Donderdag 11 november 2010 is het me wat te gortig om alleen op de Punt te staan. Het kan dan werelds zijn in dit jaargetijde maar alleen is heel eenzaam daar.
De golven slaan er over heen en dat is niet erg maar alleen er er moet maar wat gebeuren. Uitglijden is zo gebeurt.
Ik laat de hengels in de auto en gaat weer naar de koffie. Maak nog een leuk filmpje maar dat komt later als ik snap hoe ik dat op de site kan krijgen zonder dat het te lang duurt om te laden. Laterrrrs.
Met een beetje wind op de punt dinsdag ochtend 8 november 2010. Met dit weer moet je er zijn om dikke bakken van snoekbaarzen te vangen.
Filmpje is fantastisch. Komt er aan. (30-08-2022) ben nu alles aan het overzetten van de oude naar nieuwe site.
Haringvliet, 29 oktober 2010. Vandaag een mooie dag om te trollen volgens Joop. Ik ben daar niet zo van maar Joop doet dat graag. Je bestrijk zo een groot gedeelte van deze grote plas op zoek naar predators. Misschien een verdwaalde zeeforel die nu naar binnen trekken zou de kers op de taart zijn
Dus nemen relatief we klein pluggen met lichte hengels. Stokken die een klap kunnen opvangen want met trollen hoef je meestal de haak niet meer te “zetten”. Een stevige body en een wat zachtere top is prima
En we zijn goed en wel onderweg op die grote plas water langs het talud. Dat is zonder GPS trouwens niet te doen. Er is op het Haringvliet geen recht stukje talud te vinden. Misschien langs de Zeedijk maar omdat daar dan enkele honderden meters recht stuk is zal daar weinig te vangen zijn as dan wel daar in de stukken met diepte verschil. Daar willen in het na seizoen nog wel eens wat snoekbaarzen de dienst uitmaken. Dus de plug duikelt van ondiepte naar diepe gaten en langs een talud varen dat valt niet mee
Je weet gelijk na de eerste run dat dat geen baars is. alle aanbeten zijn hetzelfde. Een verschrikkelijke dreun en eer dikke run. Met meters lijn nemend waarna die het ruime sop kiest en naar het midden het diepe zwemt met een gierende slip. Om dan plotseling dat de lijn slap valt. Nu als een wezenloos slingeren aan je molentje want je denkt die is los. Maar niets is minder waar hij zwemt met een noodgang op je af om als je de snelheid bij kan houden met draaien aan je slingertje. Dan duikt hij vlak bij de boot op. Soms springend op, over het water en is die dan nog gehaakt krijg je nog een paar verschrikkelijke runs te pareren. Een fantastische sport is het die zilveren torpedo’s
Helemaal goed natuurlijk zulke rovertjes te vangen op licht materiaal. We zijn verwent hier op het Haringvliet met deze vissen. Buiten hety delta vissende collega’s doen er een gebedje op om deze vissen te vangen
Hehe dan kan ik aan de bak. Het ritueel is hetzelfde een dikke ramm je bent echt je hengel echt kwijt als je hem niet goed vast houd. In de steun is bij ons beide uit den boze. We willen de aanbeet voelen. Dat is eigenlijk het mooiste moment op het portretteren na dan… En na een dikke drill met dito runs te pareren kunnen we em eindelijk netten. Joop heeft al wat plaatjes geschoten en pakt het landingsnet om en te netten. Dat lukt em natuurlijk. Moet zeggen dat dat wel eens beter is gegaan want half op je knieën voor in de boot na twee keer missen maar dan toch zit hij er in. Ik zeg nog aan board met dat net maar ben te laat. Terwijl Joop overeind komt. Eigenlijhk strompelend, ik weet niet wat die heeft uitgespookt gisteravond. Waarom niet zittend op het bankje, desnoods staande maar op je knieën valt het niet mee op te staan in de Linder en jawel hoor. Met een dikke boog springt de zeeforel zo weer uit het schepnet. We kijken elkaar aan en ik vraag em nog wil je niet dat ik er ook eentje vang. Zou de tweede kers op de taart zijn vandaag. Waarop Joop antwoordt. Nou ja je heb in ieder geval de foto’s nog. Zie boven staande….
