We gaan naar het Spui in de herfstvakantie van die gasten om een roofblei te vangen voor de tompoezen challence wedstrijd van de Catfish. Na een mislukte poging van verleden dinsdag met Bfr 7 en heel veel regen uitgesteld naar vandaag. Moet geen probleem zijn zei ik met m’n grote mond maar dan moeten we niet te lang wachten in het seizoen. Het wordt steeds moeilijker als de aasvis qua grootte groeit en dan lijkt het of de scholen jagende Rfb-en ook kleiner worden. Met z’n allen een school aasvis opjagen lijkt dan makkelijker te gaan. Zal als een troep leeuwen zijn op de prairie denk ik zo maar dat hebben we al eerder besproken.

We komen net na zonsopgang aan op m’n stek maar die is al bezet door Rob met z’n gasten. Dat is jammer want het is “de stek” om een roofblei te scoren. Natuurlijk weten dat er meer dus op naar de volgende stek. Dan maar harder er voor werken vandaag.

Maar niets is minder waar. De hoofdmotor gaat uit en de elektrische boegmotor gaat aan zodat we stil liggen in de stroom. Dan zeg ik die gassies waar ze heen moet werpen en draai me om naar Wim om koffie in te schenken. De eerste worp en Timo zegt dat hij er eentje heeft. Ik maak nog een geintje naar Wim maar zie aan de top van de hengel dat hij aan de bak moet. Dat is gelijk een hele mooie Rfb. Mijn dag is al helemaal goed zegt Timo want ik heb wat ik wilde. Een dikke hoge 70+. Wat een mooi exemplaar is dit weer.

Aan boord is het plotseling feest. De volgende drie worpen vangt timo mooi baarzen en al die tijd tijdens drillen en opmeten voor de tompoezen Challence horen we voor in de boot Joey mopperen. Die had al het dubbele aantal vissen kunnen hebben want die staat ze achter elkaar te verspelen. Die gestreepte rakkers zijn helemaal löss. Ze komen een heel eind mee maar onder grote hilariteit van de rest van de crew Arkenboutjes lost hij ze steeds vlak bij de boot terwijl de shad bij Timo vol overgave is genomen en bijna zijn geslikt.

Maar nu gaat het om en om en weten die apen waar ze de vis moeten halen. Ze zitten gegroepeerd tegen een mosselrandje aan met een mooi talud naar zes meter. Zodra de shad van dat talud valt is het bingo en kunnen ze aan de slag. Wat een mooi drils geven die dikke baarzen..

Als Timo dan nummer vier op de foto zet kan Joey ook aanschuiven met een geschubde pasfoto kandidaat. Nu heeft hij het onder de knie en gaat de strijd onderling tussen broers gelijk op. En als hij dan ook nog de grootste snoekbaars van vandaag mag noteren is hij die missers van vanochtend allang vergeten. Hij heeft er wel patent op want de vorige reis had hij ook al de grootste Zander van de dag gevangen. Vadertje Glasoog is em goed gezind.

Het gaat in een rap tempo die aanbeten. Soms wel drie keer missen achter elkaar in een enkele worp om de vis of een vis bij de vierde aanval pas te haken. Ze zijn gretig en helemaal loss. Dat moet een school van tientallen nee misschien wel nog veel groter zijn allemaal dikke veertigers.

Maar naar de middag toe is het afgelopen met de pret. Kan ook niet anders het was heerlijk genieten van de boys hoe die de vissen vingen. De stroom is er uit op het Spui en ze krijgen nog sporadisch een lichte aanbeet op de shad. De predators hebben nu alle tijd om het aangeboden aas te bekijken of dat het te nassen valt. In de felle stroming moeten ze rap zijn anders is een ander ze voor. Voedselnijd probeer je altijd te creëren of je nu op roofvis vist, witvis, karper welke soort dan ook als ze zich moeten verdringen om te azen krijg je dus die voedselnijd en pakken ze alles zo snel mogelijk op voordat er een ander mee vandoor gaat. Ze worden dus onvoorzichtig met azen.

