Op dinsdag 14 juli 2009 belde Waldi me om een uurtje of  15.00 uur of ik ging vissen. Hij kon wat eerder naar huis want was vroeger begonnen. Ik was in de tuin bezig mijn planten en fruitboompjes te (ver)planten die ik had gekregen voor mijn verjaardag. En aangezien ik dat tuinieren helemaal het einde vindt, geen groene vingers dus wilde ik me daar wel van losrukken om het bootje vaarklaar te maken. Hengels opzoeken, zeebliekjes uit de vriezer want daar deden ze het vanaf de kant goed op begin van de week, kunstaas aanvullen etc. nog ff tanken dat soort dingen dus. Begint het om 16.00 uur te hozen dat wil je niet weten. Dat hield en twintig minuten aan en het was gelijk niet meer zo warm. Dacht dat kan wel eens goed zijn. Ben altijd nogal positief ingesteld met dat soort dingen.  Waldi zou om 16.00 uur op de fiets stappen en moest eten koken want Ageeth was naar de Bingo. Dat werd dus nasie en aangezien mijn moppie ook de pleitesteijn had genomen was dat dus nasi voor drie. Zoonlief Wouter en wij lieten het ons wel smaken, voorral de gebakken banaan was lekker. Misschien wat meer sambal en knoflook in de satésaus (was er niet) maar dat mocht de pret niet drukken. Het smaakte voortreffelijk en alles was binnen no-time op. Zeg maar leeggeschraapt die pannen. Maar goed dat ze niet meer van emaille worden gemaakt want daar was niets van overgebleven. Wat wil je drie van die kaandozen bijelkaar. Dat was spekkie voor het bekkie.  

We moesten eerst nog even langs de sigarenboer want ik heb een heel fijn vismaatje hoor, eentje uit duizenden maar zonder een sigaar aan boord is het toch een stuk minder gezellig op die weinige vierkante meters die we droog hebben zal ik maar zeggen. Die lagen in de auto en die had Ageeth mee net als al zijn kunstaas. Maar volgens Waldi was ik nu een vent die in zijn testament zou voorkomen zolang die sjetdoosjes maar open stonden aan boord. Weet niet of ik daar nu zo blij mee moet zijn, dat testament dan maar dat is van latere zorg. Eerst maar eens nat maken dat kunstaas.

Werd het toch nog na 18.00 uur dat wij het Haringvliet ingingen bij de dam. Het was windstil en bloed heet op het water en veel geloof  erin was er nog niet. Maar een half uurtje liepen we voor de zo-veelste keer een richel op van 12 naar ±6 meter en mijn sjetje werd eigenlijk goed omschreven  ingehouden tegengehouden. Niet vastlopen maar langzaam druk erop zal ik maar zeggen. Degene die ook vertikalen weten wel wat ik bedoel. Ik tik natuurlijk aan en hoepeltje rond staat mijn Godfather van Spro. Een wereldstokkie hoor heerlijk om mee te vissen. En dan komt de eerste mooie snoekbaars komt naar boven zeilen. De eerste meters bonkend bij de bodem maar dan langzaam win ik steeds meer terrein naar boven toe in mijn voordeel. Heerlijk is dat gevoel. Weg alle stress van al je dagtaken en helemaal leeg in je bovenkamer alleen met die vis. Vissen is fantastisch. 

Natuurlijk worden er een paar foto’s gemaakt door Waldi en we denken dat we ze hebben gevonden maar na dik een uur nog geen enkele aanbeet gekregen. Na alle kleuren en maten verzopen te hebben gaan we verkassen. We zagen toch grote scholen witvis voorbij trekken maar misschien zitten ze toch dichter naar de dam toe nu die open staat. Het menu is toch anders en wij willen ook niet elke dag zuurkool dus op naar sluizen. Afgelopen weekend werd er flink gevangen met zeebliek vanaf de kant en ook  flinke palingen van 4 tot 5 cm dik en 60 cm was geen uitzondering. Natuurlijk werden die onthaakt en teruggezet vanwege het nieuwe verbod maar ik denk dat dat toch wel wat wil zeggen. Nu die sluizen open staan komt er natuurlijk allerlei ander voedsel op het menu te staan. En als glasaal aangekomen weten die echt wel wat een zeeblik, garnaal, zeewormen of zagers is. Toch wat anders dan een regenworm, jong brasempje of voorntje. Wij gebruiken toch ook zout naar smaak niet voor niets. We gaan trollend met plugjes die duiken naar 4-5 mtr. langs het talud op 6-7mtr. naar de dam terug maar niets. Daar aangekomen vissen wij langzaam het talud op, ik met een takeltje met zeebliek en waldi een sjetje. Duurt een half uurtje maar helemaal niets. Het loopt naar de dam toe van 7 naar 5 en weer naar 9 vanwege een slijtgeul naar de sluizen naar 4 mtr. toe. Ik laat de boot na een tijdje eigenlijk omdat ik het ook niet meer weet nog verder driften naar de dam naar die 4mtr.

M’n drakovitch systeem meer slepend dan huppelend, heel zachtjes steeds licht oplichtend 6-7 meter achter de boot het talud op. Dan krijg ik me er en ram op, tot in je elleboog en omdat ik er echt geen geloof meer in had. Op 4 mtr!!!! de boot op 2 mtr. van de kant. Hij licht bijna op de keien. Sla ik volledig mis. Waldi ziet dit en wil wat zeggen en zijn Titanium Spin van spro staat hoepeltje rond. Waldi was wakker. De adrenaline spoot door z’n lichaam heen. Alles vergeten.  Joepiejahee eindelijk gevonden. Z’n hengeltop gaat tot onder de boot door bonkend lijn nemend hoor ik de slip kwijlen en dan knapt er iets. Weet niet of dat bij Waldi was of de lijn… Maar ook deze de vis zijn we kwijt. Lijnbreuk vlak bij de molen. Zal een slecht stuk in de lijn geweest zijn. We zitten s’ winters natuurlijk dieper te vissen en dan kan het gebeuren dat door ijsafzetting in de ogen je lijn hard achteruitgaat en dat merk je wel hoor want met zulke korte lijn als nu, 4 meter, met alleen je hengel als buffer komt het erop aan. Je heb heel weinig rek met die gevlochten lijnen. Bijna ging hengel en molen te water maar na bezinning en opnieuw knopen konden we weer opnieuw beginnen. Gelukkig wisten we nu waar ze waren. Dus we waren weer volkomen bij de les. We zaten weer op het puntje van onze st… eeuuhe bank. En weer de boot laten afzakken en slepen was het advies en ja hoor. Eigenlijk op het zelfde punt weer zo’n geniepige aanbeet. Je zou zweren dat je vastloopt in de modder. Dit was zeker weer en mooie vis. Er werd weer wat gevraagd van het materiaal. Heerlijk zijn die momenten. En dan heb je je maatje nodig om te scheppen en de vis haalt op 3 cm net niet de 70

Mooi volle rond exemplaar. We zitten zo dicht aan de kant een metertje of 10 dat Netty en Henny die de honden uit aan het laten zijn alles kunnen zien. Nu zijn wij los en we proberen van alles.

Zelfs zeebliek op het kunstaas wat vorig jaar mooie vissen opleverde toen je ze ook slepend tot aanbeten moest verlijden. Maar het wordt niks meer. Of we hebben ze verjaagt door de dieptemeter?, rumoer want je zit op 4 mtr en ik heb een Linder van aluminium dus laat je wat vallen zal dat best herrie geven onder water. We vissen de hele dam af in het laatste uurtje trollend, slepend en verticalen maar geen enkele aanbeet meer. We gaan eruit tegen 21.00 uur eigenlijk gelijk met en ander bootje en dan horen we dat die twee aanbeten hebben gehad vanaf 19.30 en niets hebben gevangen. Dan plotseling, of ze nu eerlijk zijn of niet voelt onze nederlaag plotseling een stuk prettiger. Het is natuurlijk heel prettig vertoeven op het Haringvliet met geen wind, lekker zonnetje. Alleen kan je de Tour de France niet volgen op de belangrijkste dag van Frankrijk. Tja, wordt dat de samenvatting van 11.00 uur maar wel zonder oortjes. We hebben een heel fijn gesprek over zijn nieuwe boot met al zijn aanpassingen en ik zie nog wat leuke dingen voor mijn nieuwe bassbuster als het begint te regenen. Net op tijd eruit dus.

Na ons avontuur in Denemarken, met zes gasten in een bungalow en gelukkig niet zo’n hondenhok als vorig jaar vissen op de zeeforel in de hagel en sneeuwbuien toch maar eens proberen deze prachtige sportvis in Nederland te vangen. We, samen met Waldi, wilden het trollend proberen vandaag 22 mei 2009 voor de dam in het Haringvliet. Die zilveren rovers moesten hier toch doorheen komen om naar “boven” te zwemmen dus waarom niet hier in Nederland als in Fyn bij Denemarken. M’n vismaatje had er op z’n zacht gezegd geen enkel vertrouwen in. Ons begin was ook al niet al te florissant. We vergaten de motor omhoog te zetten bij de helling. Gelukkig weegt m’n Linder niet al te veel dus de schade viel mee. Dat moet ik niet doen met m’n nieuwe schuitje de BassBuster maar dat is voor later. 

We waren iets te enthousiast zal ik maar zeggen. Als we vissen horen zijn we niet te houden. Het was schitterend weer met widkracht 2-3 volop het zonnetje formidabel dus. En wij er bij de dam in en al trollend voor de sluizen langs wachten wat er gebeuren zou. Is best wel spannend en ik krijg dan ook een run erop en voordat het gas eraf is en de boot bijgedraaid, je denk eerst ik zit vast maar dat is een beetje moeilijk zoniet onmogelijk op die diepte voor de dam met een duikende 4mtr plug en ik raak em kwijt. We gaan verder met een sceptische blik van mijn maatje. Ik ben eigenlijk altijd heeeel positief daarin en geloof dan stellig dat zoiets lukt. Al is het niet vandaag dan morgen. Het is mooi weer. Lekker zonnetje. Gelukkig denkt m’n maatje er ook zo over. Die komt zo uit z’n werk en stapt dan op nog helemaal onder de stress maar dat is natuurlijk zo over met dit weer. Heerlijk rustig op het water en we trollen verder. Ik vis met een Sigma Tiger Ugly Stick 2,40 mtr Action ML 12-30lb van Shakespeare gekregen van m’n vaste vismaatje Joop Flohil voor mijn verjaardag. Eigenlijk gebruik ik deze altijd met trollen. Een heerlijke aktie in de top heeft die hengel. Op de spoel gevlochten lijn en een onderlijn van FluorCarbon. De registratie is formidabel. Je voelt de plug tot in je ruggengraat trillen. Dan een ram op de stok ongeloofelijk en de molen blijft gieren. Boot bijdraaien en de motor vrij en uit. De slip blijft lijn geven en de Stick staat hoepeltje rond. Nu heb ik altijd de slip vrij los staan en begin deze eerst eens wat vaster te zetten. Dat vinden ze aan de andere kant niet leuk en de drill kan beginnen. Het is fantastisch. De plug was al zo’n 50 mtr weg en nog eens met die run erbij was het werken. En ja hoor dichter bij de boot krijgen we van die spongen. Waldi was perplex en ik had nergens tijd voor. Alles nodig om te pareren, jeetje wat gaat dat tekeer. Wat een runs en sprongen geheel uit het water.

Gelukkig was er m’n maatje om te scheppen en m’n eerste zeeforel op zoet water in Nederland was een fijt. Ik was helemaal van de wereld. Daar rijdt je dan elk jaar 600km voor en gewoon in je eigen landje pak ik er één. Oké je mist natuurlijk die gezellige avonden met les in vliegen binden want misschien heb je toch de verkeerde en dan dit. Waldi kan het nu nog niet geloven en het is nog een mooi vis ook. Niets om je voor te schamen. De plug heeft met de 2^e dreg de buitenkant van de bek van de vis wat beschadigd dus we denken eraan dat net als op het Oostvoornse Meer 1 haak genoeg moet zijn maar wat zijn we er blij mee. Natuurlijk eerst de foto. Eigenlijk geen tijd om em af te spoelen want hij moet zo snel mogelijk terug. Even vast houden aan de staart en eigenlijk wil hij gelijk  weg. We kijken elkaar aan een Waldi schreeuwt z’n viskreet over het Harinvliet uit. Helemaal goed natuurlijk. We zijn in extase. Onze dag is weer helemaal toppie. We gaan trollend terug naar de helling want we krijgen trek.

