John komt me van me werk ophalen 18 september 2010. Dat is voor ons de drukste maand van het jaar. Na de schoolvakanties want je wilt op je bruiloft ook je familie erbij hebben. De eerste week van septenber kan je zoveel bruidsparen aannemen als je wilt. Als je kan handelen
Maar zoals gezegd ff je hoofd leeg maken aan de waterkant moet ook kunnen.
Tekst
Tekst moet nog komen na veranderen site
Tekst kwijt
Het Vandaag 13 september 2010 sta ik om 07.15 aan de helling bij de Lindsedijk in Zwijndrecht. De trouthbuster en bassbuster gaan vandaag samen op pad op de rivier. Het Haringvliet was niet te doen met windkracht 5 met uitschieters van 7-8 en af een toe wat nattigheid. Voor de roofblei moet je vroeg op het water zijn maar vandaag werd er eerst uitgeslapen en om 07.30 lagen we te dobberen.
Kon Floris gelijk zijn nieuwe hengelhouder (scotty) testen want de boterhammetjes met gebakken ei met spek die waren nu nog warm dus eerst ontbijten met een lekker bakkie koffie recht tegenover de helling bij Puttershoek. Langzaam laten we ons afzakken langs de rand. Het is heerlijk op het water zolang je maar uit de wind zit en die plekken zijn makkelijk te vinden op de Oude Maas. En na een tweede bakkie zijn we er klaar voor en varen naar één van onze stekken
Blijft natuurlijk wel uitkijken met die sterke stroming en het scheepvaart verkeer. Hier gaat er zelfs eentje met 6 duwbakken.
Dan kan je beter geen stuurfouten maken. goed opletten dus en vaak achterom kijken als geleerd op de cursus VB1.
Maar imposant is het. Op ons stekkie, eens gevonden na een dag investeren en kilometers rand uitgevist te hebben. Je moet nu eenmaal vistijd vrijmaken om stekken te vinden waar niet iedereen op vist en dat betaald zich vandaag uit. Kan gerust zeggen dat we ons het snot voor de ogen hebben gevist. Lang geleden dat we zoveel aanbeten hebben gehad allemaal snoeihard zonder aarzeling. Waren niet te missen en net zoveel lossers. Denk dat de sjet meer van voren werd gepakt dan van achter wat meestal het geval is.
Baarzen waren allemaal groot en dan bedoel ik dik boven de 40cm met een enkele uitschieter naar de 50cm. Een pracht vis met aanbeten die dreunden door tot in je schouder. En dat heeft denk ik voor een deel te maken dat daar weinig of nooit wordt gevist op dat gedeelte van de rivier
Het gekke ervan is dat alle snoekbaarzen die we daar vingen en ik weet echt niet meer hoeveel het er zijn allemaal dezelfde kleine maat hebben en dezelfde tekening, die groen stippen hebben. Op een drift meerder vissen haken en meermaals met z’n tweeën tegelijkertijd een vis staan drillen, snoekbaars en baars door elkaar heen
Maar wat ik al vertelde die snoekbaarzen waren allemaal van dit formaat wel weer heel mooi getekend. Hier vangen we ze altijd met die groene stippen op hun lijf. Schitterend gekleurd
Ze lagen opgestapeld want af en toe dacht je eindelijk een dikke te hebben dan was hij vals gehaakt. Dreg voorzichtig losmaken en dan overleeft hij het wel. Net als de baarzen vind ik de laatste tijd ook die snoekbaarzen veel meer sport geven. Lijkt wel of ze veel sterker worden en of dat te maken heeft met de waterkwaliteit
En als Floris wat probeert met klein plugjes, de helling loopt daar in één keer van 1,80 naar 12 meter. Werpend naar 1 meter is het hek van de dam. Alleen maar grote baarzen op de 2 meter rand. Fantastische aanbeten en dito runs. De slip maakt overuren. Het is vandaag fantastisch en of dit komt door de extreme waterhoogte.
Ik denk het van wel want wij hebben dit fenomeen nog niet meegemaakt. Zoveel vissen grote baarzen en dreumesen vangen op één kilometer rivier. Het was altijd tot nu toe of snoekbaars met een enkele baars en andersom natuurlijk net zo, maar dit zo door elkaar zelfs tegelijkertijd samen drillend. En die dreumesen deden er echt niet voor onder. Ook dwars door de slip heen. Wel om de run een andere kleur sjet gebruiken. Dat scheelde aanzienlijk of een andere techniek, diogonalen, drop shot, de beweging veranderen met vertikalen of dus een plugje. Toch dus enigszins herkenning onder de rovers van techniek. Te gek was het nu dus houden we de plek nog even onder ons tweetjes voordat de dressuur zijn intrede ook hier maakt.