Het weer slaat helemaal om we zaten de hele ochtend heerlijk in het zonnetje zonder wind en er komen nu donkere wolken aan. De regenkleding moet worden opgezocht en het wordt al en stuk frisser.

Op de volgende stek is het werken geblazen voor Joey wanneer hij er een beuk op krijg. De vis gaat meerdere keren door de slip heen en enkele malen onder de boot door. Door de hengeltop diep in het water te steken en hopen dat de lijn de onderkant van de boot of benzinemotor niet raakt. Of nog erger de elektromotor die de boot ankert. Maar gelukkig met hulp van broerlief lukt het allemaal en met verenigde kracht wordt er geland, geschept en kan het worden vereeuwigt voor het nageslacht, nee voor de Tompouce Chalence natuurlijk.

Inmiddels staan we in de stomende regen te vissen maar de jongens geven het nog niet op. Het stinkt ze niks zou JohnieBoy zeggen.

En even wordt de volgende vis een mooie roofblei gedrild naar het landingsnet. En als dan zo’n vis moet worden geschept lijkt het net veel kleiner dan als het in de weg ligt aan board.

Met zo’n roofblei ben je wel even aan het drillen in de stroom op het Spui maar dat is kicken natuurlijk en als hij dan eindelijk binnen is voor de foto moet je die koppies eens zien. Goud.

Dan vlak bij huis bij Oudenhoorn heeft Timo ook zijn rijtje vol op de snoek na. Maar die willen ze gaan vangen in de haven van Brielle met dood aas. Vanaf nu ongeveer is het daar bal voor de witvisser die voorns vangen richting de halve meter en dikke metersnoeken die er om heen liggen.

Als we dan Hellevoetsluis weer zien liggen vindt Opa het zo langzamerhand wel genoeg. We doen nog de stek voor de terras flats vereren met een bezoekje en dan gaan we naar de warme hap van Oma. Zo’n hele dag op het water maakt hongerig. We doen weer eentje vertikalen, eentje diogonalen en eentje werpen naar het ondiepe, de kant zodat we proberen ze te vinden waar de predators zich ophouden. Na een eenzame snoekbaars vertikalent vindt Timo ze het eerste en vangt nog een paar mooie baarzen langs het talud terwijl Joey weer in z’n oude ritme valt. De ene na de andere aanbeet kan hij niet verzilveren of verspelen na de dril vlak bij de boot. We hebben zo toch weer een mooi klein uurtje voordat de school verder trekt en voor ons een mooie afsluiting van weer een geslaagde vis trip met die gassies.

Reactie’s

Hoi Freek,

Trouwens heel leuk stukje op de site van Bassbuster over: Spui met de toekomst !

Trouwens het is me nog steeds niet gelukt om filmpjes naar jou te sturen en foto’s vanuit die collage induvidueel op te slaan. Misschien een mogelijkheid om al jou foto’s op een stickie te zetten. Breng ik wel een keer mee en kopieer joj die filmpjes van mijn telefoon.

Grtjs

Wim

–

We zijn er na de middag want we zijn eerst naar een kofferbak verkoop geweest. Daar moet je echt heen gaan als je aan de overkant bent. Wat een gezellige boel is het daar. Een paar handelaren maar de meesten zijn mensen die hun garage, schuur of zolder leeg hebben gemaakt of de kinderen zijn uit de kleding en speelgoed gegroeid.

Als we aankomen het is t.o.v. de kliniek waar we een paar uurtjes geleden vannacht nog waren voor m’n medicijnen. Maar fat is weer een klucht voor een kompleet apart verhaal. Daar zet Johnny de auto vlak naast de ingang. Ik heb em nog nooit anders zien doen en met z’n vlotte babbel in vijf talen komt hij er altijd mee weg ook. Jaren geleden ook z’n gevalletje bij de Photkina in Keulen Duitsland en riep John naar Theo en m’n vader naar achter in de auto jullie moeten mank lopen. Die verkeersregelaar staat nu nog achter z’n oren te krabbelen waarom mijn wagen elke dag daar naast de ingang bij de pers ingang stond. Tja alles gratis natuurlijk met onze perskaarten….

