Gisteren een heel leuke dag beleeft bij de reünie van 4Polder. Daar hebben we foto’s gemaakt met de van vorige week aangeschafte Selphy machine. Allen maar complimenten gekregen maar we waren wel toe aan vandaag een paar uurtjes vissen. Gister al afgesproken dat Joey de stekken mocht uit kiezen en die wilde het Voornse Kanaal op. Dus zondag 9 september 2019 gaan we het daar dan proberen.

We beginnen voor de Koopvaardijhaven op het BassBuster plein. Daar ligt een bult van acht meter naar twaalf en dan veel dieper naar meer dan dertig meer. Op het talud rond die tien meter is het vaak bal. Smoking kan maar dat bal mag je niet missen. Altijd ff aandoen. we gaan de haven in zegt Joey en als afgesproken gaan we dat doen.

De sluis staat open en omdat we geen enkele aanduiding van vis zien op de hummingbird voor de sluis varen we de sluis in en vragen hoe laat die weer gaat spuien.

Spuien is een term uit het waterbeheer. Het betekend het lozen van water door een spuisluis, spuischuif of duiker. Spuien gebeurt met name op die plekken waar het water op buitenwater (de zee) moet worden geloosd. Omdat het peil van het buitenwater door de eb- en vloedbewegingen niet steeds hetzelfde is kan er alleen met eb, als dus het buitenwater lager is dan het binnenwater, worden gespuid. Spuien word aangegeven met een drietal rode lichten in een triangel met de punt naar boven. De lichten waarschuwen voor de stroming die het uitstromen van het water van het spuiwerk veroorzaakt. De stroming loopt van het spuiwerk af. Bij sluizen waar gespuid kan worden staat aan de hoge kant waar het water de sluis, of spuiwerk inloopt, drie rode lichten met de punt naar beneden. Dit wordt inlatengenoemd.

Om vijf uur gaat de deur naar buiten open en een half uurtje later de binnen deur dus we gaan het Voornse Kanaal op. Verticalen en diagonalen, werpen met pluggen daar hebben we geen puf voor dus eerst maar eens trollen. Allebei een broertje dood aan want er is niets aan maar je bevist wel een heel groot gebied en zeker nu in dit jaargetijde de vis verspreid ligt en er genoeg aasvis is een hele goede keuze. Dat zal dan ook blijken.

We gaan trollen op de elektromotor. We hebben allen de Godfathers bij ons van Spro. Het zwaardere werk ligt thuis maar het spelt aas is vijf centimeter die we in de havens en oevers zien dus de X-raps, de enkele en dubbele moeten het gaan doen.

Ik probeer het talud te volgen en Joey is in zijn element en zet vier stokken uit. Het is immers zijn dag. en warempel. De vierde staat net uit. ik krijg een ferme tik op de hand hengel en achter mij een paar seconden later giert de slip van hengel twee aan stuurboard. Snel zet ik de MinnKota op ankeren en haal de ander hengels binnen terwijl Joey de vis drilt. En even later ligt er een mooie groen rakker van tachtig centimeter in het netje. Snel een plaatje en op de mat en weer te water want de water temperatuur is hoog. Dat is snel en we kijken elkaar aan. Dat is goed gekozen door die beginnende fotograaf in spé.

Als we dan bij het winkelcentrum zijn hebben we maar één keer oogcontact nodig. Dat is wel lekker een portie kibbeling en Joey kookt weer vandaag. Dus die gaat op onderzoek uit. De viskraam is dicht maar daar vindt die wel wat op en even later zitten we heerlijk aan de kapsalon te smikkelen in het zonnetje de MinnKota op ankeren. Laat de boeren maar dorsen. Wij zitten hier heerlijk.

