Avonturen – Pagina 71

Het is heerlijk op het H’vliet

15 maart 2012/0 Reacties/in Bassbuster, De Punt /door Freek Oosterhuis

*Heb ik alles verkocht dan toch nog even die wieltjes proberen*.

Vandaag 15 maart 2012 afgesproken met Branko om het Haringvliet voor de vuurtoren te belagen. We willen alleen met de elektromotor er in met als back up de roeispanen als er iets mocht haperen. Het is windstil met een heerlijk zonnetje begin van de middag.

Het is de eerste keer dat we er in gaan zonder gebruik van een helling maar met die wieltjes gaat het buiten gewoon goed. In je eentje loop je er zo mee weg en we liggen er dan ook zo in. zeker als Leo ook even komt kijken en meehelpt alle losse spullen als kleding, koelbox, accu, versnapering, en niet te vergeten de hengels natuurlijk. Leo heeft vanmiddag werk overleg op de zaak jammer want anders was hij zeker mee gegaan.

*Het gaat verrassend goed, hartstikke goed zelfs*.

Het is heerlijk in het zonnetje en meestal is dat geen goed teken zeker met dat heldere water in dit jaargetijde. Je kijkt zo 6 meter de diepte in maar dat is wel een schitterend gezicht als er een vis wordt gehaakt en die naar boven komt. Volgens Branko net de Caribbean met van die grote dorado’s, tarpoon, koningsmakrelen, mahi-mahi, wahoo of nog beter een zwaardvis.

En als we op de stek liggen heb eigenlijk gelijk al vis en een mooie volle ronde vis. Dat gaat goed dus en we denken ze gelijk te hebben gevonden en dat met dat heldere water en mooi weer zonder dieptemeter of fisch finder. Kwestie van je water kennen want de stekken zijn seizoen gebonden. De vissen zitten in dit jaargetijde nog diep en zullen over een par dagen naar hogere plekken verhuizen ter voorbereiding om nesten te maken om dan te paaien.

*Recht naar beneden kunnen beuken opleveren*.

En branko laat ook van zich spreken en vangt zijn eerste snoekbaars van boven af. Natuurlijk vandaar de naam verticalen en hij is helemaal verkocht. Zeebaarzen is fantastisch en daar kan maar weinig zoete baarzen tegen op qua kracht maar als ze hier op het Haringvliet “loss” zijn op 14 meter dan zijn deze rammen fantastisch op diep water. Hij is dol enthousiast en vandaag zijn ze gretig maar wel op de vierkante meter. Er zit hier een gat en tegen het schuine kantje een talud van een dikke meter verschil pakken we ze allemaal. Een belly boat 10-15 meter van ons vandaan heeft het nakijken en terwijl wij vis na vis haken ziet hij helemaal niets net als aan de oever. Ook daar zijn wij het schouwspel. En met dit windstille weer kunnen we steeds de bot zachtjes er over heen trekken de shad maar net van de bodem halen zo rustig mogelijk en de grote staart van de Berkley het werk laten doen. Het zijn dreunen tot in je schouder snoeihard die we op onze hengeltoppen krijgen. Ben zelfs bijna een keer mijn hengel kwijt terwijl ik Branko adviezen geeft en er een verschrikkelijke ram op krijg. Hij schiet uit de pen greep de methode die ik hanteert en kan em nog net uit de lucht graaien. Dat was wel ff schrikken want het zijn dure setjes waar we mee vissen en erger nog je hele dag is dan verziekt. Voetballen doe je toch ook niet zonder bal

*De eerste is binnen voor Branko die rustig begint met een dreumes*.

Maar dan na dat ik ook nog een dreumes haakt valt het stil en na een klein uurtje alles afgepeuterd te hebben gaan we verkassen. Ze liggen stil en we krijgen ze niet meer aan het azen.

Het is nu helemaal windstil geworden dus we hebben het prima naar de zin op het water en we vertrekken richting terras flats naar de rode boei. Daar heb je ook zo’n mooi talud dat loopt vanaf 32 meter. Maar daar is het ook stilletjes en na wat losse omdat je de vis niet te snel naar boven wil halen zo halvewege het talud (de wet van Gay-Lussac uitgelegd door Erik 24 feb. 2012) en een dreumis voor mij. Branko heeft ook nog enkele missers valt het ook hier stil. We willen die school dikke 60 tigers weer zien te vinden en gaan weer zoeken en dat is geen straf met dit weer. Dat is heerlijk met dat zonnetje en meestal voorspelt dat dan niet zo veel maar vandaag zitten we geramd.

*Eind van de dag hebben we ze weer gevonden*

We driften het hele stuk weer terug naar de vuurtoren langs de slijtgeul van de vaargeul met hier en daar een tikkie en die we haken zijn maar net aan de maat (±50cm) als we plotseling weer op de vissen stuiten die we zochten. Het schooltje is weer aktief en we zitten weer midden in het bijt uurtje op precies het zelfde heuveltje. Het krioelt er ook waarschijnlijk van de brasems of de mosselen moeten het naar de zin hebben want het is er een en al bellenplakkaten en net op die rand moeten we zijn op het talud. Wel zo gemakkelijk zonder diepte meter of fishfinder. De wakker zo’n rode H doet vandaag formidabel zijn werk. We zien zo hoe diep het is markeren op je lijn met een watervaste stift en kunnen niet afdwalen want mis je die vierkante meter dan zit je voor niets je shadje nat te maken. Leg die waker nu ook niet op je visplek neer want dan haak je natuurlijk geregeld die uitstaande lijn maar gooi hem een 15 meter er van af zodat je weet waar de markeringsplek is gezien vanaf de marker (H).

Het gaat werelds en we vangen het snot voor de ogen. Het is natuurlijk mooi weer en we zitten prima in de Linder op dat gladde water maar hier zijn we toch voor gekomen. Van die zware dreunen tot in je schouder en een kromme Godfather die even vast staat. Zo’n aanslag en het stil staan wat seconden lijkt maar natuurlijk een korte reactie is en dan dat zware beuken van een vis met een gillende slip omdat hij op de bodem wil blijven liggen maar het uiteindelijk toch moet opgeven en langzaam naar boven komt met van ie lange uithalen om uiteindelijk de laatste meter zeilend naar boven te komen. In één woord fantastisch.

*Dan krijgt Branko een echt serieuze dreun erop*.

En ik wil net Branko mededelen dat we weer het talud op gaan i.p.v. af want we zijn nu iets verder afgedwaald van de hot spot als hij er een dreun op krijgt die zijn hengel zeker voor de helft onder water trekt gebogen tot in het handvat. Met twee handen heeft hij het kurk in de hand en de hengel steekt ver onder de boot en ik denk ieder moment een droge knak te horen maar alles is goed afgesteld. En de slip van de molen doet prima zijn werk.

*Was gisteren dezelfde tijd beter vertoeven qua weer en qua vangsten, wat een verschil*.

Als je kan zeebaarzen uit de boot dan heb je natuurlijk dit spelletje ook zo door en het afstellen van je materiaal is dan een peulschil maar nu eerst deze serieuze vis zien te vangen voor een fotomoment.

En die komt er dan ook. Tjonge wat een mooie is is dit en gelijk zijn nieuwe PR opgeschroefd. De adrenaline knalt door ons lijf. We kunnen stellen dat dit experiment er even in gaan met de Linder voor en paar uurtjes alleen met de elektromotor prima is geslaagd. Dit bevestigt misschien weer mijn gedachte dat er altijd rondom zo’n samen geschoolde troep wolven voordat het water warmer wordt nesten te maken en klaar om af te paaien altijd wat grotere exemplaren rond zwemmen die de vissen eten waarvan door de voedselnijd de staarten zijn afgebeten. En voordat ze die weer komen ophalen in mindere tijden maar dat is nu niet aan de orde natuurlijk met dit voedselaanbod eten die dikke jongens die op. Vandaar dat je met dood aas ook altijd de grotere vangt want zie het in heel het dieren rijk. Grote oude exemplaren bewegen moeilijker en wat is er makkelijker dan het oprapen van het talud dan er achter aan jagen. Om dan vervolgens weer solitair te gaan leven na de broed tijd als de scholen weer uit elkaar vallen in kleinere toepen. Het is maar een theorie van me maar elk jaar pakken we wel een mooiere vis net buiten de hot spot van de dag. We vangen nog een paar mooie dik 60+ vissen maar maar het is tijd om er uit te gaan. Het wordt ook koud en gelukkig is Leo ook nog even komen kijken. Die kan het niet laten en soms denk ik dat hij hier woont. Voor ons is dat fijn want met zijn drieën pakken we de boot met spullen en al zo uit het water en lopen ermee naar de trailer. Op naar Warung Freek want een borrel kunnen we wel gebruiken. Wat een avontuur was het weer en een volledig geslaagde middag.

Reactie’s

hé Freek,

mooi stuk en foto’s man, van een superdag! Ik sta nog op de ok. Dit weekend zal ik zeker een stukje sturen…

Goed weekend, Branko.

–

Hoi Freek,

wat een schitterende vis van je maatje op de laatste foto !!

Mooie foto ook !

Floris

–

Hoi, die Freek en vismaatjes

Het is weer lekker vis vangen. Van klein naar groot is altijd leuker.

Groetjes Henk & Rina

–

Hoi Freek,

blijft toch bizar; vrijdagavond op het werk kan ik de hele pagina en alle foto’s en nu thuis toch alleen maar weer de inleiding met eerste foto. Dat moet ergens aan een instelling van mijn laptop liggen, maar ik ben volkomen digibeet…dus dat wordt toch een buurman vragen.

Zou je mij de foto’s in groot formaat kunnen sturen?…zijn toch mooie platen voor de verzamling!

Hieronder komt het stukje om als reaktie te plaatsen:

Na een nacht met wel heel weinig slaap (om precies te zijn anderhalf uur), kwam ik tegen achten pas thuis. Even het ijs gekrabd van mijn meisjes auto en een bakkie thee gezet. Zo scoor je met weinig moeite gelijk alweer wat punten, die je later weer in kunt wisselen tegen vistijd, haha!