Van alles en nog wat is er te koop. John ziet nog een leuk speeltje maar ziet er toch vanaf als hij de maat ziet, ik zie een boormachientje waarmee ik thuis ook m’n eerste klusjes deed voor m’n ouders toen was een elektrische nog niet gewoon dat je die thuis ook had. Schoenen en voorral kinderkleding en speelgoed is er te vinden. Zie nog industriële stofzuigers waarvan ik de de versie van het merk Kirby nog pas geleden met Leo heb gerepareerd nadat die minstens twintig jaar werkeloos op zolder heeft gelegen. Die doet het nu prima. We hebben een stapel DVD’s gekocht voor 20 pence per stuk. Allemaal dood en verderf dus die mevrouw geloofde me niet dat we samen met de dames vanavond filmpie gingen kijken. Wat een vriendelijk volkje is dat toch op het platteland en als ik dan drie pond terwijl John af had gepingeld voor 12dvd 2 pond. Ze wil wisselgeld halen uit de auto maar als ik dan zeg dat dat niet hoeft want we hebben vanavond dikke lol voor die drie pond is ze reuze blij. Dat dat nog kan die vrolijkheid het is dan ook de helft van haar gehuurde plekkie. Wat een leuke vrouw was dat maar nog nooit in het buitenland geweest

Ik heb nu ook eindelijk m’n medicijnen ben maar twee dagen te laat met slikken. Die Henny heeft opgestuurd zullen pas drie weken later bij John aankomen. We gaan naar Wales daar willen rond een uur of één aankomen om er de hele middag rond te dobberen om dikke forellen te gaan vangen.

En dat doen we dan ook weer. Wat een fantastisch water is dit om forellen te vangen. Er zijn stukken bij waar ze om ons heen springen en dan gewoon je plug er dan bij gooien. Als die dan het water oppervlak raakt is het vaak al raak of binnen twee slagen draaien met de molen is al voldoende.

Als ze niet meer om ons heen springen dan gaan we weer trollen en vaak hoeft dat maar een dikke vijftig meter. We gooien de plug uit en varen dan een dertig meter met open spoel. Als de beugel dicht slaat is het in no-time eer raak. Maar het klinkt gek als ik dit nu intik we zijn het een beetje zat al die kromme hengels, springende forellen en die snelle runs die de lijn het water doorklieven. Daar ga ik later spijt van krijgen zeg ik dan nog maar we gaan kijken of we een snoek kunnen vangen. Daar moet dit water toch perfect voor zijn al gelooft John er niets van. Maar met zijn geluk al zit er hier maar eentje dan moet dat toch gaan lukken

In het kunstaas van Savage Gear geloof ik wel die gebruik ik thuis ook op het Haringvliet. Die is niet van echt te onderscheiden als je die goed binnen vist. John heeft twee maten bij zich die van 15 en 20 cm. Ik kijk schuin naar de kleinste want de hengels zijn niet van zwaar kaliber maar die gaat naar de spelt van John. Maar die van 20cm valt reuze mee aan de stok die ik van de week heb aangeschaft een Ugly Stik van Shakespeare de GX2 van 7’ voor 30 pond. Daar kan ik geen buil aan vallen en die Ugly Stiks zijn prima. Geen wereldklasse maar qua prijs en kwaliteit verhouding een prima keuze. Thuis heb ik er wel een paar in verschillende gewicht klasses.