Het is 14.00 uur en we moet eruit. Floris heeft nog een vergadering en dan kan ik nog even langs mijn vader in Dordrecht. Het was weer werelds. Dit zijn dagen daar zijn er niet veel van. Zoveel vissen. En dan toch nog verwent verlangen “waar zijn die maatse snoekbaarzen gebleven”. Maar hopen dat de wind weer wat afneemt dan kunnen we weer naar het Haringvliet maar daar ziet er de eerst komende dagen niet naar uit.
Op 12 september 2010 vraagt Floris of ik zin an heb om vanmiddag als de tomaten opgehaald zijn het Spui onveilig te maken. Tuurlijk mijn spulletjes staan altijd klaar om nat te worden gemaakt.
Tekst is er niet meer
tekst
Maar het is taai vandaag
Nee het was niet wild vandaag maar je kan ook buffelen in een tomaten kwekerij volgens Floris. Tja dan ziet zo’n dag er plotseling veel beter uit.
Afspraak was zo gemaakt en om dezelfde tijd als gisteren 2 september 2010 stonden we voor de bakker om twee zakken krentenbollen te halen en lagen om 14.00 uur in het Haringvliet te dobberen. We gaan vandaag dus op 2 september 2010 proberen om een snoek te vangen op groot water. Dat is heel wat anders dan een polder snoek kan ik je verzekeren. Maar omdat het gisteren rond deze tijd zo goed was toch nog even een klein uurtje gevertikaalt op de rand hoofdzakelijk op 8-9 meter maar op twee missers na geen tikkie gezien dus worden de poken klaar gemaakt om te trollen langs de rand op 5 meter. We beginnen voor de sluizen langs en gaan dan richting Middelharnis. Ik ga echt voor groot en doe er een Rapala Magnum aan van 19cm en Joop pakt een Rapala van 14cm. Voor de sluizen langs zijn ze eigenlijk te groot.
Daar is het te diep nu om een snoek te pakken maar voor het natuurgebied aangekomen voor Stellendam is het raak.Vangen we daar een mooie 70+ en we zijn er wat blij mee. Missie geslaagd en we zijn nog maar net begonnen.
De vis is helemaal gaaf en mooi getekend. Van dat diepe groen met gouden strepen. Waarschijnlijk nog nooit gevangen. De high five galmt weer over het Haringvliet, we kunnen ons geluk niet op.
Het is weer heerlijk op het water en lekker rustig. Geen speedboot of waterscooter te bekennen op een enkel zeilbootje na hebben we het alleenrecht. We volgen de rand naar Middelharnis maar op een enkel baarsje krijgen we geen aanbeten meer.
Met het materiaal waar we nu mee zitten is het voor zo’n ondermaatse dreumes een ongelijke strijd.
Niets is zo frustrerend als je er een goeie aan heb en je krijg em niet los van de bodem. Hij wil niet gaan zwemmen. Of nog erger hij blijft zwemmen maar na een half uur meer druk uit te oefenen breekt alles af. Nadeel is dan natuurlijk als je rekent op wat groters, de sportvis aller tijden maar dan voor zijn formaat je weinig hengelsport beleeft. Zouden die baarzen maar een meter worden dat zou mieters zijn
We zijn het trollen een beetje zat en na een mooie rand te hebben gevonden bij het gemaal gaan we nog even vertikalen en warempel op 13 meter krijgen we weer aanbeten. Gisteren nog op 8 en nu op deze diepte. Er is geen dag gelijk met de zander. Onze zoetwater Baars.
En nog steeds is er geen onduidelijkheid over de gretigheid want de sjet is niet meer te vinden. Is direct geslikt door onze grote vriend. Het gaat plotseling harder waaien dus vinden we het verstandig om richting Hellevoet te varen. Kunnen we trollend doen want vanaf het Zuiderdiep tot aan de werkhaven van Hellevoet is het op de plaat 2 meter diep omdat het hoog water is. We ronden de plaat op 4 meter maar er is geen beginnen aan. De pluggen happen alleen maar waterplanten. Dus we doen wat aan registratie en meten weer een stukje Haringvliet op tot aan de werkhaven en slaan dit op op de harde schijf. Daar aangekomen valt de wind en vissen we nog lekker windstil in een zonnetje. Pakken we nog een mooie snoekbaars en we vinden het welletjes voor vandaag. We gaan trollend terug naar de helling maar omdat we meer pluggen schoon moeten maken i.v.m. de plantengroei op 5 meter schieten we niet erg op. Het word al donker als ik deze keer goed vastloopt en jammergenoeg niet op vis maar heel de wereld heb ik er aan. Morgen dus weer naar Mario voor aanvulling.
