Geen aasvis, geen Predators en zeker geen Vadertje Glasoog. Het is fantastisch weer zondag 8 november 2015. Zonde om thuis te blijven want het is ook goed vertoeven in de tuin maar het uitgebloeide spul moet maar even wachten met enkele reis via de groenbak.
Licht golvend Haringvliet met een middag zonnetje en ik lig er zondag 8 november om één uur in. Als enigste want ik zie heel de middag geen enkele andere bootje. Het warmte pak kan thuis blijven maar de roofvissen geven ook niet thuis vandaag. De laatste weken lag het Haringvliet vol met spelt aas maar waar is dat gebleven. Zie af en toe wel een wolkje op het scherm maar die grote plakkaten jonge visjes zijn er niet.
Wel is de shad helemaal verdwenen.
Voor Hellevoetsluis is er geen leven en moet het doen met twee dreunen deze middag voor Hellevoet van de Heliushaven, bunker, vuurtoren, werkhaven tot aan de terrasflats toe. Ik kan nog wat aan m’n tint doen en dat is het. Dan maar wat trollen proberen als ik het strandje bereikt aan de Zeedijk maar tot aan het licht van Oudenhoorn blijft het stil aan de andere kant van de lijn op een enkele waterplant na. Voor Oudenhoorn nog even gevertikaalt natuurlijk.
Het is 8 november, wat een weertje.
Maar het mag vandaag niet zo zijn terwijl we donderdag 5 november nog zulke mooi vissen vingen. Was ook niet wild (https://bassbuster.nl/2015/11/05/eindelijk-testen/) want toen maakte het laatste uurtje alles goed wat zo vaak gebeurt. Je hoopt er op maar vandaag wordt het een vroegertje. Ik wil er voor donker uit en dat is vroeg tegenwoordig.
Dempen ze een gat van 25 meter…
Wat zijn ze voor Oudenhoorn aan het doen. Linke boel en hopen dat het niet gaat stormen. Enkele meter is het nog 20 meter diep. Dat zand zakt er dan zo in weg. Net als voor Hellevoet bij de vuurtoren. Daar is al het zand van het pas opgespoten strandje alweer de vaargeul in gezakt.
Nieuw eilandje voor Oudenhoorn. Aan het eind van die krib loopt het heel stijl naar dertig meter.
Daar was het 4 naar 25 meter en de 14 meter talud is al helemaal verdwenen naar een zandplaat en het is er nu drie meter. Dat zal niet lang duren want het water afvoer vanuit het binnenland zal alles weer meenemen met samenwerking van de najaars winterstormen. Wat een geldverspilling om dat strandje maar steeds weer te verbreden. Misschien eerst een damwand slaan met daarvoor dan die stenen wal. We gaan er uit. Wil morgen weer eens proberen. Wat een weertje is het ervoor om op het water te zijn.
Eindelijk, het zit er allemaal op 5 november 2015. Het heeft even geduurd maar ben benieuwd of alles het doet. Spannender is of het niet stoort op elkaar. Door de verkeerde voorlichting van Marco die vertelde dat alles het zou doen op de Onix systeem en nog veel meer snufjes en rand apparatuur komt er aan ben ik overstag gegaan.
Op het nieuwe systeem van Hummingbird passen dus niet de Cannons Downriggers MAG 20T die ik heb al was dat wel belooft. Jammer maar gelukkig nog m’n oude 998 nog niet verkocht omdat ik de goede sensor, de transducer voor de Onix nog niet had. Ditmaal dus wel enig geluk in deze soap.
Marco plaatste de Onix 8 in het netwerk.
Maar donderdag 5 november 2015 kan ik dan eindelijk alles gaan uitproberen of het werkt. Volgens Marco gaat dat niet twee transducers naast elkaar want ze hebben dezelfde frequentie. Tegen beter weten in dus heb ik ze toch naast elkaar geplaatst omdat ik aan de andere kant van de spiegel de achterzijde van de boor gewoonweg geen plek heb door de backtroller.
Ik heb in ieder geval beeld.
De Onix werkt nu tenminste ik heb diepte, 2d en side imaging. En terwijl we zitten te vissen zit ik te rommelen met de apperatuur. Ik ben de afstandbediening vergeten in de auto op de helling en moet dus de backtroller gebruiken. Nu weet ik pas wat ik mis met het gemak van een front troller in deze golfslag en wind. Je verlei zomaar meters als je even niet oplet van je vis stek. Wat is dat anker knopje toch verdomd handig met I-link.
Nu nog het beeld herkennen.
Dus na een paar uurtjes aanklooien en een rand een paar honderd meter te hebben uitgevist voor de Haringvlietdam van zeven naar zelfs vijfentwintig meter om een aanbeet te forceren maar nee hoor we nokken af na een tweede stek uitgevist te hebben bij de gele boei en zijn om half tien weer bij de helling om de afstandsbediening uit de auto te halen.
Zou dat een wolk aas vis zijn.
Voor de vuurtoren, de bunker en de werkhaven kunnen we ook geen vissen trickeren. Wel zien we een Duitse ploeg voor de vuurtoren een dreumis vangen maar dat is alles wat we om ons heen zien. We zitten inmiddels met z’n vieren nu op dit stukje water te vissen. We vertrekken naar de overkant richting Dirksland en daar zieb we eindelijk iets wat op een wolk aasvis lijkt.
Volgens Leo wel.
En volgens Leo is dat gevonden en pas om half één, na vijf uur vissen vangen we de eerste vis gelijk wel een hele mooie in de zeventig centimeter.
Hij spuugt een platvisje uit.
Het is een mooie snoekbaars een dikke zeventiger van het mannelijke geslacht. Hij spuugt o.a. een platvisje uit. We weten dus wat we als shads moeten gaan gebruiken.
Dat is een hele mooie.
Zo eentje mag op de foto zeker nu het zo taai vissen is als vandaag. Hoe bestaat het want het weer is perfect. Niet koud, wel donker weer met af en toe een regenbuitje en windkracht 2 tot 5 Bfr. Heerlijk vis weer.
En boem ik doe gelijk ook mee.
Dan even later pak ik zijn broer die flink partij geeft. Heerlijk zijn die runs en hij knalt enige malen door de slip heen de diepte in maar hij moet het toch gaan afleggen tegen de goede afstelling van m’n Red Arc Spro molentje.
En deze spuugt garnalen uit.
De bodem van de boot lijkt op een zeebanket tafel want deze spuwt garnalen uit. Gelijk komt weer het verhaal steurkrab op tafel zoals we vissen op de zeevariant de zeebaars met de dobber. Moeten we toch nog eens uit proberen dat idee.
Vingers crost, nu hopen dat alles niet op elkaar stoort.
En dan gaat nu de Hummingbird 998 voor het eerst aan op het water en warempel hij doet het zonder dat de Onix Transducer stoort. Zou het dan nu eens mee zitten want in de laatste vijf jaar al problemen genoeg gezien.
Goud volgens Leo.
Maar alles doet het en ik maak een dansje in de boot. Leo kan er wel om lachen en steekt zijn duim op. Nu alles afregelen en leren te bedienen. Dus eerst een afspraak maken met Robert Poelwijk de Pro Staffer van Technautic om met hem mee te varen hoe alles af te regelen.
Dan zie je hoe breed die side Imaging kijkt onder water.
Voordat ik wat op de 998 wat ziet zie ik op de Onix met side Imaging al wat er gaat aankomen aan aasvis.
Het is goed te doen beide te zien vanaf m’n vis plek achter op de boot.
Ik kan goed beide schermen zien vanaf m’n zitplaats achter op de boot en ben blij dat ik ze niet naar achteren hoef te verplaatsen want qua ruimte past allemaal niet zo fijn.
Maar wat wil je zien
Nu nog vieuws aanmaken die ik tegelijkertijd wil zien en ik denk dat bovenstaande en onder het gaat worden. De diepte meter op de 998 en de side en 2d imaging op de Onix. Of Robert Poelwijk moet een beter combinatie weten natuurlijk maar dat zie ik volgende week wel.
Maar Leo heeft eindelijk dan zijn tweede vis eind van de dag.
Maar de visserij is taai. Er is opvallend weinig aasvis. De laatse tijd zag je wolken witwis en waar is die gebleven. In een paar dagen weg getrokken maar waarheen.Om kwart over vier heeft eindelijk Leo dan zijn tweede van de dag. Het is heerlijk vis weer maar dit is niet best. Dan doen we het nog redelijk want op de andere boten is het helemaal pet. Alleen de Belgen aan de overkant bij Dirksland hebben nog een snoek gevangen van dik een halve meter.
Wij zijn inmiddels eer voor de werkhaven aan het vissen maar het is onder water helemaal leeg. Dat merkt Jan de Spruitenkoning ook want die staat al heel de middag een tennis elleboog te gooien voor Jan met de korte achternaam.
Eindelijk weer wat beweging onder water.
En voor de vuurtoren kunnen we nog wat vissen trickeren, aanzetten tot een aanval en we voelen ons weer een gelukkig mens. Zo als zo vaak gebeurt maakt het laatste uurtje een gehele dag goed.
Leo met zijn nieuwe aanwinst een Shakespeare 2400Dc.
We vangen weer om de beurt nu van het vrouwelijke geslacht een paar mooie vissen. Ze zijn allemaal net in de zeventig centimeter. Dat dan weer wel.
Die maken de dag helemaal goed.
Ik ben zo blij dat de Hummingbirds het doen. Nu is het wachten op de lessen van Robert Poeldijk wanneer die tijd voor me heeft. Kan niet wachten ze volledig te benutten…
Ben het een beetje zat en donderdag 22 oktober 2015 stap ik in de auto. Heb deze zomer een Onix 8cxi SI Combo gekocht maar heb nog steeds niet de goede transducer die erbij hoort. Daardoor werkt de Down Imaging niet. Tenminste ik hoop dat het daardoor niet werkt. Marco van Evin die alles heeft geïnstalleerd op 17 juli 2015 en gelukkig maar, niet zelf gedaan want hij blokkeerde.
