Kleine Belt 2016 DM 4
Dinsdag 5 april 2016 weten we het allemaal wel zo’n beetje. Iedereen wordt rustig wakker rond een uurtje of acht en bestormt het mee gebrachte koffie zet apparaat van Rob of neemt een kop thee. Dan rustig broodjes bakken en de tafel dekken. Het weer bekijken wanneer we naar buiten kunnen om vis te gaan vangen.
De oven is weer gevuld met broodjes maar dit keer wordt er gekozen voor een gekookt eitje. Dat wordt een hele discussie want ik wil em 5 min. en de rest veel korter. Moet dat eitje er gelijk in, na het water kookt maar dan zakt de temperatuur. De eieren worden er uit gehaald uit het kokende water wanneer iemand deze wilt hebben. Even schrikken onder koud water en nassen geblazen. Het wordt een hele klus de eitjes uit het kokende water halen op de precieze minuut van de I-phone en te laten schrikken onder koud water maar ben blij dat ik een 5 minuten eitje heb.
En ook zo’n gekookt 5 minuten eitje waar de dooier nog zacht is en het wit niet vloeibaar is is heerlijk op die warme broodjes. Dat ga ik thuis ook doen ‘s morgens. Die twee minuten van Hans en die drie van Fred vind ik te zacht. Richard heeft 4 minuten maar Rob en ik houden het bij een vijf minuten eitje. De dooier mooi helemaal zachten het wit niet hard.
Vandaag zit het helemaal dicht van de mist dus rustig aan vanmorgen. We keuvelen een beetje in het rond en een ieder doet op z’n gemak z’n ding.
Ik kom van buiten en maak wat still opnamen en die zijn eigenlijk ook heel casuel, gewoon gezellig. Het is wachten op een beetje wind zodat de mist vertrekt.
Maar om een uurtje of elf wordt het lichter maar de wind laat het nog steeds afweten. Het lijkt een mooie dag te gaan worden om op het water te vertoeven. Alweer.
En dan komt de aap uit de mouw. Gisteren al contact gemaakt met de zeer vriendelijke visser met em uit z’n bootje te helpen. Ik begreep em toen niet gelijk dat hij een handje nodig had. Maar nu hebben we volledig contact en het is gewoon een gezellige goosert. Volgens de lokale vissers komt dat, de slechte vangsten van de laatste tijd omdat er een half jaar geleden een grote brand is geweest bij Kolding en twee mnd geleden in de haven is een grote kunstmestfabriek in vlammen op gegaan. Al dat bluswater doet ons nu de das om. Dat liep gewoon de Kleine Belt in. Er is geen voedsel meer voor de predators volgens hem. Wij zien onder water ook niets op onze fishfinders en onder water lijkt het wel de woestijn. Daarom kunnen we geen plantengroei vinden op de Hummingbird op de randen naar dieper water. De mannen met wie ik mee ben gegaan die komen er al dik twintig jaar meermaals per jaar. Kennen er ieder wrak, oneffenheid, riggel of ondiepte dus aan de kennis ontbrak het dit jaar niet. Jammer maar het zit niet mee als ik naar Denemarken gaat. De eerste dag gelijk de grootste vis gevangen, een gulletje van 48cm waar ik de pot mee heb gewonnen. Dat zegt wel genoeg. De rest van “grote” vissen van de weliswaar platvissen zaten in de dertig cm. Rondvissen kwamen niet boven de 25 cm uit deze vakantie. Raar eigenlijk dat dan één jaargang schar het dan kan overleven met deze omstandigheden. Die zullen het dan moeten gaan doen voor de nazorg zonder vreten. Maar meer heb ik te doen met de man naast ons in de box. Het is tenslotte zijn vreten en levensonderhoud. Wij zijn over een week weer thuis en overleven het wel
En als wij weer gaan vissen ruimt hij zijn bootje weer in tegen beter weten in. We moesten wel samen lachen want sommige mazen in het net waren dertig, veertig centimeter groot doordat vele mazen kapot waren. En hij stopte dat gewoon in de basket. Denk eerder dat de animo ver te zoeken was. Het interesseerde hem waarschijnlijk niet meer want hij moest lachen toen ik er over begon. Wat moet ik er mee vangen en laconiek haalde hij de stenen en wier er uit en stopte het aan alle kanten kapot net terug in de mand.
Maar die traditie met kabeljauw en Mosterdsaus in Denemarken vergeet ik nooit meer. Mijn moeder kon dat als de beste maken en toe we eens in 2002 in Denemarken waren hoorde we dat ook dat het hier een traditie was. Elk restaurant had dat op de kaart staan. Natuurlijk aten wij dat ook een keertje in ons appartement en toen heeft Henny dat goed afgekeken. Nu eten we dat vaak met snoekbaars. Heerlijk met kruimige aardappels en erwtjes met peentjes. Wel verse groente graag…
Wanneer we er aan komen op de stek liggen Fred, Rirchard en Hans er al en het stroomt er als een jekko. Al driftend langs de rand zitten ze daar op op veertig meter en elk driftje dieper richting de zeventig en meer zover je wilt gaan. Het vissen met die harde stroom wordt het wel steeds lastiger met je paternoster de bodem te houden al driftend totdat het niet meer is te doen. In je lijn is een hele lange bocht komt te liggen dat je de aanbeten niet meer voelt. Zelfs niet met gevlochten lijn. Dat gaat goed komen met de vangsten denk je steeds. Er zijn nog meer stekken en ergens moeten we ze toch kunnen vinden. Maar het zal de slechtste dag worden van de week. Ook op alle volgende stekken is het huilen met de pet op.
Wel vang ik weer een nieuwe specium van deze week. De eerste wijting. Das al een flinke kabeljauw voor deze week hoor ik naast me maar volgens mij Rob, is dit een wijting. Heeft hij een sikje vraagt hij en als ik dit dan kan vertellen dat hij het mist heb ik de aandacht van em. En bij nader inzien van de meester moet hij het beamen dat dat een wijting is en het zal bij die ene vis blijven. Dat wordt smullen vanavond met z’n vijven…
Wijting
De wijting (Merlangius merlangus) is een straalvinnige vis uit de familie van kabeljouwen (Gadidae), ordekabeljouwachtigen (Gadiformes), die voorkomt in het noordoosten van de Atlantische Oceaan van de Barendzee en IJsland tot aan Portugal, ook in de Noordzee, Zwarte Zee en in delen van de Middelandse Zee.
De wijting is gemiddeld 24 cm en kan maximaal 70 cm lang en 3,1 kg zwaar worden. De hoogst geregistreerde leeftijd is 20 jaar. De rug is groenblauw en de flanken van levende vissen zijn zilverkleurig (wit als de vis dood is). Er zit een klein zwart vlekje aan het begin van de borstvin. Er zijn drie rugvinnen met achtereenvolgens 13-16, 18-25 en 19-22 vinstralen, waarbij opvalt dat de eerste twee rugvinnen sterk in grootte verschillen.
De wijting is een zoutwatervis die voorkomt in een gematigd klimaat. De soort is voornamelijk te vinden in zeeën, zachtstromend water en rotsachtige wateren. De diepte waarop de soort voorkomt is gewoonlijk 30 tot 100 m onder het wateroppervlak. De wijting foerageert op modderige, zandige of grindrijke zeebodems. Het dieet van de vis bestaat uit garnalen, krabben, mosselen, andere weekdieren, borstelwormen, inktvissen en visjes.
De wijting is voor de beroepsvisserij van groot belang en ook gewild bij zeehengelaars. Door de onzorgvuldige behandeling staan wijtingen op de Nederlandse vismarkt in laag aanzien. Ze worden gebruikt als kattenvoedsel of ‘verstopt’ in lekkerbekjes. In Frankrijk is het een gewilde consumptievis, die direct vers wordt verkocht en zorgvuldig toebereid. Jonge wijting komt voor in de ondiepe kustwateren van de Lage Landen zoals in de Scheldemonding en de Waddenzee. Deze vissen worden ook gevangen als bijvangst bij de garnalenvisserij.
Veel vissen vangen we vandaag niet en zeker geen maatse. Vaak is het wel zo dat als ik een aanbeet krijg aantik en zal het lood iets verplaatsen in de stroming en hoop dan op een tweede of derde vis. Er zitten er altijd een stelletje bij elkaar maar vaak heeft de platvis ook een tweede haak tot zich genomen. Waarschijnlijk voedselnijd omdat er zo weinig te vreten is. Het wordt dan ook geen lange dag vissen vandaag en aan één kant komt dat goed uit. We gaan boodschappen doen… jawel bij de Lidel.
Gelukkig heeft de rest van de Crew ook nog wat bij gevangen en dan kan Rob alias Kokkie deze week weer vanmiddag zijn kookkunsten vertonen. Zie hoe makkelijk het is de vis dun in te smeren met een papje, gewoon in een plastic zak en lekker husselen. Goeie truck weer van Robbie.
Potje klaverjassen. Laatste potje deed ik in m’n dienstijd en een keertje gedaan met de overbuurtjes Johan en Yvonne toen ik nog woonde in de Theo Kwantenstraat. Daar deden we over een potje de gehele avond acht tot ver midden nacht met mijn meissie erbij. Hahaha daar hebben we het nog vaak over. Kaarten dat deden ze daar elke week dus die konden het wel. Dus wij ook een keertje. Henny de spelregels uitgelegd maar die heeft niets met spelletjes. Na een paar rondes wisten zelf Johan en Yvonne niet meer wie wat in z’n handen hadden. Ja dat waren gezellige avondjes zeker niet met mes op tafel dus.
Vanavond zijn we heer en meester en winnen twee potjes als de punten om half Eén worden opgeteld. Zal het ook niet vergeten. Als ik of Rob vroeg had ik steeds de tien en het Aas bij van de andere kleur. Op een gegeven moment heb ik nog drie troeven over na troeven trekken, twee azen en een kale tien. Kom ik met de tien uit want die ben ik toch kwijt. Maar dan komt Rob met het Aas . Hahaha, je had ze moeten horen. Sowieso met de tien uit komen als je niet zelf het Aas niet heb en dan legt m’n maatje zonder blikken of blozen het Aas neer. Werelds die gezichten en de daarbij behorende opmerkingen. Je heb van die avonden dat alles precies goed valt. De rest is natuurlijk voor mij. Nog een afzakkertje en ik hou het voor gezien. Morgen weer vissen trekken in de Kleine Belt…