We vinden een diepe inham met ondiep water en een grot leliebed veld dat ruikt naar snoek. John is al even aan het gooien als ik dan ook eindelijk klaar ben met mijn nieuwe aas aanbieding. Ik gooi em richting de kant naar een dikke rietkraag en wil zeggen dat het best gaat er mee gooien als ik vast loopt. Tis hier wel erg ondiep wil ik zeggen als de grond plotseling beweegt. aan de andere kant van de lijn. En dan is het feest want de snoek geeft zich niet zomaar gewonnen. Als toetje springt hij rond de boot met wilde capriolen. De eerste worp en gelijk een mooie snoek. Er moeten hier met al die forellen dikke bakken van rond zwemmen. Maar de volgende uren zien we niets meer gebeuren terwijl de fauna er perfect voor uitziet. Wel zien we hoe bij John een dikke forel richting de meter en zeker 15 cm dik zijn kunstaas blijft aanvallen tot onder de boot. We denken eerst dat het een snoek is. Wat een bak van een vis is dat. Zo zien we duidelijk dat alle aanvallen van achteren komen en de dreg midden in het kunstaas hem steeds mist. Wat een zenuwslopende minuten zijn dat in het heldere water. En dit gebeurt een paar keer achter elkaar en als ik snel wisselt van kunstaas en een kleine plug zijn richting op gooit keurt hij dit geen moment een blik waardig

Thuis gaan we aan de Hollandse appeltaart. Die heeft John vannacht nog gebakken. Hij kon de slaap niet vatten gisteravond. Is helemaal niet erg, lekeeuuuuur. Ik hoef alleen maar te gaan liggen met die nieuwe medicijnen en zorgen dat m’n linker been ook mee gaat het bed in.

Thuis gekomen worden we verwelkomt door Jack en Illa. Die lusten ook wel wat na hun wandeling maar geen appeltaart voor ze. Alhoewel een lik slagroom en ik ben weer grootste vrinden met ze. Het ze weer afleren is een klusje voor de baas. Zoiets wat me moeder altijd zij. Oma’s zijn om te verwennen en moeders om op te voeden…

Dan onderuit een film zien, drop, chocolade, een zak borrelnoten en chips met een biertje erbij. Nu nog proberen wakker te blijven en deze keer de film afzien…

We zijn laat vandaag. We wilden gaan snoeken vanmorgen in de rivier de Dye een paar kilometer buiten Chester. Maar onze film avond hakt er waarschijnlijk harder in dan we bedachten. De tijd op alle foto’s trouwens is nog Europees. Engeland loopt een uurtje voor. Vindt Henny ook fijn als ze me vanavond komt ophalen en veel te vroeg op Schiphol staat.

Mijn ontbijt is elke dag weer een verassing, pannekoeken met banaan, gekookt eitje of gebakken op toast met gekookte bloemkool na. Heerlijk zo’n kosthuis dat bevalt prima.

En er lusten er nog wel een paar wat en dan gaan we een eindje wandelen met ze langs het water wat door het dorp stroomt.

Als we de straat uitlopen kom je op lager gelegen gebied waar de honden naar hartenlust kunnen ravotten. John kan ze nog net uit het water houden.

De achterzijde van de huizen liggen ze aan de rivier gebouwd op de rotsen. Het gebied is als uit een plaatjesboek. Als de grachten van Utrecht waar ook de waren per trekschuit onder de weg door in de herenhuizen werden afgeleverd. Zag het eerst nog wel zitten maar geen enkel optrekje heeft en helling om er en bootje in te laten.

Van vissen komt niets en John wil gaan tennissen en dat kan ik wel overbrengen

Je doet er je maatje een plezier mee maar ik ga toch liever vissen met em. Hij neemt maar weinig van me aan en dat AMSTERDAM met serveren krijg ik bij em er maar niet in. Het lijkt wel een fotograaf. Wat een eigenwijs is dat.

En lange ballen vanaf het achterveld is het ook niet. We gaan hier aan werken. Nee alle gekheid op een stokje ik ga tennissen met Johan en moet me voor bereiden natuurlijk.