Ik heb een nieuwe Hummingbird 998c SI Combo gekregen omdat die van alles mankeerde in de garantie tijd. Dat is een stuk verbeterd die service door Technautic als vroeger met Baron Marin. Kan ook aan de dealer hebben gelegen Ribbink Nautic waar ik hem had gekocht maar daar kom je nooit echt achter. Maar nu bij Evin door Marco prima geregeld allemaal en netjes gemonteerd in combinatie met een Minn Kota 36V 101 Riptide ST fronttoller. De backtroller laat ik zitten omdat ik er niets meer voor terug krijg. Op de rivier tussen de kribben zou deze beter werken dan een frontroller hoor ik van m’n collega’s vissers zodoende. Tijdens de omwisseling had ik een Hummingbird 958cx in bruikleen en die heb ik er op laten zitten. Ik zou een Onix bestellen bij Marco en dan kan ik die nieuwe 998 misschien verkopen. Beter een ongebruikte dan een gebruikte dachten we toen. Dan komt er nu nog een I-pilot bij op de Minn Kota voor het Onix systeem. Dat nieuwe systeem kan alles wat nu ook mogelijk is maar nog veel meer snufjes en voorral een helderder scherm en betere sonar en dus beelden. Ik ben dus al snel om.
We, hahaha Marco dan krijgen hem niet ge updated.
Dus 18 juli 2015 komt Marco alles aansluiten, de Minn Kota keijgt een andere Kop met I-link zodat die kan communiseren met het nieuwe systeem. Een nieuwe netwerk kabel maar die leggen we even los in de boot. Die kan ik dan morgen mooi weg werkenonder door het voor onder. En de Onix is zo gepiept want die komt op de oude plaats van de 998. Kwestie van de beugel verwisselen die op de Mount zit want die Onix is veel groter. Nog even de software updaten en daar gaat het fout. We krijgen op geen enkel manier de software in de Hummingbird. Kaartjes overzetten naar andere kaartjes, in gedeelten misschien, van de site van Technautic opnieuw uploaden niets lukt en na het zoveelste telefoontje naar Technautic is het inpakken en omruilen. Ik heb dan ook geen mazzel met die Hummingbirds. Dat is de tweede nieuwe die terug gaat en gelukkig doet Marco nu de installatie. Zelf was ik daar nooit uitgekomen en dus net als vorige keer weer een jaar aan lopen te klooien. Marco neemt hem mee en komt na het week-end terug om het nog een keertje te proberen en dat komt dus goed. De nieuwe doet het prima met updaten en ik heb de kabel inmiddels al netjes lopen. Er wordt inmiddels al druk heen en weer gebeld door Technautic met Amerika begrijp ik van Marco wat ik voor verdelers moet zetten in het netwerk zodat de Cannon downriggers het ook doen. De transducer gaat nog even mee want daar moet nog wat aan gelijmd worden maar de sensor van de 998 schijnt het te doen op de Onix tegen aller verwachting in want hij kan hem vinden in het netwerk. Uitproberen dus en alles afstellen naar mijn wensen. En dan zal er getraillert moeten worden. De frontera geeft er de brui aan na 16 jaar. Jammer hoor want het is een fijne auto. Eén cilinder is er mee doet het niet meer stationair en dan lijkt het wel een diessel. Zodra je gas geeft lopt hij mee en geeft netzoveel compressie, druk als de ander vijf. Dus dat is niet zo’n probleem volgens Theo van Garage Lam uit Zuidland. Bougies, bobine etc. omwisselen geeft geen succes. Als ik de motor moet demonteren zijn de kosten hoger dan de auto nog waard is volgens Theo. Maar nu valt hij ook steeds harder in de tweede versnelling. Heb net een paar mnd. geldeden de distributie riem en waterpomp vernieuwd bij m’n vismaatje Peter van der Burg eigenaar van Opel van der Burg in Zoetermeer een godsvermogen koste dat. Gelukkig krijgen Opels ouder dan 15 jaar 25% korting op de volledige factuur maar dan nog. Toen was er nog niets aan de handje das dan doe je dat. De eerste uitlaat zit er nog op, om de vier jaar nieuwe bandjes en een accu, meer onkosten als de APK keuring en de beurten eigenlijk niet gehad. Mag dus niet klagen en dat doet ik ook niet maar toch met een traan laat ik dan ook Theo een nieuwe auto zoeken. Een 4WD met een goedkopere wegenbelasting en benzinegebruik. Dat was toch €1232,- per jaar en met de boot haalde ik net de 4liter per km niet.
We hebben weer een nieuwe trekker.
Vandaag 22 september 2015 is eindelijk de testdag, hoe doet de nieuwe auto het met traileren?, de Onix op het water?, de I-link MinnKota? dus om twee uur lig ik er in bij Middelharnis vanwege de wind Bfr5ZW. Ik ga net buiten de haven liggen aan de linkerkant uit de wind om rustig de Onix in te kunnen stellen. Dat is wel ff puzzelen voordat ik beeld had op dat grote scherm. De 2D Sonar Beeld, Side Imaging Beeld, Down Imaging Beeld instellen valt al niet mee. Sterker nog m’n 2D beeld heb ik geloof ik heel even gezien en daarna blijft deze op zwart staan. Aan de rest kom ik niet als navigatie in Sonar Vieuws de 2D, SI en DI laat staan Sonar Recording het opnemen van bodem structuren, de imaging,- Video,- en Internet- Tools en wat al niet nog meer
Missie geslaagd vandaag.
Om een uurtje of vijf ben ik helemaal dol gedraaid en hoop ik dat waar ik nu niet uitkomt dat door de verkeerde transducer komt. Dat het Onix systeem hem wel kan vinden in het netwerk maar bepaalde functie’s hij niet aan kan. Ik ga nog ff lekker trollen en even op een bekende stek verticalen en dat word beloont met een snoekje. Missie geslaagd voor vandaag.
Je straatje schoonspoelen.
Zag nog even hoe een straatje schoon werd gespoeld op de kade. Dat gaat wat vlugger als thuis met de tuinslang.
Wat een fijne helling is dat toch in Middelharnis.
Zo’n traillerhelling hebben we op Hellevoet ook maar die is veel te vlak voor een beetje boot. Met de Linder ging dat prima maar voor de Buster is het veel te ondiep. Deze in Middelharnis is prima te doen en ligt lekker uit de wind. Mooi parkeerplaatsen waar over is nagedacht. Je bent twee maal zolang met een trailer achter je kont dus een gewone parkeerplaats is te kort. De eerste dag is redelijk verlopen en ik hoop dat Marco snel m’n sensor de transducer kan leveren die nbij de Onix machine past want dit is zo kl*&^#@te. Dat de downriggers het gaan doen. Welke Cannon Link Controller ik moet hebben of dat hij zo in het netwerk kan worden geplaatst.
Op 28 september 2015 na de koffie er even in met dat mooie weer en alle nieuwe snufjes uit proberen. De auto trailerd prima maar de Humminbird is heel wat anders. Of dit nu ligt aan de sensor van de 998 want de sensor voor de Onix moet ik nog steeds krijgen van Marco (Evin).
Ik hoop het wel want de Down Imaging krijg ik niet aan de praat. Daar gaat nog wel wat uurtjes in zitten. Wel een bonus vandaag en vang per ongeluk op half water terwijl ik de menu’s door neem nog een mooie baars.
Kabels trekken
Dus donderdag 22 oktober 2015 ben ik het zat, meer dan zat. 24 oktober nog bij Marco geweest samen met John die even in Nederland was. Het was te slecht weer om te vissen dus wij naar Nieuwkoop. John heeft daar nog een Minn Kota liggen die al verkocht zou zijn maar hoe het precies zit loopt ook een beetje stroef. Heb toen de verzekering gekregen dat in aankomende zaterdag 26 sept. de transducer in huis zou hebben. Ik zeg em nog dat als ik weer een maand moet wachten op een reactie dat ik dan minder vriendelijk reageer ondanks de lekkere koffie van z’n dochter. Maar je raad het al en nu was ik het dus in één keer zat en gooi alles in de auto, dee 998, de onix, kompleet in de dozen. En hoppa naar Wormerveer. Maar goed dat het dik 150km is volgens google maar in de auto op de pionier scheelt dat dik twintig km. Ik ben al een stuk rustiger als ik na een anderhalf uur sturen aankomt bij Technautic aan de industrieweg in Wormerveer.
De 998 doet et.
Als ik binnen stap zie ik Marco ook dus dat komt goed uit. Ik wordt aangesproken door Reinier wat ook goed uitkomt want nu weet ik wie er achter de stem hoort die ik voorheen al aangesproken heb. Of ik koffie wil en dat lust ik wel na dat autoritje in de middle of nowwhere want dat gevoel heb ik altijd na schiphol, amsterdam, Gorichem of Amerfoort richting het noorden van Nederland. En met z’n drieën hebben we een goed gesprek. Met Marco kom ik er uit. Hij laat z’n telefoon zien en daar staan maar een paar gesprekken op en op de mijne staat er bijna elke dag een melding gebeld te hebben. Niet opgenomen of in gesprek soms zelfs twee keer per dag. Daar komen we dus niet uit maar hij denkt wel weer mee en daar gaan we uit komen. Ik krijg het telefoon nummer van Robert Poelwijk waarmee me al een paar keer een dag op het water is belooft om die Onix onder de knie te krijgen.
Het voorstel van Marco.
Nu hoor ik ook van Reinier dat Amerika het heeft uitgezocht en die Cannons Downriggers Mag20TS niet gaan werken op het Onix systeem. Dat is lekker dan. Mij is verteld bij aanschaf dat alles wat op de 998 werkt ook op de Onix gaat werken en er komt nog veel meer. Dat is zwaar ships natuurlijk. Gelukkig heb ik die 998 dus nog want betaalde er dik 3000,- voor nu te krijgen voor 1200,- dus als ik er dan ±800 voor gaat krijgen kan ik em net zo goed houden. Vervelend allemaal heel vervelend want de beide sensors van de transducers werken op dezelfde frequentie dus storen op elkaar. Ik ben er niet blij mee maar wat moet ik doen heb alles drie maanden geleden gekocht en betaald weliswaar verkeerd voorgelicht maar hier in Ne§derland wisten ze ook niet beter en daar heb ik het dus mee te doen. Maar als dan Reinier met een nieuwe transducer uit het magazijn komt ben ik weer een gelukkig mens met kiespijn. Hehehe maar uiteindelijk ga ik met een heel ander gevoel de auto weer in en rijdt ik weer richting Randstad.
Hij doet et.
Op Zaterdag 24 oktober 2015 komt er niets van maar zondag 25 en maandag 26 oktober 2015 lig ik in de boot en verleg alle kabels van de 998 naar de brug en de nieuwe naar het dashboard.
Alleen nog de 8.
Nu alleen nog de Hummingbird 958cx aansluiten op het netwerk maar ik krijg nog een voeding/power en netwerk kabel van Marco. Ook een standaard voor het Pelagisch Vissen maar ik heb eerst nog genoeg uit te zoeken op het water. Eerst maar eens een dag met Robert Poelwijk mee na de beurs dit week-end zal ik em eens bellen want vraag het me af of hij dat ook weet….
Ik spreek af met Arno Borsboom om weer eens m’n Feederhengel uit het stof te halen op en samen het Land van Paling in de Hellevoetse Vestinggrachten te gaan belagen op vrijdag 2 oktober 2015. Want al het andere water in de buurt is veel te helder. Je kijkt vijf meter diep in het Haringvliet en al de aangesloten andere wateren.
Ik ben al vroeg wakker en zit om kwart voor zes aan de koffie. Ik ga eerst naar de Punt om vadertje glasoog te strikken bij zonsopgang. Arno komt om zeven uur ook even kijken en steekt dan de straat over op twee plekkies vast te leggen. Want het is druk op deze stek nu het water overal zo helder is. Het alternatief het Voornse Kanaal wordt op dit moment allemaal kleine witvis gevangen en we willen platten gaan vangen op de feeder. Naast ons zitten nog een stuk of wat (±negen) Engelsen te vissen. Er is eigenlijk op dit moment geen dag dat er geen voer wordt gebracht en dat is prima natuurlijk. Want de vissen zijn afgepaaid en mager.
Nummertje zes voor Arno.
Het gaat best goed op de Punt en het wordt wat later tegen tienenen als ik bij Arno aankom. Ben nog langs Mario van de catfish geweest voor wat wormen en dat was maar goed ook.
En vakkundig geland.
Rond tienen ben ik dan ook op het Land van Paling en ga m’n stek opbouwen. Tis allemaal ff zoeken want heb de spullen al een paar jaar niet gebruikt. Maar het is heerlijk weer en we hebben de hele dag de tijd. Bij arno gaat het goed, het is niet wild maar dat komt nog wel. We kijken af en toe naar rechts en zien dat die Engelsen ook niet het snot voor de ogen vissen. Ik vraag hoeveel m’n buurman er heeft en die heeft er net zoveel als Arno
Dan eindelijk ik ook eentje.
Als ik dan geïnstalleerd ben duurt het best lang voordat ik wat ziet op de stek. Ze zijn er wel want zie beweging op de feedertop maar hoe ze te trickeren tot een goede aanbeet en dito run. M’n buren zitten inmiddels beide al aan de zes, zeven vissen als ik dan eindelijk m’n eerste wegloper krijg op de feedertop waar ik op kan slaan. Héhé
Dan krijg ik ook wat te doen
Daarna pak ik gelijk een tweede en dat voelt wel goed maar het loopt stroef vergeleken met de rest. Ik krijg nog een rig met een bollie van Arno waar hij mee zit te vissen behalve dan dat die niet is gedoopt in de vis olie. Zou dat het verschil zijn…
Het is heerlijk in het zonnetje.
We zitten lekker in het zonnetje en het is zo twee uur. Arno moet naar huis want de loodgieter komt de stortbak vernieuwen. Ik blijf nog even zitten want het is heerlijk vertoeven hier uit de wind in het zonnetje. Jas en trui kunnen uit.
Dan begint het bij mij ook te lopen.
Ik zie stees een lichte aanbeet op de feedertop maar veel te weinig om op te slaan. Aan de worm kan je dat indenken dan pakken ze een puntje en zuigen er aan de sabbelaars. Maar ze doen dat ook aan de bollie of pellet. Of ik nu aanbied met de Method feeder een zelfhaaksysteem of korf het maakt niet uit. Ze zijn heel voorzichtig. Nu wordt er op dit moment wel heel veel gevist op deze stek zo niet al weken elke dag door Engelsen die hier jaarlijks hun vakantie vieren.
Dan is het plotseling werken geblazen in het zonnetje.
Maar plotseling heb ik het door. biij weer die geringe beweging laat ik lijn vieren, ff wachten en weer strak draaien en ramm… daar gaat de top in gestrekte draf. Soms hoef ik niet eens strak te draaien dan wordt de lijn al strak getrokken door de aanbeet. Nu gaat het lekker en ik zit zo in de dubbele cijfers. Maar dat is nog niets met m’n buurman. Die hoeft af en toe niet eens strak te draaien als z’n korf de bodem raakt staat zijn top al rond. Maar ik ben al blij na jaren deze tak van de visserij vandaag in ieder geval vis te vangen. Het gaat heerlijk hier in het zonnetje en heb het best naar de zin.
Ben nog niet thuis of krijg een WhattsApp bericht.
Maar om een uurtje of vijf hou ik het voor gezien en pak in. Ga nog even op de Punt kijken maar daar is het ook rustig qua aanbeten. Alleen Roy heeft een snoekbaars kunnen foppen en de rest zit tot nu toe nog te blanken.
Je kijkt vijf meter in het water naar de grote scholen aasvisjes.
Het water is helder. Heel helder en je ziet grote scholen aasvisjes voorbij komen. Daar houd vadertje glasoog niet van die heeft liever troebel water. Maar dat houd nog wel eventjes aan. Alleen voor dinsdag geven ze wat neerslag op maar dat is veel te weinig om het Haringvliet te vullen. Met die Oosten wind is het laag water op deze grote plas. Extreem laag want zo laag als het de laatste dagen is heb ik het nog nooit gezien. Ik ga naar de warme hap. Van zes tot zes vissen is een hele ruk. Morgen weer en dag…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN6585.bewWp2_.jpg583984Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-10-02 17:49:002023-05-24 18:02:00Weer eens Feederen met Arno
Leo, de meester van de “Punt” pakt vandaag weer een mooie.
Vrijdag 25 september 2015 is het een stuk beter weer. Droog en dat blijft het jammer genoeg wel een paar dagen en een lekker zonnetje. Ik nok een uurtje eerder af op de zaak en ben net voor vieren op de Punt. Leo zit er al met twee nieuwkomers uit Almelo. Schijnt in het Oosten te liggen van Nederland en niet het Noorden.
Nee hoor prima gasten die Rick en Peter. Ze zijn meegekomen met vrienden die aan het Voornse Kanaal mee doen aan de Nederlands Kampioenschappen Witvis wedstrijd. Zelf zijn het roofvissers dus zijn ze het Haringvliet aan het ontdekken. Maar ik zit daar nu op m’n stekkie en ik krijg er wel vis les. Peter vangt eerst een mooie baars en al snel daarop twee dreumesen. Het moet niet gekker worden
Gelukkig kan Leo de eer redden.
Maar gelukkig heeft Leo er kort daarna een verschrikkelijke run op zodat we denken dat die een mooie snoek heeft. Hengel snel binnen halen en het fototoestel haal ik vast uit de tas. De vis neemt nog enkel runs dus dat wordt een groothoek gebruiken.
Jammer genoeg vals gehaakt.
Maar als de vis een mooie snoekbaars zien we dat hij vals is gehaakt. De haak zit niet in de bek maar in de flank van de vis en dan heb je sport aan zo’n rakker.
Weer een hele mooie voor Leo.
Maar gelukkig zitten we niet voor jan met de korte achternaam te vissen t.o.v. die gasten uit Almelo net boven Zwolle. Door de vis van Leo staan we niet voor paal want het formaat is prima. Ze vissen altijd op de IJssel en zijn het er wel over eens dat de vissen qua formaat er voller uit zien als daar in het oosten. Maar we hebben wel door dat we die gasten niets hoeven te leren.
Leo pakt er kort daarna nog eentje.
Ik krijg geen tikkie welke kleur of schoepstaart ik er ook maar aanknoop om radeloos van te worden en natuurlijk wordt er al de gek mee gestoken. Ik zit normaal gesproken op het beste plekkie, dat dan weer wel maar ik kan ze niet activeren tot een aanbeet.
Gelukkig kan Leo wat aan de eer op de Punt doen.
Leo pakt gelukkig nog een dreumes dus de eer is enigszins gered maar Jan, Arie, Issa, Jos we kunnen ze niet vangen. We wachten allemaal op de duister na zes uur en hopen dat het beter wordt.
Niet geblankt vandaag tussen al dat geweld vandaag.