Joop gebeld 1 september 2010, het is windstil zullen we ff onze sjet nat maken, de boot stond natuurlijk startklaar. Ik gaat m’n hengel pakken want meer heeft hij niet nodig. De rest staat hier al en niet alleen van hem. Laarzen in alle maten, lieslaarzen, vispakken, hengels, molens alles hangt er van familie en vis vrienden. Is wel zo makkelijk vinden ze.
Het water stond hoog dus dat was in ieder geval hoopvol tot net aan de flonder maar vol met aasvis. Het krioelde ervan. Als vanmiddag de sluizen opengaan dan moet je dus aan de buitenkant zijn om te zeebaarzen. Al die kleine witvis wordt dan naar buiten gespoeld.
We zitten weer op ons stekkie en ik begin op 15 meter bij het talud en driften naar 7 als al bij de tweede drift Joop een ram erop krijg. Dat is vlug en een mooie ook. Dat is geen snoekbaars hoor ik voor in de boot maar en mooie baars en dat is duidelijk te zien aan zijn top. De snelle uithalen in open water i.p.v. dat bonken op de grond van een snoekbaars zijn duidelijk te zien.
En Joop geniet met volle teugen en pareerd de aanvallen op zijn hengel. Die hoef je niets meer wijs te maken. Denk zelfs dat hij kieuwen heeft.
En een hele mooie baars ziet het oppervlak en gaat natuurlijk op de foto voordat hij weer het ruime sop terug ziet. Maar weer vlug terug om nog een keertje langs dat gedeelte van het talud te driften.
Tekst kwijt
Tekst kwijt
Tekst = zoek
Deze week 14 augustus 2010 staan John en Jolanda met zoonlief Lars weer op de Camping ‘t Weergors van Frans Riedijk en natuurlijk gaan we dan een middagje vissen op het Haringvliet. We wilden het proberen voor Middelharnis en op het Spui of we vadertje glasoog konden verleiden tot een aanbeet.
Het was schitterend weer en de meeste tijd zaten we in een t-shirtje te zonnen. Want daar kwam het wel een beetje op neer. Zodra we op onze stek aankwamen en de sjetjes nat maakten kwam er een dikke vette Lund naast ons liggen met 150PK. Wist niet dat er zulke grote Lund’s waren vol met stickers van snoekbaarzen en leveranciers. En daarom doe ik dus niet mee aan die snoekbaarswedstrijden. Ze lagen direct in het aankomende spoor van mijn drift, dus kon de boot niet met de wind langs het talud manoeuvreren. Heel vervelend dus en dan toch maar vriendelijk lachen naar de stumpers. Het mooiste materiaal wat je maar kan bedenken aan boord en dan toch stekken pezen. En warempel, nadat er is uitgelegd aan Lars hoe het één en ander werkt met dat vertikalen, laat ik mijn zwarte Bleu Fox zakken en krijg er direct een dreun op die eigenlijk niet is te missen. Hij komt een metertje mee en los. Sjips…, gelukkig wordt dit niet gezien in de andere boot en we gaan vrolijk verder om eigenlijk een metertje langs het talud verder weer een misser te moeten incasseren. Balen natuurlijk je kent dat wel even een tik en dan een ronde stok, even lijn nemend om daarna slap te vallen.
Dat wordt een prima middagje denk je dan. De kapitale Lund houdt het voor gezien en verkast en wij denken dit wordt kasie, maar niets is minder waar. We krijgen geen tikkie meer. Dus wij vertrekkken na dik een uur, nadat we alles hebben uitgekamd van 23 naar 4 meter, nadat 12 tot 6 niets opleverde ook richting het Spui en als we de plaat over gaan, midden op het Haringvliet waar het nog geen twee meter diep is, wil ik toch proberen of trollen meer oplevert, dus volgen we op ons gemakje de rand van 2 naar 8 meter richting Spui, of we mischien een baarsje kunnen verschalken. Zo hebben we een plug lopen op 2, op 4 en 5 meter water. En dan slaat de hengel bijna uit de handen van de dreun erop. Motor in z’n vrij en Lars staat als en volleerd roofvis specialist een dikke zestiger te drillen.