Dus ik heb m’n training achter de rug..

In Liverpool Airport  dan moet je even voor de Yellow Submarine een plaatje laten maken.

Ik heb twee perfecte weken beleeft en dat heb ik te danken aan m’n maatje. Wat een heerlijk visdagen waren dat. We kennen elkaar al een tijdje en dan heb je weinig woorden nodig om wat te zeggen. Eindelijk, eindelijk heb ik dan de oversteek gemaakt. Ik ben zelf niet zo van “op visite gaan” maar ben blij dat John me gewoon heeft gekidnapt en we zijn gaan vissen in Engeland en Wales. Bedankt maatje. Doen we snel weer eens over met de meiden erbij.

Reactie’s

Hoi Freek,

Facebook

Jantina Vaandrager heeft gereageerd op een bericht waarin jij bent getagd.

Jantina Vaandrager

2 oktober om 22:12

je kijkt wel heel serieus hoor freek!

–

We lopen deze keer niet over de beroemde medows, dat is laag gelegen land aan de rivier wat overloopt bij hoog water. Daar zijn ze in Nederland ook druk mee bezig. Daar kan die hond natuurlijk lekker zijn gang gaan met z’n snelheid. Maar al die bomen langs het water zijn ook reuze interessant voor em.

Maar de omgeving ziet er allemaal fantastisch uit. Het is heerlijk wandelen in de ochtend zon met Illa.

Dit zie je eigenlijk niet in Nederland.

We zijn er en John moet zo op pad voor een reportage dus kan ik mooi zijn klanten op vangen. Krijg gezelschap van Brian en daar zie ik naar uit. Sowieso omdat mijn Engels niet zo goed is zodat hij in kan springen in de winkel maar via Skype al eens met em gesproken en die gast is prima om een middag mee te chatten. Wat een verhalen weer krijg ik te horen en dan denk je dat je wat heb meegemaakt  met je bruidsparen.

Net na de middag komt ook Brian langs als John een paar uurtjes weg moet voor een reportage. Ken Brian alleen tot dan toe via skype als hij er is bij John. Brian was kamera man bij de BBC en heeft heel de wereld gezien. Wat een prachtverhalen van hem en het is zo vier uur als John weer terug komt.

Het heeft lang geduurd maar daar is die traditionele bak eindelijk voor de BassBuster. Heerlijk is de vis en de dikke patatten zijn een stuk beter dan jaren geleden niet meer zo slap maar goed twee maal gebakken zoals wij in Holland dat doen. Knapperiger dus.

Jammer dat de eigenaresse niet met me op de foto ging want dat was me er eentje. Zo weg gelopen uit Coronation Street. Een pracht kop en zo amicaal dat ze omging met iedereen die natuurlijk hier uit de buurt komen. Leuk om zo tussen de mensen te staan die net uit hun werk komen en hun maaltijd komen ophalen

Daarna naar een expositie waar we werden uitgenodigd gisteren door bloedmooie Russische dame met een mooi verhaal.

Wat er allemaal op de uitnodiging stond weet ik niet meer dus heb aan John gevraagd of hij dat nog wist.

Oh Man, hebben wij of jij die uitnodiging niet meer??? Uit m’n hooft:

Een “kunstenaar” die na zijn alcohol verslaving nog niet genoeg inspiratie had opgedaan dus ook maar aan de heroine ging, en daardoor ernstige hoofd/kaak beschadiging heeft opgelopen en “nu al twee maanden” of the wagon is (droog staat)

Zijn inspiratie is morbide en verwaarloosde locaties, met bloed en zelfs kadavers die hij dan “op zijn manier weergeeft door ze te schilderen”

en tegelijkertijd ” Russische bruidjes” aan de haak slaat. (of zou dat nu zijn omdat zijn erg welvarende ouders hem iedere keer uit de stront trekken…… 

