M’n ontbijtje van vanochtend op een flink stuk appeltaart na dan.
We zijn weer dik na de file vertrokken naar Wales woensdag 28 september 2016. We nemen de middag sessie en die begint om twee uur. Alle tijd dus. Uurtje eerder maken ze geen probleem van is onze ervaring. Ik heb er reuze zin in zeker na de laatste keer maar het weer is nu heel anders. Veel wind en vooral veel nattigheid van boven.
Vandaag gaan we weer naar Wales een bootje huren en weer op die forellen vissen. Vorige week was echt fantastisch. Het weer is wel een stuk slechter dan vorige keer. Toen kon je in je T-shirtje vissen. Zou dat vandaag niet doen. Dan mis je alle fun van aankomende week…
Zal niet m’n eerste broodje kip met BBQ saus worden deze wkn.
Vanmorgen hebben we aan de appeltaart gezeten daar is John helemaal verzot op. Als hij die maakt en niet overdreven dat doet tie dus om de paar dagen moet je vlug zijn wil je nog wat proeven. Maar rond de middag krijgen we toch weer trek. Komt goed uit het stuur van de auto is niet meer om te buigen. De auto scheurt al het terrein op van een vreetschuur van het bekende merk. Moet toegeven met m’n maatje neem ik altijd een milkshake banaan achter af en dat houwen we als nostalgie er in.
De omgeving is weer fantastisch.
Toch even het anker uit en het raam open. Lui als een toerist een plaatje maken vanuit de auto van de schitterende omgeving.
Nog een stukkie Wales omdat het zo mooi is.
Wilde eerst die twee foto’s naast elkaar zetten maar omdat de omgeving zo mooi is in volle glorie.
Die wil je niet aanrijden.
Ze houden rechts aan…
Waar Wales beroemt om is de ontsnapte loslopende schapen die kris kras overal rondlopen. Die wil je niet tegenkomen in één van de vele scherpe bochten.
Daar ligt het dan te lonken.
Lake Brenig waar we gaan vissen is een drinkwater opslag voor ook Chester. Je mag er niet in met je eigen bootje i.v.m. besmetting maar voor een paar knaken kan je er een bootje huren incl wat je bent vergeten. Alles ligt voor je klaar als reddingsvesten, kleding, schepnet zelfs een picknick mand kan je vullen in het restaurant.
Zo kan je goed zien dat er een dam is aangelegd in de vallei.
Men heeft een dam aangelegt in de valei en zo te zien is het knap diep in het midden. Een mooi verhaal is de laatste eigenaar een boer die zijn land verkocht. Zeker als John het smeuïg verteld.
We gaan gewoon door waar we vorige week zijn gebleven, forellen vangen.
De eerste halve dozijn verlies ik allemaal bij de boot als ze beginnen te springen. zou die enkele haak hier niet werken. John vindt me een tikkie eigenwijs. Ik heb em wel eens verteld dat fotografen eigenwijs zijn of misschien wel moeten zijn maar dit vindt hij te eigenwijs. Ik ga stug er mee door. Werpend kan ik ze wel vangen maar trollend na aanslaan en die fantastische dril raak ik ze zomaar kwijt bij de boot vlak voor de landing. Of zal het m’n nieuwe hengel wezen waar dit aan ligt. Nee ik ben de wartel vergeten er tussen te zetten. Nu draait de vis zich alsnog los van de enkele haak.
Wat een mooi stukje Wales.
Het water is kristal helder en hier werpen naar onder die bomen levert vis op. Er valt van alles uit die takken en je ziet ook overal steigende vissen. Je hoeft alleen je plug er naar toe te gooien en Ramm zodra die het water raakt. Meestal kom je dan niet aan de twee slagen met je molentje.
Achter de bomen is het best te doen.
Midden op die grote plas is het Bfr 5-6 met soms hogere pieken. Dus zo nu en dan in de luwte is dan een verademing. Maar ja eens moet je weer terug.
Op het meer zelf is het af en toe dwars op de wind water scheppen.
En we zijn wat verlaat natuurlijk dus moeten opschieten op niet al te laat weer binnen te zijn. Dus vol gas dwars oversteken.
Twee verzopen Hollanders.
We zijn dan wat nat, gelukkig had ik een goed pak aan maar Guus heeft minder geluk. Die is gaan bewegen en met straaltjes liep het zijn kruis binnen.
Was weer een prima visdag vandaag.
Snel alles de auto in dat zien we thuis wel. Zeker twee liter water in de viskogger en de kleding is kilo’s zwaarder geworden. Allemaal de wasmachine in en klaar stomen voor morgen.
Ik neem alvast een wijntje.
John moet nog even naar de studio en ik laat het thuisfront vast wat foto’s zien. En neem alvast een aperitiefje op de geslaagde dag. Vis spullen uitpakken en laten drogen in de verwarmde garage. Wat onderlijn montage’s veranderen voor de karper visserij in een putje voor morgen in de namiddag na het John zijn werk. De betreffende hengels optuigen zodat alles klaar staat en we direct kunnen vissen na aankomst.
Alle twee onder zeil.
Als dan John thuiskomt met een warme hap vindt hij alles in diepe rust……
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9577.bewWp2_.jpg650866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-09-28 18:12:002023-06-26 18:40:40Lake Brenig in Wales
Die voorste haak daar gaat nog een ringetje af. Nu kunnen ze tijdens het werpen in elkaar vallen/steken.
Nu ik wat langer blijf kunnen we mooi nog een keertje gaan forellen en nog een dag met Gary mee op de Engelse predators vissen. Die riviertjes de Dye bijvoorbeeld hebben toch wel een hele grote aantrekkings kracht. Daar ruikt nee stinkt het gewoon naar dikke snoek. Helder plantenrijke oevers met grote leliebedden velden. Mooi gezicht maar wat daar onder vertoeft, daar ben ik benieuwd naar
Dinsdag 27 september 2016 eerst maar eens wat culturele kennis opsnuiven van mijn logeer adres het plaatsje Chester. Ik zou eerst een paar dagen blijven en dat werd dus een week maar Julie heeft m’n vliegticket voor de derde maal verlengt naar volgende week dinsdag. Die gaat met vriendinnen naar Bordeaux aankomend week-end en dan zit John heel zielig alleen. Dan moet ik em maar vergezellen in zijn eenzaamheid. Trouwens waar vindt ik zo’n goed in de kost adres. Elke ochtend m’n ontbijtje klaar, we lunchen vier á vijf keer per dag, een warme avond hap, ik wordt overal heen rond gereden. Hier kan ik denk wel aan wennen. Ik mag niet in zijn auto rijden van de overheid. In Engeland is de auto verzekert en niet als bij ons de persoon. Onverzekerd rondrijden hier in Engeland is niet verstandig. Het enigste wat ik moet doen is de vis spullen klaar maken voor een bepaalde discipline in de visserij die we willen gaan doen. Je kan het slechter treffen. Toch…
Nog geen kwartier wandelen naar je werk.
We wandelen zo de wijk uit vanaf de studio de brug over naar het centrum waar de winkel van John is. Vandaag moet hij aan de bak en ik kan em wel met het een en ander helpen. Illa de hond moet ook z’n uitrje hebben en het is zo laat in de middag om de spullen voor morgen klaar te maken.
De doden deden ze toentertijd hier inmetselen in de muren.
Bij ons lagen de rijken in de kerk begraven onder de grote stenen vloer (rijke stinkerts) maar aan de overkant hier op dit eiland metselen ze deze in de muur.
Amfitheater.
We steken het amfitheater t.o.v. de kerk over die zijn ze aan het restaureren en er zullen volgend jaar allerlei evenementen in worden gehouden met een groot uitgaans gebouw erbij met barretjes, pubs en eet gelegenheden. Aan de overkant onder de stadspoort door en John kan aan het werk. Ik zal een beetje op em letten. Eind van de dag ga ik de spulletjes bijeen zoeken thuis want nu ik er toch nog ben gaan we morgen naar Lake Brenig in Wales. Dat was laatst dinsdag een perfecte dag. Gary krijgen we niet te pakken dus misschien a.s. zondag of maandag als het winkeltje van John gesloten is kunnen we daar nog heen gaan. Naar morgen zie ik wel uit. Jullie zien dat het een heerlijke wandeling voor mij elke ochtend is. Ik loop dan nog door de “widdows” de lage weilanden langs het water met de hond om daarna te gaan lunchen met John die er dan al een halve werkdag er op heeft zitten.
