Maar om een uurtje of twee komt zelfs de zon op en is het in de tuin gewoonweg warm heerlijk zomerweer. Ik doe mijn vispak aan en waag het er op.

Als ik aankom zijn er net vier Poolse hengelaars opgestapt en is er nog één Duitse visser die ik wel meer hier heb gezien. Ben even zijn naam kwijt en die gooit net een mooie dikke zander terug. Er is vanmorgen om elf uur goed gevangen door die gasten hoor ik dan wel vier tot zes de man en allemaal mooie exemplaren. En dat in die harde wind met zo nu en dan een regenbui. Maar dan doken ze in een bus begrijp ik er uit zijn DuitsNederlands. Evenlater komt Cor er ook bij zitten. Of liever gezegd staan en twee jongens uit Dordrecht en met z’n vijven gooien we ons een tenniselleboog.

Als ik dan toch wat mis slaat na een uurtje vissen en jawel hoor. Ze zijn er wel maar doen niets en liggen uit te buiken op de bodem. Want er zit een schub op de haak en daar hebben die gasten om me hen natuurlijk allemaal wat van te zeggen. Maar dan even later hebben Cor en ik tegelijkertijd beet en ik ben de gelukkige die de vis kan netten. Cor moet hem lossen. Dan is het gelijk druk en staan er plotseling nog eens zes poolse vissers naast ons. Die hebben gewacht in de auto tot dat er een schooltje binnen in de haven komt om te foerageren. Verstaan kunnen we ze niet en wij bestaan ook niet voor ze. Nee gezellig is dat allemaal niet. Maar dat mag de pret hier niet drukken onder de vaste puntgangers en passengers.

Wanneer ik dan toch mijn tweede van de dag kan vangen ben ik natuurlijk helemaal boven Jan en blijf ik toch nog maar eventjes zitten

Want het is toch een gezellige boel als na elkaar o.a. Chris Sigaar, Arie de tuinman, Martin de Fotograaf uit Hoogvliet langs komen voor een praatje. De ene is aan zijn zondagswandelingetje bezig, de ander kan met dit weer niet binnen zitten of mis het dagelijkse praatje en de roddles die hier uit gesproken worden. Ik mis er nog twee dikke aanbeten en onder Martin’s oog los ik een dikke vis op een paar meter van de kant na een paar dikke runs richting Den Bommel. Heerlijk.

Maar dan begint het te regenen en horen we een paar donderklappen achter ons boven Stellendam. Dat is niet fijn. Regen oké maar onweer daar wil je niet inzitten met je kunststof hengel. Iedereen vliegt de auto in om te schuilen en zo ziet de Punt er dan weer maagdelijk uit. Terwijl de hagelstenen op het dak ratelt. Het zal niet lang duren voordat de avond ploeg komt zodra de bui is over getrokken zoals Leo dat zo mooi kan zeggen. Ik nok in ieder geval af. Hert was weer heerlijk vertoeven langs de waterkant en heerlijk geouwesexhost en weer helemaal bij.

Als ik dan rustig mijn spulletjes uitpakt en nog op het bankje zit lost Leo een mooie vis. Ze zitten er dus wel maar azen nog niet. Want als ik dan eindelijk begint haak ik twee maal een mooi vis vals. De eerste gaat er al gelijk als een jekko vandoor dwars door de lijnen van Cos en onze Poolse vriend. En de tweede doet eigenlijk het zelfde maar die moet ik toch lossen. Ze zijn er dus zeker wel maar wachten dus ook op de aasvisjes die ’s middags uit het diepe komen om te schuilen in de haven

We hebben een wereldse avond daar op die paar vierkante meter. Allemaal mooie vissen kunnen we netten met maar een paar dreumesen. Okeeye we verspelen er ook een paar zelfs die meters mee komen tot zelfs dicht aan de kant maar dat mag de pret niet drukken. Heerlijke drills zijn het allemaal stuk voor stuk. Soms een kneiterharde aanbeet hoe kan je die niet haken maar soms ook van die welbekende natte sheet aanbeten. Of gewoon opgevangen dan voel je niets maar de shad raakt de bodem niet waar je dat verwacht. Slaat nu maar aan want dan hangt die er aan. Mijn laatste was een lichte tik en wat er nu aan zit heb ik nog niet gehad. Gewoon uit de lucht eeuuuhe waterlaag boven de bodem gepakt en mijn shad gemolesteerd. Wat een heerlijke avond was dit weer. Hoop dat het weer zo blijft. Laat het maar plenzen en donker blijven dan komen er nog meer van deze avondjes aan tussen de regenbuien door. Ik ben er klaar voor.

