Het Haringvliet ziet er fantastisch uit op 12 november 2015 ‘s middags om 13.00 uur als ik er in gaat voor een middagje vertikalen. Bewolkt helder weer met een kabbel Bfr 2-5.
Heerlijk en weer kan het warmte pak in de kast blijven
Nu wel wolken aasvis, miljoenen moeten het er zijn voetbalvelden zo groot trekken er scholen voorbij.
En nu op m’n vaste stekken niet ver varen van de helling is de aasvis er wel in grote aantallen. Wat een grote scholen vis is er op de Hummingbird te zien. Frappant is dat de Hummingbird 998 er af en toe twee meter aangeeft op 14 meter diepte. Zo dik is de laag vis dat de sonar er niet doorheen komt om de bodem te meten.
Direct een dreumes.
Als ik de MinnKota op “Ankeren” zet de hengel klaar maakt en de shad overboard gooi om hem te leren zwemmen haal ik de bodem niet een. Direct een rammm erop en ben bijna m’n hengel kwijt want was er niet op bedacht.
Vandaar die dreun.
De vissen knallen er werkelijk op en de shad is af en toe moeilijk te vinden. Het zijn allemaal dezelfde formaat vissen net in de vijftig. Maar door de hoeveelheid beuken en ook missers is dat niet erg. De kwantiteit overheerst vanmiddag wat een feest. En dat is niet te geloven als je ziet hoe diep de shads zitten waar die beuken vandaan komen. Zo agressief dat ze zijn terwijl er vreten zat moet zijn op dit moment om ze heen. Hoe kan dat denk je dan. In iedergeval de LunkerCity’s van 3.25” S&P Silver Phantom doen het fantastisch vandaag.
Het gaat geweldig.
Ik laat de boot over het talud dobberen net buiten de school vissen en als er aanbeten zijn dan anker ik en het feest kan beginnen. Het is werelds vandaag.
Op de zandplaat.
En als ik dan eigenlijk ongewild door de wind beland op de pas gevormde zandplaat eigenlijk van het opgespoten strandje dat weer is ingenomen door de sterke stroming van de vaargeul van het Haringvliet ga ik baarzen vangen. Geen kastelen maar heb weer een fantastisch uurtje.
Groot zijn ze niet maar weer een fantastisch uurtje.
Heb nog niet veranderd van shad en waarom zou ik. Het zijn geen Spui baarzen maar deze zijn ook fantastische sport. Als ik er eentje mis hoef ik alleen maar de shad te laten vallen, even wachten een klein tikje is al genoeg en anders daarna weer een sprongetje van de shad en ramm… ze pakken hem. Het zijn gewoon dikke scholen baars om de wolk aasvisjes heen en waarschijnlijk, en dat is snoekbaars eigen pakken de baarzen de visjes van de zandplaat af die de snoekbaarzen de staartjes hebben af gebeten. Die halen dat dan later op. Vandaar dat je ook de grote snoekbaarzen op dood aas pakt bodem gericht vissen dat, dan wel en niet half water. Grote snoekbaarzen zie het als je eigen opa die doet ook geen hordelopen meer dus als die makkelijk aan zijn foerage kan komen hangt hij om kleiner scholen soort genoten rond en profiteert van dit gedrag. Maar daar hebben we het al uitgebreid gehad in vorige BassBusterAvonturen.
Dan valt het stil terwijl de aasvis er nog is.
Maar dan valt het stil en ga ik ze zoeken maar vinden doe ik ze niet meer. Langs heel Hellevoet en ik denk er over om naar de overkant te gaan als ik weer terug bent op m’n begin stekkie. Ik zie Robert weer aan komen die was er om twee uur ook al en vraag of hij mee wil varen en dat vindt hij wel leuk. Hij moet vanavond naar Centerparcs in Weert en daar kan ik em wel wat over vertellen. Weert dan wel te verstaan ik ben daar m’n diensttijd begonnen bij de KMS. De IJzeren Man, de Munt en Carnaval we hebben het er over en dat kan allemaal want de aanbeten blijven uit.
Robert vist niet maar is er elke dag als zijn werk het toelaat soms zelfs twee keer op de Punt te vinden.
Hij moet zijn tas inpakken om te beesten in het zuiden net in Limburg onder Eindhoven met wat vrienden maar hij is zo overgehaald als ook Leo die net wakker is van zijn dienst nog even komt instappen. Die was zo warm om nog een paar uurtjes in de schemer mee te pakken. Sorry Monica maar de kip met Pompurie moet een portie worden opgewarmd wat later op de avond.
We pikken Leo ook nog even op voor de beste tijd van de dag.
Twee van die ECT gasten aan board is wel lachen hoor. Wat die allemaal mee maken, ik hoor dat wel aan de stamftafel in Warung Freek van Huib en Theo twee oudgedienden dus weet een beetje waar ze het over hebben. Ben er natuurlijk voor m’n beroep enkele malen geweest om te fotograferen maar op de werkvloer zal ik maar zeggen is toch het leukste de anekdotes aan te horen.
Vindt die prima.
Robert heeft niets met vissen maar vind het wel leuk om mee te klessebessen op de punt met de Buckaroo’s. Ik heb nog met em gevoetbald vijftien jaar geleden toen hij net van de jeugd afkwam naar een senioren elftal en ik afbouwde bij v.v. Nieuwenhoorn. Dan kom je elkaar weer tegen bij het vissen. Hij werkt samen met Leo bij de grote container afslag in Europoort en speelt daar met dozen.
Mooi Robert de fotograaf is aan board.
Maar het is niet wild vanavond met vergeleken vanaf de kant gisteravond maar toe stond de wind er met Bfr zes er boven op.
Voor de rest valt het tegen.
We zijn vol goede moed maar het is niet wat we er van hadden gehoopt. Waar zijn ze gebleven. Gister eind van de middag naar het donker toe vanaf de kant kon het niet op qua aanbeten maar over die mosselrand halen was een ander probleem. Elke worp tegen de wind in voordat de shad de bodem raakt kreeg je er een verschrikkelijke beuk op. Dan ging het een metertje of dertig met de slip bijna dicht uiterste spanning op de hengel maar omhoog kwamen ze niet en doken dan de mosselrand in. Koste me wel een doosje shads en Robert lag helemaal dubbel. Score drie mooie vissen, een lege shad doos, lamme schouder, dito pols en elleboog van de dreunen en zat heel de avond meer te knopen dan te vissen.
