Het was deze weken 24 november 2016 wisselvallig qua vangsten op het Haringvliet. Ze blijven klein en die dreumesen zijn lastig op te sporen. Zo denk je, ik heb et gevonden om daarna na de stek uit gevist te hebben met lege SD kaarten te zitten in de kamera. Geen enkele smoelen foto dus om op te scheppen. Waar zijn die bakken gebleven als de bladeren vallen. Normaliter de tijd om op het water te zijn.
Donderdagmiddag 3 november 2016 na m’n werk te hebben afgemaakt ga ik er nog eventjes in. Het is ook zo’n mooi weer. Voor de dam is het niet veel. zie wel wat wit vis scholen langs het talud maar de jagende predator laat zich niet zien. Dan naar de overkant op dieper water maar ook daar geen enkel aanbeet. Het is heerlijk weer dus mij hoor je niet klagen. Windstil en het is best uit te houden zo. Een slechte dag vissen is altijd nog beter dan een goede dag op je werk…. Weet niet ik of ik me daar in kan vinden als ik m.n hypotheek moet aflossen…
Voor Oudenhoorn, vogeleiland en de Terrasflats is het ook naatje maar kan ik een vis registreren als tompoes. Het was heerlijk op het water een uurtje te vertoeven en je hoofd leeg te gooien.
Zat toch te vissen op het slechtste moment.
Vier dagen later op maandag 7 november 2016 ga ik met Leo te water en doen eigenlijk hetzelfde rondje. Waarom niet het zijn goede stekken en het is weer een heerlijke dag om op het water te zijn.
Niet groot maar we kunnen vissen portretteren.
We starten weer om vier uur om de avond mee te pakken. Dat is wel fijn als je zo dicht op het Haringvliet woont je ligt er zo in. Binnen twintig minuten vanuit huis liggen we er in. We beginnen heel ondiep met werpen van klein en groot kunstaas op de platen en ondiepten. Maar dat levert weinig op en terwijl onze gevoelssprieten ontvingen toch wat anders. Dat moet toch wel wat opleveren. Dan maar een andere techniek. Diagonalen dus. En dat verloopt beter qua aanbeten. Vandaag zijn de vangsten beter dan een paar dagen geleden maar we zitten ook met z’n tweeën en dan kan je verschillende technieken tegelijkertijd uit proberen. Maar ook deze keer weer allemaal dreumesen. Waar zijn die grote jongens die moeten gaan scholen.
Het getij zit ook dus ook wat meer mee.
En met die leuke vangsten gaan we vandaag 8 november 2016 maar weer het Haringvliet op zonder naar het weer te hebben gekeken. Dom, dom, dom dit moet Joop mijn leermeester niet lezen. Veiligheid voorrop. Niet dat het gevaarlijk zou worden maar we zitten dus midden in een onweersbui en dikke hagel te vissen eind van de middag. Om vier uur schijnt de zon nog dus wij er in maar we zijn nog geen vijf minuten buiten en het weer betrekt.
Voor Oudenhoorn gaat het los.
We krijgen geen aanbeten voor Hellevoet dus na een uurtje zullen we naar de overkant gaan of onder deze kant blijven. Het is wind stil maar er komt een donkere lucht aan vanaf zee. Leo ziet er niet zo’n probleem van maar ik als kapitein ben ik verantwoordelijk. Okee na overleg we kappen de knoop door want we willen wel een kromme stok hebben. en gaan naar stek Oudenhoorn.
Leo is wel wat gewend als ECT medewerker.
Maar als we daar zijn stort het boven ons los. Hagel, gelukkig 1 donderslag boven ons hoofd en het trekt het binnen land in.
We konden ze niet trickeren.
Maar ik was weer blij in de haven te zijn. Zonder pasfoto’s van vissekoppen en ik weet weer hoe het weer kan omslaan op het Haringvliet.
Maar het kriebelt dus we gaan het toch proberen. Het moet toch een keertje los gaan.
En dat dit weer.
Vrijdag 11 november 2016 Henny lief aan gekeken na de middag. Wat een weer dan kriebelt het verschrikkelijk. Het is rustig in de winkel dus m’n kleding is zo aan getrokken en voor tweeën lig ik in het Haringvliet te dobberen. Vangen is wat anders want ik kan geen schub aan de haak slaan maar het weer is fantastisch.
Voor Hellevoet maakt een wel hele kleine dreumes mijn dag goed.
Je zal het altijd zien op je vaste stek vang ik een paar vissen. Het maakt weer een middag goed maar het is betreurenswaardig dat zo’n dreumes dat moet doen. Waar zijn die bakken gebleven.
Ze spugen platvisjes uit.
Dat ze best wat lusten is bekent, en nu de sluizen open staan ze naar binnen en buiten zwemmen moet nog bevestigt worden. Wij kunnen ons kunstaas er op aanpassen…
Weer een wereldse shad verklooit.
Tuurlijk krijgen we wee een paar fantastische aanbeten te verduren.
Vol overgave genomen.
Je heb gewoon een heerlijk uurtje die stekels plagen en er een paar op de neus tikken.
Maar we nokken af.
Het was heerlijk op die grote plas maar vandaag kon ik geen potten breken….
Hi Freek sorry for some reason I typed reply about rod and did not hit send !!!!! The rod was the Wright and McGill shakey head spinning rod Skeet Reece Signature.
Dan na een dik uurtje de éérste baars om 10.00 uur.
Zo zie je maar weer de ene dag is niet de andere. Zo makkelijk als we de vissen een paar dagen geleden vingen zo taai is het vandaag 25 oktober 2016 op dezelfde stekken. Gelukkig maar anders zou het wel vangen heten i.p.v. vissen zeg ik dan altijd maar je bent er lekker uit zal ik maar zeggen een frisse neus halen.
Kwart over acht is Arie bij me en na een bak koffie kunnen we gaan. Alles staat al klaar ik was er vroeg bij vandaag, hengels, kleding, koffie, broodjes, aangekoppeld voor een fantastische dag ….in de mist
Alles gaat op de foto voor de Tompoezen Challence.
Maar echt wild is het niet en na een uurtje kunnen we pas de eerste baars noteren die op de foto wil. Een dikke veertiger het normale begin formaat op dit moment op het Haringvliet en Spui. Kleiner vang je ze sporadisch.
Om pas een klein uurtje later de volgende aanbeet te kunnen verzilveren.
We moeten toch een klein uurtje een tennis elleboog gooien voordat we de volgende op de pasfoto kunnen zetten. Arie krijg nog wel een paar missers te incasseren maar bij mij is de spoeling dunner. Gelukkig kan ik die tikkies wel verzilveren.
Vadertje Glasoog laat zich ook zien.
En daar waar we dan de roofbleien en echt dikke baarzen verwachten daar vang ik een snoekbaars. Komt wel mooi uit voor de tompoezen wedstrijd van Mirabel & Mario.