Het beloofde een schitterende, windstille dag te worden en ik besloot om niet naar bed, maar naar het Haringvliet te gaan. Een uitgelezen kans om het eens vanuit de Hobie-kayak op snoekbaars te gaan proberen. Normaal vis ik alleen vanaf de kant op zeebaars, en met zware spinhengels op de wrakken en heel soms op snoekbaars als de zoute stekels er echt niet meer zitten… Ooit twee verticaalstokjes samen met spinhengels in een partijtje via Ebay gekocht, dus die moesten eerst worden opgetuigd. Klein Twinpowertje en reeltje van nieuw draad voorzien en wat shadjes en klein materiaal gesorteerd. Omdat het in de kayak moest passen, was het even lastig kiezen. Vanaf de kant zeul ik meestal een halve hengelsportzaak aan materiaal met me mee.

Was bijna klaar toen ‘Bassbuster’ Freek belde. Ik had Freek ergens in januari op de Punt leren kennen, toen ik daar voor het eerst een snoekbaars probeerde te vangen, omdat mijn zoon Koen die weer eens zo graag zou willen eten. Tsja, en wat doe je dan als goede vader?…

Uiteraard zat ik ’s avonds achter de pc om zijn website te bekijken en sindsdien heb ik hem meerdere keren met vragen gemalied, omdat ik daarvoor nooit viste op groot water als het Haringvliet.

Freek belde of ik nog ging vissen. Ik kon me het gezeul met de kayak besparen, want ik kon een middagje met hem in de Lindner mee. Daarvoor te porren was ik wel, zeker een nieuw soort visserij blijft een uitdaging die ik graag aanga. Gebrek aan ervaring kun je veelal voor een deel compenseren door goed te kijken en te luisteren ipv eigenwijs te doen, én door vreselijk fanatiek en geconcentreerd te vissen. Laat ik díe eigenschappen nou net (soms) hebben. Als de vangsten tegen zouden vallen, dan viel er welig een hoop te leren en een dag op het water is altijd beter dan een dag op de ok!

Een paar uur later waren we op weg met de boot op de trailer. Jammergenoeg pastte Freeks transducers niet op mijn visfinder(de mijne zitten verlijmd in de kayak), dus dat werd navigeren puur op Freeks waterkennis…en dat hij die bezit werd in de loop van de middag voldoende bewezen.

Gelukkig was Leo toevallig (of natuurlijk niet) op de punt aanwezig, zodat het te water laten van de boot en het laden van de spullen zo gebeurd was. Even leek hij op ons aanbod in te gaan om even een uurtje mee te gaan, maar hij bleef toch op de wal.

Na een paar minuten varen kon het, voor mij nieuwe, spelletje beginnen. Freek legde me het een en ander uit en opgewonden liet ik de blauw-groene Culprit zakken. Tsjonge wat een eind naar de bodem, met 14 gram…het leek wel wrakvissen met een 60 grams pilker. Doordat er amper golven waren, was het behoorlijk goed te doen om bodemkontakt te houden. Toch bleek ik na een half uur vissen iets niet helemaal goed te doen; Freek had al een paar mooie snoekbaarzen aan boord gehaald, terwijl ik slechts een dreumis had weten te haken. Iets wat trouwens wel een schitterend nieuwe ervaring was. Freek deed me voor hoe ik de shad minder kon laten bewegen en beter tegen de bodem te kunnen houden. Al snel leverde dat wel aanbeten, maar ook veel frustratie bij mij op. Doordat ik de hengeltop niet dicht genoeg bij het water hield, had ik te weinig opslag met zo’n kort strak stokje om goed te kunnen aanslaan. Meerdere keren kreeg ik een keiharde aanbeet, waarop ik de vis vrijwel direkt verspeelde. En met hard bedoel ik ook écht hard. Vanaf de kant zijn de aanbeten, ook als ze hard zijn, totaal anders dan die met verticalen. De langere hengel en de ruimte om aan te slaan zijn zo anders, dat ik er niet veel van bakte. Eigenlijk zou ik hoger moeten zitten, zodat ik de hengeltop ondanks de rand van de boot toch vlak boven het water kon houden. Om dit toch te bereiken besloot ik om Freeks pistoolhoudersgreep te gaan imiteren. Nou dat hebben mijn vingergewrichten geweten…een paar rammen vanuit de diepte later was ik het spuugzat. Maar liefst drie keer gebeurde het dat de combinatie van een keiharde aanbeet én mijn onhandigheid leidden tot vingers die bijna uit de kom draaiden, hengels die uit mijn handen vlogen en uiteraard het onbedaarlijk lachen van Freeks kant. Die had een mooie middag; zelf veel vis vangen en ook nog entertainment aan boord van een stuntelende beginner! Ook stond mijn slip een paar keer net te los, waardoor ik niet goed genoeg kon aanslaan, kortom; verbeterpunten zat.

Vloekend beet ik me erin vast, ik moest en zou het onder de knie krijgen. Aan de presentatie lag het niet, ik kreeg aanbeten genoeg…slip bijna dicht en volhouden dus. Naast het lachen deed Freek zijn uiterste best om mij wijzer te maken in de kunst van het verticalen.

Ondanks alles kreeg ik toch nog meer lossers en missers te verwerken dan vissen in de boot. Inmiddels viste ik met een klein wit dropshot-shadje boven mijn zwarte Culprit. Hierop kreeg ik meer aanbeten dan Freek, maar ze wisten allemaal te ontkomen. Freek ving ondertussen rustig zijn portie snoekbaars bij elkaar. De zon ging al zakken en tussen de schuimplakaten van azende brasems, bezwoer ik hem dat ik, ondanks alles toch met de grootste vis van het water zou gaan. En dat gebeurde; ik kreeg een ram op mijn hengel, niet normaal meer. Mijn hengel verdween gewoon over de helft onder water…dit moest hem worden! na een pittige dril zag ik de kapitale stekel uit de diepte omhoog komen. Met het glasheldere water was dat een magnifiek gezicht. Op zeker tien meter diepte zag ik de vis zich op haar zijkant strekken. Haar stekels stonden recht overeind, wat een mooi gezicht! Blij als een kind poseerde ik tegen de ondergaande zon met mijn nieuw pr: 82 hele centimeters, maar bij die lengte een ongelooflijk gewicht.

Het werd nu in rap tempo kouder, dus we zouden nog maar even het talud afvissen. De volgende vis volgde al snel, en deze vangst deed me nog het meest genoegen. Niet omdat ie zo groot was, maar omdat ik eindelijk alles juist deed; de reaktie op de aanbeet, de goed afgestelde slip en het geen seconde contact verliezen met de gehaakte snoekbaars. Eindelijk bracht ik Freeks adviezen perfect in de praktijk. En als bonus zou mijn vader deze vis, gefileerd en wel, als kadootje krijgen want het was vandaag zijn 69ste verjaardag…

Aan de kant hielp Leo ons wederom met het sjouwen van de spullen, waarvoor onze ruggen hem nog steeds dankbaar zijn.

Na een verdiend drankje en heerlijk broodje varkenshaas was het tijd om mijn vader te gaan verassen. Ik moest er tenslotte ook nog een flink stuk voor rijden naar het Westland.

Zo kwam een einde aan een superdag, één die de visarchieven ingaat met een dikke gouden rand!

Freek enorm bedankt, Branko.

Branko.

Vol goede zin

13 maart 2012/0 Reacties/in Bassbuster, De Punt, VethsVK- Veteranen Voornse Kanaal /door Freek Oosterhuis

*Was weer druk bij de vuurtoren zondag 11 maart 2012*.

Gisteren ochtend 13 maart 2012 zo rond koffie tijd komt Leo van de “Punt vandaan en heeft er mooie vissen gevangen samen met Anton en Jan. Als dan Erik ook langs komt om zijn aanstaande Mercury op te halen voor een onderhoud beurt zijn de plannen zo gesmeed. We gaan er in met z’n drieën in Middelharnis.

Want na de verhalen en foto’s van Leo zijn we we in Warung Freek weer helemaal opgewarmd zeker na die proef vaart van gisteren waar we ook heel goed hebben gevangen in nog geen twee uurtjes tijd. We vielen waarschijnlijk precies in het bijt uurtje en hopen dat vanmiddag natuurlijk weer mee te maken.

*Dit vindt ik te koud, geef mij maar de linder*.

We gaan in ieder geval wat eerder van huis dan gisteren en staan dan ook om 13.00 uur voor de Lidl proviand in te slaan en Erik denkt waarschijnlijk dat we heel de week weg blijven. Pizza’s, zak krentenbollen, kokos macronen, eierkoeken en een treetje limonade. Van de honger zullen we niet omkomen. Dat is in ieder geval goed geregeld.

En nog steeds is het windstil dus prima om het backtrollen onder de knie te krijgen want dat moet je wel even door hebben. Drie handelingen tegelijkertijd de elektromotor bedienen, z’n kont van de Linder in de wind houden en de goede snelheid aan houden wat het belangrijkste is natuurlijk zodat de shad netjes met de goede snelheid onder de boot net over de bodem wandelt. Goed voor uit kijken (als in je auto vier auto’s voor uit kijken) zodat je kan anticiperen op de wind, golven van andere boten, stroming en weet ik niet allemaal zodat je het talud goed kan volgen op de goede diepte.

Traileren is zo voor mekaar met de mannen. en als ik de auto afsluit en de trailer op slot zet hebben Erik en Leo de boot al klaar . Dat alles voor elkaar inclusief op de omgeving letten op verkeer/gevaar als boeien, wrakhout etc. heb ik het niet eens over de stroming die op het Haringvliet natuurlijk reuze meevalt daarna komt pas het vissen voor jezelf en niet andersom. Als je dan eenmaal zover bent kan je de andere boten in de gaten houden of die wat vangen of zich zo manoeuvreren dat ze op jouw plekkie komen te ligeen tegen het goede gedeelte van het talud.

En als we dan op ons stekkie van gisteren zijn aangekomen heeft Erik er eigenlijk gelijk een aanbeet weliswaar een natte scheet en dat voorspelt niet veel goeds. Ze doen het heeeel voorzichtig dus en niet zoals gisteren van die keiharde knallen.

*Zijn eerste vis als stuurman op zijn eigen bootje de AnkerMeister is in zijn nopjes*.