Leo gaat naar huis om wat te eten want Monica heeft slavinken, sla en aardappeltjes klaar staan en dan loopt het water me in de mond. Maar daarna komt hij terug dus ik blijf zitten om samen zodadelijk de duister naar de nacht mee te maken. Leo is nog niet koud weg of ik pak een aardige vis. Ik denk nu gaat het los maar je begrijpt het al. Daarna is het helemaal niets. Ik wacht op Leo omdat ik dat heb belooft. Robert is eerder terug die is lekker wezen kanen bij zijn ouders een saté maaltijd en nu krijg ik echt trek. Leo is inmiddels ook terug maar en na een half uurtje als al het donker begint te worden is geef ik de stek over aan de nachtbrakers…
Plotseling is het om 14.30 uur donker.
Maar vandaag 26 september 2015 is het een strak blauwe hemel met af en toe een wit wolkje. Geen vadertje glasoog weer dus voor het Haringvliet vanaf de kant met dat heldere water op dit moment. Je kijkt vier, vijf meter diep. Dit weer hebben ze voor de gehele week al opgegeven dus had m’n spulletjes voor op de Punt al achteraan gezet. Maar als ik hetgras eventjes maai in de tuin betrekt het plotseling. Ze hebben geen regen opgegeven maar die donkere lucht voorpelt niet veel goeds. Wel voor mij en ik kijk Henny aan die zegt ja ik zie het ga maar. Want plotseling donker weer en misschien een flinke plensbui dan kan het stormen op de Punt en dan bedoel ik niet het weer.
Moet opschieten want dat gaat snel.
Als ik op de uiterwaarden aankom is er niemand. Die staat nog net in het zonnetje maar als ik uit de auto stap en op de pier aankom is het donker. Ik heb goede hoop want de aasvisjes zijn er ook. Na vijf worpen krijg ik gezelschap van de buckaroo’s uit Elmelo. Die zijn het hele Haringvliet rond gereden van Willemstad tot Stellendam om naar stekken te zoeken. Ze komen naast me staan en Rick vangt bij z’n eerste worp een dreumes en nog wel op een groene (winter moet je die hier bij je hebben) wintershad. Dat is lekker. Gaat me toch niet weer gebeuren als gister. Arie komt er ook bij zitten en even later komt onze nachtbraker Adrie ook aanschuiven. Die is op zijn fiets vanuit Oudenhoorn aangekomen dit keer zonder hengels. De donkere lucht duurt tot een uurtje of vier en jammer genoeg barst de regen niet los. We krijgen allemaal geen tikkie meer te verwerken en ik nok af.
We zitten alweer in het zonnetje aan onze tint te werken.
Als ik wegga spreek ik een fotograaf die interesse heeft ik één van de binnen komende zeilboten. Van hem hoor ik dat De “Flyer” het jacht waarmee Conny van Rietschoten in 1977-78 de Withbread race won. Met de Flyer ll herhaalde hij dit in 1981-82. Ook Hij verbeterde in 1982 ook het snelheidsrecord rond de wereld en bracht het terug tot 120 dagen. Ik was de helft al vergeten van die info maar gelukkig heeft Anton Huber een beter geheugen en heb ik deze tekst gepikt uit zijn FaceBoekpagina. Als je interesse heb in foto’s over de Hellevoetse Vesting moet je daar eens op die pFb pagina gaan kijken. Prachtig zijn ze.
Ga nog even bij de jongens langs op het Land van Paling aan de overkant van de parkeerplaats die mee doen aan de karperwedstrijd van Mario en Mirabel van de Catfish. Daar vraag ik waar de Arkenboutjes (eigenlijk Walter maar ze zitten zo vaak met Opa te vissen dat ze de Arkenboutjes worden genoemd) zitten Joey en Timo. Daar hoor ik dat ze op de Bult zitten. Ik ken dat stukje als het Frans van Dun plein gegeven door Han Steenbeek ter ere van onze vorige voorzitterr van de HSV het Voornse Kanaal maar dat is een heel ander verhaal.
Ze zitten net in de schaduw en daar is het best koud.
Er is nog niets gevangen door de mannen van de 24-uurs wedstrijd behalve dan door deze cracks. Joey heeft al twee verspeelt en Joey heeft er eentje kunnen scheppen. Die zijn dus goed bezig. Ze hebben ook een beste stek want aan de overkant staat de zon erop plus de wind dus dat kan niet anders dan vis opleveren. Het is daar al warmer als aan deze kant waar de schaduw op het water staat en de wind duwt nog eens het warme water (bovenlaag) die kant op. Karpers houden wel van warmte en zuurstofrijk water plus dat brengt allemaal leven als garnaaltjes, slakjes, wormpjes, luizen etc. waar de karpers op azen. Ik zit dar nog een uurtje met die gassies en Wim te klessebesse als ik de stal gaat ruiken. Het gaat ook alweer richting zessen dus wens ik de mannen heel veel mazzel en vertrek naar de Ballantines en de nasi met rundvlees.
Ben nog niet thuis of krijg een WhattsApp bericht.
Als ik een borrel inschenk en m’n telefoon chect want die was ik vergeten zie ik een WhattsApp melding zojuist binnen gekomen; Je bent net weg en meteen een run….. Dat hoofd van jou schrikt af, denk ik. zijn dan de vriendelijke woorden van m’n kapper. Jongens goied gedaan dat is dan de tweede van vandaag. Jammer dat ik net weg was. Met Wim heb ik het er nog wel over. Die knipt immers dat hoofd……
Waar kan je beter zitten met 39 graden dan op het water. Ik bel Arie of hij zin heb om mee te gaan 3 juli 2015 om te vissen. Niet op het Haringvliet maar Spui en Oude Maas. Altijd goed natuurlijk maar neem wel genoeg zonnebrand olie mee. Hij is om zeven uur bij me en na een bakkie koffie vertrekken we naar helling van Middelharnis.
We starten op het spui maar kunnen daar niets vangen. Wel kan Arie er een kasteel van een baars als volger op zijn PR lijst zetten. Leek wel een karper die volgde. Die zwom zijn popper na vanaf de rietkant tot de boot. Wat was dat een gaaf gezicht.
Arie met z’n eerste volger op de popper.
Achter een spinner of shad zie je de vis maar even maar achter een popper aan met een polaroidbril op zie je de vis vanaf waar het kunstaas het water raakt. Die grote predators zijn niet voor niets zo groot dus die tikt eerst de popper soms aan of zwemt er naast en dan moet je em verlijden tot een aanbeet door sneller in te halen of juist stil leggen en dan plotseling weer lijn in nemen. Het is rete spannend dat popperen en dat weet Arie nu ook. Moet zeggen dat dit ook wel een dikke bak van een baars was en moeilijk te overtreffen was. Misschien helpt dat want de volgende baars zou maar magertjes zijn qua vangst de eerst komende jaren. Helpt dat, hahah nee ik voel met em mee en heel de dag zit dat em niet lekker dat hij die wereld record Perch niet aan de haak kon slaan
De eerste redelijke Snoekbaars vangen we op Spui mag op de foto.
Maar als we op de Oude Maas aankomen stroomt het er lekker en op ons randje heeft Arie gelijk een paar ferme tikken en mis ze. Ik heb een lichte kleur shad er aan en stap over naar een donkere en…. ik krijg de eerste serieuze vis van de dag aan board. We modderen nog wat aan als ook Rob erbij komt liggen.
Tis altijd opletten.
Van vanaf we er in zijn gegaan in Middelharnis volgen we zo beetje dezelfde route via het Spui. We halen elkaar zo nu en dan in omdat je niet iemands drift verziekt op een stek (=goede rand in het uitgesleten talud door de harde stroming die er altijd is op het Spui). Die hoef je niets meer wijs te maken op dit water dus die kent de goede stekken net zo goed als ik en misschien wel beter. We vangen nog een paar dreumesen en dan wil ik verder richting Hendrik Ido Ambacht.
Na best wel even zoeken vinden we ze op 7 meter.
Daar ben ik best wel lang aan het zoek omdat ze de oever hebben verstevigt en het lijkt wel of de bodem structuur is veranderd. Ik mis een mooie richel. Dat is een zandplaat geworden. De stroming is iets veranderd door de bredere uiterwaarden.
Arie doet gewoon mee.
Maar het is even zoeken na twee jaar en hulde de Humminbird want als we vis beginnen te vangen is het op één van m’n oude stekken en we krijgen we plotseling een paar leuke uurtje vissen. Weliswaar allemaal kleintjes maar er zit af en toe een serieuze kandidaat bij. En eentje bij Arie die had ik wel willen zien. Aanslaan , vast op de bodem maar dan begint hij te zwemmen naar het diepe. Wat een kracht de slip gilt het en en… los. Arie was om te spetteren, tjeetje wat was dat.
Maar heel veel van dit formaat.
Arie wordt er gek van die aanbeten en een gat in de lucht slaan en af en toe en dat hebben we ook een serieuze vis die zich meld. Blijft plat op de bodem staan na de aanslag en gaat dan pas zwemmen na grote druk. Dan na enkele seconden die natuurlijk minuten laten laten ze los. De grotere zijn voorzichtig vandaag.
We werpen nog even langs een favoriete kant en gaan naar de volgende stek.
Maar we liggen er midden in de zon en zogoed als wind stil. Het is warm we gaan naar de andere kant van de rivier dus we laten de boot nog even driften om deze kant uit te gooien maar met die nieuwe oevers is ook het onderwater leven verdwenen als kreeftjes, slakjes, garnalen, watervlooien en torretjes dus zo ook de aasvis.
Nee dit ruikt niet naar baars en snoek, het stinkt er gewoonweg naar.
Aan de overkant gaan we de oever uitgooien en de wierbedden bestoken. We gooien ons een tenniselleboog maar voor beiden is dit niet onze visserij. We doen gewoon liever verticalen. Komt bij dat de oever rand perfect is en de wierbedden nog niet tot aan het oppervlak komen dus onze spinnerbaits en black Minnows fietsen er gemakkelijk over en door heen maar we kunnen ze niet activeren.