Die hoef je dus het een en ander maar één keer uit te leggen en hij laat netjes de slip het werk doen onder begeleiding, want het voelt natuurlijk alsof je zelf de hengel in handen hebt. Lijn nemen als het kan en lijn geven met de slip om die runs op te vangen op dit ondiepe gedeelte van het Haringvliet. Hier laat de snoekbaars zich van zijn beste kant zien, door meerdere malen dwars door de slip uit te halen en enkele meters lijn te nemen op een bonkende kromme Godfather. Het is fantastisch de jeugd leren hoe het één en ander werkt en hij was al verslaafd aan het spelletje, maar vanavond zal het zeker onrustig slapen voor hem zijn.
En na een fantastische dril dirigeert hij de vis naar het landingsnet die John al klaar heeft en de high five klinkt over het water.
En een heel gelukkig bekkie in de boot. Prachtig gezicht natuurlijk en uiteraard wordt dat vereeuwigd, dat kan natuurlijk niet anders met twee fotografen aan boord.
We trollen nog wat verder, maar op een paar ondermaatse baarsjes het vermelden niet waard krijg ik een dreun tot diep in m’n schouder te verwerken en gelijk loopt de spoel leeg. Zet er wat meer druk op en de vis ligt vast op de bodem en dan een droge knap klinkt er over het Haringvliet. M’n 6 ponds lijntje is dus aan vernieuwing toe en knapt af op een zwak punt. Misschien een dikke snoek? We zullen het nooit weten. De grootste vissen worden altijd verpeelt. Moet nu dus weer hoognodig naar Mario om m’n verzameling Cultiva’tje aan te vullen, zie ik. We varen nu maar gelijk door naar het Spui en daar kunnen we kort over zijn.
Ze waren er niet. De roofblei, baars winde of snoekbaars zagen het daar niet zitten en driftend of trollend kreeg niemand een tik. Voor Lars maakte het niet uit. Die was een demensie, verder want nog na genietend van zijn kapitale vangst van zo even, vergat hij meerdere malen zelfs zijn plug te laten zakken tijdens het trollen na het opvaren om weer over de stek heen te driften. Mooi is dat, maar die vergeet dit van vandaag natuurlijk nooit meer en wilt met wat hij heeft geleerd vandaag met zijn eigen boot dit alles nog eens dunnetjes overdoen en de plassen onveilig maken rondom Nijkerk.
Na de ondiepe stukken aan de overkant nog te hebben geprobeerd houden we het hier voor gezien en gaan terug richting Middelharnis om het onder weg nog even te proberen op de ondiepten midden op het Haringvliet, waar we tot nu toe de meeste aanbeten hebben geregistreerd.
Maar trollend of vertikalend, we kunnen de vissen niets meer wijs maken. Het was natuurlijk weer een fantastische dag met zijn drieën op het water en hebben genoten. Het weer was meer dan uitstekend en dan zijn de vangsten meestal wat minder, maar wie maalt daar om. Heerlijk was het.
Er wordt gebeld of we het laat gaan maken en we vinden het eigenlijk best zo. Het was een heerlijke dag op het water en we krijgen trek. En nu we het er over hebben die paar sandwiches met gebraden kip en kalkoen met kerry lijken wel van vorige eeuw.
We zijn uitgehongerd en John kennende gaat hij de snackbar plunderen. Die kan je wel om zo’n boodschap op pad sturen, dus zet ik hem daar af en stal ik de boot en zet de accu weer onder lading, ruim de hengels op etc. je kent dat wel. En wanneer ik dan de woonkamer binnenkomt, vinden we allemaal de patat niet zo bie. Vind je dat gek, want na een broodje hamburger speciaal, bamihap met maggi en oelek, loempia, kroketje, saté, kaassoufflé en een delletje speciaal na, hoefde ik ook niet zoveel patat meer. Daar zijn morgen de vogels blij mee en met die zak kon je ze drie dagen voeren denk ik. We waren alle vijf zwanger en lagen uitgeteld op de bank. Lars gefeliciteerd met je eerste snoekbaars. Dus snoekbaarzen op de Nijkerkseplassen, wees alert. Zeg dus niet dat ik jullie niet van te voren heb gewaarschuwd.
Het is 10 juli 2010 hebben Martin en Jamal vakantie en gaan we het tegen beter weten in toch eventjes proberen. Het is bloedje heet en de waterstand is nihil. Watertekort dreigt zelfs. Zal lastig worden vanmiddag wat aanbeten te kunnen forceren. Dan hadden we echt met de ochtendgloren er moeten zijn om een kleine kans te maken. Maar ja, vakantie hebben de mannen. We moeten altijd al zo vroeg op en nu maak ik er gebruik van…
Met Jamal en Martin op het Spui waar ik hoop op een beetje stromend water..