Zo gaan we er minder missen.
Eerst de pluggen veranderen want die vele missers en losse willen we niet meer hebben. Wat een dreunen waren dat zeg. Heerlijk. Ik zie er naar uit…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9450BewWp2.jpg650866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-09-27 17:30:002023-06-26 18:02:57Het bevalt me best zo
Maandag 26 september 2016 is het dan zover. We gaan vissen op de rivier de Dean bij Cloucester vanuit de boot. Het thuiswater van Gary Palmer. Gary zat ook in het Reuben Heaton Team tijdens de WPC 2016. De World Pradator Classic de wereld kampioenschappen roofvissen. Eens kijken op zijn thuis water. Ben hartstikke benieuwd hoe het er hier aan toe gaat op de rivieren van Engeland.
Na een gezond ontbijtje ben ik er klaar voor om de plaatselijke predators te bestoken met kunstaas hier op het eiland.
We hebben er zin in en kijken er al heel de week naar uit. Om Gary weer te ontmoeten en eens te zien wat er hier allemaal te beleven valt.
Twee keer een half uur oponthoud om te tanken….
We hebben net na de middag rond twee uur afgesproken om de ochtendspits te vermijden en we hebben natuurlijk de tijd en willen ook de avond spits ontlopen. Maar we brengen wel een bak water mee zeg. Wat een slecht weer is het vandaag.
Hier moet nog familie van me wonen.
We passeren Wolverhamton. Daar heeft een Oom van me nog gewoond. Inmiddels al overleden maar die was de voorzitter van de plaatselijke voetbalclub de Wollfs van Wolverhamton. Ik moet nog een shirtje ervan hebben licht oranje met drie zwarte wolven op de borst.
Rond twee uur zijn we er dan.
Onderweg hebben we al kontakt gehad met Gary en het komt hem allemaal goed uit qua tijd want hij moet nog het een en ander doen aan zijn bootje. Na en hartelijk ontvangst en elkaars spullen te hebben bekeken laden we de boot vol met hengelatributen. Ik wil graag een taklebox hebben voor m’n spinnerbaits maar ook Gary heeft alleen maar de kleine varianten dozen.
Tis al snel raak.
We speren eerst naar links onder de brug van de snelweg. Daar wordt de laatste tijd goed gevangen volgens onze visgids maar je zit er wel snel vast door allerlei rotzooi op de bodem. Hij heeft gelijk want al snel komen de eerste vissen boven water voor een pasfotoootje…
Het hele rijtje vangen we vol baars, snoekbaars en snoek.
Geregeld vangen we vissen en volgens Gary zijn dat hele mooie voor hier op het water dus de grotere exemplaren gaan voor en portretje. Veel vissen zijn maar net groter dan onze shadjes.
Tuurlijk doen we ook mee aan de Tompouce challenge van Mario en Mirabel.
Het gaat lekker onder de brug en op twee meter water zijn de aanbeten keihard en niet te missen. We hebben het best naar de zin en onder de brug hebben we weinig last van het slechte weer.
We lagen lekker uit de regen en wind onder de brug en dat wordt beide een stuk minder dus tijd om andere stekken op te zoeken. We varen ons beginpunt in het haventje voorbij en gaan naar veelbelovende stekken volgens Gary. Daar vist hij het liefst. We zijn benieuwd.
Klein sneetje op de top van m’n pink en alles is rood.
Ben gewond geraakt aan van de kiewdeksel van de laatste zander. Een vervelend sneetje op de top van m’n pink en inmiddels is m’n nieuwe jas verkleurd. Toch maar de verband doos aanspreken.
De omgeving is weer schitterend.
Alles heeft met de overstroming onder water gestaan vandaar dat alle caravans nieuw zijn. Het moet een ravage zijn geweest want het water stond tot aan de voeten van dat kasteeltje.
Een schitterende omgeving
Gary heeft niets te veel gezegt. Het is een fantastische spot en ik denk dat wanneer er vissen van formaat zijn die je hier moet zoeken. Eén maal lk krijg ik er een beuk op die vast staat op de bodem en daarna langzaam beweegt naar dieper water. Dan weet je dat dat een beste is maar jammergenoeg schiet deze los. Ik vis met Fishhh shadjes van 5cm en dat is waarschijnlijk een te kleine inhaking kans bij een wat serieuzere vis. Wel een heerlijk gevoel natuurlijk en m’n maatjes zien ook een kromme …. wat een heerlijke stok is dat toch.
Gelukkig wordt het weer een stuk beter.
Alles zit ook mee met het weer vandaag. Het knapt zienderogen op en zowaar zien we een zonnetje aan de hemel verschijnen. En de kleine baarsjes doen verschrikkelijk hun best. Maar waar zijn die grotere ridders van de rivier.
We zijn lekker bezig.
De vissen hebben allemaal de grootte die waarschijnlijk bij dit water horen. Ik vis in het delta gebied van Europa, het Haringvliet, Oude Maas., Spui etc. Dat is het eindgebied van de zoetwater predators. Dat moeten we met zorg behandelen en verzorgen en dat blijkt nu wel weer. Het is het beste wat er voor de hengelsprt is te vinden in Europa. Misschien hebben we wel het beste vis water van de wereld. Je kan op elk moment van het jaargetijde een visje vangen.
De volgende stek is nog mooier.
Als je je techniek maar aanpas en dat is elders in de wereld wel anders. Daar moet je wachten of dat er een schooltje haring, sprot, krab etc. langs komt zodat er wat vis de scholen aas achtervolgt. Daar in een delta vang je de dikke vissen dat wordt nu wel weer duidelijk als ik een snoekbaarsje vang van een kleine vijftig centimeter. Dat is hier een serieuze vis volgens Gary.
Omgeving is werelds.
De volgende stek is nog mooier met lelievelden en een hoop zuurstof in het water. Hier moet het toch gaan lukken maar ook allemaal kleine spul in onze verwende ogen. De lol is er niet minder om want op die lichte hengels is het sport van de bovenste plank. Die dappere baarsjes, snoekbaarsjes en snoekjes geven dik partij op dat het lichte spul. Je moet gewoon je materiaal aan passen. Nu moet er niet een metersnoek op je plugje duiken…
We gaan weer verder door het landschap.De plug is net zo groot.
Wat een rovers zijn het toch John vangt een snoekje die iets groter is dan zijn plug.
De kers op de taart.
Maar dan is alles oké aan board. John vangt zijn eerste snoekbaars in Engeland en daar kwamen we voor. Tjeetje we zijn allemaal blij maar eentje in de boot kan zijn geluk niet op. Dat moeten we nog lang aanhoren ben ik bang voor….
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9436BewWp2.jpg650866Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-09-26 16:58:002023-06-26 17:27:03Dean in Cloucester
Naar een plaatselijk karperputje, beter gezegd een witvisputje.
Na het werk in de Foto Studio van John zondagmiddag op 25 september 2016 gaan we nog eventjes naar een karper putje. Want morgen maandag willen we Gary Palmer verrassen met een bezoekje. Gary was een team lid van me met de World Predater Classic dit jaar op het Haringvliet. Dan gaan we zijn thuiswater verkennen de rivier de Dean bij Cloucester. Daar zien we beide naar uit om er te vissen op baars, snoek en snoekbaars met kunstaas.
We brengen als John moet werken de auto naar de studio op het landgoed van Julie haar ouders en wandelen dan de brug over naar zijn winkel. Voor mij zijn het best ook zware tijden euuhe dagen als John zijn klanten achteraan moet rennen.
Beetje uitslapen, ontbijten en John weg brengen naar zijn werk, lunch, mijn grote nieuwe vriend uit laten, brunchen, hengels klaar maken voor de specifieke visserij die we willen gaan doen, de landelijke specifieke culinaire middag hap uitproberen als fish & chips, ragout in deegwaren of een nieuwe variant op Tapas op z’n engels heerlijk is dat allemaal, John weer ophalen, ‘s avonds een hapje eten in de plaatselijke kroeg. Het valt allemaal niet mee de dagen aan elkaar te breiden.
Het valt allemaal niet mee de dagen aan elkaar te breiden.
Er is elke dag wel wat te doen in Chester het oude vesting stadje.
Zaterdag ochtend lekker wandelen met Julia en dan naar John om die op te vrolijken in zijn sobere bestaan. In Chester is elke dag wel wat te doen, een gay parade, paarden races, muziek concoursen en nu weer staan er overal muzikanten te spelen en er zijn er bij die het beluisteren waard zijn. Die waarbij een hele act bij is zijn het leukst om te zien.
Dan bij een harde windstoot ligt alles te water met een gebroken hengel.
Zondag middag wil John nog een karperputje laten zien. We hebben vanmorgen het werk voorbereid voor Simone dus die kan heel de maandag photoshoppen (Facebook; John Jules Photography) terwijl wij een hengeltje gaan uit gooien in Cloucester op de Dean bij visgids Gary Palmer. Daar hebben we beide verschrikkelijke zin an.
Kamera = waarschijnlijk overleden.We kunnen alleen wat voorntjes vangen.
We blijven zoeken naar wat vis maar het valt in deze hoek niet mee om wat te vangen, zelfs niet met brood wat volgens John hier top aas is. Waar blijft Guus.
Mosselen is het antwoord.
Onze over buurman in de eerste vijver vist met mosselen aan zijn vaste stok en heeft geregelt beet. ook zijn zoon en kleinzoon staan zo nu en dan met een kromme lat. Tijd om eens een praatje te maken dus van hoie het er hier aan toe gaat met dat vissen in Engeland.
Zo heb je vele putjes in Engeland.
We hebben een heerlijke zondag middag in het zonnetje maar we zijn eigenlijk al aan morgen toe het vissen op de rivier met Gary daar zien we samen naar uit.
Alles hangt te drogen incl. kamera in de zon en harde wind.
De vuilnisbak als hengelsteun. Ik heb een nieuwe Mc Guiver bij me. Wel is de kleding en wat we konden redden uit het water zo droog in die wind en een zonnetje
En dan komen we thuis en heeft Julie heerlijk gekookt. Heb John leren kennen in 1980 met patat en een gebakken ei. Nu ga ik dat dus proeven en het is prima de lux.
Julie heeft heerlijk gekookt.
Of zal die pie van Julie er mee te maken hebben. Want die is heerlijk. Kan je me elke dag voorschotelen samen natuurlijk met een kip. Na zo’n dag buiten zijn we wolven aan de tafel. Heerlijk allemaal.
Zelfs een VIP plaats voor de auto als eerste in de rij.
Eindelijk, eindelijk vindt John, naar Engeland om te vissen op 22 september 2016. Het is alweer vijf jaar geleden op de kop af dat ik zijn huwelijk digitaal daar vast heb gelegd. En als hij niet alles had geboekt voor me was er nog steeds niets van gekomen. Een soort kidnapping dus maar wel een hele fijne overval. Alles is geregeld. Ik hoef alleen maar in te stappen en m’n kameraatje mee te nemen om de BassBuster avonturen vast te leggen.
Ik wordt dus netjes opgehaald op dinsdag 22 september 2016 door John. Is dat lekker zeg. Normaal moet ik alles regelen, de hengels, kunstaas, benzine , kleding , reddingsvesten en weet ik allemaal nog meer maar nu is het wat ondergoed, kleding en m’n fototoestel. en oja ook m’n paspoort niet vergeten..
Proost op uiteindelijk twee gezellige weken.
Als John me komt halen belt hij nog even naar P&O voor een prioriteit pasje. Kost 15 euro maar dan sta je wel vooraan in de boot. Er zijn drie aparte plaatsen naast de deur en en de drie plaatsen plaatsen vooraan in de rij. Zo hoef je niet in de lange wacht rij te staan. Moet je wel natuurlijk als eerste beneden zijn als het vertrekken is voor deck zeven. Je raad het zeker al…
Nee in die rij wil ome John niet staan. Helemaal voor aan en morgen als eerste de ‘loopplank’ af. Moet je natuurlijk wel op tijd opstaan en je niiet verslapen. Moeten we alsnog ergens tussen duiken tot ergernis van de deck meester. Guus ten voeten uit.
Hadstikiedee, trossen los.
Onze spullen in de hut, we hebben een extra grote aan de buiten kant maar je ziet toch niets in het donker bij de overtocht en we gaan ons vermaken aan board. In de bar is niets te doen en het personeel , Philepijnen willen van alles weten en we zitten zo een uurtje verder te leuten.
Een paar keer opscheppen, er is van alles.
Eerst wat eten en er staat van alles en ziet er goed uit allemaal. Op de dinsdag is het niet druk en een goede tip; ook de goedkoopste dag van de week om met de boot naar Engeland te gaan. De donder,- vrij,- maan-, dag zitten vol met mensen die over en weer moeten werken en het week-end met stappers. Veel Engelsen gaan voor een gezellig week-enje uit in Amsterdam, om een sigaretje te roken of vieren er vrijgezellen feestjes. Daar wil je niet tussen zitten zegt John. Helemaal van het padje zijn ze dan.
Nee we krijgen het niet helemaal leeg gegeten. Dan hadden e de broers van John mee moeten nemen. Dan was dat zeker gelukt. Zonder met m’n ogen te knipperen kan ik dat beamen.
De hele Bios voor ons alleen.
Dan naar de bios. We zijn alleen en de film die draait hebben we al gezien. De dame aan de help desk is een Duitse en John palmt haar in want hij spreekt perfect Duits. Zolang er niemand bijboekt voor de film die is aangekondigd mogen een andere film uit zoeken met wat meer dood en verderf.
Zeeman graf.
En voordat we gaan slapen is er nog eensereius gedeelte van de avond. Een zeemans graf voor John zijn schoenen. Die zijn op de naad versleten maar ze zitten zo lekker. Iedereen in Engeland vervloekt die lelijke dingen dusse een waardig afscheid.
We zijn gelijk vriendjes.
Wel lekker als je opstaat en je bent er al. We hebben alle tijd volgens m’n gastheer. Het wordt omgeroepen wanneer we aan de beurt zijn. Eerst gaan de vrachtwagens er af en eer dat deck zeven aan de beurt is dat duurt wl eventjes. Rustig aan wakker worden dus maar als we dan aan de beurt zijn en bij de auto zijn aangeland is alles al aan het rijden en dan drukt m’n chauffeur zo zijn auto in de rij en dan had je die stewards moeten horen gillen. We worden aangehouden en alsnog krijgen we begeleiding via een andere baan naar de buitenkant van het parkeerterrein. Je maakt altijd wat mee JohnieBoy alias Guus Geluk. We halen de hond op bij de ouders van Julie en ik ben er klaar voor.
Heerlijk opstaan met koffie en een visdag ontbijtje.
We eten nog wat en natuurlijk kan een visdag niet beginnen zonder en gebakken eitje met spek. We maken de spullen klaar en hoppa alles in de auto en we vertrekken naar Wales een kleine twee uur rijden door een adembenemend gebied. Lijkt wat op Schotland maar dan met veel meer bomen.
Een splinternieuw bootje, we zijn de eerste die em gebruiken.
Maar we hebben visdrang en van foto’s maken van de omgeving moet maar eventjes wachten. Dat komt volgende keer wel.
Chester – Lake Brenig is een mooi stukje tuffen.
Want het lijkt wel een beetje op Luxemburg maar dan overal met schapen waar ze beroemt om zijn. De houtkap en schapenvlees en net als de sage over de Dortenaren die ze hebben overgehouden door een schaap door de poort te smokkelen en hem aan te kleden als en mens. En vewrvolgens als dronken man tussen twee man gehangen om hem binnen te smokkelen hebben de walesmen ook de bijnaam schapenkoppen gekregen.
Het meer ziet er fantastisch uit.
En ook het meer is van adembenemende schoonheid en met kristal helder water. Nog helderder als het Haringvliet in het voorjaar je kijkt meters diep in het inktzwarte water. http://www.llyn-brenig.co.uk/. Je ziet de aangeslagen vissen al van verre uit de diepte aankomen. Fantastisch is het.
Hier heb ik een goed gevoel bij.
Ik gooi er een klein 6cm drijvend plugje van Rapala aan en we zijn nog niet trollend vijvtig meter op weg naar de eerste stek, m’n beugel sla ik net dicht als ik de eerste beuken er al op krijg. Bij de erste staat de slip nog veel te los van het vervoer maar bij de volgende veel te strak. Het zijn van die klappen dat ze gelijk ook weer los zijn, waarschijnlijk met een gratis piercing.
Savage Gear Prey Series ‘Roach’ 9,1cm (12,5g).
Later op de dag als het wat donkerder weer wordt is het gek genoeg een wat donkerder plugje, een wat grotere die het goed doet.
Degene die wel een portretje wilde.
Maar na enig afstellen lukt het dan toch om ze te landen. Nog steeds krijgen we vaak een dreun te verduren zonder hakenen ik weet dat er vanavond wat aan de pluggen moet worden gesleuteld. Een ringetje extra aan de staartdreg zal meer inhaken opleveren en de dreg vervangen door een enkele haak moet de rest inhaken. Want het is ven de gekke maar John ligt in een deuk wanneer ik vijf vissen achtereen los bij de boot omdat ze plotseling er onder door duiken of gewoon los schieten tijdens het springen rond de boot. Die willen zeker geen pasfotootje van je hebben hoor ik van achter uit de boot.
Dat is net te zwaar om zo te landen.
Het is fantastisch en we staan eigelijk alleen maar vissen te drillen en we worden hebberig. Te grote vissen zonder net proberen te landen omdat we het verkeerde net hebben geleend van de eigenaar. We zijn die van ons het net van rubber vergeten en we zijn dan ook langer bezig om de dreggen uit het net te ontwarren dan vissen te haken. Dus landen met je handen is niet te doen met die glibbervinnen. Vingen we al trollend vissen dan lieten we de boot er een tijdje drijven en vingen de vissen al werpend. Was niet al te moeilijk want ze sprongen bijna in de boot. Als je er eentje zag springen of beroering in het water, een kringetje was al genoeg als er en vliegje van het water werd weggezogen wierp je er je plugje heen en meestal als die net het water raakte kon je aan de bak.
Wat een gave omgeving is dit dan. En thuis breng ik John overal heen op het water, naar de stekken en hier doet hij dat voortreffelijk.
Omdat tie zo mooi is en ik ben er reuze blij mee.
We hebben een reuze middag en dat gaan we zeker nog een keertje overdoen deze week. Wat een krachten komen er los van zo’n relatief kleine vis. En zo nu en dan springen ze en meter hoog op uit het water. Bijna wind stil en een heerlijk zonnetje ja, ja dat is afzien voor de BassBuster. Heerlijk en nog een hele week in het voor uitzicht. Weet dan nog niet dat ik het zo naar de zin heb dat ik er nog een weekje aanplak en m’n terug vlucht verplaatst.
Natuurlijk proeven we er eentje en in kan je verklappen dat het heerlijk is.
We nemen er ook een paar mee naar huis en ik kan je verzekeren dat ze heerlijk zijn. Geen enkele grondige nasmaak zit er aan. Heerlijke vis is dit. Op het water vonden ze het toch al raar dat we de vissen zo terug kieperden. Er wordt op dit water vooral met de vliegenlat gevist en niet met shadjes, soft baits of pluggen laat staan met spinnerbaits. Want hoe langzamer je binnen haalde de hardste beuken kreeg je er dan op. Zelfs als de plug stil rond dreef omdat ik John moest helpen scheppen was ik meerdere keren bijna m’n hengel kwijt en een hoppa weer dubbele strike. De meesten andere boten hebben een paar vissen gevangen zie en hoor ik bij de schoonmaak plaats. We hebben het maar niet over onze aantallen gehad maar ze konden het wel raden aan onze reacties die zo af en toe over het water galde van plezier…
Nee geen schade gevalletje.
Vandaag mochten we de auto naast de boten steiger parkeren. Er was een auto rally door de heuvels van Wales. Wel imposant op de parkeerplaats waar de dure auto’s stonden en de rally wagens werden opgebouwd.
Portretje op lokatie.
De omgeving is fantastisch hier en John is er helemaal vol van. en stopt op de eerste beste parkeerplaats naast een grote schuur en wil perse een portretje van me maken. Na wat ongein dan toch gelukt als de eigenaar uit de schuur komt om polshoogte te nemen van die twee malloten en een houten paal op zijn erf.
Zo ontmoeten we Mick.
Die wil wel een fotootje schieten van ons beide voor zijn dagelijkse uitzicht en laat gelijk zijn werk zien. Hij last aluminium aan oud ijzer vast en dan zeg ik dit heel platjes. Met allerlei oude mallen maakt hij van oude vierzitters twee zitters en die brengen heel veel geld op. Delen van de auto die te slecht zijn worden vernieuwd met aluminium delen en daar gaat bet wat tijd in zitten om dat te buigen, tikken en te kloppen…. Nee het is vakmanschap wat we hier zien. En dan zo’n opgeruimde werklaats. Netjes hoor allemaal.
Home sweet home.
Wij gaan naar de warme hap op Denstone Drive in Chester nog een dik uurtje rijden door mijn privé chauffeur deze weken. Daar weet ik een prima gelegenheid om te vertoeven.
We houden het tij een beetje in de gaten maar om nu in de vakantie om drie uur op te staan…. Dus starten we op een geschikter tijdstip zeker voor de BassBuster op de laatste dag van augustus woensdag 31-08-2016. Om een uurtje of tien na een stukje varen zijn we op de stekken van het Haringvliet bij het Spui. Het is weer heerlijk op het water met geen wind en een zonnetje.
Maar met dat heldere water, felle zon en geen zuchtje wind vindeen de predators het ook wel best en die laten zich dus niet zien. In ieder geval niet foppen door ons kunstaas. Maar met dit weer is het geen straf om op het water te zijn. Wel in smeren en waa rempel Leo heeft zelfs ijsjes mee genomen.
De eerste die eindelijk toehapt.
Ik stel voor om op nieuwe stekken te gaan kijken bij Den Bommel en dat gedeelte van Tiengemeenten. Daar is het nu mooi weer voor. Het water is helemaal glad en helder. Je kan alles, gaatjes, talud, hobbeltje, ondiepten tot op de centimeter uitkammen.
Die was gulzig.
We vissen eerst voor Den Bommel midden op de grote plas. Daar heb ik op de kaart een paar mooie rigels gezien. Van een vlakke plaat met plotseling ondiepten van een paar vierkante meters. We vinden er wel scholen aasvis en ik weet zeker dat er om heen aaseters zwemmen maar we kunnen die niet trickeren en na twee van die gaatjes vlak bij elkaar te hebben uitgevist gaan we naar de ondiepten van Tiengemeenten vissen. We zien al snel scholen aasvisjes springen die vluchten voor hun leven met grote kolken achet zich latend van de roofvis. Ik denk dat het roofbleien zijn want de aasvisjes zijn super klein. Leo start met een spinnerbait en gaat op jacht naar baars terwijl ik achter die Rfb aan vist.
Die zwemt weer.
En dan eindelijk als we een flink aantal meters hebben afgelegd ziet Leo een volger die mist en geeft een schreeuw zodat de lepelaars op het wad er vandoor gaan. Ik kijk naar zijn spinner en zie nog net de tweede aanval van het snoekje. Wat gaaf is dat toch in het heldere water en vlak voor m’n neus omdat Leo voor op de boot staat zie ik dat alles gebeuren op een meter afstand.
Mooi stukje ‘shallow’ water.
We scheppen hem snel en bij het onthaken zien we een spartelende grondel in z’n bek. Nog snel een paar foto’s en als ik em in het water zet krijg ik een gratis douche want hij geeft gelijk een klap met z’n staart en weg issie .
Wat een mooi stukje Haringvliet.
We krijgen even later dit spektakel nog een keertje te zien en weer vlak voor m’n voeten maar nu na missen en de tweede keer ziet de snoek de boot en slaat bijna dubbel om met een noodgang heen te gaan waar hij vandaan kwam. Ons met een hartverzakking achter latend.
Het is heerlijk op het water.
Ik ben dus om en doe er ook een spinnerbait aan maar we zien niets meer gebeuren. Het is het laatste stuk ook een stuk ondieper. Wel zien we scholen dikke en dan zeg ik hele dikke platten voorbij denderen. Dacht eerst dat het karpers waren zulke giganten waren het.
Nee, een frietje hoef daar even niet.
We krijgen trek en dan kunnen we gelijk vertellen wat we van die frietjes van twee dagen geleden vonden in dat friet kot. Het antwoord kennen we al uit ons vorige verhaal dus dat wordt in de haven van Stellendam, Oud Beijerland of Hellevoetsluis een frietje nuttigen. Denk dat er een andere eigenaar in zit want dit ben ik daar helemaal niet gewend. Leo heeft in ieder geval nu wel hele frieten al is het matig qua hoeveelheid, weer een afgestreken bakkie.
Wel weer lachen en een leuke anekdoke is dat we wilden voor de boot parkeren op het strandje maar dat is zomers afgezet met touw en gele ballen als zwem gebied. Er was niemand maar om nu er over heen te gaan is ook zo wat. Het is er bij dat touw 120cm diep zegt de Hummingbird. Oohh dan stap ik wel van board zegt Leo en trek zijn lieslaarzen aan maar als hij naast de boot hangt kan hij net niet bij de grond komen zondr vol te lopen. Dat moet een hilarisch gezicht zijn geweest vanaf de kant. Mooi dat er niemand was op het strandje en terras. Vanuit de kajuit in de boot in iedergeval wel. Je zakt hangend aan de railing natuurlijk niet recht naar beneden hahahaha jammer dat ik geen tijd had om een foto te maken tijden de reddingsoperatie.
Voor Middelharnis.
Naast ons daar waar het een meter diep is en er nog wat plantengroei staat zwemmen honderden zwanen. Mooi gezicht is dat toch en heel veel jong spul nog niet helemaal wit en nog een beetje bruin. Daar kunnen ze mety die lange net fourageren. Op vogel eiland voor Hellevoet waar ze normaal zitten is het een stuk ondieper. Dat houden ze zeker voor de winter op voorraad.
Weer een oude strijder.
Wij krijgen geen aanbeten meer op dit randje van twee naar vier meter en gaan richting overkant. Daar waar we vanmorgen zijn begonnen en weer de eerste worp is vis ditmaal voor Leo. Wat een mooie baars is het weer. We zien op beide flanken de tand, de bek afdruk van waarschijnlijk een dikke dame. Die wil ik wel aan de andere kant van m’n lijn hebben.
Deze waarschijnlijk snoek die de baars geeft gegrepen wil ik wel portretteren.
Deze gestreepte ridder van 43cm geeft goed partij en gat er nog enkele keren vandoor als die het landingsnet ziet. Maar het zal daar ook bij blijven vandaag. Eerste worp vis en daarna niets meer en na een klein uurtje alles uit de kast te hebben gehaald, een tennis elleboog te hebben gegooid en de hele voorraad te hebben gedoopt nokken we af op deze stek. We gaan weer richting Hellevoetsluis waar we hebben getrailerd vanmorgen.
Ik ben er reuze blij mee.
We doen de stek bij Oudenhoorn ook nog eventjes aan en daar krijg ik er vrijwel meteen een beuk op. Ik onthaak em en kan em niet eens meten want Leo staat ook al met een kromme lat en heeft een schepnet nodig.
En zo is het weer mooi geweest voor vandaag.
En zo sluiten we de dag toch weer af met mooie vissen. We hebben wat nieuwe stekken bevist en wat belangrijker is we weten hoe het daar onder water er uit ziet. Dat kon nu mooi met dit kalme weer. We zijn op stukken geweest waar ik niet zou willen zijn met bfr 5. Wat een dammetjes en steenstort zijn we tegen gekomen. Ook onderlijnen en grote shads opgevist dus ik kom daar niet alleen…
Als ik het met MacGyver over m’n vangsten heb van de laatste dagen dan issie daar ook wel voor te porren. Als ik em belt zit die zich te vervelen op de Punt. Geen enkele aanbeet zowel vanochtend als na de middag op 29 augustus 2016 dus. We kunnen al ik het tij bekijkt het beste eind van de dag te water gaan en dat komt dus prima uit bij de knutselaar. Hij binnen en half uur present.
Om kwart voor vijf zijn we op de stek die me zoveel plezier heeft gegeven al jaren lang rond deze tijd. Denk dat ik er al kom het eerst met de Rana van Joop dik twintig jaar geleden. Die kon de stekken in het Delta gebied op zijn duimpje. Een boom hier, daar een kerktoren en een licht en dan riep hij Yep laat maar zakken en toen mocht dat nog liet je je voorntje zakken. Shadjes… je had er nog nooit van gehoord. Jawel een twister die wist je wel te gebruiken.
Weer de eerste worp een dikke 70+
De eerste vis is gelijk weer een mooie Roofblei. Wat een dreun was het weer op de hengel. Altijd weer als er iemand mee gaat en die eerste klap te verduren krijg hoor je dan kreunen. Eerst zijn ze sceptisch als ik zeg dat ze de hengel goed moeten vast houden van ik vis al eventjes hoor en ik ken de klappen van de zweep wel. Maar hier stroomt het nog eens hard, heeel hard en dan ie dreunen erop. Steeds weer spannend of hij de hengel nog in z’n handen heeft.
Het zijn weer mooie exemplaren.
Maar Leo is al meer mee geweest en toch hoor ik naast me en ikke kreun. Tjeeesus wat een dreun is dat hoor ik naast me en hij kan aan de bak want de vis vlucht het Haringvliet op. De hengel bonkt in zijn hand, de slip giert en doet zijn werk en we zien een witte streep die het water doorsnijd richting Hellevoet van zijn lijn. Ja dat is een roofblei zeg ik dan…
En weer dikke baarzen.
We krijgen nog een dikke baars voor de lens voor een pasfoto maar dat is het dan wel. Geen enkele reactie aan de overkant te trickeren hoe vaak we ook wisselen en de clown uit hangen met de hengel qua inhalen van de lijn.
Of de Hummingbird klopt niet of Leo is korter dan op z’n paspoort staat.
Het wordt tijd voor de inwendige mens te versterken dus we gaan naar het frietkot op Middelharnis. Als ik het strand ziet wil ik daar landen maar zomers drijven daar van die gele ballen. Leo stapt wel van board zegt hij dan want het is hier een dikke meter diep. Maar als hij aan de railing hangt loopt bijna z’n waadpak vol. Hij kan nog net zichzelf op trekken zodat hij geen nat kruis heeft. Hilariteit natuurlijk we varen de haven wel even binnen.
Leo is blij met z’n frietje.
De bakjes patat is niet wat het was. Nog net niet afgestreken zegt Leo en ik moet hem daar gelijk in geven. Wat een kleine porties zijn het. Heb nog wel zitten opscheppen dat we hier altijd heen gaan als we op dit gedeelte van het Haringvliet vissen en na het traileren een berepoot met friet nemen.
Allemaal harde kleine stukjes friet.
Maar op het water baal ik steeds meer van mijn frietje. Wat redelijk is dik in de mayo maar het is niet te doen. Alles is doorgebakken en keihard. Een paar frietjes zijn te knauwen maar ik voer er de meeuwen maar mee. Ik zou hier niet over zeggen maar twee dagen later als Leo weer daar weer komt en er wat van zegt, zegt dezelfde dame in dik Zeeuws dialect dat ze het nog weet. Ja en de frietjes waren wat kort…. Maar verder kon Leo het schudden. Misschien is er een nieuwe eigenaar want het was er altijd goed. Dan moeten we maar de volgende keer de haven van Stellendam, Oud Bijerland of Hellevoetsluis aan doen voor een vette hap.
Het is weer baarzen avond en we hebben kaartjes voor het bal.
Het is weer fantastisch vanavond en het zijn allemaal baarzen die we vangen vanavond. Wat een dreunen zijn het weer bij de aanbeet en we hebben het naar de zin op het Haringvliet.
Zo leuk dat we tot ver in het donker door vissen deze keer.
Dus we bellen naar huis dat het te leuk is om al te stoppen en dat de aardappeltjes vanavond worden opgebakken. Het weer is formidabel en laat op de avond ver in het donker zijn de laatste aanbeten van twee snoekbaarzen op een ASP. Eentje kan maar twee achter elkaar. Dan is Leo om dat je daar niet alleen Roofblei en baarzen op kan vangen maar ook onze vriend de zander. Vadertje glasoog is dus ook te foppen op snel lopend kunstaas maar wel vlak bij de bodem….