Hij is een maatje kleiner en duidelijk een mannetje terwijl we gisteren overwegend vrouwtjes vingen en een maatje groter. Maar we zijn nog maar net bezig en de middag is nog lang.

*Ze doen het dus heeel voorzichtig vandaag maar net op de dreg*.

Dat is een lekker begin en we zien het helemaal zitten maar wat we ook proberen de volgende uren is het taai en we kunnen ze niet vinden. Het water is weer glashelder zou dat het zijn zonder wind maar de sluizen van de Haringvlietdam spuien want de lichten branden dus het zou moeten stromen. Maar daar merken we weinig van dat zal wel door de lage waterstand komen. Alle andere boten hebben hetzelfde probleem alleen die vroeg zijn begonnen hebben in de ochtend richting Tiengemeten nog wat kunnen scoren. Pas na alles te hebben uitgekamd, meerdere malen het hele talud te hebben afgevist vangt Erik zijn tweede van de dag het zelfde maatje als de eerste vis.

Als we voor in de boot een zucht van verlichting horen en Leo een aanbeet(je) kan verzilveren. Op grote diepte weliswaar en dan lijkt het nog wat maar na rustige inhalen komt er een dreumes boven.

Die is flink beschadigt aan één kant en waarschijnlijk van een aalscholver afkomstig. Van een snoek van dit formaat verwondingen zou je beide zijden van verwondingen zien kleiner natuurlijk en niet van die grote sneden.

*Ik was minder gelukkig vandaag met één enkele aanbeet*.

En ik moet het vandaag zonder doen. En dat nadat gisteren op deze stek het snot voor de ogen stonden te vangen. Onbegrijpelijke vis onze vadertje glasoog de zander. Van die snoekbaars is niet te begrijpen. Vandaag ook weer zeer helder water maar vandaag geen zonnetje dat leek dus gunstiger maar nee dus. Krijg nog één goede aanbeet maar net achter de dreg wordt de staart finaal afgebeten.

We gaan er uit want het wordt ook frisser zonder het zonnetje. Zijn we mooi om 18.00 uur thuis en kan Leo zijn zoontje naar de judo brengen. Hij moet wel opschieten horen we van Monica onderweg op de Haringvlietdam want zijn prakkie spaghetti staat al in de magnetron. Dus scheuren we dik 100 km Hellevoetsluis binnen. Dat gaat wel lekker met de Linder er achter over die brede rotonde’s als je de buitenste ring neemt, dat moet ik niet flikken met de Buster.

*Vanmorgen nog even op de Punt geweest kon het niet laten met dat mooie weer*.

De winkel gaat om 10.30 uur open en Henny kan dat goed alleen tegenwoordig en om 13.00 uur heb ik een haast klusje voor Eef die een poster moet afleveren van een foto sessie die de heeft om 11.00 uur dus trek ik nog maar even mijn laarzen aan. Kan ik nog net een paar uurtjes mee pakken maar als ik op de dam verschijn is daar Harm met Martin en Jan Nieuwland die vanaf de ochtendgloren 3 lichte aanbeten heeft gehad. Dat is niet wat je wilt horen natuurlijk. De bootjes om ons heen liggen er ook verveelt bij op het water, het is dan ook bijna rimpelloos. Ik ga er bij zitten en na een kwartiertje sla ik op gevoel raak. Dat is een flinke vis zo te zien maar na enkele uithalen voel ik al dat dat geen snoekbaars is. Een snoek misschien zeg ik hoopvol maar nee daar zijn de uithalen weer veel te kort voor en even later zien we dat ik een flinke brasem vals heb gehaakt. De mannen gaan naar de koffie en ik blijf nog even zitten, want ik ben er nog maar net. En als Martin en Harm de auto in willen stappen haak ik een leuke dreumis van ±50cm. Dat doe je goed roept Harm bij wie je moet wezen als je wilt vissen op de meerval op de Ebro (www.demeervalspecialist.nl) en natuurlijk moet ik glimlachen. Ik blijf nog maar een half uurtje maar hou het dan ook voor gezien en laat het water over aan de witvissers waar het ook niet lekker loopt. Tien brasems in een ochtend sessie is veel te weinig voor dit water in deze tijd van het jaar. Zodadelijk eind van de middag nog maar eens terug komen dat is natuurlijk een weelde zo vlak bij huis op fietsafstand want het is uren maken. Het kan een paar uur later heel anders zijn…

Nieuwe schipper voor de Linder

12 maart 2012/0 Reacties/in Bassbuster, VethsVK- Veteranen Voornse Kanaal /door Freek Oosterhuis

De AnkerMeister gaat de Linder confiskeren en daar ben ik reuze blij mee. Kan ik nog steeds het Oostvoornse Meer op met de roeispanen in het gesloten seizoen voor de snoekbaars en vissen op hengelsportdag op het Kanaal door Voorne met de jeugd op Hengelsportdag.

Ik heb wat met die Linder. Heerlijk was het vissen ermee maar de ruimte nu Erik hem mee neemt doet ook wat, snif. Sinds de Buster staat hij al twee seizoenen stil en dat is natuurlijk hartstikke zonde. Maar gelukkig ik kan hem halen wanneer ik wil en dat doet goed. Hij is in goede handen daar in Rockanje. Maar eerst even uit proberen natuurlijk dus haken we hem aan en gaan op weg naar Middelharnis vandaag 12 maart 2012 waar ik denk ook misschien nog een visje te kunnen scoren. Tja het is natuurlijk het ene met het andere combineren.

Erik wil nog steeds niet op de foto zonder vis.

Met Erik afgesproken na de middag om te proef varen want moest eerst de schuur opruimen maar voor de maandag is dat natuurlijk een rustig beginnetje.

*Deze keer een wel heel gezonde hap in Warung Freek*

Tis steeds een puzzel als je de ijskast opruimt. Wat gebakken aardapeltjes met kip filé van gister en tuinboontjes uit de vriezer en een vergeten kom kommer. We rotzooien maar wat aan en snel kanen want de AkerMeister is niet te houden. Die wil te water en van alles uit proberen.

Op de helling komt er net een bootje uit en voor de rest staat de parkeerplaats leeg. Dat is geen goed begin om vissen te vangen. Maar we zijn in de eerste plaat om de Linder uit te proberen maar natuurlijk kriebelt het gelijk. De benzinemotor loopt na 3 keer trekken aan het koord en dat na twee jaar stilstaan. Eigenlijk ben je niet goed want met een specie kuip en wat water kan je dat thuis uit proberen maar op het water is veel leuker natuurlijk. Maar hij hapert af en toe er komt koelwater uit de motor dus dat zit wel goed. Erik neemt de motor mee vanavond voor een onderhoudt beurtje en dat kan nooit kwaad natuurlijk. We gaan op de elektromotor naar buiten en Erik meet op zijn TomTom dat we 3-4 km per uur varen.

*En warempel zonder goede dieptemeter vallen we ook nog in een schooltje jagende vis*.

Natuurlijk weten we blindelings op deze stekken hoe diep het is en we dobberen wat rond en na alles te hebben gezien hoe het werkt willen we ook wel en aanbeet verzilveren. We vissen het talud af vanaf twaalf meter naar ondieper maar we krijgen geen enkele aanbeet en na een uurtje gaan we dieper vissen. De AnkerMeister weet nu wel hoe dat moet. Backtrolling tegen de wind in naar het ondiepe. En dan plotseling hebben we ze gevonden en vangen de ene na de andere mooie 60+.

Wanner ik eigenlijk mijn sjetje laat zakken na onthaken van een vis en nog bezig bent met mijn handen schoon te maken voelt mijn sjat zwaar aan en ik sla natuurlijk instinctief matig aan maar heb een vis vals gehaakt. Potverdorie we dachten beide dat ik mijn PR zou verbeteren maar dan zien we een vals gehaakte vis boven komen. Daar kan je natuurlijk niets aan doen en natuurlijk redt die het wel maar de spanning om je PR te overtreffen blijft natuurlijk.

*Maakte best wat golven maar foto gemaakt voor mijn zwager, die kent hem wel de Bru 8*.

Eigenlijk is het hartstikke goed we, gaan een bootje uitproberen en vallen in een schooltje jagende zanders van een redelijk formaat. Heerlijk met die Berkeley shadjes dus weer een goede keuze.

We vissen nog geen twee uurtjes incl. de Linder uit proberen dus we hebben niets te klagen. Het gekke is dat we op de politie boot die twee keer voorbij kwam vanuit het Spui richting Haringvlietdam dan en terug langs Middelharnis naar Willemstad geen beweging hebben gezien op het water. We gaan morgen maar weer want het wordt dan nog beter, warmer en nog minder wind. Nog maar even genieten want het snoekbaars vissen is eind deze maand afgelopen. Dan begint het gesloten seizoen en is het duimen draaien twee maanden lang.

We hebben fantastische uren en gaan morgen maar weer even het water in. Het is heerlijk vertoeven.

*Voor de één het begin en de ander een afsluiting van verschrikkelijk mooie visdagen*.

En de AnkerMeister is in zijn nopjes die is een visbootje rijker en heeft grootse plannen en zo hoort dat. Daar ben ik graag getuige van. Samen op het Oostvornse Meer, Haringvliet of Buiten zoals vandaag met windkracht nihil op de zandplaten de zeebaars achter de vodden zitten op een halve meter water met als bonus misschien een zeeforel. Heerlijk dat gaan we allemaal meemaken dit jaar..

Reactie’s

Hoi Freek,

da’s dus ’n zorg minder. Maar Wsl wel een gemakkelijk te vervoeren boot en mogelijkheden minder? Is de buster al vaarklaar dan? denk je dat ’t veilig genoeg is om alleen bij Middelharnis te gaan snoekbaarzen vanuit m’n kano? Je hoeft daar niet ver te peddelen toch? Groet, Branko.

Monica doet dat wel ff voor

9 maart 2012/0 Reacties/in De Punt, VethsVK- Veteranen Voornse Kanaal /door Freek Oosterhuis

Vandaag 9 maart 2012 ben ik uitgenodigd door Leo om weer eens naar de “Punt” te komen voor een ochtend sessie. Die twee bakken koffie en het ochtend ritueel op het kleinste kamertje maakte dat ik anderhalf uur later was dan Leo die in de schemer is begonnen.

