Op donderdag 9 juli 2009 kwam Waldi me halen uit zijn werk om te gaan vissen op het Haringvliet vanaf de kant bij de dam maar ik zou de hond uit gaan laten omdat mijn meissie naar een vriendin in Amersfoort was. Maar een oplossing was snel gevonden. Netty het vaste maatje van Henny die iedere dag de honden samen uitlaten was niet te beroerd om deze keer Mogli ook mee te nemen. Afspraak was op de dam elkaar ontmoeten want daar gingen we toch vissen. Zo gezegd zo gedaan.

We waren er om ±19.00 uur en na enkele worpen tikte Wadi eigenlijk gelijk een mooie baars aan. Moet toch de manier van bewegen zijn. Waldi is niet voor niets  gebombardeerd tot “de bassmeister “ door Floris.

Vandaag ook weer pakt hij overwegend allemaal grote baarzen en hoe die dat flikt. Dat zijn toch hele mooi runs door je slip heen en meestal zoeken ze het gevecht uit in open water.

Ik pak wat vaker de snoekbaars, dit keer allemaal mooie vissen die bonkend op de bodem blijven hangen. Maar ook alles vragen van je hengeluitrusting om em daar weg te krijgen. We vissen beide met een 3 meter stok van Rozemeijer 40-50g en ik met een Spro Melissa 400FD vanwege z’n uitstekende slip eigenschappen. Een gevlochten lijn en een metertje of 2 FluorCarbon. Het heeft even geduurd voordat ik viel op deze hengel, staan er ook minstens 2 spin hengels werkeloos in de kast die niet bevielen. Tis dat ik goed met m’n hengelleverancier kan opschieten want heb er ook nog eerst mogen uitproberen. Ben op stap geweest met de duurste titanium’s Maar uiteindelijk beviel deze me het beste. Ben als de dood dat er wat mee gebeurt want hij is natuurlijk allang uit de roulatie. Met deze stok, eigenlijk een jig of troll hengel voel je elke aanraking, mossel, zachte bodem, harde bodem enz. Tot in je ruggengraat.

Dan ging het rode licht van de sluis aan ten teken dat er werd gespuid en geen 5 minuten later kwam er een zeehond boven water in het Haringvliet nog wel en niet zo’n kleintje ook.  Waldi had em de dag tevoren gisteren ook al zien vissen (jagen). Zijn kop was groter dan een voetbal. En elke keer ik em op de foto wou zetten, ik moest ik de kamera uit de tas pakken omdat het regende, was ik dus te laat en dook hij onder. Om gek van te worden. Heb alleen een grote kolk.

Net als de zeebliek die ook in grote getale aan de binnen kant van de sluis was was deze zeehond ook door de sluis heen gekomen zodra die open ging. Denk ook  dat net als in het Noordzeekanaal waar de snoekbaars gek op de zeebliek is dat hier op het Haringvliet gaat gebeuren nu de sluizen wat vaker open gaan. Netty kwam intussen ook aan dus ik naar boven gelopen voor een praatje en Mogli mee te geven. Ik vertel en wijs nog naar de zeehond die nu hier en daar opdook of en grote kolken achterliet op het water als er op een paar vierkante meter plotseling vissen opspringen, sommige wel een meter boven het water uit en die zeehond een sprong maakt en een vis zeker twee meter de lucht in gooit en em in de lucht weer opvangt. En met een grootte plons alles weer in het water neervalt. We stonden daar alle drie met open mond van verbazing. De wereld stond even stil voor ons. Of dat alles daar nog in de lucht hing. Elk waterdruppeltje hing daar nog. Wat een fantastisch moment was dat. Net als je  ziet in die natuurfilms dat een orka een zeehonden jong de lucht ingooit en em weer opvangt. En die vis was geen kleintje ook. Die wilde ik wel aan de hengel hebben. De vissen die allemaal opsprongen rond dit spektakel waren zeker 50cm en groter maar die in de lucht zweefde was minstens de helft groter. Waldi ging helemaal ui zijn stekker die had geen tijd meer om te vissen. Die moest eerst een sigaartje roken om bij te komen. Tjonge wat was dat mooi.

Wij hebben nog lekker gevangen en nog veel meer verspeeld. Daar liggen overwegend grote vissen en als je die niet gelijk van de grond krijgt dan verspeel je alles op die mosselbanken. Grote opruiming dus onder je kunstaas. Van alles al geprobeerd, gelijk na aanslaan omhoog lopen zodat de lijn steiler staat. Dat wil wel helpen op de zeedijk bij Oudenhoorn, maar hier maakt dat niets uit. Of na aanslaan de lijn alleen strak houden en de vis wat ruimte geven en hopen dat hij naar dieper water vlucht, maar nee hoor ze duiken gelijk de mosselbanken in dus proberen ze daar uit te houden is het advies. Normaal ga je dan naar huis met dat lekkere gevoel. Van die stoten en trillingen nog in je arm van die aangeslagen vissen maar nu was dat gevoel veel grootser. Dat dit voor onze ogen gebeurde op nog geen 600mtr van je vandaan.  Alsof je het kon aanraken en ik blijf het zien zelfs de volgende dag. Zo’n filmpje in slow motion wat je niet uit je hoofd krijg. Wat een avond om nooit meer te vergeten. En dat geldt ook voor Netty en Waldi. Helmaal vol waren we ervan. Neem me voor nooit meer mijn kamera te vergeten. Nu lag hij op moment suprême  beneden bij de visspullen. Vanaf de dam sta je hoog en hadden we vrij zicht erop. Was dit vastgelegd heb je een wereld foto.