Maar dan eindelijk.
Maar dan eindelijk loon naar werken ik vang een redelijk formaat Zander, een snoekbaars waar ik reuze blij mee ben en onze huisfotograaf Robert kan aan de slag.
Er is altijd baas boven baas aan board.
Maar dan is bijna Leo zijn hengel kwijt, wat een beuk em vangt de mooiste van de dag een dikke zeventiger. Die zet Robert wel even mooi op de foto.
Ik mag er nog twee vangen.
Ik mag er ook nog twee vangen op het nieuwe kunstaas van Rapala wat we kregen in de goodybag tijdens de WPC. Je moet er mee een soort van jiggen op de bodem geleerd van Laurent Vrignaud in Frankrijk want meer kan ik er niets over vinden ook niet op Youtube.
Ze pakken het van de bodem op.
Nu we met z’n tweeën vissen kan ik het mooi uit proberen of het werkt en dat doet het dus. Even weer een andere beweging op de bodem en ze pakken het van de bodem op. De vissen zijn maar net gehaakt op het pintje van de haak in het buitenzijde lip. Zodra de spanning van de lijn is in de boot valt het kunstaas er al uit Maar in het pikke donker dan is het ook hiermee afgelopen. We kunnen ze niet meer trickeren. Of zou het zijn omdat ik weer ben overgestapt op de shad. In ieder geval vinden we het nu welletjes en gaan naar de trailer helling en zoeken de Stammtisch op bij WarungFreek
Als ik dan aan de Stamftisch m’n trol aas laat zien wat hij op you tube heeft gezien.
Leo heeft op youtube wat troll aas gezien en ik haal het een en ander uit de boat. Daar wil ik volgende maand echt m’n best mee gaan doen want tot nu toe heb ik er weinig over te vertellen. Heb er nog geen aanbeet mee kunne trickeren daar moet ik nog veel meer tijd aan besteden. Maar als ik wat uit de oude doos laat zien dan heeft hij dat nog nooit gezien en misschien moet ik daar ook weer eens mee aan de slag. Dat was tien jaar geleden goud dus waarom nu niet. Zou een prijsvraag kunnen maken want wie weet waar we dit vroeger voor gebruikten….
Geen aasvis, geen Predators en zeker geen Vadertje Glasoog. Het is fantastisch weer zondag 8 november 2015. Zonde om thuis te blijven want het is ook goed vertoeven in de tuin maar het uitgebloeide spul moet maar even wachten met enkele reis via de groenbak.
Licht golvend Haringvliet met een middag zonnetje en ik lig er zondag 8 november om één uur in. Als enigste want ik zie heel de middag geen enkele andere bootje. Het warmte pak kan thuis blijven maar de roofvissen geven ook niet thuis vandaag. De laatste weken lag het Haringvliet vol met spelt aas maar waar is dat gebleven. Zie af en toe wel een wolkje op het scherm maar die grote plakkaten jonge visjes zijn er niet.
Wel is de shad helemaal verdwenen.
Voor Hellevoetsluis is er geen leven en moet het doen met twee dreunen deze middag voor Hellevoet van de Heliushaven, bunker, vuurtoren, werkhaven tot aan de terrasflats toe. Ik kan nog wat aan m’n tint doen en dat is het. Dan maar wat trollen proberen als ik het strandje bereikt aan de Zeedijk maar tot aan het licht van Oudenhoorn blijft het stil aan de andere kant van de lijn op een enkele waterplant na. Voor Oudenhoorn nog even gevertikaalt natuurlijk.
Het is 8 november, wat een weertje.
Maar het mag vandaag niet zo zijn terwijl we donderdag 5 november nog zulke mooi vissen vingen. Was ook niet wild (https://bassbuster.nl/2015/11/05/eindelijk-testen/) want toen maakte het laatste uurtje alles goed wat zo vaak gebeurt. Je hoopt er op maar vandaag wordt het een vroegertje. Ik wil er voor donker uit en dat is vroeg tegenwoordig.
Dempen ze een gat van 25 meter…
Wat zijn ze voor Oudenhoorn aan het doen. Linke boel en hopen dat het niet gaat stormen. Enkele meter is het nog 20 meter diep. Dat zand zakt er dan zo in weg. Net als voor Hellevoet bij de vuurtoren. Daar is al het zand van het pas opgespoten strandje alweer de vaargeul in gezakt.
Nieuw eilandje voor Oudenhoorn. Aan het eind van die krib loopt het heel stijl naar dertig meter.
Daar was het 4 naar 25 meter en de 14 meter talud is al helemaal verdwenen naar een zandplaat en het is er nu drie meter. Dat zal niet lang duren want het water afvoer vanuit het binnenland zal alles weer meenemen met samenwerking van de najaars winterstormen. Wat een geldverspilling om dat strandje maar steeds weer te verbreden. Misschien eerst een damwand slaan met daarvoor dan die stenen wal. We gaan er uit. Wil morgen weer eens proberen. Wat een weertje is het ervoor om op het water te zijn.
Eindelijk, het zit er allemaal op 5 november 2015. Het heeft even geduurd maar ben benieuwd of alles het doet. Spannender is of het niet stoort op elkaar. Door de verkeerde voorlichting van Marco die vertelde dat alles het zou doen op de Onix systeem en nog veel meer snufjes en rand apparatuur komt er aan ben ik overstag gegaan.
Op het nieuwe systeem van Hummingbird passen dus niet de Cannons Downriggers MAG 20T die ik heb al was dat wel belooft. Jammer maar gelukkig nog m’n oude 998 nog niet verkocht omdat ik de goede sensor, de transducer voor de Onix nog niet had. Ditmaal dus wel enig geluk in deze soap.
Marco plaatste de Onix 8 in het netwerk.