Het is al weken slecht vanaf de kant eigenlijk al vanaf de dooi met gisteren dan een opleving. Maar vandaag bij aankomst heeft Leo al anderhalf uur geen tikkie gezien laat staan gevoeld want het is frisjes aan het water met de wind schuin van rechts de haven in vanuit Dirksland zal ik maar zeggen.

*Na 2 uurtjes gooien dan eindelijk vis*.

Dus zet ik me naast een verkleumde Leo en gaan de roddels eeuuhheuu verhalen weer in het rond. En vanaf hier Arie beterschap want die heeft het niet best gehad afgelopen weken maar gelukkig weer aan de beter hand en 10 kilo lichter. En uit het niets dan een ferme tik op de stok van Leo en weg is de kou. De terreinmeester van de ECT is in zijn nopjes en deze keer breng ik het geluk naar de waterkant. Zouden ze het gaan doen maar wat we verder ook (uit)proberen qua kleuren, gewichten en diverse vormen staarten het mag niet baten en inmiddels is Jan de spruitenkoning ook gearriveerd en staan we met z’n vieren te smijten.

*Als Monica tussen de boodschappen door even komt kijken hoe het er mee gaat*.

Zelfs Monica komt even kijken tussen het boodschappen doen hoe het er mee gaat en wil het wel even voor doen hoe dat moet en wij met zijn 4ren staan te kijken hoe Monica “eventjes” een mooie snoekbaars vangt.

*En Leo moet wel even zelf scheppen natuurlijk want vangen is één maar oppakken is heeel wat anders*.

En waar wij dan met z’n allen heel de ochtend een tennis arm staan te gooien vangt Leo zijn meissie de mooiste zander van de dag. Zo eventjes tussen het winkelen door.

*En zo trots als een Pauw staat Leo daar zijn meissie te coachen tussen al die rauwe zeebonken*.

Dat noem ik nu “even binnen komen zonder kloppen”. Leo schept de vis en weg is Monica weer nog wel met de mededeling dat het eten over twee uurtjes klaar is want Leo heeft de middag dienst en moet om 14.00 uur opstappen dat is al jaren prima geregeld natuurlijk door het grootste havenbedrijf van de Europoort. Waar vindt je zulke meiden nog. Goud zijn ze met een diamanten randje.

De enigste die goed heeft opgelet is Jan.

En de enigste die goed heeft opgelet en er wat van heeft opgestoken van de lessen van Monica is Jan want die vangt ook een mooie snoekbaars met zijn nieuwe set, molen en hengel jaja daar staat voor een paar centen. En aan de dril te zien is dat een mooie vis. Het is weer genieten op de Punt in de eerste stralen van een beginnend lente zonnetje.

Bij het trappetje kan je de vis bij mooi weer makkelijk met de kieuwgreep pakken zodat een landingsnet niet nodig is.

En hij dirigeert de vis naar onze landingsplaats een trappetje in het talud dat doorloopt onder water. Natuurlijk een perfecte plaats om een vis zonder landingsnet te pakken met een lip tang, in zijn nek wel uit de buurt van zijn rugstekels blijven want voorral de eerst pen is gemeen scherp of de kieuwgreep maar wel eerst goed kijken waar de dreg zit en de vis is gehaakt. Want al hij nog een klap na geeft terwijl je de hand achter zijn kieuw wilt steken kan dat pijnlijk aflopen en dat geldt dan voor beide. Zo’n spartelende vis van een beetje formaat wat door middel van een dreg aan je handpalm of vinger hangt is geen pretje kan ik je verzekeren.

En wat heb ik van Monica geleerd vandaag is heel weinig want ik kan op een misser na waarschijnlijk een vals gehaakte (verkeerd gehaakt kan overal zijn behalve in de bek) want de schub zit nog op de dreg die zeker van vadertje glasoog afkomstig is volgens mijn mede kompanen geen aanbeet verzilveren. Moest vroeger al voor aan in de klas zitten en dat was niet omdat ik zo goed oplette. Daar is dus nog weinig verandering in gekomen en ze zeggen nog wel dat wijsheid met de jaren komt. Heb ik zeker nog heel wat jaren voor de boeg..

De Bassbuster wordt vertroeteld

26 februari 2012/0 Reacties/in Bassbuster, VethsVK- Veteranen Voornse Kanaal /door Freek Oosterhuis

*Fantastisch is de nazorg uit Friesland*.

Zondag 26 februari 2012 komt Piet ff buurten uit Grou Friesland (250km) mijn Buster vertroetelen. Alles nazien, motor een beurtje na 64 uur varen. Alles is nieuw en ziet er prima uit maar beter te vroeg dan te laat en daar sta ik helemaal achter. Nu is het voor beide een rustige tijd natuurlijk. Alhoewel er goed wordt gevangen vandaag volgens de berichten van Waldi en Floris op het H’vliet.

Wordt tussentijd wel gebeld door de BassMeister dat ze zich het snot voor de ogen vangen op de stekken van woensdag samen met de TroutBuster en dan kriebelt het natuurlijk wel. Maar de boot gaat voor en Erik de AnkerMeister is inmiddels ook gearriveerd in Warung Freek. Werelds is dat hoor een arts in rustte maar zijn interesse is zo breed als kamertapijt. Ongelofelijk wat een kennis in die harde schijf zit. En vraagt Piet het hemd van het lijf over de motor en die vind dat ook fantastisch zij kennis over te brengen. Je begrijp het al iemand moet de looplamp vast houden en koffie halen.

Piet neemt gelijk de mijn hengelsteun mee om pas te maken naar de boat want ben er al een 2 jaar mee bezig hier in de buurt maar wordt overal met een kluitje het riet in gestuurd en gewoon niet terug gebeld of gemaild. Fantastisch dus.

Gisterenmiddag is mijn zusje al gekomen met Freekie. Eindelijk een weekendje vrij want dat is natuurlijk moeilijk in de horeca maar binnen no time staat de aanrecht weer vol met probeerseltjes en moeten we aan de slag om het leeg te eten voor de volgende sessie.

*Binnen een uur staat de aanrecht weer vol met lekkernijen*.

Die zus van me is toch niet te stoppen als ze een fornuis (kachel) ziet staan daar ben ik allang mee opgehouden om dat af te remmen. Dat is al vanaf Vinkplein zo voor de ingewijden. Dat was echt een Warung op groot formaat in die tijd. En nog steeds natuurlijk heerlijk wordt door een ieder hier duidelijk geapprecieerd.

*Tuurlijk krijgen we niet alles op en gaat het per 1 persoons gerecht de vriezer in. Heerlijk*.

En toevallig blijft het rustig in Warung Freek op zaterdagmiddag en dat is natuurlijk verontrustend maar mede daardoor heb ik een heerlijk visgerecht afgemeten in bakkies voor tussen de middag ingevroren. Stampot boerekool, erwtensoep want die heb ik deze winter eigenlijk nog niet op zelfgemaakte dag en ragout van wild (wilde gans), appeltaart want de nieuwe oven moet worden uit geprobeerd met warme vanille en slagroom. Mmmmm heerlijk allemaal.

En wat is er mooier om zondag’s wakker te worden en een pannenkoek met spek te krijgen van je neefje.

*Natuurlijk neemt hij zelf ook wat maar wel met appel en geen spek*.

Pannenkoeken lust mijn naamgenoot net zo graag en zijn lievelings drankje daar lust die wel pap van. Eindelijk de goede maatbeker gevonden. Heerlijk toch zo wakker worden voor de TV.

Kortom wij zitten wakker te worden voor de TV en die meiden komen terug van het strand met de honden en nemen de Stammtich en keuken in beslag.

Pannenkoek met stroop gaat er altijd in maar het grote verschil aan de Stammtich met ‘s middags is duidelijk. Geen hengelsportspul op tafel.

En dat kan dus wel ff duren als er uitgekwast is en iedereen weer opgesminkt is. Het is al weer bijna tijd om de honden weer uit te laten.

Freekie vermaak zich wel met de PC in de studio en bevrijd heel de wereld

Zodat achter door Piet alles voor elkaar komt.

Terwijl Piet de laatste handelingen verricht en niet hoeft mee te eten. Die mist Friesland al na een ochtendje op pad te zijn.

*Ook vandaag heeft Dorien eten gemaakt voor een heel weeshuis en achtergelaten dus ga ik maar eens beginnen. Zal wel lukken denk ik maar morgen sla ik het Hoad over*.

Piet moet nog een endje karren maar zal ruim voor het avondmaaal bij Hilda zijn en na de berichten van de TroutBuster en BassMeister vanaf het water die goed hebben zitten vangen denk ik dat morgen een goede dag is om het water op te gaan. Maandag is altijd een goede dag. Lekker rustig op het water..

Kijk, daar hebben we wat aan

24 februari 2012/0 Reacties/in Bassbuster, VethsVK- Veteranen Voornse Kanaal /door Freek Oosterhuis

*Heerlijk die verse eitjes van de Grasweg*.

Vandaag 24 februari 2012 zit ik met Erik te brunchen en natuurlijk hebben we het over gisteren. De goede vangsten maar vooral de vraag als de rovers onder de school witvis ligt hoe vang je die dan zonder dat die beschadigen door de Caissonziekte.

Je vissen hard terug gooien met de kop naar voren zodat deze als een torpedo de diepte in duiken en natuurlijk want door die schrikreactie stuift zo’n vis de diepte in en komt het wel goed. Eigenlijk moet je gewoon niet vissen op die diepte in dit jaargetijde.

*Deze vis is tergend langzaam binnengehaald op 17 meter de blaas is binnen gebleven maar je ziet het aan de ogen dat het nog te snel is gegaan. Vlug terug plonsen dus*.

Dan maar dreumesen vangen zoals gisteren want dat is fantastisch als de grotere vissen naar dieper water vertrekken. Was duidelijk te zien want we gingen in en paar uur tijd van 13 naar 19 meter en af en toe dieper waar we de aanbeten kregen van de wat grotere vissen.