Die drijft al eventjes.
Wel zien we een half polsdikke paling voorbij drijven. Als die gaan drijven door de gassen van ontbinding dan zijn ze al eventjes dood. Niet consumptie geschikt denk ik zo voor die aalscholvers.
Even later vang ik zijn broertje ook.
Het is pas een stek verder en heel wat stukken Spui te hebben afgegooid dat we de volgende Zander kunnen foppen.
En een dreumes als afsluiter.
Het was mistig vandaag en heel weinig wind. Op het Haringvliet hebben we ze niet kunnen vinden en op het spui waar het in ieder geval 22 uur van de dag stroomt dan kan je nog wat aan de haak slaan al moet je wel weten waar je vist. Een scherp talud, stroomnaad, mosselbank, haventjes, zandplaat, rietkraag, pondje, een scherpe bocht in de rivier, stenen talud, stalen afscheiding al dat soort stukken is prioriteit om nu af te vissen als het wat moeilijker gaat en dat gaan we steeds vaker mee maken dat is wat zeker is want de aantallen baars, snoek en in mindere mate de snoekbaars op het Spui loopt rap terug.
Was een mooie dag in de mist, dit plaatje is van Fb.
Het was taai vandaag maar weer een heerlijke dag op het water. Zo lekker stil en het leek of we alleen op de wereld waren. Het vissen was vergeleken met een paar dagen geleden, het is niet te vergelijken. Elke dag is anders. Het is niet altijd rozen geur en maneschijn alhoewel dat laatste kwam er dicht bij…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/07/DSCN9952.bewWp2_.jpg625866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-10-25 14:53:002023-07-05 15:23:31HV en Spui met Arie
Timo en Joey helpen elkaar met de reddingsvesten safety first natuurlijk.
Vandaag 20 oktober 2016 met Timo en Joey Walter op stap om een roofblei te vangen voor de tompoezen challence een wedstrijd van de Catfish van mirabel en Mario. Ik opscheppen dat dat niet zo moeilijk is maar nu moet ik dat waar maken. Opa Wim heeft er alle vertrouwen in maar zal vandaag geen hengel aanraken. Die vermaakt zich prima als die gassies het maar naar de zin hebben.
We gaan naar het Spui in de herfstvakantie van die gasten om een roofblei te vangen voor de tompoezen challence wedstrijd van de Catfish. Na een mislukte poging van verleden dinsdag met Bfr 7 en heel veel regen uitgesteld naar vandaag. Moet geen probleem zijn zei ik met m’n grote mond maar dan moeten we niet te lang wachten in het seizoen. Het wordt steeds moeilijker als de aasvis qua grootte groeit en dan lijkt het of de scholen jagende Rfb-en ook kleiner worden. Met z’n allen een school aasvis opjagen lijkt dan makkelijker te gaan. Zal als een troep leeuwen zijn op de prairie denk ik zo maar dat hebben we al eerder besproken.
Missie na de eerste worp geslaagd, we kunnen weer naar huis.
We komen net na zonsopgang aan op m’n stek maar die is al bezet door Rob met z’n gasten. Dat is jammer want het is “de stek” om een roofblei te scoren. Natuurlijk weten dat er meer dus op naar de volgende stek. Dan maar harder er voor werken vandaag.
Wat een mooie dikke hoge Rfb.
Maar niets is minder waar. De hoofdmotor gaat uit en de elektrische boegmotor gaat aan zodat we stil liggen in de stroom. Dan zeg ik die gassies waar ze heen moet werpen en draai me om naar Wim om koffie in te schenken. De eerste worp en Timo zegt dat hij er eentje heeft. Ik maak nog een geintje naar Wim maar zie aan de top van de hengel dat hij aan de bak moet. Dat is gelijk een hele mooie Rfb. Mijn dag is al helemaal goed zegt Timo want ik heb wat ik wilde. Een dikke hoge 70+. Wat een mooi exemplaar is dit weer.
Dan heeft ook Joey er ook eentje om te portretteren.
Aan boord is het plotseling feest. De volgende drie worpen vangt timo mooi baarzen en al die tijd tijdens drillen en opmeten voor de tompoezen Challence horen we voor in de boot Joey mopperen. Die had al het dubbele aantal vissen kunnen hebben want die staat ze achter elkaar te verspelen. Die gestreepte rakkers zijn helemaal löss. Ze komen een heel eind mee maar onder grote hilariteit van de rest van de crew Arkenboutjes lost hij ze steeds vlak bij de boot terwijl de shad bij Timo vol overgave is genomen en bijna zijn geslikt.
De vangsten gaan gewoon door en het is stuivertje wisselen voor op de boot.
Maar nu gaat het om en om en weten die apen waar ze de vis moeten halen. Ze zitten gegroepeerd tegen een mosselrandje aan met een mooi talud naar zes meter. Zodra de shad van dat talud valt is het bingo en kunnen ze aan de slag. Wat een mooi drils geven die dikke baarzen..
We hebben een wereldse dag.
Als Timo dan nummer vier op de foto zet kan Joey ook aanschuiven met een geschubde pasfoto kandidaat. Nu heeft hij het onder de knie en gaat de strijd onderling tussen broers gelijk op. En als hij dan ook nog de grootste snoekbaars van vandaag mag noteren is hij die missers van vanochtend allang vergeten. Hij heeft er wel patent op want de vorige reis had hij ook al de grootste Zander van de dag gevangen. Vadertje Glasoog is em goed gezind.
De ene na de andere baars wordt gevangen.
Het gaat in een rap tempo die aanbeten. Soms wel drie keer missen achter elkaar in een enkele worp om de vis of een vis bij de vierde aanval pas te haken. Ze zijn gretig en helemaal loss. Dat moet een school van tientallen nee misschien wel nog veel groter zijn allemaal dikke veertigers.
De stroom is er uit en de vis is verdwenen.
Maar naar de middag toe is het afgelopen met de pret. Kan ook niet anders het was heerlijk genieten van de boys hoe die de vissen vingen. De stroom is er uit op het Spui en ze krijgen nog sporadisch een lichte aanbeet op de shad. De predators hebben nu alle tijd om het aangeboden aas te bekijken of dat het te nassen valt. In de felle stroming moeten ze rap zijn anders is een ander ze voor. Voedselnijd probeer je altijd te creëren of je nu op roofvis vist, witvis, karper welke soort dan ook als ze zich moeten verdringen om te azen krijg je dus die voedselnijd en pakken ze alles zo snel mogelijk op voordat er een ander mee vandoor gaat. Ze worden dus onvoorzichtig met azen.
Het mooie weer vertrekt.
Het weer slaat helemaal om we zaten de hele ochtend heerlijk in het zonnetje zonder wind en er komen nu donkere wolken aan. De regenkleding moet worden opgezocht en het wordt al en stuk frisser.
