Bassbuster – Pagina 32

Hoogstaande Italiaanse Cuisine

6 maart 2010/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Lekker hoor, ff borrelen en sjetjes maken en dan van de Italiaanse keuken genieten op zaterdag 6 maart 2010 bij Waldi, Ageeth en Wouter. Komleet met ijstoetje en slagroom. Het leven is bijna kompleet.

Deze hele week was het taai maar het blijf toch kriebelen. Wat dacht je van bijtijds kappen en morgen nog even erin met de Linder eigenlijk tegen beter weten in. Doen we zeg ik gelijk.

Waldi moest om 14.00 uur terug zijn voor een familiefeestje, een 90 jarige tante en daar moet natuurlijk het vissen ff wijken. Dus heerlijk om een uurtje of 9 uur koffie en dan nog een paar uurtjes vertikalen was zo afgesproken. De laatste dreggen aan de nieuwe SaltShakers gezet en wij waren er klaar voor. Wouter was gereed om te gaan stappen en de oude hap stond elkaar gapend uit te zwaaien.

*Laatste dreggen worden secuur geplaatst en we kunnen ze laten zwemmen morgen*.

Was toch weer vroeg wakker door dat vissen dus toen Waldi kwam met de verse broodjes belegt met gebakken ei met spek stond alles al klaar voor vertrek. Nog even een bak koffie genomen, de rest in de thermosfles en dan naar de helling. Het was koud en in de boot stond zelfs een dun laagje ijs. Maar de zon brak al door dus het zal wel beter worden. We waren niet de enige zo te zien en Jan Buikstra ging er net in dit keer met zijn zoon i.p.v. zijn vader. En die had een paar mooie verhalen over…. Natuurlijk vissen. Zalmen, zeeforrelen, kabbeljauw en polakken in Noorwegen. Net even te ver met de auto maar met het vliegtuig goed te doen. Huisje aan het water met visbootje en de auto (busje) lenen van de eigenaar om de ijskast te vullen. Perfect geregeld dus dat wordt adressen uitwisselen. En zo gaan we voordat dat vissen groter worden dan dat je gestrekt kan aangeven nog laat te water.

*Nog frisjes maar het zonnetje komt er al aan*.

Nou en daar was het afzien. De helft van de sluizen stonden weer open maar het stroomde niet zo hard als het de hele week had gedaan. De wind stak af en toe op richting 3-4 net niet met witte koppen op het Haringvliet en we hebben zeggen en schrijven 5 aanbeten geregistreerd. Weliswaar niet te missen dreunen maar geen van beide kon de haak zetten. Het water is te koud denken we en de aanbeten zijn gedaan uit agressie want wat we ook proberen. Een tweede blijft steeds uit. Van 18 naar 6 meter alles uitgevist en alert op de 8 meterlijn maar niets nadda noppes. Nog even ons laten zakken naar zelfs 32 meter en langzaam naar 12 meter om te zien of daar misschien in ieder geval een aanbeet was te scoren maar ook zero, nul dus. Het was guur weer en het werd geen 02.00 uur maar 01.00 uur dat we het voor gezien houden. Is Waldi na het vissen ook eens aan de vroege kant thuis voor de familie reünie.

*Het is koud op het water, dat valt op als het zo taai gaat*.

Dit was heel taai vandaag. Het kan dus nog slechter dan van de week. En ik zie de temperatuur nog niet stijgen. Het sneeuwt hier zelfs licht in Hellevoetsluis vandaag dus dat ziet er niet best uit. Maar ja, het kriebelt al gauw en de Linder ligt er zo in en tegen de kou kan je je kleden. Mooi is dit slecht weer is er niet wel slechte viskleding. Wil dit jaar m’n zinnen een beetje verleggen en de dames Esox Lucius achter de schubben zitten. Dat is de snoek voor de niet ingewijden vrienden van me die de stukjes vissenmetfreek ontvangen en dat zijn de meeste. Dat vindt ik zelf ook het leukste ervan. De dames snoeken worden een stuk groter dan de heren tot wel 1.30 cm lang op groot water. Die moet je voorzichtig onthaken. Heb al eens een tand dwars door mijn nagel heen gehad dus ik kan je vertellen; die zijn super scherp tot wel 2cm lang.

Hierbij een foto met Joop in de boot van vorig seizoen terwijl we zaten te verikalen. Dat heeft sport opgeleverd op een verkaalstok zonder versterkte onderlijn. Maar goed dat zal nog wel een weekje of drie duren voordat die uit de diepte naar de mannetjes op zoek gaan op de wat hogere gelegen platen om daarna te gaan paaien op ondiep water tot zelfs ondergelopen weilanden toe. Maar hopen dat het gebeurt voor het gesloten seizoen. Ach, dan is er eerst nog het Oostvoornse Meer met z’n forellen, de zeebaars op de wrakken en later op de Oosterschelde met de vliegenhengel, daarna de harder, winde en kopvoorns al bijvangsten van dik 50cm. Hier wil ik dit jaar ook wat gerichter op vissen met een wincle picker uit de boot i.p.v. van af de kant met de Matchhengel. De hengels worden al door Mario geassembleerd. De roofblei met de Poppers. We krijgen het dus nog hartstikke druk… laat die zomer maar komen.