Het stroomt jammer genoeg niet dus we gaan trollende….
Maar je hoop natuurlijk dat de stroo er nog in komt op het Spui maar niets is minder waar
We gaan weer het Haringvliet op.
Ik weet waar Theo altijd ligt. Aan welke gele boei achter het meeuwen eiland. Doen we ff een bakkie en..
We wisten al dat het taai zou worden maar vandaag was het wel heel gênant. Gelukkig weet je dat van te voren en hebben we toch genoten op het water. We zijn weer vroeg terug naar de schaduw in de tuin.
Ik spreek Wim van Amen de voorzitter van de visvereniging “Het Voornse Kanaal” ‘s avonds na het bootvissen met de Sirius want die wil een onderwatercamera kopen voor gebruik tijdens het duiken. Hoor dan dat er zondag 27 juni 2010 weer een onderlinge viswedstrijd is tussen de drie verenigingen van onze regio namelijk; de Watergeus uit Brielle, Ons genoegen uit Spijkenisse en Het Voornse Kanaal dus uit Hellevoetsluis.
Maar het regende afzeggingen om allerlei onduidelijke redenen als er wordt toch niets gevangen want de wind staat verkeerd en natuurlijk is het duidelijk dat de laatste weken je in de Bernisse waar de game plaats zou vinden er geen schub wordt gevangen, ziek, misselijk en in verwachting, m’n schoonmoeder is onwel, ik zou dan zeker gaan maar toch, heb een zere teen, al mijn haken zijn krom, je verzint het maar.
Er wordt in koppels gevist en dat wil zeggen dat je met z’n tweeën op één nummer vist en Marcel Voogt “de crack” op de vaste hengel van Zuid Holland en ver daar buiten zou met zijn broer gaan maar die had een andere verplichting. Dus heb me aangemeld om samen met Marcel een Koppel te vormen. Zijn we met Luuk de Drent en Han Steenbeek, Wim van Amen en Cor Dekker, Kees de Boer en Joop Vlasblom en dan Marcel Voogt en ik die onze vereniging vertegenwoordigen. En dat met een vereniging van bijna drieduizend leden. Waar toch een zomer en een winter competitie is. We moeten tegen een overmacht aan koppels de eer zien hoog te houden. Ik moet alles bij elkaar zoeken want het is sinds ik verticaal vissen vanuit m’n bootje verslaafd aan ben niet meer uit de foedraal geweest dus m’n feederhengel, vaste stok, boulenaise- en match hengel opgezocht. Kanis en plateu, leef- en schepnet. Beter gezegd een landingsnet met 4 meter steel zogenaamd pannetje want de vis moet zo snel mogelijk geland in je netje zitten des te sneller je weer vist. Alle tijd die je niet op je voer ligt met je aas kan je geen vis vangen. Nu maakte dat vandaag niet zoveel uit want de dobbers hebben wij niet zien bewegen vandaag. Maar dat voor later.
Zondag ochtend weer na lange tijd om 18.00 uur koffie zetten, eieren met spek bakken en de koelbox vullen en dat zou nodig zijn met die hitte en geen wind. Dat alles ben ik dus niet meer gewend en ben dus te laat voor het loten maar dat heeft Marcel voortreffelijk gedaan. Hij had nummer 9 geloot maar stond eerst bij 6. Tis maar hoe je het lees en nadat hij dan bij 9 arriveert zit hij op stek “bij het boompje” en dat moeten we dus heel de dag aanhoren van publiek en vissende colega’s. Iedereen komt ff kijken. Het is de topstek van de Bernisse dus wij zijn er helemaal klaar voor.
We hebben er zin in en de anderhalf uur voorbereidingstijd die hebben wij niet nodig en staan ruimschoots voor tijd klaar in de startblokken uitgepeild en al. Heb meelij met die gasten aan de overkant want die moeten met al hun spullen eerst een vierdaagse lopen voordat er een plateau geplaatst kan worden. En als dan om half negen de toeter gaat beginnen wij met de vaste hengel op 13 meter voorzichtig te voeren met een voercup zodat en dat is strategie de voerplek zo klein mogelijk wordt om voedselnijd te creëren. Maar na afloop van de wedstrijd zien we wat er gebeurt. We draaien de voer emmer om en het voer ligt net onder water als er een koppeltje eenden in begint te eten en binnen no time er één grote voerwolk ontstaat. Dat gebeurt dus ook als er een koppeltje brasems op je voerplek arriveert laat staan en schooltje van die stofzuigers. Heeft dus helemaal geen zin.
