Bassbuster – Pagina 35

Dreumissen vangen op de Oude Maas

9 juli 2011/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Martin zag er naar uit om een middagje te zonnen op het Haringvliet. Zoals hij zegt, zes dagen stenen leggen en tuinen bouwen is de zevende dag van de week heilig voor hem. en dar heeft hij meer dan gelijk in natuurlijk. Dus kiezen we de dag des heren 9 juli 2011 het ruime sop.

En Djamil wilde ook graag mee. Die was met de gehele familie op de Roompot in Scharredijke op vakantie. Een dag vissen was al lang van tevoren belooft en zijn hoogtepunt van de vakantie volgens zijn vader Jan Carel.

*Heerlijk weer maar op een enkel stootje na leverde dit alleen maar vis “soep” op vandaag*.

We gaan er op de helling in Stellendam te water ook omdat daar natuurlijk een frietkot staat die de hele week open is tot 20.00 uur. Op het Haringvliet bij de dam is het druk met waterskiën en jetski’s dus dat wordt niets. We gaan trollend richting Middelharnis maar op een enkele tik na en wat wier als we te dicht langs de twee meter zone varen vangen we niets. We gaan in het spui kijken of we daar wat aan de haak kunnen slaan.

*Wel ff opletten op het overige verkeer op het water*.

En trollend gaan we richting Zuid Beijerland. Hier en daar vertikalen op de bekende stekken maar ook hier is het op een staart bijter na (pakken ze net het staartje van de sjet achter de dreg) kommer en kwel. Geen roofblei, baars of snoekbaars te bekennen laat staan eventueel een snoek. Het stroomt ook niet en dat heb je echt nodig op het Spui. Hoe harder hoe beter

Martin zit daar helemaal niet mee, die heeft het prima naar zijn zin. Als ik persé vis wil ga ik wel naar de visboer is zijn motto. Die kwam gisteren middag aan met bij zich een kilootje gerookte paling en wat makrelen. Een kennis van hem vist door de week en een gedeelte daarvan rookt hij zelf en pakt deze vacuüm in. En de kwaliteit van deze vis, de smaak en kwaliteit was de beste volgens Martin die hij in jaren genuttigd had en hij kan dat weten. Proeft wekelijks van die gerookte producten maar wat wil je als je vader op de vis afslag werkt. Zo’n dag op het water vindt hij prachtig en dat is vandaag ook zo. Windstil een zonnetje en 25 graden. Heerlijk.

*Theo ligt voor het natuurgebied te dobberen*.

Gisteren vierde Netty haar verjaardag, deze was natuurlijk wel heel speciaal vandaar dat we zo laat zijn gestart vandaag en toen afgesproken met Theo om langs te komen voor een bakkie. Het is vis soep geworden met een bammetje. De specialiteit van onze sportfotograaf op het water.

En na een gezellig uurtje keuvelen en lekker happen gaan wij weer richting de dam. Nog even door de wierbedden heen maar zoals een vrijdag toen ik er was met de rest van de familie Koster uit Nijkerkerveen toen sprongen de vissen bijna in de boot die in het groen waren verstopt. Prachtig was dat vissen van dik in de vijftig centimeter die voor de boot uit springen soms wel een meter hoog. Die waren er nu niet en dat heeft misschien er wel mee te maken dat wij geen aanbeten op het Haringvliet hebben gehad. Het wordt natuurlijk ook steeds zouter en de sluizen staan al een paar dagen open en dat zonder neerslag. Morgen wordt het nog warmer zonder wind en neerslag. Gaan we het weer proberen maar dan richting Oude Maas. Jammergenoeg zonder Martin want die is de enige die geen vakantie heeft. Pas over twee weken is hij drie weken vrij. Als hij tenminste van het “tuinen” af kan blijven.

Dus maak ik Djamil wakker 10 juli 2011 om 05.30 uur dat hij koffie kan gaan zetten en de eieren met spek kan gaan maken. De spek wordt ham want Dorien heeft een metershoge stapel pannen koeken gemaakt gisteren dus daar kunnen we wel even mee voorruit in huize WarungFreek.

Dus staan we bij dageraad op de Helling in Middelharnis. We zijn zelfs de eerste die te water gaan. We willen direct naar het Spui gaan en dan richting Oude Maas. Met de laatste dagen in het achterhoofd laten we het Haringvliet letterlijk links liggen. Nu maar hopen dat het stroomt op het Spui en Oude Maas.

Gelukkig, er zit beweging in het Spui maar het is wel nihil en na een dik kwartier komt dan eindelijk een baars (je) boven.

*Djamil met zijn eerste baars op groot water*.

En dat is toch anders op licht materiaal vissen recht naar beneden zo’n knokker aan de andere kant van de hengel dan op de plas bij Nijkerk met een 120 grams spinhengel. Hij is verkocht, nu definitief verslaaft aan het virus.

Maar het houdt niet over dus we halen het anker binnen en gaan trollend het spui verder op richting Oude Maas en hier en daar bij de rietkragen, plateau’s, taluden en haventjes vertikalen en gooien met plugjes, vliegen en poppers maar ook dat heeft weinig succes.

En na een uurtje zijn we dit zat en gaan vol gas richting randstad. En dat dat een goed idee was laten de foto wel zien.

Want ook hier staat Djamil zijn mannetje en vangt zijn eerste snoekbaars op de rivier. Eigenlijk zijn PR dus.

*En leeftijdgenoten, je broek zo dragen dat is de mode tegenwoordig. Anders hoor je er niet bij*.

En staat voorop als een crack zijn vis uit te drillen dit keer een dikke baars. Die kijkt dus veel naar Discovery. Helemaal lijp van vissen. Ik herken dat wel. Heeft het ook over of ik wel eens een black bass heb gevangen en denkt dat die ook in Nederland rond zwemmen. Mooi is dat elf jaar zijn.

*Natuurlijk gaat deze ook op de foto voor het thuisfront*.

En als hij dan is uit gedrild en echt daar hoef ik weinig aan te doen. Alle aanwijzingen worden keurig opgevolgd en hij neemt alles heel snel als een droge spons in zich op. Ik kan hem zo scheppen. Die baars van 47cm een monster natuurlijk als je dit niet gewent bent en baarsjes vangt in de polder wordt gepresenteerd alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is. Mooi is dat natuurlijk.

*Ze bestaan dus nog wel die meter snoekbaarzen*.

En even later zien we op de oever een dikke snoekbaars liggen die ik graag in levende lijve had gezien. Tjeemig wat een joekel met een hoektand zo groot nog nooit gezien bij een vis. Op de bekende stekken vangen we regelmatig vis zelfs beide tegelijkertijd met een aanbeet maar over het algemeen dreumissen op een enkele uitschieter na. Dat is dan ook vandaag het verschil met gisteren alhoewel het nog warmer lijkt maar op de rivier zit je natuurlijk uit de wind. We vangen nu goed vissen en dat is natuurlijk hartstikke fijn voor mijn gast aan board. Die vergeet dit niet meer.

*We vangen nog heel wat vissen maar allemaal net aan de maat en sommige ver daar onder*.

En natuurlijk leggen we dit vast voor later. Daar zal nog veel naar gekeken worden zeker op internet met zijn vrienden. Mooi is dat en zo trots op zijn vangsten. Want verticalen op stromend water is nog niet zo makkelijk. Ook niet nu de stroom er uit is in dit jaargetijde en een stuk minder is dus sjapo.

We gaan weer richting Haringvliet. De stroom is gedraaid en de aanbeten zijn een stuk minder. Het water is nu ook dik. Vies en bruin door alg en vuil. En op de rand van Spui naar Oude Maas zie je weer dat heldere schone donker blauwzwarte water naar dat bruine. Vind ik toch steeds weer een mooi gezicht

*En dan wordt natuurlijk de dag door genomen met de broertjes en zusje.*

En thuis waar de rest van de familie Koster ook inmiddels is gearriveerd. Ze staan te trappelen om zoonlief weer in de armen te sluiten ongedeerd uiteraard maar wel verziekt voor eeuwig aan die vangdrang. Er wordt natuurlijk uitgebreid verslag gedaan door onze nieuwbakken boot-roofvisser en de foto’s nemen gretig aftrek.

Reactie’s van FaceBook

wauw goed gedaan zeg !! ;) ;)

Floris

Hoi Freek,

Dat was weer een heel verhaal!!

Dat ene ventje is zeker een neefje van je, bijna net zo leuk als jij.

Groetjes Loes

Hai Bassbuster.

Jij denkt aan de toekomst.

Djamil zal in de toekomst wel vaker op visite komen.

erik

Net niet gelukt, of…

26 september 2010/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Het Vandaag 26 september 2010 ga ik met Floris proberen een roofblei te vangen. Ja, ja weer de TrouthBuster en BassBuster samen op pad en dan gebeurt er altijd wel wat zoals in de vorige verhalen te lezen was.

Afgesproken om 08.00 uur in Middelharnis maar ik was al vroeg op en toen Floris dan ook al belde om 07.00 uur want mijn meissie was een weekendje stappen met vriendinnen dus m’n wekker was er niet, ben ik al klaar met de broodjes ei met ham en de thermosfles was gevuld met koffie. Dus op m’n dooie gemakje op pad maar onderweg, Stellendam al voorbij ben ik niet zeker dat ik het gas heb uitgedraaid. En hoe meer kilometers onder de wielen des onzekerder wordt ik en dan hou ik het niet meer en scheur terug naar huis. Je kent dat wel, net als met op vakantie gaan, maar gelukkig thuis gekomen staat de pan op een droog vuurtje. Al met al ben in precies met Floris aan de helling en de boot ligt er dan ook snel in.

*Wat een omgeving dat delta gebied bij ons*.

Het weer is grillig. Zo staan we in een mager zonnetje en dan weer in de dikke mist. Dan zag je nog geen 15 meter ver.

Maar wat we ook proberen popperen of alle maten pluggen gebruiken diep tot zelfs 4 meter het helpt niets. En ik heb nu alle pluggen bij me die je maar kan bedenken want heb gisteren m’n cadeaubonnen ingeleverd van mijn verjaardag van vorig jaar (vrienden bedankt) en m’n dozen zitten weer overvol.

We gaan van techniek veranderen en gaan vertikalen met sjets. Gelukkig de snoekbaars doet het en we vangen een paar dreumessen (rond de 40 cm.) Maar het houdt niet over. We gaan verkassen naar de Oude Maas of we daar een roofblei kunnen verschalken. We doen nog één drift langs het talud en echt wanneer ik de laatste beweging maakt met m’n sjetje staat de wereld even stil. Ik zit even vast en dan giert de slip. Kan nog net de slip een stuk losser zetten want ik voel dadelijk dat dat duidelijk nodig is. Wat een krachten komen daar los aan de andere kant. Ken ik gelijk het gevoel wat Waldie (de BassMeister) de hele week ondergaat in BC (Canada Britisch Columbia) als hij er een Steelhead aan heeft hangen. We kijken elkaar aan, Floris en ik dan en dit moet een dikke zijn dus de Trouthbuster pakt alvast het net uit. Dat kan nog wel ff duren zeg ik en na een eeuwigheid en tientallen uitvallen en dito gierende slip zien we dan eindelijk een glimp van de vis en deze draait zich om en neemt weer en spurt. Tjeemig wat was dat roep ik naar Floris. Wat en bak is dat maar de Trouthbuster wordt helemaal gek. Dat is een Zeeforel!!! en hij kan het weten. Die heeft hij al vele malen gevangen maar wel in Denemarken. Ons net is veel te klein en alleen de dreg van de sjet zit vast, dat is duidelijk te zien als hij boven komt om daarna springend over het water weer de diepte in te duikenen. We worden nu verschrikkelijk serieus. Die moet op de foto. Een paar maal proberen ik hem in het net te dirigeren maar zodra die (bedoel die bruine rakker natuurlijk) em ziet neemt hij weer een spurt de diepte in. M’n vertikaalstok de Godfather staat hoepeltje rond een veel te harde stok voor dit werk natuurlijk. Ik sta dood angsten uit dat de haak van de sjet of de rest van de staartdreg wel het net raakt, dat wil je niet mee maken natuurlijk. Ben je em geheid kwijt maar mijn maatje in de boot weet wat hij doet en eindelijk kunnen we hem dan landen. Een wereld vangst. In iedergeval voor Nederlandse begrippen.

*Jeeeaaghyyeeiiee meer woorden heb ik hier niet voor*.

Ik ga helemaal uit mijn dak en ik weet niet wie er blijer is. Floris of ik. Tjonge wat een vangst. Mijn dag, wat mijn jaar kan niet meer stuk. Mijn mooiste zeeforel tot nu toe die ik in Nederland heb gevangen. En deze zit er al een tijdje. Een standsvis dus. En dan bedoel ik natuurlijk op de rivier want van zilverkleurig is hij al helemaal mooi bruin. Een schitterend exemplaar en we zijn helemaal door het dolle heen. De haak is zo los en we maken snel wat foto’s en zetten hem terug. Dat die maar heel wat eitjes mag bevruchten daar boven op de grindbedden, daar waar de rivieren zich ontplooien want we denken dat het een mannetje is aan zijn bek te zien. En na hem even vast te hebben gehouden zodat het water door zijn kieuwen kan stromen en hij zuurstof kan opnemen zwemt hij rustig het diepe in. Twee gelukkige mannen achterlatend. Wat een kik was dat. Het angstzweet deze te missen staat nog in m’n bilnaadje.

We gaan naar de Oude Maas wetende wat we ook nog vangen vandaag dat dat in het niet zal vallen. Tjonge, jonge maar het vissen eeuuheu leven gaat gewoon door.

*De baarzen zijn weer van wereldklasse*.

Maar nog steeds geen roofblei. Op al onze stekken krijgen we ze maar niet te pakken. Wat we wel vangen zijn hele mooie baarzen en dito windes en dat is natuurlijk als “bijvangsten” helemaal toppie.

*Die kunnen knokken kan ik je verzekeren*.

Wat een dag en het lijkt wel of we allen op de wereld zijn. Geen visbootjes te bekennen terwijl het heerlijk weer is. Af en toe mistig en er steek hier en daar een windje op zodat de mist weer optrekt.