Maar we gaan gewoon verder.
Hoe mooi het er ook naar uit ziet. Wel opletten op de scheepvaart. Ze varen hier met zes duwbakken twee breed zes lang of drie breed twee lang en die hekgolf is wel een meter hoog. Ook bruin van kleur dus de bodem wordt ook schoongeveegd. Gek genoeg maken ze minder golfslag dan een speedboat of jetski.
Wat een hoge golven vlak achter de boot.
Als dit voorbij dendert is dat een imposant gezicht. Ik draai de boot altijd met de kop zo’n golf in en dan is er niets aan de hand maar met deze jongens is dat niet nodig. Gek genoeg wanneer de golf ons bereikt is die geslonken tot niets. Gelukkig maar want ze varen af en aan en we zien er een paar per dag voorbij komen.
Wierbedden, stenen, paaltjes alle ingrediënten zijn aanwezig.
Maar wij kunnen ze niet vangen vandaag onze stekelige ridders van het water de baars. Laat staan het toetje een snoek.
Te zien is er genoeg.Twee dik is geen uitzondering.
Pauze, tijd voor een bruine.
Eind van de middag gaan we weer richting Spui op huis aan.
En daar pakken we nog een paar vissen.
Dat werpen valt dus vandaag vies tegen en na een paar uurtjes gegooid te hebben willen we weer verticalen. Dat is misschien vandaag wel het effectiefs. Vadertje glasoog laat zich tenminste wel zien dus we zoeken weer de randen en richels op onder water het liefst bezaait met stenen begroeid met schelpen en mossels. Wie weet zijn het ijskasten, ankers, touw een auto wie zal het zeggen wat er in de rivier is gedumpt en door de sterke stroming mee is genomen.
Het zijn geen bakken vandaag maar ik heb slechtere dagen meegemaakt.
Eentje onder uit de doos.
Je verspeelt nog wel eens wat op die scherpe randen van zeven in een keer naar twaalf meter. Daar stroomt het altijd en wat daar tegen aanligt en volgroet met schelpen en mossels. Zo aan het einde van de sessie pak ik een ouder exemplaar vol met roestplekken maar met een heel gevoelig staartje. Zo’n loodkopje gebruik ik al jaren niet meer nu alle grammen zijn rond. Ze zitten er dus als het kunstaas een beetje de kleur heeft van welke ze de gehele dag al hebben uitgekozen pakken ze alles. Het raakt het talud aan en ik krijg me er een ram op maar daarna niets meer. Haal ik binnen is de staart er finaal afgebeten. Toch maar eens dat zakje thuis opzoeken waar de rest van die shadjes in zitten. Salt & Pepper maar met een beetje blauwe gloed er in en een lange gevoelige grote schoep.
Heb er nog wel maar waren in m’n begin periode dus ook goede shads.
Als ik thuis de oude doos doorneem zie ik dat ze tien jaar geleden al goede shads waren. De zakjes zijn leeg en Salt en Pepper zie ik sowieso niet meer erbij zitten.
We gaan vrolijk door.
Maar ik heb nog wel een paar shadjes en de aanbeten gaan gewoon door, veel kleintjes maar zo af en toe een betere net geen zestig. Groter hebben we niet gezien vandaag in de boot maar door de vele aanbeten hebben we ons niet verveelt.
Het weer is fantastisch.
Verre van dat het was heerlijk vertoeven en ben blij vandaag te zijn gegaan. Van het week-end zal het druk zijn met de pleziervaart dus minder leuk om te vissen. Als je zo’n jetski heb ben je het zat alleen maar hard varen lijkt me vandaar dat ze om zich even te laten zien later zo dicht mogelijk langs je heen willen. Of dat het mij interesseer wat een mooie vaartuig ze hebben. Boeie zou m’n nichtje zeggen. Maar ze blijven dan maar in de buurt van je showen zelfs als je verkast. Nee laat mij maar door de weeks aanklooien en het liefst buiten de vakantie periode.
We gaan naar huis het loopt naar zessen. Dan zijn we eens wat vroeger thuis en kunnen nog even in de tuin bijkomen. Of naar Tinte want daar is er feest in het dorp zegt Arie. Ik zie meer een Ballantines in de tuin zitten…
We zijn er weer 26 juni 2015 en we hebben er zin in. Eerst getrailerd want dat vindt ik wel zo makkelijk. Kan ik thuis alles opladen en hoef het materiaal niet van de boot te halen. alleen te eten en gekoeld te drinken aan board en dat is het. Kan ik mooi met iedereen ouwehoeren aan de steiger voordat we vertrekken
Wim is er weer om zes uur en alles staat klaar. We nemen koffie en dan naar de trailerplaats waar het rustig is. Perfect zo geregeld. Vertrekken uit Cape Heliius doe ik sowieso al de wind Zuid, Zuid West is. Lekker rustig en een prima helling zeker als je alleen bent. Je moet toch de auto even weg zetten en de boot dan alleen laten.
Er zijn er meer die vertrekken uit Cape Helius.
Diegene die op Cape Helius slapen vertrekken ook allemaal zo,n beetje rond deze tijd zodat we allemaal in de haven van Hellevoetsluis zijn om ons aan te melden en waar ook de boot wordt gecontroleerd zoals elke ochtend.
De ene concentreert zich in z’n eentje en de ander maakt geintjes met z’n maatjes.
Ik maak een rondje en het is gezellig aan de steiger met die in mijn vak zitten en niet de minste o.a. Willem Stolk, Gerjan en Nico van Lopik, Luc Coppens, Gary Palmer, Michel Luijendijk, Ron Cuyten, Stephan Gockel, Laurent Vrignaud en ik vergeet er vast een paar. Een zware poule dus…
Foto voor John maar die heeft net zijn boot verkocht hoor ik.
De mannen uit Friesland hebben een mooi stukkie handenarbeid verricht om de elektromotor te plaatsen. Vraag of ik er een fotootje van mag maken voor m’n maatje in Engeland en dat is geen probleem. Hij wil zelfs de tekening ervan opsturen. Maar als ik John aan de lijn heb heeft tie net zijn “opblaasboot” verkocht.
Wel even de kop lijmen zegt de visgids uit Gloucester.
Loop gelijk even langs Gary die weet alles van Black Minnow’s van Fiiish Leurres en die doet even eentje voor hoe die in elkaar te zetten want alles is los geleverd. Haken, loodkoppen en shad’s. Gelukkig heb ik twee componenten lijm in de boot liggen.
The slaapt met dit weer op de boot en zwaait ons uit met koffie…
Ook Theo is er elke dag bij zowel ‘s morgens als eind van de dag want hij ligt een steiger verder. Met dat warme weer is hij op de boot te vinden i.p.v. in z’n woning en gelijk heeftie.
In een rijtje naar de startlijn.
We starten op het Haringvliet tussen twee rode vlaggen na een (toeter) signaal vanaf de marshall boten. En als al die bootjes achterelkaar door de haven naar de streep toe varen is een fantastisch gezicht.
Plaatje van Gary Palmer.
Nog een leuke foto van Gary en kornuit gemaakt wanneer we de haven uit varen naar de startplek. Voor de haven liggen de boten van de Marshalls maar daar gaat bij iedereen het gas erop. De startplaats is nu net na Tiengemeenten aan de rechter zijde voor Den Bommel. Het is heerlijk glad water en de wind door je haar is wel lekker.
Tis natuurlijk ook ff kijken hoe hard je concurrent kan dus ga ik half gas…(lol)…
We stormen over het Haringvliet het is duidelijk dat iedereen er zin in heeft en de motoren gaan voluit open. We blijven kinderen natuurlijk alleen het speelgoed is wat duurder zou m’n oma zeggen.
Daar drijven we dan tot dat het tijd is.
Als we op de startplaats zijn is het wachten op de Marshalls die de startlijn op stellen en tot dat iedereen er is. We dobberen gezellig bijeen.
Maar daar wil de Marshal niets van weten
We klessebessen wat met elkaar maar dan komt de Marshall boot en we moeten verder uit elkaar liggen. Streng, streng, streng is het wel allemaal en soms een beetje te. Moet misschien wel maar we doen toch niet mee voor de prijzen dus vals spelen is er niet bij zoals stiekem trollen langs een wierbed of in de monding van het Spui vissen op die goede plek die iedereen weet te vinden.
Michel heeft het bestuur aan board van de HSV het Voornse kanaal.
Michel Luijendijk komt langs zij en we hebben het tot dan goed naar de zin. Ik zie het helemaal zitten terwijl ik nog nooit op het Hollands Diep heb gevist. We gaan knallen op Wim’s z’n stekken.
We zijn er allemaal klaar voor.
Iedereen is er zo’n beetje en we draaien allemaal om elkaar heen wachtend op de hoorn zodat het gas open kan naar het Hollands Diep. En dan gaat het loss. Iedereen speert naar de Haringvlietbrug. We zijn niet de laatste vandaag want ik heb em bijna vol open staan m’n Yamaha’tje van 80PK en we scheren dik 50km per uur volle bepakking over het water. Dat is niets hoor want we worden ingehaald of we stil staan. Voor de brug aan de rechterkant bij het natuurgebied heeft Wim vorig jaar mooie baarzen en een snoek gevangen. Ik weet dat de linkerkant goed is dus waarom niet aan die kant. Vandaag is het Wim z’n water en we beginnen de kanten uit te gooien. Andere tactiek vandaag we beginnen met de baarzen, snoek en op het talud naar dieper misschien een snoekbaars. Het is er een grote plaat met heel, heel veel witvis. De karpers zwemmen tegen de boot aan en brasems te over. Die zitten natuurlijk allemaal achter elkaars kuit aan in deze wierbedden op het lage water. Ik heb het na een uurtje gooien wel gezien. Onbegrijpelijk dat hier geen baars of snoek zit hun bedje is gespreid zal ik maar zeggen. We gaan verkassen naar onder de brug maar deze kant is naadje. De andere kant is bezet door verschillende bootjes en onder de brug voor en achter de 5e pijler ligt ook vol. Wat nu. We gaan richting Hellegat.
Ben er nog nooit geweest maar ik begrijp er niets van dat we hier niets vangen.
Ik zie een mooie stroom naad en op de Humminbird is er ook een dieper gedeelte te zien dus nu zoeken naar een geschikt talud in dit slijtgedeelte van de stroom van Hollands Diep naar de Voorhaven. En eindelijk ik krijg een aanbeet maar mis em. Dat voelt goed. We vissen terug langs het talud en potjandorie ik mis er weer eentje. De aanbeten zijn hard en toch missen Onbegrijpelijk. We zitten goed maar wat we daarna ook proberen ik kan niets meer registreren. Dan maar richting de sluis om werpend een baars te vangen voorlangs de windmolens. we zijn er nog geen half uurtje bezig of we worden er weg gestuurd door de Marshalls. Dat is niet afgetekend op onze kaart maar we mogen er niet vissen. Net als we gaan om het wat dieper op te zoeken zien we waar we ons op de punt een tennis elleboog hebben gegooid het Shimano team een baars vangen. Dat is lekker. Is niet de eerste keer dat dat gebeurt maar dat is vissen. Kak… Depri, wel nee. kost ons gewoon een midden motor plaats. Een baars erbij zou werelds zijn voor ons in het klassement.
Dat we hier ook niets vangen geeft me te denken, kan ik nog wel vissen.
Dus gaan we richting Noorder Voorhaven om daar in de wierbedden op zoek tegaan naar een baars en misschien een snoekje. We vissen de kant uit richting Willemstad en een paar honderd meter verderop zien we dat het wel kan. Daar wordt een maatse baars gescoord en op dit hele stuk is dat dan ook de enige schub die we te zien krijgen.
Aan de overkant zijn we weg gestuurd.
Deze kant tot half Willemstad en de overkant hebben we helemaal uit gegooid.
Plugjes en spinners aan de buitenkant die Wim voor z’n rekening neemt en ik stamp m’n kunstaas door de wierbedden heen.
Na een dik uur heb ik er genoeg van. Het is best vermoeiend niet alleen het werpen maar opletten op de golfslag van het scheepvaartverkeer, de boot dan met de neus de golven in daar waar het kan. Het is minder dan een meter diep en een dikke golf kan zo schade aanrichten onder de boot. En dan weer terug naar de stek en tussen door in de ruimten tussen de wierbedden vissen.
We gaan weer terug waar ik in ieder geval aanbeten kreeg.
We gaan weer terug naar de plek waar we in ieder geval aanbeten kregen.
We zien vis bij de shad.Weer aanbeten en de staart zit zelfs op de dreg.
Toch weer niet te missen dreunen wat is dat toch. Grotere shads van 12cm gepakt met een dreg maar het helpt niets.
Dan eindelijk hebben we wat om te schrijven.
Dan eindelijk, eindelijk net als de Marshall boot ons komt controleren vang ik een snoekbaars. De eer is gered zal ik maar zeggen. De jongens helpen ons even met een foto maken en dat doorseinen van de foto want dat is een heel gedoe. Zoveel ervaring hebben we daar jammer genoeg niet mee. Ik had er vandaag iets heel wat anders van verwacht maar het wil om de één of andere reden maar niet lukken.
Omdat het de enigste van vandaag is nog maar een keertje.
We gaan richting Haringvlietbrug en proberen het daar nog even maar we hebben heel de dag gezien dat er minstens vijf bootjes lagen aan beide kanten. Waarvan er minstens drie mee deden aan de wedstrijd maar dan toch. Dat is veel de stek is overbevist en zal de eerste dagen taai zijn op dit stuk Hollands Diep. We gaan richting de rode vlaggen bij Tiengemeete
Stephan en Ulf hebben al het geluk van de wereld.
Als ik de brug onderdoor vaar zitten we zo te lullen dat ik even de concentratie kwijt bent. Ik denk al bij Tiengemeten te zijn en wil links om het eiland draaien. Gelukkig zie ik het op tijd want hier zijn wel heel veel gestreepte paaltjes die de twee meter lijn aangeven. Ik zoek eigenlijk het Ventjagersgaatje waar je door heen mag varen door het natuurgebied van 1 april tot 1juli. Maar het is zo slecht aangegeven dat we moeten zoeken als ik plotseling een hert of hond in nood ziet net achter de groen witte paaltjes. Zal ik een zonnesteek hebben maar Wim ziet het ook dus we varen wat dichterbij en zien dat het een steen is. Te laat, we varen met de schroef al op een steen net als ik em in z’n achteruit gooi. Dat is mooi kak. Maar dan komt ook Stephan Gockel en Ulf Stürmer aan blazen met een dikke 50km per uur. Ze vergissen zich ook net als ik en denken al bij Tiengemeenten te zitten waarschijnlijk voorral omdat wij er ook liggen en willen ons vriendschappelijk voorbij stuiven. Die varen zich zo te pletter op de stenen dus wij staan alarm te zwaaien in de boot en roepen stop, stop, stop, stones, stop, stenen, stop. Ulf vraagt aan Stephan wat zijn stones voor beesten en die weet het ook niet maar plotseling begrijpt hij het en gooit het gas eraf. De boot planeert netjes alsof het zo moet, valt stil boven op de stenen. Gelukkig geen schrammetje aan de schroef. Stephan kan de boot zo weer voorzichtig naar het diepe aan de rand van het talud duwen. Die zijn ons eeuwig dankbaar want met die snelheid op de stenen varen had catastrofaal afgelopen.
Michel Luijendijk geeft een sleeppie.
Voor ons heeft het meer duidelijk meer gevolgen. De boot rammelt aan alle kanten met die kapotte schroef. Stephan gaat zich eerst melden bij het verzamelpunt om op tijd binnen te zijn voor de wedstrijd. Ook om ons ook af te melden en hoe het er voor staat met de BassBuster. Hij komt ons daarna wel ophalen. Maar Michel was ook al in de buurt om de rode vlaggen te plaatsen. Die hoorde over de walkietalkie al dat er een boot met moeilijkheden was gemeld door andere deelnemers en sleept ons richting Hellevoet.
Tijd voor een kippenpootje zonder nasi.
Balen allemaal natuurlijk mijn stemming is een ietewat gedaald richting nulpunt. Als een boer met kiespijn zeggen ze dan geloof ik. Nu ik kan je vertellen dat ik dat met een aspirientje niet over gaat. Maar nu is er wel tijd voor de overgebleven drum sticks gemaakt door Henny van gisteravond en dat maakt weer veel goed. Heerlijk zijn ze en goed koud gebleven in de vriestas met koel elementen. We worden even later overgenomen door de sleepdienst. Die heeft er een zware dieselmotor in liggen en die kan vol gas varen zegt hij. Even later gaat het toch wat gas terug want de diesel moet hard werken zo aan de zwarte rook te zien. Maar daarna kachelen we toch nog met 15km richting thuishaven. Ik heb Wim meegestuurd naar het Dok in Hellevoet met Michel zodat die de paperassen, de adminstratie kan afhandelen bij de WPC officials. Ik ruim alles maar vast in de boot op dit gaat nog wel even duren voordat ik bij de trailerplaats ben.
Bij Tiengemeten wordt het overgenomen.
Ik bel met het thuisfront om het één en ander te regelen. Ik wil morgen de laatste dag nog wel mee doen. Ik moet wat goed maken van die twee waardeloze dagen die ik tot nu toe heb vervist. Joop m’n vismaatje krijg ik niet te pakken op twee 06 nummers en een huis telefoon. Ik heb zijn schoonzoon Bert Welgraven nodig van Watersportbedrijf De Graaff uit Dordrecht. Ik heb met Bert op de Middelbare school gezeten in Dordt en dan kom je hem jaren later terug als de schoonzoon van je vismaatje in Hellevoetsluis. Klein wereldje is het. Daar weet ik zeker dat ze een Yamaha Propeller van mijn maat op voorraad hebben. Nu komt het goed uit dat Wim al op vaste land is. Die kan mooi naar Dordrecht rijden om die propeller op te halen.
Voor en achteruit dan ziet de schade er zo uit.
Als ik weer in Hellevoet ben, de schade op neem en er maar een koud biertje op neem komt Wim er ook aan vanuit Dordrecht. Dat hebben we in ieder geval goed geregeld zo.
Boot gaat gelijk aan het infuus gelijke Kit van de Knight Ryder.
We eten eerst wat en daarna moet ik gaan sleutelen. Wim gaat douchen want die heeft in het huisje van vrienden op CitaRomana geen warm water. Nu zit hij altijd voor op de boot met aflandige wind maar ik verdenk em ervan dat het misschien daarom wel komt van onze slechte vangsten (lol).
Tegen middernacht als iedereen al ligt te maffen ben ik klaar en is alles pico bello met de boot. Denk niet dat er wat met het staartstuk aan de hand is op een paar vette krassen na. We doen weer mee morgen maar nu wil ik naar m’n bedje om kwart over vijf gaat de wekker weer…
Dan eindelijk na een slechte nacht slapen staan we er op 24 juni 2015 op de steiger bij het Dok om de boot te laten controleren, onze instructie’s op te halen. Er moet een nieuwe Navronic kaart in de Humminbird maar ik zie nog steeds niet de zones. Hoor ik van Willem Stolk die naast me ligt dat je dat moet aanvinken diep in C-niveau in je programma. Zal wel maar ik kom er niet uit en laat de kaart er zo in zitten.
