre de predatie van roofblei invloed heeft op de stand van prooivissen en concurrenten. In de Donau leven ze al eeuwen samen met dezelfde vissen als die in Nederland, zodat geen desastreus effect verwacht kan worden.Een van de factoren waardoor de roofblei het goed doet, is de verbetering van de waterkwaliteit.
De roofblei is een echte oppervlaktevis die te vinden is in de buurt van snel stromend water waar hij op vis jaagt. Door het stromende water en de kolken wordt de prooivis verward en de roofblei schiet met hoge snelheid onder de prooivis door om hem alvorens van voren aan te vallen. Het is een zeer gewaardeerde sportvis geworden in Nederland. Op deze vis kun je heel goed vliegvissen. Maar hij is evengoed met kunstaas te vangen. De soort jaagt vooral op “speldaas”, dit zijn kleine visjes die net zijn uitgekomen en een makkelijke prooi zijn voor deze zeer snelle rover.
Bron: Wkipedia
Dan krijg ik het nog druk vanaf 20:23.
Later zie ik het getijde tabel eens goed en vanaf dat het water opkomt heb ik de tijd van m’n leven. Wat een spektakel en wat een aanbeten. De ene nog harder dan de andere en de baarzen, die doen bij de aanval niet onder voor de roofbleien. Wat een geweld. Heerlijk die dreunen zijn het.
Om negen uur word het stiller aan de andere kant van de lijn.
Om negen uur wordt het dan wat rustiger en het voelt of ik uit de sportschool komt. Tenminste dat denk ik zo want als ik weer in een sportschool komt is dat de eerste keer. Wat een avond was dit weer eentje die zo af en toe voorkomt en waar je het over heb aan de Stammtich bij Warung Freek. Onvergetelijk was het weer, een avond met een gouden randje. Heb niets gemerkt van die 31 graden zonder enig windje. Het water loopt langs m’n rug. Of is dat van die natte pet die ik op heb want die moet ik elke tien minuten onderdompelen. Gelukkig het zonnetje in de rug vanavond.
Om 21:05 stop ik er mee en in het donker scheer ik terug over het vlakke water.
En in een opperste beste stemming ga ik naar huis. Het water is spiegeltje glad en ik zet de gashandle driekwart open. Wat een dag was dit weer. Overdag bloedje heet en heel druk op het water om dan te eindigen met zo’n avond sessie. Luid toeterend uit baldadigheid ik kan het niet laten scheer ik langs de punt die vanavond vol staat met de welbekende Buckaroo’s
Vanmiddag 20 augustus 2016 na het werk nog eventjes met Leo naar de waterkant. MacGyver is laat want zijn verf klusje met een theekastje loopt uit maar hij wordt wel heel erg mooi. Weet er alles van want hij heeft em van me gekregen. Is gemaakt van Indonesisch hard hout, een spijkertje moet je voor boren volgens de deskundige. Ik ben blij dat hij er zoveel lol in heeft met Monica hem te restylen.
Tussen de middag al makkelijk gegeten door de drukte in de winkel verse broodjes met knaks dus moet het vanavond in de polder maar een cholesterol hap worden. Pakje spek, dito doosje eieren en wat plakken kaas, wat peper, koriander, paprika, gember, kurkuma, chili, mosterdmeel, foeli, kardamom, ui en sambal moet het gaan worden tussen een boterhammetje. Geen warme hap dus maar alles hebben we er voor over aan de kant voor het vissen.
Dus ik zit klaar alles uitgepakt en opgezet om een uurtje of vijf tussen het riet. Het is levendig en ik krijg een paar lijn zwemmer. Kan natuurlijk van alles zijn maar er is leven. We hebben er immers niet gevoerd. Een dikke weg loper die ik eventjes voel en na een tweede run moet ik dan lossen. Hoe kan dat nu. Dat ziet er veelbelovend uit voor vanavond. Als dan een uurtje later Leo er aan komt na de potten verf dicht te hebben getikt.
Het is een heerlijk plekkie.
En net als de laatste keer haal ik dan de de derde hengel weg van het kruispunt waar hij graag ligt als Leo er aan komt en gooit de mijne nu veel verder langs de rietkraag. Het is vreemd vandaag kan ik melden aan Leo als hij arriveert. Ik krijg een aanbeet en de lijn valt slap. ik haal de lijn binnen en de lood montage ligt halverwege. Maar ik voel helemaal niets terwijl je zou denken dat de vis zich toch moet hebben gehaakt. Hij kijkt me aan en een beetje meewarig denkt hij dat ik al aan de Ballantines zit.
Maar dan is het al snel raak vanavond.
Ik gooi dus mijn lood richting Middelharnis langs de rietkraag en zet de lijn strak. En terwijl ik dat doe vertel zet Leo terwijl zijn hengels installeert. En dan gaat de pieper achter me af. Hij ligt er net in zeg ik nog maar m’n lat staat dus al krom als ik em pakt met heerlijke runs op zo’n vijftig meter.
Netjes in de lip gehaakt met nog Frans zijn rig.
We kunnen de vis nu samen landen en ik ben er reuze blij mee. Wat een mooi exemplaar is het weer uit de polder.
Nogmaals omdat het zo’n mooie strijder is.
Maar daarna is het over. Wat raar is dat toch. Volop leven en nu is het twee uur elkaar de beste verhalen vertellen onder een broodje ei. Dan krijg ik nog een zelfde aanbeet als een paar uur tevoren. Een dikke piep, het gewicht valt en de vis zwemt zeker twintig meter met het lood mijn richting in maar als ik de lijn in neemt voel ik niets dan het lood. Ben blij dat het nu ook gebeurt waar Leo bij is. Volgende keer maar eens alleen de lijn strak draaien is het advies van de karper mistro.
Wind is gedraaid, die krijg de schuld.
Dat we geen aanbeten meer krijgen wijten we aan dat de wind is gedraaid van vol op de bek naar 90 graden naar rechts. Je zoekt natuurlijk waarom het niet lukt van aanbeten naar niets. Maar we zitten lekker in de zon achter het riet en de bui waait precies om ons heen. En dat is een mooi gezicht die zwarte lucht die we om ons heen zien draaien. We zitten hier net droog.
Maar dan hebben we een toetje op de taart.