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9097BewWp2.jpg717984Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-08-29 11:29:002023-06-25 11:30:45Dat wil ik ook wel..
Na dat feestje van gisteravond stap ik vrijdagmiddag 26-08-2016 toch maar wat eerder vanachter de PC vandaan en tuig de BassBuster op om naar het Spui te gaan. En warempel daar waar ik bij de eerste worp gelijk een mooie baars pak. Zou het weer zo”n avondje worden om in te lijsten.
Het is weer heerlijk weer op het water. Wel wat kouder dan gister maar nog steeds kan je varen met korte mouwen en met Bfr 2 gaat da bijna vol gas over het Haringvliet.
Weer ff zwaaien.
Met deze wind bijna geen golven dus trailer ik in Hellevoetsluis. Zodoende sta ik ook niet in de file naar Middelharnis en het benzine gebruik neem ik dan maar voor lief. Met de auto naar Middelharnis en daar traileren zal een paar liter schelen maar dit is veel leuker zeker met dit weer. En qua tijd win ik denk ik ook wel wat. Zolang het natuurlijk dit weer blijft.
De eerste aanbeet is een mooie baars.
Ik ben op vier uur op m’n stek en uitgepakt. Weer al ver m’n motor uit gezet en zachtjes naar de stek afgedreven. Dan daar de MinnKota op ankeren gezet. En de eerste worp is gelijk raak. Niet groot voor op het Haringvliet maar ze zijn er weer. Trouwens waar kleintjes zijn zijn er ook grotere bij de baarzen familie
Het is weer raak.
Zo ook de volgende maar dat is een Roofblei ook een dreumes. Wat zijn we weer verwent, ja je wordt kieskeurig bij al die missers en losse tussen door is het ook te gek voor woorden hoeveel dreunen je moet incasseren. Maar binnen een uur kunnen er verschillende vissen op de pasfoto waaronder weer een mooie Rfb die de magische grens van tachtig cm nadert. Wat een geweld en wat een mazzel weer dat ze er weer zijn op de stek.
Ze wisselen elkaar netjes af.
Dan is het plotseling stil aan de overkant en dan bedoel ik de vis haken. Ik krijg er zo nu en dan wel tikken op het kunstaas maar kan ze niet haken. Ze zijn er dus wel maar uiterst voorzichtig. Ze hebben het spelletje aardig door dus moet nog meer veranderen van aanbieden met het kunstaas.
Al het dan plotseling weer snel gaat.
Dus als ik dan sneller gaat wisselen van kunstaas dan is het bal weer geopend. Elke worp met nieuw kunstaas levert vis op. Krijg ik er op de volgende worp een tik er op en mis em even stil laten hangen dan b.v. sneller indraaien dan is het alsnog raak.
De tweede is niet veel groter.
Lukt dat niet dan weer lijn geven zodat de plug omhoog komt en mee laten drijven met de stroom en dan anders binnen halen over de “hot” spot dan de vorige keer en Rammmm. Slepend, jiggend, heel langzaam dan weer snel, hortend en stotend, op en neer met de top als het maar anders is. Wel raar natuurlijk want hoe weet die andere vissen dit in het pak wolven, de school predators als je er eentje vangt.
Maar soms gaan ze er vol voor en dan moet je de hengel goed vast hebben.
Heel verschillend zijn ze gehaakt de Roofbleien zitten ze af en toe bijna geslikt en de baarzen zitten aan een velletje. Die zijn het waarschijnlijk waar die zware tikken vandaan komen. Want bij een aanbeet is de dreun bijna, ik zeg bijna net zo zwaar als bij die Roofbleien.
Bijna alles heeft wel aan de spelt gehangen.
Als je maar wisselt dus, het is het weer fantastisch vanavond. Wat een heerlijk stukje Haringvliet is dit toch. Dan is het plotseling helemaal over en kan ik naar huis. Een half uurtje wachten zal helpen maar ik wil met licht er uit. Morgen weer een dag. Het was vandaag weer heerlijk een paar uurtjes genieten. Wat een weelde is het zo dicht te wonen bij het mooiste water dit Delta gebied van Europa.
Hoe blijft hij nu liggen.
Ietsjes verderop ligt een wel heel mooi bootje maar hoe blijft die nu liggen in die stroming. Ik zie nergens een ankertouw terwijl toch de ankerbal is gehesen. Dus op de motoren zal die ook niet ankeren. Ra, ra hoe doet die dat.
Ik moet eventjes wachten op de trailerhelling.
Op de helling kom ik Mirabel, Mario en Joop ook tegen. En door de gezelligheid ben ik alsnog met donker thuis…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/06/DSCN9032.bewWp_.jpg442472Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2016-08-26 10:50:002023-06-25 11:08:42Dat proeft naar meer..
Gisteren 25 augustus 2016 wordt de BassBuster weer van stal gehaald. Het zal overal wel heel druk zijn maar met 31 graden wind Bfr2 en een vrije dag is het heerlijk om op het water te zijn. Mooi weer voor de blokkendam maar alleen het zoute op nu traileren buitenhaven Stellendam doe ik tegenwoordig niet meer. Zal de leeftijd zijn want hoe vaak ik met de Linder bij de blokkendam alleen heb gevist. Ontelbaar…
Op het water is het uit te houden wat is het warm en ik start voor de werkhaven toch later dan gedacht dik na tienen om m’n hengel en kunstaas klaar maken. Richting de dam op m’n stekken kan ik denk ik wel vergeten in deze vakantie tijd. Met waterscooters, speedboten en skiërs. Daar ben je alleen maar een mikpunt, een boei voor die gasten om een rondje om te maken. Na een half uurtje rond gedraaid te hebben op de stek zonder aanbeten ga ik richting het Spui om te proberen misschien een Roofblei te scoren. Ben er laat in gegaan want tegen de middag zal het waarschijnlijk pas noemenswaardig gaan stromen op het Haringvliet. Naar buiten alleen gaan naar de blokkendam, ankerplaats en Europoort gebied doe ik niet meer. Het zal de leeftijd zijn want vroeger toen zelfs nog met de Linder ben ik ontelbare keren alleen onze stekelige vriend de zeebaars achter de vodden aan geweest rond de oude blokkendam. Ook bij thuiskomst alles schoon spoelen van boot en hengelmaterialen is een issue die een dik uurtje extra in beslag neemt.
Stekken de terrasflats, groene boei, vogeleiland, licht oudenhoorn en natuurgebied laat ik links liggen en stuif in één keer door naar het Spui.
Dus ga ik met een gangetje of vijftig met 45.000 toeren om m’n gemakkie richting Spui. Als het daar tegenvalt kan ik altijd nog naar de Oude Maas. Dit rondje heb ik al lang niet meer gedaan en met dit weer is het geen straf om lekker rond te varen. Met deze snelheid zit je toch nog te transpireren onder je reddingsvest. Er staat geen zuchie wind.
De eerste dreumes om half drie ver op de Oude Maas.
Maar in de monding Haringvliet en het Spui zit de stroming er nog niet echt in. Op de stekken langs de vaargeul bakboard bij groene boeien is het druk met verticalers. Gelukkig op mijn geliefde stek waar ik met Joop Flohil wereld uren, nee zeg maar dagen heb beleefd is nog vrij. Het virus roofvissen vanuit de boot is toen definitief aangeslagen bij mij. Toen nog met zijn Rana in de jaren negentig. Ik was gelijk was verkocht. Dit was het wat ik zocht in de Hengelsport. Heb toen na een paar met Joop te zijn meegeweest de Linder gekocht in ± 1998 van Lex Lugtenburg en hij had em weer van René Flohil.
Mijn schoonvader zijn speeltje.
Was wel eens een blauwe maandag met m’n schoonvader mee geweest op zijn boot naar buiten op de makreel maar toen een hele dag weg naar de wrakken kon ik me niet veroorloven met de zaak. Die heeft heel wat mooi visbootjes gehad maar alles op zee. Kreeg ik van die sterke verhalen te horen en dan moet je bij mij wezen. Ik had nogal wat bruidsparen uit de omgeving van Goedereede die visserman waren. Zo ook Kees die met zijn Yvonne waarvan ik ook hun mooiste dag mocht vast leggen. We zien elkaar nog regelmatig maar natuurlijk ging het toen op een gegeven moment over kabeljauwen. Ik vraag hem kan je niet eens een grote meenemen dan gaat ik met m’n schoonvader een geintje uithalen. Nou zeg Kees dat komt goed uit want we gaan van de week naar Noorwegen en daar zitten de grootste. Zo gezegd en zo gedaan.