Net zo’n tekst ga je natuurlijk even een wijntje met kaas eten onder het genot van de schilder uitspattingen op de doeken. Tja, het is natuurlijk kunst. Boven was er ander werk te zien kwalitatief van het zelfde niveau maar ik ben natuurlijk geen kunstkenner

De mensen die er kwamen was leuker dan de platen aan de muur. We laten de wijn en hapjes wat het is want we zitten nog vol van de fish and chips. We meuren een eind in de weg merken we later en we hebben medelijden met de mensen tegen wie we hebben gesproken. Anderzijds moeten ze die lucht hier wel kennen. We gaan ons voor bereiden op belangrijkere zaken. Proberen de film van gisteravond lui liggend onderuit op een groot vier persoonsbed af te zien onder het genot van chips, drop, chocolade, cola en bier.. Een zware taak is ons dus nog te doen.

We hadden die kunstenaar heel anders voorgesteld als de aantekeningen op de uitnodiging hem omschreef. Zelfs de Finse dames die we tegenkwamen zelf een kunstenares die met glas hier in Engeland een paar straten vandaan bij de Studio van John werkt. Toen we lopend er heen liepen en de weg vroegen moesten er over nadenken dus is het een goede beschrijving gebleken om interessante kijkers te krijgen.

Nog een avond foto van de binnen stad met die engelse telefoons al jaren weg uit ons straatbeeld.

Maar wij nokken vroeg af. Morgen weer een dag en het is druk in de studio van John. Overmorgen willen we weer gaan forellen in Wales of met Gary mee als we die kunnen bereiken. Druk, druk, druk dus het begint te lijken op werken…

Vandaag gaan we weer naar Wales een bootje huren en weer op die forellen vissen. Vorige week was echt fantastisch. Het weer is wel een stuk slechter dan vorige keer. Toen kon je in je T-shirtje vissen. Zou dat vandaag niet doen. Dan mis je alle fun van aankomende week…

Vanmorgen hebben we aan de appeltaart gezeten daar is John helemaal verzot op. Als hij die maakt en niet overdreven dat doet tie dus om de paar dagen moet je vlug zijn wil je nog wat proeven. Maar rond de middag krijgen we toch weer trek. Komt goed uit het stuur van de auto is niet meer om te buigen. De auto scheurt al het terrein op van een vreetschuur van het bekende merk. Moet toegeven met m’n maatje neem ik altijd een milkshake banaan achter af en dat houwen we als nostalgie er in.

Toch even het anker uit en het raam open. Lui als een toerist een plaatje maken vanuit de auto van de schitterende omgeving.

Wilde eerst die twee foto’s naast elkaar zetten maar omdat de omgeving zo mooi is in volle glorie.

Waar Wales beroemt om is de ontsnapte loslopende schapen die kris kras overal rondlopen. Die wil je niet tegenkomen in één van de vele scherpe bochten.

Lake Brenig waar we gaan vissen is een drinkwater opslag voor ook Chester. Je mag er niet in met je eigen bootje i.v.m. besmetting maar voor een paar knaken kan je er een bootje huren incl wat je bent vergeten. Alles ligt voor je klaar als reddingsvesten, kleding, schepnet zelfs een picknick mand kan je vullen in het restaurant.

Men heeft een dam aangelegt in de valei en zo te zien is het knap diep in het midden. Een mooi verhaal is de laatste eigenaar een boer die zijn land verkocht. Zeker als John het smeuïg verteld.

De eerste halve dozijn verlies ik allemaal bij de boot als ze beginnen te springen. zou die enkele haak hier niet werken. John vindt me een tikkie eigenwijs. Ik heb em wel eens verteld dat fotografen eigenwijs zijn of misschien wel moeten zijn maar dit vindt hij te eigenwijs. Ik ga stug er mee door. Werpend kan ik ze wel vangen maar trollend na aanslaan en die fantastische dril raak ik ze zomaar kwijt bij de boot vlak voor de landing. Of zal het m’n nieuwe hengel wezen waar dit aan ligt. Nee ik ben de wartel vergeten er tussen te zetten. Nu draait de vis zich alsnog los van de enkele haak.