Joey heeft weer de mooiste snoekbaars van vandaag.
Op de volgende stek is het werken geblazen voor Joey wanneer hij er een beuk op krijg. De vis gaat meerdere keren door de slip heen en enkele malen onder de boot door. Door de hengeltop diep in het water te steken en hopen dat de lijn de onderkant van de boot of benzinemotor niet raakt. Of nog erger de elektromotor die de boot ankert. Maar gelukkig met hulp van broerlief lukt het allemaal en met verenigde kracht wordt er geland, geschept en kan het worden vereeuwigt voor het nageslacht, nee voor de Tompouce Chalence natuurlijk.
Gevolgd door de tweede Roofblei van vandaag voor Timo.
Inmiddels staan we in de stomende regen te vissen maar de jongens geven het nog niet op. Het stinkt ze niks zou JohnieBoy zeggen.
Met verenigde krachten lukt alles.
En even wordt de volgende vis een mooie roofblei gedrild naar het landingsnet. En als dan zo’n vis moet worden geschept lijkt het net veel kleiner dan als het in de weg ligt aan board.
Joepie Joey heeft ook zijn roofblei te pakken.
Met zo’n roofblei ben je wel even aan het drillen in de stroom op het Spui maar dat is kicken natuurlijk en als hij dan eindelijk binnen is voor de foto moet je die koppies eens zien. Goud.
Ook Timo heeft zijn snoekbaars binnen.
Dan vlak bij huis bij Oudenhoorn heeft Timo ook zijn rijtje vol op de snoek na. Maar die willen ze gaan vangen in de haven van Brielle met dood aas. Vanaf nu ongeveer is het daar bal voor de witvisser die voorns vangen richting de halve meter en dikke metersnoeken die er om heen liggen.
Op de laatste stek vinden we weer een school baarzen.
Als we dan Hellevoetsluis weer zien liggen vindt Opa het zo langzamerhand wel genoeg. We doen nog de stek voor de terras flats vereren met een bezoekje en dan gaan we naar de warme hap van Oma. Zo’n hele dag op het water maakt hongerig. We doen weer eentje vertikalen, eentje diogonalen en eentje werpen naar het ondiepe, de kant zodat we proberen ze te vinden waar de predators zich ophouden. Na een eenzame snoekbaars vertikalent vindt Timo ze het eerste en vangt nog een paar mooie baarzen langs het talud terwijl Joey weer in z’n oude ritme valt. De ene na de andere aanbeet kan hij niet verzilveren of verspelen na de dril vlak bij de boot. We hebben zo toch weer een mooi klein uurtje voordat de school verder trekt en voor ons een mooie afsluiting van weer een geslaagde vis trip met die gassies.
Reactie’s
Hoi Freek,
Trouwens heel leuk stukje op de site van Bassbuster over: Spui met de toekomst !
Trouwens het is me nog steeds niet gelukt om filmpjes naar jou te sturen en foto’s vanuit die collage induvidueel op te slaan. Misschien een mogelijkheid om al jou foto’s op een stickie te zetten. Breng ik wel een keer mee en kopieer joj die filmpjes van mijn telefoon.
Grtjs
Wim
–
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/07/DSCN9886.bewWp2_.jpg647866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-10-20 14:17:002023-07-05 14:48:27’t Spui op met de Toekomst
Maandag 10 oktober 2016 is het schitterend weer. Na de middag bel ik Leo op of hij vanmiddag zin heeft. Zin heeft hij altijd dat weet ik maar of hij tijd heeft kan ik beter vragen. Hij is net thuis van het belly boat vissen viir Hellevoet maar met de boot vanmiddag vindt hij prima. Hij is vandaag en morgen toch vrij van dienst bij de ECT.
We gaan er einde van de dag in na de boot afgetankt te hebben dik na vieren en we beginnen maar vooraan aan het Haringvliet. Waarom niet na een paar weken ontbering moet ik ze toch opzoeken op deze grote plas en stuiven richting de Dam. We willen gaan vertikalen dat vinden Leo en ik toch de leukste discipline vanuit de boot vissen. Leo met het drakovitch systeem en ik met kunstaas het shadje van Fox
Na een dikke dreun en mis ik em toch is de tweede super zachte aanbeet raak.
Al snel krijg ik er een verschrikkelijke dreun op. Ik vis al dik een jaar zonder staart dreg en aan deze aanbeet te voelen, de dreun en vast staan op de bodem, dan langzaam is er beweging en plotseling veert de hengel krachtig terug heb ik een klein beetje spijt ervan. In Wales vorige week zagen we in het kristal heldere water een dikke forel, we dachten eerste een snoek richting de meter en een dikke twintig cm breed meerdere malen de kleinste model rainbow trout van Savangear grijpen tot vlak onder de boot. Meerdere keren viel hij deze aan en rukte er aan. Jammer genoeg niet in de dreg want goed te zien was dat alle aanvallen van achteren waren. Hij of zij bleef het kunstaas van John maar aanvallen terwijl mijn plugje niet naar werd omgekeken. Dus het materiaal waar het van is gemaakt viel het niet op bij die dikke vis dat het nep was. Ik heb snoekbaarzen hele dikke boven gehaald en die spuugden letterlijk toen ze boven waren het shadje bijna in de boot. Dan hebben ze hem precies overdwars in de bek en niet willen los laten. En nu zal dat ook zo zijn geweest.
Als de zon weg valt wordt het een stuk frisser.
Dan is Leo ook om en zijn dood aas is voor de meeuwen. Hij stapt ook over op het zachte rubber. We moeten toch nog een dik uur wachten en allebei een misser, een keertje een gat in de lucht geslagen en dik vijfhonderd meter verder langs het talud tot dat we de volgend snoekbaars kunnen portretteren. Wat zijn het toch mooie vissen.
En net als we willen gaan verkassen hebben we een dubbel strike.
Dit gebeurt er dan zo vaak. Net als je het er over heb en wil gaan verkassen gaan we voor de zoveelste keer omhoog langs een talud en heeft eerst Lo een natte scheet aanbeet en dan ik ook zo’n hele slappe aanbeet nog zachter alsof je in het wier vast loopt. Sla er maar op want het zijn ze echt.
Wat een verschil.
En dan bij zo’n zachte voorzichtige aanbeet zit toch bij Leo de shad groter is en helemaal achterin terwijl mijn inhaking helemaal voor in de bek zit terwijl het formaat vis duidelijk verschil zit.
Toch nog een mooie stekel.