Het was het best vertoeven 2.20 boven N.A.P. Deltahaven Stellendam

3 maart 2010/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Woensdag 3 maart 2010 afgesproken met de TrouthBuster om het Haringvliet onveilig te maken. Het water stond weer als “normaal” onder het eerste trapje zal ik maar zeggen bij de helling. Wel alle sluizen staan open en het zou midden op het Haringvliet voor Hellevoet zo hard stromen dat er gewoon een stroomnaad was. Eerst maar eens onze vertrouwde stekkies opgezocht en het duurde best wel lang voordat ik de eerste beuk op m’n Godfather kreeg en nog wel op 20 meter. Wij zaten dus veel te hoog. We visten de richel af op 18 naar 8 meter toe en waren alert op 12 naar 9. Ik dacht eerder rond de 8 meter maar daar waren de meningen in de boot toch over verdeeld. Ik krijg met moeite de vis bonkend een meter omhoog met een hoepeltje ronde stok en…. Los. Pfft, dat moet een mooie zijn geweest en daar zijn we het beide wel over eens. En even later heeft Floris hetzelfde probleem maar daarna valt alles stil.

Na een dik uurtje dobberen geen tikkie meer ontvangen welke start, kleur, gewicht, vorm we er ook onder hangen. Niet dat het ongezellig was aan board het zijn net ouwe wijven twee vertikalers in een bootje. Lekker zonnetje en een klein briesje, het was heerlijk op het water maar zo in het gesprek waren we het er toch wel over eens dat we met smart op de zeebaarzen zaten te wachten en in Zeeland worden ze toch wel begin april verwacht. Had Floris nog een verrassing in petto voor mij. M’n doos vliegen is helemaal aangevuld dus ik ben er helemaal klaar voor onze zeevariant. Kijk onder elkaar gezegd zijn complimentjes onder vissers altijd ver te zoeken. Vissen kan die wel natuurlijk maar vliegen binden is er geen betere te vinden dan die tomatenkweker uit Waddinxveen.

Moet zeggen dat we vorig jaar ook veel roofblei, snoekbaars en heel veel baarzen weliswaar op de dropshot manier met andere onderlijn varianten op hebben gevangen maar daar later een verslag met foto’s over want ik moet het een en ander nog wat uitdiepen deze zomer op stromend water, en vooral de winde hebben we op de rivier ermee gevangen. En dat op licht materiaal. Fantastisch.

Nog directer contact met de vis dus. We hebben er zin in en kunnen niet wachten op het warmere weer. We gaan verkassen en gaan dichter onder de dam vissen van 12 naar 6 meter en krijgen daar nog een ferme aanbeet en Floris is bijna zijn hengel kwijt. Een kasteel van een baars zouden ze zeggen bij TF

*Onder de neus van de Dam nog een mooie baars*.

Maar hier is het ook niet wild en we vertrekken richting Stellendam waar we beide geen stootje krijgen daar tussen de platen maar wel trek dus hup naar binnen in de Deltahaven naar Eetcafé de Stelle waar het dus het beste vertoeven was deze dag.

En na een warme hap richting Hellevoetsluis waar we de hele kant hebben afgevist vanaf de terrasflats langs de vuurtoren tot ver voorbij het natuurgebied. Geen enkele aanbeet geregistreerd. Daar wordt je moedeloos van. Het weer was ook omgeslagen, het was harder gaan waaien en het zonnetje was verdwenen. Tot slot Strandje den Ouden, de rode boei en het Catamaran gat maar niets, nada, nothing. Tjonge zo taai heb ik het zelden gehad en dan verlang je echt naar een paar weken later om naar buiten te gaan of de Oosterschelde op de platen en dan maar weer wachten totdat die snoekbaarzen zijn uit gepaaid. Ze hebben in ieder geval deze dagen wat anders te doen dan azen.

Nog maar een paar Salt Shakers halen…

1 maart 2010/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Fijn om binnen een kwartier op je stek te zitten vissen*.

Het is één maart 2010, 16.00 uur en de laatste bestellingen (kamera’s) gaan de deur uit en het zonnetje breekt door. Misschien kan ik de Linder nog even nat maken want de wind zou naar 2 gaan. Ik zat in één keer niet meer op mijn gemak dus snel omkleden, nog even bellen of m’n vismaatje de Bassmeister vroeg thuis was en zin had maar die was niet te bereiken en om 16.15 lag ik op mijn stek.

Met in het achterhoofd dat we zondag in Middelharnis de meeste aanbeten kregen op 20mtr. en dieper begon ik maar op 25 en liep het talud op naar 12 meter. Zat alleen in de boot dus viste met 7 en 10 gr. En dit was goed bij de bodem te houden. Het was hoog water, de sluizen stonden open dus de omstandigheden waren optimaal. Maar na een uurtje ronddobberen nog geen aanbeet gehad. Dan maar de sjet van zondag erop weliswaar met 18 gram loodkop de Salt Shaker donker paars met glimmertjes en ik raak de bodem op 9 meter om het talud weer af te zakken en vrijwel direct staat mijn Gothfather krom. Rammmm.

Hoe is het mogelijk. En inderdaad een mooie vis. Maar wat ik ook op deze diepte probeer, zero, nada, nothing, je weet het al. Ik ga verkassen en dicht onder de dam lekker uit de wind ga ik het nog eens proberen en weer heb ik eigenlijk direct vis maar het blijf er maar bij eentje. Het hele talud af gevist maar nee hoor. Geen aanbeten meer gehad. Het is 18.00 uur en ben blij nog even geweest te zijn. Morgen misschien weer even want ze geven windkracht 2 op en geen regen. Dat zou eigenlijk in het week-end moeten wezen maar dit is zo door de weeks wel lekker rustig op het Haringvliet kan ik je vertellen en heb je de mogelijkheid. Al is het maar twee uurtjes… gewoon gaan, het is heerlijk vertoeven op die grote plas rond deze tijd.