Maar dan krijg Leo wel een hele rare aanbeet. Hij loopt even maar geeft het dan op. Zal een brasem zijn zegt Leo maar dan gaat hij er weer vandoor. Volgens mij is het een dikke paling zeg ik want die lopen in dit jaargetijde. En bij de eerste zicht in het donker lijkt het er ook op maar we kunne een kreet van vreugte niet onder drukken hier in de polder. Het is een mooie zeelt. Die heb ik hier nog nooit gevangen zegt Leo en die heeft hier al wat uurtjes liggen. Deze Tinca tinca of te wel de doktersvis is een kers op de taart vanavond. Wat zijn we daar blij mee met deze zeelt uit de polder. Een schitterend exemplaar waarschijnlijk nog nooit gevangen.
Zeelt
De zeelt (Tinca tinca), ook gekend onder de naam louw, is een vis, die tot de karperachtigen behoort en tot ca 70 cm lang kan worden.
Beschrijving
De vis heeft een groenige kleur die varieert al naargelang de bodem en de leeftijd, en hij heeft een dikke slijmerige huid met zeer kleine schubben. De zeelt is goed herkenbaar aan de rode iris in zijn oog, de bolle vinnen, de nauwelijks ingesneden staartvin en de baarddraden. Mannetjes zijn goed te onderscheiden aan de grotere buikvinnen. Ze reiken tot voorbij de anus en hebben ook een sterk verdikte eerste vinstraal. De oorspronkelijke Nederlandse zeeltvariëteit heeft een donker mosgroene kleur, maar in het verleden zijn ook meer licht bronskleurige zeelten uitgezet. Visjes van nog geen vier centimeter hebben een zwarte vlek bij de staartwortel, een zogenaamde oogvlek. Misschien dient deze vlek om predatoren in het ongewisse te laten wat de voorkant van de vis is.
Levenswijze
Zeelten leven over het algemeen in flink begroeide stilstaande of langzaam stromende wateren met een zachte modderige bodem, waar ze zich overdag meestal passief in de vegetatie verschuilen. Als de zeelt voedsel zoekt, zuigt hij bodemmateriaal op, waaruit de eetbare diertjes worden uitgefilterd, of hij zuigt diertjes van de vegetatie af. Als voedsel dienen met name waterslakken en verder erwtenmosseltjes, kreeftachtigen, insectenlarven en plantendelen. In mei en juni wordt bij watertemperaturen van 18 tot 20 °C gepaaid. Hierbij is een flinke onderwatervegetatie essentieel. Een vrouwtje kan 300.000 tot 800.000 eieren afzetten. In de winter houdt hij een winterslaap, ook periodes met een laag zuurstofgehalte overleeft de zeelt door zijn stofwisseling op een laag pitje te zetten (acstivatie).
Leefgebied
De zeelt komt voor in het grootste deel van Europa en W.-Azië in allerlei wateren met een rijke onderwatervegetatie. Ze komen voor in alle denkbare stilstaande en langzaam stromende wateren met een vrij zachte bodem. Ook in zand en grindafgravingen komen zeelten voor die daar ook flinke formaten kunnen halen. Brakke en vegetatiearme wateren worden gemeden. In Nederland is de zeelt talrijk in allerlei wateren en in wateren waar door de uitbundige plantengroei ’s nachts en ’s ochtends zuurstofgebrek kan ontstaan, is de zeelt vaak de dominante vissoort.
We zijn er reuze blij mee
We nokken af na deze vangst. Zal het de wind geweest zijn die plotseling uit een andere hoek kwam zodat de aanbeten stokten. We geven die graag de schuld maar die heerlijke uren neemt niemand ons meer af. In het zonnetje achter onze rietkraag. Een heerlijk afsluiting van onze Polder Carp sessie’s.
Vanmiddag 9 augustus 2016 komt Leo een thee kastje ophalen die ze gaan witten en ook de Kirby professionele stofzuiger gaat naar MacGyver. Alles kompleet maar hij zuigt niet meer en dat is een niet onbelangrijk aspect bij een stofzuiger. Het euvel was een V-snaartje bij een rol in de mond van de stofzuiger waardoor hij niet draaide dus niets los klopte van de ondergrond hoor ik dan een paar uurtjes later aan de waterkant.
Tja nu we zien hoe hij het weer doet, willen we hem wel op Marktplaats zetten.
Daardoor is Leo wel wat later aan de waterkant want het kriebelde te veel. Al die spullen die geschuurd moeten worden en uit en in elkaar gezet kunnen worden waarom iets het niet doet intrigeert em zoveel dat hij alles om zich heen vergeet. Monica moet em dan ook uit zijn schuurtje halen om em te vertellen dat ik al op ons plekkie zit in het zonnetje achter de rietkraag. Maar na vijven zie ik em dan toch aankomen door het weiland heen tussen de schaapjes door. We zwaaien nog even naar de boerin die waarschijnlijk haar kroost even naziet en misschien ook even controleert wie daar zitten te vissen. We hebben toestemming gekregen om hier te zitten. De gelukkige zijn wij want we zitten hier werelds.
Leo pakt een hele mooie spiegel.
Heb je al wat maar dat moet ik onkennen. Ik haal mijn hengel weg van de overkant van de vier sprong en leg em een stuk verder langs de rietkraag zodat Leo weer op z’n plekkie kan gooien. Op die plek komt altijd de eerste vis vandaan. Heel raar natuurlijk maar ik lig daar al een uurtje en niets gezien.
Wat is dit een mooi exemplaar vandaag.
Maar net als vorige week donderdag toen was ik ook een klein uurtje eerder en haal mijn hengel weg aan de overkant van het harde gedeelte krijgt Leo er iets voor zeven uur een heel raar piepje op. Twee korte stootjes met een tussenpoze veel te lang voor een karper maar dan toch gaat de lijn lopen met de herrie van de pieper wat we willen horen. Dat is een zware vis zegt Leo nadat hij kontakt maakt met de vis. En dat klopt ook wel zo aan zijn hengel te zien. Zwaar stotend gaat de vis er vandoor gelukkig naar het diepe van de vaart..
Een oude krijger vol beschadigingen.
Maar dan na enkele wilde uitvallen komt de vis log en zwaar naar onze kant en bij het not nog een paar runs en vele buitelingen onder top kunnen we hem scheppen. Wat een mooie spiegel is dit.
Een dikke zeventiger.
Na een filmrolletje vol te hebben geschoten mag hij weer terug en een dikke highfive volgt. Het is weer goud vanmiddag. En nu ben ik de sigaar, al een tijdje vindt Leo dat m’n top af en toe raar beweegt buiten de windsten om. Als ik dan opsta en over de rietkraag heen kijkt zien we niets vreemds. Maar na een paar keer commentaar van Leo te hebben gekregen haal ik de hengel binnen en jawel hoor. Ik hoor er nu ook bij een magere brasem hangt onder de tijgernoot.