Ik dacht dat we de bruggen niet onder door konden met de Buster maar nu we er toch zijn moet ik de jonge BassBuster gelijk erkennen we passen met die brug voor de hengels er net onder door. We hennen een krappe tien centimeter speel ruimte. Zie aan het alg van de palen dat als het water op zijn hoogst is in dit jaargetijde we een probleem hebben. Nu maar hopen dat het vanmiddag niet gaat hozen…

Timo belt op waar we zijn. Die is uitgewerkt en wil graag nog opstappen. Tuurlijk kan dat en wanneer die dan aan komt lopen ziet hij het hele spektakel gebeuren. De Godfather slaat dubbel en blijft staan als aan de grond genageld. Alleen deze keer beweegt de aard heel langzaam. Ik heb alle tijd om de andere hengels binnen te sjezen. En dan begint de lol want de vis laat zich niet zien. Ik hoor alleen maar van dit is een mooie, dit is een bak, dit is een goede vis en al dat soort termen galmen over het kanaal. Nu zie ik dat ook natuurlijk want hij heeft niets te vertellen. nog niet en gelukkig zitten we in een bootje. De Godfather doet zijn werk en Joey pareert met de goede slip afstelling elke vlucht beweging vakkundig door mijn maatje ingestelde molen. Pak het schepnet hoor ik alleen maar. Dit is een mooie. Dus dat doe je dan en als hij dan eindelijk een keertje zich laat zien horen we bij het stoplicht op het kruispunt op de kanaalweg de remgeluiden. We ruiken het rubber. Die moeten geschrokken zijn van onze kreten. Wat een rug komt daar boven. Wat een bak is dat. Een beer van een groene bast, nee een krokodil als op discovery, nee een boomstam komt daar boven drijven. Wat een bak van een snoek. Een oude krijger laat zich daar zien. Snel scheppen roept m’n maatje en bijna gaat het nog fout. De vis door zijn gewicht knalt bijna door het net heen en zijn kop tot aan de borst vinnen hangt er buiten. Ik kan em niet tillen hoor ik roepen en samen rukken we het landingsnet in de boot. Lijkt wel een kist Viktoria’s die we over de railing moeten trekken. De vreugde kreten knallen over het Kanaal en weer horen we piepende remmen naast ons op de kanaalweg. En Timo moet er om lachen en feliciteert ons met dit mooie moment. Hij was getuige van dit mooie VisBassBusterAvontuur en genoot met volle teugen. Tis toch je broertje he…  Dan stapt hij op om nog even mee te vissen. Wij zijn eigenlijk al klaar voor vandaag. Wat een mooie vis was dat weer. Weer eentje om in te lijsten.

Wij zijn eigenlijk al klaar voor vandaag. Wat een mooie vis was dat weer. Weer eentje om in te lijsten. als dan ik ook even mag proeven van een aanslag op mijn plug. We zijn nog niet bekomen van de vorige en tijdens ons klessebessen krijg ik er een dreun op en kan aan de bak. Wil hem nog overgeven aan Timo maar die wil daar niets van weten zodat ik met volle teugen kan genieten van de uitvallen van die dikke dame. Want na al die runs gepareerd te hebben en haar nog niet te hebben gezien weten we al dat dit weer een mooi exemplaar is. De dame blijgt diep tot op het laatste moment. Snel kan Joey hem netten en de kreten knallen weer over de sloot. Bijna een kop en staart botsing naast ons op de kanaalweg. Wat een euforie van vreugte knalt daar over het water. Wat een dag is dit weer om in te lijsten. Zulke herinneringen spaar ik nou.

We moeten dus weer terug zijn om kwart over vijf bij de sluis om mee te liften om half zes. Op het Haringvliet is heel veer witvis maar waar de predators zijn is me een raadsel. Nee die foerageren ergens anders. Geeft niet maar zoals er vorige jaren drie vier meter aasvis te zien was aan de oevers van het Haringvliet zie ik nu ook niet. Is dat al de verandering in meer zout water. we moeten even afwachten denk ik.. De boys moeten om half acht thuis zijn. Morgen weer werken en school. Maar als het om vissen gaat zijn ze moeilijk te stoppen. Nog ff we halen het wel maar…en weer zijn ze te laat thuis.

Zondagmiddag 21 juli 2019 met Joey naar de Oude Maas. Je kan met de auto naar Zwijndrecht en de helling gebruiken bij Grote Lindt of vanuit Hellevoetsluis over het Haringvliet naar het Spui en langs Oud Beijerland naar de Oude Maas. Dat vindt ik veel leuker, varen en hier en daar een stek mee pakken dan in de file staan. Qua tijd maakt het niet veel uit en met die temperaturen is het geen straf om te varen.