Misschien op de voorns ‘s winters met hennep maar bij brasems geloof ik daar niet meer in. Zo zie je maar dat als je de vis eens een keertje niet aan het azen kan krijgen je toch weer wat kan leren omdat je voeremmer omdraait voor de eenden en zwanen. Marcel begint uiteraard met de vaste stok, daar is hij geducht tegenstander in dat weet en ieder in Zuid Holland en omstreken en ik met de feeder op een 60 meter. En de eerste worpen zijn steeds de haken schoon zonder dat ik iets heb gezien. Ik denk kleine vis bij het afdalen of te klein voor registratie op die afstand. Ik ben begonnen met twee casters en een made en soms is de made plat of half leeg. Neem en nog kleiner haakje en dan gebeurt er helemaal niets meer.
Bij Marcel is het niet veel beter en hij stapt ook over op de feeder vooral omdat de buren rechts vlak na elkaar twee platten (brasems) vangen. Daar zou het ook bij blijven. Onze linkerburen vangen een voorntje van 10 cm en een bliek. Marcel pakt ook een bliek op de feeder en ik begin een beetje wanhopige te worden na wormen, mais, caster, made, pallets, combinaties ervan maar krijg geen aanbeten en zie tegen het riet op 10 cm water schooltjes voorntjes zwemmen tussen het speltaas van ongeveer 10cm.
Pak m’n boulenaise (werphengel van 9 meter) en ga daar vissen met één made an een piepklein haakje en kan zo met behulp van Marcel, het is immers en koppelwedstrijd een zwikje voorntjes vangen maar die brengen natuurlijk geen gewicht in de schaal en daar wordt op gevist. Gewicht en vandaag zouden wij graag op lengte vissen. Mijn leefnet zit vol met gaatjes en daar zouden die voorntjes zo weer uit kunnen ontsnappen dus als ik een visje haakt dan draai ik door naar Marcel, die onthaakt de vis en gooit hem in zijn leefnet en beaas opnieuw en ik zwiep weer die 8 meter lijn naar het riet. Zo zijn we beide in beweging en achteraf doen we het nog eens niet zo slecht. Met aantallen doen we aardig mee want niemand kwam op het idée om die voorntjes te gaan vangen. Het merendeel heeft geen vis en met 4 brasems ben je winnaar vandaag. Maar de gezelligheid onder mannen was weer tof. Zijn net ouwe wijven, die vissers en klessebesse als de beste onder elkaar dus dikke pret.
Ik gaat naar huis want John komt op zijn motor uit Nijkerk om nog even te vertikalen in het Haringvliet en daar kunnen we kort over zijn. Net zo slecht als in de Bernisse. Mijn slechtste dag met de boot en dat moest toch een keertje gebeuren. Vier vijf aanbeten, lossers maar geen verzilveringen. We zijn erin gegaan in Middelharnis want ik weet dat bij de helling in Hellevoetsluis niet te doen is met waterscooters, waterski’s, speedboten en wat niet meer er weinig van vissen komt maar in Midelharnis is het ook druk. Stuk minder als voor Stellendam en Hellevoetsluis maar John kan alleen maar in het weekend en probeer ik het toch maar eigenlijk tegen beter weten in. Voor John maakt het allemaal niets uit. Die is er al blij mee op het water te dobberen met z’n maatje. We kennen elkaar al zo’n 30 jaar en dan zijn er weinig geheimen onder elkaar. Kan je ook alles zeggen en wat je kwijt wilt, een mening vragen privé en zakelijk want bedrijfsmatig zit je in dezelfde doelgroep en een eerlijk antwoord krijgen of die je nu zint of niet, al kent of al verwachte je die al wel. Als je buiten je portretten, studio, trouw, bedrijf reportages ook nog alle foto’s maakt voor Formido bouwcentrum dan heb je het druk. En daar heb je een vriend voor dus die uurtjes waren ook zo voorbij. Heerlijk, zonnetje water, een goede frituurkot wat wil je nog meer. Wat vangen misschien…
Rob Makor van de Rabobank organiseert elk jaar zo ook weer vrijdag 25 juni 2010 een vistrip met de Sirius uit Stellendam om de makreel te belagen, misschien wijting en eventueel een platvisje en vroeg of ik ook mee wilde.