Oeps, pannetje vergeten.
We gaan maar een paar uurtjes maar Leo heeft net als de BassBuster altijd lekkere trek en Monica houdt daar rekening mee. Die heeft voor een versnapering gezrgt en mee gegeven. Aleeen…. is Leo het pannetje vergeten. In de auto heb ik toevallig vandaag een aluminium plaatje dat ik vanmorgen gemaakt heb onder de trolley het vis gerij nalatenschap van m’n schoonvader. Die zit met tieribs vast dus er zo onder vandaan maar als ik halverwege ben met naar de auto lopen wordt ik terug gefloten. MacGyver heeft er al wat op gevonden alleen de steel van z’n hengelsteun wordt toch wat te warm en slecht voor de combinatie aluminium en plastic. Die combinatie is dus overleden maar de worstjes zijn warm en daar gaat het om. Dat is met deze missie het belangrijkste.
Daarin staan we dus weer gelijk vandaag.
Om vijf uur net na de warme hap krijgt Leo er weer van die vervelende piepjes op en we vrezen al weer het ergste. Jawel hoor de tweede platte komt binnen vanmiddag. Een magere polder brasem en nog flink beschadigt ook waarschijnlijk nog steeds van de wilde paai waarschijnlijk in het riet van een paar weken geleden.
Heerlijke uitvallen zijn het.
Vandaag is het rustig qua aanbeten als ik dan eindelijk om half negen aan de bak mag. We denken dat gebeurt niet meer vandaag maar dan uit het niets plotseling leven aan de overkant ver, heel, heel ver weg. Het is de hengel de ik heb weg gehaald voor Leo ton hij aankwam en aan dezelfde rietkraag aan de overkant een vijftig meter verder heb neergelegd.
Net geen 80 cm lang, wat ben ik blij met deze polderschat.
Deze dril zal me lang nablijven, zeker de aankomende nachten. Wat een spektakel met deze vis. De karper blijft zwemmen en neemt zo af en toe zeker de eerste runs tientallen meters lijn. Ik wil em niet verspelen want het is de eerste van vandaag en zet toch de slip wat losser en met een vinger op de spoel kan ik toch nog druk genoeg geven. En zo af en toe heb ik dat echt nodig als hij het diepe induikt want hij is dan niet te stoppen maar zodra hij ergens het riet wil in duiken kan ik druk geven op de spoel en de hengel laag in de t.o.v. gestelde richting en de vis kiest dan weer uiteindelijk voor het diepere water. Gelukkig lukt het allemaal en voor mij duurt dat een eeuwigheid maar laat hij zich dan eindelijk zien aan onze kant van de vaart. Wat een mooie vis maar hem dan hebben is een heel ander verhaal en weer gaat hij richting ver weg en neemt weer enkele runs wanner hij ons ziet of het net een dikke kolk en golven op de kant achterlatend. Tis goed dat we laarzen aan hebben….
Omdat hij zo mooi is.
Maar uiteindelijk na vele runs en alle sloten van de viersprong gezien te hebben met de hart in de keel zo af en toe mogen we hem scheppen. Wat een mooie vis is dit weer vandaag. De portret sessie kan weer beginnen wat een kapitale vissen zijn dit. Lang gerechte polder karpers met een hele grote staart. Daarom knalde die zo door deze vaart heen van links naar rechts. Gelukkig heb ik die kunnen pareren en vooral hem uit de rietkragen houden. Wat ben ik blij met deze vis een plaatje is het. Geen schub zit verkeerd en dan die kleur in het late zonnetje. Fantastisch is het.
Toch nog een fluiter.
We zijn vol adrenaline van de vissen die we hebben gevangen vandaag. Allemaal mooie vissen deze middag en van de vele aanbeten van eerdere sessie’s nu ieder een enkele mooi vis is voor ons een heel andere dimensie. Wat wil je nu, een leuke avond en veel aanbeten of een paar hele mooie vissen vangen. Dat kan dus hier gewoon in de polder naast de deur door je aas aan te passen. Op tijgernoten voorral de middelmaat vangen allemaal vissen tussen de zestig en zeventig centimeter en die een fantastische drils geven te beleven maar op grote boilies de mooiere exemplaren er tussen uit vangen. Zal de tip van de sluier oplichten welke smaak. Je moet wel veel tonijn eten. Maar dat kan op brood met sla en een klodder mayo, op de pizza, in de sla, door de groente, salade bij de BBQ van mij part op een pannenkoek maar blikjes in slaan dus. Even wat gerechten opzoeken zodat er blikjes tonijn worden gekocht in de familie want wij hebben alleen het geconcentreerde sap nodig. Die tonijn is al jaren geleden ingeblikt dus dat vocht niet weg gooien maar gebruiken. Beter is er niet dan al dat namaak chemische spul met de mooiste namen.
Leo vangt toch nog een heel gaaf exemplaar op de valreep.
We zitten allebei nog een beetje in een roes. Wat een mooie vissen zijn dat met een paar uurtjes in het riet bivakkeren. Dat is toch de mooiste vakantie die je kan wensen. Als dan de pieper van Leo zich weer meld net voor negenen. Weer mooie runs maar we zijn die van die bijna tachtiger nog niet vergeten. Tuurlijk onder de hengel gaat hij tientallen keren van kiet maar we zijn eigenlijk verziekt door die mooie exemplaren van een paar uur eerder. Dat wordt een probleem ga je voor een enkele dikke vis of heb je een leuke middag met veel aanbeten. Het is maar goed dat we met meerdere hengels vissen. Ik vraag dat aan Leo en die zegt gelijk ik ga voor een leuke middag want anders ga ik wel in het Kanaal van Voorne zitten. Want daar zitten echte bakken van karpers. En daar kan ik me geweldig in vinden. Was eigenlijk een retorische vraag van de BassBuster….
We nokken af.
We gaan vroeg vanavond naar huis en zijn net na tienen weer thuis als de onweer los barst onder het genot van een Ballantines en dit op papier (Papier??) te zetten. Wat hebben we weer een mazzel en ik, ik ben reuze blij met deze avond en zal die niet meer vergeten. Heerlijk was het weer in de polder. Bedankt weer maatje of kokkie of moet het zijn MacGyver voor de gezelligheid
Als tegenprestatie voor de sponsoring van Camping ’t Weergors tijdens de WPC een Karper Clinic gegeven op zondag 7 augustus 2016 voor de jeugd samen met Mirabel op de camping!! Zelf boilies maken, onderlijnen knopen, werples, een werpwedstrijd met prijzen! En bedankt ook natuurlijk met hulp van Lars Roest karpers vangen en Mario met boilies koken.