Voor mijn buurman is alles gesneden koek en hij is zeker één van de deelnemers die kans maakt op de hoofdprijs. Met Luc is hij die het water op zijn duimpje kent dus dat zal een spannende strijd worden tussen die twee.
Willem Stolk is relaxt.
Heb Willem voor het eerst een paar maanden geleden ontmoet bij een lezing in Zeeland en dat was best interessant hoe hij dacht van de water kwaliteit en de visstand in ons water. Samen met de andere vissers komen er toch een paar denk wijzes naar voren waar je later wat aan heb.
Nu is het wat anders we laten niet te veel los.
Dus naar dat soort lezingen ga ik meer heen je steekt er altijd wat van op. Zo is hij ook niet te beroert om te vertellen dat we naar voren moeten om een instructie koffertje te halen en die navrionic kaart er in te proppen.
De twee grootst kanshebbers liggen naast elkaar.
Nog even een praatje met Luc gemaakt en die is zeer zeker van zijn zaak. Het gaat allemaal best lukken zegt hij.
Zo is het een gezellig klupje aan de steigers.
En iedereen is wel met wat bezig aan z’n boot om alles in te laden en wachten op controle. Bij mij is alles al picobello klaar om te vissen. Dat is het voordeel em uit de stalling te halen. Alles is al klaar om te knallen
Ik mis er wel eentje die ons elke dag uitzwaait, ohnee daar fietst hij.
Ga eens kijken of Wim onze instructie doos kan vinden op de kade. Daar heeft Ralph de Kock met Wim van Namen en Leo Munter van Hengelsport vereniging Het Voornse Kanaal o.a. het maar wat druk mee om alles in goede banen te leiden.
Iedereen krijgt zijn eigen instructie doos.
Daar vindt ik Wim in de rij wachtende om onze spullen in ontvangst te nemen. Hij heeft dit allemaal al eens eerder meegemaakt dus is hij gebombardeerd, of hij nu wel of niet wilde tot de administratie aan board.
Ja Ralph die is voor ons.
Daar zitten kaarten in, een telefoon om de vangsten door te geven en ook met een zender (app) zodat ze ons kunnen volgen op het water hoe hard je vaart want trollen mag niet maar ook waar je vaar want je mag niet in de vaargeul vissen, in havens en mondingen van rivieren, natuurgebieden, kreken, b.v.
Beetje hulp kan geen kwaad.
Nog de laatste instructies en we zijn er klaar voor. Als eerste vertrekken de boten die naar het Hollands Diep moeten varen dat is wel zo eerlijk en wij starten een uurtje later. Dat zal morgen anders om zijn
De mannen die op het Haringvliet het uit moeten vechten zijn er nog.
De sfeer is gemoedelijk want er is niet van te zeggen. Wie vindt als eerste een bepalende stek en vangt drie snoekbaarzen zodat je de rest van de dag al werpend baarzen en een snoek kan gaan vangen.
Eindelijk wij mogen ook.
Maar dan krijgen we te horen dat wij nu ook mogen vertrekken. Ik vindt dit allemaal best spannend gaan worden. Kan ik wat vangen tussen die grote jongens.
Tis dringen bij de start.
We moeten starten tussen twee vlaggen op het water voor Hellevoet en iedereen wil voor aan starten en dat valt niet mee je boot goed te houden met die wind en stroming. Kan er wel om lachen, niet te hard natuurlijk want ik doe net zo hard mee de boel warm houden.
Dan gaan we of beter ze.
Maar als de toeters gaan dan spuit iedereen weg. Ik zal dat morgen net zo doen maar vandaag heb ik er schik in dit zo te doen. Ik kan ze toch niet bijhouden en als eerste op de beste stekken te belanden.
Wat doe jij nu vraagt die zich af.
De foto is van net voor de start maar de Marshall vond het wel een vreemde manoeuvre. Ik draai rustig de boot richting werkhaven en ga op m’n top stek liggen. Ze zijn een beetje verbouwereerd in de Marshallboat en na een paar minuten komen ze langszij. Hou je de vijftig meter vanuit de haven in de gaten roepen ze en we knikken natuurlijk en ik ga een paar meter tegen m’n zin eigenlijk naar buiten vissen. Krijg ik er gelijk een flinke dreun op mijn hengel en ik denk “hangen” maar na een paar meter inhalen loss ik em. Die Marshall moet er om lachen. Had ik bijna de eerste vis van het toernooi gevangen. Tja Bijna is niets, en dat zal ik meer gaan meemaken. Hij knijpt een oogje dicht want ik zity echt op het randje en laat ons daar maar aanmodderen. Maar na een dik half uurtje verkassen we want ik krijg wel tikkies maar te weinig om te slaan en als ik sla is het een gat in de lucht.
Dit formaat vissen lukt wel maar zijn te klein.
En de vissen die ik vang zijn te klein en doen niet mee in deze wedstrijd om gek van te worden. Aanbeten zat maar niet het goede formaat dus.
Controle wat we doen en wat we in de boot hebben.
In tussen tijd krijgen we de tweede controle en daarbij zal het niet blijven vandaag. Ik heb niets te verbergen dus kom maar aan boord of ik de regeltjes omzeilt.
Maar we blijven dreumesen vangen.
Maar we blijven kleine spul vinden en werpend in de wierbedden is het al niet beter.
Die moet nog ff groeien.
Daar vang ik dit soort baarsjes die net een paar cm missen om mee te doen, ze halen allemaal de 27cm niet.
We maken er een foto van maar vrolijk worden we er niet van.
We krijgen dus op alle stekken aanbeten genoeg maar ik heb heel veel missers en losse = een meterje mee komen en ze spugen de shad uit. Mis zelfs een keer het staartje en hoe vaak hij niet om de dreg heen geslagen is zijn niet te tellen. Ik hoor later o.a. van Mario Roobol en Michel Luijendijk, en daar hebben ze een goed punt dat er meer vissers waren die dit ondervonden. Het zou waarschijnlijk komen omdat een paar weken geleden ook de Predatortour 2015 European Chamionship met 50 teams zich hier weer heeft afgespeeld op dit water. De plas is groot maar zoveel geweld op de stekken is een beetje te veel van het goede om spontane dreunen te verwachten.
Volgend jaar dus weer dezelfde situatie.
Als dan de een paar weken later de World Predator Classic start en er weer 50 boten flink gaan oefenen dan weet je dan het taai zal worden. Er wordt weken van te voren het water verkent door al die teams dus al de top stekken zijn overbevist. De vissen weten het nu dus zo langzamerhand wel en zijn voorzichtig geworden. Vandaar al die voorzichtige staart een beten die ik moet incasseren.
Dan denk ik dat is em, de dagprijs.
Maar dan eindelijk krijg ik een serieuze tik op de hengel en voel gelijk een betere vis. Wim pakt gelijk het schepnet bij het zien van mijn kromme stok en het duurt even voordat ik controle krijg onder water maar dan voel ik het al. Het is ff knokken maar dan zeilt hij naar het oppervlak. Een brasem, een dikke platte zoals de wedstrijd vissers het zeggen heeft de shad gegrepen.
Weer terug in de haven lichtjes balend over het resultaat.
Met heel veel aanbeten en één maatse snoekbaars moeten we het jammergenoeg doen vandaag. Het was een heerlijke dag om te vissen maar omdat dit om het echie gaat ben ik niet echt tevreden. Had er veel meer van verwacht eerlijk gezegd want de laatste tijd ging het best lekker. Alleen jammer dat ik het pas een week van te voren wist dat ik mee kon doen. Heel de week daarna met die harde de ene dag Noord dan NoordWesten of zelfs Zuid en dat veranderende zelf op de dag. Die wind Bfr 5-7 was er weinig aan om voor te vissen. Om lekker te vissen moet het weer een beetje constant zijn met niet te grote (druk) verschillen.
We staan op plaats 18 ermee de eerste dag en dat is ver onder de maat. Dan moet morgen de kennis van het water van Wim het verschil gaan maken. Dan gaan we naar het Hollands Diep
Snel de uitslag verifiëren en de boot terug brengen naar de helling.
Wim brengt ons kistje naar de organisatie en doet de administratie terwijl ik de boot opruimt alvast voor morgen. Daarna speren we naar de helling van de haven van Cape Helius waar we hebben getrailerd vanochtend.
Als ik thuis komt is er een pakketje van een vismaatje binnen gekomen.
Met Gelukkig met een dag vertraging zijn m’n Black Minnows binnen gekomen en moet ik nog even aan de bak om ze in elkaar te zetten nadat ik de boot heb afgetankt, lekker bami te hebben gegeten van Henny met kippen drum sticks. Ze zijn als extra inzet met wat ik al heb om over de wierbedden te vissen. Die heb ik zeker morgen nodig om aan m’n aantallen baars en snoek te komen en er nog wat van te maken…
Wil je even wat zeggen tegen het Amerikaanse publiek thuis, tuurlijk.
We zijn ingeschreven, de boot is gecontroleerd op 24 juni 2015 en het is nu wachten tot dat iedereen klaar is voor de vlaggenparade. De sfeer is fantastisch en iedereen heeft tijd voor elkaar. Vooral onze buitenlandse gasten die filmen en fotograferen dat het een lust is voor het thuisfront. De sponsors moeten wel weten waar hun centen blijven
We zien wat andere deelnemers en met sommige is er gelijk de klik van meedoen is belangrijker dan winnen. We willen alleen niet allemaal laatste worden. Van de grote jongens is moeilijk te winnen die steken zoveel tijd in dit water dat is niet te doen als gewone sterveling. Die monitoren bijna iedere dag hoor ik in het veld. En als je zoveel tijd er in steekt dan met respect ben je de beste dezer dagen. Respect. Petje af voor die gasten hoeveel tijd ze er in steken mag, nee dan win je met overmacht.