Dinsdag 26 en 27 oktober 2010 ga ik in de ochtenduurtjes rondom de monding van de haven in Middelharnis vissen
Het gaat heerlijk 26 oktober 2010 met een mooie zonsopgang beginnen we de dag goed.
We kunnen ze ook vinden langs het steile talud en de aanbeten zijn weer hard en niet te missen.
Ze zijn niet allemaal grote dikke vissen maar de sport en daarbij behorende lol is er niet minder om. Het weer is heerlijk dus we zitten hier prima te vissen.
Dat er in die scholen dus verschillende jaarklassen bij elkaar kunnen zitten is duidelijk. Kleinere als deze moeten toch oppassen denk ik.
We zijn niet de enigste vanmorgen.
De volgende ochtend woensdag 27 oktober 2010 nog maar eens proberen want dat van gister smaakte naar meer maar geen begin in het zonnetje vandaag.
En zo zie je maar dat de ene de andere daag niet is. Weer is omgeslagen of de vis is vertrokken op een paar dreumesen na of kunnen we ze niet trickeren vandaag en zijn vroeger thuis dan gister. Kan Leo nog een paar uurtjes pakken voordat die naar Europoort vertrekt om de economie draaiende te houden.
4 oktober 2010 dierendag en de geboortedag van mijn oma Dora. Wat een lief mens was dat maar het kriebelt weer. De wind is gevallen wat vroeger vandaag dus heb ik de hele avond en einde middag om uit te waaien en lekker te gaan vissen. De Linder ligt er al snel in dat gaat ook prima alleen.
Dat is wel fijn als het weer even omslaat dan kan je er uit maar veel belangrijker als je in het delta gebied woont kan je er snel ff in en een paar uurtjes lekker uitwaaien.
Op de plug is het al al snel raak op de ondiepten en dan vissen naar de rand toe.
Daar is het heel ondiep. Een mooie rand die snel oploopt vijftig meter uit de kant. Op de drie meter naar meter staan wierbedden en op de zandplaat daarachter warmt het water snel op. De aasvis uit de wierbedden vinden dat wel lekker iets warmer water met dito watervlooien. Die meeuwen jagen dan de school visjes de kant op en het is een vreetfestijn.
Voor de wierbedden doen de baarzen zich te goed aan het overvloedige scholen aasvisjes die zich er in proberen te verstoppen.
Heerlijk om zo een paar uurtjes van de natuur te genieten.
Weet het niet maar aan de waterkant is het net of je horloge in de dubbele stand staat. Of dat die heerlijke tijd dubbel geld.
Wat een heerlijke middag, De wind was gevallen en ben blij dat ik de Linder nog eventjes heb nat gemaakt.
Was weer heerlijk vertoeven op het water. Ben blij weer een paar uurtjes ben geweest en te genieten van de natuur om je heen.
Het Vandaag 26 september 2010 ga ik met Floris proberen een roofblei te vangen. Ja, ja weer de TrouthBuster en BassBuster samen op pad en dan gebeurt er altijd wel wat zoals in de vorige verhalen te lezen was.
Afgesproken om 08.00 uur in Middelharnis maar ik was al vroeg op en toen Floris dan ook al belde om 07.00 uur want mijn meissie was een weekendje stappen met vriendinnen dus m’n wekker was er niet, ben ik al klaar met de broodjes ei met ham en de thermosfles was gevuld met koffie. Dus op m’n dooie gemakje op pad maar onderweg, Stellendam al voorbij ben ik niet zeker dat ik het gas heb uitgedraaid. En hoe meer kilometers onder de wielen des onzekerder wordt ik en dan hou ik het niet meer en scheur terug naar huis. Je kent dat wel, net als met op vakantie gaan, maar gelukkig thuis gekomen staat de pan op een droog vuurtje. Al met al ben in precies met Floris aan de helling en de boot ligt er dan ook snel in.
Het weer is grillig. Zo staan we in een mager zonnetje en dan weer in de dikke mist. Dan zag je nog geen 15 meter ver.
Maar wat we ook proberen popperen of alle maten pluggen gebruiken diep tot zelfs 4 meter het helpt niets. En ik heb nu alle pluggen bij me die je maar kan bedenken want heb gisteren m’n cadeaubonnen ingeleverd van mijn verjaardag van vorig jaar (vrienden bedankt) en m’n dozen zitten weer overvol.
We gaan van techniek veranderen en gaan vertikalen met sjets. Gelukkig de snoekbaars doet het en we vangen een paar dreumessen (rond de 40 cm.) Maar het houdt niet over. We gaan verkassen naar de Oude Maas of we daar een roofblei kunnen verschalken. We doen nog één drift langs het talud en echt wanneer ik de laatste beweging maakt met m’n sjetje staat de wereld even stil. Ik zit even vast en dan giert de slip. Kan nog net de slip een stuk losser zetten want ik voel dadelijk dat dat duidelijk nodig is. Wat een krachten komen daar los aan de andere kant. Ken ik gelijk het gevoel wat Waldie (de BassMeister) de hele week ondergaat in BC (Canada Britisch Columbia) als hij er een Steelhead aan heeft hangen. We kijken elkaar aan, Floris en ik dan en dit moet een dikke zijn dus de Trouthbuster pakt alvast het net uit. Dat kan nog wel ff duren zeg ik en na een eeuwigheid en tientallen uitvallen en dito gierende slip zien we dan eindelijk een glimp van de vis en deze draait zich om en neemt weer en spurt. Tjeemig wat was dat roep ik naar Floris. Wat en bak is dat maar de Trouthbuster wordt helemaal gek. Dat is een Zeeforel!!! en hij kan het weten. Die heeft hij al vele malen gevangen maar wel in Denemarken. Ons net is veel te klein en alleen de dreg van de sjet zit vast, dat is duidelijk te zien als hij boven komt om daarna springend over het water weer de diepte in te duikenen. We worden nu verschrikkelijk serieus. Die moet op de foto. Een paar maal proberen ik hem in het net te dirigeren maar zodra die (bedoel die bruine rakker natuurlijk) em ziet neemt hij weer een spurt de diepte in. M’n vertikaalstok de Godfather staat hoepeltje rond een veel te harde stok voor dit werk natuurlijk. Ik sta dood angsten uit dat de haak van de sjet of de rest van de staartdreg wel het net raakt, dat wil je niet mee maken natuurlijk. Ben je em geheid kwijt maar mijn maatje in de boot weet wat hij doet en eindelijk kunnen we hem dan landen. Een wereld vangst. In iedergeval voor Nederlandse begrippen.
Ik ga helemaal uit mijn dak en ik weet niet wie er blijer is. Floris of ik. Tjonge wat een vangst. Mijn dag, wat mijn jaar kan niet meer stuk. Mijn mooiste zeeforel tot nu toe die ik in Nederland heb gevangen. En deze zit er al een tijdje. Een standsvis dus. En dan bedoel ik natuurlijk op de rivier want van zilverkleurig is hij al helemaal mooi bruin. Een schitterend exemplaar en we zijn helemaal door het dolle heen. De haak is zo los en we maken snel wat foto’s en zetten hem terug. Dat die maar heel wat eitjes mag bevruchten daar boven op de grindbedden, daar waar de rivieren zich ontplooien want we denken dat het een mannetje is aan zijn bek te zien. En na hem even vast te hebben gehouden zodat het water door zijn kieuwen kan stromen en hij zuurstof kan opnemen zwemt hij rustig het diepe in. Twee gelukkige mannen achterlatend. Wat een kik was dat. Het angstzweet deze te missen staat nog in m’n bilnaadje.
We gaan naar de Oude Maas wetende wat we ook nog vangen vandaag dat dat in het niet zal vallen. Tjonge, jonge maar het vissen eeuuheu leven gaat gewoon door.
Maar nog steeds geen roofblei. Op al onze stekken krijgen we ze maar niet te pakken. Wat we wel vangen zijn hele mooie baarzen en dito windes en dat is natuurlijk als “bijvangsten” helemaal toppie.
Wat een dag en het lijkt wel of we allen op de wereld zijn. Geen visbootjes te bekennen terwijl het heerlijk weer is. Af en toe mistig en er steek hier en daar een windje op zodat de mist weer optrekt.
Wij vissen gewoon door af en toe vertikalend als we en werparm krijgen van die kleine plugjes gooiend en vangen veel snoekbaarsjes de meeste onder de 50 cm maar dat zijn we gewent de laatste tijd op de Oude Maas.