Het zat em in de staart vandaag

24 februari 2010/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*De jongens kunnen het goed mat haar vinden*.

Na zondag was ik er helemaal klaar voor (8-1-1-0) en goed voorbereid met een grote sortering 6-10 en 15 gr. Loodkoppen werd ik om 7.30 uur opgehaald door de BassMeister 24 februari 2010 die zijn naam weer waar zal maken maar dat voor later.

M’n zusje kon het weer niet laten en de oven en pannen maakten weer overuren. Heerlijk waren de pannenkoeken met spek later op het water en de gehaktballetjes gingen er goed in bij de jongens.

In Middelharnis lag de TrouthBuster net te water en na ons hebbe en houwe aan board te hebben gebonsjoerd voeren we onder het genot van een sigaartje naar de stekken.

*Het was even zoeken maar dan twee kromme stokken tegelijkertijd aan board*.

Het was wel even peuteren rechterkant haven en na een uurtje, we wilden net gaan verkassen krijgen Waldie en Floris tegelijkertijd een ferme aanbeet. Waldi krijg na de beuken op zijn stok een hele grote baars naar boven en Floris is er wat langer mee bezig maar na “vastzitten” met daarna de lange dreunen kenmerkend voor een mooie snoekbaars komt dan de eerste aan boord.

En de jongens gaan nog even lekker door, Waldi nog wat baars en Floris een snoekbaarzen en ik zat daar als ballast voorin. Kreeg geen stootje op mijn lichte loodkoppen wat ik ook aan kleuren gebruikte. Kon goed bodem houden dus dat was het niet maar het was vandaag andersom qua de vangsten en de opmerkingen waren natuurlijk daar.

*Twee vangen vis en de derde kijkt er naar*.

*Dan zit je met z’n drieën in een bootje*

En eigenwijs als ik was maar op een gegeven moment toch maar zwaarder gaan vissen maar niks, nada, nothing aanbeten. Bij de vangers van vandaag achterin de boot was het ook stil gevallen en ook de linkerkant haven was er geen stootje te bekennen. Goede raad is duur, misschien bij de windmolens, maar gekozen werd er voor het Hoornse hoofd op een speciale geheime plek van de TrouhBuster. Daar zou het dan moeten gebeuren en met de 50PK op open stand waren we er in no-time. Maar wat we ook probeerden. Geen vis. Maar bij de vuurtoren van Oudenhoorn eindelijk mijn eerste aanbeet. Weliswaar een ukkie maar als je tussen je “vismaten” in een bootje zit en een enkel uurtje geen enkele aanbeet kan registreren dan wordt je er flink tussen genomen kan ik je verzekeren, dan ben je er reuze blij mee. Op naar de terrasflats bij Hellevoetsluis en nada. Bij de bunker en trafohuisje hetzelfde. We visten alles af van 7 tot 20 meter met uitschieters naar 25 maar geen aanbeten.

*Weer gevonden, of ze azen eindelijk weer*.

We gaan weer terug naar Middelharnis en bij de havenmonding heeft Floris eindelijk weer een kromme stok. Nog even bij de windmolens proberen als laatste poging want het liep alweer naar vieren en Floris wilde de file voor blijven naar Waddinxveen en daar ging het dan eindelijk even los. Voor mij dan. Eindelijk. Allemaal kregen we daar dan de dreunen waar we de hele dag op hebben gewacht op…… 24 meter!!! Zondag was het 12-13 en dan denk je toch dat ze eindelijk omhoog komen om zodadelijk nesten te gaan bouwen en te paaien. Zitten ze weer extreem diep. Krijg zelfs na een flinke miser, laat de sjet weer vallen en wordt weer met een ferme dreun meteen weer gepakt door een mooie 60+ met een Salt Shaker donker paars met glimmertjes en 18 gram loodkop. En nu is het dus mijn beurt. Al deel ik deze sjet uit, ik krijg nu de meeste tikken en kan de rest er finaal uit vissen voor deze dag

Tja vadertje Glasoog is onberekenbaar en na al die opmerkingen van heel de dag hadden ze het ook wel een beetje verdiend. M’n vismaatjes dan

*Deze doen het altijd goed op het Haringvliet*.

Kan onderweg naar huis ook nog uit de privé collectie van een winkelier uit Middelharnis een paar BleuFox’s overnemen. Op de terugweg deze nieuwe hengelsportzaak bekeken. Een gelukkie weer voor mij dus, het kan niet op vandaag. Waarschijnlijk de laatste in Nederland te verkrijgen dus mijn dag kan sowieso niet meer stuk.

Het waren de grammen vandaag die het em deden

21 februari 2010/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Dit keer was de Linder eens als eerste bij de helling op zondag 21 februari 2010. Er waren al vissers voor ons geweest te zien aan de voetstappen maar die hebben het niet gedurfd te traileren op de gladde helling en gelijk hebben ze.

Wij de Bassmeister, Waldi en de Bassbuster zagen het ook niet zitten en dat was niet de helling want mijn linder weegt 80kg. Dus dat lukt wel met een 4-drive Frontera ervoor maar de wind stond er al recht op met witte koppen Krachtje 4 en zou naar 6 toelopen. Misschien naar Middelharnis, dan hebben we de wind in de rug. Hier komt hij over het hele Haringvliet aan gedenderd.

Even later kwam de Trouthbuster aan van Floris met Peter en Jeroen. De DenemarkenGang was weer voor de helft kompleet en na beraad werden er snel knopen doorgehakt oftewel binnen een sigaartje waren we op weg naar Middelharnis.

We waren niet de enige. Er waren al heel wat boten op het water aan de trailers te zien en het was heerlijk. De mist was wat opgetrokken maar koud was het nog wel.

