Avonturen – Pagina 69

De zeebaars is er… voor sommige dan

13 mei 2011/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Erik is net begonnen aan zijn pensioen en helemaal lijp van het vissen en super leergierig dus aan het goede adres*.

Vrijdag 13 mei 2011 nog even met Erik vissen op de Harder. Die had daar wel van alles over gehoord maar nog nooit op gevist. Ik had ‘s morgens tijdens de hond uit laten de harders al gezien langs het Haringvliet dus met de thee ‘s middags aan de keukentafel was het snel beslist.

Ik heb samen met Joop (Flohil mijn vismaatje) nog nooit een harder gevangen op het Haringvliet, mijn thuiswater. Wat we ook doen, het wil niet lukken. Wel in de Europoort of in de haven van Zierikzee, of Nieuwe Waterweg maar het Haringvliet… dat is andere koek. Maar vanochtend lag het rijen dik dus eerst naar de bakker en paar broden halen en wat havermout en we gaan het proberen. Het is mooi weer dus waarom niet. Maar aan het water aangekomen is de wind aangewakkerd en dat is altijd een slecht teken. Ik weet niet waarom maar die rijen dik zien we niet meer. Maar als we gaan zoeken naar wat stiller water in een bocht zien we nog enkele vissen van ±5, 6 stuks zwemmen en azen dus hengels klaar maken want meteen is de koorts er. Vangdrang noemen we dat

*Staarten, ruggen van alles te zien, prachtig natuurlijk maar vangen ho, maar*

Maar wat we ook voeren, we krijgen ze niet aan het azen op de broodvlokken maar het is een schitterend gezicht die Harders algen te zien scrapen van de stenen nog geen 10 cm uit de kant. Daar zit natuurlijk nu de meeste aanslag. Nog een paar weken en er zal flink meer vegetatie zijn.

Schitterend gezicht zo dicht aan de kant van die grote vissen te zien.

Maar ons brood laten ze (nog) links liggen. We voeren nog een laatste brood en gaan er vandoor.

Dat is natuurlijk niets op zo’n groot water maar we gaan het zeker nogmaals proberen en zo kunnen er maar vast aan wennen. Zo niet is er anders genoeg witvis die het ruimen.

Wel rijden nog lang een well in de duinen. Daar waar heel lang geleden Hellevoetsluis nog zijn drinkwater vandaan haalde. Twee jaar geleden is daar de bulldozer tekeer in gegaan voor herstructurering van het landschap. Jammer, jammer toch want je kon er met de vliegenhengel fantastische dikke vijftigers aan ruisers vangen.

Maar we zien dat het riet al aan het terug keren is en hier en daar stijgen er wat vissen. Dat zien we doordat er af en toe van die kringen ontstaan als er een insect van het wateroppervlak wordt genomen. Nu maar hopen dat we weer van die bakken van ruisvoorns er mogen vangen.

*Mooie foto van een Ruisvoorn van internet, Henk maakt schitterende vliegvishengels van bamboe*.

De ruisvoorn kan vel rode vinnen hebben met een goud gekleurd lichaam. Een schitterende vis op het goede materiaal heb je daar prima sport aan. Denk aan een vlieghengel, lichte spinhengel van lengte want je moet over de rietkraag heen, bolonaise is beter denk ik kan je zachtjes je broodpluim of maden laten zakken achter het riet, of een vaste stok. Weet zeker dat deze vis zich kan meten qua schoonheid met een baars. Daarmee is het ook net alsof je in de tropen staat met zijn kleurenpracht. Als we thuis aankomen krijg ik Floris aan de lijn of hoe moet je dat eigenlijk noemen. Beeldtelefoon misschien want tegenwoordig gebruiken we Skype. Kan je met z’n vieren tegelijkertijd knopen, vliegbinden, nieuwe dobbers en weet ik het allemaal niet doornemen met een borrel erbij. Je hoeft immers niet meer te rijden want die beroemde vliegbind avonden, daar waar ik eigelijk nooit met een streamer of vlieg thuiskwam die worden er steeds minder. Je wilt toch graag je rijbewijs behouden natuurlijk. Of we woensdag eens gaan kijken of de zeebaars er is en natuurlijk willen we dat. Vorige week was het nog niets maar we moeten dan wel eerst garnalen gaan scheppen want ik heb er te weinig overgehouden van de laatste sessie aan het Hartelkanaal. Gaan we doen.

Lekker even uitwaaien op de Oosterschelde

24 april 2011/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

En het was prima vertoeven op de Oosterschelde zondag 24 april 2011 en de mooiste 1e paasdag ooit met 27 graden gemeten op Zierikzee. Daar vissen Floris en Erik graag, op de OS dus. Buiten bij Stellendam waar ik dan weer liever vis viel door deze meerderheid af met stemmen…

