Cultuur opsnuiven in GB

Vrijdag 30 september 2016 breng ik John naar z’n werk en de auto naar de fotostudio op het landgoed  van zijn schoonouwelui. Kan ik mooi Illa mijn vriendje gelijk uit laten. Ik maak dan ook een grote omweg en dat vindt die hond prachtig. Ik heb er een maatje bij dat is duidelijk.

We lopen deze keer niet over de beroemde medows, dat is laag gelegen land aan de rivier wat overloopt bij hoog water. Daar zijn ze in Nederland ook druk mee bezig. Daar kan die hond natuurlijk lekker zijn gang gaan met z’n snelheid. Maar al die bomen langs het water zijn ook reuze interessant voor em.

Het is heerlijk zo’n loopje terug naar de zaak.

Maar de omgeving ziet er allemaal fantastisch uit. Het is heerlijk wandelen in de ochtend zon met Illa.

Dit zie je eigenlijk niet in Nederland.

Als de zon weg valt wordt het een stuk frisser.

We zijn er en John moet zo op pad voor een reportage dus kan ik mooi zijn klanten op vangen. Krijg gezelschap van Brian en daar zie ik naar uit. Sowieso omdat mijn Engels niet zo goed is zodat hij in kan springen in de winkel maar via Skype al eens met em gesproken en die gast is prima om een middag mee te chatten. Wat een verhalen weer krijg ik te horen en dan denk je dat je wat heb meegemaakt  met je bruidsparen.

Maak ik ook kennis met Brian Edwards, prachtkerel.

Net na de middag komt ook Brian langs als John een paar uurtjes weg moet voor een reportage. Ken Brian alleen tot dan toe via skype als hij er is bij John. Brian was kamera man bij de BBC en heeft heel de wereld gezien. Wat een prachtverhalen van hem en het is zo vier uur als John weer terug komt.

Eindelijk m’n vis met vette patat.

Het heeft lang geduurd maar daar is die traditionele bak eindelijk voor de BassBuster. Heerlijk is de vis en de dikke patatten zijn een stuk beter dan jaren geleden niet meer zo slap maar goed twee maal gebakken zoals wij in Holland dat doen. Knapperiger dus.

Nog wat gein met het personeel.

Jammer dat de eigenaresse niet met me op de foto ging want dat was me er eentje. Zo weg gelopen uit Coronation Street. Een pracht kop en zo amicaal dat ze omging met iedereen die natuurlijk hier uit de buurt komen. Leuk om zo tussen de mensen te staan die net uit hun werk komen en hun maaltijd komen ophalen

Daarna naar een expositie waar we werden uitgenodigd gisteren door bloedmooie Russische dame met een mooi verhaal.

Was heel interessant.

Wat er allemaal op de uitnodiging stond weet ik niet meer dus heb aan John gevraagd of hij dat nog wist.

Oh Man, hebben wij of jij die uitnodiging niet meer??? Uit m’n hooft:

Een “kunstenaar” die na zijn alcohol verslaving nog niet genoeg inspiratie had opgedaan dus ook maar aan de heroine ging, en daardoor ernstige hoofd/kaak beschadiging heeft opgelopen en “nu al twee maanden” of the wagon is (droog staat)

Zijn inspiratie is morbide en verwaarloosde locaties, met bloed en zelfs kadavers die hij dan “op zijn manier weergeeft door ze te schilderen”

en tegelijkertijd ” Russische bruidjes” aan de haak slaat. (of zou dat nu zijn omdat zijn erg welvarende ouders hem iedere keer uit de stront trekken…… 

Dit vond ik de leukste lijst “liefde”.

Net zo’n tekst ga je natuurlijk even een wijntje met kaas eten onder het genot van de schilder uitspattingen op de doeken. Tja, het is natuurlijk kunst. Boven was er ander werk te zien kwalitatief van het zelfde niveau maar ik ben natuurlijk geen kunstkenner

Dit soort werk hadden we verwacht maar dan veel extremer na die uitnodiging.

De mensen die er kwamen was leuker dan de platen aan de muur. We laten de wijn en hapjes wat het is want we zitten nog vol van de fish and chips. We meuren een eind in de weg merken we later en we hebben medelijden met de mensen tegen wie we hebben gesproken. Anderzijds moeten ze die lucht hier wel kennen. We gaan ons voor bereiden op belangrijkere zaken. Proberen de film van gisteravond lui liggend onderuit op een groot vier persoonsbed af te zien onder het genot van chips, drop, chocolade, cola en bier.. Een zware taak is ons dus nog te doen.

Er is er eentje die gewoon moet werken.

We hadden die kunstenaar heel anders voorgesteld als de aantekeningen op de uitnodiging hem omschreef. Zelfs de Finse dames die we tegenkwamen zelf een kunstenares die met glas hier in Engeland een paar straten vandaan bij de Studio van John werkt. Toen we lopend er heen liepen en de weg vroegen moesten er over nadenken dus is het een goede beschrijving gebleken om interessante kijkers te krijgen.

Nog een avond foto van de binnen stad met die engelse telefoons al jaren weg uit ons straatbeeld.

Maar wij nokken vroeg af. Morgen weer een dag en het is druk in de studio van John. Overmorgen willen we weer gaan forellen in Wales of met Gary mee als we die kunnen bereiken. Druk, druk, druk dus het begint te lijken op werken…

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *