Klaar en opgeruimd maar het is nog geen vier uur. Tja dan gaan we nog maar ff. Ja ik weet het het is zo verslavend dat diagonalen op die snoekbaars. Die tikken, slappe hap, vasthouden of stil staan, opvangen, zachte scheten, harde dreunen tot in de elleboog, nee soms tot in je schouder. Alles kan je verwachten wat niet strookt bij het neervallen van de loodkop bij de vorige val. Verslaving dus.

Als ik aankom net na vieren het wordt al weer donker is het druk maar Leo zit er ook en natuurlijk val ik naast hem neer. We zitten niet zo gunstig eigenlijk achter aan sluitend maar ik krijg toch na een worp of zes een niet et missen beuk er op. Ongelofelijk je hoeft de shad maar aan te raken en die likt in je vinger en toch mis slaan. Geeft niets want hier alleen al vissen is heerlijk tussen je maatjes. Lekker ouwesexhostessen over luchtige dingen, thuis of op je werk, je hoofd leeg maken zeggen ze heel makkelijk, zwaardere stof over je werk van hoe zal ik dat probleem oppakken is er ook bij, wat is verstandig, hoe zou jij dat doen, dat soort flauwekul maar onder je maatjes is dat veel meer kan ik je mede delen. Of je nu wel of niets vang. Ik wil dit niet missen. De vaste gang natuurlijk want de helft vist niet eens komt voor een praatje. Hartstikke gezellig. Maar het is ‘hartstikke’ druk tegenwoordig maar ik kan er geen eentje verstaan om eens lekker te ouwehoeren. Okeeye vanmiddag ook weer eens we zitten eigenlijk met z’n tweeën lekker een vierkante meter met onze gedachten. En wat denk je klasse en ervaring dan maakt mijn maatje toch nog de avond goed door een beste zeventiger te netten. Wat een beste vis is dat dan. We zijn er weer heel blij mee. Vandaag heer en meester op onze stek want met al die drukte pikt Leo er toch een mooie vis uit enige. Ff uitwaaien dus.

Donderdag 16 november 2023 kan ik voor mijn verzameling oude hengelsport artikelen wat hengelsport boekjes scoren via Marketplace van peter uit Sint JanSteen. Allen ophalen en ik zie, tenminste ik dacht dat ik er al veel had, heb er 110 maar hij heeft er 31 die ik nog niet heb. Dan komt het verzamelen weer boven drijven bij me. We gaan het ophalen. Okeeye dus en we maken een afspraak. Mijn vrouw verklaart me voor …, joh gaat lekker vissen maar ik stap toch de auto in on tien uur. Kort door de bocht ik heb een heerlijke ontmoeting daar onder in Zeeland met Peter kwart over twaalf. Mijn verzameling is nog completer en ben om half vier weer thuis net op tijd om nog eventjes naar de Punt te gaan. Maar die Westerschelde tunnel ik heb em al eens besproken na een vakantie in Frankrijk waarom mag je daar hen maar 70km per uur rijden. Kruipen daar en je rijdt er helemaal alleen de volgende voor en achter me is ver te zoeken. Afijn Peter is een leuke gast en weer een herinnering rijker.

Dus ik kan het niet laten en gaat toch nog eventjes de waterkant opzoeken na vieren. De terugreis liep toch wat uit ik dacht wel eerder thuis te zijn. Bart en Maciek zij er natuurlijk ook en wat mensen die ik helemaal niet verstaat. Maar even later komt Piet uit de Peel ook naast me zitten. En terwijl ik met em zit te kletsen en de lijn even slap valt voel ik een ruk. En ja hoor weer en mooie zander kunnen we netten. Een oude truuk gebruikte voor het millennium en die te lezen is met de tovenaar uit Yougoslavie. Zo lang al geleden toen die nog op die asielboot zat heb ik dit voorgedaan. Een vlieg als bijvanger dat ze doen in Noorwegen op de kabeljauw. Ik gebruikte die bij onze avonturen in Denemarken met de DenemarkenGang. En nu gebeurt dit dus met Piet naast me als getuige. Anders denken loont soms. Gisteren vingen Maciek met de dropshot meer ls de rest met de jig vissen. Dus van twee kantejes eten loont vanavond.