Natuurlijk de volgende dag terug gegaan maar die zeehond was nergens te bekennen. Wel was de Harder in grote getallen door de sluis naar binnen gekomen. Met duizenden in scholen van ±50 stuks waren ze aan het grazen. De algen van de bovenlaag van het water schrappen. En waarom allemaal van die kleine groepen. Die blijven ook allemaal een beetje bij elkaar. Als twee van die klasjes door elkaar heen gaan zie je ook echt dat ze elkaar weer opzoeken.

Hebben misschien toch een bepaalde familieband maar kleintje zie je er niet bij. Allemaal grote vissen. Je heb toch gelijk zin om te vissen. Maarja vissen die je ziet die vang je niet. Die hebben jou allang eerder gezien. Weer zo’n intelligente gezegde van m’n vismaatje. Is dan de tweede van em. Vond die eerste eerlijk gezegd mooier. A bad day of fisching still beats a good day at work. Wat kan het leven toch mooi zijn.

Al lang in gedachte, maar vandaag 1 mei 2009 moest het er toch van komen. Trollen op het Oostvoornse Meer. Met m’n korte bestaan als vliegvisser zo’n 2jaar nu, heb ik die ziekte opgelopen in Denemarken van een paar vrienden. Jongens bedankt, want het hield me wel een beetje tegen. Ik dacht waar haal ik al de tijd vandaan om al die discipline van het vissen bij te houden en er alert bij te blijven, want veel doen is veel vangen (zeggen ze).  Weer een plaatsje inruimen in mijn viskamertje om alles op te bergen voor het vissen met vaste stok, feeder, match, karperen statisch of met de pen, vertikalen met de boot, snoeken in de polder, op de harder in Europoort, op de extreem grote kopvoorns in het Hartelkanaal, of dito windes op de wierbedden op het Haringvliet, zeebaarzen vanaf de kant of met de boot, met van die poken vanaf het strand. Allemaal fantastisch natuurlijk, maar m’n kamertje begint steeds meer op een hengelsportzaak te lijken.

Afijn, ik krijg dus steeds meer de indruk dat het gedrag van de grotere forellen niet veel anders is dan dat van de meeste andere roofvissoorten en dat ze eigenlijk net als b.v. vadertje glasoog de randen afzwemmen op een bepaalde diepte . Dus waarom niet vertikalen of trollen langs die randen. Samen met m’n vismaatje Waldi van Leeuwen (buiten een verslaafde vertikaler ook een fanatiek vliegvisser) dus op pad. Met de kale Linder 440 dus zonder buitenboordmotor, elektromotor, accu’s, benzinetank, dieptemeter enz.enz., maar met twee roeispanen, een Ugly Stick vanwege de zachte top voor bij het trollen op pad. Hier heb ik de meest goede ervaringen mee met het zeebaarzen bij de Blokkendam. Dat zijn ook flinke rammen en zeebaarzen hebben een zachte bek maar je moet ze toch gelijk bij de blokken vandaan zien te houden. Samen met gevlochten lijn, 5 mtr, fluorcarbon, want ik wilde toch wat rek/veerkracht hebben voor vlak bij de boot met scheppen en dat was maar goed ook, maar dat later en een Spro Passion 740 vanwege die fantastische slip. Natuurlijk gaan de vlieghengels ook mee want we wilden ons ook laten drijven langs de randen. Natuurlijk eerst langs de hengelsportzaak om een vergunning te halen om met kunstaas op het Oostvoornse Meer te mogen vissen. Zien we daar  nog een paar mooie plugjes liggen van 6cm en 3 gram van Bandit Lures. Had er nog nooit van gehoord maar rete goedkoop. Maar ff uitproberen. De dreggen eraf gehaald en dat was geen overbodige luxe. We zien nu waar die prijs vandaan komt, maar die dreggen hebben we toch niet nodig, want je mag alleen vissen op het meer met 1 haak. Dus een goede karperhaak erop en klaar is Freek.