*Het ziet er weer fantastisch uit dat brunchen ik hou er wel van en weer wil Erik niet op de foto*.

Natuurlijk heeft Erik door zijn werk als bedrijfsarts arts in het Europoortgebied bij o.a. Brits Petroleum Maatschappei een heel andere kijk op de zaak en dat is maar goed ook. Die corrigeert me heel vriendelijk maar terecht terwijl we zo’n lekker eitje van via Gerda van Ellen krijgen naar binnen werken dat het helemaal anders zit. Gelukkig maar want daar kunnen we wat van leren. Ik haal dus wat dingen door elkaar. En dat is nu weer niet zo raar, afijn.

Hoi Freek.

Even mijn kommentaar.

Trek het je niet aan.

Met de zwemblaas regeld de vis zijn massadichtheid.

De vis in het water onttrekt zuurstof uit het water.

De meeste vissen hebben een gesloten zwemblaas. Gezien het beeld van een snoekbaars die van grote diepte naar boven getrokken wordt zal de snoekbaars ook een gesloten zwemblaas hebben.

De zwemblaas wordt gevuld met zuurstof via de gasklier ( onttrekt dit weer uit het bloed van de vis )

In het water is nagenoeg geen stikstofgas opgelost.

Dus in de vis ook niet.

Bij een ongekontroleerd naar een mindere diepte gaan ( zoals aan een haak naar boven getrokken worden ) zal de druk in de zwemblaas afnemen. Daardoor ontstaat er een ongewenste spanning ( druk ) in de zwemblaas Hoe dieper de vis gevangen wordt hoe sterker het effect.

Omdat de vis te snel naar de oppervlakte getrokken wordt kan hij niet op tijd zijn zwemblaas reguleren.

Hierdoor neemt de omvang van de zwemblaas ongekontroleerd toe.

Dit heeft tot gevolg:

– de zwemblaaswand lijdt aanzienlijke schade.

– het systeem van de gasklier loopt schade op.

– ten gevolge van de lokatie in het lichaam van de vis worden de inwendige organen naar de buitenkant geduwd en lopen ook cshade op.

DE mate van zwelling kan berekend worden mbv de “Wet van Gay-Lussac”.

Het fenomeen wat je ziet bij een snoekbaars die van grote diepte komt en caisson ziekte zijn dus twee totaal verschillende zaken.

Bij de vis is het de zwelling van de gasblaas omdat de gasblaas de wet van Gay-Lussac volgt en daarmee schade aan de zwemblaas en omliggende weefsels veroorzaakt.

Bij caisson ziekte is het de opgeloste stikstofgas die op de verkeerde plekken weer naar de gasfase overgaat en daar niet afgevoerd kan worden. De gasbellen veroorzaken in de weefstels schade ( gewrichten ) en kunnen kleine bloedvaten afsluiten.

erik

Niet vissen is geen optie maar als je dit betekent te diep vissen en dat is voorral in deze maanden zo en waarom is voor mij elk jaar weer een raadsel. Zal niet zijn omdat het water zo helder is maar waarschijnlijker is het voedselaabod want ook de witvis zit op diep water en die niet alleen . Al het leven, ook de kreeftachtigen ze zitten namelijk vol met garnalen. De zuurstof en warmte lagen denk ik dat de rest doet. Want gek genoeg zit de vis op de rivier niet op de diepste plekken maar tegen het talud aan. En zo zijn we met z’n allen weer een stuk wijzer.

*Dit zien we graag zo’n aanslag tot in je elleboog*.

Want het is natuurlijk niet alleen vissen. De rest er om heen is net zo interessant hoe dat alles in elkaar steekt.

Toch heerlijk gevist

23 februari 2012/0 Reacties/in Bassbuster, VethsVK- Veteranen Voornse Kanaal /door Freek Oosterhuis

*We zijn er klaar voor nog even een petje pakken voor de TroutBuster*.

Gisteren belde Floris de TroutBuster of ik morgen 23 februari 2012 zin heb om er bij Middelharnis in te gaan. Antwoordt is natuurlijk; hoe laat. Gelukkig wordt dat 11.30, voor mij dan want voor een tomatenkweker is dat natuurlijk avondwerk.

Het ziet er fantastisch uit qua weer en dat beloofd een heerlijke middag op het water uit de wind en in de eerste lente zon. Het water is nog steeds kristalhelder en je kijkt meters diep. Meestal is dat niet best maar het kriebelt dus we zien wel waar we stranden. We starten direct uit de haven onder de krib van Middelharnis uit de wind en krijgen eigenlijk gelijk tikken op de shad maar slaan hopeloos mis een gat in de lucht. Ze doen het wel heel voorzichtig, maar ze doen het tenminste dat bij een water temperatuur van 3,5C en gelukkig niet zo diep op het talud. Ze liggen verspreid en we vangen vis vanaf 12 meter naar 24 meter toe. Die laatste vissen moet je wel heel langzaam omhoog draaien i.v.m. het grote drukverschil (Caissonziekte hetzelfde als bij duikers) want we hebben natuurlijk geen decompressie tank aan board.

Daardoor verspelen we er nogal wat halverwege (losse) schieten ze los door te weinig druk te houden op de lijn maar wie geeft erom als je je shad weer laat zakken en bijna direct wordt deze weer gegrepen.

Het zonnetje verdwijnt wel en we doen de warmtebroek maar weer aan.

Caissonziekte, decompressieziekte of duikersziekte is een ziektebeeld dat zich kan voordoen bij mensen die, na onder verhoogde luchtdruk te hebben gewerkt, weer in een omgeving met een lagere druk terugkomen, zoals duikers of mensen in een vliegtuig na een snelle decompressi.

Oorspronkelijk (rond het laatste decennium van de 19e eeuw) werd de ziekte beschreven bij mensen die onder hydrostatische druk onder het wateroppervlak in grote duikklokken (caissons) werkten aan de funderingen van bruggen. De oorzaak van de klachten is dat er tijdens het verblijf in een gasmengsel met hoge druk meer stikstofgas in het bloed en in de weefsels oplost dan normaal (fysisch wordt dit verschijnsel beschreven met de wet van Henry. De stikstof wordt bij het terugkeren naar normale druk niet snel genoeg via de longen afgevoerd. De stikstof vormt dan belletjes in de bloedvaten, waardoor de bloedsomloop wordt gehinderd (embolie). Als zulke bellen in de hersenen ontstaan kan dit zelfs dodelijk zijn.

Stikstofgas lost niet goed op in water, maar bij hoge druk neemt de oplosbaarheid toe. Tijdens het afdalen en het duiken op diepte lost stikstof op in het bloed en van daaruit in de overige weefsels van het lichaam. Hoe groter de diepte, hoe sneller de stikstof oplost. Hoe langer het verblijf, hoe meer ook slecht doorbloede weefsels (b.v. kraakbeen) verzadigd raken met stikstof. Een duiker kan caissonziekte dus voorkomen door niet te lang en niet te diep te duiken (er lost dan weinig stikstof op) en door langzaam op te stijgen (het lichaam krijgt dan de kans de stikstof uit het bloed te “wassen” en via de longen af te voeren).

Behandeling van caissonziekte gebeurt in decompressiekamers (eigenlijk recompressiekamer), waar het slachtoffer zo snel mogelijk opnieuw in een verhoogde luchtdruk wordt geplaatst, om daarna de druk langzaam te laten dalen. Door het weer onder druk brengen worden de ontstane bellen kleiner en wordt het ontstaan van nieuwe bellen voorkomen. Met het onder druk inademen van zuivere zuurstof wordt de stikstof versneld afgevoerd. Er mag nooit geprobeerd worden een duiker die mogelijk aan caissonziekte lijdt zelf terug naar een diepte te brengen waar het stikstof makkelijker oplost, dit mag enkel in gecontroleerde omstandigheden (dus in een decompressiekamer) gebeuren. In Nederland worden alle duikongevallen behandeld in de decompressiekamer van de Koninklijke Marine in Den Helder.

Het is voor de duiker mogelijk de stikstofopname te verminderen door tijdens het duiken een speciaal gasmengsel in te ademen waarin de stikstof geheel of gedeeltelijk vervangen is door een ander gas, bijvoorbeeld helium (Trimex), of waarbij de verhouding zuurstof-stikstof in het voordeel van de eerste aangepast wordt (Nitrox).

En dat is lang geleden dat we zo lekker bezig zijn want de laatste tijd was taai, heel taai maar nu halen we dat in. En we zijn alleen op het water al zou dan later wel een bootje erbij komen liggen dei vanuit Tiengemeten kwam en ook heeft getrailerd in Middelharnis maar er ligt vis genoeg voor twee tegen het talud aan.

We vangen het snot voor de ogen, het is fantastisch en af en toe staan we beide met een kromme stok en dat is lang niet zo geweest. Boven op een school met rovers die azen willen we zitten er midden in. Het is werelds we genieten met volle teugen.

Maar hoe later op de dag moeten we ze wel steeds dieper opzoeken terwijl je dat andersom zou verwachten met dat heldere water.

Dan pak ik nog een mooie baars en dan blijft het stil. En met stil bedoel ik dat we alleen nog vissen vangen van 40 cm. Dreumissen dus. Waar is die school gebleven met overwegend 60+. Hebben die school baarzen ze verdreven en zijn die dreumissen gevolgd. Of moeten we nog dieper vissen dieper dan 24 meter. Nee dat doen we niet want dat overleven de vissen nu niet met naar boven halen. We gaan verkassen want het is eigenlijk te gek voor woorden maar we zijn verwent geworden met al die aanbeten. Beetje kapsones op het water dus en we vertrekken richting Oudenhoorn. Maar daar is het wel heel rustig en na dik een half uur met beide één aanbeet verzilvert ondermaats en een enkele misser kijken we elkaar aan. Hoe laat is het en we geloven het niet. Beide dachten we dat het wel een uurtje of 16.00 uur zou zijn maar het is nog maar 14.00 uur. Dan hebben we wel heeeel veel vissen gevangen in een heeeel korte tijd daar bij Middelharnis. Wat doen we hier bij Oudenhoorn en we gaan zonder overleg (twee schippers natuurlijk) maar in één gedachte als een speer terug in volle kracht.