Trouwens mijn vlieg is helemaal afgekouwd door de missers en zo ook mijn shad. Als een paar keer gerepareerd maar bij de laatste aanbeet moet die ook zijn staart missen.

Vanmiddag vrijdag 17 november 2023 ben ik er al voor vieren en kan weer een mooie zander er tussen uit plukken onder toeziend oog van Jan Spruit, Adrie uit Oudenhoorn en Robert zonder hengel. Eventjes de dag door nemen. Het is gewoon een gezellige boel daar op het puntje op het Haringvliet. Bij die ene zal het ook blijven ook wanneer het weer vol loopt met vissers. Gelukkig komt Jan Peel ook nog even en kan ik weer lekker lullen richting de schemer. We nokken vandaag vroeg af.

Wat een herfstweer vandaag zaterdag 18 november 2023. Regenbuien en af en toe bar en boos met harde windstoten. Gelukkig niet zo erg als bij onze zuiderburen waar hele dorpen zijn ondergelopen. Maar om vier uur is er alleen wat motregen en zo nu een dan wat regen. Ik gaat toch nog maar een uurtje ik kan het niet laten. Het gaat net op het puntje maar gooi maar de helft zo ver als zonder wind. En zowaar op de pier was het lastig ingooien omdat ik dan zo hoog zit en het is laag water. Dus verhuis ik vol in de wind op het puntje. Kan ik in ieder geval de top van de hengel net onder water steken na ingooien. Zodoende een beetje de bocht inde lijn verminderen bij het afzinken. En jawel hoor bij de tweede worp tegen mijn eigen talud vang ik een dikke zestiger. Ze zijn er dus. Even later komt Jam Camo de Kwebbel ook erbij staan. Die woont nog dichter bij dan ik naar deze stek. Zal ik ook nog even mijn hengel gaan halen en een ander regenpak. Want met deze is die inmiddels zeikesnat. Zodoende staan we dus met z’n tweetjes op het puntje samen met nog twee inmiddels aangeschoven vissers. Maar na een uurtje houd ik het voor gezien. Het schemert inmiddels al dik en geen tik meer gehad op de top. En terwijl ik inpak moet ik toch mijn shepsnetske weer uitschuiven want Jan pakt toch nog op de valreep een mooi snoekbaars van zestig. Zo zie je maar je kan er niets van zeggen. Gewoon uren maken en hopen dat je er bij bent als ze de haven aandoen om te foerageren.

Al twee weken liggen er zes bootjes bij elkaar te vissen van zonsopgang tot zon ondergang dicht bij elkaar. Zo weten we in ieder geval wel waar de vis zich ophoud. Als je met meer dan 6Bfr. blijft door vissen dan wordt er wel gevangen. We zien er dagen bij dat de golven zo hoog zijn dat de elektromotor die de boot ankert uit het water komt. Zo bokt de boot dan.

Ik kan ze niet trickeren de laatste dagen en krijg zelfs geen tik, een aanbeet om maar zelfs te missen. Gelukkig kan ik zo af en toe wel eentje netten voor mijn maatje. Die red dan de middag door een mooi exemplaar te showen zo ook weer donderdagmiddag 23 november 2023 moet die de middag kleur geven.

Windje in de rug dus wie maak je wat met storm en windvlagen van Bfr8 op 24 november 2023. Wel uitkijken en niet te dicht bij de rand gaan staan bij zo’n windvlaag met zo nu en dan een hagelbui.