Als ik kijk op kamera van Aquarius is er niemand op de punt. En dat voor een week-end. Dat is uitzonderlijk. Met die wind kan je er alleeen maar goed vissen op het uiterlijke puntje zodat je tegen de wind in kan gooien. Met de wind schuin van rechts krijg je zo’n grote bocht in de lijn ook met 9/100 dat de shad het talud aan de overkant niet bereikt.

Maar als ik aankom dan zit Jan staat Jan er al en pakt Roy net zijn spullen uit op mijn geliefde plek. Ik gaat nog wel even zitten voor de gezelligheid en alleen Roy pakt nog een paar mooie zanders. Die kan dus bijna tegen de wind ingooien naar het donkere diepe gedeelte van het Haringvliet. Wij ik en Jan moeten het doen met het kanaal en met die zon zal dar geen aasvis dus ook geen predators komen. Je kijkt zo naar de bodem en ziet alles stenen liggen. En als ik dan net over de mosselrand aan de overkant gooit of eigenlijk drukt de wind mijn lijn te ver mee snijd ik de lijn af. Nee dat wordt em niet en van een nieuwe onderlijn ziet ik af om die er op te zetten. Ik nok al vroeg af. Kijk nog wel even bij de vuurtoren met mijn reserve stok en kan nog twee serieuze aanslagen niet verzilveren. Toch dat heerlijke gevoel van die tik nog eventjes mee gemaakt.

Hoe anders is het weer dan op maandag 24 oktober 2023. Zo zien wij dat liever. Flinke regenbuien en donker weer. En met een gunstigere wind nu wat Oostelijker zodat we allemaal schuin tegen de wind in kunnen gooien. Je gunt iedereen die er staat toch zijn aanbeten.

Ik heb afgesproken met Leo om ’s middags te gaan net na de regenbui te zien op buienradar. Wat is dat toch allemaal veranderd om zo je vis tijden te bepalen. Nog wel eventjes mijn leader vernieuwd en op de andere stok 14/100 op gezet die altijd als reserve mee gaat. Daar stond nog mijn Penn Atlantis 5000 op van Indonesië met 300 meter 30/100. Dat is in Nederland wat overdreven. Leo zit er al eventjes en Jan Spruit is er ook. Dioe hebben nog niets kunnen registreren en zitten op het bankje te wachten op betere tijden. Daar gaat ik dan ook maar bij zitten totdat Jan het sein weer geeft om te gaan vissen. Als ik dan op het puntje gaat zitten komt Ferry ook nog eventjes buurten en blijft Leo nog even op het bankje zitten.

En dan even later mag ik er eentje foppen. Wat een feest, geen gigant maar dat mag de pret hier op de punt niet drukken.

Als ik dan daarop in één drift twee maal een dikke en een natte scheet aanbeet mist en de worp daarop een schub vangt is Leo om en gaat naast me zitten. Ze zijn er dus wel maar zijn zeer voorzichtig

Maar het duurt niet lang of dat Leo kan er ook eentje foppen tot aan de streep toe. Dan is het auto release met achterlatend een verfrommeld shadje.

En hoe het dan loopt. Een uurtje allemaal geen aanbeet krijgen om er dan plotseling allebei eentje te vangen. Voedselnijd waarschijnlijk. Elkaar agressief maken en achter de prooi aangaan.

En dat trucje wordt nog een paar keer herhaald deze keer vast gelegd door Chris Sigaar. Die krijgt volgende keer een oorkonde van goed geslaagde fotografie volgens Robert.

En de aanbeten volgen elkaar steeds sneller op. En alle jaarklassen door elkaar heen. Van dertig tot dik in de tachtig zwemt hier door elkaar heen in de school vissen.

Maar de mooiste is die van Piet vanavond. Een kasteel van 85 cm. En die is zo blij als een kind op sinterklaasavond.