Dus na die dubbele aanbeet blijven we nog eventjes daar hangen. We werpen heel het talud sytematisch af en krijgen zo nu en dan een tikkie. Op de Hummingbird is niets te zien maat toch krijg ik evenlater verikalend weer een aanbeet onder de boot van een mooie snoekbaars die ik kan verzilveren. We nokken af en gaan nog eventjes voor Hellevoet kijken en maken een rondje langs de buckaroo’s van de punt en proberen nog wat voor de vuurtoren. Leo inkasseret een verschrikkelijke beuk op zijn hengel en mist volledig. Hij trekt helemaal wit weg. Ik kan zo naar huis varen zonder verlichting. En dat doen we dan ook in het pikke donker want om zeven uur is het donker en koud geworden. De winter komt er aan en de bladeren gaan vallen. En als dat blad valt gaan onze stekelige vriendjes zich samen scholen en nu maar hopen dat we zo’n schooltje gaan vinden van dikke tachtgers. O, o, o dat waren tijden toen nog met de Linder. Alweer dik tien jaar geleden met Joop. Was niet de vraag toen of je wat ving op het Haringvliet maar hoe groot waren ze. In welke school kwam je terecht. Vissen richting zeventig vond je dreumissen. Nu hoop je er eentje te scoren voor de tompouce challenge……
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/07/DSCN9838BewWp2.jpg637866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-10-10 14:08:002023-07-05 14:12:56Haringvliet met Leo
Vandaag zondag 2 oktober 2016 voor de laatste maal deze visvakantie naar Lake Brennig in Wales. Morgen middag vlieg ik weer naar huis dus nog even genieten van het weer vandaag en kromme latten. Dit water is fantastisch om er te vissen op forellen. Nog mooier dan het Oostvoornse Meer. Zeker qua de aantallen die je er kan vangen.
We zijn er na de middag want we zijn eerst naar een kofferbak verkoop geweest. Daar moet je echt heen gaan als je aan de overkant bent. Wat een gezellige boel is het daar. Een paar handelaren maar de meesten zijn mensen die hun garage, schuur of zolder leeg hebben gemaakt of de kinderen zijn uit de kleding en speelgoed gegroeid.
Dat raakt tie nooit meer kwijt, niet teveel te hoeven lopen.
Als we aankomen het is t.o.v. de kliniek waar we een paar uurtjes geleden vannacht nog waren voor m’n medicijnen. Maar fat is weer een klucht voor een kompleet apart verhaal. Daar zet Johnny de auto vlak naast de ingang. Ik heb em nog nooit anders zien doen en met z’n vlotte babbel in vijf talen komt hij er altijd mee weg ook. Jaren geleden ook z’n gevalletje bij de Photkina in Keulen Duitsland en riep John naar Theo en m’n vader naar achter in de auto jullie moeten mank lopen. Die verkeersregelaar staat nu nog achter z’n oren te krabbelen waarom mijn wagen elke dag daar naast de ingang bij de pers ingang stond. Tja alles gratis natuurlijk met onze perskaarten….
Er is van alles te koop.
Van alles en nog wat is er te koop. John ziet nog een leuk speeltje maar ziet er toch vanaf als hij de maat ziet, ik zie een boormachientje waarmee ik thuis ook m’n eerste klusjes deed voor m’n ouders toen was een elektrische nog niet gewoon dat je die thuis ook had. Schoenen en voorral kinderkleding en speelgoed is er te vinden. Zie nog industriële stofzuigers waarvan ik de de versie van het merk Kirby nog pas geleden met Leo heb gerepareerd nadat die minstens twintig jaar werkeloos op zolder heeft gelegen. Die doet het nu prima. We hebben een stapel DVD’s gekocht voor 20 pence per stuk. Allemaal dood en verderf dus die mevrouw geloofde me niet dat we samen met de dames vanavond filmpie gingen kijken. Wat een vriendelijk volkje is dat toch op het platteland en als ik dan drie pond terwijl John af had gepingeld voor 12dvd 2 pond. Ze wil wisselgeld halen uit de auto maar als ik dan zeg dat dat niet hoeft want we hebben vanavond dikke lol voor die drie pond is ze reuze blij. Dat dat nog kan die vrolijkheid het is dan ook de helft van haar gehuurde plekkie. Wat een leuke vrouw was dat maar nog nooit in het buitenland geweest
Dat groene staartje zou het em moeten doen de Viva Nymph.
Ik heb nu ook eindelijk m’n medicijnen ben maar twee dagen te laat met slikken. Die Henny heeft opgestuurd zullen pas drie weken later bij John aankomen. We gaan naar Wales daar willen rond een uur of één aankomen om er de hele middag rond te dobberen om dikke forellen te gaan vangen.
Voelt als een kers op de taart.
En dat doen we dan ook weer. Wat een fantastisch water is dit om forellen te vangen. Er zijn stukken bij waar ze om ons heen springen en dan gewoon je plug er dan bij gooien. Als die dan het water oppervlak raakt is het vaak al raak of binnen twee slagen draaien met de molen is al voldoende.
Mooi vlak water vandaag met springende forellen.
Als ze niet meer om ons heen springen dan gaan we weer trollen en vaak hoeft dat maar een dikke vijftig meter. We gooien de plug uit en varen dan een dertig meter met open spoel. Als de beugel dicht slaat is het in no-time eer raak. Maar het klinkt gek als ik dit nu intik we zijn het een beetje zat al die kromme hengels, springende forellen en die snelle runs die de lijn het water doorklieven. Daar ga ik later spijt van krijgen zeg ik dan nog maar we gaan kijken of we een snoek kunnen vangen. Daar moet dit water toch perfect voor zijn al gelooft John er niets van. Maar met zijn geluk al zit er hier maar eentje dan moet dat toch gaan lukken
Van Savage Gear.
In het kunstaas van Savage Gear geloof ik wel die gebruik ik thuis ook op het Haringvliet. Die is niet van echt te onderscheiden als je die goed binnen vist. John heeft twee maten bij zich die van 15 en 20 cm. Ik kijk schuin naar de kleinste want de hengels zijn niet van zwaar kaliber maar die gaat naar de spelt van John. Maar die van 20cm valt reuze mee aan de stok die ik van de week heb aangeschaft een Ugly Stik van Shakespeare de GX2 van 7’ voor 30 pond. Daar kan ik geen buil aan vallen en die Ugly Stiks zijn prima. Geen wereldklasse maar qua prijs en kwaliteit verhouding een prima keuze. Thuis heb ik er wel een paar in verschillende gewicht klasses.
Die doet mee met de tompoezen challenge.