Ons plekkie is bezet door die andere boat maar we weten nog een mooi talud in de buurt en direct is het weer raak met vangen van dreumissen. Allemaal rond de veertig cm en geregeld staan we beide met een brede grijns. Kleur maakt niet uit ze zijn helemaal los en spugen geregeld garnalen. Ze zijn in een vreetbui.

*Geregeld is de een aan het onthaken en de ander staat te drillen*.

Op een gegeven moment gaat Floris een nieuw shadje gebruiken eentje die stinkt een uur in de wind en die doet het prima. Zo goed dat als hij de bodem raakt een dreun erop krijgt en de staart is finaal eraf. Hilariteit aan board zijn ze gretig of niet.

En dat gebeurt verschillende keren te gek voor woorden. Een enkele keer maak je wel mee maar nu is het bijna elke aanslag staartloos voor de TroutBuster. Soms komt de vis en zeker geen kleintje een paar meter mee totdat de shad gewoon afscheurt net na de haak. Ongelofelijk wat een geurtje kan doen. Maakt nu natuurlijk niet uit want ze zijn gewoon loss maar een eurootje per aanbeet is duur vissen.

Vorig jaar deze uitgeprobeerd zonder geurstof weliswaar en in een andere kleurvarianten voor Mario van de Catfisch maar die waren niet zo effectief als vandaag.

Deze van vandaag werden finaal agressief afgebeten met harde beuken terwijl bij mij de meeste aanbeten boterzacht waren op de Culpritjes, Shakers, Imperator, Berkeley’s of Bleu fox. Zeker bij de 60 plussers. Van die natte scheten aanbeten waren dat. Niet alleen een geurtje doet dat natuurlijk want ik weet de tijd nog dat we de shads in de knoflook olie legden of inspoten met een dokters spuit maar die ribbels geeft onder water natuurlijk ook genoeg herry (turbelentie) onder water. Denk nog maar eens aan die Bleu Fox, die waren dodelijk op het Haringvliet en daar wil ik nog wel een kist van hebben. Die hebben ook van die ribbels en die blauwe groene gloed erin. Nu (Gouden tip) knijpen we die er zelf in met een tang nadat ze uit het warme water komen.

Dus wie van die Bleu Fox af wil moet dat direct melden want hier kan je die dan wel kwijt. Graag zelfs. zijn de vangers van het Haringvliet.

*Soms wel erg klein net groter dan je shad*.

En we vangen gewoon door het is niet normaal. We zitten op rozen vandaag. Deze dagen maak je niet veel meer mee. Die verhalen horen we alleen nog van mijn vismaatje Flo (Joop Flohil) die met zijn zoon René het hele Haringvliet en omstreken tot op het zoute in kaart hebben gebracht. Maar dan was een vis van 70cm een dreumis. Dat waren nog eens tijden en die komen niet meer terug.

Deze nieuwe shadje doen het ook prima. Gelukkig goed ingekocht…

*En ze spugen garnalen en een grondel uit*.

We hebben een heerlijke dag gehad met heel veel kleine vissen en nog meer verspeeld omdat ze diep zaten op het talud en je wild ze natuurlijk niet teveel verwonden als ze zo diep zitten. Maar met zoveel aanbeten maakt dat ook niet uit.

*Deze vis is flink toegetakeld en zou graag zijn aanvaller haken*.

We gaan eruit want we krijgen het koud. Op het water is het al snel kouder met dat windje als dat ze opgeven.

*Natuurlijk vieren we dat op gebruikelijke gepaste wijze*.

We bewezen natuurlijk nog even het frietkot een dienst en het zit er op voor vandaag. Als dit een voorbode is voor dit nieuwe seizoen dan ben ik er helemaal klaar voor. Piet van de Shiffart Buster dealer komt dit week-end over uit Grou, Friesland om mijn boat een beurtje te geven dus de BassBuster is er dan ook helemaal klaar voor.

Reactie’s

Hoi Freek,

was een topdag,

de beste stek voor het laatst bewaard “t’hoad”

thanks Buddy !!!

~ floris

–

Hai Freek,Ja ik ben hartstikke jaloers…..Maar morgen zijn wij in Miami (28 graden) en als het mee zit even vissen op de grote jongens….Gun je ons toch wel? We zullen foto’s maken.John en Jules

Water nog veel te koud

17 februari 2012/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Niet iedereen heeft de koudegolf overleeft. Vele watervogels hebben de brui eraan gegeven*.

Vrijdag 17 februari 2012 tegen beter weten toch ff naar het Haringvliet maar op alle strekdammen geen enkele tikkie gevoeld. Het water is nog veel te koud en de vissen liggen waarschijnlijk diep water langs het talud plat op de bodem. Geef ze eens ongelijk want boven water is het ook afzien.

Maar zodra het ijs eraf is wil je gewoon wat doen maar je zit er natuurlijk voor Jan met de kleine achternaam. Zeker vanaf de kant waar je niet die diepte kan bevissen waar je nog enigszins kans van slagen hebt om een rover te activeren.

En als je dan al die watervogels tegenkomt ben je blij dat je in je eigen tuin hebt bij gevoederd. Je ziet toch al zo weinig mussen, vinken, koolmezen en roodborstjes. Die kraaien en eksters vinden hun korstje wel zo ijkt het want die zijn er in overvloed.

Maar dat afdwalen gaat veel te gemakkelijk de laatste weken. Dat heb je als er geen visseforto’s zijn. Het water is ook veel te helder, je kijkt meters diep en er is geen aasvis te bekennen. De futen hebben het slecht op dit moment die moet het nog even uit zingen.

*Nog een plaatje van het vorig voorjaar nog een maand en er is vreten zat*.

Dus op meer dan een paar leuke koude plaatjes kom ik vandaag niet.

*Je kijkt het hele talud af naar beneden zo helder is het water*.

*Ben dus niet de enigste die de kou trotseert*.

Er vaart er zelfs nog eentje uit helemaal ingepakt aan het roer als een poolganger.

En iedereen heeft het koud denk ik want ik maak gebakken eitjes zonder vriendjes. Er zitten Stammtich Warung Freek gasten op Bali, Frans en Karin of Thailand Mario en Mirabel en geef ze eens ongelijk. Had er zelf ook moeten zitten en krijg steeds meer spijt dat ik niet ben gegaan. Om mijn vaderlands roots te bezoeken, beter nog en te bevissen natuurlijk. Maar volgend jaar nieuwe kansen. Wim en Wilma zijn dan ook zeker van de partij zoals je vorig Bassbuster Avontuur kon lezen. Die moeten om dezelfde reden verstek laten gaan. Ook met Wim zijn moeder gaat het niet goed. Die kennen we allemaal wel uit onze geschiedenis boekjes. Zijn moeder is de laatst levende van de estafetteploeg van de Olypische Spelen in Londen van 1948.

Olympische Spelen Londen 1948

Volledige naam

Xenia Stad-de Jong

Bijnaam

Klein duimpje

Geboortedatum

4 maart 1922

Geboorteplaats

Semerang-Nederlands Oost-Indië

Sportieve informatie

Eerste titel

Olympisch kampioene 4 x 100 m 1948

Extra

Ned. recordhoudster 4 x 100 m 1948-1952

Roterdam 23 juli 1950 100m in 12.0 sec.

Eindhoven 11 juli 1948 100m 12,2 sec.

Eindhoven 1950 200m 25,7 sec.

Xenia Stad-de Jong (Semerang-Nederlands Oost-Indië, 4 maart 1922) is een voormalige Nederlandse atlete, die in de jaren direct na de Tweede wereldoorlog furore maakte op de estafette. Zij nam eenmaal deel aan de Olympische Spelen en veroverde bij die gelegenheid een gouden medaille.

Eerste atletiekervaringen

Toen Xenia de Jong als achttienjarig meisje naar Nederland kwam, had zij haar eerste atletiekervaringen al opgedaan. “Op de hbs hebben ze mij naar atletiek gestuurd. Nou, dat ben ik toen ook maar gaan doen.” Al snel ontdekte zij hoe goed ze eigenlijk was en vanaf dat moment vond ze het ook leuk om te doen. Overigens deed De Jong daarnaast aan wedstrijdzwemmen. Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kwam er in Nederland de eerste jaren van atletiek overigens weinig terecht. Bovendien ging Xenia de Jong een actieve rol in het verzet spelen. Pas in 1944 nam zij voor het eerst deel aan de Nederlandse kampioenschappen, waar zij vierde werd op de 100m.

Olympische selectie

Na de oorlog trouwde zij in 1946 met haar vriend Mike Stad, die eveneens actief was geweest in het verzet en vanwege zijn verzetsdaden zelfs door de Duitsers was gearresteerd. Stad overleefde de verschrikkingen in de kampen Vught, Westerbork, Bergen Belsen, en Buchenwald. In 1947 kregen zij hun eerste kind, een dochter. Toen in het najaar van 1947 de olympische selectie werd geformeerd en ook Xenia Stad-de Jong hiervoor werd uitgenodigd, waren de keuzeheren meer afgegaan op de bijzondere aanleg van de frêle sprintster dan op prestaties van enige importantie, want die waren er nauwelijks. Xenia Stad-de Jong, die vanwege haar kleine gestalte ook wel ‘klein duimpje’ werd genoemd, was echter van nature enorm explosief en werd daarom beschouwd als de ideale startloopster in estafetteteams.

Olympisch goud

Hoezeer zij het in haar gestelde vertrouwen waarmaakte, bleek het jaar erna. Want hoewel zij pas eind mei 1948 tijdens olympische selectiewedstrijden in Den Haag haar officiële comeback had gemaakt, kweet zij zich enkele maanden later op de Olympische Spelen van London uitstekend van haar taak als startloopster van de Nederlandse 4x100m estafetteploeg. Die ploeg bestond verder uit Nettie Witziers-Timmer, Gerda van der Kade-Koudijs en Fanny Blankers-Koen. Klaas Peereboom, ooggetuige, schrijft in zijn ‘Olympisch Logboek 1948’: “Xenia Stadt-de Jong bracht de Nederlandse ploeg direct snel en sterk weg van Oostenrijk en Groot-Brittannië, maar bleef vrijwel gelijk met Canada, Australië en Denemarken. De wissel met Nettie Wilziers-Timmer was vlot, … Eerder had Stad-de Jong in Londen al deelgenomen aan de 100 m individueel, maar daarin werd zij in de halve finale uitgeschakeld.