Maar donderdag 5 november 2015 kan ik dan eindelijk alles gaan uitproberen of het werkt. Volgens Marco gaat dat niet twee transducers naast elkaar want ze hebben dezelfde frequentie. Tegen beter weten in dus heb ik ze toch naast elkaar geplaatst omdat ik aan de andere kant van de spiegel de achterzijde van de boor gewoonweg geen plek heb door de backtroller.
Ik heb in ieder geval beeld.
De Onix werkt nu tenminste ik heb diepte, 2d en side imaging. En terwijl we zitten te vissen zit ik te rommelen met de apperatuur. Ik ben de afstandbediening vergeten in de auto op de helling en moet dus de backtroller gebruiken. Nu weet ik pas wat ik mis met het gemak van een front troller in deze golfslag en wind. Je verlei zomaar meters als je even niet oplet van je vis stek. Wat is dat anker knopje toch verdomd handig met I-link.
Nu nog het beeld herkennen.
Dus na een paar uurtjes aanklooien en een rand een paar honderd meter te hebben uitgevist voor de Haringvlietdam van zeven naar zelfs vijfentwintig meter om een aanbeet te forceren maar nee hoor we nokken af na een tweede stek uitgevist te hebben bij de gele boei en zijn om half tien weer bij de helling om de afstandsbediening uit de auto te halen.
Zou dat een wolk aas vis zijn.
Voor de vuurtoren, de bunker en de werkhaven kunnen we ook geen vissen trickeren. Wel zien we een Duitse ploeg voor de vuurtoren een dreumis vangen maar dat is alles wat we om ons heen zien. We zitten inmiddels met z’n vieren nu op dit stukje water te vissen. We vertrekken naar de overkant richting Dirksland en daar zieb we eindelijk iets wat op een wolk aasvis lijkt.
Volgens Leo wel.
En volgens Leo is dat gevonden en pas om half één, na vijf uur vissen vangen we de eerste vis gelijk wel een hele mooie in de zeventig centimeter.
Hij spuugt een platvisje uit.
Het is een mooie snoekbaars een dikke zeventiger van het mannelijke geslacht. Hij spuugt o.a. een platvisje uit. We weten dus wat we als shads moeten gaan gebruiken.
Dat is een hele mooie.
Zo eentje mag op de foto zeker nu het zo taai vissen is als vandaag. Hoe bestaat het want het weer is perfect. Niet koud, wel donker weer met af en toe een regenbuitje en windkracht 2 tot 5 Bfr. Heerlijk vis weer.
En boem ik doe gelijk ook mee.
Dan even later pak ik zijn broer die flink partij geeft. Heerlijk zijn die runs en hij knalt enige malen door de slip heen de diepte in maar hij moet het toch gaan afleggen tegen de goede afstelling van m’n Red Arc Spro molentje.
En deze spuugt garnalen uit.
De bodem van de boot lijkt op een zeebanket tafel want deze spuwt garnalen uit. Gelijk komt weer het verhaal steurkrab op tafel zoals we vissen op de zeevariant de zeebaars met de dobber. Moeten we toch nog eens uit proberen dat idee.
Vingers crost, nu hopen dat alles niet op elkaar stoort.
En dan gaat nu de Hummingbird 998 voor het eerst aan op het water en warempel hij doet het zonder dat de Onix Transducer stoort. Zou het dan nu eens mee zitten want in de laatste vijf jaar al problemen genoeg gezien.
Goud volgens Leo.
Maar alles doet het en ik maak een dansje in de boot. Leo kan er wel om lachen en steekt zijn duim op. Nu alles afregelen en leren te bedienen. Dus eerst een afspraak maken met Robert Poelwijk de Pro Staffer van Technautic om met hem mee te varen hoe alles af te regelen.
Dan zie je hoe breed die side Imaging kijkt onder water.
Voordat ik wat op de 998 wat ziet zie ik op de Onix met side Imaging al wat er gaat aankomen aan aasvis.
Het is goed te doen beide te zien vanaf m’n vis plek achter op de boot.
Ik kan goed beide schermen zien vanaf m’n zitplaats achter op de boot en ben blij dat ik ze niet naar achteren hoef te verplaatsen want qua ruimte past allemaal niet zo fijn.
Maar wat wil je zien
Nu nog vieuws aanmaken die ik tegelijkertijd wil zien en ik denk dat bovenstaande en onder het gaat worden. De diepte meter op de 998 en de side en 2d imaging op de Onix. Of Robert Poelwijk moet een beter combinatie weten natuurlijk maar dat zie ik volgende week wel.
Maar Leo heeft eindelijk dan zijn tweede vis eind van de dag.
Maar de visserij is taai. Er is opvallend weinig aasvis. De laatse tijd zag je wolken witwis en waar is die gebleven. In een paar dagen weg getrokken maar waarheen.Om kwart over vier heeft eindelijk Leo dan zijn tweede van de dag. Het is heerlijk vis weer maar dit is niet best. Dan doen we het nog redelijk want op de andere boten is het helemaal pet. Alleen de Belgen aan de overkant bij Dirksland hebben nog een snoek gevangen van dik een halve meter.
Wij zijn inmiddels eer voor de werkhaven aan het vissen maar het is onder water helemaal leeg. Dat merkt Jan de Spruitenkoning ook want die staat al heel de middag een tennis elleboog te gooien voor Jan met de korte achternaam.
Eindelijk weer wat beweging onder water.
En voor de vuurtoren kunnen we nog wat vissen trickeren, aanzetten tot een aanval en we voelen ons weer een gelukkig mens. Zo als zo vaak gebeurt maakt het laatste uurtje een gehele dag goed.
Leo met zijn nieuwe aanwinst een Shakespeare 2400Dc.
We vangen weer om de beurt nu van het vrouwelijke geslacht een paar mooie vissen. Ze zijn allemaal net in de zeventig centimeter. Dat dan weer wel.
Die maken de dag helemaal goed.