We zijn begonnen gelijk rechts van de haven en ik pakte eigenlijk de verkeerde sjetdoos. Met loodkoppen van 10 gram. Maar daar zat de Homo (rose met zilver) bij en die kleur gokte ik op. Ik vis eigenlijk nooit zo licht want het valt niet mee bodem te houden maar ik begon dus daar mee en heb em er niet meer afgehaald die ochtend totdat ik vastliep om ±13.00 tussen de stenen van het talud. Binnen een half uurtje had ik vis op 12 meter.

Gelukkig zaten ze niet meer zo diep, zeker met die 10gr. Heerlijk is dat een kromme Godfather. Daarna enkele missers en losse, balen dus en de dreg zover mogelijk naar achteren op de start gezet en de missers waren er niet meer. Wel minder aanbeten en de vissen zaten maar net gehaakt meestal al onthaakt als ze in de boot lagen. De meeste vissen rond de 50cm met een paar die de 60 haalde. Vadertje glasoog lag onder de grote scholen witvis die stil lag op die 12 meter dus tegen het talud aan. Dat moeten miljoenen vissen zijn en probeer dan maar eens onze rover te activeren tot aanbijten. Snoekbaarzen zijn agressieve rovers en bijten ook wel alleen de staarten af en komen dan later als het waarschijnlijk tegen zit hem op te halen. Soort provisiekast als het ware en dan zijn ze natuurlijk moeilijk te verschalken als ze steeds maar net het staartje pakken. De vissen zijn ook allemaal mooi rond en dik.

*Zo hebben we beide naar de zin ondanks de kou*.

We dachten dat het de kleur was die het em vandaag deed maar thuis gekomen onder het genot van een hot chocomel denken we toch dat het de grammen zijn geweest. Dit omdat de vissen allemaal maar net gehaakt zaten. Ze waren heel voorzichtig en dan telt elke gram die zo’n sjetje weegt mee als ze em naar binnen zuigen.

*Dan moet je helemaal van dit spelletje houden*.

Nog een paar bellyboatvissers gezien maar die hielden het niet lang uit tegen die wind in en vooral de kou denk ik.

En floris was nog even voor Hellevoetsluis geweest en een paar Baarzen gevangen wat toch wel uitzonderlijk mag worden genoemd in deze tijd van het jaar. Teruggekomen naar Middelharnis hadden wij weer net de vis gevonden aan de buitenkant linkerzijde van de haven en nadat ik dus daar m’n sjet verspeelde hielden wij het voor gezien.

*Mooi hoor dat nieuwe schip van Floris*.

Gerda was jarig en daar moest ik natuurlijk heen. Meehelpen negen meter koud en warm buffet smikkelen. En daar heb je mij helemaaaal mee. Dat was weer heerlijk en perfect geregeld. De Trouthbuster heeft nog even de kou getrotseerd en de stek verder uitgevist

Jongens bedankt, het was weer een heerlijke dag op het water en een goede keuze gemaakt om naar Middelharnis te rijden. Waar we heerlijk uit de wind lagen. En zoals m’n vismaatje altijd zo mooi zegt; a bad day of fisching still beats a good day at work.. En zo is het maar net. Peter bedankt voor je foto’s zo maakt het ons BassBusterAvontuur alleen maar leuker.

Zoals belooft gisteren

30 december 2009/1 Reactie/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

De Denemarken Gang op halve kracht. Zoals afgesproken gaan we 30 december 2009 de boot invissen van Floris op het Haringvliet. We, Waldi de Bassmeister en ik zij de gek waren al vroeg bij, het was nog maar net licht 09.30. Maar de TrouthBuster 2 lag al in de mist op het Haringvliet te vissen op de stek.

Wij waren weer vroeg wakker want morgen vissen en vannacht slapen gaat niet samen maar Floris slaapt dan volgens mij helemaal niet. Komt misschien goed uit met die kleine van een paar weken. Kan die gelijk van Janke de voedingen overnemen en geven. Afijn Floris en Peter die nog een bijnaam moet verdienen lagen dus al te dobberen en beide één aanbeet gehad. Dus vlug de Linder erin zodat we meekonden doen.

Moet zeggen dat het afzien was. Na 9 tot 20 meter te hebben afgevist het eerste uur beide weer zo’n geniepige zachte aanbeet op 29 meter!!!. Als je niks voelt en ziet op de fishvinder de scholen witvis zo diep zie liggen probeer je daar op die diepte wat te vinden maar met die kou heb je weinig gevoel aan een dun draadje op 30 mtr. Ik denk dat we er vele hebben gemist. Toch weer op grote sjets de mooie exemplaren gevangen terwijl ze toch kleine, vooral baars uitspugen. Maar met klein sjets geen reactie. Misschien waren ze toch beter te activeren op agressie. Voedsel was er in ieder geval genoeg. Tjonge wat een scholen witvis op de bodem. Het was niet wild, een uurtje of twee lekker gevangen voor NO af en toe wind 4 en de tijd voor het jaar. Veel lossers vanwege de grote diepte want je probeert de vis toch zonder caisson problemen boven te krijgen.

*De nieuwe boot van Floris vaart prima*.

Floris moest om 15.00 uur thuis zijn en ging er uit. Wij hebben het nog een half uurtje geprobeerd op een nieuwe stek. Toevallig een mooie richel gevonden met dank aan de wind.

We lieten ons door de wind afdriften en kregen nog wat aanbeten maar toen hadden wij het ook wel gezien. Op naar de erwtensoep met worst en hutspot met klapstuk na van mijn zusje. HhhMmmmmm.