Om twaalf uur varen we de Oude Maas op vanuit het Spui. We hebben nog hier en daar op het Spui met snelle pluggen, spinners, lepels en ASP’s in alle kleuren gevist maar geen baars of roofblei te trickeren op de zandplaten naast het riet en de schuine taluds.

Zat is anders op het OM. Ik krijg de ene na de andere ram er op en sla steeds een gat in de lucht. Of het is een natte scheet aanbeet en komt een metertje mee en spuugt de shad uit zoiets van die hoef ik niet. Krijg m’n kunstaas terug zonder staart of omgekruld om de haak. Hoe doen ze dat toch. Het is geen wedstrijd dus we doen er geen staart dreg aan als ze het zo goed doen. Ze zijn loss dus de vis komt nog wel aan boord.

Het kan natuurlijk niet lang duren. Die harde aanbeten moeten vis opleveren. Die zachte scheten zijn de betere vissen dat weten we die zijn wat voorzichter nu er zoveel aasvis is. Vreten is er genoeg in dit jaargetijde dus die weten wel hoe de vissen reageren als ze een staart af bijten. En dan na vele missers zowel ik als Joey eindelijk een paar dreumesen aan board. De haak zit net achter de lip of de shad is verdwenen. Het staart bijten is even over.

Snoekbaars scholen zijn gewoon jagers en als die vol zitten en de agressiviteit die er dan nog bijten ze staarten af van aasvis en komen die dan later ophalen. Om zo’n school vissen en dat kan best om tientallen of meer gaan zitten dan de grotere de big mamma’s de oma vissen en die profiteren hiervan. Daarom en dat is mijn visie pak je op dood aas de mooiste snoekbaarzen. Vooral als het aasvis seizoen voorbij is en we naar de winter toegaan en ze reserve gaan opbouwen. Maar dat is mijn gedachte er over.

De shad is volledig genomen en ik moet zeggen dat die halve meter glasogen sport geven op de rivier op die lichte stokkies. Je hebt immer geen obstakels te over winnen dus alleen maar plezier. Ga niet te licht vissen want anders doet het wel lang reanimeren met de vissen terug zetten. Nu is het in een grote boog in het water en weg zijn ze weer.

Dan pakt Joey ook zijn eerste snoekbaars op de rivier. Dat is een hele vracht nieuwe voor hem kennis. Het is niet zo makkelijk dat verticalen. En als je denk het te begrijpen op het Haringvliet dan kan je die kennis allemaal overboard gooien op de Oude Maas. Daar ligt de boot nooit stil. Das wat anders nu je shad stil te houden zoals een vis zwemt in de stroming. Komt meer gevoel bij kijken en de lichte loodkoppen kunnen over board als je wilt vissen op zeven tot negen meter. Want daar waar de nering is en de aasvis in de problemen is moet onze glasogen zoeken. Daar waar de boot ligt hoef in niet eens te ankeren. Die licht stil maar recht e en links van de boot kan je met moeite 30gram aan de bodem houden en aan beide kanten van de boot stroomt het een ander richting op. Hier moet je niet te water raken zonder zwemvest.

De vis blijft klein allemaal dreumesen en zo af en toe een mooie dikke vijftiger. Huilen met wat we vingen, jaren geleden toen we nog met visten met de Linder maar de lol op zo’n dag is niet minder. De tijden zijn gewoonweg veranderd.

De kamera staat nog op wintertijd dus we moeten er een uurtje bij optellen met wat op de foto’s staat. Dan heeft Joey een goeie tik op zijn stok. Of wordt de vis gegrepen door iets heel groots want de aangeslagen vis komt direct na het aanslaan van de bodem en een metertje mee, of een meervalletje maar onderweg misschien gegrepen door een dikke snoek. In ieder geval laat het Joey de hele boot zien soms de top van de hengel diep in het water om vervolgens gedag te zeggen en zijn spoel leeg te trekken. Er is niets aan te doen om het tegen te houden. En los is de aanslag. Wat zouden we die alleen al graag hebben gezien.