Erik en Floris gingen zondag naar het zoute. De verhalen dat de zeebaars er al was en volop werd gevangen kon ik niet uit hun hoofd praten. Fabeltjes ieder jaar weer om iedereen gek te maken. Of dat nu de verkoopcijfers van de winkeliers omhoog moet stuwen vlak voor een paar dagen vrij met mooi weer. Ik weet het niet. Nog veel te vroeg en het water veel te koud. Er is nog geen speldaas en de garnaaltjes zijn nog maar net uit. Waarom ik toch niet meeging en met twee Busters op het water, dat is kikken kan ik je verzekeren. Tja, dat hoef je niet twee keer te vragen natuurlijk want op het water met de natuur om je heen is fantastisch. Willem gevraagd of hij meeging samen met junior (Jerre) dan was de vaarbewijs clan in ieder geval kompleet op Waldi na dan. Die zit nu met zijn meissie op La Palma bij Rene Flohil die daar een schitterend park heeft met vakantie huisjes. Je kan er wandelen op de vele routes die René´ op kaart heeft gezet en vissen op de meest exotische vissen. Afijn we dwalen wat af maar we hebben namelijk allemaal tegelijkertijd VB! gedaan. Laat ik zegen dat die jongens mij er door heen hebben gesleept want anders had ik het waarschijnlijk nog niet gehad. Moet je na 35 jaar regeltjes in je hoofd stampen en dat viel niet mee maar met z’n allen wil je natuurlijk niet af gaan dus na een paar weken zwoegen allemaal vet geslaagd. Waldi is natuurlijk een verhaal apart. Daar wilde op de middelbare school al iedereen met het examen achter zitten. Die leest dat een keertje en verbetert dan de leraar. Nog mooier is dat de Vamex nu een herziene versie uit gaat brengen nog dit jaar.

*Dus op ons dooie gemak naar de eerste stekken*.

De boot vaarklaar gemaakt en om 7.45 was het koffietijd in huize Oosterhuis en 18.30 stonden we langs de N57 op de pouleplaats waar Floris ook net was gearriveerd. Met mijn kilometer aanduiding, daar is nu zeker wat mis. Die luistert niet meer naar de rest van de auto dus Peter (van der Burg de Opel dealer waar je moet wezen) je ziet me ener deze dagen en deze keer niet om te vissen. Maar Erik, die was wat later omdat Willem de zwemvesten was vergeten. Toch zonde als je controle krijg. Scheelt je zo een etentje op het frietkot. Maar ik had toch liever gehad dat Erik niet het aas (kleine zagertjes) was vergeten door deze route verandering. Ik weet het, natuurlijk is het allemaal wat vroeg op de dag zo zonder goede koffie maar je vis spullen moeten in orde zijn. Eigenlijk regel 1 natuurlijk maar ze zijn nog in de leer zal ik maar zeggen. Die lagen dus nog uit te rusten in zijn koelkast. Zag het nu wel heel somber in of we een visje zouden vangen. Het was stil op de helling en we waren de enige. Of we daar nu vrolijker van werden, ik weet het niet maar wij gingen rustig aan richting de Zeelandbrug om het toch te proberen tegen beter weten in eigenlijk.

Windstil vlak voor hoog tij dus perfecte timing.

De stroming was er nog wel maar hij zal zo wel stilvallen over een half uurtje en dan natuurlijk draaien. Na een paar maal langs enkele pijlers te hebben gedrift werd het tijd voor koffie zal ik maar zeggen. En dat was deze keer wel makkelijk kan ik vertellen recht onder de Zeelandbrug mee-luisteren met al die fietsers die bovenlangs gaan. Wat gaan stemgeluiden toch ver over water heen want je kan ze letterlijk verstaan.

*Toch wel mooi al die telefoon accesoires*.

En Erik en Floris zijn ook wel toe aan een bakkie dus komen buurten. En als dan eindelijk de stroom gedraaid is en het als een jekko om de palen kolk en we na tiental driften geen enkele aanbeet hebben gehad gaan we de haven opzoeken. Als er vis zou zitten dan was het nu showtime geweest.

*Pilkeren langs de brug recht naar beneden*.

Want als enigste trofee en grote zeester daar word je ook niet vrolijk van dus moet koffie, patat, ijs of het maakt niet uit, moet het even goed gaan maken om het moraal wat op te krikken.

*We gaan een versnapering halen en onze bakens verzetten en trollen*.

Dus trollend naar de haven, misschien een zeeforelletje, geep of makreeltje maar jammer genoeg geen enkele aanbeet kunnen registreren.

*Maar op een mooi brievenbus na was er niets te vinden in de haven om 10.00 uur*.

In de haven aangekomen, die was net wakker. Alle zeilboten gingen er uit en wij naar binnen maar ook de frituren moest natuurlijk nog opstarten. Die was nog lang niet open dus gaan we op ons dooie gemak trollend langs Noord Beveland over de schaar van Colijnsplaat richting zee, de Neeltje Jans. Nogmaals gezegd maar het is schitterend weer, windstil met een lekker zonnetje. Af en toe wat sluierbewolking en dan was een truitje wel nodig. Maar heerlijk weer natuurlijk zo in het voorjaar.

*We zien tweemaal een tuimelaar, een dolfijn soort rond de boot*.

Maar net als op zoveel plaatsen in Nederland staan hier ook het op de goede plekken, waar op de steile taluds dus die soms van 32 meter naar twee gaan vol met netten. Die weten natuurlijk ook wel waar ze die neer moeten zetten. Misschien wordt het tijd om die uit te kopen en de natuur weer zijn gang te laten gaan. Maar gelukkig ga ik daar niet over.