Het water is kristal helder en hier werpen naar onder die bomen levert vis op. Er valt van alles uit die takken en je ziet ook overal steigende vissen. Je hoeft alleen je plug er naar toe te gooien en Ramm zodra die het water raakt. Meestal kom je dan niet aan de twee slagen met je molentje.

Midden op die grote plas is het Bfr 5-6 met soms hogere pieken. Dus zo nu en dan in de luwte is dan een verademing. Maar ja eens moet je weer terug.

En we zijn wat verlaat natuurlijk dus moeten opschieten op niet al te laat weer binnen te zijn. Dus vol gas dwars oversteken.

We zijn dan wat nat, gelukkig had ik een goed pak aan maar Guus heeft minder geluk. Die is gaan bewegen en met straaltjes liep het zijn kruis binnen.

Snel alles de auto in dat zien we thuis wel. Zeker twee liter water in de viskogger en de kleding is kilo’s zwaarder geworden. Allemaal de wasmachine in en klaar stomen voor morgen.

John moet nog even naar de studio en ik laat het thuisfront vast wat foto’s zien. En neem alvast een aperitiefje op de geslaagde dag. Vis spullen uitpakken en laten drogen in de verwarmde garage. Wat onderlijn montage’s veranderen voor de karper visserij in een putje voor morgen in de namiddag na het John zijn werk. De betreffende hengels optuigen zodat alles klaar staat en we direct kunnen vissen na aankomst.

Als dan John thuiskomt met een warme hap vindt hij alles in diepe rust……

Reactie’s

Hoi Freek,

Facebook

Mark Stanneveld heeft gereageerd op je foto.

Mark Stanneveld

12 oktober om 13:32

Ga s werken joh󾌫

–

Facebook

Inge Lugtenberg heeft gereageerd op je foto.

Inge Lugtenberg

12 oktober om 18:20

Zit je nu die vis te pesten?

–

Facebook

Antje Den Os heeft gereageerd op je foto.

Antje Den Os

12 oktober om 22:50

nu nog een spontane lach ipv dit fakeface

–

–

Facebook

Mark Stanneveld heeft gereageerd op je foto.

Mark Stanneveld

13 oktober om 13:05

Ik vis liever met een andere hengel, ahum󾌾

–

Facebook

Antje Den Os heeft gereageerd op je foto.

Antje Den Os

13 oktober om 13:26

helemaal goed :-)

–

Na een gezond ontbijtje  ben ik er klaar voor om de plaatselijke predators te bestoken met kunstaas hier op het eiland.

We hebben er zin in en kijken er al heel de week naar uit. Om Gary weer te ontmoeten en eens te zien wat er hier allemaal te beleven valt.

We hebben net na de middag rond twee uur afgesproken om de ochtendspits te vermijden en we hebben natuurlijk de tijd en willen ook de avond spits ontlopen. Maar we brengen wel een bak water mee zeg. Wat een slecht weer is het vandaag.

We passeren Wolverhamton. Daar heeft een Oom van me nog gewoond. Inmiddels al overleden maar die was de voorzitter van de plaatselijke voetbalclub de Wollfs van Wolverhamton. Ik moet nog een shirtje ervan hebben licht oranje met drie zwarte wolven op de borst.

Onderweg hebben we al kontakt gehad met Gary en het komt hem allemaal goed uit qua tijd want hij moet nog het een en ander doen aan zijn bootje. Na en hartelijk ontvangst en elkaars spullen te hebben bekeken laden we de boot vol met hengelatributen. Ik wil graag een taklebox hebben voor m’n spinnerbaits maar ook Gary heeft alleen maar de kleine varianten dozen.