We hebben trek gekregen want Joey heeft zijn brood vergeten. Denk dat dat zijn pakketje nu tosti’s zijn in de auto. Brood met boter en dito krentenbollen door de krenten dat moet tie niet. Kieskeurig is die niet volgens hem. Die heeft dus best trek gekregen na de hele dag op het water. Het frietkot wat die heeft gevonden op zijn telefoon ligt toch een beetje ver uit onze richting ergens voorbij Spijkenisse. Dus we speren gelijk door naar Hellevoet maar voor de haven van Zuidland gooien we nog een shadje uit. Die moet je gewoonweg niet voorbij varen. Ik positioneer de boot terwijl Joey al richting  de oever heeft gegooid zit te verticalen Echt de eerste worp van me is gelijk raak. Wat een mazzel heb ik toch zegt m’n maatje. Ik schijn dus een gouden pik te hebben volgens hem. We vissen het stukje uit en geen enkele aanbeet meer. We gaan verder.

En dit trucje herhaalt zich bij het licht van Oudenhoorn. Ook z’n stek die je gewoon weg ff moet meepakken. En nu ook weer de eerste worp naar het ondiepe lang het Talud daar wat heel stijl afloopt en niet zo makkelijk is om te bevissen. Je moet er namelijk lijn geven omdat het er zo stijl afloopt en die techniek het op spanning houden van de lijn zodat je de aanbeet kan registreren hoe zacht dan ook vergt heel wat uurtjes vissen. Daar pakken we eindelijk een redelijke vis die net over de zestig centimeter gaat. De mooiste glasoog van de dag.. We hebben heel veel gaten in de lucht geslagen vandaag, natte scheet aanbeten en lossers het meekomen van de bodem en na een dikke meter spugen ze de shad weer uit. We zitten wel in de dubbele cijfers en we gaan een vissen tellertje kopen dat is wat makkelijker. Beide zitten we er niet mee hoeveel we er hebben gevangen maar in de dubbele cijfers zitten makkelijk vandaag.

Voor de werkhaven op het Freek Oosterhuis plein kunnen we niets trickeren. Op de fish finders zien we ook niet veel meer dan wat spelt aas op half water en zo af en toe springt er een roofbleitje uit het water die er op jagen. Joey wil met alle geweld ook nog bij de vuurtoren vissen en zo hebben we allemaal je stekken waar je heilig in geloof. Nou ik nu ook op deze uitgekauwde stek. De shad van Joey raakt niet eens de bodem, net ervoor een dikke beuk er op en na een lange dril, vele malen onder de boot door zodat ik die steeds moet draaien en zachtjes naar dieper water zodat de lijn niet langs die verraderlijke mosselranden afsnijd kunnen we deze wel scheppen. Een mooie groene rakker. De mooiste vis van de dag, de kers op de taart van deze fantastische middag vissen. Een mooiere afsluiting kan ik niet bedenken.

Er zijn vandaag best wel wat shads gesneuveld in de strijd. Staartjes afgebeten of helemaal van de haak verdwenen maar die oude vertrouwde kunstaas helemaal rauw van de aanbeten die hebben je vertrouwen. Daarom pak je die steeds. Toch maar weer wat seconden lijm er op en volgende keer ligt die weer op zijn plekkie aan board…

Ik moet zondag 30 juni 2019 om elf uur een gezin op de gevoelige chip zetten. Soms is het niet anders. Met de foto is haast dus als ik thuis komt is Joey de boot al aan het klaar maken om het Haringvliet onveilig te maken. Ik moet twee foto’s uitzoeken uit de serie opnamen en die printen 50×60 en op plakken. Het wordt dus flink later als we te water gaan en daar werkt het weer ook een beetje aan mee want het is bloedje warm vandaag.

\We zoeken de ondiepten eerst op en gaan richting vogel eiland. Maar de planten groei valt me nog tegen. We werpen tegen de kant aan met spinnerbaits, plugjes en pluggen, shads maar we kunnen niets trickeren. of de zon de spelbreker is voornamelijk het licht want warm is die ook. Ik weet het niet maar zie ook geen speltaas.

Laten we maar gaan trollen langs de 3-5 meter lijn daar ligt een mooi talud voor richting Oudenhoorn. Zullen we de wolf er voor hangen vraagt m’n maatje en ja dat is een goed idee. Het water is weliswaar niet helder maar rond die 3mtr lijn moet je toch een aanbeet kunnen filmen. Als die komt natuurlijk want na een uurtje zijn we het zat. Trollen is voor mij de minste tak van sport op het water.

Op dieper water gaan we nog even pelagisch vissen op onze manier want een goede dieptemeter heb ik daar niet voor. Dat half water vissen heeft me wel op de WPC de mooiste vissen opgeleverd bij het licht van Oudenhoorn. Meer geluk dan wijsheid… maar dat is te lezen in de verslagen van vorig jaar. We zien wel vissen naar de shad toe komen maar we kunnen ze niet verlijden tot een aanbeet.

Pelagische vissen leven in de pelagische zone van oceaan- of meerwateren – niet dicht bij de bodem of dichtbij de kust – in tegenstelling tot demersale vissen die op of nabij de bodem leven, en rifvissen die in verband worden gebracht met koraalriffen.

Na drie uur zwoegen in de zon houden we het voor gezien. M’n maatje moet uit eten vanavond en ik zou sowieso niet zijn gegaan met dit weer. Te warm, soms is het water dik 24 graden, teveel licht en om nu op tintig meter te gaan vissen hebben we geen zin in. We nokken af en trekken de ijskast open…

Donderdag 12 mei 2019 Joey heeft nog een baaltje maïs liggen en wil die aan de kippen geven. Ik zeg waarom gaan we er niet me vissen op het Haringvliet. Is goed want al het om vissen gaat is die altijd te porren. zo gezegd zo gedaan ik week ze en zal ze koken zodat we zondag heerlijk tegen een talud kunnen ankeren en lui op de brasems kunnen gaan vissen.

Dus ik krijg een emmer maïs en laat die weken in water om na een paar dagen later op het vuur te zetten. Heb voorheen in het vorige millennium wel tarwe gekookt gekregen van Peter Baan en weet dat dat heel veel vocht op neemt ook al week je ze een paar dagen. De pan is dan ook net groot genoeg. Wat vanille stokjes er bij gedaan nog uit Indonesië meegenomen voor extra aroma moet het em gaan worden

Wanneer we bij de helling arriveren is het toch jammer dat ik m’n dikke jas niet heb meegenomen. De zon duikt weg en donkere wolken arriveren aan het Haringvliet. En terwijl ik de boot klaar maak zie ik de brasems in het riet naast de heling.

Die zijn al volop met de paai bezig en het riet beweegt overal waar je maar kan kijken. de vissen zitten ook vol met paai beschadigingen en zwemmen allemaal achter elkaar aan. Heel de haven is vol gelopen met grote brasems. Dat wordt wat zo dadelijk misschien zijn ze helemaal niet langs het talud op die grote plas. Maar hopen op winde en dikke voorns dat die er wel zijn.

Net buiten de haven op het plateau voor de gaten naar het natuurgebied zien we op de fishfinder dat het dicht ligt met brasems maar allemaal half water. Dat gaat em niet worden hier op de bodem. Hopen dat we ze naar beneden kunnen lokken met die kilo’s maïs.

Maar alles zwemt voorbij naar de paaigebieden. Aan voedsel tot zich nemen daar hebben ze geen trek an.

Het is inmiddels heerlijk weer geworden en zitten heerlijk in het zonnetje naar de match pennen te kijken die als boeien onbeweeglijk in het water staan. Geen enkele reactie aan de andere kant.

Wel zien we grote rovers door de school witvis knallen die foerageren dus nog wel. Jammer maar het is gesloten tijd ervoor. We hebben ook expres geen hengels en kunstaas ervoor meegenomen. Thuis gelaten want als je dat ziet is de drang wel heel groot om ff te gaan vertikalen.

De brasem (Abramis brama) is een vis die behoort tot de familie van de Cyprinidae. Het is een van de talrijkste vissen van Nederland en door zijn gewicht vaak de belangrijkste vis qua biomassa.

De maximale lengte is 90 cm. Een Duitse recordvis uit 2000 was 85 cm lang en woog zeven kg. Normale lengten zitten in het bereik van 40 tot 60 cm en brasems boven de 70 cm komen alleen in specifieke omstandigheden met een lage stand aan brasem voor.

De volwassen brasem heeft een typische ruitvorm, is afgeplat en heeft een lange aarsvin en een korte puntige rugvin. Zo kunnen ze ’s zomers wel herkend worden als het zuurstofgebrek ze naar de oppervlakte dwingt. De vinnen zijn grijzig of zwart en nooit gekleurd. In de paaitijd kunnen mannetjes herkend worden aan de paaiuitslag, keiharde wratjes op de kop en kieuwdeksel. De kleur is variabel en hangt sterk samen met de helderheid en begroeiing van het water. Bij helder begroeid water krijgt de brasem een bronzen kleur, in rivieren en troebele plasjes is hij meer zilverachtig met een wat gelige gloed.