Om tien uur starten we zondag 7 augustus 2016 bij de grote vijver op de Camping de Weergors van Frans en Dickie Riedijk. We starten met Demian Houdhuizen, Tygo Helmstrijd, Stefan Watthie samen met zijn Opa, Romano van der Stam,Puck de Jong, Falco Helmstrijd Charissa Vaandrager, Lyndsey Vaandrager, Ivy, Fayden, Dayo Wapennaar en Colin van Rijnen
Wat fijn, onze sponsor van het aas het Pro Line heeft het voer of eigenlijk het aas zodadelijk wat we gaan maken op water basis gegeven dus hoeven we dat niet aan te maken met eieren. Wel zo fijn met de kids. Maar als ik oppert dat ze thuis gewoon het keuken apparatuur kunnen gebruiken. Dan moet je die ouders horen. Fantastisch hoe er wordt meegeleefd door de begeleiders, ouders en familieleden.
Old School.
Ik ken deze molentjes maar al te goed. Wereld klasse en ik gebruik ze nog wel eens uit nostalgie. Die slip afstelling is nog steeds werelds. Prima spul dus en veertig jaar geleden zijn tijd ver voorruit.
Dan leren we hoe we boilies moeten maken. De poeder wordt met water aangemaakt en dan is het goed kneden. Dan balletjes draaien van iets kleiner dan 2cm. Die moeten goed dicht zijn anders vallen ze open als ze zodadelijk worden gekookt. Dat is niet de bedoeling het moeten krokante niet te harde balletjes worden.
En hele sterke smaakstoffen.
Als dan de boilies zijn gekookt en afgekoeld zijn ze al goed om mee te vissen maar voor een persoonlijke touch kan je nog een smaakje toevoegen.
Even ruiken welke smaak bij Mirabel, maar niet te veel over m’n vingers gooien want dan smaakt alles weken naar kokos zegt Mario.
Dat vinden die gassies wel wat en er worden de boilies gedeeld die gedraaid zijn en in zakjes met verschillende smaken. Je kan de zakjes in de vriezer gooien en er later mee vissen wanneer je ze nodig heb.
Eind van de dag is er een wedstrijdje en het oefenen is we nodig om je loodje in een ring te gooien.
Er wordt driftig gegooid om in de ringen te gooien maar dat valt niet mee. Meestal veel te ver het is precieuze gooien en dat is moeilijk. Maar na enig oefenen lukt het ze om in de ringen te gooien. Nu maar hopen dat het in de wedstrijd zo dadelijk ook lukt.
En dan is alle concentratie weg bij die gasten want Lars vangt een vis.
En dan gaat er een pieper af aan de waterkant bij Lars en rent iedereen er naar toe. Natuurlijk wil iedereen helpen de karper want dat is het te scheppen voor Lars
En die wordt door alle kinderen dan samen gevangen. Goud.
Maar dat is niet zo eenvoudig als dat lijkt en de karpper wil ook niet echt meewerken en gaat er verschillende keren van door als hij het net ziet of al die beroering op de kant. Want spannend is het natuurlijk wel allemaal voor die gassies. Maar ook de ouders staan versteld wat een grote viseen er hier in de karpervijver zwemmen van Frans Riedijk. Het zijn de karpertjes die jaren geleden te veel zaten in de vesting grachten en dus niet verder groeiden vanwege voedsel tekort door de te grote aantallen. Nu, hier bij Frans kunnen ze uitgroeien tot dikke jongens.
En samen op de foto.
Wat een mooie karper en daar willen ze wel mee op de foto. De meesten vinden het toch wat te eng zo’n grote gladde vis en dat moeten we ze toch leren. Als ze zo jong gaan vissen zullen ze ook de vis moeten leren behandelen met respect. Die vissen zijn net zo oud als dat ze zelf zijn dus voorzichtig behandelen en weer netjes terug zetten hoort er ook bij..
Leren knopen van onderlijnen om er zodelijk een boilie onder de haak leren te hangen.
De boilie hangt zodadelijk net onder de haakbocht. Het is de bedoeling dat de vis zich zelf haakt. Hoe makkelijk is deze takt van de hengelsport. De karper zal het aas opzuigen als een stofzuiger want er liggen ook bolies zonder kaak het voer maar dan voelt hij dat er met deze iets aan de hand is en zal die weer uitspuwen. Dan prikt hij zich zelf en als schrikreactie zal hij hard terugtrekken waardoor hij zich zelf haakt in de lip op het lood wat een tien, twaalf centimeter verderop aan de lijn zit. Zo kan hij de haak nooit slikken wat een ramp is voor zulke kapitale vissen. Dat geldt natuurlijk ook voor andere takken van de hengelsport als snoeken, baarzen, Roofblijen, winde want we willen allemaal grote vissen vangen maar die doen er jaren over om zo groot te groeien. En van de grootsste vissen wat dan meestal ook nog dames zijn dat zijn de moeders van de kraamkamer. Daie moeten dat gen doorgeven. Kijk maar naar onze kabeljauwen. De grootse zijn al weg gevangen en de vissen reageren hier op om veel vroeger paai rijp te zijn. Dat houdt in dat sommige groei prosessen niet meer door worden gegeven en in dit geval is dat grootte. Daar in de plaats komt zo snel mogelijk paaien om het geslacht in stand te houden.
En oefenen voor de wedstrijd.
Op veel viswater mag je al geen snoekbaarzen meer meenemen ondermaats maar ook boven de zeventig centimeter. Deze lengte was heel normaal zo’n zeven jaar geleden en eerder op het Haringvliet. Kijk maar naar de oude BassBusterAvonturen met de Linder. Toen ging je na je werk nog eventjes achter vadertje glasoog aan en dan was niet de vraag hoeveel je er gaat vangen maar hoe groot. Komen we in een school van tachtigers of zeventigers terecht op het talud.
Met gevaar voor eigen vingers.
Het is leuk om te doen en ook de aller kleinste hebben het vandaag naar de zin. Leren werpen dat hoefde niet zo maar die bolies snijden dat was een prima zet bij de aller kleinsten
Knoopie na knoopie werd er gelegd.