Ik ben zo blij dat de Hummingbirds het doen. Nu is het wachten op de lessen van Robert Poeldijk wanneer die tijd voor me heeft. Kan niet wachten ze volledig te benutten…
Zaterdag 17 oktober 2015 ben ik uitgenodigd door Marcel van der Zwan om mee te doen met een snoekwedstrijd georganiseerd door de Hengelsportvereniging de Watergeus en Avicentra Hengel- sport. Ik ken dat water daar niet op de haven en het sluisje op de rijksstraatweg bij stal “Flica” na. Daar heb ik wel eens gevist lang geleden.
Marcel kent daar het water maar heeft weinig tijd om vooraf dat eens door te struinen. Zeker nu het kort dag is volgende week zaterdag is de battle of Brielle al. Je moet het water met rust laten is zijn idee. Kijk maar eens naar de WPC dit jaar en daar heeft hij een goed punt. Op het Haringvliet en Hollands Diep was er eerst de Pradator Tour en een paar weken later de World Predator Tour. Dan wordt er dagelijks geoefend weliswaar op een hele grote plas water maar door een dikke honderd bootjes. Het water kan groot zijn maar er zijn niet zoveel wereld stekken en die zijn allemaal overbevist. De vis was dan ook heel voorzichtig tijdens de wedstrijden.
Maar een tasje klein spul uit de boot gehaald.
Ik zou niet weten wat ik allemaal nodig heb om te snoeken vanaf de kant in de polder dus haal de dozen met de kleinste en ondiep lopende pluggen uit de boot, wat plugjes, UL streamers, swimbaits, kikkers, poppers, blinkers want de vegetatie zal onderhand het meeste ervan al wel afgestorven zijn.
Het water ligt er hier fantastisch bij.
Als ik dan zaterdag naar Brielle rijdt kijk ik gelijk bij stal Flica aan de rijksstraatweg of het water er stroomt. Volgens Marcel is dat een pré zo niet gaan we de polder in. In de haven zal het wel druk zijn. Ik klop bijna bij de verkeerde aan in de straat. Ik sta in het half donker bij het verkeerde nummer, kan ook door de dope komen natuurlijk. Gelukkig ziet de man me aankomen maar als hij de deur open doet is Marcel wel heel erg verandert. De laatste keer zag ik hem tijdens zijn bruidsreportage in de zomer van 2008 maar dit was wel een hele grote verandering. Maar een tien huizen verder heb ik meer mazzel. Nadat we elkaar begroet hebben want tot nu toe ging alles per mail. Marcel kwam me tegen via m’n blog van de BassBusterAvonturen. Ik heb hun bruidsreportage in 2008 mogen verzorgen. Zijn vismaat kon niet en anderen hadden zich al ingeschreven dus vroeg hij aan mij of ik er zin in had een daagje te struinen in de polders rondom Brielle. Zodoende staan we hier dus nu handen te schudden. We laden alles over en ik mag meerijden vandaag. Dat is wel lekker want ik heb nog steeds rugpijn ondanks de diclofinac die ik slik in dubbele portie’s.
Maar we zien geen enkele activiteit.
We beginnen langs de Brielse straatweg de N218 aan de kant van Brielle bij het tankstationbij en de wijk de Rugge, maar er is door staatsbosbeheer of rijkswaterstaat gebaggerd. Dat is al even geleden maar het water is glashelder en helemaal kaal. Dat gaat hem niet worden en na een half uurtje houden we het hier voor gezien en steken de N218 over richting de vesting van Brielle. Maar dit water het stroomt er wel en is donker maar lijkt ook wel dood. Geen enkel leven is er te bespeuren. We gaan op pad naar de Rik bijj Zuurland maar daar zijn ze ook aan het baggeren op dit moment. We stappen niet eens uit. Dan richting Tinte naar de Strypse Wetering ook niets, bij de Rietdijk en Dwarsweg. Zelfs het Spui we kunnen ze niet vinden
Dan de nieuwbouw wijk in.
Dan de nieuwe wijk in Nieuwland. Het is een mooi stukje water maar wij doen het vandaag niet goed. Marcel heeft hier een paar weken terug nog een snoek gevangen en we zien later via de app dat er na ons wel een mooie snoek is gevangen. Op de hoek van Landvoogdes en de Zoom maar daar heb ik een dik kwartier alles uitgegooid met verschillende plugjes en streamers want het rook er naar snoek. Nee het zit niet mee en ik wil het niet als excuus aandragen maar met die rug pijn is het ook niet lekker lopen in die natte gladde schuine kanten.
Aan de Landvoogdes is later na ons wel een mooie snoek gevangen.
Als we dan richting Staaldiep lopen zie ik plotseling een snoekje staan op een lichte plek in de sloot naast het huis van de dokter zo hoor ik later van Marcel. De scholen voorntjes zwemmen schichtig en dan snel er om heen. Ik laat me voorzichtig zakken naar beneden aan de waterkant en gooi een plugje een metertje of zes verder in het verlengde van de sloot. Dan draai ik die met rukjes binnen en de snoek van nog geen halve meter want zo groot issie niet zien we langzaam draaien in de richting van het aankomende plugje. Raar is dat toch want er zwemmen ook voorntjes in het rond maar dat plugje lijkt dus op een gewond of gedesoriënteerde prooi. Als dan het plugje een half metertje voorbij het snoekje zwemt draait de snoek geheel heel zachtjes en geleidelijk en zwemt de plug achterna. Dan schiet hij plotseling naar voren en spert zijn muil wijdt open. We zien in het heldere water tegen de donkere achtergrond van het kroos de vel rode kiewranden. Wat een fantastische gezicht is dat deze actie maar….. hij mist hem. En dat terwijl ik het plugje zo rustige als dat mogelijk is binnen draai met van die kleine rukjes. Want de adrenaline spuit door m’n adderen en moet me inhouden niet aan te slaan. Met zo’n aanval van achteren hoef je alleen maar strak te trekken maar ik strek in het niets en weg is de snoek. Zou hij ons gezien hebben en het niet vertrouwt hebben in de laatste seconde. Wat een fantastisch gezicht was die gehele aanval goed te zien in dat heldere water. Dat tafereel maak ik vannacht nog wel enkele keren mee.