*Trollen, werpen met plugjes, lepels vliegen het hielp niets*.

Maar het is heerlijk weer en de natuur is op zijn best. We zien tuimelaars een kleine dolfijnen soort. altijd weer een prachtig gezicht. Als we vanaf de kant vissen met steurkrab, een zoutwater garnaal aan het Calantkanaal zien we ze ook altijd voorbij trekken maar dan meestal in groepjes van 3, 4 stuks achter elkaar aan springend door het oppervlaktewater heen.

Algemeen

De tuimelaar is de grootste dolfijnensoort van de Noordzee. Tuimelaars zijn bekend van dolfinaria. De meeste tuimelaars in de Noordzee zijn 3-4 meter lang, bijna twee keer zo groot als een bruinvis. Een volwassen dier weegt ongeveer 650 kilo. Tuimelaars zijn grijs met een witte buik en hebben een grote sikkelvormige rugvin en een spitse snuit.

Voedsel

Het voedsel van een volwassen tuimelaar bestaat uit allerlei soorten vis. In het Nederlandse deel van de Noordzee eten ze vooral vissen die in scholen zwemmen en op de bodem voorkomen. Meestal zijn dat kleine visjes die tussen de 10 en 20 centimeter lang zijn. Een tuimelaar eet tussen de 6 en 8 kilo vis per dag. Als tuimelaars in een groepje zijn, gaan ze ook samen op jacht.

Voortplanting

Kalfjes worden het hele jaar door geboren, hoewel er in de winter beduidend minder geboortes zijn dan in de rest van het jaar. Een volwassen vrouwelijke tuimelaar krijgt elke 3-4 jaar een kalf. De jonge dieren gaan voor het eerst wat vis eten als ze een maand of elf oud zijn. Tot die tijd drinken ze melk bij hun moeder. De jonge tuimelaars blijven vaak enkele jaren bij hun moeder.

Gedrag

Tuimelaars zijn zowel dichtbij de kust als op open zee te vinden. Vaak komen ze op open zee in grotere groepen voor dan langs de kust. Tuimelaars zijn gemakkelijk te ontdekken en herkennen door hun actieve gedrag. Ze springen vaak het water uit en zwemmen geregeld op de boeggolf van een boot of grote walvis mee. Ondanks hun vriendelijke uiterlijk kunnen tuimelaars soms agressief zijn tegenover andere walvisachtigen. Zo is bekend dat tuimelaars in de Moray Firth aan de oostkust van Schotland bruinvissen aanvallen.

Voorkomen langs de Nederlandse kust

Tot in de jaren zestig was de tuimelaar samen met de bruinvis de meest voorkomende dolfijn in de Noordzee. Zo waren er in de jaren dertig elke dag rond de 20-30 tuimelaars in het Marsdiep bij Texel. Sindsdien zijn er echter steeds minder waarnemingen. Een mogelijke reden voor de afname van het aantal tuimelaars in de Noordzee is het afsluiten van de Zuiderzee. Hierdoor is er waarschijnlijk een afname geweest van een aantal vissoorten die als voedsel dienden voor de tuimelaar.

Bron: Internet

*Uitgezwaaid of zal het gadegeslagen zijn door een paar zeehonden*.

En als we dan ook nog worden uitgezwaaid door een stelletje zeehonden wordt het tijd om te overleggen. Wij zitten nu bij de Mattenhaven tegen de Neeltje Jans aan en hier heeft Willem een volger gehad. Is een vis die de plug op een haar na mist, of eigenlijk beter gezegd op het laatste moment er voor kiest niet toe te slaan. Moet zeker een zeebaars zijn geweest want de kolk die erbij gepaard gaat is zeker niet van een geep. De boot schommelt door de boeggolf. Kunnen ook twee man geweest zijn die beide een kreet slaan van vreugde. Eindelijk leven in de brouwerij. Maar we vissen het hele stuk enkele keren nogmaals af met verschillende plugjes maar niets, nada, noppes.

Ook Willem en Erik hebben het prima naar de zin want als Erik zijn schoenen uit doet voelt hij zich thuis en op zijn gemak.

*Erik probeert ze te bedwelmen, goed idee van die oud-arts*.

De TrouthBuster gebeld want die lag tegen de Roggenplaat aan te vissen en die was natuurlijk zo bij ons en na een gezellig uurtje samen te hebben gedobberd gaan we weer richting Schelpenhoek. We gaan eerst nog een maaltje Kokkels rapen want Erik wil nu eenmaal de pan vanavond nog opzetten. Ik wil nog beginnen over die zagers maar kan het maar net voor me houden. We zouden zeker nog wat platvis hebben gevangen. Er wordt namelijk volop Schar gevangen op dit moment en zou een leuke afsluiting van de dag zijn geweest.

