Visverhalen – Pagina 30

Kantoor aan board..

18 september 2009/1 Reactie/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Paar dagen later gaat het een stuk beter*.

Vrijdag 18 september 2009 tegen de middag belt Waldi me op of ik zin heb om te vissen. Na een weekje van 14 uur per dag zonder reistijd gerekend was hij daar wel aan toe. Hij zou nog wat eten in de kantine op de zaak en naar me toe komen. Gelukkig kon ik ook en gaatje vrijmaken in mijn drukke werkzaamheden en zou zorgen dat de boot startklaar zou staan om 14.00 uur. Aan de helling was het druk en Jan Baars stond ook in de rij. Weliswaar waren wij de enige visbootjes want het was nog niet zo best de laatste tijd. Het water stond al een paar weken erg laag. De bootjes waren nauwelijks te traileren door die waterstand. En waldie had vanaf de helling alleen nog belangstelling voor zijn telefoon. Er was wat fout gegaan op de zaak. Een lasfout op een compensator die volgens de ene binnen de normen viel en de ander…. natuurlijk. Ik hoorde vanaf die tijd alleen maar Duits, Frans en Engels voor in de boot. En dat was jammer want het was als van ouds vandaag

Ze waren echt los en allemaal mooie zware vissen en één dreumes. Die moet toch uitkijken in zo’n school grote vissen zou je denken. Net als snoeken wil een snoekbaars zich ook wel eens vergrijpen aan een soortgenoot. Het was twee uur hard werken. De meeste gehaakt aan de dreg dus dat misslaan op de punt is zo gek nog niet. Ze zijn voorzichtig en pakken het aas als eerste bij de staart. Van bovenaf (vertikalen) kan je toch beter vissen dan vanaf de kant. Het contact met de sjet is natuurlijk veel beter van bovenaf. Veel dunnere lijnen en uitgekiende vertikaal stokken die elke trilling waarnemen. Dan is die kanthengel ermee vergeleken een bezemsteel.

Het waaide best wel hard dus elke keer weer de goeie helling opzoeken en de boot zo langs het talud manoeuvreren want ze lagen echt geconcentreerd op een vierkante meter. Er werden dus nu al scholen gevormd en dat is vroeg dit jaar. En Waldi moest dit met lede ogen aanzien. Die zat niet geconcentreerd te vissen met die Amerikanen, Franse en Duitsers aan de lijn. Die heb ik meerdere malen horen zeggen nee ik ben nu niet op de zaak maar zit in een bootje te vissen. Hoor maar en dan gierde de slip van m’n molen weer “m’n maatje heeft er weer één”. Het was fantastisch en zelfs en keertje dat ik em liet zakken en maar geen bodem kreeg. Zat hij er al aan. De snoekbaars had em gewoon opgevangen. Zo gretig waren ze.

Allemaal aan de sjet en maar eentje aan de selfmake verzonnen dropshot. De vissen lagen echt op de bodem. Gelukkig pakt Waldi ook nog zijn vis mee tussen zijn beste Frans en Engels door en we moeten wel zeggen dat de vissen weer flink partij gaven vandaag. Drie vier keer door de slip bonkend op 12 meter geeft toch wel de nodige sport op deze dunne gevoelige hengeltjes.

Want we moeten toegeven dat er ook dagen bij zijn en dan vooral ’s winters dus wanneer ze minder actief zijn dat ze als een vaatdoek naar boven komen. Deze tijd tot ver in november is het fantastisch verticalen

*Die lasfout kan dikke problemen opgeven*.

Maar dan na een misser van mij en direct daarop weer een knal komt er de eerste baars van de dag naar boven. Dat was ook het sein dat het was afgelopen en of dat nu komt door die school baarzen. We hebben al een paar weken mooie baarzen gevangen en weinig tot geen snoekbaarzen maar nu kon het niet stuk. We hebben af en toe nog een aanbeet en we gaan verkassen maar het is niets meer. We proberen nog wat kleuren en houden het daarna voor gezien. We krijgen trek het is inmiddels ook al 19.00 uur als we aan de Ballantines zitten. Het waterpeil was zeker een have meter hoger toe we er bij de helling uit gingen en denk dat dit er alles me te maken heeft gehad met deze goeie dag. Het is voor waldi te hopen dat die nog aan zijn nachtrust toe komt. Die moet nog een kraan regelen op vrijdagavond in Neurenberg. Een overleg doen met Larry in Houston en in Frankrijk voor de koppeling zorgen. Gelukkig is de was al gestreken en ligt opgevouwen in de kast

Avondje op de Punt

18 september 2009/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Zondagavond 13 september 2009 de week afsluiten of beginnen daar zijn we het nog niet over eens nog even naar de Punt, altijd gezellig en voor de gezelligheid doen we het daar dan ook. Waldi moest morgen naar Duitsland voor de zaak en was niet zo moeilijk te porren om ook nog even mee te gaan. Ageeth was toch nog druk doende met het wasgoed en als die zo lekker bezig is moet je ze niet storen.

Roy met z’n broer en Leo waren er ook en dan is het net een ouwe wijven kransje daar aan het eind van het Voornse Kanaal. We missen alleen nog Arie en Hugo en dan zou de gang van de punt kompleet zijn geweest. Leo was net aan het uittesten of dat de vissen kleurenblind waren. Of dat die karpervissers met hun camouflage pakken gelijk hebben. Het deed gewoon zeer aan je ogen maar z’n baas zorgde natuurlijk wel voor de beste vis kleding die er is.

Ik heb één tikkie gehad en bij het neerkomen van de sjet een misser omdat de lijn nog niet strak stond. Wel zat er een schub aan de haak als bewijsstuk. Bij de anderen was het niet veel beter alleen Leo had een ondermaatse dreumes. Ze waren er wel maar niet te verleiden in ons kunstaas. Er was ook zoveel jongbroed in de havenmonding. Maar we zijn lekker bijgekletst. Ben nog maandag, woensdag en donderdag geweest een uurtje voor de schemering want als ze er zijn probeer je het toch maar steeds hetzelfde verhaal. Paar tikkies en Leo had nog een enkele losse (paar meter meekomen en losschieten) en zo te zien moesten dat toch mooie vissen zijn. Zijn stok stond hoepeltje rond na de haak zetten. Misschien te kleine dreggen of nog verder achter op de staart monteren wat de bewegelijkheid van de staart natuurlijk wel heel nadelig beïnvloed. En die staart is bij snoekbaars vissen van cruciaal belang. Wel of niet bewegelijk, rond, een vork, of een dun streepje. Het is steeds weer anders. Terwijl dit de plek was een paar jaar geleden om vanaf de kant een visje te bemachtigen. Dan ving je minimaal de man toch wel twee of drie mooie maatse vissen met uitschieters naar boven. Heb er wel met de dropshot systeem gestaan weliswaar een sjetje i.p.v. een loodje als werpgewicht en was elke worp raak. De één na de ander kwam naar boven zeilen en Hugo, iedereen weet aan de punt wie Hugo is want volgens mij slaapt die daar ook al zo’n twintig jaar wilde met alle geweld ook zo’n haak een StandOut die 30 cm hoger zat als de sjet. Natuurlijk gebruikte ik zijn eigen woorden dat het mijn laatste was hahaha en nu jaren later hebben we het er nog over. Maar dat was een avond om nooit te vergeten. Zoveel heb ik er daarna nooit meer vanaf de kant gevangen. Ze hebben het er ook nooit meer zo goed gedaan met dat systeem. Die daar op volgende weken had dan ook iedereen zo’n rode StandOut haakje op de lijn.

Vrijdag 18 september 2009 tegen de middag belt Waldi me op of ik zin heb om te vissen. Na een weekje van 14 uur per dag zonder reistijd gerekend was hij daar wel aan toe. Hij zou nog wat eten in de kantine op de zaak en naar me toe komen. Gelukkig kon ik ook en gaatje vrijmaken in mijn drukke werkzaamheden en zou zorgen dat de boot startklaar zou staan om 14.00 uur. Aan de helling was het druk en Jan Baars stond ook in de rij. Weliswaar waren wij de enige visbootjes want het was nog niet zo best de laatste tijd. Het water stond al een paar weken erg laag. De bootjes waren nauwelijks ter traileren. En waldie had vanaf de helling alleen nog belangstelling voor zijn telefoon. Er was wat fout gegaan op de zaak. Een lasfout op een compensator die volgens de ene binnen de normen viel en de ander…. natuurlijk. Ik hoorde vanaf die tijd alleen maar Duits, Frans en Engels voor in de boot. En dat was jammer want het was als van ouds.

Ze waren echt los en allemaal mooie zware vissen en één dreumes. Die moet toch uitkijken in zo’n school grote vissen zou je denken. Net als snoeken wil een snoekbaars zich ook wel eens vergrijpen aan een soortgenoot. Het was twee uur hard werken. De meeste gehaakt aan de dreg dus dat misslaan op de punt is zo gek nog niet. Ze zijn voorzichtig en pakken het aas als eerste bij de staart. Van bovenaf (vertikalen) kan je toch beter vissen dan vanaf de kant. Het contact met de sjet is natuurlijk veel beter van bovenaf. Veel dunnere lijnen en uitgekiende vertikaal stokken die elke trilling waarnemen. Dan is die kanthengel ermee vergeleken een bezemsteel.

Het waaide best wel hard dus elke keer weer de goeie helling opzoeken en de boot zo langs het talud manoeuvreren want ze lagen echt geconcentreerd op een vierkante meter. Er werden dus nu al scholen gevormd en dat is vroeg dit jaar. En Waldi moest dit met lede ogen aanzien. Die zat niet geconcentreerd te vissen met die Amerikanen, Franse en Duitsers aan de lijn. Die heb ik meerdere malen horen zeggen nee ik ben nu niet op de zaak maar zit in een bootje te vissen. Hoor maar en dan gierde de slip van m’n molen weer “m’n maatje heeft er weer één”. Het was fantastisch en zelfs en keertje dat ik em liet zakken en maar geen bodem kreeg. Zat hij er al aan. De snoekbaars had em gewoon opgevangen. Zo gretig waren ze.

Allemaal aan de sjet en maar eentje aan de selfmake verzonnen dropshot. De vissen lagen echt op de bodem. Gelukkig pakt Waldi ook nog zijn vis mee tussen zijn beste Frans en Engels door en we moeten wel zeggen dat de vissen weer flink partij gaven vandaag. Drie vier keer door de slip bonkend op 12 meter geeft toch wel de nodige sport op deze dunne hengeltjes.

*Delta visje werkt dus ook op het zoete.*

Want we moeten toegeven dat er ook dagen bij zijn en dan vooral ’s winters dus wanneer ze minder actief zijn dat ze als een vaatdoek naar boven komen. Deze tijd tot ver in november is het fantastisch verticalen.

Maar dan na een misser van mij en direct daarop weer een knal komt er de eerste baars van de dag naar boven. Dat was ook het sein dat het was afgelopen en of dat nu komt door die school baarzen. We hebben al een paar weken mooie baarzen gevangen en weinig tot geen snoekbaarzen maar nu kon het niet stuk. We hebben af en toe nog een aanbeet en we gaan verkassen maar het is niets meer. We proberen nog wat kleuren en houden het daarna voor gezien. We krijgen trek het is inmiddels ook al 19.00 uur als we aan de Ballantines zitten. Het waterpeil was zeker een have meter hoger toe we er bij de helling uit gingen en denk dat dit er alles me te maken heeft gehad met deze goeie dag. Het is voor waldi te hopen dat die nog aan zijn nachtrust toe komt. Die moet nog een kraan regelen op vrijdagavond in Neurenberg. Een overleg doen met Larry in Houston en in Frankrijk voor de koppeling zorgen. Gelukkig is de was al gestreken en ligt opgevouwen in de kast

Poppers, poppers was het advies

24 augustus 2009/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Maandag 24 augustus 2009 was het tij perfect om op de zeebaars te gaan jagen. Om 19.00 uur hoog water dus naar de schemering toe vissen. Floris zou me oppikken om 17.30 maar was natuurlijk door de viskoorts veel vroeger van huis gegaan. Die is niet te houden als er gehengeld moet worden en ik was eigenlijk deze keer netjes op tijd. Floris belde me vanuit de auto, bekent verhaal denk ik met de gelukkigen die ook eens een keertje mee mochten met de zeebaarskoning van de Oosterschelde een klein uurtje vroeger dus.

Dan het vlees maar op een hoger standje en warm gegeten in de tuin i.p.v. op de boot tijdens het vissen. Ik zou ze namelijk meenemen maar nu was er tijd genoeg. En wil je de BassKing rustig aan tafel hebben dan is dat om te vliegbinden of een vol bordje. Anders heeft hij al vlug de kriebbels in z’n kont. Dat heb ik wel meegekregen van onze trips elk jaar weer in Denemarken. En ik kan me daar eigenlijk helemaal in terugvinden.

Nadat we dan de hap binnen hebben de zeebliek uit de vriezer, de koelelementen en flesjes bronwater in de koelbox en we zijn er klaar voor uitgezwaaid door m’n duifje. Die ging met Mogli samen met Netty en Budy naar het strand om Theo en Kass te zoeken. Je denkt van, tis ff rijden maar na wat sterke visverhalen en het overleggen van technieken gaat de reis toch ongemerkt en snel voorbij.

*Te lange en te strakke stok meegenomen*.

De boot ligt er zo in en nadat de mast is geplaatst en de giek is gericht gaan we op weg. We zijn ruim op tijd en het tij staat nog stil. We wachten op de stroming en we beginnen met de pluggen. En eigenlijk kwam er gelijk vis op de stok van Floris. Gelijk de goede plug en dat is natuurlijk de ervaring van hem hier op de binnenzee Die vangt gelijk regelmatig vis zeker om de twee, drie worpen het eerste uur en heeft er al snel een stuk of 8 en ik krijg er geen tik op. Het zijn baarzen tegen de 40cm en op de lichte spinhengeltjes gaan deze hoepeltje rond om dan zes, zeven keer door de slip heen te gaan. Vooral als ze de boot in de gaten krijgen. Dan vluchten ze nog enkele malen de diepte in. Fantastisch gaat het.

Ik probeer heel m’n voorraad pluggen van 2mtr. maar nada noppes niks op 2 missers na dan. Ik vis vandaag met nylon omdat ik dat prettiger vindt bij tegenwind i.v.m. met pruiken gooien maar ben nu in het nadeel met m’n zachte top. Normaal vanaf de kant met pluggen gebruik ik een strakke 330 Spin van Grauvell die de rek wel opvangt maar nu is date en verkeerde keuze dus. Voel wel af en toe een verende beweging. Kan dus simpelweg niet de haak zetten met nylon op die afstand. Komt nog bij dat ze het het beduidend beter doen, wat zelfs alleen op … plug maar die heb ik alleen diepduikend. Dan die er maar aan, voorzichtig draaien niet teveel snelheid maken maar natuurlijk loop ik vast. Geen probleem natuurlijk. Even naar voren varen in tegenovergestelde richting, even trekken en zo los is hij maar de zeebaars is dan ook verstoord. We vangen er niks er meer.

We vertrekken naar de volgende stek en het is er niet meer zo wild als eerder op de avond. Het licht wordt al snel minder en floris pakt de vlieghengel erbij. Ik ga voor het eerst aan de popper en na twee worpen denk ik aan het eind te zijn en 6 meter van de boot wil ik snel binnen halen en een grote kolk met opspattend water…. We zien het allebei en nat van de spetters kan ik nauwelijks ademen. De adrenaline knalt weer door m’n lichaam en ben gelijk verkocht aan de poppers. Fantastisch zo aan het oppervlakte vissen. De aanbeet gaat meestal vooraf aan een kolk achter de popper. Alsof die mist en je bent geneigd om te slaan maar ff wachten en pizza. Ze knallen er boven op. Soms met z’n tweeën tegelijkertijd. Maar dan begint het te waaien en niet zo’n klein beetje ook. De aanbeten zijn ook minder of we zien het niet meer goed door de golven. Het moet u op gevoel en dat gaat best goed. Soms langzaam indraaien, even stoppen en dan weer draaien waarop de knal komt. Het is inmiddels donker geworden. We wilden tot laat in de nacht doorvissen en de temperatuur liet dat ook toe. We stonden nog steeds in ons overhemd maar nu werd het snel kouder. We stoppen ermee want het kan er best spoken op dat water. We hebben een fantastische avond gehad. Geen grote vissen maar op dat lichte materiaal heel veel sport zoals je deze keer op een filmpje te zien is waarbij floris zo’n scholenbaars landt. Tja het is geen blokkendam.

We gaan naar de broodjes frikadel en kaassoufflé omdat de bamihapjes op waren. Volgens Floris ging er niks boven zo’n kaassoufflé met mayo en gelukkig had Henny er genoeg in huis. Daar wacht me ook nog een verrassing vanuit Friesland. M’n verjaardagskadootje is zaterdag klaar. De Schiffart heeft dan de bassbuster afgebouwd. Zal er nog een Humminbird in moeten bouwen maar ik zit te trappelen van ongeduld. Nog even wat visfoto’s en filmpies bekeken van de zeeforellen uit Denemarken en Haringvliet en dan voor Floris nog de laatste kilometers naar Waddinxveen na een fantastische avond in Zeeland.

Vissen met Jolanda en John

20 augustus 2009/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Vandaag gaan we het weer proberen maar dan wat vroeger op de dag. Ze geven heel slecht weer op einde van de dag en je komt niet helemaal uit Nijkerk om Waldi gisteravond vissen te zien vangen. Die wil je zelf haken dus zo afgesproken. John vangt weer de aasvisjes en zo te zien gaat dat deze keer hem goed af. Kwam om 10.00 uur aan op de Camping met lekkere broodje gebakken ei met spek en het aasemmertje werd gevuld door….. juist ja Jolanda.

Maar uiteindelijk was ons emmertje boordevol en konden we vertrekken naar het Haringvliet.

En daar kunnen we eigenlijk kort over zijn. Dat vissen vangen dan.

De broodjes zijn goed ontvangen maar we waren nog geen half uur op de stek of ik verloor de propeller van de elektromotor.

De storm die men opgaf was al flink te voelen en met witte koppen op het water wetende dat het dan windkracht 3-4 is was de boot niet meer te driften. Het zou nog heel slecht weer worden later op de dag in Nederland. En John die zijn hengel brak en liggend aan het vertikalen was met alleen zijn laatste deel. Dan wordt het tijd om af te nokken.

*Eigenlijk is dit de vishouding van Martin*.

Dus hop naar huis en achteraf was dat nog zo slecht niet. Moest nog een zware balk ophangen in de studio voor de pantografen waar de studioflitsers aan ophangen zodat die traploos omhoog en van links naar rechts kunnen. En John was niet te beroerd die op te hangen. Daar heb je vrienden voor nietwaar. Buiten stak de voorspelde storm los over het land en wij binnen lekker aan de andijvie stamppot en verse worst die door Dorien was achtergelaten voor 9 personen..pfffttt. De meiden waren allemaal een paar dagen naar Valkenburg (therma 2000) om zichzelf daar te laten vertroetelen en de ijskast vol achtergelaten om leeggegeten te worden. Zo vallen alle puzzelstukjes weer in elkaar.

Daar heb je een vismaat voor

19 augustus 2009/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Woensdag 19 augustus 2009 was het dan zover. John kon zich losrukken uit zijn werk en ging niet eerder terug naar Nijkerk nadat hij een snoekbaars zou zien. Hij had een plaatsje gevonden bij Dickie en Frans Riedijk op de camping ‘t Weergors tegen het natuurgebied aan langs het Haringvliet in Hellevoetsluis. Daar kan je perfect bivakkeren met een caravan. Ik ken Frans al jaren i.v.m. zijn foto- en drukwerk die hij aan mij uitbesteed. En alle prijzen die hij in de wacht sleept van ANWB, rijwielerbond, weg in eigen land, Tulip Parcs, Adac, etc. werd maar weer bevestigd door John en Jolanda. De accommodatie is daar perfect en de sanitaire voorziening hadden ze nog nooit zo schoon gezien tijdens hun camping reizen. Nadat de caravan gestald was kwam vanachter een bord mosselen uit de vesting een telefoontje. Of dat alles gereed was om te vissen. Bij mij staat alles altijd startklaar om het ruime sop op te zoeken dus dat was geen probleem. Ik zou hem oppikken op de camping en voor aasvisjes zou hij zorgen.

Dus na onderstaande e-mail van John afgesproken om 17.30 uur.

Beste Freek,

IK ben het helemaal zat die verhalen van jou!!

En maar vangen en maar ophalen die vissen, begrijp je niet dat wij ontzettend jaloers zijn op dat “lekkere in je bootje, mij doet niemand wat lekker vangen gevoel”

Nou wij zijn het zo zat dat wij volgende week op de camping van HELLEVOET de caravan opzetten en ook de wateren daar gaan bevissen of het nou trollen, slepen, feederen of blinkeren is maakt ons geen donder uit.

Ik heb tegen rob gezegd dat we pas terugkomen als ik een voldaan vis gevoel heb en de netten vol en minstens 1 x ge BB hebt met ZELFGEVANGEN VIS

TOT VOLGENDE WEEK

Onderweg kom ik langs het huis van Waldi en de vraag was nog niet uitgesproken of de hengel lag al in de auto. En gelukkig was hij erbij want we kregen een lesje diagonalen vanavond. Het was taai vanavond zou Floris zeggen. Net als de andere dagen kregen we al snel een aanbeet en een mooie vis op Waldi zijn hengel maar dat was het dan ook. Hier en daar een licht tikkie en dat was het.

Verkassen naar dieper en een talud opgezocht van 16 naar 7 leverde ook geen aanbeten op. Dat wat gisteren nog tikken opleverde en naar de schemer toe hebben we afgevist vanaf 7 naar 5 meter en eigenlijk tussen de bootjes die een slaapplaatje zoeken langs het Haringvliet. En daar staat mijn hengel helemaal rond. Dacht eerst dat ik vast zat en vergeet helemaal dat ik met dood aas sleep. Ik wil hem los lostrekken en zit echt vast. Dan geeft “het” mee en krijg er een paar bonken op. Ik geef de vis geen ruimte en sla automatisch. De hengel gaat zeker twee maal rond. En dan denk dan van o ja, heb dood aas en geen sjet en hoop dat het aasvisje diep genoeg in de bek van de rover zit. Deze houd vol en bonkend wordt er lijn genomen. Joepie denk ik nog. Ik heb em en dan valt de lijn slap en ik krijg m’n aasvisje van hem flink toegetakeld terug. Wil je wel vertellen dat de adrenaline stoot weer toppie is hoor. Het wereldje is weer klein geworden. We vissen nog even door op deze rand op 5-6 meter en Waldi maakt onze avond goed door nog een mooie vis te vangen.

Morgen gaan we het weer proberen maar dan wat vroeger op de dag. Ze geven heel slecht weer op einde van de dag en je komt niet helemaal uit Nijkerk om Waldi vissen te zien vangen. Die wil je zelf haken dus zo afgesproken. John vangt weer de aasvisjes en zo te zien gaat dat deze keer hem goed af. Kwam om 10.00 uur aan op de Camping met lekkere broodje gebakken ei met spek en het aas emmertje werd gevuld door….. juist ja Jolanda.

Veel aanbeten weinig vis met Martin

18 augustus 2009/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Dinsdag 18 augustus 2009 met Martin het Haringvliet op want die heeft na de vangst van 6 augustus anderhalve week geleden ook het virus opgedaan. Bedoel ik niet de Mexicaanse griep maar het vertikalen. Die was niet meer te houden en iedereen weet er van want de foto’s van zijn PR heeft hij dag en nacht bij zich.

Deze keer niet Mario vergeten want wilde we ook eerst aasvisjes vangen en na die domper met onze lunch van vorige week wat maden gehaald. Een sjetje samen met een weliswaar dood aasvisje deed wonderen de laatste keer op het Haringvliet. Persoonlijk werden de maden uitgezocht door Mirabel. Niet voor alle klanten die er om komen maar voor sommige zoekt ze ze nog echt uit. En dat scheelt nogal al wat hoor, alleen de beste maden doen het goed.

En dat was te merken ook. Binnen een kwartiertje was de emmer vol aasvisjes.

Dus konden we erin uitgezwaaid door de gehele familie die op het klein strandje lagen naast de helling. Er was vakantie in huize Jobse en die waren een paar daagjes logeren. Altijd reuze gezellig en natuurlijk weer volle ijskasten en aanrecht maar dat komt wel goed. Martin had er zin in. In vissen wel te verstaan. Dat aanrecht is een karwei voor later. We beginnen op 10 meter driftend naar 4. Binnen een kwartier stond z’n hengel hoepeltje rond en na een paar bonkende runs steeds weer naar de bodem lijn nemend die we net van em hadden gewonnen. Maar we krijgen steeds meer de overhand en uiteindelijk kwam er een mooi snoekbaars naar boven zeilen.

Dat ging goed en snel gevonden ook hoog tegen het talud aan. Een goed begin is …. Maar wat we ook probeerden. Ze waren vandaag wel heeeel voorzichtig.

Op de sjet van die knabbel beten en met slepend of af en toe huppelend langs het talud op de goede hoogte met dood aas werd deze wel gegrepen maar dat was het dan toch wel. Ze beten er in de visjes flink beschadigt achterlatend met diepe diepe wonden.

Klein dregje, groot, haakje door de staart. Het leverde genoeg aanbeten op maar geen vis. Ze waren heeel voorzichtig. Dus op naar de volgende stek en net wat Martin zegt. Tis best zo. Ik vermaak me opperbest zo in mijn vakantie.

Lekker weer, verkoeling op het water, een pafke en een drankje. Wat wil je nog meer behalve dan toch graag wat aanbeten die vis opleverde dan want dat zou wel fijn zijn. Je kan natuurlijk ook met je hol omhoog staan en stenen sjouwen. Hij is namelijk stratenmaker. En ik moet em daar helemaal gelijk in geven.

We gaan het dieper proberen en dat levert eigenlijk het zelfde resultaat op. Paar flinke agressieve tikken op het dode aas en sjet met vis leverde dan toch nog een vis op die vakkundig door Martin wordt geland. Zie het filmpje.

We krijgen trek en vanaf het thuisfront wordt er gevraagd wanneer we ruimte komen maken op het aanrecht. Want m’n zusje kan haar appel-, abrikozen taarten en kersen-, en kruimelvlaaien enz. niet meer kwijt. We kijken mekaar aan en we ruiken de burito’s met lof en kaas en zitten beide te kwijlen. Ongemerkt zitten we toch alweer een uurtje of zes op het water en we krijgen trek. We gaan op huis aan. Daar wacht ons ook nog een zware taak met appeltaart en slagroom toe.

Natuurlijk aas was de reding

10 augustus 2009/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Gisterenmiddag maandag 10 augustus 2009 nog even met Waldi bij Middelharnis erin gegaan eigenlijk tegen beter weten in. Ik wilde het slepend met aasvisjes proberen i.p.v. zeebliek dus ook en kort vast hengeltje meegenomen. We zitten al lullend, stoere mannenpraat natuurlijk op de N57 als we er achter komen dat we eerst nog langs Mario wilden gaan om maden te kopen. Dan moet onze lunch er maar aan geloven dus op de helling bij Middelharnis eerst maar naar de plaatselijke vis ”kennis”. Er hangen daar foto’s zat binnen en laat dat nu net het frietkot zijn. Eerst een frietje mét en berepoot dito naar binnen gewerkt en moet zeggen dat de patat perfect was en voor het eerst een berepoot op dat de ui niet verbrand zwart was en dat maak ik nog wel eens anders mee. We moesten ze zoeken op 16 meter!!! volgens de insiders maar die dachten zeker dat we Belgen of Duitsers waren???##@!!

Dan kon de Linder de helling af en eerst aasvisjes vangen in de haven en dat viel nog niet mee met brood. In de haven krioelde het ervan maar ons deegie lieten ze links liggen. Eerst maar eens flink voeren met kleine balletjes en eindelijk werd het aas zo nu en dan genomen. Je kon het goed zien.

Een wat grotere voorntje (±14cm) sabbelde en tijdje nam het aas, ik sla mis en het broodballetje zie ik onder water naar beneden dwarrelen en werd gelijk opgepakt door dat zelfde voorntje. Ik gooi direct nieuw aas erbij en het keert zich om en pakt gelijk gretig het broodballetje. Ze waren dit nog niet gewent. We misten de maden dus het duurde wel even voordat we het ruime sop op konden maar het was lekker weer en goed vertoeven onder de vakantiegasten daar in de haven.

Allereerst gingen we richting Spui en toen we aankwamen begon het net te stromen. Perfect dachten we en we begonnen de ene drift na de andere met sjets, blinkers, pluggen, vliegen, werpend, slepend, vertikalen, drijvend maar het leverde geen enkele aanbeet op. Na een uurtje voor op de hotspot geankerd en ons aflaten drijven ter hoogte van een onder water liggende dam. Normaal de beste stek van het Spui maar na een uurtje niets, nada, noppes. Onbegrijpelijk maar dit is elk jaar weer hetzelfde. Er is aasvis genoeg te vinden voor de rovers. Het was lekker weer en met in je achterhoofd dat je ook kozijnen thuis had kunnen schilderen is dit op het water zo gek nog niet. En je heb nog eens ergens anders tijd voor ook. Ik breek m’n pootje af van mijn bril en m’n vismaatje lijmt die wel even. Daar zou je anders geen tijd voor hebben. Puntje bij paaltje is dat ik nog steeds een bril uit twee delen heb en de scharnieren muurvast zitten. Alle vis onderdelen zaten vast aan mijn viskist inclusief de tube lijm. Ach kan je ook niets verliezen. Goed spul die sneldrogende lijm. Maar we kwamen voor vis dus dan maar weer trollen langs de randen proberen voor Oudendijk een baars te bemachtigen. En dan eindelijk weer boven op de platen een aanbeet en komt de eerste snoekbaars boven zeilen. Ver van de boot zeker 60 meter. Hij is niet groot, tegen de 60 cm de gemiddelde grootte op het Haringvliet maar we hebben vis. Maar net gehaakt met één tandje in het boven lipje en als hij ook in het landingsnet beland en de spanning is van de lijn af valt hij (de plug) er dan ook spontaan uit. Voor de foto even terug gehangen en zo zat hij dan ook heel lichtjes gehaakt weliswaar aan de bovenlip.

We trollen een tijdje door over de banken heen en langs de uitgeslepen geulen. Langs die randen gooien we nog even maar het mag niet baten. We gaan weer richting Middelharnis en midden op het Haringvliet daar waar het weer naar twee meter loopt proberen we het nog even slepend met dood aas en warempel al snel vang ik toch weer een visje. Krijg continue aanbeten maar zo licht, ze laten meteen weer los een toegetakeld visje achter latent of een lege haak omdat ik misslaat.

Ik heb er geen dreg aan en vis met een enkele haak maar na een uurtje missen gaan we naar de haven. We zien een bui aankomen over het Haringvliet en er was onweer opgegeven en dan wil je niet midden op het Haringvliet zitten in je zomerkleding onbeschut in de Linder. We vissen nog even voor de haven van 20 naar 4 meter. Er is daar een geweldig talud en zowaar pakken we nog een ondermaats baarsje. Het was weer niet best vandaag. Jammer hoor dat de blokkendam is verdwenen want andere jaren waren dit de dagen dat we daar op de zeebaars gingen. Windstil, variabel tot 2, zonnetje en lekker warm dan was het er fantastisch vissen tot ver in september toe. Nu moeten we deze tijd uitzitten. Zal blij zijn als m’n nieuwe bootje (bassbuster) klaar is. Vorige week zou de motor binnenkomen en nu maar hopen dat hij deze week klaar komt. Kunnen we misschien toch nog een staartje zeebaarzen meepakken voor de Neeltje Jans, Haamstede of Rockanje. Zie daar echt naar uit.

Trollen was het advies voor vandaag

8 augustus 2009/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Zaterdag 8 augustus om 17.00 uur, Inge heeft zomervakantie dus wij Henny en ik moeten zelf ons winkeltje dicht gooien en dan snel naar Waldi en Ageeth waar we uitgenodigd zijn voor zelfgemaakte patat met gebakken snoekbaars. Heerlijk was het maar snel gegeten want zoals we gisteren hebben afgesproken gaan nog even de Linder natmaken op het Haringvliet bij de dam. .

We beginnen aan de Hellevoetse kant. Ik met een zeebliekjes verticalen en Waldie met een sjetje diagonalen. Als snel krijg ik een ferme tik maar daar blijft het ook bij dus na een half uurtje verkassen we al trollend naar de Stellendamse kant, daar waar Martin eerder in de week zo succesvol was. Er lagen al twee bootjes te vissen maar daar was het ook al heel de avond stilletjes. We hebben een uurtje de rand naar de plaat van 10 naar 7 meter afgevist en Waldi pakt er toch nog een mooie snoekbaars van vijftig cm op de plaat zelf dus die ook nog afgedrift op 6-7 mtr. maar verder bleef het heel erg rustig. En omdat er ook niets werd gevangen op de andere boten was de keuze zo gemaakt. Dan moeten we de baars maar opzoeken op de zandplaten en we gaan trollen. Het begint ook te waaien en van spiegeltje glad water gaan we richting 2. We trollen de rand van 3-4 meter en dat leverde toch nog een paar mooie baarzen op.

Eén aanbeet had ik graag willen zien. Kreeg er een beuk op en de vis bleef lijn nemen en niet zo zuinig ook. Maar in plaats dat ik de motor gas los liet gaf ik gas en denk dat toen de haak uitscheurde. Ik verspeelde de vis even later toen deze naar me toe zwom en m’n molen hem niet bij kon houden zodat het contact net even niet optimaal was. Was een aanbeet als die van een zeeforel net als een maande geleden (het verhaal Trollen op het Haringvliet). De vis bleef nu ook snelheid maken en zwom niet van me vandaan maar schuin richting dieper water om dan plots naar je toe te komen.

Kan natuurlijk ook een flinke roofblei zijn geweest. Goed de adrenaline stroomde weer en dat was niet erg want het begon frisjes te worden. We moesten het met de baarzen doen en daar waren mooie exemplaren bij.

Na een uurtje of twee trollen was het gedaan en inmiddels de schemering gevallen en was het tijd om eruit te gaan. Het was ook knap koud geworden en daar had Waldie niet op gerekend. Toen we vertrokken was een truitje niet nodig vond hij maar nu in de auto liep bij mij de reuzel langs m’n bilnaadje. De verwarming moest even op ontdooistand en na een kwartiertje hoorde ik de muziek weer boven het klappertanden uit.

Het is vakantie voor de mannen dusse

6 augustus 2009/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Was dus een uurtje of 13.00 uur toen we de volgende dag donderdag 6 augustus 2009 weer op het Haringvliet waren. Waldie moest ‘s morgens toch nog wat doen en wij waren eigenlijk nog steeds uit het lood geslagen van de zeperd gisteren dus het vertrouwen was ver te zoeken. We visten allen met een andere techniek.

Waldie natuurlijk op de door hem zo gekenmerkte manier van vissen en door ons (Busterclan) gedoopt als “de Waldi manier”. Het werpen als op de punt maar aan board gedoopt diogonalen als aan het uiteinde van het Voornse Kanaal vanaf de kant en daardoor grote stukken afvissen rondom de boot. Heel effectief als ze slecht te vinden zijn en dat pakte nu ook weer goed uit. Martin heeft zijn eigen manier en het meer toegelegd op het slepen van de sjet met soms een combinatie met zeebliek en kunstaas tesamen en ik doe het dus graag vertikalend. Maar nu met zeebliekjes in plaats met de sjet. Het drakovitch systeem. Ben van plan daar heel de dag mee te experimenteren zeker nu het zo taai gaat de laatste dagen wil ik er van alles mee uitproberen. De kanten langs de oever tegen de stenen aan zit vol met aasvis en dan voorral in de wierbedden. Kilometers lang zeker 3 meter breed. Geen wonder dat het moeilijk vissen is. Er is aas genoeg voor de snoekbaars en ze zien er dan ook dik en rond uit als je er eentje kan vangen dan natuurlijk.

En dan eindelijk de verlossing. Een trilling door de boot na de deceptie van gisteren. De eerste aanbeet is daar. Waldi staat een snoekbaars te drillen en moet em van ver halen (diogonalen). Boven vanaf de plaat vanaf 5 meter naar de rand toe naar 10. Als je er met de boot overheen drift verjaag je ze mischien en is dit warschijnlijk de goede manier. Zelfs met de elektromotor waarschijnlijk teveel rumoer zodoende is dit dus de manier en denken dat we het ei van Columbus hebben gevonden.

*Vakantie voor Martin, biertje, sigaartje, geen sjouw werk. Hoppa*.

Maar na een uurtje te hebben rondgedobberd gaan we verkassen en vertrekken naar de overkant richting Stellendam. Daar heb je ook van die mooie grote zandplaten en dan echt grote op 5 tot 7 met diepe geulen tot 12 meter toe er dwars doorheen. Er zijn van die dagen dan kunnen dan op een vierkante meter liggen terwijl het in de wijde omgeving even diep is. Wat ze daar dan zoeken, wist ik het maar. Voordat je ze dan vindt moet je heel wat meters afdriften.

We zijn dus al en uurtje ofzo bezig en hebben er al een kilometertje op zitten denk ik als er beweging voor in de boot komt. Martin, net een sigaartje aangestoken komt overeind met een hengel die hoepeltje rond staat en ik achterin denk in eerste instantie dat hij vast zit. Wil al de elektromotor in voorruit zetten als ik de top langzaam zie bewegen op en neer in een gestaag tempo. Ja dan weet ik genoeg natuurlijk

Dat voorspel meestal heel veel goeds. Eerst niet van de bodem te krijgen en dan langzaam bonkend enkele meters komen. En dan is het maar goed dat de slip goed staat afgesteld want hij neemt net zoveel lijn als dat Martin even later weer kan indraaien. Maar onder coachen van Waldi wordt het een perfecte dril. Alles wordt gevraagd van z’n nieuwe vertikaal stok en als je strandvissen gewend ben is dit heeeel wat anders. Af en toe gaat de top mee onder water om daar na weer recht omhoog te komen als er lijn ingenomen kan worden. Fantastisch gevecht speelt zich af en de wereld is plotseling heel klein geworden. Zo klein als me z’n 4eren eigenlijk op 6 vierkante meter. Zo blij als kleine kinderen op eerst kerstochtend bij de kerstboom. Onvergetelijk en dat zal nog wel even na ebben als een film die we alle drie nog een paar dagen voor de ogen zien voorbij komen.

Wat valt er nog te zeggen als je deze plaatjes ziet voorbijkomen.

Heerlijk, en Martin haalt zijn eerste respectabele vis boven water na een worsteling van een klein kwartiertje en wordt vakkundig geschept door Waldi. De dag, nee heel de week.. het was niet te overtreffen. High5 en de yell over het water. Het kon niet meer stuk. Verder vissen is eigenlijk overbodig na zo’n exemplaar. Alles wat je nog vangt hoelang de dril ook duurt valt tegen. Zo vol zijn we ervan.

*Shads meegebracht uit USA, BassPro zonder staart*.