En natuurlijk een goede onderlijn maken en dat vonden ze best moeilijk maar na een aantal pogingen sommige bloed (best wel scherp zo’n haakje), zweet en tranen is het iedereen gelukt.
En weer is het raak voor de karpercrack.
En dan is weer alle aandacht weg want Lars pakt zijn tweede vis en weer zo’n mooi exemplaar die heel veel sport geeft. Wat een weerstand en dan vooral onder de top bij het landingsnet.
Best wel spannend bij de meester in de leer om te drillen met zo’n lange hengel en grote molen.
Zo leren de kids om een vis uit te drillen zodat hij makkelijk geschept kan worden in het landingsnet. De slip afstelling is hier cruciaal want de runs onder de kant blijven maar komen en op die korte lijn en toch wel harde hengel om de vis enigszins te kunnen sturen op het diepe en wat verder weg. Proberen hem uit de rietkraag en bomen te houden moet je wel druk kunnen zetten. Dus heb je wel een stevige stok nodig sowieso om het lood van minstens 60 gram weg te zetten waar je em wlit hebben liggen. Dat is af en toe een precieze klus en kan soms best ver weg zijn. Dus met zo’n relatieve korte lijn onder de kant zit er weinig rek meer in de nylon lijn van 25/100. Die zou bij te strakke afstelling van de slip bij de eerste run finaal afknappen. Komt er ook nog eens de rare hoek bij die de lijn en hengel dan maken. De hengel staat vlak voor de landing van de vis immers bijna recht omhoog. Er zijn al menig hengel op dit moment gebroken door de laatste spurt van een grote vis met de hengel recht omhoog samen met een veel te strakke slip afgesteld op de molen.
De vis wordt onder de top volledig uitgedrild door de meester onder verhelderend commentaar.
Dus de slip wordt losser gezet met je vinger op de spoel als er meer druk op de lijn komt of wilt hebben kan dat dus. Maar de vis die geeft het niet snel op en keer op keer gaat hij er weer vandoor als het net of de kant weer in het zicht komt. De kids vinden het allemaal prachtig.
Als ik dan vraag wie de karper durft te aaien duurt het even om over die drempel heen te stappen.
Maar met Lars aan het stuur is er maar één winnaar in dit spelletje en dat moet de karper bezuren. Hij wordt vakkundig geschept en iedereen ie er helemaal vol van. Wat een mooie vis is dit weer en wat issie grooooot. Als ik dan vraag wie er mee op de foto wilt dan is de animo niet zo groot. Zo groot en glibberig en nat en wat zielig ook wel wat kan ik nog meer verzinnen. Hem aaien dat duurt ook eventjes maar als dan de eerste het durft dan volgen er meer schaapjes en dan wordt hij snel weer terug gezet.
Dan hebben we nog de wedstrijd met leuke prijzen.
Als afsluiting gaan we het leren werpen in de wedstrijd in de praktijk omzetten tot een wedstrijdje. De eerste drie hebben een mooie prijs en er kan gekozen worden door de nr 1 tussen een molen, een mooi karperstoeltje en een dikke hoofdlamp. Na keuze is dan dan nr2 aan de beurt om te kiezen enz. Voor iedereen is er dan nog een zgn. goodybag met allerlei kleine dingetjes. Alles is dus weer goed verzorgt door de Catfish en Fotografic Art Design
De Karpers hebben maling aan de wedstrijd en denken nu vrij spel te hebben.
Maar niet bij Lars en de derde karper van de dag is het haasje en wordt gezamenlijk geschept door de kids
Helpen scheppen dus ook samen met de karper op de foto.
Een mooie rijen en dat is hier goed te zien. We hebben dus vandaag hier van alles gevangen en die camping gasten boffen maar met zo’n mooie karpervijver. Er is genoeg te vangen op je vakantie hier op Camping het Weergors in Hellevoetsluis.
Tygo kiest en heeft zijn prijs uit gezocht.
De prijzen zijn verdeeld. Het was toch moeilijker om onder wedstrijd druk je loodje in de cirkel te gooien. Maar ik vindt dat ze het goed hebben gedaan de toekomst van het vissen. Fanatiek en leergierig zijn ze in ieder geval en dat is belangrijk. Er zijn er twee op de eerste plaats geëindigd in het werpen maar een tweede confrontatie gaat niet lukken. Dayo Wapenaar blinkt uit in afwezigheid. Dus laten we Tygo als eerste kiezen uit de prijzen. Dat wilde ik altijd al hebben zegt Tygo en is er reuze blij mee.
Alle prijswinnaars.
Dayo heeft zijn prijs nog gekregen doordat Arda natuurlijk weet aan de namen waar iedereen staat op de camping en heeft die later op gehaald. Het was weer een leuke dag en misschien voor herhaling vatbaar…
Jantine is er toch dus die vist nog even in deze vijver nu ze d kans krijgt.
Maar ik heb trek gekregen. En krijg te horen dat er voor morgen weer kip op het menu staat. Heerlijk. Begin nog net niet te kakelen..
Vanmiddag 2 augustus 2016 komt leo met een onderdeeltje aan wat ik al een een tijdje zoekt voor m’n Multimeter. Zelfde euvel als bij de pieper de batterij er in laten zitten en is de +pool gaan roesten. Hij is Moree, Gamma, Karwei etc. afgeweest maar niemand heeft dat los. De tip bij Moree was een elektronica zaak in de Kickersbloem. Het moest besteld worden en kosten 1,- + 5,95 verzendkosten. Net als op internet dus.
Gisteren er achter gekomen dat er nogal wat spullen te lijden hebben gehad. Toch alles netjes schoon opgeborgen in 2005 maar in de piepers de batterijen er niet uitgehaald. Ze zijn leeg en bij eentje is de + pool gaan corroderen.
Als dan ‘s middags Leo komt met zo’n stekkertje geritseld bij de Elektro zaak van de Gamma. Die moesten het dus ook bestellen maar onder uit een laatje kwam een splinternieuwe nog in het zakje verpakt en dat mocht hij zomaar meenemen. Dat uitgestreken gezicht krijg ook alles voor elkaar. Als je hoort hoe hij samen met Monica de rommelmarkten afstroopt en met van alles thuis komt. Die twee zijn daar meesters in met kwartjes en eurotjes pingelen. Gespecialiseerd want ze hebben beide hun interesses en zijn daar meester in van een niets uitzien prul na opknappen een waardevol stuk te maken. Hengelmateriaal, gereedschap, lampen, spiegels, kastjes, tafeltjes een lik vet en olie of de schuurmachine, schuurpapiertje kwastje verf en narollen met z’n tweetjes. Klussen tot ongeëvenaarde hoogte verheven. Dat zijn allemaal fantastische anekdotes en daar hebben we tijd zat voor onder deze discipline van vissen. Achter een pieper zitten dus en afwachten op een aanbeet. Het ene verhaal na het andere hoor ik dan voorbij gaan en Leo kan het nog goed vertellen ook.