Zeer jonge brasems worden meestal niet als zodanig herkend omdat de visjes dan nog heel slank zijn. Ze zijn zilverachtig, sterk afgeplat en hebben een lange aarsvin. Ze kunnen worden onderscheiden van voorns door het afgeplatte lichaam en de lange aarsvin. Van kolblei alleen door de schubben te tellen (met behulp van foto of loep).

In elk water dat groot genoeg is komt in Nederland brasem voor. Ze komen veel voor in kleine en grote rivieren, maar ook in sierwater, polderwater, zandafgravingen en kanalen.

De brasem is een scholenvis, zelfs de heel grote exemplaren komen nog in kleine groepjes voor. Op gunstige plaatsen graven de brasems gezamenlijk in de modder of het zand, waar ze eetbare bodemdiertjes uitfilteren. Modder en plantendelen worden weer uitgespuugd. Soms schakelen brasems over op watervlooien of andere diertjes in de middelste waterlagen. Ze prefereren de diepere gedeeltes van het water. ’s Avonds en ’s nachts azen ze wel vaak op ondiep water. Soms zijn ze overdag in de 10 tot 15 cm grote ‘brasemputten’ te zien langs ondiepe oevers.

We zien overal hetzelfde langs het talud. Heel veel vissen te zien maar tijd om te azen is er niet.

Tot overmaat van ramp we krijgen de BBQ ook niet aan. We hebben geen aanmaakblokjes. Normaal gebruiken we de skottel maar zo’n kompleet pakketje zou je toch denken dat het aansteken is en een half uurtje later kunnen de worsten en hamburgers erop.

Het pijl zakt een beetje aan board. Eindelijk heb ik m’n maatje gevonden we krijgen trek en dan moet er gegeten worden en het liefst zo snel mogelijk. Dus op naar de haven van Hellevoetsluis. Eerst kijken of er thuis bij Joey aanmaakblokjes zijn maar sinds de open haard is verhuisd naar de stort hebben ze dat niet meer in huis. Het frietkot is nog dicht zien we in de Kerkstraat dus hoppa. Gassen terug naar Stellendam.

Waar Joey me trakteert op een Fish & Chips. Je loopt er wel op leeg op deze mini hap maar het zijn dan ook speciale frietjes horen we vanachter de toog. Ze weten niet dat we frietkenners zijn en de Victoria aardappel is  hoog favoriete in huize WarungFreek.

Voor een Moederdag kado wordt gezorgd door broerlief Thiemo. Dat wordt vanavond donutsen eten in huize Wolters. Makkelijk hoor tegenwoordig met je mobieltje. Ook wordt duidelijk wat downriggers zijn en opgezocht. Op youtube de filmpjes bekeken want onze matchdobbers staan als boeien kaarsrecht te wachten op de eerste onwillige onderdompeling.

Het is heerlijk hoor maar vandaag zijn we vroeg thuis.

Ook een uurtje voor de terrasflats en dito voor de helius haven zien we hetzelfde beeld. Heel veel vissen voorbij zien komen maar niets, nada, noppes, nihil, rien du tous geen enkele aanbeet geregistreerd.

Met alle geweld wil m’n vismaatje langs de carwash om de boot schoon te spuiten want dat vindt hij nodig. Kijk, dat is andere koek en nog nooit geopperd door een passant. Dus staan we om drie uur de boot te wassen.

We worden weer opgewacht in de haven door duizenden dikke brasems over elkaar heen rollend aan het oppervlak richting rondom en tussen het riet. Ze komen uit het diepe gedeelte van zes meter achter elkaar aan honderden tegelijkertijd en duiken door de rietstengels heen met veel kabaal. Ik zal er ff eentje gaan scheppen voor een foto hoor ik naast me zeggen. Ik wil dat wel zien en pak mijn fototoestel. Dat gaat nooit lukken. Joey stapt het water in maar vergeet dat we getijde water hebben en loop zo naar het riet toe. Tja dat kon vanmorgen wel maar nu staat het een half metertje hoger en zonder te kijken staat hij tot over zijn knieën in het water. En koud dat dat was. Gelukkig kon hij er net zo hard om lachen als ik. En we hebben nog meer lol want de vissen zwemmen tussen zijn benen door maar er eentje vangen met je schepnet is een ander verhaal….