We vinden een diepe inham met ondiep water en een grot leliebed veld dat ruikt naar snoek. John is al even aan het gooien als ik dan ook eindelijk klaar ben met mijn nieuwe aas aanbieding. Ik gooi em richting de kant naar een dikke rietkraag en wil zeggen dat het best gaat er mee gooien als ik vast loopt. Tis hier wel erg ondiep wil ik zeggen als de grond plotseling beweegt. aan de andere kant van de lijn. En dan is het feest want de snoek geeft zich niet zomaar gewonnen. Als toetje springt hij rond de boot met wilde capriolen. De eerste worp en gelijk een mooie snoek. Er moeten hier met al die forellen dikke bakken van rond zwemmen. Maar de volgende uren zien we niets meer gebeuren terwijl de fauna er perfect voor uitziet. Wel zien we hoe bij John een dikke forel richting de meter en zeker 15 cm dik zijn kunstaas blijft aanvallen tot onder de boot. We denken eerst dat het een snoek is. Wat een bak van een vis is dat. Zo zien we duidelijk dat alle aanvallen van achteren komen en de dreg midden in het kunstaas hem steeds mist. Wat een zenuwslopende minuten zijn dat in het heldere water. En dit gebeurt een paar keer achter elkaar en als ik snel wisselt van kunstaas en een kleine plug zijn richting op gooit keurt hij dit geen moment een blik waardig
Lekker hoor Hollandse appeltaart met slagroom.
Thuis gaan we aan de Hollandse appeltaart. Die heeft John vannacht nog gebakken. Hij kon de slaap niet vatten gisteravond. Is helemaal niet erg, lekeeuuuuur. Ik hoef alleen maar te gaan liggen met die nieuwe medicijnen en zorgen dat m’n linker been ook mee gaat het bed in.
Twee zijn er weer blij dat we thuis zijn.
Thuis gekomen worden we verwelkomt door Jack en Illa. Die lusten ook wel wat na hun wandeling maar geen appeltaart voor ze. Alhoewel een lik slagroom en ik ben weer grootste vrinden met ze. Het ze weer afleren is een klusje voor de baas. Zoiets wat me moeder altijd zij. Oma’s zijn om te verwennen en moeders om op te voeden…
We hebben nu filmpies zat.
Dan onderuit een film zien, drop, chocolade, een zak borrelnoten en chips met een biertje erbij. Nu nog proberen wakker te blijven en deze keer de film afzien…
Goedemorgen kom je er uit.
We zijn laat vandaag. We wilden gaan snoeken vanmorgen in de rivier de Dye een paar kilometer buiten Chester. Maar onze film avond hakt er waarschijnlijk harder in dan we bedachten. De tijd op alle foto’s trouwens is nog Europees. Engeland loopt een uurtje voor. Vindt Henny ook fijn als ze me vanavond komt ophalen en veel te vroeg op Schiphol staat.
Dat moet ik thuis maar eens door gaan voeren.
Mijn ontbijt is elke dag weer een verassing, pannekoeken met banaan, gekookt eitje of gebakken op toast met gekookte bloemkool na. Heerlijk zo’n kosthuis dat bevalt prima.
Dat lusten er nog wel een paar.
En er lusten er nog wel een paar wat en dan gaan we een eindje wandelen met ze langs het water wat door het dorp stroomt.
Dit loopt onder water als de rivier het niet meer kwijt kan.
Als we de straat uitlopen kom je op lager gelegen gebied waar de honden naar hartenlust kunnen ravotten. John kan ze nog net uit het water houden.
Tis er leuk wonen aan het water.
De achterzijde van de huizen liggen ze aan de rivier gebouwd op de rotsen. Het gebied is als uit een plaatjesboek. Als de grachten van Utrecht waar ook de waren per trekschuit onder de weg door in de herenhuizen werden afgeleverd. Zag het eerst nog wel zitten maar geen enkel optrekje heeft en helling om er en bootje in te laten.
Van vissen komt niets en John wil gaan tennissen en dat kan ik wel overbrengen
Je doet er je maatje een plezier mee maar ik ga toch liever vissen met em. Hij neemt maar weinig van me aan en dat AMSTERDAM met serveren krijg ik bij em er maar niet in. Het lijkt wel een fotograaf. Wat een eigenwijs is dat.
Nog een paar ballen oefenen vanaf de baseline.
En lange ballen vanaf het achterveld is het ook niet. We gaan hier aan werken. Nee alle gekheid op een stokje ik ga tennissen met Johan en moet me voor bereiden natuurlijk.
Dus Johan ik ben er klaar voor.
Dus ik heb m’n training achter de rug..
Tuurlijk John Lennon Airport in Liverpool.
In Liverpool Airport dan moet je even voor de Yellow Submarine een plaatje laten maken.
Dan maar een plaatje in stijl.
Ik heb twee perfecte weken beleeft en dat heb ik te danken aan m’n maatje. Wat een heerlijk visdagen waren dat. We kennen elkaar al een tijdje en dan heb je weinig woorden nodig om wat te zeggen. Eindelijk, eindelijk heb ik dan de oversteek gemaakt. Ik ben zelf niet zo van “op visite gaan” maar ben blij dat John me gewoon heeft gekidnapt en we zijn gaan vissen in Engeland en Wales. Bedankt maatje. Doen we snel weer eens over met de meiden erbij.
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/07/DSCN9743.bewWp2_.jpg650866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-10-03 13:56:002023-07-17 14:39:49Laatste dag Wales
Nee dus niet iedere dag is het vissen. De dagen dat John zijn winkeltje open moet doen wacht op mij altijd een verrassing als ik beneden kom wat ik als ontbijtje van em krijg. Mijn start van de dag 1 oktober 2016 is natuurlijk relaxt. Ik hoef niets
Julie en John zijn de tuin aan het veranderen en denk er nog aan om daar wat in te gaan doen maar ik weet eigenlijk niet wat ze willen dus zie ik daar maar van af hahaha. Maak elke dag na mijn ontbijtje met een sloot koffie de hengels klaar voor de volgende sessie. Roofvissen, witvissen of een commercieel putje. Klaar om te vissen dus als John klaar is. Dan gaan we voor de rest van de dag John vervelen in zijn winkeltje of natuurlijk vissen als dat lukt met zijn werk. Dat gaat natuurlijk voor.
Nee beter is het om met mijn grote vriend te gaan wandelen dan in de tuin te duiken. En dat vind zij ook.
Dan neem ik de auto met Illa want John gaat dan ’s morgens met de motor naar de fotostudio. Ik parkeer de auto dan bij Julie’s ouders vlak bij het centrum. Loop ik door het park of langs de rivier net buiten het centrum. Een heerlijke wandeling is dat weer of geen weer.
Eerst een plasje.
Brug naar het centrum.
Waar zal ik em neerleggen.
Dan moet John een opdracht buiten de deur doen een fewestje met mode show twee straten verderop dus doe ik zijn winkeltje een paar uur runnen.
Oja, ik heb ook een opdracht aangenomen om uit twintig fotoalbums de foto’s te digitaliseren. Hoef niet alle hoor de leukste graag. Zou jij dat dan vanmiddag willen doen. Maar het moet morgen vanavond wel draaien op de bruiloft dus. Moet dat vanavond af geven. Lukt dat. De bruid komt je helpen welke ze de leukste vindt. Moet ik nog harder buffelen als in mijn eigen toko. Licht opstelling gemaakt met de flitsers van de studio en beeldvullend fotograferen dan maar.