Gelukkig had ik nog een ATV dag tegoed en m’n vismaatje had er ook wel zin in dus wij waren present om 06.45 op de kade in Stellendam waar we werden ingekwartierd met koffie en broodjes, krentenbollen, pizza-, amandelbroodje, gevulde koek helemaal goed dus. Dat was dus helemaal in orde en om 07.00 voeren we naar de sluis om het ruime sop te kiezen en het was nog heiig. Laaghangende nevel door het warme weer en het nog koude water.
Na een uurtje varen en kennis gemaakt te hebben met enkele mede passanten gingen de motoren op neutraal en ging de bel. Dacht nog dat bokshandschoenen mee moest nemen maar dat was het sein tot vissen.
Het duurde best nog wel even en de eerste die een makreeltje boven haalde was Rob himself met de hengel van zijn vader. Ken dat zelf ook want mijn zeevis spullen zijn van mijn schoonvader geweest en dat is toch leuk want iedere keer als je die spullen gebruikt komen er herinneringen boven. Nu moest er vis boven komen maar ik kon geen visje aan de haak slaan.
En dat was overal zo alleen m’n buurman had de goede glimmers (kunstaas) op zijn haak zitten want die pakten geregeld een visje. Maar over het geheel was het niet veel.
Wel werd er regelmatig een pieterman gevangen en daar waren ze niet zo blij mee. Die werd met een handdoek onthaakt vanwege de stekels op zijn rug. Daar kan je knap ziek van worden als die je ermee steekt dus was het oppassen geblazen.
Geen vangsten meer dus daar ging de bel en hengels inhalen want dan gaat de schipper weer proberen de school terug te vinden om de boot daar dan weer boven te laten drijven.
Het weer was fantastisch, de zee als een Spiegel en bloedje heet. We waren blij met het briesje dat er nog stond.
En dan ging de motor weer op “off” en dan dreven we weer boven de school vis en liet iedereen zijn veren zakken maar het bleef te rustig. De dag kon natuurlijk niet meer stuk met dit weer maar een visje vangen daar waren we voor gekomen.
Wel pak ik nog een mooie wijting en een paar platvisjes maar daar ging de bel alweer. We gaan verkassen en richting de Euro geul.
Wel en eindje varen maar je moet toch wat als schipper zijn. Graag dat we een beetje leven in de brouwerij willen.
En daar vangen we warempel platvis op haken gevuld met wormen en natuurlijk deed eerst Rob het voor hoe je dat moest doen. Die heeft er geen geheimen en leg het een ieder uit hoe je dat moet doen. Joop komt dan ook een beetje los. Die had zich eerst een beetje ingehouden volgens zijn eigen zeggen en begon ook wat te vangen. Maar wild is het niet dus daar gaat de bel weer.
En onder het varen worden er broodjes bal of worst rond gedeeld en kan je vertellen dat die voortreffelijk smaakten. Eerst je haken vullen met dikke vette zeepieren. Het vocht spuit alle kanten op als je de haken vult met daarna een broodje worst of bal….. Je kijkt elkaar aan, tja misschien eerst ff je handen wassen maar zo gaat dat onder het vissen. Met een hengel in de hand heb je nergens tijd voor. Want daar gaat de bel weer.
Er wordt zo hier en daar nog een visje gevangen maar we verlaten de Eurogeul en gaan weer terug naar het baken voor Hoek van Holland waar we zijn begonnen vanmorgen om daar nog wat te vissen.
Maar na bel, vissen, bel, varen haken beazen, colaatje met broodje bal, bel, vissen, bel …. en om en uurtje of 15.00 uur varen we terug naar Stellendam.
Dat is best nog een eindje varen waardoor we op de terugweg een passagier extra meenamen. Of je nu vlieg of meevaart, tis even ver maar wel makkelijker.
En onder het varen in dat zonnetje voel je je ineens toch wel een beetje moe of is het lui want de hele dag draaien aan die zware molens en dito hengels in het zonnetje op het achterdek moet je uitkijken dat je niet in slaap valt en om 17.00 uur varen we dan weer de sluis binnen in Stellendam.
Daar heeft Rob nog een verrassing klaar staan en terwijl we in de sluis schutten komt er nieuwe haring en kibbeling aan board genoeg om een heel weeshuis te voeden.
Het is goed, nee uitmuntend verzorgt vandaag allemaal.