Het is al kwart over vier als ik aan kom bij de vuurtoren. Wil het eens hier proberen als even later rijksswaterstaat uit Rijswijk binnen komt. Normaal legt die aan in de werkhaven maar nu dus komt die deze kant op. Wat een gigant is dat toch. Maar heb het er druk mee een leuke foto te maken in die wind in de rug dat ik vastloop in de palen aan mijn kant met mijn kunstaas.

Want op het nieuws zouden de Haringvlietsluizen dicht zijn maar daar merk ik weinig van. Wat een stroom naad giert er langs Hellevoetsluis. Die staan wagenwijd open kan ik je verzekeren.

Nog even wat gas geven met de hekmotoren want eventjes denk ik dat die gaat draaien hier in de haven en dat zou ik knap vinden met deze wind. De golven slaan over ‘mijn’ dammetje en ik kruip naar boven. Maar dan gaat die toch voor anker bij de kade voor Jan Wigman.

Ik houd het voor gezien vanavond in de schemer. De beste tijd maar nu die boot alles heeft omgewoeld en de boden weer lekker van als dat slip is ontdaan in de haven monding door dat geweld van die schroeven is alles donkerbruin en verdwijnt richting zee. Daar zijn we weer mooi vanaf met die sterke stroming.

Ons klunswerk de steur is er bijna vandoor als ik weer onder de vuurtoren staat op zaterdagmiddag 25 november 2023. Ik heb afgesproken met Leo om na zijn werk nog een paar uurtjes te vatten aan de waterkant. Mijn maatje vist graag bij de vuurtoren met lichte loodkoppen maar John de Nieuwkomer Toet is er ook en met z’n drieën daar vissen is lastig met deze harde wind WN. John stelt zich gelijk voor en is open wat die zoal op vist en dat is gelijk een prettig gesprek. Die zou zo een nieuwe puntganger kunnen worden. Ik gaat na een half uurtje naar de Punt want ik ziet Piet dat die er al is. Maar als ik door de vesting rijdt en aan komt is die al volgelopen.

Ik gaat naast Issa zitten links van de paal en dat vinden die Poolse vrienden prima. Die zijn er ook elke dag dus al verstaan we elkaar niet met gebarentaal kom je een heel eind.

En wat een luchten komen er weer voorbij. Het schouwspel is fantastisch maar waar ik echt voor kom is de laatste dagen ruk. Geen tikje kan ik registreren de laatste dagen

En dan komt leo naast me zitten. En krijg ik kosteloos wat vis lessen. Want het fenomeen van de punt daar kunnen we allemaal wat van leren. Ongelooflijk we zitten echt schouder aan schouder lekker te tjillen, te ouwesexhosstessen onder ons tussen die gasten en Leo tikt er als enige tussen in een rijtje van veertien visser op onze stek vijftien meter uit de kant er drie uit. Ik mag een krab vangen die aan mijn shad hangt en deze dus verenneweert en een vals gehaakte die ik verspeelt. Die vertrekt gelijk richting Middelharnis uit de schrik. Wat een herinneringen weer allemaal. Heerlijk zo maar we onthouden ze zo wel..

Ik vis eigenlijk nooit in het weekend maar volgende week heeft Leo middagdienst dus komt er weinig van vissen naar de schemer toe. Dus toch maar zondag ochtend 26 november 2023 naar de waterkant. Als ik net na acht uur aankomt is Leo er al bij de vuurtoren. Niet mijn favoriete plek en er zijn er al nog twee die er vissen. Dan is daar weinig ruimte voor en vierde hengel met deze stroming.

Drie daar op het puntje gaat net. En op het water zie ik dat John er in is gegaan met de bellyboat. Die voorspelde al gisteren dat vanmorgen de wind eventjes zou gaan liggen. We zien hiervandaan dat ook drie man staan op de Punt. En na een half uurtje heeft Leo het hier wel gezien. Na één tikje verkassen we naar ons stekkie. Kan ik ook nog een shadje nat maken.