Die kop was net zo groot als de kop van m’n bouvier.
Dus Kees komt op zaterdagochtend met een bak van een vis aan de deur en wij naar het water ermee om de foto’s te maken. En net als elke zaterdagochtend als we terug komen zit de Stammtisch van Warung Freek vol met koffie drinkers. M’n schoonvader wordt niet goed als we binnen komen en zeggen dat we vanochtend hebben gevist. en hem laten zien wat we hebben gevangen Gelukkig kunnen Daan die er ook bij was en Kees hun gezicht in de plooi houden. Zo’n vis heb ik zelfs nog nooit gezien zegt hij. Wat een grote kabeljauw is dat. Toen had ik nog een 1-uur foto service dus drukte gelijk het rolletje af. Aan de tafel zit ook Marco een visser in hard en nieren. Hij vraagt of ik nog meer heb gevangen en Kees heeft ook een grote emmer vol met van alles meegenomen. Heerlijk natuurlijk daar weet ik wel raad mee. Die kiepper ik in de gootsteen met de woorden; jawel maar allemaal kleintjes. Mooie schollen, dikke tongen en wat ponen want Kees weet wel wat ik lust. Het was ook zo koud zeg ik. Na twee uurtjes zijn we gestopt. In twee uurtjes zegt Marco en vertrekt na de koffie. M’n schoonvader wacht de foto’s af en neemt een setje mee. Toen nog zaten de Delta vissers op de binnen haven op zaterdag aan de koffie en hij met die plaatjes er heen. Daar verklaarden ze hem voor gek. In een wak aan de binnen kant van de sluizen in het Haringvliet. Dat is onmogelijk zeiden ze. Kijk zij hij dan ik heb hier de foto’s maar ze geloofden hem niet en daar stond hij mij te verdedigen. Later toen we het em vertelde heeft hij een half jaar geen woord tegen me gesproken terwijl hij stoïcijns zijn koffie iedere zaterdagochtend op dronk als we even samen alleen zaten. Hahahaha. Maar het wordt nog mooier. Marco is naar zijn broer gegaan en vertelde wat ik allemaal had gevangen in twee uurtjes. Hij ging eerder weg dan mijn schoonvader dus kon em niet vertellen dat er iemand in het ootje werd genomen. Die hebben daar twee ochtenden staan vissen en dat wak open gehouden….
Achternamen staan er niet
Het is niet druk vandaag maar het blijft uit kijken.
Het is (nog) niet druk op de Oude Maas maar op de stekken blijft het ook angstvallig stil. Ik ben eerlijk gezegd vandaag ook sneller over de stekken gegaan als normaal. Het is bloedheet en varen is gewoon heerlijk vandaag. Ik kan dan ook pas om half drie mijn eerste snoekbaarsje noteren.
De tweede is niet veel groter.
De stroom is er niet op de Oude maas. Dat ik dan de volgende eindelijk om kwart over drie vang op een talud een gedeelte waar het wel stroomt in een vernauwing in de rievier hou ik het voor gezien en ga weer terug richting Spui.
Het stinkt hier gewoon.
Dan kom ik altijd langs een mooi stekkie weliswaar zonder talud maar je zou zweren dat hier toch de baarzen zitten en een dikke snoek. Altijd gooi ik dit een halfuurtje uit en bestook het met allerlei kunstaas. In dat riet moet gewoon aasvis zitten en de predators moeten er toch om heen liggen. Maar heb er nog nooit wat gevangen en toch geloof ik er in dat ik eens die dikke dame er tussen vandaan haal.
Oude Maas en Spui.
Het is heerlijk om te varen. Windstil en dertig graden, Je kan de stekken helemaal uit kammen op de mm. Maar de vissen laten het ook af weten. Het water is ook te warm denk ik zo’n twintig graden.
Waar mag je nu 9km varen.
Tegenwoordig staat het hele Spui met 9km borden maar het eerste bord vanaf de Oude maas begrijp ik niet. Waar mag je nu niet hard varen. Na het heen en weertje bij Oud Bijerland nog een gevaarlijke situatie. Er zijn veel waterscooters en waterskiërs op het Spui en als ik dan een bocht in de rivier opdraai met een gangetje of vijftig zie ik een speedboot bakboord dwars op het water liggen. Zie nog net op tijd een koppie stuurboard zo’n veertig meter verderop tegen de zon in en gooi het gas er af. De boot ligt na planeren vrij snel stil en nu hoor ik dat meisje ook gillen. Bijna over de lijn heen gevaren. De duimpjes in de speedboot gaan omhoog en ze varen snel naar stuurboard zijde.
Hier snap ik dat.
Het gaat richting zes uur als ik het Haringvliet nadert. Zal ik een frietje gaan halen in de haven van Middelharnis en nog even door vissen. Of nok ik af. Morgen weer een dag. Maar het is nog bloed heet en als ik langs de stek van vanmorgen vaar zie ik dat het er licht stroomt. Toch nog maar ff proberen dus zachtjes de stek benaderen en de benzine motor gaat vroeg uit. De rest op de elektromotor en een dertig meter van de hot spot af de Hummingbird uit en de elektromotor op ankeren zetten. Goud is dat zo’n MinnKota aan board met spotlock.
Tuurlijk de DChubby.
M’n eerste worp met de wind mee is hooguit 12 meter maar dart geeft niet de stroom helpt me mee en terwijl ik me installeert achter op de boot drijft de plug ver over de hot spot heen. Ik sla de beugel dicht en de hengel staat direct hoepeltje rond. Zoheeye zo hard stroomt het hier toch niet zeg ik zachtjes in m’n hoofd en ben reuze blij. Heel de dag overal zoeken en ze zijn gewoon dicht bij huis. Had gewoon moeten blijven op de eerste stek tot dat de stroom er in kwam. Het is een roofblei dat weet je zeker na zo’n beuk en de slip giert terwijl de lijn in nood vaart door het water klieft richting het diepe naar Hellevoetsluis. Maar gelukkig komt het niet zo ver maar wat een brute krachten zijn dat aan de andere kant van de lijn.
Ik denk dat ik gek wordt.
Maar dan komt er een rubber bootje mijn richting op en de vis duikt er onder door. Ik roep de man aan of dat hij om wil varen maar hij roept of het Haringvliet van mij is. Tja,.. dat is natuurlijk niet zo. En hij vaart gewoon door over de stek heen en vaart een rondje om de BassBuster heen. Das een beste zegt de man vriendelijk naast de boot terwijl hij zijn vijf Pk net tegen de stroom in kan houden. Als ik hem dan land ben ik in staat om die gast te leren zwemmen.
Ik ben er reuze blij mee.
Je vaar toch niet zomaar over iemands zijn vis stek heen zeg ik hem vriendelijk maar hij kijkt me aan vol onbegrip aan van waar heb je het over. Ik geef geen reactie meer en ga de vis meten. Hij kijkt nog even en vaart op z’n dooie gemakje weer het Spui op dwars over m’n hot spot. Ik denk dat ik nog wel even kan wachten met vissen en neem een kouwe thee uit de koeltas om af te koelen.
Elf minuten later 18:15 incl. thee drinken dril en onthaken weer eentje op de pasfoto
Je gelooft het niet maar de volgende worp is weer raak en dit is een serieuze tegenstander aan de andere kant die zich meld. Misschien door de vakantie drukte maar normaal hier als je wat in de boot laat vallen op dertig meter afstand is de school Rfb. verdwenen. Tis hier maar twee, drie meter diep. Maar nu als er iemand over je stek heen vaart deert het ze niet. Wat een rare vis is dat toch.
Drie minuten later 18:18.