Waldi vangt nog een dreumes en, tja dan is een schepnet niet nodig die natuurlijk je vismaatje voor het leven voor je uitsteekt. Waldi heeft genoeg shads en materiaal uit Amerika meegenomen. Die moest voor zijn werk naar Houston. Tuurlijk daar een Pro shop bezocht. Volgende keer gaat ik mee. Kost me alleen de vlucht. Hij heeft altijd een tweepersoonskamer en een auto tot beschikking. Ik breng em ’s morgens naar het werk en kan heel de dag daar vissen Goud natuurlijk. Dan haal ik em op en vertel em allemaal sterke verhalen. Maar nu kan ik het wel verklappen met het opnieuw opbouwen van de site. De oude wordt niet meer ondersteunt. Das lekker maar wel leuk al die oude meuk weer voorbij zien te komen. Door Orkaan Corina is dat allemaal niet door gegaan. Okay… En even later heeft mijn experiment van de dag ook nog een succesje en natuurlijk ga ik ook nog even op de foto maar dan gaan we Waldi naar de loswal brengen want die heeft om 15.30 uur afgesproken met z’n meissie om te zonnen op het strand.

We bellen Joop die toevallig bij mij in de tuin zit bij Henny of hij nog wil opstappen voor een paar uurtjes en we gaan het nog proberen voor het strandje “de Ouden” maar we krijgen er alle drie geen enkel tikkie meer. De fut is er uit en dan voorral boven water. Inmiddels 18.00 uur en we gaan er uit. Er is van kippenfile schnitzels gemaakt met zelfgemaakte patat doorgebeld en wij hebben nu best wel trek gekregen. Na die uitgebreide gebakken omelet met van alles erop en eraan van mijn zusje van vanmorgen dacht ik twee dagen geen honger (trek natuurlijk) meer te hebben voor een dag of twee maar nu na zo’n mooie dag op het water lustte ik toch wel weer wat.

*Ik ben de gelukkige die af mag sluiten vandaag*.

Het was niet best vandaag qua aanbeten maar met allemaal vis mag je niet klagen zeker met gisteren in het achterhoofd. En Martin is natuurlijk niet meer te houden. Die is even van een andere planeet. Het was weer een fijne dag op het water. We gaan naar huis het aanrecht een beetje ontlasten en er ruimte maken anders heeft morgen mijn zusje het niet naar de zin omdat want die wil natuurlijk weer iets nieuws uit proberen op culinair gebied…

Twee maal geluk

5 augustus 2009/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Kwam van een foto opdracht terug op woensdag 5 augustus 2009 en Martin, Dorien en Freekkie waren al gearriveerd. Die hadden nog vakantie. Joop Flohil was er ook en zaten aan een biertje in de tuin. Dat was niet zo gek want het was windstil, drukkend weer. Benauwd en bloedheet. Eerst maar eens een pilsje.

Gaan we vandaag nog het water op was de vraag van Martin en Joop zag dat ook wel zitten. We keken allen vragend Dorien aan want die had de hele aanrecht als altijd weer in gebruik genomen. Die stond weer vol met appeltaart, allerlei soepen, buritto’s, ballen gehakt, chili, kippenpoten in allerlei eetbare vormen omdat de ijskast al afgeladen stond en niets meer in kon. Die is niet te houden als die een kachel ziet staan. Dan moeten alle potten en pannen in huis klepperende deksels hebben. Dus voordat ik m’n ballantines op had stond het eten op tafel en binnen een uur waren we richting Haringvliet. We waren niet te houden. Er werd zelfs uit volle borst gezongen in de auto. Nu moest het toch gaan gebeuren naar de schemering toe vissen is de mooiste tijd van de dag zo dachten wij.

Maar op de secondaire weg….. een alcohol controle. Die waren net begonnen en iedereen die daar bij de dam recreëerde moest er wel langs komen. Oeps, wij nog een geintje maken onder elkaar maar ik ging net met de hakken over de sloot over. Het werd me enkele malen door meneer agent ingepeperd maar had ik m’n rijbewijs niet zolang (schijnt van belang te zijn hoelang je al deelneemt aan het verkeer maar daar ga je op dat moment niet over discuseren natuurlijk) dan was dat daar einde oefening geweest. Dat was wel ff schrikken dus. Hij stuurde zijn mede agente weg naar de overkant en peperde het me nog maar eens in. Martin lag gekruld achterin en Joop keek schijnheilig uit zijn zijraampje. Die hebben heel de middag zitten bieren in de tuin. Ik denk dat ik die agent ergens van ken, een oud bruidspaar og van en portret sessie maar het ging allemaal zo vreemd die ondervraging en repremanje. Raar ook om je colga weg te sturen na pijpje blazen. Gewoonweg puur geluk, dikke mazzel. Afijn wij erin om ±19.00 uur terwijl iedereen juist eruit uitging. Eerst maar eens bij de dam geprobeerd en na een klein uurtje was de score dat Joop één losser (=een metertje of drie bonkend meekomen en dan verspelen) had en wij geen tikkie.

*Op het water is het wel uit te houden*.

Dus tijd om te verkassen maar zo bleef het hele avond. Op alle stekken tot diep na de schemering leverde geen enkele tik op. Op Joop na dan, zijn score stond die avond op twee verspeelde vissen.

*Zo ken ik Martin, relaxt volgende week weer buffelen*.

Maar het was heerlijk op het water. Het koelde niet veel af en onder de regenboog was het goed vertoeven. Weten we wat dat ook eens want dat was in de Linder nog niet voorgekomen, “blanken”. Volgens Joop kwam dat omdat de wind radicaal naar Noord was gedraaid en van zo’n oude rot in het vak nemen we dat natuurlijk gelijk aan. Wat moeten wij anders verzinnen op dit fenomeen.

Tot ver in het donker gevist en dan terug naar huis waar de boot zo de garage in ging omdat we morgen toch weer gingen en aangeschoven bij de meiden in de tuin waar het laat zou worden. Was toch te warm om te slapen. Genoeg te vertellen en nog geen eens wat gevangen.