Als we dan aankomen zien we Jan Camouflage de Kwebbel ook net aankomen. Kan ik toch nog iemand verstaan onder het vissen want

Want als Erik even later aanschuift, die heeft zich verslapen en verontschuldigt zich zelfs. Ja iedereen is altijd goed gemutst maar met z’n vijftienen richting de palen gooien dat valt niet mee. Leo. Jan, ik en Erik komen daar wel uit maar de rest gooit toch en stuk minder, letten niet op hun buurman of gooien zelft over vijf man tegelijk heen. Je maakt hier wat mee en menig shadje beland als einde tussen de stenen op ons talud. Dat wordt weer schat jagen voor Leo als de waterstand weer op normaal niveau is.

Het is wel gezellig hoor want de meeste Roemenen en polen kennen we onderhand wel. Wij kunnen zo aanschuiven als locals tussen ze in zonder morren. En zoveel plek nemen we niet in als we naast elkaar zitten. We zijn gewent en gooien zelden in elkaars lijnen ook als het zo stroomt als vandaag. We zaten in de oude tijd wel eens met z’n vieren op het uiterste puntje omdat je anders niet goed langs het talud je schadje kon laten zweven. Als dan de vijfde achter ons kwam staan leunend tegen de paal en toch vingen we allemaal onze glasogen. Gouden tijden waren dat onder elkaar. Ben blij al die herinneringen te hebben opgeschreven. We leren die nieuwkomers wat zoals welke shad en loodkop we gebruiken zodat Mario en Mirabel er ook wat aan heeft. Nee we kunnen ons gelukkig wel vrij bewegen hier op dat kleine stukje langs het Haringvliet

Gelukkig vissen een paar jongens statisch met een dood visje. Dat scheelt een hoop gepeuter om lijnen uit elkaar te knopen. Ik krijg maar één tik en vlak voor de kant is het een autorelease verhaal. Leo overkomt even later hetzelfde ze doen het voorzichtig en zijn klein maar kan er ook twee netten. Jan Spruit komt ook nog eventjes buurten en moet lachen om de drukte. Lijkt de kalverstraat wel. Maar Leo en ik houden het dan voor gezien. Dit is wel heel erg druk op onze vis plek. We nokken af na een klein uurtje. We hebben wat gevangen en dat kunnen de meesten hier niet zeggen. Ik heb vijf vissen gezien die op de foto gingen en daarvan had Leo er twee op het droge. Nee best is het niet en toch blijft het hier druk op dat kleine stukje Haringvliet

Henny duikt vanmiddag 11 november 2023 achter de tuin in uit het windje wat er nauwelijks staat maar wel in de volle zon. Het is gewoonweg warm. Ik weet het is veel te licht met al die zon en de wind is helemaal gevallen. Daarentegen hoog water wat wordt afgevoerd met een zuidwester windje in de rug. Ik gaat mijn hengel opzoeken en lekker in het zonnetje zitten. En er komen er vast wel die eventjes naast me komen zitten om de dag door te nemen. Er is eigenlijk altijd wel wat te beleven met redelijk weer op dat bankje. Een praatje pot is zo gemaakt. En geen kunstaas in het water zal ook niets vangen dus we gaan.

We moeten dus als ze al willen de predators diep zoeken en gelukkig mag ik van die Duits sprekende jongens op mijn favoriete plekkie zitten. Het is heerlijk in het zonnetje en je gaat omdat het zo mooi weer is. Maar een aanbeet provoceren zal niet meevallen. Misschien wat later als er bewolking komt of de schemer zijn inval doet. En zie je wel. Ze zijn er wel maar liggen plat op de bodem want ik haak er eentje vals zoals we dart zeggen in vak termen.

De haak zit in zijn staart maar dan heb je wel sport er aan. De vis duikt door het hele Haringvliet en kan maar net alle aanvallen pareren. Je weet al door de aanbeet dat die vals is gehaakt. Geen harde tik maar een vastloper. Alsof je tegen een heuveltje oploop maar die is daar helemaal niet. Zo ervaren zijn we hier wel. Natuurlijk sla je dan. Je slaat sowieso op elke verandering nee foppen is er niet meer bij.