Sommige zijn net groter dan mijn sjet maar als we dan even later de kribben af gooien dan kunnen we onze lol niet op. Op een licht stokje zulke windes en baarzen pakken is werelds. Hij gaat krom tot in het handvat en zelfs onder de boot door naar het diepe je top mee trekkend tot onder water.
En dan plotseling gaat het toch misschien nog lukken vandaag. Ik krijg en volger tot aan de rand van de boot. Een vis van dik over de driekwart meter en we zien beide dat het een roofblei is. Een hele mooie grote dikke knoepert. Hij zwemt eigenlijk met z’n kop naast de plug en wanneer de plug het water verlaat, het einde van zijn drift onder de top van mijn hengel draait hij weer de diepte in. We zijn beide even stil met trillende knieën. Wat was dat mooi. Bijna mooier dan em vangen.
En dan weer even afwisselen met vertikalen om dan van die dreumesen te pakken. Die hebben dan de sjet van 12 cm dubbel gevouwen in de bek. Niet te missen dus. Het is al weer 15.00 uur en we gaan weer richting Haringvliet. We weten nog een stek vlak bij het Spui met een heel mooi talud en als ze los zijn dan is het daar werelds. Altijd gaan we daar even langs en nu is het daar werelds. Gewoon vijf vissen vangen op negen meter in een drift van een 100 meter.
Weer terug varen, elektromotor laten zakken zodat je net iets langzamer vaart als de stroming gaat, je sjet laten zakken en ram. Allebei een aanslag op je sjet. Wel vaak wisselen van kleur want dresseur, daar hebben niet alleen karpervissers last van. We hebben een wereldse dag vandaag en vangen ons het snot voor de ogen.
De scheepvaart is druk op de Oude Maas vanaf de Maasvlakte Rotterdam het binnenland in. Dus mensen blijf beide om je heen kijken ook wanneer je beide zo goed vangt. Want dan kan de aandacht heel makkelijk verslappen voor de omgeving op het water om je heen
En hier vang ik dan mijn mooiste snoekbaars van de dag. Zo kijk ik er niet bij maar dat is zeker niet de bedoeling. Tjeetje wat waren het weer een aantallen vandaag. We gaan een frietje met bal eten bij de helling in Middelharnis
Maar net als de laatste stek bij het Spui kunnen we ook niet een talud vergeten vlak bij de haven en dus doen we die nog even aan. En warempel daar wordt mijn zwarte Fox zwaar mishandeld. Eerst heeft Floris het aan de stok, en is aan de beurt met een dikke baars
Daar pak ik nog een mooie snoek na een mooie dril. Vier nee zeker vijf keer neemt hij een run naar het diepe. Natuurlijk gaat hij op de foto. We hebben weer een diversiteit aan roofvissen gevangen. Eigenlijk moest ik naar een beurs in Keulen, de PhotoKina maar mijn maatje John Nispeling neemt het me dit niet kwalijk als hij het verslag leest en de foto ziet. We kunnen er nog niet over uit. Waar we voor zijn gekomen hebben we niet gevangen (bijna dan als ik een twee meter meer kon inhalen op mijn luwer) “de roofblei”, sportvis bij uitstek. Denk dat dat over is voor dit jaar op het Haringvliet en we weer moeten wachten tot volgend seizoen maar natuurlijk kan mijn dag niet meer stuk. Hoop dat ik vanavond de slaap kan vatten.
John komt me van me werk ophalen 18 september 2010. Dat is voor ons de drukste maand van het jaar. Na de schoolvakanties want je wilt op je bruiloft ook je familie erbij hebben. De eerste week van septenber kan je zoveel bruidsparen aannemen als je wilt. Als je kan handelen
Maar zoals gezegd ff je hoofd leeg maken aan de waterkant moet ook kunnen.
Tekst
Tekst moet nog komen na veranderen site
Tekst kwijt
Het Vandaag 13 september 2010 sta ik om 07.15 aan de helling bij de Lindsedijk in Zwijndrecht. De trouthbuster en bassbuster gaan vandaag samen op pad op de rivier. Het Haringvliet was niet te doen met windkracht 5 met uitschieters van 7-8 en af een toe wat nattigheid. Voor de roofblei moet je vroeg op het water zijn maar vandaag werd er eerst uitgeslapen en om 07.30 lagen we te dobberen.