Wat een vrolijkheid in de straat voor de winkel ondanks de regen. Jammer van die regendruppel op mijn lens Olympus Styles Compactje. Een Tough waterproof kamera uit mijn vistas. Zo weer verder met mijn klusje.
Voor mij is het geen aangenomen werk en er is nogal een discussie van gaat het wel door of gaat het niet door. Wat moet de kwaliteit zijn. Ik zeg altijd zo groot mogelijk fotograferen en op het tweede kaartje een jpg je voor op de stick. Je bent toch bezig. Maar gelukkig is dit niet mijn zak en ik gaat gewoon weer verder met digitaliseren van de foto’s
Op de zaak passen maakt dat je trek krijgt. En als ik een plaatje ziet waar John mee bezig is dan had ik liever die reportage voor em gedaan dan die foto’s digitaliseren. Das een ding wat zeker is…
Maar even later komen ze weer terug uit het centrum en kan het niet laten weer eventjes te gaan kijken naar al die vrolijkheid. Op de heenweg heb ik die trommels gefilmd. Wat een geweld is dat door de straat. Fantastisch.
En nog een helm gescoord ook.
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/07/IMG_1968Wp.jpg984745Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-10-01 15:34:002023-07-18 15:25:29De boog kan niet altijd gespannen staan
Vrijdag 30 september 2016 breng ik John naar z’n werk en de auto naar de fotostudio op het landgoed van zijn schoonouwelui. Kan ik mooi Illa mijn vriendje gelijk uit laten. Ik maak dan ook een grote omweg en dat vindt die hond prachtig. Ik heb er een maatje bij dat is duidelijk.
We lopen deze keer niet over de beroemde medows, dat is laag gelegen land aan de rivier wat overloopt bij hoog water. Daar zijn ze in Nederland ook druk mee bezig. Daar kan die hond natuurlijk lekker zijn gang gaan met z’n snelheid. Maar al die bomen langs het water zijn ook reuze interessant voor em.
Het is heerlijk zo’n loopje terug naar de zaak.
Maar de omgeving ziet er allemaal fantastisch uit. Het is heerlijk wandelen in de ochtend zon met Illa.
Dit zie je eigenlijk niet in Nederland.
Als de zon weg valt wordt het een stuk frisser.
We zijn er en John moet zo op pad voor een reportage dus kan ik mooi zijn klanten op vangen. Krijg gezelschap van Brian en daar zie ik naar uit. Sowieso omdat mijn Engels niet zo goed is zodat hij in kan springen in de winkel maar via Skype al eens met em gesproken en die gast is prima om een middag mee te chatten. Wat een verhalen weer krijg ik te horen en dan denk je dat je wat heb meegemaakt met je bruidsparen.
Maak ik ook kennis met Brian Edwards, prachtkerel.
Net na de middag komt ook Brian langs als John een paar uurtjes weg moet voor een reportage. Ken Brian alleen tot dan toe via skype als hij er is bij John. Brian was kamera man bij de BBC en heeft heel de wereld gezien. Wat een prachtverhalen van hem en het is zo vier uur als John weer terug komt.
Eindelijk m’n vis met vette patat.
Het heeft lang geduurd maar daar is die traditionele bak eindelijk voor de BassBuster. Heerlijk is de vis en de dikke patatten zijn een stuk beter dan jaren geleden niet meer zo slap maar goed twee maal gebakken zoals wij in Holland dat doen. Knapperiger dus.
Nog wat gein met het personeel.
Jammer dat de eigenaresse niet met me op de foto ging want dat was me er eentje. Zo weg gelopen uit Coronation Street. Een pracht kop en zo amicaal dat ze omging met iedereen die natuurlijk hier uit de buurt komen. Leuk om zo tussen de mensen te staan die net uit hun werk komen en hun maaltijd komen ophalen
Daarna naar een expositie waar we werden uitgenodigd gisteren door bloedmooie Russische dame met een mooi verhaal.
Was heel interessant.
Wat er allemaal op de uitnodiging stond weet ik niet meer dus heb aan John gevraagd of hij dat nog wist.
Oh Man, hebben wij of jij die uitnodiging niet meer??? Uit m’n hooft:
Een “kunstenaar” die na zijn alcohol verslaving nog niet genoeg inspiratie had opgedaan dus ook maar aan de heroine ging, en daardoor ernstige hoofd/kaak beschadiging heeft opgelopen en “nu al twee maanden” of the wagon is (droog staat)
Zijn inspiratie is morbide en verwaarloosde locaties, met bloed en zelfs kadavers die hij dan “op zijn manier weergeeft door ze te schilderen”
en tegelijkertijd ” Russische bruidjes” aan de haak slaat. (of zou dat nu zijn omdat zijn erg welvarende ouders hem iedere keer uit de stront trekken……
Dit vond ik de leukste lijst “liefde”.
Net zo’n tekst ga je natuurlijk even een wijntje met kaas eten onder het genot van de schilder uitspattingen op de doeken. Tja, het is natuurlijk kunst. Boven was er ander werk te zien kwalitatief van het zelfde niveau maar ik ben natuurlijk geen kunstkenner
Dit soort werk hadden we verwacht maar dan veel extremer na die uitnodiging.
De mensen die er kwamen was leuker dan de platen aan de muur. We laten de wijn en hapjes wat het is want we zitten nog vol van de fish and chips. We meuren een eind in de weg merken we later en we hebben medelijden met de mensen tegen wie we hebben gesproken. Anderzijds moeten ze die lucht hier wel kennen. We gaan ons voor bereiden op belangrijkere zaken. Proberen de film van gisteravond lui liggend onderuit op een groot vier persoonsbed af te zien onder het genot van chips, drop, chocolade, cola en bier.. Een zware taak is ons dus nog te doen.
Er is er eentje die gewoon moet werken.
We hadden die kunstenaar heel anders voorgesteld als de aantekeningen op de uitnodiging hem omschreef. Zelfs de Finse dames die we tegenkwamen zelf een kunstenares die met glas hier in Engeland een paar straten vandaan bij de Studio van John werkt. Toen we lopend er heen liepen en de weg vroegen moesten er over nadenken dus is het een goede beschrijving gebleken om interessante kijkers te krijgen.
Nog een avond foto van de binnen stad met die engelse telefoons al jaren weg uit ons straatbeeld.