Maar dan loopt in één keer toch de hele Punt vol met vissers en aanhang. Dat is toch een speciaal plekje hier. Buiten ons groepje zie je toch best wel veel gelukszoekers maar er komen meer die niet vissen maar om een praatje dan die wel vissen. En dat maakt alles zo speciaal hier op dat stukje viswater. Dan komt er ook nog een halve paling langs die we uit zijn lijden helpen. Die heeft het bij de sluis bij de groene brug niet gered. Dat gemaal vermaalt toch wel een hoop van die dikke palingen. We halen ze regelmatig op vals gehaakt of drijvende en helpen ze uit hun lijden.

Maar door de gezelligheid op het uiterste puntje met gekwebbel zonder Jan Camo maar van Jan Peel, Leo, Adrie, Chris Sigaar, Roy de meester en de meester fotograaf Roberto vliegt de tijd en warempel onder al dat gelach om de meest onwetende grappen en grollen kan ik nog een glasoog foppen. En weer een mooie dikke vis

En jawel hoor ik mag nog een dikke snoekbaars vangen vanmiddag. Die kan natuurlijk niet meer stuk. Wat een verhaal is dit weer. De hengeldruk is gigantisch maar kan er toch de mooiste tussen uit plukken.

Ik zeg tegen Piet je moet je ff omdraaien dan kan ik de gezelligheid hier op de Punt vastleggen. Tuurlijk de meesten kennen we niet meer en verstaan we ook niet. Het is een komen en gaan door al die social media van vissers en het zal nooit meer worden zoals het was. Soms zijn er meer aanwezig dan dat er vissen. De oude garde zal ik maar zeggen. Gewoon ff voor een praatje pot. Maar de vaste clan die er dus elke week weer is, is een beetje familie. Gezellig hoor en ik ben blij dat ik daar een beetje bij hoor. Lekker ouwesexhostessen en wachten op die beuk, de aanbeet. Elke keer weer anders, en toch weer hetzelfde, antipaseren en denken als een schub, heerlijk je bent in een klein wereldje maar met die gasten is die heel groot. Wat een heerlijk groepje die noodgedwongen steeds veranderd in de jaren door dat er mensen weg vallen. Dat doet pijn maar er wordt nog steeds over ze geroddeld en dat is weer plezier. Want het blijft toch een special puntje of er nu wel of geen vis wordt gevangen..

Het is een soort van verslaving die aanbeten op je shadje doorgegeven op die dynema de niet rekbare gevlochten lijn van 8/100. Een voorslag van 14/100 tweemaal de hengel lengte en een stukje flourCarbon lijn. De reactie op de top en dan die beuk of zachte natte scheet aanbeet het maakt me niet uit. Elk andere reactie wat je voelt als dat shadje moet neerkomen een mosselrandje, steen, harde bodem zachte modder een uitgesleten talud rand. Alles wordt geregistreerd en gaat je herkennen. En heken je het niet dan slaat je aan voordat je lijn strak loopt met een ruk. Want meestal zie je al aan de lijn voordat de top die welbekende tik doorgeeft. Wat een heerlijk gevoel is dat. Onbeschrijfbaar als je het nog nooit hebt meegemaakt. Verslavend dus.