Onbegrijpelijk dat we geen snoekje kunnen vangen.
We halen de auto weer op en rijden rond en zetten hem neer bij de medich centrum. hier zien we tenminste leven in het water het barst er van de aasvisje. Grote scholen voorntje s paseren ons. In de plolders was het water dik en bruin door het baggeren en hier is het helder. EWe kijken tot op de bodem en zien grote scholen visjes voorbij komen. We wandelen inmiddels langs de slootkanten en werpen daar in waar de scholen visjes wat minder zijnn en natuurlijk bij rietpollen, bruggetjes, splitsingen, duikers, etc. Maar ook hier is het zero, nada, niks. Dan het water langs de Hossenbosdijk uitgooien maar je raad het al ook hier vertrekken we met een droog schepnet.
Jawel hoor een eenspersoons matras.
Dan richting Oostvoorne aan de Ruy, Brielseweg, de N496 bij Formido ook niets. In de Pinnepot lag nog teveel kroos. Onbegrijpelijk was de Scheitweekseweg daar moet gewoonweg een snoekje te vangen zijn maar vandaag dus niet. We gaan nog even naar de Seggeweg bij DC Berkel en daar sta ik dan toch even met een kromme lat en vang ik een eenpersoons matras.
Nieuwe natuurvriendelijke oevers.
Tegenover Seggeland Zuid langs de N218 is het water denk ik nog te vers dus hier alleen maar langs gereden. Het is al ver in de middag dus we gaan terug naar Brielle om in de haven te gaan kijken hoe de anderen het er van hebben afgebracht.
Haven van Brielle waar we misschien hadden moeten blijven.
Wij hebben ze niet kunnen trickeren vandaag. In de polders was mis gegokt. Overal waren ze de sloten aan het uit baggeren en het water was dik en bruin. Dat was een dikke miskleun. Daar waar ze gewoon moesten zijn zagen we ook geen leven van andere vis. Toe we hier in de haven vanmorgen weg gingen zei ik nog gekscherend waarom blijven we niet hier zitten. kunnen we zo af en toe naar de viskar lopen voor een versnapering. Achteraf was dat zo gek nog niet.
Jan Groeneveld met de grootste van de dag.
In de haven zien we nog hoe Jan Groeneveld de grootste van de dag pakt op dood aas van 98cm. Wat een mooie vangst is dat. Met dood aas vissen was de sleutel tot succes vandaag. Jan proficiat en we doen nog samen een soepie. Inpakken en weg wezen is dat dan voor ons want Marcel moet om vijf uur thuis zijn terwijl Jan en zijn maat zijn prijs gaat ophalen.
Foto van de site van Avicentra Hengelsport.
Marcel bedankt voor de gezellige dag, ik was wat minder op dreef door de pijn in m’n rug maar volgend jaar ga ik graag weer met je mee.
Ik spreek af met Arno Borsboom om weer eens m’n Feederhengel uit het stof te halen op en samen het Land van Paling in de Hellevoetse Vestinggrachten te gaan belagen op vrijdag 2 oktober 2015. Want al het andere water in de buurt is veel te helder. Je kijkt vijf meter diep in het Haringvliet en al de aangesloten andere wateren.
Ik ben al vroeg wakker en zit om kwart voor zes aan de koffie. Ik ga eerst naar de Punt om vadertje glasoog te strikken bij zonsopgang. Arno komt om zeven uur ook even kijken en steekt dan de straat over op twee plekkies vast te leggen. Want het is druk op deze stek nu het water overal zo helder is. Het alternatief het Voornse Kanaal wordt op dit moment allemaal kleine witvis gevangen en we willen platten gaan vangen op de feeder. Naast ons zitten nog een stuk of wat (±negen) Engelsen te vissen. Er is eigenlijk op dit moment geen dag dat er geen voer wordt gebracht en dat is prima natuurlijk. Want de vissen zijn afgepaaid en mager.
Nummertje zes voor Arno.
Het gaat best goed op de Punt en het wordt wat later tegen tienenen als ik bij Arno aankom. Ben nog langs Mario van de catfish geweest voor wat wormen en dat was maar goed ook.
En vakkundig geland.
Rond tienen ben ik dan ook op het Land van Paling en ga m’n stek opbouwen. Tis allemaal ff zoeken want heb de spullen al een paar jaar niet gebruikt. Maar het is heerlijk weer en we hebben de hele dag de tijd. Bij arno gaat het goed, het is niet wild maar dat komt nog wel. We kijken af en toe naar rechts en zien dat die Engelsen ook niet het snot voor de ogen vissen. Ik vraag hoeveel m’n buurman er heeft en die heeft er net zoveel als Arno
Dan eindelijk ik ook eentje.
Als ik dan geïnstalleerd ben duurt het best lang voordat ik wat ziet op de stek. Ze zijn er wel want zie beweging op de feedertop maar hoe ze te trickeren tot een goede aanbeet en dito run. M’n buren zitten inmiddels beide al aan de zes, zeven vissen als ik dan eindelijk m’n eerste wegloper krijg op de feedertop waar ik op kan slaan. Héhé
Dan krijg ik ook wat te doen
Daarna pak ik gelijk een tweede en dat voelt wel goed maar het loopt stroef vergeleken met de rest. Ik krijg nog een rig met een bollie van Arno waar hij mee zit te vissen behalve dan dat die niet is gedoopt in de vis olie. Zou dat het verschil zijn…
Het is heerlijk in het zonnetje.
We zitten lekker in het zonnetje en het is zo twee uur. Arno moet naar huis want de loodgieter komt de stortbak vernieuwen. Ik blijf nog even zitten want het is heerlijk vertoeven hier uit de wind in het zonnetje. Jas en trui kunnen uit.
Dan begint het bij mij ook te lopen.
Ik zie stees een lichte aanbeet op de feedertop maar veel te weinig om op te slaan. Aan de worm kan je dat indenken dan pakken ze een puntje en zuigen er aan de sabbelaars. Maar ze doen dat ook aan de bollie of pellet. Of ik nu aanbied met de Method feeder een zelfhaaksysteem of korf het maakt niet uit. Ze zijn heel voorzichtig. Nu wordt er op dit moment wel heel veel gevist op deze stek zo niet al weken elke dag door Engelsen die hier jaarlijks hun vakantie vieren.