Bijna opnieuw goud

In 1949 kondigde zich opnieuw een kind aan, een zoon ditmaal onze grootte vriend Wim. Atletiek was dus opnieuw niet aan de orde. In 1950 was Stad-de Jong echter als vanouds weer van de partij en al gauw sneller dan ooit tevoren. Dit resulteerde erin, dat zij in 1950 tijdens de Europese kampioenschappen in Brussel opnieuw lid was van de Nederlandse 4 x 100 m vrouwenestafetteploeg en weer leidde dit tot eremetaal. In de samenstelling Xenia Stad-de Jong, Puck Brouwer, Gré de Jongh en Fanny Blankers-Koen snelde de ploeg in 47,4 naar de zilveren medaille. De tijd was een evenaring van het nationale record dat twee jaar eerder was gevestigd. De Nederlandse ploeg had overigens zo’n geringe achterstand op de winnende ploeg, dat er een foto aan te pas moest komen om de juiste volgorde vast te stellen. Een tweede gouden medaille werd op een haar na gemist.

De verschrikkelijke ervaringen, in oorlogstijd opgedaan, veroorzaakten dat Stad-de Jong moeite had met ceremoniële verplichtingen bij wedstrijden in Duitsland. Dat brak haar een keer bijna op. Zo weigerde zij in 1952 als deelneemster aan een interland met Duitsland in Oberhausen mee te defileren in de openingsceremonie. De KNAU dreigde haar met onmiddellijke ingang te zullen schorsen. Uiteindelijk mocht zij zonder officiële verplichtingen toch deelnemen, mits ze op eigen gelegenheid reisde. Xenia Stad-de Jong nam een bevriende privé-chauffeur in de arm, kwam naar Oberhausen en leverde haar aandeel op de 4 x 100 m estafette.

Niet naar Helsinki

Stad-de Jong maakte in 1952 opnieuw deel uit van de olympische selectie, maar werd tot haar teleurstelling voor de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki gepasseerd. Het pleegde een forse aanslag op haar motivatie, maar toch draaide ze nog enkele jaren volop mee, totdat midden jaren vijftig een gescheurde achillespees en de hierop volgende operatie haar startsnelheid zodanig hadden ingeperkt, dat de lol eraf raakte. Ze gaf zich over aan andere sporten, zoals basketballen, maar liet de atletieksport niet vallen. Tot ver in de jaren zestig was zij trainster bij enkele verenigingen en hield zij op uitnodiging op diverse scholen in haar omgeving praatjes over sport en training.

Stad-de Jong, later opnieuw gehuwd met Van Bijlevelt, werd op de 100 m nooit individueel nationaal kampioene. Daarvoor was in die periode de overheersing van Fanny Blankers-Koen te groot.

Bron Internet

*De enigste met vis deze week je ziet jammer genoeg niet de natte sneeuwbui op de foto*.

Gisteravond 18 februari 2012 hebben we met z’n allen Gerda een jaartje verder geholpen en nee ik vertel niet hoe oud ze is geworden want dat kan je niet vertellen van zo’n fijne dame. Vandaar dat ik vanochtend nog niet bij kennis was toen de BassMeister en TouthBuster te water gingen aan de Lindsedijk in H.I. Ambacht. Maar net als ik mijn spulletjes weer in orde hebt geknoopt qua onderlijnen etc. om op te stappen of naar de pier te gaan begint het te sneeuwen. Dan eerst maar even bellen hoe het was gegaan en de aanbeten waren minimaal op de rivier. Score van 4vier uurtjes vissen was één aanbeet en een baars verzilverd die de bewegingen van de shad niet kon weerstaan en van de bodem loskwam. Watertemperatuur was 3 graden dus veel te koud om activiteit te verwachten van onze gevinde vrienden. Die begint echt bij minimaal 7 graden maar het blijft kriebelen natuurlijk. Voor mij is dat het startschot om niet te gaan, het Bassbuster journaal te maken en Henny en Netty te verwennen met gerechten uit de nieuwe oven. Zal varkenshaasje, lof met kaas en ham een bloemige eigenheimertje zijn wel of niet gepureerd. Dat ligt er aan hoe lang ze het uithouden met de honden langs het strand te lopen bij deze temperaturen net boven nul.

Reaktie’s

Hoi Freek.

Moedig om te gaan vissen.

Maar na zaterdagavond natuurlijk niet scherp.

Erik

–

Hallo brave vriend en vriendinnetje,

Hierbij nog wat foto’s van Ma.

Heb je al kaarten gereserveerd voor de beurs?

Tot gauw, houdoe,

Wim

–

Freek,

Lang geleden dat ik zo’n lekker mals varkenshaasje heb gegeten en het groentegerecht uit de nieuwe oven maar te zwijgen. Die doet het goed. Heerlijk

Alleen maar kijken

13 februari 2012/0 Reacties/in Avonturen, De Punt /door Freek Oosterhuis

Wanneer Wilma en Wim maandag 13 februari 2012 vroeg in de middag huiswaarts gaan na een gezellige zondag avond en sinds lange tijd eens hebben uit geslapen. Je ligt natuurlijk heerlijk aan de achterkant van het huis lekker stil met die nieuwe verduistering gordijnen. Het is er pikdonker en van tijd dan geen weet.

Gisteren middag zijn Wim en Wilma op visite gekomen in Warung Freek. Het is te koud om te vissen het vriest nog steeds zeker ‘s nachts. Ze blijven overnachten want waarom zou je ‘s avonds van alles riskeren met die ijssel en dat was maar goed ook want het zou spek glad worden met heeeeel veel blikschade of nog erger. Kunnen we lekker bomen over ons vak de fotografie. Photoshop ideetjes doornemen, papiersoorten testen en opnamen uit proberen.

*Jaja Wilma kijkt haar ogen uit, Wim kan koken*.

Natuurlijk gaan we wat kokkerellen met kipdrumstick, garnalen, warme kaas gerechten, sla, tomaten en Chinese bami. Rare combi zou je denken maar Wilma is vegetarisch vandaar. Heb je al snel pitten tekort met alles dubbel maar we hebben geen haast. De hele avond ligt nog voor ons.

*Jawel Wim dat is archide olie gemaakt van pinda’s en smaakloos en en met een klontje boter verbrand het nooit*.

Maar het duurt wel lang hoor die vrieskou en daar heb ik helemaal niets mee. Vroeger als kind al niet. Dan viel ik natuurlijk op de binnen kant van mijn knie en kon twee maanden niet voetballen. Verschrikkelijk vond ik dat maar natuurlijk wilde ik wel profiteren van al die gezelligheid en als we dan met een ploegje naar de viersprong gingen een uitbater midden in de Dordse Biesbosch. Er was altijd wel een ouder die ons wegbracht met een busje want fietsen was een hele onderneming vanuit Dubbeldam door die dikke laag sneeuw bemande ik de beste tafel van de zaak en zorgde dat als er een paar kleumend binnen kwamen er hot chocomel te wachten stond met wel of geen drank eeuuhe slagroom bedoel ik natuurlijk. En toen er eentje door het ijs zakte, toevallig waarop ik een oogje toendertijd had was het feest kompleet natuurlijk daar aan dat tafeltje in die serre achter glas met een zonnetje door de ramen. Afein we dwalen af.

*Een elfsteden tocht zou er niet van komen maar de alternatieve werd wel verreden op 8 februari*.

Van dat vissen komt dus helemaal niets van terecht, beetje internetten, zo kom je terecht op Marktplaats en denk van al die dubbele vis attributen kan ik er net zo goed ook opzetten maar puntje bij het bekende paaltje koop je meer dan je verkoop. Onderhandelen over pluggen, hengels een Godtfather Parabolic die ik altijd al een keertje wilde uit proberen en bijpassende molen van Spro de RedArc 10400 want ik heb het liefst allemaal dezelfde spullen aan board zodat je snel kunt verwisselen. En natuurlijk of moet ik zeggen gelukkig komen Huib, Gerda, dokter Erik, Sandra, en zaterdag’s Lange Erik met natuurlijk met Vera, Bram en Willem de volgende generatie vissertjes, Theo, Joop, Waldi, Ageeth, Netty met natuurlijk Buddy het vriendinnetje van mogli, Martin, Dorien, Freekie, John, Leo, en wie ik vergeet met mijn dronken kop kortom de vaste bemanning van de koffietafel en Stammtich geregeld buurten want anders zou de verveling genadeloos toeslaan in huize BassBuster.

*Erik komt 2 februari gezellig brunchen want veel te koud om te werken in de tuin de bijl staat in het vet*.

De kippensoep was een hot item en werd genadeloos bekritiseerd in de tijd van bruine bonen- en de erwtensoep. Voorral met wat rijst en sambal voor de Indo’s onder ons. Heerlijk. En van Erik geen foto’s meer want hij staat liever in het BassBuster journaal met grote vissen op de gevoelige plaat dan achter de kachel. Raar natuurlijk want wat kan hij nu beter kokkerellen of vissen daar zijn we nog niet achter dus maar flink oefenen zou ik zo zeggen. Want hij neemt zo af en toe wat lekkere dingen mee (Goeleh Ikan). Maar dan moet je natuurlijk net bij mij wezen en zeker in dezer dagen en ga je zeker op de gevoelige chip. Want zout wordt je er wel van natuurlijk van die harde laag op het water.

*Tuurlijk zo af en toe is het een zootje in de keuken*.

En van mijn Omaatje Moes geleerd want Oma Moes, zo wilde ze zelf worden vernoemd als je je basis gerechten kant en klaar staan heb je zo een grote tafel klaar staan.

*Mijn beide Omaatjes komen we geregeld tegen in mijn verhalen dus hier eens een plaatje van Oma Moes uit Baarn*.

En 9 februari is Erik er terwijl we weer wat in elkaar flanzen en ik hoef maar een kort telefoontje te plegen dan komen Waldie , Ageeth en Wouter de stammtich kompleet maken.