En het is vandaag ExtreemVissen. Niet voor watjes zou Leo zeggen maar die moet vanmiddag dozen op de goede plek zetten. Die hoge golven dus die zo af en toe de haven in denderen. Maar ik heb tot nu toe het meeste last van het opspattende water en zo nu en dan komt er een golf over de dam heen en moet ik de voetjes eventjes optillen. Maar in dat geweld kan ik toch een tik verzilveren en daarna zo eentje die er aan loopt zeggen we dan. Je voet de shad niet neerkomen. Alsof die in de watten valt. En met die grote bocht in de lijn ben ik daar al heel blij mee. Het valt niet mee kontakt met de shad en 28 gram loodkop te houden met de wind schuin rechts van me op twintig meter diepte. Want verder gooien naar dat gat van tweeëndertig lukt me niet tegen de wind in. Voordat de shad de bodem heeft bereikt heeft de wind op de lijn en niet vergeten de golven de shad al driekwart naar binnen gesjeesd. Als ik dan een dikke regenbui over me heen krijg en tot mijn ondrgoed nat bent geef ik het op na een klein uurtje vissen. Intussen is Roy naast me komen zitten. Die kan het ook niet laten en is uit zijn werk nog aan zijn verslaving aan het werken. Ik wens hem succes en ben doorweekt. Blij met mijn aanbeten die in het netje lagen. Twee dikke vijftigers. Hoeveel zou ik er hebben gemist, watte hoeveel niet eens gevoeld..

Maar zo’n mooie middag qua weer een lekker zonnetje met wat wind uit het westen op 6 november 2023, tja dan wordt het druk op ons stekkie. Iedereen die is uitgewerkt komt nog eventjes voor de warme hap een gooi doen naar het geluk, het goud van ons Haringvliet. Ik mag rond vier uur een mooie zander netten.

Maar als ik dan even later twee mooie zestig plus vissen mag vangen dan wil onze net aangekomen geprolongeerde huisfotograaf met pas verworven diploma hier op de punt er wel een plaatje van maken. Bedankt weer voor de mooie plaatjes Roberto.

En die boten van Rijkswaterstaat dat blijft intrigeren.

Dan plotseling is het weer druk maar mijn maatje in crime daar is altijd plaats voor. Nee hoor ik zit prima hier met Leo zo. Schouder aan schouder op het puntje. Doen we al jaren zo. Vroeger zat Isset alias Yougo de tovenaar en Arie er ook nog bij en nooit zaten de lijnen door elkaar. Kon je net in het gaatje gooien en langs de goede rand langs het talud en mosselranden je shadje omhoog tikken. Uit ervaring weten we elk randje te vinden. En het is meer klessebesse, ouwesexhostesse zeggen wij dan onder het vissen. Beregezellig. En vaak staan er dan ook nog achter onze rug Jan en Jan, Robrto of Chris sigaar geleund. Zes man op twee vierkante meter. En als we dan nog vis vangen ook dan is het helemaal goed. Maar moet je de rest zien kijken die snappen daar niets van. Geeft niet hoor de meesten verstaan we toch niet.

Bij de volgende Snoekbaars die heeft de shad zover in de bek dat ik met de kieuwgreep precies de verkeerde kant pakt en in de dreg haakt met mijn vingers. Met dit weer is dat bloeden niet te stelpen. Ik heb het er wel voor over. Wat een mooie exemplaren zijn het weer vandaag.

En dan weer allebei tegelijkertijd een aanbeet. En wat voor twee. Wat een dreunen weer maar die van mij daar blijft het bij. Ik krijg mijn kunstaas helemaal in de kreukels terug. Helemaal dubbel gslagen en de shad is doorgescheurd van de hoofdhaak. Hoe krijgen ze het voor elkaar en niet gehaakt. Als je zelf maar langs de haken likt dan zit je vast zo scherp zijn ze. Was weer een hele beste middag aan de waterkant met z’n allen hier op de Punt. Een mooie herinnering er weer bij geschreven. Wat een middag weer.

Maar echt waar het is spits aan de waterkant. Ook in de vroege uurtjes dus.

En om nu te zeggen dat ze het doen, nee dat niet, ik heb één aanbeet kunnen registreren na een uurtje naast Leo te hebben gezeten.