Gelukkig de vis is al los.
Zullen we vanavond weer gaan oppert Leo om die pieper uit te proberen of hij werkt. Wat dacht je ervan om nu te gaan zeg ik en er wordt even naar huis gebeld of dat kan. Vanavond staat er eend op het menu uit de oven dus dat is lastig maar Leo warmt zijn porti wel later op in de Microwave. Hij gaat naar huis zijn spullen in laden en bij mij is dat zo gedaan. Alles staat er nog van gisteravond dus hoef het alleen maar in de auto te bergen. Nog wat te drinken en wat bifi’s worstjes en ik kan gaan. Maar ben al aangekleed en alle spullen staan buiten de auto als ik na een kwartiertje wachten maar alvast gaat wandelen. We moeten namelijk een paar honderd meter door een weiland ploegen om op de stek te komen. We hebben toestemming gekregen van de boer als we alles maar netjes achterlaten is er niets aan het handje. Het is een heerlijk plekkie.
Alles kwijt maar de vis zwemt weer.
Ik ben er al een kwartiertje en m’n spullen liggen net richting overkant als ik Leo ziet aankomen. Als hij op driekwart is ven de weide dan loop ik hem tegemoet om te helpen dragen van zijn spullen. Hoelang ben je dan weg. Drie minuten… hooguit vier maar als we terug komen denk ik een piepje te horen. Lijnzwemmer misschien maar m’n lijn wijst vijftig meter verder langs de rietkraag als waar ik m’n tijgernoot heb geplant en vreest het ergste. En jawel hoor de vis zit er nog aan maar heeft zich hopeloos vast gezwommen. Los trekken gaat dus niet en nu maar de lijn slap houden en hopen dat de vis zich zelf los zwemt maar dat gaat ook niet lukken. Nu komt zo af en toe zelfs de vis boven water een paar meter terug vanwaar mijn lijn vast loopt. Die is dus weer terug gezwommen. Ik ga wel naar de overkant besluit Leo en een twintig minuten later zie ik em uit het Maïsveld komen. Hij vist met z’n hengel m’n lijn op maar die zit muurvast. De vis is inmiddels los want die voelt hij niet meer en met harder trekken is het “knap” en er zal een nieuwe onderlijn op moeten worden gemonteerd.
Met m’n andere hengel is het intussen ook raak.
Terwijl Leo naar de overkant is vang ik nog een mooie karper op de andere hengel. Houd de vis in het landingsnet roept Leo en gebruik die even als bewaarzak voor de pasfoto. Dat is een goed idee.
Hij mag alsnog poseren en weer verder azen langs de rietkraag.Weer een nieuw systeem voor mij.
Nu m’n tweede hengel weer op bouwen en krijg een rig van Leo. Ik heb vandaag de helft van de spullen thuis gelaten. Wat voor zin heeft het alles twee keer mee te sjouwen. Zo zie ik ook een heel ander haak systeem en we gaan die leren ook te maken volgende week.
Tis wel wat fröbelen van de week dus.
Werkt hier dus ook.
Hierbij kan het aas rond de haak draaien. Niets staat de karper meer in de weg om het op te zuigen. Dit systeem is voor putten in Frankrijk daar waar je geen gevlochten lijnen of een weerhaak mag gebruiken. Op deze zit wel een weerhaakje want zonder waren op en hier in de buurt niet specifiek deze te krijgen. Jaja, Leo is daar nog kieskeurig in ook.
Deze zijn van Frans.
Samen met die van Frans moet ik toch een eind komen in deze strijd. Van de week maar eens een paar uurtjes gaan knopen en een voorraadje aanleggen.
Dat gaat best wel lukken.
In 2007 alles aangeschaft met de kennis van zaken van Frans dus dat moet goed komen. Was even wat schuiven en zoeken maar ik heb het gevonden tussen al m’n visgerij. We kunnen na het weekend aan de slag want zondag geef ik samen met de Catfich een visclinic bij Camping de Weergors van Frans & Dickie Riedijk. Een van onze sponsors van de WPC.
Ohja we waren aan het vissen. Dat knutselen is voor na het weekend. Het is raar zo zie je een uur niets en dan gaan in een kwartier drie hengels de piepers af die toch ver uit elkaar liggen. Ik zal er vandaag drie verspelen. Raar want bij twee is dat na verschillende runs en meters lijn terwijl ik er toch de druk op houd schiet hij dan na een lange dril los.
Dan is Leo aan de beurt.
Dan kan Leo plotseling weer aan de bak en de vis laat hem de gehele viersprong zien in verschillende runs om vervolgens een bijsloot in te duiken. En moet hij er achter aan om em niet in het riet te verspelen.
Weer een gaaf exemplaar.
Maar deze kunnen we wel landen en het is weer een geheel gaaf exemplaar. Geen schubbetje zit verkeerd en dan die kleuren. Hele mooi vissen zijn dat hier in de polder. Niet groot maar er zitten er genoeg voor een middag lol. De polder aan de andere kant van het Voornse Kanaal zijn ze groter maar vang je er minder. Logisch natuurlijk want er moet wel genoeg te vreten zijn.
Lekkkeuuuur een broodje warme worst.
Tja en daar zijn wij ook gevoelig voor want die paar biffie worstjes zet geen zoden aan de dijk en we willen nog een paar uurtjes richting schemer naar het donker vissen dus tovert Leo een blik uit zijn tas. Heerlijk zo in het zonnetje aan de waterkant tussen het riet dineren.
Het vissen gaat ook gewoon door.
Als we dan hebben gegeten en de tafel afgeruimd komt netjes weer de volgende piep op de hengel van Leo. En weer eerst zo’n lange run dwars door de wetering heen. De kleinere vissen duiken het riet in maar de grotere exemplaren gaan gelukkig gelijk het diepere in naar het midden van de wetering om daarna alsnog de rietkragen op te zoeken maar dan kan je em een beetje sturen.