De SCHAR is een bruine platvis. Over het gehele lichaam heeft het donkere stippen. De vis kan maximaal 42 centimeter worden. De ogen van de vis draaien in haar jeugd naar de rechter kant. De vis is ruw, als je van staart naar kop wrijft. De kop is relatief klein. Schar komt veel voor in de Wadden- en Noordzee, en wordt beperkt gevangen voor de verkoop. Schar komt algemeen voor langs de Nederlandse kust. Verder kan de vis gevonden worden in de Atlantische Oceaan, de Noordzee en de Oostzee. Schar paait van december tot maart. Het voedsel van scharren bestaat voornamelijk uit wormen en kreeftachtigen, maar ook weekdieren, vissen en stekelhuidigen.

*Grote mannen blijven kinderen natuurlijk*.

Lekker scheuren tussen al die zeilboten wel met gepaste ruimte natuurlijk…

We zijn natuurlijk met die Busters in no time om de Roggeplaat heen gevaren met een gangetje van dik 55 km/uur.

*Kokkels rapen, we hebben zo een maaltje bij elkaar gevonden*.

*Denk dat die schelpdieren zouter smaken dan je denkt*.

Voordat we eruit gaan rapen we nog een maaltje bij elkaar want onze kookgigant onder ons wil dat wel eens uitproberen. En zo’n initiatief moet je alleen maar steunen. Daar kan alleen maar iets moois uit voort vloeien en is zo gepiept. Ik zelf ken alleen maar de mossel als schelpdier om te eten en die worden dan door de chef kok uit Bruinisse gekookt. Dorien natuurlijk en die Mossels komen van mijn zwager, Martin vandaan die ze zo van een kottervisser krijg. Ons kent ons is het daar nog en zo hoort dat. Zo gaat dat daar nog onder elkaar in dat pitoriske dorpje aan het Grevelingemeer. Tja gaat erom wie je kent en niet wat je kent en dat gaat hier ook zo op. Deze mossels zijn niet te overtreffen. Hangcultuur uit Bru. Heerlijk zijn die. Eenmaal gegeten dan hoef je nergens anders meer mossels

De schelpenhoek is makkelijk traileren maar wel altijd met z’n tweeën want je kan de boot niet vastleggen wanneer je de boten wagen boven veilig parkeert en verzekert want dat moet je jammergenoeg tegenwoordig niet vergeten.

We zijn er zo uit en terwijl we de spullen inruimen vraagt een groepje chinezen in gebrekkig engels waar Erik die kokkels vandaan heeft. Hij wijst aan waar en je ziet ook andere mensen daar lopen. Alleen verteld hij er niet bij dat het nu laag water is. Hoe die zodadelijk terug moeten komen dat weet ik niet. Wel nemen we als afsluiting ons patatje oorlog om de de dag door te kunnen nemen. Die kan niet meer stuk natuurlijk. Weliswaar geen vis maar een heerlijke dag op het water met je vrienden. We vermaken ons zo ook wel. Gelukkig zien we die chinezen weer terug bij de patat kar. Die maakte ruzie want ze vonden het een beetje lang duren. Dat patat bakken dan. Daar kon ik ze geen ongelijk in geven maar moet zeggen dat die patat heerlijk was

*Met als afsluiting een lekkere Wiskey uit Willems privé voorraad*.

En omdat mijn buitenkraan de winter niet heeft overleeft en na mijn vistrip door Indonesia nog niets van was gekomen om dit euvel op te lossen bood Willem aan om dit spoelen van de motor met fresch water om het zout eruit te spoelen bij hem te doen onder het genot van een gersten natje. Wat kan het leven soms simpel zijn. Toch..

Reactie’s

Hoi Freek,

Leuk verhaal weer en met de auto had je zeker windje mee hé?

Groetjes Gerard

EEENIG !!!

Je zou zo een column kunnen gaan schrijven in een visblad !

Groetjes, Ina

Je neemt steeds meer mee

23 april 2011/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Je vult wel eens een doosje met nieuwe pluggen, of gaat zeebaarzen, snoeken, baarzen, roofbleien of op de glasogen en dan vul je weer een doos met attributen. Elke keer weer laat je die doos achter in de tassen of bootvakken. Van je weet het nooit en misschien komt dat volgende keer wel van pas

Dus dat groeit en groeit en de helft wordt noot gebruikt

Dus eens in de zoveel haal je alles tevoorschijn en eigenlijk zit alles er volgend jaar weer in met en dat weet ik nu al een paar doosjes extra met nieuwe aangeschafte aasjes in alle kleuren, maten en grootte

Keertje met de dobber langs de blokkendam met bliekjes, zagers of nog beter steurkrab. Hardstikke gaaf die dobber te zien weg duiken en nu proberen de baars uit de stenen te houden

Shadjes nu met dat dropshotten wat erbij is gekomen dat groeit alleen maar in aantallen.

Een ongelijke strijd

23 maart 2011/0 Reacties/in Avonturen, Indonesia /door Freek Oosterhuis

*Uitzicht huisje met taxi voor de deur, we gaan vissen*.

Ik ben een dik maandje maart -april 2011 o.a. op de Gili Meno eilanden bij Lombok in Indonesia en natuurlijk wil ik hier gaan vissen. We zitten eigenlijk op het strand vlak bij een schildpad opvang. Heel mooi plekkie met alles erop en eraan.

We zitten eigenlijk op het strand vlak bij een schildpad opvang. Heel mooi plekkie met alles erop en eraan.