We kijken elkaar aan en weten genoeg. Dat is het em niet vanmorgen. Ik heb eigenlijk afgesproken om donderdag mijn elektromotor bij Marco op te halen. Ik heb er namelijk een koper voor. Maar ik gaat dat zo dadelijk doen denk ik nu. Nu heb ik er tijd voor geloof ik. Ik kap er ook mee zegt dat en die zegt; zal ik gezellig mee gaan naar Nieuwkoop. Een daagje op pad dus saampjes. Als ik vertel dat binnen door een leuk tripje is dan is de bal door de kerk en gaan we naar huis. Eerst een bak koffie en een lekker omeletje met spek maken natuurlijk in WarungFreek er is tijd zat van de dag. En dan naar Nieuwkoop via Zwammerdam zodat je door de polders rijd. Een hartstikke mooi ritje. Het water staat daar hoger dan het gebied erom heen. Heel leuk om er doorheen te rijden als je dat nog nooit heb gezien. En wat een mooie vis stekken zie je dan. Er is meer dan het deltagebied.

Op mijn bootje zit nu een elektro motor die met de handbediening te water gaat. Als ik dan alleen vis hoef ik niet meer naar voren te lopen om die te water te laten. Maar die oude heeft minimale draai uren en die kan ik misschien kwijt. We dachten dat die bij Marco meer kans maakte om te verkopen want daar komen meer mensen uit die branche maar zo zie je maar. Zie mijn BassBusterAvontuur; https://bassbuster.nl/2023/09/08/nieuwe-front-troller/. Na een bakkie gaan weer terug op de pad. Met Marco gaat het weer goed. Die heeft een blinde darm operatie gehad en daar weet ik alles van. Een week voor in het ziekenhuis kantje board gelegen aan het infuus dus we hebben weinig woorden nodig om die pijn te verwoorden. Gun ik niemand. Maar daar in die polders. Wat zien we een mooie snoek plekken. Die zullen wel niet het formaat Haringvliet hebben want jaja, we weten het we zijn verwent in het delta gebied van Nederland maar hier kan je ook heel wat afstruinen langs de waterkant.

Maar ja we zijn dus dik voor de file weer terug in Hellevoetsluis en dan kriebelt het weer. We gaan nog maar eventjes naar onze stek nadat we geluncht hebben met Unox worstjes op brood. Wat warms. Je moet toch wat. Eens zien of dat nu wel wat kunnen foppen op onze stek aan de waterkant.

En jawel hoor ze zijn er weer. Na eerst een paar dreumesen eindelijk wat betere vissen.

Ik kan alleen maar dreumesen foppen maar mijn maatje pakt de mooie exemplaren er tussen uit. En dan is ook niemand hier van de vaste Buckaroo’s die niet even wil helpen. Iedereen vindt het gaaf om die buffels van het Haringvliet te zien.

Dat zijn natuurlijk mooie snoekbaarzen dikke zeventigers.

Volgens mij heb ik daar nog foto’s van toen ik nog met Joop op de platvis viste op de Oosterschelde. Een opleiding schip voor de Marine duikers

Ik kan allen maar dreumesen foppen maar mijn maatje pakt de mooiste van de avond. Precies 80 centimeters wat een bak. Best wel trots op en mijn maatje ook. Want vieren doen we hier met z’n allen op zoiets moois.

We nokken af. Er zal in het donker best wel gevangen worden hier want het stroomt weer vol met vissers. Zie er zo al weer veertien staan en er worden er nu zelfs afgezet door denk ik hun vrouw. Dan staan er heeeel veel. Wat een vissen, glasogen, zanders, snoekbaarzen, predators moet er daar zwemmen achter die aas vis aan de haven in. Maar wij hebben weer een gave middag genoten. Heerlijk. Wat een vissen en drills waren dat weer. Nee een wereld dag en er komen er nog veel meer deze herfst. Deze dagen. De regen en donker weer is al voorspelt. Ik ben er klaar voor. Die tikken tot in je schouder. Heerlijk.