Maar wij nokken vroeg af. Morgen weer een dag en het is druk in de studio van John. Overmorgen willen we weer gaan forellen in Wales of met Gary mee als we die kunnen bereiken. Druk, druk, druk dus het begint te lijken op werken…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9675BewWp2.jpg650866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-09-30 14:13:002023-07-18 15:03:20Cultuur opsnuiven in GB
Donderdag 29 september 2016 slaap ik uit. Doe m’n mail en post beantwoorden. John is al naar zijn werk en een beter kosthuis gaat ik niet vinden. Als ik beneden kom staat de koffie en pannenkoeken voor me klaar. Daar moet ik het thuis toch eens over gaan hebben. Ik kan hier goed aan wennen zo in de watten te worden gelegd.
Eerste na m’n administratie op orde te hebben gebracht en iedereen te hebben beantwoordt op m’n mail nog het einde van de film afgekeken met Illa op bed. Dat hielden John en ik beide niet vol we rolden halverwege zo in slaap gisteravond. Beneden gekomen eerst aan de koffie en wat een ontvangst.
Denk dat ik er nog een weekje aanplak.
Na de koffie aan de pannenkoeken en dan als de hengels klaar zijn zodadelijk met Illa de hond richting centrum van Chester een klein uurtje wandelen. Vindt die hond helemaal te gek.
Best uit te houden in het zonnetje rigs te knopen.
Maar als ik klaar ben is het al tegen drieën en sta ik met m’n jas aan en de hond heeft de riem al om als ik John bel. Die wil om vier uur uiterlijk vissen dus komt die nu naar huis. Moet je die kop van Illa zien als ik de riem weer af doet. Dat wordt een heel kort rondje door de wijk en meadows.
Echt Engels nog die volksbuurten, net die oude soap Coronation Street in Weatherfield waar me Oma altijd naar keek (1967-1975) kan ik me herinneren een denkbeeldige wijk in Greather Manchester.
John wil naar een nieuw putje waar hij goede resultaten had maar we gaan eerst een blikje maïs en brood halen. Je voelt je echt in Engeland uit die TV series als we naar die buurtwinkeltjes gaan in de omgeving.
Jammer maar deze karperplek is afgehuurd voor vandaag.
Maar waar John wil vissen is vol dus we moeten wat anders opzoeken. Er zijn er genoeg in de buurt en dan schiet em een heel mooi plekkie door zijn hoofd daar waar hij bij de buren al eens heeft gefotografeerd voor z’n werk.
Mooi stekkie voor hier.
Maar er is niemand thuis. John belt hem wel even en we mogen er best vissen. We houden het voor volgende keer. We gaan naar Chester Lakes daar is het dieper n ik heb de hengels voorbereid met korven voor dieper water. Vorige week met een dobbertje lukte het niet om verder uit de kant te vissen dan een klein metertje. Dan werd het al snel dieper dan de lengte van de hengels die we bij ons hadden en iets van een schuifdobber hadden we niet bij ons.
Zo we zitten lekker te feederen richting de avond.
We zijn er dan toch en we zitten nu in een andere vijver. Die is aanmerkelijk ondieper dan die op de achtergrond waar we vorige keer zaten te vissen.
Voor vijf pond heb je een leuke middag.
Er zijn heel veel van deze visvijvers de een nog mooier dan de andere. Soms is het een oerwoud om dan bij de andere je ogen uit te kijken met een complete hengelsportzaak en restaurant er bij.
Het is niet wild maar we vangen vis.
Ik maak een voerplek aan de overkant bij het eiland en als john klaar is dan gooit hij zijn korf met aas aan de linkerkant van de voerplek. Kan niet fout gaan denk je dan maar na een dik half uur alleen maar lijn zwemmers. Ik ga wat anders doen zegt Guus en vult de korf met voer en gooit em zomaar links van ons weg. Wat denk je, hij draait em strak en is bijna z’n hengel kwijt… Zeg et maar.
De combinatie is nieuw voor me maar hij vangt er vis me onze Guus.
Dat flikt hij meerdere keren gewoon blindelings ingooien en binnen vijf minuten staat hij een karpertje binnen te vissen. En ik maak een voerplek. Gooi elke keer op dezelfde plek en niks, nada, niets , blanco, geen enkele aanbeet behalve lijn zwemmers. Ga vanwege de lijnzwemmers dichterbij liggen maar dan gebeurt er helemaal niets. Ik wordt gek. Dan maar op de techniek van Guus Geluk. Ik doe m’n ogen dicht en gooi blindelings naar rechts. Je raad het al zeker. Tien minuten later sta ik een karpertje te drillen. Dan moet je m’n buurman horen. Tja wat kan ik hier nu tegen inbrengen….
Wat een mooi gebied is dit toch tegen Wales aan als Hellevoetse Delta tegen Zeeland aan.
We nokken af want morgen een drukke dag willen we nog naar Lake Brenig of gaan we naar Gary Palmer om de rivier de Dye af te vissen. Tot nu toe kunnen we Gary niet bereiken. We weten dat hij een wedstrijdje moet vissen. Morgen nog maar eens proberen….
M’n ontbijtje van vanochtend op een flink stuk appeltaart na dan.
We zijn weer dik na de file vertrokken naar Wales woensdag 28 september 2016. We nemen de middag sessie en die begint om twee uur. Alle tijd dus. Uurtje eerder maken ze geen probleem van is onze ervaring. Ik heb er reuze zin in zeker na de laatste keer maar het weer is nu heel anders. Veel wind en vooral veel nattigheid van boven.
Vandaag gaan we weer naar Wales een bootje huren en weer op die forellen vissen. Vorige week was echt fantastisch. Het weer is wel een stuk slechter dan vorige keer. Toen kon je in je T-shirtje vissen. Zou dat vandaag niet doen. Dan mis je alle fun van aankomende week…
Zal niet m’n eerste broodje kip met BBQ saus worden deze wkn.
Vanmorgen hebben we aan de appeltaart gezeten daar is John helemaal verzot op. Als hij die maakt en niet overdreven dat doet tie dus om de paar dagen moet je vlug zijn wil je nog wat proeven. Maar rond de middag krijgen we toch weer trek. Komt goed uit het stuur van de auto is niet meer om te buigen. De auto scheurt al het terrein op van een vreetschuur van het bekende merk. Moet toegeven met m’n maatje neem ik altijd een milkshake banaan achter af en dat houwen we als nostalgie er in.
De omgeving is weer fantastisch.
Toch even het anker uit en het raam open. Lui als een toerist een plaatje maken vanuit de auto van de schitterende omgeving.
Nog een stukkie Wales omdat het zo mooi is.
Wilde eerst die twee foto’s naast elkaar zetten maar omdat de omgeving zo mooi is in volle glorie.
Die wil je niet aanrijden.
Ze houden rechts aan…
Waar Wales beroemt om is de ontsnapte loslopende schapen die kris kras overal rondlopen. Die wil je niet tegenkomen in één van de vele scherpe bochten.
Daar ligt het dan te lonken.