Kon Floris gelijk zijn nieuwe hengelhouder (scotty) testen want de boterhammetjes met gebakken ei met spek die waren nu nog warm dus eerst ontbijten met een lekker bakkie koffie recht tegenover de helling bij Puttershoek. Langzaam laten we ons afzakken langs de rand. Het is heerlijk op het water zolang je maar uit de wind zit en die plekken zijn makkelijk te vinden op de Oude Maas. En na een tweede bakkie zijn we er klaar voor en varen naar één van onze stekken
Blijft natuurlijk wel uitkijken met die sterke stroming en het scheepvaart verkeer. Hier gaat er zelfs eentje met 6 duwbakken.
Dan kan je beter geen stuurfouten maken. goed opletten dus en vaak achterom kijken als geleerd op de cursus VB1.
Maar imposant is het. Op ons stekkie, eens gevonden na een dag investeren en kilometers rand uitgevist te hebben. Je moet nu eenmaal vistijd vrijmaken om stekken te vinden waar niet iedereen op vist en dat betaald zich vandaag uit. Kan gerust zeggen dat we ons het snot voor de ogen hebben gevist. Lang geleden dat we zoveel aanbeten hebben gehad allemaal snoeihard zonder aarzeling. Waren niet te missen en net zoveel lossers. Denk dat de sjet meer van voren werd gepakt dan van achter wat meestal het geval is.
Baarzen waren allemaal groot en dan bedoel ik dik boven de 40cm met een enkele uitschieter naar de 50cm. Een pracht vis met aanbeten die dreunden door tot in je schouder. En dat heeft denk ik voor een deel te maken dat daar weinig of nooit wordt gevist op dat gedeelte van de rivier
Het gekke ervan is dat alle snoekbaarzen die we daar vingen en ik weet echt niet meer hoeveel het er zijn allemaal dezelfde kleine maat hebben en dezelfde tekening, die groen stippen hebben. Op een drift meerder vissen haken en meermaals met z’n tweeën tegelijkertijd een vis staan drillen, snoekbaars en baars door elkaar heen
Maar wat ik al vertelde die snoekbaarzen waren allemaal van dit formaat wel weer heel mooi getekend. Hier vangen we ze altijd met die groene stippen op hun lijf. Schitterend gekleurd
Ze lagen opgestapeld want af en toe dacht je eindelijk een dikke te hebben dan was hij vals gehaakt. Dreg voorzichtig losmaken en dan overleeft hij het wel. Net als de baarzen vind ik de laatste tijd ook die snoekbaarzen veel meer sport geven. Lijkt wel of ze veel sterker worden en of dat te maken heeft met de waterkwaliteit
En als Floris wat probeert met klein plugjes, de helling loopt daar in één keer van 1,80 naar 12 meter. Werpend naar 1 meter is het hek van de dam. Alleen maar grote baarzen op de 2 meter rand. Fantastische aanbeten en dito runs. De slip maakt overuren. Het is vandaag fantastisch en of dit komt door de extreme waterhoogte.
Ik denk het van wel want wij hebben dit fenomeen nog niet meegemaakt. Zoveel vissen grote baarzen en dreumesen vangen op één kilometer rivier. Het was altijd tot nu toe of snoekbaars met een enkele baars en andersom natuurlijk net zo, maar dit zo door elkaar zelfs tegelijkertijd samen drillend. En die dreumesen deden er echt niet voor onder. Ook dwars door de slip heen. Wel om de run een andere kleur sjet gebruiken. Dat scheelde aanzienlijk of een andere techniek, diogonalen, drop shot, de beweging veranderen met vertikalen of dus een plugje. Toch dus enigszins herkenning onder de rovers van techniek. Te gek was het nu dus houden we de plek nog even onder ons tweetjes voordat de dressuur zijn intrede ook hier maakt.
Het is 14.00 uur en we moet eruit. Floris heeft nog een vergadering en dan kan ik nog even langs mijn vader in Dordrecht. Het was weer werelds. Dit zijn dagen daar zijn er niet veel van. Zoveel vissen. En dan toch nog verwent verlangen “waar zijn die maatse snoekbaarzen gebleven”. Maar hopen dat de wind weer wat afneemt dan kunnen we weer naar het Haringvliet maar daar ziet er de eerst komende dagen niet naar uit.