*Een tuintje scheid ons van het strand*.

Terwijl ik in een restaurant zit met een koude klets (Bintang) en een heerlijke soto zie ik een lokale visser staan en die komt ook naar de bar.

Een praatje is zo gemaakt en hij heeft ook een bootje. Nu hebben ze allemaal een bootje als je er gebruik van wilt maken maar als je boekt dan kom je bij een broer, vaag familie lid, vriend van de buurman enz en blijkt het gewoon een tussenpersoon te zijn die ook wat wilt verdienen. Maar met deze viel dat reuze mee en voor 400.000 roepia wilde hij wel een dag met me vissen. Normaal kost zoiets 700 dollar en sta je met een paar man op het achterdek al trollend en om de beurt met een kromme stok, je kent dat wel hij vond me een geschikte goser en voor 36 euries ga je natuurlijk niet meer afdingen. Dus gelijk voor de volgende dag alles geregeld. Had nog zo m’n bedenkingen toe hij begon over uit slapen en i.p.v. 07.00 uur werd dat al snel 10.00 uur maar stipt op tijd stond hij voor de deur.

*Met de taxi opgehaald en thuisgebracht*.

Met een verhaal dat zijn zoon me op kwam halen met een vriend. Het zal toch niet…. maar alles was prima voor elkaar en werd het een prima dag. Die jongens visten natuurlijk met handlijnen en dat op 40-50 mtr diepte met een pijp lood eraan van een kilo. Ik kreeg er ook eentje maar vis vangen op deze manier dat lukte me niet. Wat een rek zat er op die lijn, niet te geloven dus snel overgestapt op mijn reishengeltje een Shakespeare Spin 40-80gr 3 mtr. eigenlijk te lang voor in de boot. Was bedoeld als stok voor vanaf de kant maar zo moest het ook lukken. Met een 14mm gevlochten lijn 12,7kg hadden die jongens natuurlijk geen enkele kans. Mijn lijn is veel dunner dus dan die van de traditionele handvisserij (±1mm dik) en kan ik met 56 gram lood goed uit de voeten met waarschijnlijk wel de halve trekkracht maar meer heb ik hier ook niet nodig. De dunnere lijn geeft me hier veel meer het voordeel en heb dus veel minder lijn uit staan en vis bijna recht naar beneden. De stroming heeft dus veel minder vat op die 50 mtr. dyneema (Ultracast van SpiderWire) lijn dan die 1mm dikke nylon handlijn. Vandaar dus die kilo lood. En stromen dat doet het daar als de beste tussen die eilanden. Als een jekko.

Natuurlijk wilde ze die bruine pinda “blanda” uit Holland wel een lesje vissen leren maar ik die staat heel de week te vertikalen aan het Haringvliet, tja het werd eentonig aan boord. Het kon ze weinig schelen want de zoon wilde wel wat van me leren maar de schoonzoon hield het al snel voor gezien en lag al snel achterop te slapen.

Het is niet te geloven maar als die vissers dus 4, 5 visjes hebben gevangen dan hebben ze en goede dag. Maar op gevlochten lijn krijg ik natuurlijk elke registratie door ook op 50 mtr. diepte. Ik heb geen enkele rek op de lijn terwijl bij die jongens door de rek van nylon de vis een paar meter moet wegzwemmen willen ze het überhout iets registreren. 5 cm rek op een meter is natuurlijk heel veel op 40-50 meter.

En om nu te zeggen dat het bakken van vissen waren… wel hele mooie, net aquarium vissen. Heb er zelden één dezelfde gevangen.

Na een paar keer verkast te zijn hielden we het om 15.00 uur voor gezien. Wat zou ik hier graag een visfinder hebben gehad. Dat is misschien wat om volgende keer mee te nemen. Want vertel ze maar eens waar je precies wilt vissen. Dat is een mission imposseble. Ik neem de snappers mee voor op de BBQ en de rest is voor de jongens. Die zijn daar reuze blij mee. Met de inktvis ga ik nog even vanaf het strand vissen. Met en met een simpel onderlijntje. Een 56 gram loodje met een stuitje. Een plastic afvoerpijp van 40mm die ik vast heb gebonden aan een meerpaal zodat de hengel wat hoger staat over de golven heen. De locals zien het sceptisch aan maar ik heb toch niets te doen zo voor het eten. Ik draai de lijn strak en zoek een steen op om te zitten. Er komt een local bij me zitten en plots slaat de hengel dubbel en giert de slip het uit. Ik spring op en m’n mede kompaan geeft een kreet van verbazing. En voordat ik bij de hengel ben en em uit de buis heb getrokken voel ik nog een nano seconde de druk en alles is af. De vis is natuurlijk gevlucht tussen de stenen op het rif. Wat een klap was dat. Het wordt al schemerig en hier is het snel donker. Dit vraagt om een experiment. Morgen dan.

En ‘s avonds zonder specerijen gaan de snappers op het rooster boven een houtvuurtje en heerlijk zijn ze. Dat kan die schilpaddenman wel. Die moet vissen vangen voor z’n opvang. Hem heb ik het aas gegeven van vanmorgen met wat lood en zakjes verschillende haken en onderlijnen en heb een vriend voor het leven gemaakt. Die zag ook die aanbeet eerder die avond maar zelf nog nooit zo gevist.