Ik krijg direct een tik op de plug bij de volgende worp precies als eventjes stopt onder het jiggend binnen vissen. Ik wordt gek. Wordt het weer zo’n avond. Heel de dag was het taai, veel te warm ook eigenlijk om op het water te zijn. Al varend was het uit te houden maar op de stekken was het warm. Ik klets na een twee meter de de beugel direct open en de stroming neemt de plug weer mee. Ik gebruik de drijvende versie’s het liefste. Met trollen is dat makkelijk als je met twee hengels vist. Zodra er eentje vastloopt aan vuil of beter een vis kan je met een gerust hart de motor in z’n vrij zetten en de vis drillen zonder dat de andere plug dan vast loopt. En ook nu zal de plug gaan drijven en hoog over de stek heen gaan om na de beugel dicht te slaan en de lijn strak te laten lopen weer naar dik twee meter duiken in dit geval (DChubby plug). En jawel ik hoef maar een paar halen te doen nu op snelheid i,p.v. stotend jiggend en rammm. Hangen.
Geen gigant maar bere sterk in de stroming.
Ik krijg heel veel tikken op m’n kunstaas en verspeel de grootste baarzen vlak boven m’n schepnet. Ze zitten maar net gehaakt en wat zijn ze voorzichtig vandaag. Moet ook heel veel wisselen van kleuren en kunstaas en voorral type van kunstaas en aanbieding. Twee keer hetzelfde binnen halen heeft geen zin. Zelfs heel zachtjes binnen vissen zonder stoten echt zo stil mogelijk levert vis op om daarna weer als een jekko binnen draaien de volgende vis te haken of wat vaker gebeurt een losse of alleen een dreun te voelen. Zo is het heerlijk vissen en mogen ze het vangen gaan noemen.
Dan weer een Roofblei 18:27.
Tis heel, heel veel variëren want ze zijn er gewoon al zie je niets jagen. Geen sterntjes en meeuwen geen kolken, niet van de klappen als ze jagen op de aasvis. Niets verraad dat het pak predators daar in ambush ligt in de stroming
Dat duurde even 19:30 maar veel zin heeft hij niet en als hij me ziet issie weer weg. M’n kamera bijna ook wat een klap weer op de hengel.
Dan is het eventjes rustig. Na een uurtje eindelijk weer een treffer. Ik krijg er wel tikken op m’n kunstaas maar niet meer van die wilde beuken. Maar na een boterhammetje en een koude thee zie ik plotseling meerdere vissen jagen tegen de kant aan bij het wier en gooi er gelijk een ASP over heen en haal die supersnel terug en dan is er weer zo een niet te missen dreun. Heb je je hengel niet goed vast ben je die geheid kwijt. Ze zitten nu dus hoger tegen de kant achter de aasvis aan.
Groot is hij niet 19:32 maar vanaf het oppervlak heel veel sport.
Mar toch je denkt het dan gevonden te hebben. Als ik de volgende vang is dat bijna drie kwartier later maar zo lijkt dat niet. Het voelt als tien minuten. Dat komt door dat wisselen en vele missers en losse die ik krijg te verduren. Wat een dreunen en tikken tussendoor de adrenaline stroomt bij me sky high en wat een avond is dit weer. Dat wordt eer een mooi verhaal aan de Stammtich bij WarungFreek.
Om 20:20 wel een hele dikke bijna 20 cm hoog.
Ik heb nog nooit een roofblei gevangen in de tachtig centimeter. Allemaal blijven de grootste net onder die magische grens hangen. Worden ze niet groter want al zouden ze solitair gaan leven er zouden er duizenden rond moeten zwemmen of misschien wel een veelvoud hier van als je deze scholen van 60 en 70+ vissen ziet. Of zouden die misschien weer terug zwemmen naar de Donau. Ik zou wel eens een metervis aan de haak willen slaan van deze vechtersbaas. Wauw dat moet wat zijn. Ze zeggen dat ze 120 cm kunnen worden….
De roofblei (Aspius aspius) is een zoetwatervis. Deze exootis een echte rover en komt voor in de wateren van de Benelux. De roofblei is een grote, snelle roofvis, behorend tot de karperachtigen, die tot 120 cm lang kan worden. De roofblei is een zijdelings afgeplatte gestroomlijnde vis, met een puntige kop. Het oog is kleurloos en de bek is groot voor een karperachtige. Wat opvallend aan deze roofvis is, is dat hij geen tanden heeft. Wel heeft hij aan de punt van de onderkaak een verdikking, die precies in het kuiltje in de bovenkaak past.
De roofblei heeft grote, puntige vinnen waarmee hij flinke snelheden kan bereiken in het stromende water. Kleine exemplaren lijken op de alver, die een veel kleinere bek heeft, nog wat stijver aan doet en een blinkend zilveren schubbenkleed heeft. Hij lijkt ook wel op de winde, maar heeft een veel slanker uiterlijk en een puntige kop.
De roofblei is in Europa de enige karperachtige waarvan vis het hoofdbestanddeel van het dieet vormt. Grote windes, barbelen en kopvoorns eten ook regelmatig visjes. Hij jaagt voornamelijk op de alver, die in dezelfde watertypes te vinden is. In de zomer jaagt hij vaak aan de oppervlakte van het water op de scholen jonge vis, wat voor een behoorlijk kabaal zorgt. Hij plant zich voort in stromend water, maar hij kan ook wel in stilstaand water voorkomen. Heel grote exemplaren komen voor op wat grotere diepte of in de hoofdstroom van de grote rivieren.
De opening van het Main-Donaukanaal in 1992 is het begin van de intocht van veel exoten waaronder de roofblei. De roofblei is te vinden in de grote rivieren in Nederland zoals de IJssel, Rijn, Vechten de Waal, maar ook in kanalen en kolken die daarmee in verbinding staan zoals de Biesbosch. In Duitsland hebben ook veel uitzettingen van roofblei plaatsgevonden, zodat nog onduidelijk is hoe de soort het Rijnstroomgebied heeft veroverd. De roofblei heeft zich enorm uitgebreid in de negentiger jaren. Op het ogenblik is het de talrijkste vis in de haventjes en kanalen langs de grote rivieren. Het is nog de vraag in hoeverre de predatie van roofblei invloed heeft op de stand van prooivissen en concurrenten. In de Donau leven ze al eeuwen samen met dezelfde vissen als die in Nederland, zodat geen desastreus effect verwacht kan worden.Een van de factoren waardoor de roofblei het goed doet, is de verbetering van de waterkwaliteit.
De roofblei is een echte oppervlaktevis die te vinden is in de buurt van snel stromend water waar hij op vis jaagt. Door het stromende water en de kolken wordt de prooivis verward en de roofblei schiet met hoge snelheid onder de prooivis door om hem alvorens van voren aan te vallen. Het is een zeer gewaardeerde sportvis geworden in Nederland. Op deze vis kun je heel goed vliegvissen. Maar hij is evengoed met kunstaas te vangen. De soort jaagt vooral op “speldaas”, dit zijn kleine visjes die net zijn uitgekomen en een makkelijke prooi zijn voor deze zeer snelle rover.
Bron: Wkipedia
Dan krijg ik het nog druk vanaf 20:23.
Later zie ik het getijde tabel eens goed en vanaf dat het water opkomt heb ik de tijd van m’n leven. Wat een spektakel en wat een aanbeten. De ene nog harder dan de andere en de baarzen, die doen bij de aanval niet onder voor de roofbleien. Wat een geweld. Heerlijk die dreunen zijn het.
Om negen uur word het stiller aan de andere kant van de lijn.
Om negen uur wordt het dan wat rustiger en het voelt of ik uit de sportschool komt. Tenminste dat denk ik zo want als ik weer in een sportschool komt is dat de eerste keer. Wat een avond was dit weer eentje die zo af en toe voorkomt en waar je het over heb aan de Stammtich bij Warung Freek. Onvergetelijk was het weer, een avond met een gouden randje. Heb niets gemerkt van die 31 graden zonder enig windje. Het water loopt langs m’n rug. Of is dat van die natte pet die ik op heb want die moet ik elke tien minuten onderdompelen. Gelukkig het zonnetje in de rug vanavond.
Om 21:05 stop ik er mee en in het donker scheer ik terug over het vlakke water.
En in een opperste beste stemming ga ik naar huis. Het water is spiegeltje glad en ik zet de gashandle driekwart open. Wat een dag was dit weer. Overdag bloedje heet en heel druk op het water om dan te eindigen met zo’n avond sessie. Luid toeterend uit baldadigheid ik kan het niet laten scheer ik langs de punt die vanavond vol staat met de welbekende Buckaroo’s