Op 12 september 2010 vraagt Floris of ik zin an heb om vanmiddag als de tomaten opgehaald zijn het Spui onveilig te maken. Tuurlijk mijn spulletjes staan altijd klaar om nat te worden gemaakt.
Tekst is er niet meer
tekst
Maar het is taai vandaag
Nee het was niet wild vandaag maar je kan ook buffelen in een tomaten kwekerij volgens Floris. Tja dan ziet zo’n dag er plotseling veel beter uit.
Afspraak was zo gemaakt en om dezelfde tijd als gisteren 2 september 2010 stonden we voor de bakker om twee zakken krentenbollen te halen en lagen om 14.00 uur in het Haringvliet te dobberen. We gaan vandaag dus op 2 september 2010 proberen om een snoek te vangen op groot water. Dat is heel wat anders dan een polder snoek kan ik je verzekeren. Maar omdat het gisteren rond deze tijd zo goed was toch nog even een klein uurtje gevertikaalt op de rand hoofdzakelijk op 8-9 meter maar op twee missers na geen tikkie gezien dus worden de poken klaar gemaakt om te trollen langs de rand op 5 meter. We beginnen voor de sluizen langs en gaan dan richting Middelharnis. Ik ga echt voor groot en doe er een Rapala Magnum aan van 19cm en Joop pakt een Rapala van 14cm. Voor de sluizen langs zijn ze eigenlijk te groot.
Daar is het te diep nu om een snoek te pakken maar voor het natuurgebied aangekomen voor Stellendam is het raak.Vangen we daar een mooie 70+ en we zijn er wat blij mee. Missie geslaagd en we zijn nog maar net begonnen.
De vis is helemaal gaaf en mooi getekend. Van dat diepe groen met gouden strepen. Waarschijnlijk nog nooit gevangen. De high five galmt weer over het Haringvliet, we kunnen ons geluk niet op.
Het is weer heerlijk op het water en lekker rustig. Geen speedboot of waterscooter te bekennen op een enkel zeilbootje na hebben we het alleenrecht. We volgen de rand naar Middelharnis maar op een enkel baarsje krijgen we geen aanbeten meer.
Met het materiaal waar we nu mee zitten is het voor zo’n ondermaatse dreumes een ongelijke strijd.
Niets is zo frustrerend als je er een goeie aan heb en je krijg em niet los van de bodem. Hij wil niet gaan zwemmen. Of nog erger hij blijft zwemmen maar na een half uur meer druk uit te oefenen breekt alles af. Nadeel is dan natuurlijk als je rekent op wat groters, de sportvis aller tijden maar dan voor zijn formaat je weinig hengelsport beleeft. Zouden die baarzen maar een meter worden dat zou mieters zijn
We zijn het trollen een beetje zat en na een mooie rand te hebben gevonden bij het gemaal gaan we nog even vertikalen en warempel op 13 meter krijgen we weer aanbeten. Gisteren nog op 8 en nu op deze diepte. Er is geen dag gelijk met de zander. Onze zoetwater Baars.
En nog steeds is er geen onduidelijkheid over de gretigheid want de sjet is niet meer te vinden. Is direct geslikt door onze grote vriend. Het gaat plotseling harder waaien dus vinden we het verstandig om richting Hellevoet te varen. Kunnen we trollend doen want vanaf het Zuiderdiep tot aan de werkhaven van Hellevoet is het op de plaat 2 meter diep omdat het hoog water is. We ronden de plaat op 4 meter maar er is geen beginnen aan. De pluggen happen alleen maar waterplanten. Dus we doen wat aan registratie en meten weer een stukje Haringvliet op tot aan de werkhaven en slaan dit op op de harde schijf. Daar aangekomen valt de wind en vissen we nog lekker windstil in een zonnetje. Pakken we nog een mooie snoekbaars en we vinden het welletjes voor vandaag. We gaan trollend terug naar de helling maar omdat we meer pluggen schoon moeten maken i.v.m. de plantengroei op 5 meter schieten we niet erg op. Het word al donker als ik deze keer goed vastloopt en jammergenoeg niet op vis maar heel de wereld heb ik er aan. Morgen dus weer naar Mario voor aanvulling.