Hier probeert hij met een net vis te vangen voor de schildpadjes. Je zag ‘s avonds grote scholen vis aan de oppervlakte azen.

*Heel de avond bezig voor een paar visjes*.

Dat moet toch beter kunnen. eerst eens een net vinden of maken met de goede mazen zodat de vis er in blijven steken achter hun kieuwen zou een goede optie zijn…

Ik heb het ook geprobeerd met van alles en nog wat maar net als harders bij ons eten ze plakton, grill etc. De mazen van het net waren te klein en je zag de vissen er tegen aan zwemmen, duiken en er onder door van door gaan.

Op Lombok nog maar eens proberen

21 maart 2011/0 Reacties/in Avonturen, Indonesia, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

We zitten 21-29 maart 2010 ook een weekje op Lombok en van Karel van Putten een prima lokatie doorgekregen. Bola Bola Paradis waar een Nederlander Huib van de Kerk de scepter zwaait.

En een Pradijs is het zeker. Geen toerist te vinden, op heel Lombok een handje vol gezien. Iedereen gaat gelijk door naar Gili Trawangan en vergeten Lombok. De eigenaar Huib en zijn vrouw Annemarie van de Kerk kwamen uit Dubbeldam, al jaren een deelgemeente van Dordrecht en waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Maar het kan nog gekker. Mijn buren op Bola Bola hebben ook jaren op Dubbeldam gewoond en wel in de Lijsterbesstraat waar ik ben opgegroeid. En om het kompleet te maken; Annemarie is fysiotherapeut en heeft mijn moeder nog behandeld vlak voordat ze overleed en “minyak gosok” (olie tegen spierpijn) gegeven. Hoe het soms kan lopen. We, en iedereen komt aan op Gili Trawigang en van daar uit ga je op de local bootjes naar de verschillende eilandjes. Onze bootje ging pas eind van de middag naar Gilli Menno dus ff daar rond gekeken. En dan zie je hoe primitief (puur geldgebrek en ontbrekende nodige kennis) daar nog wordt gevist.

Zijn molen is dus een fruittdrankflesje. En daar zijn ze nog behendig in ook. Denk niet dat je het van ze win om die kleine gepen te haken. Want dat is in Nederland natuurlijk al jaren verboden (dat dreggen met 3 of 4 haken) en is al voor lange tijd uit de boze.

Ik ga elke dag vissen op Lombok en wordt netjes opgehaald door de beste visser van het naburige dorp vlak voor de deur. Hoef alleen maar vanaf mijn huisje het grasveld over te lopen naar het strand. Wat problematisch is is natuurlijk je verstaanbaar maken. Want wat je eigenlijk wilt is natuurlijk langs het talud vissen maar niet uit te leggen.

We gaan elke dag trollend naar open zee tussen de eilandjes door waar het flink kan stromen. Dan vangen we wel de grootste vissen maar ik vind dit het meest onaantrekkelijke van vissen. Doe dit thuis ook alleen maar als laatste redmiddel om een dag nog goed te maken. Gaat liever vertikalen of werpend vissen.

En trollen gaat hier hard, erg hard, zo hard dat mijn plug zo nu en dan wel een popper lijkt. Het water is zo helder dat de vis geen tijd moet krijgen om de plug te bekijken. Ze tikken hem gewoon zo nu en dan aan maar daar heb ik later een mooi voorbeeld van. En als we dan op open zee zijn zoeken we een rif op en kan het vertikalen beginnen in het aquarium op 40-50 mtr. diep.

*Je vangt er weinig van dezelfde kleur, ze zwemmen toch in scholen zou je denken*.

Om dan weer als het wat minder wordt met de aanbeten te verkassen. We werden elke middag weer opgewacht door Huib en enkele personeelsleden of we wat gevangen hadden en natuurlijk moest de vis op de foto.

Alle mensen zijn er aardig en behulpzaam. Huib ik hoop dat je deze mensen bij elkaar weet te houden want je heb een gouden crew.

‘s avonds nog geprobeerd vanaf de kant met de overgebleven garnalen maar het aas was groter dan de vissen.

Terwijl de locals er ’s nacht op uit gingen om met elkaar een rij netten te leggen.

Werd ik elke dag opgehaald na een uitgebreid ontbijtje. Lunchpakketje mee en het rif afstruinen. Heerlijk natuurlijk zeker met deze temperaturen. Neem zeker volgende keer een dieptemeter mee of fishfinder want die miste ik. Het is lastig op zo’n groot water het talud te houden. Nu moesten we afgaan op de stromingen en de kleuren van het water.

Tot in de vaar route van de carriers die elk uur afvaren naar Bali vissen we in die diepe geul. Daar stroomt het wel ja

Om dan ‘s avonds verwent te worden met Rendang of Smoor. ’s morgens opgeven wat je wilde eten en smikkelen maar. Verser kan niet. Vooral de vers gevangen vis, daar moest je snel bij zijn want die werd door iedereen vet gewaardeerd.