En ook ik vang nog een mooi exemplaar.
Daarna al vlot want dat is hier dus normaal zo te zien. Zo een uurtje niets om dan in een kwartiertje op verschillende plekken vissen te vangen. Alsof er een knop wordt omgedraaid en het maakt niet uit of er wel of geen voer bij gestrooid. Want aan de overkant kunnen we niet voeren en daar vangen we net zoveel als aan deze kant waar wel voer bij het aas is gegooid.
Het avond licht is weer fantastisch.
Elke avond net voor het donker worden komen de ganzen met heel veel herrie vlak over de Maïs kolven heen gevlogen naar de natuurgebieden om de nacht door te brengen langs het Haringvliet. Die hebben lopen grazen langs het Spui en de weilanden en zoeken nu de beschermende slaap plaatsen op.
Het wordt tijd om op te breken.
Maar we zien wel weer een mooi natuurstukje drama er draaien namelijk drie ganzen af naar het weiland recht t.o.v. ons. Er is duidelijk eentje een stuk kleiner dus dat zal wel een jong wezen met twee ouders. De ouders blijven maar pushen en willen dat jong wel de lucht in kwaken. Die kleine strompelt een beetje en na tien minuten wilt die drinken. En dan komen er nog twee terug van het Haringvliet en lande bij de drie in het weiland en na een kwartier onder luid gekwaak wordt de start in gezet en vliegen ze allemaal richting natuurgebied. Discovery is mooi maar dit hakt er ook in…
We nokken af en dan zie ik dat ik als ik binnen draai geen aas meer aan de haak zit. Het laatste uur misschien zonder aas heb zitten te vissen terwijl ik ze zag draaien vier meter uit de kan op onze voerstek. Snapte er al geen reet van. Zo af en toe een lijn zwemmer en dan een grote kolk in het water. Shit happens zullen we maar zeggen maar als Leo dan zijn tweede hengel binnen draait denkt hij vuil te hebben gehaakt maar niets is minder waar er zit een magere brasem aan. Hahaha dat is nog erger voor een karpervisser dus daar kom ik goed weg. FF een een uitleg. Zo’n brasem krijgt het lood niet van zijn plaats die de karper haakt, het zelfhaak systeem. Dus blijft dan maar liggen. zit je dus voor niets te vissen. We moet dus een avond sessie nogmaals plannen volgende week of dat er vissen te vangen zijn in het donker…
Ha die Freek. Prachtig verhaal. Overigens zit er in Spijkenisse een elektronica zaak Elektronica 709 Korenbloemstraat. Ik weet zeker dat hij dat heeft. Dit ter info.
Vanmorgen 1 augustus 2016 belt Leo me op of ik zin heb om vanavond een paar uurtjes de polder in te gaan om te proberen een karpertje te foppen. Dat heb ik al lang niet meer gedaan en heb gelijk visdrang. Natuurlijk ga ik mee maar heb wel een paar uur nodig om alles bijeen te zoeken. Ik vind m’n karperstokken met nog een boilie er aan uit 2006 toen een koppelwedstrijdje met Frans van Dun
Om zeven uur ben ik op de afgesproken plaats maar er zit al iemand te vissen. Na een praatje pot komt ook Leo er aan en wij gaan wat verder in de vaart zitten.
We zitten nog maar net als ik al een wegloper heb. Ik moet nog even wennen van die fluiter van de pieper want Leo roept dat ik er eentje aan heb. Ik grijp de hengel en voel de vis even maar na een paar rukken en enkele meters lijn schiet hij los. Das jammer…
Maar dan moet Leo serieus aan de bak.
De vis laat hem al de hoeken van de vaart zien en als we hem dan eindelijk zien dan is dat een hele mooi vis maar weer gaat hij er vandoor. Ik roep hem die moet op de pasfoto en dat komt goed hoor ik em nog zeggen vol vertrouwen.
En… kwijt is hij em.
De karper showt zich even vlak aan de kant bij het net en dat is een hele dikke vis. Maar als hij ons ziet gaat hij er weer vandoor zo het riet in aan onze kant van de vaart. En dan plotseling… is Leo em kwijt. Soheeye die is er echt ziek van en dat wrijf ik er natuurlijk goed in…. dat kan je aan me overlaten.
Maar even later is het weer raak op dezelfde hengel.
En als dezelfde hengel even later er weer in ligt aan de overkant is het weer raak en deze keer kunnen we hem scheppen. Een dikke 68cm schub karper uit de polder helemaal gaaf. Wat een mooi exemplaar is het.
En dan mag ik ook een vis landen.
Het wordt al donker en het wordt steeds rustiger om ons heen de schapen gaan slapen en wij denken er aan om op te breken.
Bevoorrecht zo’n mooie gaaf exemplaar te vangen.
Als dan mijn pieper voor de tweede keer haperend af gaat. De vis is helemaal naar ons toe gezwommen want als ik m’n hengel indraai voel ik niks en zie de lijn tot bijna onder onze kant binnen komen. Maar dan is het bal. Ik krijg contact met de vis die zich zelf heeft gehaakt met dit systeem en dan gaat hij er in één streep vandoor. Heerlijk is dat zo’n kromme lat. Ik heb een heerlijke avond gehad en dat gaan we snel weer eens dunnetjes over doen.
Tuurlijk doe ik mee met de witvis wedstrijd in het Voornse Kanaal georganiseerd door de Catfish 30 juli 2016. Kan niet bij de loting zijn want om vijf uur gaat m’n eigen winkeltje dicht dus loot Mirabel voor me. Als ik dan ruim voor zessen m’n aas; de casters maden en wormen kom halen hoor ik dat ik op steiger 81 zit. Schijnt nog een redelijke stek te wezen ook vlak bij de uitlaat als vijfde van het kop nummer af. Dus hoppa naar het water terwijl Mario aan z’n warme hap begint.
En die warme hap ruikt goed, ziet er goed uit nog sterker zelfs volgens Mario zo smaakt het ook. Ik ben geen kerrie fan en dat zit er volgens mij ruimtelijk mee gestrooid dus wens hem een goede wedstrijd en zie em zo wel aan de waterkant.
Zal ik nog even blijven maar dan ben ik te laat voor de wedstrijd.
Nog wat foto’s van Mirabel tijdens de loting. Altijd gezellig natuurlijk en elkaar uithoren over de stekken. Iedereen heeft zo z’n eigen plan maar nieuwsgierig naar die van een ander.
De sterke verhalen vooraf heb ik dus allemaal gemist.