Ik pak nog een hele mooie baars. Normaal heb ik er meer respect voor zo’n baars dril maar geloof me ik zat nog helemaal vol van de adrenaline van die runs met die zeeforel. Tjonge dat was wat zeg. Dat gaan we zeker nog eens doen. Alleen nog maar inplannen tussen al die andere visserij die we nog willen doen.

Of is het achter de vinnen zitten. eind van de week vertrekt Joop naar Las Palma om bij zijn zoon René en Patricia op familiebezoek en natuurlijk te gaan vissen in dat paradijs daar. In ieder geval vandaag gaan we op dinsdag 22 mei 2007 Europoort gebied in om achter de harder aan te gaan. We beginnen op de waterweg maar daar lukt het niet ze aan het azen te krijgen

We vissen met een dobbertje en als aas een stukje broodkorst. Dus eerst naar de grootgrutter om afgeprijst brood te koep. het moet wel vers zijn anders krijg je het moeilijk aan de haak maar er is een grutter die ’s middags om vier uur al zijn brood voor 1gulden in de schappen legt en dan zijn we er als de kippen bij. Flink voeren met brood en havermout om een flinke witte wolk te creëren en dan je aas er tussen gooien. Of wachten waar ze beginnen te azen en dan heel voorzichtig je dobber met aas erbij werpen. Er over heen gooien en heel langzaam er naar toe trekken in die witte wolk

Als dan het water zakt gaan we de haven in. Ik zet dan de auto boven aan neer en doe een touw aan de trekhaak binden. Dat loopt een stuk makkelijker naar beneden met je spullen. Maar zeker terug weer omhoog met die gladde stenen

En even later mag ik ook aan de bak. Ik weet niet wie er wint de zeebaars of een harder van dezelfde grootte maar voor elkaar doen ze niets onder. Wat een gweld moet je daar drillen

Dit plaatje gaat nu dus rond en dat zal altijd zo blijven. Dat we nog heel veel strakke hengels samen mogen beleven vriend

En dan krijg je dit soort plaatjes binnen van je maatje om het ff dik in te wrijven. Nee hoor is em helemaal gegund natuurlijk. Joop kennende is die vanaf het vliegveld naar de haven gereden en ingestapt bij René om de avond nog ff mee te pakken en lekker te gaan trollen. Resultaat een mooie bleufich van 94 cm op 8 mei 2007

Maar daar kan ik wel wat mee om em terug te plagen

Zijn er altijd wel dikke voorns winde en zo nu en dan vergist zich een roofblei

Maar denk dat die dikste vissen van 2 juni ook windes zijn…

Zondag 17 december 2006 krijg ik eindelijk Martin zo gek om mee te gaan vissen. Het is koud maar droog en weinig wind. Dit is de gelegenheid om een paar predators te vangen.

We gaan er net voor de middag in om een uurtje of elf na wat bakken koffie en bijkomen van de week werken. Zaterdags moet er door Martin ook gebuffeld worden en mijn winkeltje is dan ook open maar ik kan je verzekeren. Die is lichamelijk een stuk minder zwaar dan al dat asfalt plakken, tuinen verleggen en tegels sjouwen

Dan komen we aan de helling is de buitenboard motor stuk. Wat we ook proberen ik krijg em niet aan de praat. Dat is balen natuurlijk maar we gaan het in de haven proberen met de elektro motor. Voor op het Haringvliet is dat net te weinig met Bfr3. Daar hebben we echt de benzine motor nodig om op de stekken te komen. En al vertikalend en diogonalend uitleggen vangt Martin toch een prachtige baars. Missie is al geslaagt en goed warm aankleden valt het prima uit te houden hier in de haven

Als ik dan nog een snoekbaarsje kan scoren is het goed voor vandaag. We hebben weer een frisse neus gehaald en gaan naar de warme hap.