En Huib kreeg nu ook de kriebels en wilde en keertje meegaan. Dat heeft hij geweten. Precies de slechtste dag die begon met een buitje.

En als het regent dan plenst het ook goed. Maar we zitten droog en de onweer was ver weg dus hop we gaan weer trollend richting het rif. Er kon vandaag lichter worden gevist dus i.p.v. een kilo lood….. met twee bougie’s lukt het ook. Eind van de week hem wat lood en een Zwitsers zakmes gegeven en dat vond tie prachtig.

*Bodemvissen dus de variëteiten tegen het rif aan*.

Dan doen we één van de eilandjes aan en om te genieten van onze lunch. dat is dan weer prima geregeld.

Met een enkele passant als toeschouwer. Fantastisch. Wit strand, helder water. Je heb geen snorkel nodig om al die gekleurde vissen te zien zwemmen.

En terwijl we aan het badderen zijn horen ik het mooiste geluid dat ik op het water ken. Hard spetteren, als een plaatselijke regenbui, het geluid van een school springende visjes. Onder en om een niet afgemaakte (de zoveelste, er staat hier heel veel niet afgemaakt. Men vergist zich gewoon in de infra struktuur. Als je alles moet aanvoeren van water, stroom, brandstof, voedsel, enz is het niet te doen) aanlegplaats en niet zo’n kleintje ook, de ambities waren groot is het een drukte van overal springende scholen vis. Natuurlijk worden er de hengels uit gegooid maar ze tikken, grote blauwe vissen met een gele staart, mijn dode visje aan en laten het vervolgens links liggen. Het water is er zo helder dat ik tiental meters de vissen zie zwemmen en jagen onder de scholenvis. Twee keer zie ik mijn aasvisje worden gepakt. maar sla in het luchtledige omdat mijn aas van de haak is gevallen en daar zweefde zonder haak. Ze zien dat gewoon en het vertrouwen was er toen al niet echt. Eerst 4, 5 keer aanstoten voordat het aas werd genomen.

*Ja dat is em, wat knalden die in die school visjes*.

Later die week zouden we nog wel een gedroogd exemplaar te zien krijgen. We krijgen trek en gaan richting Bola Bola waar ik natuurlijk weer een dolletje maak met het personeel over het weer dat we hebben meegemaakt met natte Huib. Dat vinden ze grappig hoor de baas vissen in de regen

*Echt waar ik staat tov een volwassen vrouw*.

Dus natuurlijk geinen als ze na het eten en de afwas naar huis gaan. Mogen de plu wel ff lenen. Maar is dat wel zo handig achter op de brommert. Ik laat wel zien hoe dat dan moet. Hardstikke leuke moderne gasten die daar werken enne. Maar die vragen er dan ook zachtjes om en doen prima mee, solliciteren erom noemen we dat. Prima verstandhouding onderling dus en de gasten en houden wel van geinen met die rare donkere Blanda.

Met de BassMeister en Martin op Haringvliet

2 januari 2011/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Maandag 2 januari 2011 gaan we uitwaaien op het Haringvliet. Eventjes de feestdagen verlaten en heerlijk vissen op die grote plas water.

Terwijl ik de wagen weg zet na het traileren en de botenwagen op slot zet start Waldi alvast de motor. Alles is op elkaar ingespeeld zo onderhand.

*Sigaartje en een sjaggie en we kunnen gaan*.

Ver hoeven we niet te varen onze winterstekken liggen vlak bij de helling.

De eerste zander van het nieuwe jaar is al snel gevangen gevolgd door een mooie baars op dezelfde shad. Liefhebbers van een handtasje of forel.

Het weer wordt er niet beter op maar met de wind in de rug valt het nog mee. Slecht weer bestaat maar slechte kleding net voor ons.

*net zo blij zijn als je maatje er eentje vangt*.

Na regen komt zonneschijn zal ik maar zeggen en we hebben nog een heerlijke leuke middag op het water.

We zijn vaak met z’n drietjes te vinden op deze plas en deze stek in de wintermaanden. Als de zon al zakt wordt het frisjes. Nog net geen ijs in de ogen van de hengels maar het was weer een heerlijke dag. Waldi’s quote; een slechte dag vissen is altijd nog beter dan een goede dag op je werk en zo is het maar net. Allemaal nog de beste wensen.

Storm op de Punt

11 november 2010/0 Reacties/in Avonturen, De Punt /door Freek Oosterhuis

Donderdag 11 november 2010 is het me wat te gortig om alleen op de Punt te staan. Het kan dan werelds zijn in dit jaargetijde maar alleen is heel eenzaam daar.

De golven slaan er over heen en dat is niet erg maar alleen er er moet maar wat gebeuren. Uitglijden is zo gebeurt.

Ik laat de hengels in de auto en gaat weer naar de koffie. Maak nog een leuk filmpje maar dat komt later als ik snap hoe ik dat op de site kan krijgen zonder dat het te lang duurt om te laden. Laterrrrs.

Zo kan het ook vergaan

8 november 2010/0 Reacties/in Avonturen, De Punt, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Met een beetje wind op de punt dinsdag ochtend 8 november 2010. Met dit weer moet je er zijn om dikke bakken van snoekbaarzen te vangen.