Iedereen was nerveus volgens de Catfish eigenaren want het was na loting een stofwolk en stil op het pleintje. En dat twee uur voor het fluit signaal. Ik ga en uurtje later en ben ruim op tijd klaar voor de toeter gaat.
Gezellig ik heb een bekende buurman.
Als ik op m’n stekkie komt zie ik dat m’n buurman op steiger 82 een Buckaroo is van onze vis avonturen van het karperputje de Sprong Piet Kalfshoven. Heb Kees Westdorp ook al gezien die zit op stek 70 ook in mijn vak. Mike en Arno wilden ook meedoen maar die moesten afhaken vanwege BP verplichtingen. Werken dus. Tja, iemand zal de economie in Nederland draaiende moeten houden.
Ik ga feederen en heb m’n vaste stok thuis gelaten, eventueel heb ik nog de bolognese bij me.
Op mijn stekkie is al weken niemand geweest want de wilde rabarber staat een metertje hoog en moet ik eerst een pad banen door het neer te slaan. Laarzen aan vanwege de brand netels i.p.v. m’n sandaaltjes. Nu maar hopen dat ik die laarzen weer uit krijg zodadelljk.
Piet doet dus ook mee, gezellig. Die zit naast me op 82.
Mijn buren vanavond. Die zijn al klaar met op bouwen van hun spulletjes.
Vangen, vangen, vangen.
Om half elf zit ik al eventjes zonder vis.
Het vissen kan ik kort zijn. M’n eerste twee worpen breng ik voer op m’n stek met een volle korf met Swim Stim Koi Groundbait van Dynamite Baits met een halve zak 3mm korrels. De derde worp ligt er wat langer in maar na een paar seconden heb ik al beet. Een grondel. Grrrrr. Hoop niet dat dat op m’n stek is beland. Heb juist geen maden of wormen gebruikt alleen kaal voer om dat te voorkomen. Geen paling die nu volop loopt en grondels graag want dan zie ik geen platte die zin heeft om mijn voerplek overhoop te gooien. En om die platte, de brasems die willen we hebben. Dat brengt gewicht in de schaal.
Pikkedonker maar dat licht gevoelige lensje van Nikon maakt er nog wat van.
Want naast twee plekken verderop naar het sluisje vist iemand met de Match hengel en dobber en vangt de ene na de andere voorntje, ruisvoorntje en bliek rond de 15-20 cm. Hij heeft er dik vijftig eind van de wedstrijd maar alles bij elkaar doet hij niet mee met de prijzen en draait na de wedstrijd z’n net om. Laat het niet eens wegen. Eén brasem zal meer wegen dan al die visjes bij elkaar.
Met de flitser bevriest zelfs een libel in de lucht maar wordt het een lelijk plat plaatje.
Bij mij op de stek is het de volgende worp gelijk weer raak. De korf heeft de grond nog niet eens bereikt en de top gaat al zenuwachtig heen en weer. En dat terwijl ik een metertje te ver naar recht heb gegooid. Ik moet m’n voer dus harder aanknijpen zodat het dichter bij de bodem pas uit de korf valt. Want door de stroming vang ik een mooie ruisvoorn een metertje buiten de voerplek, fout buiten mijn mikpunt en denk dat daar mijn voerplek is. En dan valt het stil met zo af en toe en voorn, nog een ruisvoorn en wat grondels na dan. Na ongeveer twee uur vissen als ik wat langer m’n aas laat liggen eens zien of dat helpt, dan eindelijk toch een brasem en niet eens zo’n hele dikke. Zal een kilo zijn schat ik. Zouden ze het dan eindelijk gaan doen. Maar wat ik er ook aan doet wormen, maden, maïs, casters of een mix hiervan en langer laat liggen maar niets, nada, blanco. Dan maar de korf vullen met nog een uurtje te gaan volledig met casters. Eens zien of ik daar aan de overkant wat kan losmaken maar het werkt niet. Laatste kwartier maar een worm er aan en stil laten liggen. Je denkt steeds dat de top beweeg maar alleen in je hoofd. Zo graag wil je dat. Ik krijg last van m’n rug en staat al achter m’n kist. Eigenlijk wacht ik op de toeter als ik plotseling toch m’n top licht zie bewegen en instinctief pak ik snel m’n hengel en zet de lijn strak en zet zo de haak en jawel ik voel gelijk dat zware stompen van een dikke vis. Als ik em nu maar op tijd binnen heb en dat is close. Zo hoor ik dat ook van m’n buurman rechts die ik ook hoor over zijn verbazing en in de toeter ligt m’n vis in het netje. Een hele dikke brasem het past maar net en hoe vaak dat vroeger in Dordt niet gebeurde dat in de laatste minuut van die vijf uur vissen een wedstrijd werd beslist.
Huub van Zetten heeft zijn kopnummer 85 dik waargemaakt en net zoveel kilo’s gevangen als de rest in z’n vak.
Huub heeft gevist met pellets en dat werd me door Arno afgeraden. Op die putjes is dat volgens hem dodelijk en dat heb ik zelf gezien maar op het Voornse Kanaal werkt dat niet zegde hij tegen me. Zo zie je maar weer dat het vissen heet en niet vangen. En je moet er in geloven volgens Huub want na drie uur vissen had ik nog niets terwijl naast me al dik veertig voorns etc. waren gevangen. Om in de resterende tijd alsnog bijna 18kg brasems te vangen. Een kopie van een wedstrijd van vorige week zo verteld hij. Gaaf hoor die passie.
Alle standen.
Ik heb genoten vanavond, oké had wel meer vis verwacht als vijfde vanaf de kop maar naast me Piet met een plekje dichter naar het sluisje toe heeft nergens op kunnen aanslaan. Wat voorzichtige tikkies heeft hij gezien en de andere kant van me één platte en ook wat voorntjes. Ben zesde in mijn vak geworden van de éénentwintig mede kompanen. Ik ga dit weer oppakken en wat meer vaste stok-, feederen-, Match-, bolonese-, winkler Picker vissen. Alles is in huis van een lang verleden dus waarom niet.
http://amateurvisser.nl/node/72.
Moet wel het één en ander moderniseren. Me verdiepen in pellets en de zelfhaak systemen het zogenaamde method feeder i.p.v. vissen met korven en spelen met de lengte van het aas aanbieden. moet wel zeggen dat het steeds minder op vissen gaat lijken. Nu nog een pieper en je kan achter je hengel in slaap vallen……