We speren eerst naar links onder de brug van de snelweg. Daar wordt de laatste tijd goed gevangen volgens onze visgids maar je zit er wel snel vast door allerlei rotzooi op de bodem. Hij heeft gelijk want al snel komen de eerste vissen boven water voor een pasfotoootje…

Geregeld vangen we vissen en volgens Gary zijn dat hele mooie voor hier op het water dus de grotere exemplaren gaan voor en portretje. Veel vissen zijn maar net groter dan onze shadjes.

Het gaat lekker onder de brug en op twee meter water zijn de aanbeten keihard en niet te missen. We hebben het best naar de zin en onder de brug hebben we weinig last van het slechte weer.

We lagen lekker uit de regen en wind onder de brug en dat wordt beide een stuk minder dus tijd om andere stekken op te zoeken. We varen ons beginpunt in het haventje voorbij en gaan naar veelbelovende stekken volgens Gary. Daar vist hij het liefst. We zijn benieuwd.

Ben gewond geraakt aan van de kiewdeksel van de laatste zander. Een vervelend sneetje op de top van m’n pink en inmiddels is m’n nieuwe jas verkleurd. Toch maar de verband doos aanspreken.

Alles heeft met de overstroming onder water gestaan vandaar dat alle caravans nieuw zijn. Het moet een ravage zijn geweest want het water stond tot aan de voeten van dat kasteeltje.

Gary heeft niets te veel gezegt. Het is een fantastische spot en ik denk dat wanneer er vissen van formaat zijn die je hier moet zoeken. Eén maal lk krijg ik er een beuk op die vast staat op de bodem en daarna langzaam beweegt naar dieper water. Dan weet je dat dat een beste is maar jammergenoeg schiet deze los. Ik vis met Fishhh shadjes van 5cm en dat is waarschijnlijk een te kleine inhaking kans bij een wat serieuzere vis. Wel een heerlijk gevoel natuurlijk en m’n maatjes zien ook een kromme …. wat een heerlijke stok is dat toch.

Alles zit ook mee met het weer vandaag. Het knapt zienderogen op en zowaar zien we een zonnetje aan de hemel verschijnen. En de kleine baarsjes doen verschrikkelijk hun best. Maar waar zijn die grotere ridders van de rivier.

De vissen hebben allemaal de grootte die waarschijnlijk bij dit water horen. Ik vis in het delta gebied van Europa, het Haringvliet, Oude Maas., Spui etc. Dat is het eindgebied van de zoetwater predators. Dat moeten we met zorg behandelen en verzorgen en dat blijkt nu wel weer. Het is het beste wat er voor de hengelsprt is te vinden in Europa. Misschien hebben we wel het beste vis water van de wereld. Je kan op elk moment van het jaargetijde een visje vangen.

Als je je techniek maar aanpas en dat is elders in de wereld wel anders. Daar moet je wachten of dat er een schooltje haring, sprot, krab etc. langs komt zodat er wat vis de scholen aas achtervolgt. Daar in een delta vang je de dikke vissen dat wordt nu wel weer duidelijk als ik een snoekbaarsje vang van een kleine vijftig centimeter. Dat is hier een serieuze vis volgens Gary.

De volgende stek is nog mooier met lelievelden en een hoop zuurstof in het water. Hier moet het toch gaan lukken maar ook allemaal kleine spul in onze verwende ogen. De lol is er niet minder om want op die lichte hengels is het sport van de bovenste plank. Die dappere baarsjes, snoekbaarsjes en snoekjes geven dik partij op dat het lichte spul. Je moet gewoon je materiaal aan passen. Nu moet er niet een metersnoek op je plugje duiken…

Wat een rovers zijn het toch John vangt een snoekje die iets groter is dan zijn plug.

Maar dan is alles oké aan board. John vangt zijn eerste snoekbaars in Engeland en daar kwamen we voor. Tjeetje we zijn allemaal blij maar eentje in de boot kan zijn geluk niet op. Dat moeten we nog lang aanhoren ben ik bang voor….