Zo hoog heb ik het nog niet gezien dit jaar

28 december 2009/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

En dan bedoel ik de waterstand op 28 december 2009. Ik wilde vanmorgen naar het puntje gaan maar stond al met één voet in m’n laars toen Waldi belde met de mededeling dat het windstil was op het Haringvliet. Of we gingen met de boot. Hij moest nog wat aan zijn auto doen maar kon om 01.00 uur bij mij zijn. Mijn laars was zo uit en moest nog even m’n andere vis spullen bijeen zoeken om te vertikalen. Die waren vanwege jicht, wat ik niemand gunt en interne verhuizing al negen weken niet gebruikt. Een persoonlijk record (PR) dus. Had dus alle tijd ervoor zelfs voor de bekende uitsmijter met spek en was ruim op tijd klaar voor ons avontuur. Het water stond echt hoog in het Haringvliet en aan het vuil te zien heeft het nog een metertje hoger gestaan. Alle sluisdeuren op vier na staan dan ook open maar het water is zo helder als glas.

Dat was zondag wel anders op de Oude Maas volgens mijn vismaatje was het water daar dik (bruin) en de vangsten bedroevend slecht. Met drie man 1 visje vangen is met recht bedroevend slecht. Vandaar dat Waldi het nog moest zien of we wat zouden vangen maar ik ben altijd positief. Soms misschien wel té want na een uurtje op onze stek te hebben rond gezocht nog steeds geen enkele aanbeet kreeg mijn zelfvertrouwen toch al een aardige deuk. We visten de randen af van 20 naar 8 meter en maar zoeken naar een tikkie. Ik gokte namelijk op een metertje of 12. Het is toch zoeken als je een tijdje niet bent geweest of zouden we het hebben verleerd. Tis toch zeker net als fietsen.

Bij de andere boten zagen we ook geen kromme hengels en aan het verkassen te zien van stek naar stek viel het daar ook niet mee. Wel visten ze dieper dan wij maar ik geloof nu eenmaal in deze stek. Het is tenslotte “onze” topstek dus bleven we proberen met kleuren, staarten veranderen en wisselende bewegingen van de top om de sjet te bewegen en de vissen tot aanbeten te verlijden. Al was dat maar om voedselnijd of agressie op te wekken door gebruik te maken van relatief grote sjets met dito staart om flink herrie te maken op de bodem. Ik zag grote scholen witvis voorbij trekken op de visfinder en op de 7 meter stukken dikke bellen plakaten van de brasems. Er is veel beweging dus de snoekbaars kan nooit ver weg zijn. Die zwermen altijd rondom die scholen heen maar wij eten ook niet heel de dag door op een uitzondering volgens mij na. Het is afwachten totdat die rovers gaan jagen of te wel gaan azen in het vakjargon. Wij gaan dus ook maar naar dieper water door de boot een metertje of vijf door te trekken. Jaja dit is een heel scherp talud hier. Dit doen we niet graag want de vissen hebben dan last van het drukverschil. Je moet ze echt niet te snel naar boven trekken dus de kans op lossers is dan heel erg groot. Minstens de helft van de aanbeten raak je dan half water kwijt.

*Heb genoeg tijd om een plaatje te schieten*.

Maar je wil wel een kromme godfather dus we zakken af naar dieper water en op 24 meter, het talud loopt daar van 34 naar 7, krijg ik een hele zachte aanslag op mijn sjet. Bijna niet te registreren en zet de haak. Ik zit vast en als een zak komt er iets mee naar boven om na een metertje of twee los te laten. Chips, eindelijk een kromme hengel… waarop m’n maatje zegt ik heb niets gezien maar zijn ogen zeggen des te meer. Laat m’n sjet weer vallen en krijg geen bodem. Ik sla voor de zekerheid en weer hangen. Nu voor de zekerheid de vis kort houden en de eerste meters neem ik zo als lukt lijn. Je weet gelijk dat het een mooie is. Hij staat even stil en is er geen beweging in te krijgen. Dat lijkt een eeuwigheid maar is in werkelijkheid seconden en dan komt hij als een baal stro enkele meters mee om daarna 4, 5 keer door de slip heen te rammen een tiental meters lijn nemend. Fantastische momenten zijn dat om even later al zeilend de laatste meters naar boven te komen.

En aan de oppervlakte neemt hij dan toch nog een run om zich dan over te geven en op zijn zijflank naar het schepnet, in dit geval een lange Boga Grip weliswaar van Berkeley, dat in tegenstelling tot de vissen rond de 50 cm. Die knallen bovenwater nog wel eens en blijven spartelen als je ze de ruimte geeft. Maar die runs half water… die vergeet je niet. Daar droom je van.

*Aan de boga grip, blijft de vis gelijk roerloos stil*.

Het is een heel mooi en gaaf mannelijk exemplaar van 75cm met een extreem grote staart. Dat die maar voor heel veel nageslacht mag zorgen. Als we in ieder geval deze maat en groter terugzetten dan worden deze genen door gegeven en gaat het hopelijk niet als bij de kabeljauw die steeds kleiner paai rijp zijn om te overleven. De vis zit maar net gehaakt aan de dreg. Ze pakken dus maar net het staartje. Vandaar die voorzichtige en extreme zachte aanbeten. Tis heel raar maar de volgende aanbeten variëren van keihard en zit de Fox van 15 cm achter in zijn strot en dat vooral bij de vissen rond de 60 cm om vervolgens bij de extreme zachte aanbeet maar net het staartje te pakken en dat zijn toch overwegend de mooiere exemplaren.