En dan eindelijk het water in. Net voordat we erin gaan zien we een familie met een schepnetje bezig. En warempel ze vangen allemaal kleine garnalen. Zou het zoute water, wat sinds vorig jaar binnengelaten wordt, nu al effect hebben op de fauna? Het is heerlijk weer, volop zon met een briesje, maar eigenlijk veel te laat ±14.00, maar het was ook meer een experiment. We gaan erin bij de surfschool ter hoogte van restaurant Beach aan de noordzijde van het meer. En een compliment, waren alle hellingen maar zo in Nederland. We gaan gelijk door naar de overkant tussen de bellen door manoeuvrerend van de duikers, want daar was het betrekkelijk rustig op een paar bellyboten na. Waldi was begonnen met roeien en het was heerlijk in het zonnetje.

Dat duurde niet lang zo. Eigenlijk in de eerste 50 mtr. Drie snoeiharde aanbeten, maar na een korte run weer los. Was de haak te klein, stond de slip te los. Deze stond zo dat hij net niet afliep tijdens het varen. Zo ging het uit ervaringen op zee voor de Haringvlietsluizen en het Haringvliet het beste. En dan langzaam de slip vaster zetten om de vis binnen te halen. Let wel er op dat je de slip weer een stuk losser zet als de vis de boot binnen zichtafstand krijgt. Want dan neem deze en vooral de zeebaars nog wel een enkele run en staat de slip niet goed is lijnbreuk het gevolg. Maar lang konden we er niet over discussiëren, want weer een klap op de hengel en deze zat goed. Weer een run en dan niets meer. Snel inhalen en ja hoor net als op de vliegenhengel waarbij dan op dat moment toch de meeste mooie worden verspeeld, doordat de lijn om de top heen slaat of geen druk meer op de vis. Hij zwom mee met inhalen en dan moet je toch heeeel hard draaien.  Maar vijftien  meter van de boot  kreeg ik weer beter contact en op zo’n tien meter zag hij ons en het was gelijk bal. Vier, vijf keer een run de diepte in met de Ugly Stick hoepeltje rond  half in het water. Kon weer wat lijn nemen en weer een dreun en weer naar beneden. Nu was ik blij met een beetje rek in de lijn. Alle kleine beetjes helpen, zal ik maar zeggen om continu samen met een goede slipafstelling druk op de vis te houden zonder één maal te verslappen. Achteraf was maar goed ook, want de haak zat maar net in het lipje  Gelukkig dus dat de vis bleef duiken en niet is gaan springen, want dan had ik em waarschijnlijk verspeeld. Dat duiken ging dus zo enkele malen en we genoten met volle bak op die gierende slip En dan kon m’n vismaatje de videocamera neerleggen en em scheppen, daar zijn vismaatjes voor, toch? Lekker aan die riemen trekken en de vis voor je netten.  Phoe wat een belevenis. Een mooie 60er.

Snoekbaarzen kunnen te keer gaan vooral eind seizoen. Zeebaarzen is gaaf maar dit slaat alles. Wat een fantastische runs. We moeten even bijkomen. Ik van de adrenaline stoten en Waldi van het roeien.  We gaan verder trollen en ik krijg toch weer een “losser” en zet de slip toch iets vaster. Misschien moet ik toch meer druk kunnen zetten in de eerste meters. Maar we krijgen geen aanbeten meer en zijn aangekomen bij de poel aan het noorden van de plas. Hier is het heel druk en we willen het hier met de vliegenhengel proberen.  Maar het waait te hard om de boot rustig te laten drijven, dus neem ik de roeispanen om licht tegen de wind in te roeien. Het vissen gaat eigenlijk hartstikke goed. Onbegrijpelijk dat we geen aanbeten krijgen, maar ik denk dat er al de gehele dag door deze plas is gewaad/gevist/ge-bellyboat dat ze zijn verstoord. Het is goed vertoeven vanuit de boot vliegvissen.

Je hebt goed zicht op de vlieg en je kan staand of op de knie op de bank goed werpen. Maar na een uurtje daar rond gedobberd te hebben, laten we het voor gezien en gaan weer trollend terug. Nu lekker met windje mee en dat is niet erg, want het is wat harder gaan waaien. We krijgen denk ik nog één aanbeet een flinke tik op de hengel, want vastlopen kan haast niet met die kale zandbodem en we vangen nog een vis van een 28cm en dan zijn we het meer rond. Ik denk dat er heel wat vis een kijkje is komen nemen, maar het niet vertrouwde, want ik kan niet geloven dat dit niet werkt. Er is dus nog heel wat werk te verrichten. Als eerste natuurlijk een ander tijdstip en de collectie kleine pluggen wat uitbreiden. We hebben de softbaits nog niet uitgeprobeerd om te diagonalen. Wat garnalen binden misschien met een klein loodkopje. Voor ons is dit experiment van vandaag in ieder geval meer dan geslaagd, dus gaan we zondag weer op pad. Want bij mij valt de spierpijn reuze mee of het moet van die beuken zijn geweest van die 60er (m’n maat je roeit graag, zegtie….).  En het is toch ff wachten tot de wat grotere zeebaars in het Europoortgebied arriveert en zolang de snoek en snoekbaars visserij nog stil ligt is dit een zeer aangename vervanging.