Lake Brenig waar we gaan vissen is een drinkwater opslag voor ook Chester. Je mag er niet in met je eigen bootje i.v.m. besmetting maar voor een paar knaken kan je er een bootje huren incl wat je bent vergeten. Alles ligt voor je klaar als reddingsvesten, kleding, schepnet zelfs een picknick mand kan je vullen in het restaurant.
Zo kan je goed zien dat er een dam is aangelegd in de vallei.
Men heeft een dam aangelegt in de valei en zo te zien is het knap diep in het midden. Een mooi verhaal is de laatste eigenaar een boer die zijn land verkocht. Zeker als John het smeuïg verteld.
We gaan gewoon door waar we vorige week zijn gebleven, forellen vangen.
De eerste halve dozijn verlies ik allemaal bij de boot als ze beginnen te springen. zou die enkele haak hier niet werken. John vindt me een tikkie eigenwijs. Ik heb em wel eens verteld dat fotografen eigenwijs zijn of misschien wel moeten zijn maar dit vindt hij te eigenwijs. Ik ga stug er mee door. Werpend kan ik ze wel vangen maar trollend na aanslaan en die fantastische dril raak ik ze zomaar kwijt bij de boot vlak voor de landing. Of zal het m’n nieuwe hengel wezen waar dit aan ligt. Nee ik ben de wartel vergeten er tussen te zetten. Nu draait de vis zich alsnog los van de enkele haak.
Wat een mooi stukje Wales.
Het water is kristal helder en hier werpen naar onder die bomen levert vis op. Er valt van alles uit die takken en je ziet ook overal steigende vissen. Je hoeft alleen je plug er naar toe te gooien en Ramm zodra die het water raakt. Meestal kom je dan niet aan de twee slagen met je molentje.
Achter de bomen is het best te doen.
Midden op die grote plas is het Bfr 5-6 met soms hogere pieken. Dus zo nu en dan in de luwte is dan een verademing. Maar ja eens moet je weer terug.
Op het meer zelf is het af en toe dwars op de wind water scheppen.
En we zijn wat verlaat natuurlijk dus moeten opschieten op niet al te laat weer binnen te zijn. Dus vol gas dwars oversteken.
Twee verzopen Hollanders.
We zijn dan wat nat, gelukkig had ik een goed pak aan maar Guus heeft minder geluk. Die is gaan bewegen en met straaltjes liep het zijn kruis binnen.
Was weer een prima visdag vandaag.
Snel alles de auto in dat zien we thuis wel. Zeker twee liter water in de viskogger en de kleding is kilo’s zwaarder geworden. Allemaal de wasmachine in en klaar stomen voor morgen.
Ik neem alvast een wijntje.
John moet nog even naar de studio en ik laat het thuisfront vast wat foto’s zien. En neem alvast een aperitiefje op de geslaagde dag. Vis spullen uitpakken en laten drogen in de verwarmde garage. Wat onderlijn montage’s veranderen voor de karper visserij in een putje voor morgen in de namiddag na het John zijn werk. De betreffende hengels optuigen zodat alles klaar staat en we direct kunnen vissen na aankomst.
Alle twee onder zeil.
Als dan John thuiskomt met een warme hap vindt hij alles in diepe rust……
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9577.bewWp2_.jpg650866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-09-28 18:12:002023-06-26 18:40:40Lake Brenig in Wales
Die voorste haak daar gaat nog een ringetje af. Nu kunnen ze tijdens het werpen in elkaar vallen/steken.
Nu ik wat langer blijf kunnen we mooi nog een keertje gaan forellen en nog een dag met Gary mee op de Engelse predators vissen. Die riviertjes de Dye bijvoorbeeld hebben toch wel een hele grote aantrekkings kracht. Daar ruikt nee stinkt het gewoon naar dikke snoek. Helder plantenrijke oevers met grote leliebedden velden. Mooi gezicht maar wat daar onder vertoeft, daar ben ik benieuwd naar
Dinsdag 27 september 2016 eerst maar eens wat culturele kennis opsnuiven van mijn logeer adres het plaatsje Chester. Ik zou eerst een paar dagen blijven en dat werd dus een week maar Julie heeft m’n vliegticket voor de derde maal verlengt naar volgende week dinsdag. Die gaat met vriendinnen naar Bordeaux aankomend week-end en dan zit John heel zielig alleen. Dan moet ik em maar vergezellen in zijn eenzaamheid. Trouwens waar vindt ik zo’n goed in de kost adres. Elke ochtend m’n ontbijtje klaar, we lunchen vier á vijf keer per dag, een warme avond hap, ik wordt overal heen rond gereden. Hier kan ik denk wel aan wennen. Ik mag niet in zijn auto rijden van de overheid. In Engeland is de auto verzekert en niet als bij ons de persoon. Onverzekerd rondrijden hier in Engeland is niet verstandig. Het enigste wat ik moet doen is de vis spullen klaar maken voor een bepaalde discipline in de visserij die we willen gaan doen. Je kan het slechter treffen. Toch…
Nog geen kwartier wandelen naar je werk.
We wandelen zo de wijk uit vanaf de studio de brug over naar het centrum waar de winkel van John is. Vandaag moet hij aan de bak en ik kan em wel met het een en ander helpen. Illa de hond moet ook z’n uitrje hebben en het is zo laat in de middag om de spullen voor morgen klaar te maken.
De doden deden ze toentertijd hier inmetselen in de muren.
Bij ons lagen de rijken in de kerk begraven onder de grote stenen vloer (rijke stinkerts) maar aan de overkant hier op dit eiland metselen ze deze in de muur.
Amfitheater.
We steken het amfitheater t.o.v. de kerk over die zijn ze aan het restaureren en er zullen volgend jaar allerlei evenementen in worden gehouden met een groot uitgaans gebouw erbij met barretjes, pubs en eet gelegenheden. Aan de overkant onder de stadspoort door en John kan aan het werk. Ik zal een beetje op em letten. Eind van de dag ga ik de spulletjes bijeen zoeken thuis want nu ik er toch nog ben gaan we morgen naar Lake Brenig in Wales. Dat was laatst dinsdag een perfecte dag. Gary krijgen we niet te pakken dus misschien a.s. zondag of maandag als het winkeltje van John gesloten is kunnen we daar nog heen gaan. Naar morgen zie ik wel uit. Jullie zien dat het een heerlijke wandeling voor mij elke ochtend is. Ik loop dan nog door de “widdows” de lage weilanden langs het water met de hond om daarna te gaan lunchen met John die er dan al een halve werkdag er op heeft zitten.
Zo gaan we er minder missen.
Eerst de pluggen veranderen want die vele missers en losse willen we niet meer hebben. Wat een dreunen waren dat zeg. Heerlijk. Ik zie er naar uit…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9450BewWp2.jpg650866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-09-27 17:30:002023-06-26 18:02:57Het bevalt me best zo