Ik ontmoet er leuke gasten.
Kom ik Gerjan van Lopik tegen na het inschrijven op het evenementen terrein en we hebben gelijk een goede match. Zal de volgende dag anders zijn als hij incognito zit achter een grote zonnebril in de boot bij Middelharnis met tegenlicht. Krijgen we beide bijna een gele kaart terwijl ik een ondermaatse baars vangt werpend tegen het talud. Ik kom vanaf de gele boei en hij komt de haven rond draaien en we willen beide onze drift afmaken. Daar was de Marshall het niet mee eens en we werden weg gestuurd (Eén van ons moest wieberen). Wij wilden toch richting de molens maar wilde graag nog even de havenmonding uit gooien. Gerjan had waarschijnlijk hetzelfde idee en na en hallo ohh ben jij dat ging hij richting sluisje Dirksland. Maar alles is goed gekomen en ‘s avonds kunnen we er beide om lachen op de steiger. Ik herkende hem echt niet tegen het zonnetje in.
Zaken gaan gewoon door.
Het is nu wachten en klessebesse met elkaar. Jezelf voorstellen en afwachten tot de vlaggen parade begint.
Iedereen gaat met elkaar op de foto.
En daar heeft Marianne Pfister het maar wat druk mee om het thuisfront in Amerika te entertainen. Moet zeggen dat het ook een hele leuke spontane meid is.
Wordt nog geïnterviewd voor TV door de Amerikaanse vis CrackMarianne Pfister Huskey, ze is verkozen als beste Walley visser door haar colega’s in Amerika dus dat wil wel wat zeggen.
En warempel ik moet ook nog een stukje in vullen op haar filmpje als beginnende wedstrijd visser. De local van Hellevoet zullen we maar zeggen en dat doe ik natuurlijk graag…
Matzuo Pro Marianne Huskey takes us on a tour of the opening ceremony for the World Predator Classic 2015. #WPC
Maar dan is het eindelijk zover we kunnen de Marshall boten volgen richting de uitgang van de haven dat keren op het Haringvliet en weer terug. Veel is het niet maar vanaf de kant is het een fantastisch gezicht. Vooral als die mannen met 225PK de motor wat omhoog draaien en het gas er even op zetten. Een dikke fontein is het gevolg. Niet bij de brug doen want zover komt het water wel en zou de gehele brug onder water staan met de mensen erop.
We starten met de vlaggenparade.
Vlak voor dat we aansluiten maak ik kennis met Andrew Race de Manager van Reuben Heaton Ltd onze sponsor en Mike Gerritsen de Nederlandse dealer. Natuurlijk doen die gelijk mee want ik heb reddingsvesten genoeg aan boord.
Foto’s vanaf de boot.Foto’s vanaf de kant gemaakt door Armand.De Hof Fotograaf van de BassBuster.
Iedereen heeft het naar de zin op de boot zowel aan de kant. We worden zelfs toegezongen door de bewoners van de Oostkade, bedankt Birgit de leukste havenmeester van Hellevoet. Fantastisch was het.
Tja die fenders hadden we even binnen moeten halen m’n Opa zou me een flinke tik geven.
Bedankt Wim Arkenbout ook voor de echte Hellevoetse vlag. Was trots em te mogen laten wapperen aan board van de BassBuster en ook met de parade naar het kanonschot.
Rondje buiten de haven en in colonne weer terug.
We varen de haven uit en weer terug. Het weer is heelijk en dat belooft wat voor morgen.
Dan rustig terug naar de steiger. Wij trailern de boot want ik vertrek vanuit huis. Wel zo makkelijk want ik hoef dan niets uit de boot te halen qua hengels etc. en kan de accu’s opladen, benzine tanken. Dus wij varen naar CittaRomana. eerst achter het muziek korps aan voor de toespraak van de burgemeester en het kanonsschot….
Kom op Hellevoet.
Het is hardstikke leuk onder elkaar en we hebben de grootse lol. Ik weet niet hoe dit overkomt aan de kade maar de bekenden die ik ziet en hoor ik later dat het hartstikke leuk was. Zag o.a. Arie met Annet en Brett die niet wilde opstappen, Leo was er en Theo natuurlijk, Mirabel de verschrikkelijke Only Big Predator Hunter, de vinder van de echte grote vissen en natuurlijk Mario die het allemaal nog een beetje moet leren….
Nog even de vlag geheel laten uit wapperen daar waar we worden toegezongen voor de Oostkade.
Wel vraag ik even of er over een klein uurtje nog wat te eten is maar dat is geen probleem er is genoeg dus we gaan de boot eerst weg brengen na de vlaggenparade dus nu eerst achter het muziek korps aan voor de toespraak van de burgemeester en het kanonschot….
Vlaggenparade.Op de Oostkade richting naar het havenhoofd en het kanon.Toespraak en kanonsschot.
Luc Coppens en Jeremy Staverman de winnaars van vorig jaar mogen het kanon afschieten. Jammer geen foto van gemaakt. Te druk met de mensen om me heen.
Nieuwe vrienden zijn zo gemaakt.Stopt er een auto en vraag ik toch de bestuurder er een plaatje van te maken.
Nu snel de boot thuis afzetten men Henny ophalen. Die heeft ondertussen het winkeltje afgesloten en de honden uit gelaten en gaat mee om nog wat van het feestje mee te maken.
Hond in de pot.
Maar als we aankomen om negen uur dan is iedereen net klaar met eten of al naar z’n mandje. En wat vanmiddag zo lekker rook is in rook verdwenen. Op tot de laatste kruimel. Een beetje sla is er nog. Dat hebben ze snel gedaan. Iedereen zal wel net zo’n trek er in hebben gehad als ik want iki ben uitgehongerd. We krijgen nog wat te drinken van onze Engelse Nikon gebruiker maar die kan er ook niets aan doen dat er zo weinig te bikken was. Henny kan nog wat brood regelen uit de keuken met een stukkie kaas. Wat een domperd op de ozo gezellige dag. We hadden in de Kerkstraat moeten blijven waar Armand en Norma aan de spareribs zaten op het terras na de vlaggenparade. Maar ik wilde alles mee maken tussen die gasten maar de meeste zijn al vertrokken want morgen weer vroeg op. Dat weten we dan voor volgend jaar. We moeten opschieten en naar de frites boer een broodje frikadel halen voordat die ook dicht is. Wat een zeperd zo einde van zo’n leuke dag….
Het begint al lekker druk te worden op het Haringvliet. Dinsdag 23 juni 2015 twee dagen voor de wedstrijd van de World Predator Classic is iedereen druk aan het verkennen en aan het voorvissen op de bekende stekken. Maar het valt niet mee met die wind op het Haringvliet. Minstens Bfr 6 is de spelbreker vandaag. Maar eind van de week wordt beter weer verwacht.
Het was lastig vissen op het Haringvliet. Bodem houden met je shad is lastig. Ik ga langs wat stekken maar kan geen aanbeten registreren. Alleen in de boot is het ook lastig. oppassen ook dat de lijn niet in de elektromotor verdwijnt.
Het was weer lastig vissen.
Aan de zuidkant valt het niet mee daar komt de wind vol over het Haringvliet heen gedenderd. Maar achter het meeuwen eiland als de wind even iets minder lijkt is het wel te doen en probeer ik het hier werpend of ik de dag nog goed kan maken met een baars of snoekje. Maar deze dag gaat de boeken in met nul vissen. Zit er ook een beetje door heen na al dat geschommel, de boot op koers houden en vissen tegelijkertijd.
Bij meeuwen eiland met wat spinnerbaits, plugjes en fischh gevist.
Dus na een zes stekken te hebben uitgevist bel ik Wim Arkenbout die woont in de haven of de koffie bruin is. In de haven is het het mooiste weer van de wereld maar als je dan naar buiten kijkt zie je witte schuimkoppen op het water. Als ik dan ook twee bakkies gedaan heb vindt ik het welletjes. Ik vaar daarna naar de helling en ga er uit.
Bij thuiskomst wacht een verrassing.
En bij thuiskomst zie ik me op de deurmat liggen. Ik sta in de krant met een mooie snoek in m’n handen. Ja dat is helemaal leuk.
En nog één.
Zo ook in de tweede krant die ik open slaat. Ben geïnterviewd door Karin en Kevin. Ik doet mee met m’n eerste roofvis wedstrijd met de boot en dat op mijn thuiswater het Haringvliet. Het Hollands Diep is een ander verhaal maar van de drie dagen zit ik er dus daar maar eentje en dat geeft goede hoop. Wim m’n vismaatje voor deze dagen (Wim Wigboldus) heeft er wel gevist dus die dag zal hij de stekken moeten aanwijzen waar we gaan vissen. Vorig jaar heeft hij er goed gevangen en alle drie de predators in de boot kunnen vissen de snoekbaars, baars en snoek dus dat zit wel snor.
En een derde.
Dus m’n buitenlandse vrienden de meeste tegenstanders hebben er meer gevist als ik op beide wateren. We zullen het zien en ben blij dat ik dit mee kan maken. Want het is een heel groot spektakel en dan tussen al die professionals te vissen lijkt me fantastisch. Je moet een beetje mazzel hebben tussen al die snelle boten en op tijd op je stek zijn anders is die bezet. Twee of drie vissen meer scheelt zo vijftien plaatsen. Ik kijk er naar uit.
Ehh pardon… Een internationale bekendheid, zag ik zojuist ook in het filmpje op FB 😀
–
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN5515Wp2.jpg525787Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-06-23 12:08:002023-05-21 12:52:59Was niet alleen op het HV