En als we dan aanleggen en Rob iedereen bedankt voor zijn aanwezigheid krijgen we allemaal nog eens een grote gerookte makreel mee naar huis voor het thuisfront. Kunnen die ook enigszins meegenieten maar zoals het vandaag is verlopen is grote klasse. De verzorging was uitstekend en het weer uitmundend en iedereen heeft wel wat gevangen met hier en daar een uitschieter met 20 vissen en dat kan natuurlijk veel beter. Maar iedereen heeft het naar de zin gehad dus als Rob volgend jaar weer belt is het van hoi eehhhhe,… wanneer…, hoelaat.. ik zal er weer bij zijn.
Woensdag 23 juni 2010 om een uurtje of vijf gaan Joop en Mario weer feederen zoals elk jaar als de wierbedden nog niet in volle bloei staan brasems trekken. Vissen van soms 60 cm en dat geeft sport kan ik je verzekeren.
Ik kon ook mee gaan maar wilde het proberen met de BassMeister en de Linder als vergelijking met statisch vissen en net achter de wierbedden ankeren op 5 meter water zodat ik naar 8 meter toe kan vissen.
Er ligt daar een plaat waar het 100 meter naar het midden vlak is en de wierbedden staan op 5 meter en vlak daarachter stijl gaat naar ±8 meter en dan dus naar zeker 29 meter gaat. En wereld stekkie om te vertikalen dus op die rand maar dat voor later.
Zolang die wierbedden nog niet in volle bloei staan gaat dat perfect maar als die wierbedden in volle glorie bloeien is het onmogelijk de aangeslagen vissen er doorheen te trekken. Dan is het het domein van de winde en roofblei die jagen op het speltaas tussen de planten.
En daarom wilde ik alvast wat oefenen om daar te ankeren want goed ankeren zodat de boot op zijn plaats blijft, dat valt niet mee. Elke meter heen en weer van je voerplek en je heb gelijk minder of geen aanbeten. Zo zit ik nu te denken om zoals karpervissers een marker te plaatsen van die plastic buizen die je in ekaar kan steken. Maar als zodadelijk de winde er is ben ik er natuurlijk ook weer en zeker met een marker.
Over het vissen kunnen we kort zijn. Vanuit de boot kan je niet zo scherp vissen met de feeder als staand half in het water maar na een paar uurtjes heb je wel een paar stalpoten in het koude water.
Plus dat je waadpak dicht moet zijn hé Mario, want als je binnen vijf minuten net zoveel water buiten als binnen in je waadpak heb zijn je ballen net krenten na het vissen. Moet Mirabel toch nog aeerst aan de masage. Afijn. Mario blijft een geval apart met de feederhengel, die was niet te houden en denk dat die minstens 50 vissen ving. Hij is er gewoon sneller in en vooral wat gewiekster en ligt veel sneller weer op de voerplek na onthaken van de vis dan wij en dat is klasse. Kennis, vindingrijk, en handigheid is macht.
Maar wij zijn al tevreden met een paar vissen minder en hebben er net zo veel lol in. Was voor mij weer de eerste keer dit jaar zo ankeren met de Linder en voor Waldi ging een heel nieuwe wereld open
Dike brasems vangen onder je bootje met die lichte stokken. Dat is wel wat anders dan vanaf de kant, als de vis drie vier keer door je slip knalt als je van boven af vist.
Ik had veel te weinig voer bij me. Wat ik had aangemaakt gebruik ik normaal vanaf de kant maar op dit grote water heb je veel meer nodig. Wel of geen voer in de korf maakte heeeel veel uit. Moet wel zeggen dat de stroom er goed in zat. Casters blijft werelds want daarop vingen we ze terwijl de buren de minie boilies favorite waren. Mijn casters kwamen uit de vriezer en de helft ging dus drijven. Dat weet je van te voren maar we hoopten dat er mischien een forelletje op af zou komen zodat we nog konden popperen. Onze favoriete visserij. Maar de brasems kwamen naar het oppervlak en af en toe kookte het water van vinnen en de klappen op het water.
We hebben in ieder geval een heerlijke avond gehad met een hele vracht brasems net uit de kuit want ze waren allemaal flink beschadigd dat je denkt komt dit nog wel goed met die vissen.
Wat kunnen die eruitzien met al die beschadigingen uit hun liefdesrelaties. En om een uurtje of half tien houden we het voor gezien. Lijkt raar maar na een paar uurtje brasems trekken willen we nog even vertikalen.
Tja, en laten we nog op de valreep een mooie snoekbaars vangen op dezelfde richel maar dan op 15 meter. Een mooie afsluiting dus van een fantastische avond.
We hebben het heerlijk naar de zin gehad en doen het nog eens zachtjes over.