Filmpje is fantastisch. Komt er aan. (30-08-2022) ben nu alles aan het overzetten van de oude naar nieuwe site.

Mijn maatje net em wel even

29 oktober 2010/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Haringvliet, 29 oktober 2010. Vandaag een mooie dag om te trollen volgens Joop. Ik ben daar niet zo van maar Joop doet dat graag. Je bestrijk zo een groot gedeelte van deze grote plas op zoek naar predators. Misschien een verdwaalde zeeforel die nu naar binnen trekken zou de kers op de taart zijn

Dus nemen relatief we klein pluggen met lichte hengels. Stokken die een klap kunnen opvangen want met trollen hoef je meestal de haak niet meer te “zetten”. Een stevige body en een wat zachtere top is prima

*Eigenlijk weet je het al bij de aanslag op je hengel*.

En we zijn goed en wel onderweg op die grote plas water langs het talud. Dat is zonder GPS trouwens niet te doen. Er is op het Haringvliet geen recht stukje talud te vinden. Misschien langs de Zeedijk maar omdat daar dan enkele honderden meters recht stuk is zal daar weinig te vangen zijn as dan wel daar in de stukken met diepte verschil. Daar willen in het na seizoen nog wel eens wat snoekbaarzen de dienst uitmaken. Dus de plug duikelt van ondiepte naar diepe gaten en langs een talud varen dat valt niet mee

Je weet gelijk na de eerste run dat dat geen baars is. alle aanbeten zijn hetzelfde. Een verschrikkelijke dreun en eer dikke run. Met meters lijn nemend waarna die het ruime sop kiest en naar het midden het diepe zwemt met een gierende slip. Om dan plotseling dat de lijn slap valt. Nu als een wezenloos slingeren aan je molentje want je denkt die is los. Maar niets is minder waar hij zwemt met een noodgang op je af om als je de snelheid bij kan houden met draaien aan je slingertje. Dan duikt hij vlak bij de boot op. Soms springend op, over het water en is die dan nog gehaakt krijg je nog een paar verschrikkelijke runs te pareren. Een fantastische sport is het die zilveren torpedo’s

*Die baarzen zijn een fenomeen op het Haringvliet*.

*Men komt er voor van over de gehele wereld ze op hun PR lijstje te zetten*.

Helemaal goed natuurlijk zulke rovertjes te vangen op licht materiaal. We zijn verwent hier op het Haringvliet met deze vissen. Buiten hety delta vissende collega’s doen er een gebedje op om deze vissen te vangen

Hehe dan kan ik aan de bak. Het ritueel is hetzelfde een dikke ramm je bent echt je hengel echt kwijt als je hem niet goed vast houd. In de steun is bij ons beide uit den boze. We willen de aanbeet voelen. Dat is eigenlijk het mooiste moment op het portretteren na dan… En na een dikke drill met dito runs te pareren kunnen we em eindelijk netten. Joop heeft al wat plaatjes geschoten en pakt het landingsnet om en te netten. Dat lukt em natuurlijk. Moet zeggen dat dat wel eens beter is gegaan want half op je knieën voor in de boot na twee keer missen maar dan toch zit hij er in. Ik zeg nog aan board met dat net maar ben te laat. Terwijl Joop overeind komt. Eigenlijhk strompelend, ik weet niet wat die heeft uitgespookt gisteravond. Waarom niet zittend op het bankje, desnoods staande maar op je knieën valt het niet mee op te staan in de Linder en jawel hoor. Met een dikke boog springt de zeeforel zo weer uit het schepnet. We kijken elkaar aan en ik vraag em nog wil je niet dat ik er ook eentje vang. Zou de tweede kers op de taart zijn vandaag. Waarop Joop antwoordt. Nou ja je heb in ieder geval de foto’s nog. Zie boven staande….

Middelharnis met Leo

26 oktober 2010/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Dinsdag 26 en 27 oktober 2010 ga ik in de ochtenduurtjes rondom de monding van de haven in Middelharnis vissen

Het gaat heerlijk 26 oktober 2010 met een mooie zonsopgang beginnen we de dag goed.

We kunnen ze ook vinden langs het steile talud en de aanbeten zijn weer hard en niet te missen.

Ze zijn niet allemaal grote dikke vissen maar de sport en daarbij behorende lol is er niet minder om. Het weer is heerlijk dus we zitten hier prima te vissen.

Dat er in die scholen dus verschillende jaarklassen bij elkaar kunnen zitten is duidelijk. Kleinere als deze moeten toch oppassen denk ik.

We zijn niet de enigste vanmorgen.

De volgende ochtend woensdag 27 oktober 2010 nog maar eens proberen want dat van gister smaakte naar meer maar geen begin in het zonnetje vandaag.

*Echt wild is het niet en de Linder moeilijk te besturen met deze wind*.

En zo zie je maar dat de ene de andere daag niet is. Weer is omgeslagen of de vis is vertrokken op een paar dreumesen na of kunnen we ze niet trickeren vandaag en zijn vroeger thuis dan gister. Kan Leo nog een paar uurtjes pakken voordat die naar Europoort vertrekt om de economie draaiende te houden.