Nu we ze hebben gevonden gaat het goed en we hebben gewoon een goede middag. Zelfs beide tegelijkertijd aanbeten en we vissen toch expres zover mogelijk uit elkaar om een zo’n groot mogelijk gebied af te vissen. Onze hengels zijn 1,90m + 2 m boot dat is dus een flink stuk wat we afvissen. Maar misschien zijn ze al scholen aan het vormen om zo dadelijk nesten te maken en eieren af te zetten. Het is er nog wel vroeg voor. Heerlijk en het is zo goed als windstil maar als het al begint te schemeren wordt het toch koud en we gaan er voor donker uit.

*Nu we ze gevonden hebben weer als van ouds*

We zijn een kleine drie uur op het water geweest waarvan we twee uur na ze gevonden te hebben goed hebben gevangen. Weer een heerlijke middag gehad. Net de Trouthbuster aan de lijn gehad. Of we morgen zijn nieuwe Buster L kunnen dopen in het Haringvliet. Ik geloof dat ik wel een paar uurtjes vrij voor kan maken dus ik ben present om 09.30 uur samen met de BassMeister. Dat verslag volgt dus nog. Gr.BassBuster.

Of ik nog even zin had

30 oktober 2009/0 Reacties/in Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Vrijdag 30 oktober 2009 om 15.00 uur belde Waldi vanaf zijn werk of ik nog zin had om voor een uurtje de boot nat te maken. Hij zou om 15.45 aan de waterkant kunnen staan en om 17.00 uur is het donker deze dagen. Natuurlijk was ik wel te porren en de boot staat altijd klaar voor vertrek.

En om 16.00 uur waren we te water en voeren naar onze favoriete stek nog steeds zonder elektromotor. Die is gisteren besteld bij Mario en die zal volgende week wel uit te proberen zijn. Er stond best een straf windje en de boot was moeilijk op koers te houden met de benzine motor zo varen dat bij uitzetten de boot langs het talud drift en niet erover heen. Niet te doen eigenlijk maar dat mocht bij Waldi niet deren. Die had er zin in. Ik had nog niet de boot op koers en zocht als sjet keuze de vanger van twee dagen geleden dus nog geen een sjet eraan gedaan of Waldi had er al twee in het mandje.

Dat ging wel heel rap en dat drifte de boot ook. Hij was eigenlijk niet te houden en bij deze wind. Helemaal verkeerd en we voeren dwars i.p.v. langs het talud. Zal blij zijn als we weer op koers kunnen blijven met de elektromotor. Maar nu moest ik toch echt mijn best gaan doen om vis te gaan vangen want ik werd er helemaal uitgevist door Waldi. Wanneer ik dan eindelijk ook een aanbeet verzilverd heeft Waldi er al vier gevangen die was helemaal los. Of waren de vissen dat.

Denk het wel want we laten de boot wat langer driften en komen langs een volgend talud en we staan allebei met een ronde steel en eindelijk komen daar een paar 70+ vissen. Heb geprobeerd dit al visvangend te filmen met het fototoestel en moet nog wat oefenen zoals je ziet.

Tot nu toe was het al twee weken allemaal vissen van rond de 60 cm en nu kwamen we dus in een school van grotere jongens terecht en dat merk je gelijk. Eerst een ferme beuk en dan staat alles even stil en wanneer er dan beweging in komt moet je alle zeilen bijzetten. Dwars door de slip heen en stel die maar goed af. De vissen zitten maar net op de dreg en af en toe is onthaken niet nodig. Ze liggen onthaakt in het landingsnet. Zo losjes zit de dreg en neem maar van mij aan dat die scherp zijn.

*Wat een heerlijk uurtje knallen zo voor het donker*

We vissen tot in het donker door en het kan niet op. We moeten eruit en het is inmiddels zo donker geworden dat we de marker niet meer kunnen vinden. Het zij zo. Morgen maar eerst langs Mario dus en een nieuwe halen want onze dag, eigenlijk anderhalf uur kan niet meer stuk. Je denkt van te voren zal ik de boot er nog wel inlaten het is zo donker maar wel even lekker zo de dag afsluiten en je hoofd leeggooien. Nou ik kan je verzekeren dat vandaag wel goed zit.

Ps. Filmpje komt nog. Lukt me ff niet om em om te zeten van AVI(13MB) naar mov.(1MB) QuickTime Player

En dan is het plotseling bijna windstil

27 oktober 2009/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Waldi heeft dinsdag 27 oktober 2009 een vrije dag gekregen van zijn baas om te gaan vissen. Dat zou hij wel hebben verdiend maar voordat we te water gaan moet hij eerst nog heel wat telefoon gesprekken voeren tijdens de boot klaar maken. Kwam goed uit, ik de broodjes smeren en de BassMeister de boot gereed maken. De elektromotor is stuk, een lekke ring in het staartstuk dus die moet worden gerepareerd en we zouden ons gewoon laten driften kijken waar we uitkomen. En dat we spijt zullen we krijgen zo zonder elektromotor dat wisten we al van te voren. Zo’n spijt dat Waldi er gelijk ‘s avonds eentje zou bestellen en de helft mee dokt voor een nieuwe. Maar dat voor later.

We komen om 11.00 uur op ons stekkie aan en de wind valt reuze mee. We laten ons sjetje zwemmen en eigenlijk allebei hebben we gelijk een aanbeet maar ook allebei missen we. We zien beide glinsterende oogjes aan de andere kant van de boot. Het zou toch niet en jawel hoor. Zodra we over de rand van 12 mtr. komen is het raak. Bij mij dan, en dan langzaam omhoog en vooral niet te snel i.v.m. de waterdruk. Vandaar de vele losser heel even geen druk, kontakt en je bent em kwijt. Zelfs als Waldi er als eerste over de stek heen komt krijg ik de ram.