Wij vissen gewoon door af en toe vertikalend als we en werparm krijgen van die kleine plugjes gooiend en vangen veel snoekbaarsjes de meeste onder de 50 cm maar dat zijn we gewent de laatste tijd op de Oude Maas.

Sommige zijn net groter dan mijn sjet maar als we dan even later de kribben af gooien dan kunnen we onze lol niet op. Op een licht stokje zulke windes en baarzen pakken is werelds. Hij gaat krom tot in het handvat en zelfs onder de boot door naar het diepe je top mee trekkend tot onder water.

En dan plotseling gaat het toch misschien nog lukken vandaag. Ik krijg en volger tot aan de rand van de boot. Een vis van dik over de driekwart meter en we zien beide dat het een roofblei is. Een hele mooie grote dikke knoepert. Hij zwemt eigenlijk met z’n kop naast de plug en wanneer de plug het water verlaat, het einde van zijn drift onder de top van mijn hengel draait hij weer de diepte in. We zijn beide even stil met trillende knieën. Wat was dat mooi. Bijna mooier dan em vangen.

*Gretig.. zelfs deze maat in dit seizoen*.

En dan weer even afwisselen met vertikalen om dan van die dreumesen te pakken. Die hebben dan de sjet van 12 cm dubbel gevouwen in de bek. Niet te missen dus. Het is al weer 15.00 uur en we gaan weer richting Haringvliet. We weten nog een stek vlak bij het Spui met een heel mooi talud en als ze los zijn dan is het daar werelds. Altijd gaan we daar even langs en nu is het daar werelds. Gewoon vijf vissen vangen op negen meter in een drift van een 100 meter.

Weer terug varen, elektromotor laten zakken zodat je net iets langzamer vaart als de stroming gaat, je sjet laten zakken en ram. Allebei een aanslag op je sjet. Wel vaak wisselen van kleur want dresseur, daar hebben niet alleen karpervissers last van. We hebben een wereldse dag vandaag en vangen ons het snot voor de ogen.

*Het blijft wel uitkijken met z’n tweeën*.

De scheepvaart is druk op de Oude Maas vanaf de Maasvlakte Rotterdam het binnenland in. Dus mensen blijf beide om je heen kijken ook wanneer je beide zo goed vangt. Want dan kan de aandacht heel makkelijk verslappen voor de omgeving op het water om je heen

En hier vang ik dan mijn mooiste snoekbaars van de dag. Zo kijk ik er niet bij maar dat is zeker niet de bedoeling. Tjeetje wat waren het weer een aantallen vandaag. We gaan een frietje met bal eten bij de helling in Middelharnis

Maar net als de laatste stek bij het Spui kunnen we ook niet een talud vergeten vlak bij de haven en dus doen we die nog even aan. En warempel daar wordt mijn zwarte Fox zwaar mishandeld. Eerst heeft Floris het aan de stok, en is aan de beurt met een dikke baars

*Het kan niet op vandaag. Fantastisch!!!*

Daar pak ik nog een mooie snoek na een mooie dril. Vier nee zeker vijf keer neemt hij een run naar het diepe. Natuurlijk gaat hij op de foto. We hebben weer een diversiteit aan roofvissen gevangen. Eigenlijk moest ik naar een beurs in Keulen, de PhotoKina maar mijn maatje John Nispeling neemt het me dit niet kwalijk als hij het verslag leest en de foto ziet. We kunnen er nog niet over uit. Waar we voor zijn gekomen hebben we niet gevangen (bijna dan als ik een twee meter meer kon inhalen op mijn luwer) “de roofblei”, sportvis bij uitstek. Denk dat dat over is voor dit jaar op het Haringvliet en we weer moeten wachten tot volgend seizoen maar natuurlijk kan mijn dag niet meer stuk. Hoop dat ik vanavond de slaap kan vatten.

Ochtendje Oude maas dreumesen vangen

16 september 2010/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Het Vandaag 13 september 2010 sta ik om 07.15 aan de helling bij de Lindsedijk in Zwijndrecht. De trouthbuster en bassbuster gaan vandaag samen op pad op de rivier. Het Haringvliet was niet te doen met windkracht 5 met uitschieters van 7-8 en af een toe wat nattigheid. Voor de roofblei moet je vroeg op het water zijn maar vandaag werd er eerst uitgeslapen en om 07.30 lagen we te dobberen.

Kon Floris gelijk zijn nieuwe hengelhouder (scotty) testen want de boterhammetjes met gebakken ei met spek die waren nu nog warm dus eerst ontbijten met een lekker bakkie koffie recht tegenover de helling bij Puttershoek. Langzaam laten we ons afzakken langs de rand. Het is heerlijk op het water zolang je maar uit de wind zit en die plekken zijn makkelijk te vinden op de Oude Maas. En na een tweede bakkie zijn we er klaar voor en varen naar één van onze stekken

Blijft natuurlijk wel uitkijken met die sterke stroming en het scheepvaart verkeer. Hier gaat er zelfs eentje met 6 duwbakken.

Dan kan je beter geen stuurfouten maken. goed opletten dus en vaak achterom kijken als geleerd op de cursus VB1.

*En op onze stek worden we weer ingehaald*.

Maar imposant is het. Op ons stekkie, eens gevonden na een dag investeren en kilometers rand uitgevist te hebben. Je moet nu eenmaal vistijd vrijmaken om stekken te vinden waar niet iedereen op vist en dat betaald zich vandaag uit. Kan gerust zeggen dat we ons het snot voor de ogen hebben gevist. Lang geleden dat we zoveel aanbeten hebben gehad allemaal snoeihard zonder aarzeling. Waren niet te missen en net zoveel lossers. Denk dat de sjet meer van voren werd gepakt dan van achter wat meestal het geval is.

Baarzen waren allemaal groot en dan bedoel ik dik boven de 40cm met een enkele uitschieter naar de 50cm. Een pracht vis met aanbeten die dreunden door tot in je schouder. En dat heeft denk ik voor een deel te maken dat daar weinig of nooit wordt gevist op dat gedeelte van de rivier

Het gekke ervan is dat alle snoekbaarzen die we daar vingen en ik weet echt niet meer hoeveel het er zijn allemaal dezelfde kleine maat hebben en dezelfde tekening, die groen stippen hebben. Op een drift meerder vissen haken en meermaals met z’n tweeën tegelijkertijd een vis staan drillen, snoekbaars en baars door elkaar heen

Maar wat ik al vertelde die snoekbaarzen waren allemaal van dit formaat wel weer heel mooi getekend. Hier vangen we ze altijd met die groene stippen op hun lijf. Schitterend gekleurd

*Gehaakt tussen de kieuwen maar voorzichtig onthaken dan red die het wel*.

Ze lagen opgestapeld want af en toe dacht je eindelijk een dikke te hebben dan was hij vals gehaakt. Dreg voorzichtig losmaken en dan overleeft hij het wel. Net als de baarzen vind ik de laatste tijd ook die snoekbaarzen veel meer sport geven. Lijkt wel of ze veel sterker worden en of dat te maken heeft met de waterkwaliteit

En als Floris wat probeert met klein plugjes, de helling loopt daar in één keer van 1,80 naar 12 meter. Werpend naar 1 meter is het hek van de dam. Alleen maar grote baarzen op de 2 meter rand. Fantastische aanbeten en dito runs. De slip maakt overuren. Het is vandaag fantastisch en of dit komt door de extreme waterhoogte.

Ik denk het van wel want wij hebben dit fenomeen nog niet meegemaakt. Zoveel vissen grote baarzen en dreumesen vangen op één kilometer rivier. Het was altijd tot nu toe of snoekbaars met een enkele baars en andersom natuurlijk net zo, maar dit zo door elkaar zelfs tegelijkertijd samen drillend. En die dreumesen deden er echt niet voor onder. Ook dwars door de slip heen. Wel om de run een andere kleur sjet gebruiken. Dat scheelde aanzienlijk of een andere techniek, diogonalen, drop shot, de beweging veranderen met vertikalen of dus een plugje. Toch dus enigszins herkenning onder de rovers van techniek. Te gek was het nu dus houden we de plek nog even onder ons tweetjes voordat de dressuur zijn intrede ook hier maakt.

Het is 14.00 uur en we moet eruit. Floris heeft nog een vergadering en dan kan ik nog even langs mijn vader in Dordrecht. Het was weer werelds. Dit zijn dagen daar zijn er niet veel van. Zoveel vissen. En dan toch nog verwent verlangen “waar zijn die maatse snoekbaarzen gebleven”. Maar hopen dat de wind weer wat afneemt dan kunnen we weer naar het Haringvliet maar daar ziet er de eerst komende dagen niet naar uit.

Theo op Haringvliet krijgt visite

10 juli 2010/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, VethsVK- Veteranen Voornse Kanaal, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Het is 10 juli 2010 hebben Martin en Jamal vakantie en gaan we het tegen beter weten in toch eventjes proberen. Het is bloedje heet en de waterstand is nihil. Watertekort dreigt zelfs. Zal lastig worden vanmiddag wat aanbeten te kunnen forceren. Dan hadden we echt met de ochtendgloren er moeten zijn om een kleine kans te maken. Maar ja, vakantie hebben de mannen. We moeten altijd al zo vroeg op en nu maak ik er gebruik van…

Met Jamal en Martin op het Spui waar ik hoop op een beetje stromend water..

Het stroomt jammer genoeg niet dus we gaan trollende….

Maar je hoop natuurlijk dat de stroo er nog in komt op het Spui maar niets is minder waar

*Als die groene ton schuin staat is het er goed vertoeven*.

We gaan weer het Haringvliet op.

Ik weet waar Theo altijd ligt. Aan welke gele boei achter het meeuwen eiland. Doen we ff een bakkie en..

We wisten al dat het taai zou worden maar vandaag was het wel heel gênant. Gelukkig weet je dat van te voren en hebben we toch genoten op het water. We zijn weer vroeg terug naar de schaduw in de tuin.

Net geen Big Grand Slam

1 juni 2010/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Traileren gaat fantastisch in Middelharnis*.

Vanaf dit week end al vanaf de kant op verschillende stekken de snoekbaars achter de vodden gezeten maar het was nog niet veel. Een enkele aanbeet en overwegend klein, niet groter dan ±50cm. Het moest er vandaag 1 juni 2010 dan maar van komen en we wilden kijken of dat de roofblei het zou doen. We gaan er in bij de helling van Middelharnis met de TroutBuster en de parkeerplaats stond al vol met overwegend Belgische kentekenplaten.

Dat terwijl de parkeerplaats bij de Haringvliet beide, zowel aan de Hellevoetse als de Stellendamse kant leeg waren. Dat was in ieder geval hoopvol. De vis zal het dan in dit gedeelte van het Haringvliet misschien wel doen. We voeren de haven uit onder het genot van een bakkie koffie en heerlijke broodjes van de bakker en op de alom bekende stekken waar we langskwamen lag het vol met bootjes maar we wilden eerst de roofblei belagen voordat iedereen er achter aan gaat en ze het weer door hebben.

Roofblei is zeer dresseur gevoelig dus ben je eerste van het seizoen heb je de meeste kans er te vangen is onze mening want de goede stekken zijn onderhand wel bekent onder de roofvisspecialisten.

We willen het proberen met de popper omdat we dat de mooiste methode vinden om ze te vangen. Dit is ook dodelijk op de zeebaars op de zandplaten.

Je vist een drijvend kunstaas met rukjes uiteraard zo variërend mogelijk, binnen en door de platte voorkant duikelt die al spetterend en af en toe onderduikend over het water.

De aanbeten zijn formidabele omdat je alles ziet gebeuren en reuze spannend. Vooral als hij de eerste keer mist en je ziet em half uit het water weer de diepte in te gaan. Probeer dan maar eens door te gaan met met binnen halen nu iets sneller door een iets hardere ruk of door de hengel iets meer naar je toe te halen proberend een vluchtend visje na te bootsen. De klap die dan volgt bij de tweede aanval uit de diepte, de roofblei gaat er dan helemaal voor is volle extase. Omdat je de hengel al ¾ ingehaald hebt is de ram kompleet. Je hengel buigt dan in een keer door tot in het handvat. Ik gebruik daar een soepele hengel voor, vooral in de top een Spin Medium 8ft (2,40) met genoeg body 20-40gr om het lichte kunstaas toch ver te kunnen werpen. Kan je verzekeren dat die rond gaat. Heerlijk en iedere klap wordt door de top opgevangen natuurlijk door de fantastische slip van m’n Spro, een Daiwa kloon.

Het zou dus echt een dag worden om uit te proberen want tot nu toe hebben we beide aan het oppervlak nog niets gezien wat op roofblei zou moeten blijken. We laten de boot mee driften met de stroom en terwijl Floris nog met zijn hengel bezig is, als schipper heb je natuurlijk meer verantwoordelijkheden en ik ben nu eens opstapper ben ik de eerste die de worpen maak en na m’n tweede worp richting de oever zie ik een grote kolk en dito rug achter mijn popper en beide schreeuwen we naar elkaar “zag je dat!!!” en tegelijkertijd met een rustige haal laat ik het kunstaas wat sneller gaan. En rond staat mijn stok. De adrenaline knalt door onze aderen en de strijd barst los. Keer op keer ros hij door de slip heen. Wat een geweld en als we dan voor het eerst de flank van de vis zien schreeuwen we bijna; wat een mooie vis. En dan na nog een enkele rus manoeuvreren we hem voorzichtig naar het landingsnet waar hij zoals verwacht nog enkele vluchtpogingen doet bij het zien van het net. Je moet er niet aan denken het net als schepnet te gebruiken, dat dan de plug erin vast blijft steken want dan ben je de vis als zeker kwijt en als we hem dan aan boord tillen geven we beide een overwinnings schreeuw en een dubbele High5.

Wat een mooie vis. En om het seizoen met 72 cm te beginnen, hoe moet dat dan met de rest. We zijn er helemaal vol van. De dreg zit maar net met 1 haakje net in de lip en valt er eigenlijk zomaar uit Lucky, lucky meten en nu snel een foto en weer terugzetten.

Ik hou en nog aan zijn start vast en wil hem heen en weer halen om water door de kieuwen te spoelen zodat de vis bij kan komen en eerst extra zuurstof kan nemen voordat de sterke stroming hem mee kan nemen maar met een ferme staartslag is hij weg mij dus met een natte zonnebril maar met big smile achter te laten

Pfffftt dat smaakt naar meer dus we varen weer een 500 meter terug om nog maar eens dit stuk af te vissen. We hebben een opperbest humeur al hebben we dat al snel met vissen vol positieve stemming en we kunnen er nog niet over uit dat we nu al zo’n mooie roofblei hebben gevangen zo vroeg in het seizoen en als Floris zijn popper in zwiept en eigenlijk nog zijn teveel lijn aan het binnen halen is staat in één keer zijn hengel hoepeltje rond.

De vis neemt in één keer de lijn weer terug die hij net te veel dacht te hebben en hij kan aan de bak. Tjonge, jonge wat een runs, ze worden niet voor niet genoemd de Tarpon van de Lowlands en de vliegenhengel van Floris wordt tot het uiterste getest

De ene uitval na de andere wordt door onze crack gepareerd de een na de ander en na een, is het 5 minuten, of 10 minuten….. een kwartier ik weet het eerlijk gezegd niet. Al was de space shuttle naast het Spui geland ik zou het niet in de gaten hebben gehad. We waren weer op een heel klein stukje beland in onze atmos. Heerlijk zo’n piepklein wereldje.

En we zijn weer bij de High5 terechtgekomen en onze dag kan niet meer stuk. En dat had ik nu niet moeten zeggen zou later blijken. We maken snel een paar foto’s en deze dikke 65+ gaat snel terug

Natuurlijk varen we weer terug maar we kunnen ze niet meer verleiden tot een aanbeet wat we ook voor kunstaas of kleur gebruiken. Wel zien we nog een enkele schim als ze draaien in de stroom en even hun zilveren flank laten zien maar die hebben ons natuurlijk al veel eerder gezien dan wij hullie. Wel hele grote brasems die als een kudde buffels de bodem afgrazen. Fantastisch gezicht is dat en die trekken eigenlijk weinig van ons aan en we drijven er een wig makend tussen die donkere massa van rustig zwemmende lichamen heen.

We gaan door naar de Oude Maas of we vertikalend de snoekbaars zo gek te kunnen krijgen om toe te happen in ons kunstaas, de sjet. En eigenlijk de eerste drift loop ik al vast…. Met daarna die verwachte ruk. Ik krijg er daarna geen beweging in om dan eindelijk langzaam bonkend en sotend naar boven te komen. Dat zijn de betere formaten weten we uit ervaring maar half water schiet hij los mij beteuterend achter laten. Wat een deceptie maar we gaan weer vrolijk verder en wat we ook proberen. Niets, nada, nothing dus we gaan verkassen. En op Pakistaans grondbezit (stek) daar kunnen we ons hart weer ophalen. Wat een goede stek is dit toch eens gevonden bij toeval waar het van 23 naar 8 stijl afloopt. Een hele mooie richel dus en dat voor en rivier.

*Groot zijn ze niet maar wel aantallen dus*.

Maar geen enkele vis komt boven de 55 cm uit met overwegend vissen van 30-35cm en soms kleiner maar wel beresterk. Gek dat dat anders is zo door het hele seizoen en dan bedoel ik de kracht en het uithoudingsvermogen van de vis. Dat ze agressiever zijn of misschien met het paaitijd te maken. Ik weet het niet. Het klinkt gek als je goed vangt maar we gaan verkassen. We willen graag naar een ander formaat toe en zeker na die roofbleien zijn we verwent vandaag.

We gaan weer terug naar het Spui waar het water ook veel helderder is. Daar waar het Spui in de Oude Maas uitkomt zie je diepzwart helder water in vies bruin dik smerig water samenkomen. Wat is de natuur toch mooi en die kleuren pracht tegen het groen van het natuurgebied. We proberen nog wat uit op de roofblei want nu het zonnetje weg is en wat donkerder weer denken we weer kans te maken maar we krijgen ze niet meer los.

*Op het thuiswater nog een mooi formaat*.

We gaan terug naar het Haringvliet richting Hoornse Hooft en daar pakken we dan nog een paar mooie snoekbaarzen van redelijk formaat. Het is toch wel fijn vissen op het Haringvliet. Veel relaxer natuurlijk het stroomt er niet zo hard en geen verkeer van container-, tank- en overslag schepen.

En Floris pakt er nog een mooie baars. De Grand Slam hebben we volgens hem binnen en die houden we erin.

Net niet de Big One want we missen nog Esox Lucius de Snoek. Het loopt naar zessen en we hebben weer een heerlijke dag genoten. We gaan naar de broodjes bami hap, ketjap en oelek erop met patat en pindasaus. En Waldi komt ook nog even aanwaaien en met een borrel erbij bekijken we nogmaals de foto’s van vandaag samen en beleven we weer die aanslagen op onze poppers. Visvrienden wat kan het leven toch mooi zijn. Om met de lijfspreuk van Waldi te eindigen; A bad day of fisching still beats a good day at work.

Windstil, zonnetje en roofvisseizoen gesloten…

18 april 2010/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Wat moet je dan op zondag 18 april 2010. Naar buiten dus. En met buiten bedoelen wij het zoute mee. De TroutBuster was ook te porren en Floris alias de TroutBuster samen met de BasMeister gingen er al vroeg (07.00 uur) in.

Het zou om 11.00 laag zijn dus wij, samen met Joop deden het wat rustiger aan. Dan vissen we naar hoog toe en dat is meestal de beste tij. Nadat we de boot ingeladen hebben, afgetankt, de bandjes op spanning gebracht en koffie gelurkt hebben vertrekken we naar de buitenhaven in Stellendam. Waar wij dan om een uurtje of 10 het ruime sop kiezen. Inmiddels is de TroutBuster al trollend voor vuurtoren bij Oudorp ten anker gegaan en zijn van vistechniek veranderd want op een glasaaltje na niets gevangen

*De vangsten van de TroutBuster tot nu toe*.

En met een zagertje en pasternoster op de bodem gaan vissen en hebben een grote school gevangen. Wij zijn inmiddels halverwege de kwade hoek gepasseerd als we bellen en horen dat het daarbij is gebleven en al een meer dan een uur geen aanbeet meer gehad. We spreken af om naar het gat van Wouw te gaan. Dat is bij de windturbines vlak bij de nieuwe Maasvlakte 2. Daar heb je een mooie diepe geul dus als het vloed wordt moet er een grote plons water doorheen dus kan het daar dan flink stromen. Daar komen dan kleinere dieren in nood waar de grotere op zitten te wachten en op diie.. jaja zitten wij te wachten. Tis net baarzen, snoeken of snoekbaarzen niets anders als op het zoete. De TroutBuster is er als eerste. Die steken recht over maar wij moeten om de hele plaat heen varen. Dat is altijd weer een raar idee, zo midden in zee waar het 50cm. diep is en soms nog minder. We zijn er alweer twee jaar niet geweest, van zeebaarzen vissen kwam gewoon weinig terecht en meestal was het weer de harde wind de boosdoener maar wat is het veranderd. Door dat zand opspuiten voor Maasvlakte 2 is de zandbank misschien wel 6x zo groot geworden. Vanaf Oude Nieuwland de vaargeul tot aan de windmolens kan je lopen. Het slipt helemaal dicht. We lopen zelfs geregeld vast en met de motor in de hoogste stand met de schroef net in het water varen we zachtjes het diepere water tegemoet en zoekend proberen toch een stukje af te steken maar met slecht weer moet je dit echt niet doen. Dit is goed om te weten dus of direct naar het zuiden richting Brouwersdam of langs het strand van Rockanje richting Hoek van Holland zolang dat nog mag. Want voor Stellendam, de kwaaie hoek is het over denk ik. Misschien driftend zo dadelijk in augustus als de zeebaarzen de banken op komen achter de garnalen en zagers aan met de vliegenhengels, lepels of stabilo’s. Maar dat zal de tijd leren. We willen toch zodra het kan met het weer de zeebaarzen weer opzoeken dit jaar want vanaf de kant erop vissen heb je gewoon zwaarder materiaal nodig vanwege de stenen en wierbedden dus is de sport genot minder maar vanuit de boot is het fantastisch met dat lichtere materiaal

*Heerlijk vertoeven vlak voor het strand*.

Als we dan eindelijk het geultje hebben gevonden vlak bij de zeehonden kolonie gaan ankeren en met een bakkie koffie en de broodjes tuigen we de hengels op. We liggen een 15 meter uit elkaar en het is beregezellig lekker in het zonnetje en door de console lekker uit de wind en volgens mij zag ik Joop ff knikkerbollen maar kan ook zijn dat ik wat heb gemist

Goed uit te houden dus maar zodra je vanachter die console kwam was het gewoon koud. Zal heerlijk zijn als m’n huif uit Finland er is en op de boot is gemonteerd. Kunnen we die zo optrekken en heerlijk zonnen terwijl we vissen. Na een uurtje hebben Floris en Waldie het wel gezien en gaan trollend onder de kustlijn terug richting Stellendam. Wij houden het nog een uurtje uit en gaan dan ook trollend terug langs het strand van Oostvoorne en Rockanje waar vanaf de kant toch vorige week tijdens een viswedstrijd de eerste platvissen zijn gevangen en zelf een enkele zeebaars

En warempel pakt Joop op de plug zelf twee tongen tegelijkertijd maar of je daar ook met z’n tweeën van kan gaan eten betwijfel ik. Nog even voor de Haringvlietdam langs en we varen zo in de fuik van de politie. Met vier boten sterk zijn ze aan het controleren en gelukkig heeft Joop z’n zaken voor elkaar en heb ik aan mijn rijbewijs voor legitimatie genoeg

En zoals vandaag in het AD stond willen ze dit soort aktie vaker doen. Met dit weer is het op het water natuurlijk leuker dan automobilistje pesten langs die stoffige snelweg. Vanaf de kant zie mijlenver die politieboten dus wil je verkeerd dan doe je dit zeker niet op dit tijdstip van de dag of jaar en zijn ze allang gewaarschuwd vanaf het vervoer verder over land. Doe dit dan ver op zee en niet in de haven. Ze wachten gewoon tot de laatste botenwagen is vertrokken en de plezier vissers binnen zijn. Want naar de visvangsten wordt niet gevraagd. Dus wees gewaarschuwd want van die €60,- boete kan je beter aas kopen.

We wilden eerst uit de binnenhaven vertrekken om het zoute water te verwijderen uit de motor maar je kan ook de slang met een Gardena koppeling aansluiten en em zo schoonspoelen. Uit allerlei soorten en maten natuurlijk niet de goede en moest het toch op de oude manier zoals ik dat deed met de Linder. Gewoon de motor in een bak met kraanwater laten draaien maar dat is toch anders een 4pk of een 80pk.

Maar alles komt goed en lekker nagenieten van de laatste zonnestralen zijn we weer een stuk wijzer, is onze excursie en van alles uitproberen geslaagd en vooral leerzaam te noemen en weten we denk ik waar we over een maandje moeten zijn als het water geen 9 graden is maar minstens 6 graden hoger. Zeker als de Humminbird 1197 visfinder is geplaatst kunnen we het beruchte wrakkenboek van de Flohillen eens nader onderzoeken. Laat de zomer maar komen. Wij zijn er klaar voor.

Het was taai vandaag op het Haringvliet

30 maart 2010/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Nee dat wordt em niet later op de dag zitten we in de volle laag*.

We wilden vandaag 30 maart 2010 natuurlijk weer het Haringvliet op maar aangekomen op de helling nadat Joop zijn eigen broodjes had gesmeerd en het water had gekookt voor de soep stonden er al witte koppen op de golven. Dat wil zeggen windkracht 3 en zou oplopen naar 4 vanmiddag.

Dat zag er niet best uit en na beraad gaan we naar Middelharnis. Met deze wind kunnen we misschien onder de dijk daar vissen zonder vol te lopen met backtrollen. Onder de niet vissers onder ons. Ik doe graag vertikalen met de achterkant van de boot in de wind zodat de boot stabieler ligt als met de voorzijde (punt) in de wind.

*De wind staat over het grote water precies over onze stekken*.

Alles is veel beter te corrigeren maar nadeel is dat je de golven vol op de achterkant krijgt en bij windkracht 3-4 is dat te veel voor de Linder als je achteruit vaart. Het Backtrollen.

*Als die opschaalt zit je hier niet lekker aan het einde van die grote plas water*.

Dan zit je gewoon niet lekker te vissen. En zit je niet lekker zit te vissen dan denk ik dat je maar beter kan gaan werken zeg ik altijd. Dan verdien je tenminste nog wat.

In Middelharnis viel het reuze mee weliswaar was het water weer verschrikkelijk helder net als gisteren, meestal geen goed teken maar met vadertje glasoog weet je het gewoon niet zeker.

*We zijn helemaal op elkaar ingespeeld*.

We zijn helemaal op elkaar ingespeeld in de jaren. We traileren samen en maken alles los. Zo heeft ieders zijn taken gekregen en hoef ik niets meer na te lopen. Het ritueel herhaald zich als we weer aankomen. Zonder woorden eigenlijk. Je blijft als bestuurder van de auto en boot wel verantwoordelijk. Maar met Joop gaat alles blindelings. Ik zet de auto weg en zet trailer enz. op slot en Joop start alles aan board. Kan ik zo instappen

Dus snel de boot te water gelaten en direct naar de rechterkant van de haven de diepe putten op gezocht. Gisteren waren ze te vangen op 18 tot 20 mtr. dus daar begonnen we vandaag ook mee. Eigenlijk ging het gelijk goed want binnen een 10 minuten had ik de eerste aanbeet verzilverd. En dat op 22 meter. De boot zakt naar 18 meter en ik laat de sjet vallen en pakt gelijk de tweede van de dag. Zo denken we dat gaat goed en als ik een derde vis verspeel is Joop om met zijn drop shotten. Die doet er nu ook mijn favoriet aan de welbekende Fox.

*Dan heeft mijn maatje het naar de zin*.

We kunnen kort zijn met de rest maar sinds Joop gewisseld is krijgen we de eerste 2 uur geen enkele aanbeet meer. We zoeken verschillende taluds op maar niets nada … en dan doet Joop echt zijn best om in zijn geheugen te woelen naar de goede stekken liggen maar op de minstens vijf bezochte beruchte taluds uit het verleden nog uitgezocht met zijn zoon Rene de beruchtste van de familie Flohil maar het wil allemaal niet lukken.

Dan vertrekken we naar richting de windmolens als laatste hoop op vis. Tijdens het varen krijgen we een regenbuitje en hier mist ik een zelfloos installatie want de boot lag binnen 5 minuten 10 cm lager. Deze stek heeft me wel eens eerder de overwinning op geleverd in onze missie waarvan Floris en Waldi alles van afweten en warempel vangt Joop daar zijn eerste vis van de dag en we zijn er natuurlijk reuze blij mee. Daarna krijgen ik nog een paar aanbeten maar daar blijft het bij. We gaan terug naar Middelharnis waar ik het nog probeer war we zijn begonnen en krijg er nog een paar flinke tikken op maar krijg ze niet gehaakt of het zijn “losse”. We gaan naar huis en op de wal spreken we nog enkele andere vissers en kijkend naar de visuren en aantallen in de boot hebben we het nog niet zo slecht gedaan. We kunnen glansrijk meten met de anderen en dan valt zo’n dag dus toch nog reuze mee. We zijn misschien te verwent. We doen het nog niet eens zo slecht…

Een ukkie maakt twee dagen goed

17 maart 2010/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Trollen is effectief omdat je heel veel water kan bevissen*.

Gisteren dinsdag 16 maart 2010 en windstil. Het eerste voorjaarszonnetje, het was gewoon warm. Het was de laatste tijd zeer slecht op het Haringvliet maar kon het niet laten om even een paar uurtjes te gaan. Ze moeten het toch een keertje weer gaan doen en dan bedoel ik vadertje glasoog. Het is wachten op de watertemperatuur die omhoog moet want het is deze winter wel erg lang koud geweest. Het weer was fantastisch en ik lag om 14.00 uur te dobberen op 16 meter driftend naar 7 meter. Geen tikkie maar heerlijk weer en m’n jas kon uit. Het talud afvissen was een makkie nu met een zacht kabbeltje was het goed vertoeven op het water. Maar de snoekbaars liet het afweten. Dan nog even geprobeerd op dieper water maar ook hier geen aanbeten.

Zelfs nog even getrold naar de overkant, Stellendam en de platen van 5 meter meegenomen hopende mischien op baars tja je probeert toch wat maar het werd em niet vandaag. Het was druk op het water maar zag dat allen ven stek naar stek sjeesde dus daar was het ook niet veel en toen de zon wegzakte en ik m’n jas moest aandoen hield ik het voor gezien en was er om 17.00 uur weer uit een tintje donkerder

Vandaag, woensdag 17 maart 2010 belt Waldi me om 14.45 of ik zin heb om te vissen. Hij kan om 15.00 uur weg van de zaak maar is op de fiets en kan dan om 15.45 uur thuis zijn. Vertel em van gister dat het taai was en ze het wel heel erg slecht doen maar hij heeft gewoon zin om te vissen dus ben ik snel overgehaald. Je houd je voor dat ze toch een keertje moeten gaan knallen. Ik sta om 16.00 uur voor zijn huis en we gaan naar de waterkant. Half uurtje later liggen we op de stek en we vissen weer het talud af nu merendeel van 7 naar ±16 meter i.v.m. de wind. Die zou minder worden in de avond en een half uurtje later is dat ook zo. Eigenlijk windstil en heerlijk vertoeven. Dit keer met jas want het zonnetje liet het afweten. Ik geloofde er niet zo in en we zakten naar dieper water om het talud weer omhoog te vissen. En geheel onverwachts op 17 meter staat mijn Godfather hoepeltje rond. Zouden ze dan nog steeds zo diep zitten. Ik krijg em niet van de bodem en het duurd “eeuwen” zo lijkt het wat in werkelijkheid seconden zijn maar iedereen die eens gevertikaald heeft kan dit beamen, de dreun (aanbeet) en dan het stilstaan dat alleen bij hele grote vissen gebeurt. En dan aindelijk komt er dan beweging in. Dat zware bonken dreunend door je handvat heen tot in de elleboog. Heerlijk is dat en alle uren van uitproberen van staarten, kleuren, gewichten, en alerlei soorten maten en merken is vergeten. Hij komt een paar meter mee en los issie. Pffft dat is balen maar het maakt de hele dag goed. Hoe kan het opeens allemaal anders zijn in een paar seconden. We gaan dieper vissen en zo rond die 17 meter krijgen we af en toe een tikkie maar het is te diep dus je wilt de vis ook niet te snel omhoog halen dus veel “losse” en ze doen het wel heeeel voorzichtig. Ze nemen alleen het uiterste puntje van de staart. Ze zijn er wel want af en toe valt de sjet ergens op om na een trilling 10 cm dieper te vallen. Kan natuurlijk scholen witvis zijn maar er is vis en dat nog zo diep

We vangen nog een ukkie maar erg wilt is het niet. We houden het voor gezien en om 18.00 uur gaan we eruit zodat we voor donker alles weer hebben ingepakt. We moeten de vliegenhengels maar weer eens uit het vet halen. Daar breekt nu weer de tijd voor aan. Woensdag ga ik met Peter, Floris en Waldi naar de ronde beek in Noord Brabant. Wel een eindje toeren maar weer eens wat anders dan het Oostvoornse Meer. Er moeten daar prachtige regenbogen te vangen zijn. Ik zie er al naar uit en zal er zeker een verslag van maken.

Hoogstaande Italiaanse Cuisine

6 maart 2010/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Lekker hoor, ff borrelen en sjetjes maken en dan van de Italiaanse keuken genieten op zaterdag 6 maart 2010 bij Waldi, Ageeth en Wouter. Komleet met ijstoetje en slagroom. Het leven is bijna kompleet.

Deze hele week was het taai maar het blijf toch kriebelen. Wat dacht je van bijtijds kappen en morgen nog even erin met de Linder eigenlijk tegen beter weten in. Doen we zeg ik gelijk.

Waldi moest om 14.00 uur terug zijn voor een familiefeestje, een 90 jarige tante en daar moet natuurlijk het vissen ff wijken. Dus heerlijk om een uurtje of 9 uur koffie en dan nog een paar uurtjes vertikalen was zo afgesproken. De laatste dreggen aan de nieuwe SaltShakers gezet en wij waren er klaar voor. Wouter was gereed om te gaan stappen en de oude hap stond elkaar gapend uit te zwaaien.

*Laatste dreggen worden secuur geplaatst en we kunnen ze laten zwemmen morgen*.

Was toch weer vroeg wakker door dat vissen dus toen Waldi kwam met de verse broodjes belegt met gebakken ei met spek stond alles al klaar voor vertrek. Nog even een bak koffie genomen, de rest in de thermosfles en dan naar de helling. Het was koud en in de boot stond zelfs een dun laagje ijs. Maar de zon brak al door dus het zal wel beter worden. We waren niet de enige zo te zien en Jan Buikstra ging er net in dit keer met zijn zoon i.p.v. zijn vader. En die had een paar mooie verhalen over…. Natuurlijk vissen. Zalmen, zeeforrelen, kabbeljauw en polakken in Noorwegen. Net even te ver met de auto maar met het vliegtuig goed te doen. Huisje aan het water met visbootje en de auto (busje) lenen van de eigenaar om de ijskast te vullen. Perfect geregeld dus dat wordt adressen uitwisselen. En zo gaan we voordat dat vissen groter worden dan dat je gestrekt kan aangeven nog laat te water.

*Nog frisjes maar het zonnetje komt er al aan*.

Nou en daar was het afzien. De helft van de sluizen stonden weer open maar het stroomde niet zo hard als het de hele week had gedaan. De wind stak af en toe op richting 3-4 net niet met witte koppen op het Haringvliet en we hebben zeggen en schrijven 5 aanbeten geregistreerd. Weliswaar niet te missen dreunen maar geen van beide kon de haak zetten. Het water is te koud denken we en de aanbeten zijn gedaan uit agressie want wat we ook proberen. Een tweede blijft steeds uit. Van 18 naar 6 meter alles uitgevist en alert op de 8 meterlijn maar niets nadda noppes. Nog even ons laten zakken naar zelfs 32 meter en langzaam naar 12 meter om te zien of daar misschien in ieder geval een aanbeet was te scoren maar ook zero, nul dus. Het was guur weer en het werd geen 02.00 uur maar 01.00 uur dat we het voor gezien houden. Is Waldi na het vissen ook eens aan de vroege kant thuis voor de familie reünie.

*Het is koud op het water, dat valt op als het zo taai gaat*.

Dit was heel taai vandaag. Het kan dus nog slechter dan van de week. En ik zie de temperatuur nog niet stijgen. Het sneeuwt hier zelfs licht in Hellevoetsluis vandaag dus dat ziet er niet best uit. Maar ja, het kriebelt al gauw en de Linder ligt er zo in en tegen de kou kan je je kleden. Mooi is dit slecht weer is er niet wel slechte viskleding. Wil dit jaar m’n zinnen een beetje verleggen en de dames Esox Lucius achter de schubben zitten. Dat is de snoek voor de niet ingewijden vrienden van me die de stukjes vissenmetfreek ontvangen en dat zijn de meeste. Dat vindt ik zelf ook het leukste ervan. De dames snoeken worden een stuk groter dan de heren tot wel 1.30 cm lang op groot water. Die moet je voorzichtig onthaken. Heb al eens een tand dwars door mijn nagel heen gehad dus ik kan je vertellen; die zijn super scherp tot wel 2cm lang.

Hierbij een foto met Joop in de boot van vorig seizoen terwijl we zaten te verikalen. Dat heeft sport opgeleverd op een verkaalstok zonder versterkte onderlijn. Maar goed dat zal nog wel een weekje of drie duren voordat die uit de diepte naar de mannetjes op zoek gaan op de wat hogere gelegen platen om daarna te gaan paaien op ondiep water tot zelfs ondergelopen weilanden toe. Maar hopen dat het gebeurt voor het gesloten seizoen. Ach, dan is er eerst nog het Oostvoornse Meer met z’n forellen, de zeebaars op de wrakken en later op de Oosterschelde met de vliegenhengel, daarna de harder, winde en kopvoorns al bijvangsten van dik 50cm. Hier wil ik dit jaar ook wat gerichter op vissen met een wincle picker uit de boot i.p.v. van af de kant met de Matchhengel. De hengels worden al door Mario geassembleerd. De roofblei met de Poppers. We krijgen het dus nog hartstikke druk… laat die zomer maar komen.

Het was het best vertoeven 2.20 boven N.A.P. Deltahaven Stellendam

3 maart 2010/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Woensdag 3 maart 2010 afgesproken met de TrouthBuster om het Haringvliet onveilig te maken. Het water stond weer als “normaal” onder het eerste trapje zal ik maar zeggen bij de helling. Wel alle sluizen staan open en het zou midden op het Haringvliet voor Hellevoet zo hard stromen dat er gewoon een stroomnaad was. Eerst maar eens onze vertrouwde stekkies opgezocht en het duurde best wel lang voordat ik de eerste beuk op m’n Godfather kreeg en nog wel op 20 meter. Wij zaten dus veel te hoog. We visten de richel af op 18 naar 8 meter toe en waren alert op 12 naar 9. Ik dacht eerder rond de 8 meter maar daar waren de meningen in de boot toch over verdeeld. Ik krijg met moeite de vis bonkend een meter omhoog met een hoepeltje ronde stok en…. Los. Pfft, dat moet een mooie zijn geweest en daar zijn we het beide wel over eens. En even later heeft Floris hetzelfde probleem maar daarna valt alles stil.

Na een dik uurtje dobberen geen tikkie meer ontvangen welke start, kleur, gewicht, vorm we er ook onder hangen. Niet dat het ongezellig was aan board het zijn net ouwe wijven twee vertikalers in een bootje. Lekker zonnetje en een klein briesje, het was heerlijk op het water maar zo in het gesprek waren we het er toch wel over eens dat we met smart op de zeebaarzen zaten te wachten en in Zeeland worden ze toch wel begin april verwacht. Had Floris nog een verrassing in petto voor mij. M’n doos vliegen is helemaal aangevuld dus ik ben er helemaal klaar voor onze zeevariant. Kijk onder elkaar gezegd zijn complimentjes onder vissers altijd ver te zoeken. Vissen kan die wel natuurlijk maar vliegen binden is er geen betere te vinden dan die tomatenkweker uit Waddinxveen.

Moet zeggen dat we vorig jaar ook veel roofblei, snoekbaars en heel veel baarzen weliswaar op de dropshot manier met andere onderlijn varianten op hebben gevangen maar daar later een verslag met foto’s over want ik moet het een en ander nog wat uitdiepen deze zomer op stromend water, en vooral de winde hebben we op de rivier ermee gevangen. En dat op licht materiaal. Fantastisch.

Nog directer contact met de vis dus. We hebben er zin in en kunnen niet wachten op het warmere weer. We gaan verkassen en gaan dichter onder de dam vissen van 12 naar 6 meter en krijgen daar nog een ferme aanbeet en Floris is bijna zijn hengel kwijt. Een kasteel van een baars zouden ze zeggen bij TF

*Onder de neus van de Dam nog een mooie baars*.

Maar hier is het ook niet wild en we vertrekken richting Stellendam waar we beide geen stootje krijgen daar tussen de platen maar wel trek dus hup naar binnen in de Deltahaven naar Eetcafé de Stelle waar het dus het beste vertoeven was deze dag.

En na een warme hap richting Hellevoetsluis waar we de hele kant hebben afgevist vanaf de terrasflats langs de vuurtoren tot ver voorbij het natuurgebied. Geen enkele aanbeet geregistreerd. Daar wordt je moedeloos van. Het weer was ook omgeslagen, het was harder gaan waaien en het zonnetje was verdwenen. Tot slot Strandje den Ouden, de rode boei en het Catamaran gat maar niets, nada, nothing. Tjonge zo taai heb ik het zelden gehad en dan verlang je echt naar een paar weken later om naar buiten te gaan of de Oosterschelde op de platen en dan maar weer wachten totdat die snoekbaarzen zijn uit gepaaid. Ze hebben in ieder geval deze dagen wat anders te doen dan azen.