Dan is het plotseling werken geblazen in het zonnetje.
Maar plotseling heb ik het door. biij weer die geringe beweging laat ik lijn vieren, ff wachten en weer strak draaien en ramm… daar gaat de top in gestrekte draf. Soms hoef ik niet eens strak te draaien dan wordt de lijn al strak getrokken door de aanbeet. Nu gaat het lekker en ik zit zo in de dubbele cijfers. Maar dat is nog niets met m’n buurman. Die hoeft af en toe niet eens strak te draaien als z’n korf de bodem raakt staat zijn top al rond. Maar ik ben al blij na jaren deze tak van de visserij vandaag in ieder geval vis te vangen. Het gaat heerlijk hier in het zonnetje en heb het best naar de zin.
Ben nog niet thuis of krijg een WhattsApp bericht.
Maar om een uurtje of vijf hou ik het voor gezien en pak in. Ga nog even op de Punt kijken maar daar is het ook rustig qua aanbeten. Alleen Roy heeft een snoekbaars kunnen foppen en de rest zit tot nu toe nog te blanken.
Je kijkt vijf meter in het water naar de grote scholen aasvisjes.
Het water is helder. Heel helder en je ziet grote scholen aasvisjes voorbij komen. Daar houd vadertje glasoog niet van die heeft liever troebel water. Maar dat houd nog wel eventjes aan. Alleen voor dinsdag geven ze wat neerslag op maar dat is veel te weinig om het Haringvliet te vullen. Met die Oosten wind is het laag water op deze grote plas. Extreem laag want zo laag als het de laatste dagen is heb ik het nog nooit gezien. Ik ga naar de warme hap. Van zes tot zes vissen is een hele ruk. Morgen weer en dag…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN6585.bewWp2_.jpg583984Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-10-02 17:49:002023-05-24 18:02:00Weer eens Feederen met Arno
Een paar weken geleden belt Arno Borsboom me op of ik zin heb om mee te vissen in een karperput the Rijckevoort vlakbij Boxmeer op 27 augustus a.s. (’15). Graag natuurlijk want dat heb ik nog nooit gedaan, op betaalwater vissen op een uitzondering na dan. Een keertje oefenen voor Denemarken in alweer zeven jaar geleden.
Toen samen met Waldi na een paar werplessen in de tuin daarna naar het water om niet helemaal voor de kat z’n achterste te staan daar aan het water in Denemarken. Ik had toen nog nooit een vliegenlat in m’n handen gehad en hopla weer een nieuwe virus erbij.
Mario zegt, maak eerst maar eens op wat je nog thuis heb staan.
Eerst maar eens naar m’n vertrouwde hengelsportwinkel de Catfish in Hellevoetsluis, naar Mario voor informatie wat ik allemaal nodig heb. Eigenlijk heb je alles al zegt hij behalve een Waggler dobber en weerloze haakjes met elastiek. Beter nog verteld hij; jij heb nog de oude pakken voer daar zit de vismeel nog door het voer heen en zijn de pellets er niet doorheen gehaald zoals ze nu doen. Commercie dus ze doen het goed en dan wordt er gekeken hoe ze het goedkoper kunnen produceren. Je ziet het ook als je een pellet doorbreekt. Ze zijn niet meer door en door groen. Dus op naar huis en de oude emmers open maken of dat alles goed is gebleven want zuinige Harry (als ik het weg doet dan is er echt niets meer mee te doen Indisch bloed zullen we maar zeggen) bewaart alles. En waarachtig zelfs het gemalen brood dat wat ik kreeg van Ria van de keuken toen ik nog bij Elsevier werkte minstens dertig jaar geleden was prima in orde. Dat droogde ik in dozen op de verwarming buizen die door de kelder liepen in m’n flat en op de zaak in de postkamer. Daarna, als het knoertens hard was geworden door de gehaktmolen van m’n moeder op het balkon. Daar was ik dan een hele zaterdag mee bezig de mussen waren hartstikke blij maar een uitstekend basisvoer om mee te vissen. Ik viste in rivieren rondom Dordt dus soms wat zwaarder en vaster maken met havermout voor daar waar het stroomde als een jekko en dan wat lichter met brinta daar waar het minder stroomde. Ging natuurlijk nog meer in als polenta, mais, vanilie, zout naar gelang het jaargetijde. BrasemFreek was de bijnaam want ik ving altijd wel enkele platten. Voorral toen ik door had dat m’n buurmann (Peter) bij een overslag bedrijf werkte en zo af en toe een baaltje mais, geplette of hele, tarwe, bonen, kapucijners, erwten en weet ik niet allemaal meenam en ik dat kookte in de zoetigheid en ermee voerde en viste. Was waarschijnlijk de eerste die met pellets viste maar dat kwam eerder door geldgebrek dan kennis om een pakje Justus te kopen. Daar op de rivieren Kil, Nieuwe Merwede, Oude Maas etc. daar gebruikte je wel wat aan voer. Zo’n grote emmer waar witkalk in had gezeten was toch wel dik driekwart vol. Want kwam er een duwbak voorbij dan kon je zien waar en op welke steen je steeds vast liep. Het water werd drie, vier meter weg getrokken om daarna weer terug te komen met een dikke golf en kon je weer opnieuw je voerplek opbouwen. Had natuurlijk als vrijgezel geen stuiver om aan de kont te krabbelen en als ik dan een paaskip-, vlees- of bout- bon won was die voor Ria. Want met dat brood dat redde m’n zaterdag ochtenden. Maar we dwalen af geloof ik….
Een jaar of zeven acht geleden aangeschaft.