We moeten ook nog een familie pak worsten en hamburgers weg werken. Henny geeft het op na een hamburger en drie verse worsten. De rest is voor jullie en de derde keer wordt de BBQ gevuld door onze kleine pyromaan. Daar heb ik dus een heuse medestander gevonden. Joey wil er zelfs nog een portie dikke frieten bij en met een witte Magnum na zitten voldaan we nog na te genieten van het BassBusterAvontuur in het zonnetje.

Het is zo goed als windstil met een heerlijk zonnetje op donderdag 15 februari 2019. Als we nog een mooie dag willen maken waar we nog lang over na praten moeten we nu gaan zegt Joop. Dus wij er in om twee uur en het is heerlijk vertoeven met de weinige wind in de rug West-ZuidWest dobberen we op de elektromotor voor Hellevoetsluis tot Oudenhoorn

We gaan trollend de haven uit maar daar heb ik weinig hoop op. Het water is kristalhelder. De vis zal wat dieper liggen denk ik en als we de haven uitkomen stroomt het best wel hard. En ja hoor we zien alle rode lampen branden bij de Haringvlietsluizen dus er wordt gespuid.

We zien op de Hummingbird vis genoeg en ze jagen ook nog door de felle blauwrode strepen die we in de scholen aasvis zien duiken maar we kunnen ze niet trickeren ons shadje te pakken. Welke kleur we er ook aan doen. Wel pakken we zo nu en dan een dreumes die zich vergist en ik moet een enkele vis lossen die beter aan voelt. Even blijven staan en dan langzaam mee komen maar na een paar meter weer lijn nemen en de shad uitspuwen.

Vanaf de haven tot aan de vuurtoren krijgen ik wel aanbeten en ik vang een enkele dreumes. Het is niet wild terwijl we op de Hummingbird toch genoeg te zien krijgen. We gaan richting werkhaven en eigenlijk het zelfde beeld. Ik pak wel een enkele dreumes terwijl vanaf de kant een paar mooie exemplaren haken. We zitten heerlijk in het zonnetje maar als je ze niet kan haken terwijl ze vanaf de kant wel pakken dan vertrek je naar betere jachtgronden. Je kan moeilijk de boot op hun gaatje laten vallen dat doe je niet als je het hele Haringvliet tot je beschikking heb maar zo af en toe liggen ze op de vierkante meter en dit bewijst het maar weer eens. We gaan richting Oudenhoorn maar daar is de stroming er uit. Ook daar weer een paar dreumesen en de mooiere aanbeten worden gelost. Geeft niet ik vis de laatste tijd zonder dreg en dat betaald zich nu uit…. Je krijgt meer aanbeten maar ook meer missers. Jammer dan maar die aanbeet is fantastisch om aan te voelen. Tuurlijk graag op de foto maar dan zal je er een paar missen.

Als we op de terugweg de werkhaven nog even aandoen zit Leo er ook op zijn geliefde plek en vangt een paar mooie snoekbaarzen. Wij hebben weer een heerlijke dag op het water gehad in het eerste voorjaar zonnetje maar ik had graag met één van die vissen op de foto gegaan. En Joop, die geeft er niet om en met een druppel aan zijn neus durft die nog te zeggen het was een heerlijke dag. Alleen de vis was een beetje klein. Dit was nu een mooie dag om op de schar te gaan… Wordt vervolgt

Reactie’s

Hoi Freek,

Facebook

15 februari om 15:00

René Flohil

Dat doet me goed !!!

–

Facebook

Erik Verloop heeft gereageerd op je foto.

Erik Verloop

15 februari om 15:44

En mij niet bellen😁🎣 

–

Facebook

Julie Gordon heeft gereageerd op je foto.

Julie Gordon

15 februari om 23:13

Lekker hoor, beter dan achter je computer EBay en….😁😁😁 

–

Facebook

Peter van der Burg heeft gereageerd op je foto.

Peter van der Burg

16 februari om 06:29

Goed bezig geweest mannen 😃

–