En als als Leo nog een mooie dikkerd aan de haak slaat is het ook in één keer over. Alsof er een knop wordt omgedraaid. Wat een raar fenomeen is dat toch in de visserij of het nu om witvissen, karper of roofvissen gaat. Maar wij waren blij er bij te zijn geweest. Het is uren maken en hopen dat je er bij bent.

Mijn eerst aow worp om de lijn nat te maken en de spoel ristig leeg te laten lopen levert gelijk een voorzichtige aanbeet op. Ik gaat er maar ens voor zitten en waarempel de tweede worp kan ik een mooie zestiger foppen. Zelfs komen er mensen vanaf de parkkerplaats aan lopen die vinden dat wel heel snel. Ik ook hoor. De man heeft zijn autolichten aan laten staan met een muziekje aan en moet nu op zijn zwager achten met startkabels. Hij vist zelf ook dus we raken in gesprek tot dat zijn zwager er aan komt. I krijg er weer een felle tik op nu aan de overkant voorbij de palen. Deze is beduidend kleiner want na een felle strijd op afstand en dat is niet zo moeilijk met deze wind in de rug komt de vis rustig mee. Maar halverwege wordt het ineens heel zwaar trekken.

Sterker nog ik hou het niet en mijn spoel begint leeg te lopen met mijn stok hoepeltje rond. Dan weet je dat die arme snoekbaars onderweg is gegrepen door een dikke snoek. Landen lukt je nooit want de haak zit nof in de bek van de snoekbaars. Ik ben er wel eventjes mee bezig en op de parkeerplaats heb ben ik een bezienswaardigheid bij de mannen die de auto aan de ppraat proberen te krijgen. En dan hoor ik Leo achter me. Dat is een beste Freek maar ik roep naar hem dat het een snoek is. En als die naast me komt staan zien we een gevaarte omhoog komen. Er is deze week een snoek gevangen van één meter tweeënveertig maar in onze beleving zit deze er niet ver naast. Wat een gevaarte en ze laat een dikke kolk na en mij met een gehavende snoekbaars. Zal die geschrokken zijn dan.

Het duurt toch een half uurtje voordat ik weer een dreumes kan haken en even later zijn broertje of zusje. Ik denk dat de school geschrokken zal zijn geweest met zo’n groenjas met een soortgenoot in de bek die door de school heen banjerde. Maar dan toch kan ik de eerste zestiger verwelkomen.

Maar dan heeft mijn maatje er ook eentje kunnen foppen en terwijl ik een foto maak, weer een slag maakt heb ik ook een aanslag te verduren. Dan zitten ze er ook en kan je een wereldmiddag beleven hier op de punt.

We zitten saampjes heerlijk in het zonnetje en van alles komt voorbij aan publiek geen gebrek en de rest wat veel belangrijker is. Je hoofd leeg maken en na zijn vervelende ongeluk van Leo op zijn werk komt daar toch een hoop nasleep van kijken. Die is blij een uitlaatklep te hebben met dat vissen en zijn maten hier op de punt.

Maar dan is de rust voorbij en komt Jan bij ons zitten. Die weet intussen wel waar je moet zijn zonder die mosterd op zijn boterham te smeren. Die doet dat allemaal wel eventjes voor hoe dat moet. Die pakt gelijk de mooiste er tussen uit aan de overkant.

En dan hebben Leo en ik ook weer gelijk een aanslag te pareren. We weten inmiddels onze plaats en Jan wil dat wel vast leggen. Dat dan weer wel.

En dan tussen het snoekbaarzen festijn de kerst op de taart voor Leo. Een mooie snoek die zich vergist.

Regenboog moet er even op natuurlijk.

Dan mag ik toch nog mijn bonus vis vangen vandaag. Ben er reuze blij mee.

Dan mijn buurman, wat een agressief visje is dat dan.

Zien we zelfs twee regenbogen. Waanzinnig natuurlijk.

Waar hebben we het over, komt er ’s morgens een bever paar met een jong voorbij en dit ’s middags. Is je dag helemaal goed.

En dan komt het paradepaardje van Rijkswaterstaat aan gevaren achter uit dus. Wat en snelheid die vaar ik amper met de BassBuster. Gave dag weer en dat er maar veel mogen volgen. Deze herinneringen spaar ik dus.