Ik hoef na inspectie dus alleen maar pellets te kopen van 6mm, een waggler dobber met een voerkorf onder aan z’n kont en weerloze haakjes met elastiekje waar dan zo’n korreltje de pellet in moet. Thuis uit de oude doos zijn de korrels te klein, namelijk 3mm en dat is niet de goede snelheid van afzinken in die karperput hoor ik van mijn “informatiebron” die weer zijn contacten heeft door het hele land der wedstrijdvissers… Ik ga met een Match hengel vissen dan komt die ook eens uit de kast. Van deze visserij is nog niets van terecht gekomen terwijl ik daar een kleine tien jaar geleden als weer fanatiek witvisser met de HSV het Voornse Kanaal mee wilde beginnen. Daar is dat ook bij gebleven ook want in die periode is de snoekbaars koorts aangeslagen in huize WarungFreek. Ik kocht een Lindertje en was meteen verknocht aan deze roofvisserij. Recht van boven vissen met relatief licht materiaal. Er aren immers toch geen obstakels. Heb er wel een paar keer mee gevist op de Harder en wimdes in de Botlek, het Hartelkanaal, Nieuwe Waterweg of de haven van Zierikzee met grote winde als bijvangsten. Daar is die Matchehengel meerdere keren al eens flink rond gegaan tot in het handvat maar dat zijn andere BassBuster Avonturen.
We nemen maar van alles mee.
Op het molentje zit 20/100 nylon van tien jaar oud en dat komt goed uit. Op al mijn molens zit gevlochten lijn en daar mag je op dat karperputje niet mee vissen. Maar heb nog wel wat reserve spoelen, voor de zekerheid maar wat bijbehorende molentjes voor als de lijn te dun of de kwaliteit ervan niet meer deugt. Er gaat een heavy feederhengel mee voor als deze 10-30 grammer te licht mocht wezen voor die karpertjes of om met korven te vissen. Natuurlijk ook de method methode wordt niet vergeten. Het zelf haaksysteem en dat is nodig met nylon lijn want voordat de registratie te zien is op de top is de vis al een meter weg gezwommen met het aas. Je heb 10 cm rek op een meter en als ze het voorzichtig doen dan zie je niets om taan te slaan en de haak te zetten. Perfect dus voor de pellets visserij lijkt me, zijn we nog wat vergeten, en zo zit de achterbak in no-time vol. Ik heb deze visserij nog nooit gedaan en weet echt niet wat ik er van moet verwachten. Er wordt slecht weer verwacht harde wind en veel regen dus zullen die karperjes wel gaan azen in de bovenlagen van het water. Vandaar neem ik ook al die feeder spullen mee om op de grond te kunnen vissen. De vaste stok laat ik thuis.
Ben de eerste met een vis.
Ik anderhalf uur eerder wakker dan de wekker en kan niet meer de slaap hervatten dus sta ik na een klein half uurtje maar op want al ik dan in slaap val ben ik gebroken als ik over een uurtje de wekker hoor. Ben dus toch al met dat vissen bezig en ik moet zeggen dat ik er reuze zin ik heb. Al een paar dagen eigenlijk ben ik er mee bezig en heb me een beetje voorbereid met you tube filmpies en het lijkt me een fantastische visserij met dat Waggler systeem. Het is in Engeland helemaal hot maar daar hebben ze heel heeeel veel van die karperputjes, van die betaalvijvers zoals we ze hier gekscherend noemen. Nee met ons vergunning stelsel zoals het in Nederland is geregeld daar kunnen de andere landen niet aan tippen. Voor €30,- waar onderzoek, onderhoud, viskweek en uitzet van wordt betaald kan je overal vissen omdat iedereen, eigenaren, visverenigingen zijn water heeft ingebracht. In het buitenland kan je zomaar op een enkele kilometer 3x moeten betalen per dag omdat je door iemands water heen banjert.
Het nieuwe Waggler systeem.
Met micro bagging waggler montage zit het lood wat de dobber moet dragen onder aan de dobber geschroefd met een voerkorf. Weer een nieuwe methode gebased op het Matchvissen en gelanceerd vanuit Engeland. Ik heb niet met voer erin gevist. Ik gooide wat verder in dan waar ik pellets de Swim Stim Baits korrels strooi met de katten pult om dan direct met de top onder water snel een paar slagen in te draaien. Anders kreeg de wind er te veel vat op de drijvende lijn en dreef de dobber van m’n voerplek af en die bleef nu mooi staan omdat de lijn onder water lag. Mooi ook denk ik want dat gewicht van het water hielp de dobber mooi met de haak “zetten”. Als ik er dan ook nog voer in de dobber doe dan wordt m’n voerplek wel heel groot om voedselnijt te creëren. Als ze nu als gekken allemaal azen geeft dat niet maar als op een dag als vandaag als ze het niet al te best doen is dat belangrijk denk ik. Een zo klein mogelijke hot spot houden.
En Joop volgt me na het scheppen niet veel later.
Joop is precies op tijd en om kwart voor zes nemen hij nog een bak koffie samen met Henny. De auto is zo ingeladen en na de auto afgetankt te hebben speren we richting R’dam, Gorichem, Tiel, Boxmeer waar we even moeten zoeken in Rijckevoort naar “de Sprong” omdat we geen Tom Tom hebben in het autootje van Henny. Tjeetje wat rijdt dat karretje goedkoop voor €36,- heen en weer en toch het grootste gedeelte rond ±140km gereden gelukkig zonder file. Als we dan na een twee uurtjes sturen incl. zoeken aankomen komt net iedereen van de koffie vandaan en gaan naar de vis steigers toe. Thuis toch al een paar bakkies pleur op omdat ik zo vroeg op was dus wij gaan ook ons plekkie zoeken.
Joop heeft z’n onderste stuitje onder bij de haak terwijl ik de dobber heb vastgezet.