Onbegrijpelijk soms met vadertje glasoog. Daarom kan het ook zo zijn dat je met meerdere boten zit te vissen en er maar één boot goed vangt. Het is de kleur, vorm van de staart en natuurlijk en veel belangrijker de beweging die je maakt. En hoe je die beweging dan ook uitleg aan je maatje, hij kan het zien blijft dit fenomeen onbegrijpelijk. De “Zander” blijft een mysterieuze vis.

Heb er een donkerpaarse sjet bijna zwart met een blauw glimmertje aan dus gelijk goed gegokt. Waldi krijgt op zijn voorkeur en eigenlijk de mijne ook (Fox) maar we beginnen te vissen natuurlijk niet met beide niet dezelfde kleur. Totdat je weet welke je moet hebben zodra er aanbeten komen. Heb er al twee in het mandje met de nodige losers als Waldi er ook zo’n paarse Salt Shaker rakker (www.lunkercity.com of gewoon bij Mario) aan doet en of het komt door die grote staart….

En nu krijg Waldi ook de nodige aanbeten en hebben we zelfs af en toe beide tegelijkertijd vis. Dat is lang geleden. Er moet wel een hele grote school vissen liggen. Maar alleen op de rand van 12mtr. en de wind staat er pal op dus de aanbeten zijn er dan op een vierkante meter.

*Toch ook aan de SlyFlex Minnow van Bleu Fox*.

Gelukkig hebben we boeien uitgegooid waartussen we moeten zitten. We hebben in ons boekje nergens een stek staan waar een rand op deze diepte met de wind in de goede richting dus gaan we maar ankeren en diogonalen. Want steeds motor starten en terugvaren gaat een hoop tijd zitten voor één meter vissen.

Maar hoe we het ook doen. Vanaf 12 tot 20 meter diepte die we nu bestrijken met gooien, we krijgen geen tik meer. Zo goed als het eerste uur was zo slecht is het nu. Dit was het dus ook niet en na een uurtje gooien gaan we weer driften maar ze doen het niet meer. We gaan verkassen. De wind is een beetje gedraaid en we laten ons afzakken langs het natuurgebied aan de Hellevoetse kant van het Haringvliet zoekende naar vis en plotseling nu op 9 meter hebben we beide weer een kromme hengel.

We hebben ze weer gevonden en het gaat plotseling weer fantastisch. Als we nu toch een elektromotor gehad hadden en echt boven de rand konden blijven dan zou het werelds zijn geweest. Of het nu kwam of de wind iets is gedraaid maar we vingen ze weer nu tussen de 9 en 10 meter om dan plotseling weer te stoppen na een uurtje. Echt, daarna geen tik meer krijgen. We gaan richting de helling en komen langs de plek eerder die dag. Proberen het nog even maar nu op 12 meter en we vangen weer af en toe een snoekbaars en over de gehele dag allemaal volle ronde vissen rond de 60cm. Er zit geen dreumes bij en dat is het Haringvliet op zijn best. Het is inmiddels na 17.00 uur en we vinden het wel best zo. Het is plotseling windstil en of het daardoor komt is de vis ook weer vertrokken. Heel af en toe nog een aanbeet maar de dag kan bij ons niet meer stuk. En zeker als er twee stekkenpezers zien aankomen. Één ervan is een volgens Waldi best een aardige Belg en heeft nog niets gevangen. We hebben em al die tijd zien vissen aan de Stellendamse kant van het Haringvliet. Zijn ogen rollen uit de kassen als hij hoort wat we hebben gevangen terwijl we er weer eentje met een grote boog terug gooien zodat hij direct weer naar het diepe gaat. Hij heeft de mooiste spullen aan board (Lund) maar kennis van omgeving is minstens net zo belangrijk. En dat vandaag zonder elektromotor. Bizar.

We krijgen de AIVD op bezoek

14 oktober 2009/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Vanmorgen woensdag 14 oktober 2009 aangekomen bij dageraad op de Punt en Ben Willem was er al en had al 3 tikken gehad na vijf worpen. Ik ga naast hem zitten en de eerste worp bij neervallen gelijk een ram erop. Was nog maar net wakker en twee snelle bakkies koffie op dus sla hopeloos mis. Na een paar slagen weer een tikkie en laat de sjet even liggen waarna ik en hem eerst zachtjes beweeg als zijnde een aangeslagen visje en de tweede keer weer omhoog beweeg en bwam. De aanbeet is daar. Gelijk een mooie snoekbaars. Willem haakt daarna de hele wereld en moet opnieuw gaan knopen en is even uit de running. Ik krijg nog een paar mooie aanbeten als ook Arie erbij komt zitten. Gelijk met de aalscholvers en het is gedaan met de snoekbaars. Ze kunnen zoveel witvis eten als ze willen want een 30 meter verderop zitten altijd wat witvissers die zich klem vangen aan de brasems en voorns maar baars en snoekbaars vinden ze waarschijnlijk lekkerder.

Komen ze weer boven met een vis van ±40cm en die krijgen ze na een kwartiertje zwoegen nog binnen ook. Moeten ze wel een half uurtje met een rechte nek zwemmen. Maar bij ons is het over en uit. Arie en Ben Willem krijgen geen aanbeten meer en ik vang er nog eentje. Het is inmiddels na negenen en ik ga naar de eieren met gebakken spek. Heb met Floris afgesproken om naar de Oude Maas te gaan en zou op de helling aan de Lindsedijk in Zwijndrecht staan op 11.30 uur. Dat werd dan 12.00 uur door de file’s en dat midden op de dag maar goed daar had Floris ook last van want die was een kwartiertje later.