Goeleh Ikan. (Gestoofde vis in pittige saus) 

* 1 kg. panklare makreel of kleine schelvis,

* 1 theel. laos,

* zout,

* 1 theel. koenjit,

* 1 eetll. asem,

* 1 theel. basillicumblaadjes,

* 1 grote ui,

* 1/2 theel. serehpoeder,

* 1-2 eetl. sambal oelek,

* peper.

 Pel de ui en snipper hem fijn. Was de vis, verwijder het zwarte vliesje in de buikholte door het met wat zout te wrijven. Wrijf de vis in met de asem, wat zout en peper. Zet de vis op een koele plaats. Maak de ui, de sambal, de laos, de koenjit, de basillicum en de serehpoeder fijn in de vijzel, doe er 3 dl. water bij en breng het mengsel aan de kook. Snijd grote vis in moten. Doe de vis in de saus. Laat deze op laaggedraaide vlam zacht koken tot de vis gaar is. Controleer dit door een stukje vis van de graat te nemen.

Bron Internet; Tante Lenny’s idonesisch kookhoekje

Natuurlijk vermaak je je wel maar nu weet ik waarom ik elk jaar rond deze tijd naar Lombok ga. Heerlijk vissen in een zonnetje, nee dan heeft Mario het beter voor elkaar. Daar krijg je dan een fotootje van om het ff lekker in te smeren. Die is goed bezig en ik denk dat zijn harde schijf goed leeg is om het nieuwe seizoen te beginnen in zijn winkeltje in de Oostzandijk naast de Kerkstraat in Hellevoetsluis.

*Dan Mario die zijn tweede Six-Gill boven haalt met een lekker zonnetje op je bol bij René*.

Gunnen we hem natuurlijk allemaal en kan je vertellen dat ik hele mooi plaatjes van hem heb gekregen van de meest exotische vissen uit Thailand en La Palma. Prachtig. Geweldig hoor en we hebben zo dadelijk weer wat te kletsen aan de Stammtich aan de Rijksstraatweg.

*Wim weet nu ook wat een gebakken eitje is bij WarungFreek*.

Wij doen een toastje wit brood met Monchou kaas en gerookte zalm erop geleerd van Waldi als voorafje met een bruin boterhammetje met schouderham, gebakken ei van Ellen zo uit het wild van de boerderij, kaas en warme gerookte ham met Italiaanse tomaatjes. Heerlijk.

We proberen nog wat met wat vijf flitsers om de buiten situatie gelijk te houden met een binnen situatie om een portret te maken natuurlijk nu in scène gezet. Maar we moeten nog flink wat oefenen om een donkere kamer naturel uit te lichten met flitsers zonder hinderlijke schaduwen. Dat is toch anders als met studio flitsers die we gewent zijn.

*De post komt de pluggen brengen die ik via internet heb gekocht we kunnen weer vooruit*.

Maar vandaag is de dooi dus begonnen en Wim en Wilma moeten nog foto’s printen vanmiddag voor een bruidspaar en gaan rond 14.00 uur richting Zoetermeer. Ik ga even kijken aan het Haringvliet weliswaar met hengel eigenlijk tegen beter weten in maar moet toch echt nog een paar dagen wachten. De post brengt een doosje en we kunnen weer deze zomer op de roofblei, snoek, baars, winde en forellen met o.a. deze pluggen. Ik sta te popelen om de boot te water te laten alles is er klaar voor op de bridge (o.a. steun voor hengels, gps, marifoon en radio antenne, radar reflector, ankerbal, claxon, verstraler voor en breedstraler achter, etc.), elektrische lier, steun voor reserve band, downriggers, Humminbird fishfinder installeren incl. sonde, front troller. Dan kom ik er gisteren achter dat mijn backtroller kapot is. Waarschijnlijk vocht in de motor gekomen en dat na vijf keer gebruiken. Heb ik weer. Pfffttte wat een lijst het lijkt wel werk. Ik mag wel opschieten anders ben ik te laat voor de zeebaars…

Reactie’s

Freek,

het ws weer heerlijk en gezellig.

Mooi he, Erik in zijn element! De kip zit nog op het plafond.

Waldi en Ageeth

–

Hee Freekie,  Leuk joh… Hoeissie? Wij vinden de blogg heel leuk. Wil je ons re-directen naar —.–com want ik

ga dit e-mail adres beëindigen.

Groetjes John

–

Antw.: We zijn lekker bezig behalve met vissen

–

Hoi Freek,

Bedankt, voor je leuke mail.

Het is wel een gezelliige boel bij jullie he ???

En wat lijk jij veel op je oma zeg een vriendelijk gezicht, lijkt me een heel lief mensje, dat straalt ze tenminste uit!!

Groetjes,

Loes

–

hoi FReek.

Heb even gekeken wat je opgeschreven hebt.

Echter het is Ikan Bali wat ik maakte.

Erik

–

Ben maar ff geweest

1 februari 2012/0 Reacties/in Avonturen, De Punt /door Freek Oosterhuis

Wanneer ik aankom op 2 februari 2012 om een uurtje of 15.30 uur op de krib is alleen Jan en Leo er nog. De rest is naar huis en Joop StekelZe heeft gestaan vanaf vanmorgen vroeg en die kan er wel wat van zou ik zo zeggen. Wat een verschil met dit week-end toen er zo goed werd gevangen en nu niets. Geen tikkie.

Maar nu is het echt te koud om te vissen. Heeft niets met de watertemperatuur te maken want op 12 meter water weet ik dat niet op het talud maar alle ogen vriezen dicht van de hengel en dat gooit niet fijn. Kost je je dure dyneema lijn als je gooit al doe je er 32 gram aan nog geen 50 meter ver. Veel te weinig om het talud te bereiken met Oosten wind op deze strekdam.

Maar we hebben weer een frisse neus gehaald en na een dik uur gooien is ook het moraal hier op de strekdam gedaald onder 0 dus we gaan naar de warme koffie. Voor mij natuurlijk Ballantines om deze tijd van de dag hoe koud het ook is.

*Geen weer of wel weer Leo staat er met zijn uitrusting van de ECT*.

En als ik thuis kom zit Joop gezellig wat te drinken met mijn meissie aan de Stammtisch want ik moet wat moois voor Jenny uitdraaien op de Mac. Tis voor een feesie eerdaags in de familie. Rene wordt namelijk 50 jaren oud dus dat is feest op Las Palmas morgen. (Kan deze tekst nu wel veranderen na 2feb. want hij zal het al wel hebben ontvangen gezien de verjaardag mail die ik heb ontvangen. Kon niets verklappen natuurlijk maar we blijven uptodate) En Mogli, die vindt het wel best. Misschien is die wel de verstandigste van de clan bij WarungFreek. Dit is in ieder geval geen weer buiten voor een Pronkrug . Nee die ligt zo dicht mogelijk tegen de verwarming aan.

De Pronkrug, Rhodesische pronkrug of Leeuwhond (veelgebruikte Engelse naam: Rhodesian Ridgeback) is een hondenras afkomstig uit zuidelijk Afrika. Oorspronkelijk gefokt voor de jacht op groot wild zoals de leeuw en ter verdediging van huis en haard. Kenmerkend voor dit ras is de ridge ofwel pronk. Een strook haar op de rug die tegen de haarrichting in groeit en reeds vanaf de geboorte aanwezig is. De Ridgeback is een eigenzinnige hond die niet geschikt is voor iedereen, liefhebbers van dit ras moeten kunnen accepteren dat hun hond niet alle bevelen klakkeloos opvolgt. De houding van deze hond is niet die van een slaaf maar van een partner en zo dient hij ook behandeld te worden. Slechte socialisatie, harde aanpak en eenzaamheid kunnen deze hond blijvend geestelijke schade toebrengen. Consequente eerlijke training is voor de laat rijpe ridgeback absoluut noodzakelijk om hem in zijn in alles overdreven natuur te sturen en te begeleiden tot een fijne partner. De ridgeback is een sportief gebouwde hond die kracht, snelheid en souplesse uitstraalt. Een blokje om per dag is voor een atleet als de ridgeback niet voldoende. Hoewel hij in huis genoegen neemt met een plekje op het bankstel en daar uren kan vertoeven zijn voor de volwassen ridgeback lange dagelijkse wandelingen en geestelijke afleiding door middel van training, aandacht en spel onontbeerlijk.

Veel te koud voor een hond uit Afrika dus zonder ondervacht en gelijk heeft die natuurlijk. Normaal zit ik in Indonesia rond deze tijd op Lombok te vissen maar door privé omstandigheden lukt dat niet. Frans en Karin zitten er nu vanaf gisteren weliswaar op Bali en moeten het uitzitten drie weken lang en ik kan wel zeggen dat ik ze benijd..

*Vorig jaar op Lombok voor m’n huisje bij Huib van de Kerk het Bola Bola Paradijs*.

Was vorig jaar beter vertoeven weliswaar aangekleed maar dan tegen de zon met de voetjes in het water om te koelen anders is het daar niet uit te houden. Ging dus toen ook maar een uurtje vissen om daarna en drankje te gaan drinken maar om precies de tegenovergestelde redenen als vandaag.

Hé Freek,

ik ben nog twee keer geweest. E’n keer sloeg echt nergens op met die storm. Ik pakte een mooie, maar dacht eerst dat ik een zak eraan had…hoe bedoel je subtiel vissen?

Afgelopen vrijdagmiddag laat nog twee uurtjes geweest; twee mooie en een veertiger. Eéntje meegenomen voor de pan.

Ik keek net nog op jou site en op de eoa manier lopen de visverhalen niet door; meer dan de opening en de eerste foto krijg ik niet in beeld.

Nu eerst maar op schaatsenjacht!

Ik stuur je ook nog even de baarsfoto’s van Jan, want die vroeg er nogmaals om.

Groet, Branko

Het is heerlijk op het H’vliet

Vol goede zin

Nieuwe schipper voor de Linder

Monica doet dat wel ff voor

De Bassbuster wordt vertroeteld

Kijk, daar hebben we wat aan

Hoi Freek.

Toch heerlijk gevist

Water nog veel te koud

Alleen maar kijken

Ben maar ff geweest

Recente berichten

Pagina’s