Het was lekker weer een een plekkie uitgezocht met onze stekkenkennis daar ter plaatse uit de wind. Het hoog water naar afgaand zonder stroming dus theoretisch niet zo’n best tijtstip maar het was heerlijk weer. En we driften nog geen 5 minuten of Floris pakt een mooie 55+ op een sjet uit zijn nieuwe collectie. En welke kleur ik er ook aandoet Floris heeft er al drie in het mandje en ik moet de eerste tik nog krijgen. Gelukkig is hij de beroerdste niet, dat is zijn broer en krijg ik ook zijn vanger. Ben natuurlijk eigenwijs maar na nog een twee vissen en ik heb zelfs nog geen aanbeet gehad ga ik overstag.

En gelijk vis. Soms is een kleur dus heel belangrijk. Ik heb het meer met de vorm dus het herrie maken over de bodem en natuurlijk de beweging die je kan maken maar vandaag deed de kleur ook mee. En vooral de bodem niet raken was het advies voor deze dag. Vrij snel driften en de sjet 5 a 10 cm boven de bodem houden. Een drift was daar ongeveer een 120 meter en we vingen elke gang “beide” minstens vijf vissen. Het was fantastisch en vooral die aanbeten. Snoeihard. We zaten er midden in. Nadeel was wel dat geen enkele vis boven de 40cm zou uitkomen op een enkele uitschieter na.

Naar beneden dan. Ik heb één mooie 60+ maar de rest is maat dreumes. Maar de hoeveelheid is overweldigend en hoopvol voor de volgende jaren. Dat zit wel goed met die snoekbaars bestand en met die hoeveelheden witvis want dat is abnormaal hoeveel jongbroed er is kunnen die mooi uitgroeien tot grote volwassen vissen. Aan de overkant zien we een politieboot varen en laten ons links liggen maar op de terugweg krijgen we toch kontrole.

Het is de AIVD en vragen hoeveel vissen we hebben gevangen. Nou zeg Floris een stuk of 25-30 stuks terwijl hij er weer eentje aanslaat. Ik dacht dat die man een hartverzakking kreeg. Die zag natuurlijk een berg papierwerk op em afkomen maar nadat zijn maten aan boord hem weer rechtop hadden gehesen zei Floris “U bedoelt zeker hoeveel we bij ons hebben.

*Was even gezellig maar gaat wel van je vistijd af*.

Het ijs was natuurlijk gebroken en nadat Floris met de kibbeling rond was gegaan van de vissen van gisteren ochtend die ‘s middags gelijk de arachideolie in waren gegaan begrepen ze gelijk dat er wel eens een visje mee naar huis gaat. Er werd knap geproefd en de doos kwam mijn richting op en ik kon het niet laten en zij dat ik niet hoefde. Die agenten raar kijken toen ik zei dat ik er van aan de diarree raakte en al twee keer overboord had gehangen. Die kerel achterin de boot wilde snel zijn mond leeg spugen en bij die ander zag ik grote ronde ogen en Floris…… die lag gestrekt in de boot. Die heb ik zuurstof moeten toedienen. Die kwam niet meer bij en het eerste half uur had ik niets aan hem. Die zag die agenten al zitten met z’n drieën over de rand van die boot. Ze hebben van die mooie waterdichte overalls aan waarmee ze zo het water instappen. Nadeel is wel dat je er niet even snel uitstapt. Nadat ik me verontschuldigde werd er dan schoorvoetend nog een stukje genomen en verteld dat ze op jacht waren naar palingvissers. Het was immers gesloten seizoen voor de paling ook voor de beroepsvissers en ze gingen alle kreken in op zoek naar fuiken want sommige kunnen het toch niet laten. Maar ja grijpen ze er eens eentje die er nog een kleine honderd had staan op de Noord, komt die er onderuit door te zeggen dat hij op de witvis zit. Maar goed, die jongens doen ook maar hun werk en met dit weer is dat natuurlijk niet verkeerd. “Technisch weer” zouden ze in de bouw zeggen.

Wij gaan daarna nog even door en ik vang nog wel een heel mooie getekende vis met allemaal groene vlekken i.p.v. vlakken maar allemaal wel zo’n beetje van dit formaat.

Het is 16.00 uur en wordt tijd om eruit te gaan. Terugvarend naar de helling komen we weer de Veerhaven IV en de IX tegen waarover we het al eerder hebben gehad die maken een heel rare hekgolf die nog lang na ebt over het water.

Het blijft wel opletten hier op de Oude Maas. Het vrachtvervoer is gigantisch heen en terug het binnen land in vanuit de Rotterdamse havens

We hebben weer heerlijk gevist en heel goed gevangen. Geen grote maar wel heel veel. Op onze thuishaven het Haringvliet zijn ze over het algemeen wel groter. Daar is de standaardmaat rond de 60 cm maar zijn de aantallen beduidend minder.

Ik ga nog even door naar Dubbeldam m’n vader gedag zeggen en Floris duikt nu al de file in. Dat doet hij goed want even later gebeurt er een ongeluk op de A16 zodat ik op de terugweg een paar uurtjes later een file ziet richting Breda tot aan Hoogvliet. Pffft en dat is zeker pffft maar dan voor Janke. Die is vandaag uitgerekend voor de tweede en papa Floris zal weinig nachtrust krijgen denken we. Allebei sterkte en dan natuurlijk voral Janke.