Iedereen gaat gelijk naar de rechterzijde van de vijver en als Kees in het verste puntje gaat zitten vanuit de cafetaria helemaal achterin wat ons ook wel wat leek gaan wij op de kop zitten met de wind half in de rug. Ik zet de auto zo neer dat die het meeste opvangt zo zitten we zo goed als windvrij. Kan ik zodadelijk de plu aan de dakrailing vastzetten want ze geven nog wel wat nattigheid en een bekkie wind op. De steiger is groot zat en Joop heeft geen plu bij hem. Die wilde in z’n regenpak gaan zitten als dat nodig mocht zijn. Ik zeg tegen hem dat we net zo goed samen op een steiger kunnen gaan zitten want die zijn groot genoeg. Is wel zo gezellig en we zitten in deze hoek toch alleen. We zijn hier voor de gezelligheid en doen het voor de eerste keer zo op een karperputje vissen terwijl de rest dit al eens heeft gedaan. Toch zie ik dat de meesten met de vaste stok gaan vissen met daarnaast een werphengel met waggler systeem of een korf erbij. Naast ons zijn alle steigers leeg. Links vijftig meter verder zit Kees en op de hele rechterkant zit één Duitser vlak bij het frietkot. Prima plan vindt ook Joop. Hij heeft dan de gehele rechterzijde tot z’n beschikking en ik de linkerkant.
De eerste voor Joop.
We moeten alles nog monteren maar liggen toch één van de als eerste met onze systemen te water en hebben een mooi uitzicht over de gehele vijver. Kunnen we mooi de boel een beetje afkijken hoe het met onze mede kompanen het er af gaan brengen. En na een klein uurtje klunzen en proberen vang ik dan de eerste vis. Wat is dat gaaf vissen met zo’n dobber. Hij was al een paar keer weg geweest maar weer net zo snel aan het oppervlak terug. Waarschijnlijk lijnzwemmers dacht ik want ben begonnen op zo’n dikke drie meter water. Het is er zeven meter diep waar we zitten en wil net de dobber gaan verzetten als hij wegduikt en de lijn direct zo strak staat als een pianosnaar. Een leuke vis van rond de veertig cm kan geschept worden en dat is wel makkelijk als je met z’n tweeën zit. We scheppen telkens elkaars vissen. Joop is niet veel later aan de beurt en de nul is er ook bij hem af na een uurtje vissen.
De tweede voor mij is al beter van formaat.
Als ik dan de dobber verschuif naar een metertje of twee krijg ik er een betere vis op en dan is de match hengel wat te licht want van de vis sturen komt weinig terecht. Die sprint gelijk naar het midden van de vijver. Als m’n tien jaar oude 20/100 lijntje dat maar houdt. Het is geen wedstrijd dus ik heb alle tijd om de vis uit te drillen maar de 10-30grams stok van 3.90 meter is niet de ideale stok hiervoor. Zeker als je de vis wilt scheppen en het landings netje van Joop eigenlijk een veel te korte steel heeft is het tobben met de 3.90m lengte van de hengel. Gelukkig zitten we relax naast elkaar en als de vis het opgeeft kan Joop hem rustig scheppen. De tweede Cyprinus carpio is een mooi spiegel een rijen karper dik door de 50 centimeter heen.
Het gaat gelijk op.
Dan is ook Joop weer aan de beurt en het gaat mooi om en om. De karpertjes zijn super in vorm en eigenlijk zonder beschadigingen. We zien wel steeds een aalscholver in de rechter hoek opduiken en sommige vissen rond de vijventwintig, dertig cm zijn beschadigt. Ik denk dat hij met z’n vriendjes de boosdoener daarvan is.
Alle twee een mooi spiegel.
Als de rakkers na de dril het net zien dan speren ze weer door de slip heen naar het diepe en dat doen ze vele keren. Je hebt er een leuke sport aan zeker op dit lichte materiaal. De Matchhengel moet zich tot het uiterste weren en gaat hoepeltje rond om de runs op te vangen. Heerlijk vissen is het zo. Wat ik wel kwijt moet is dat we voor ons op een meter of dertig een hele dikke karper een rondje zagen zwemmen op het water op zijn staart als een dolfijn. Wat een fantastisch gezicht was dat. Hij was zeker een vijf seconden boven water en maakte een rondje met een diameter van zo’n vijf meter. Nog nooit gezien. Natuurlijk sprongen ze vaker om ons heen vanmorgen in de vijver en soms geheel los van het water maar dit. Het staat nog op m’n netvlies en zie het zo weer gebeuren in gedachte..
Met de vaste hengel heb je ook sport, het elastiek is er meters uit.
De wind is inmiddels opgestoken en het begint te regenenen en dat doet de vangsten achteruitlopen. Om twaalf uur gaat de fluit en worden we verwacht in het “restaurant” om een broodje te eten. Daar lopen ik langs de enige visser aan deze kant van de vijver die vlak langs het riet zit te vissen met de vaste stok. Dan heb je ook sport als je zo’n karpertje haakt. Het elastiek loopt meters uit de top van de hengel om de runs op te vangen. Een wereld uitvinding is dat toch gebleken.
Daar zitten we dan de Buckaroo’s van vandaag.
In de cafetaria is iedereen aangeschoven. V.l.n.r. op de foto Kees Westdorp, Kees Nachtegaal, Mike Piepenbroek, Ronald van Leeuwen, Arno Borsboom, Wesley Borsboom, Piet Kalshoven en Joop Flohil. Als we aanschuiven maak ik de opmerking dat de mannen wel lef hebben. Die hebben allemaal de paraplu nog uit staan. Die zit vast aan de zitplateau met daaraan weer de hengelsteunen etc. Als je weet wat zo’n setje kost. Nu werden er toch wel een paar zenuwachtig hahaha. Het is allemaal prima verzorgt. Een broodje worst, beenham of hamburger wordt er geserveerd met de gulle Brabantse gezelligheid. Over en weer horen we de verhalen aan hoe iedereen ze hebben gevangen. Vaak ook dicht aan de kant en met de vaste stok. De meesten zitten rond de zes vissen en die hebben wij ook op onze steiger. Alleen wel met z’n tweeën moeten we de vangsten dan optellen. We moeten toch wat beter ons best gaan doen in de tweede helft. Na een klein uurtje gaan weer verder na de babbel en snabbel maar het weer is knap verandert. Het is inmiddels opgehouden met zachtjes regenen…
Het is inmiddels gestopt met zachtjes regenen.
En dat gebeurt dan ook want we pakken al snel weer een visje. Ze zijn sneller weer op de voerplek dan vanmorgen en dat is toch raar. Je zou zeggen dat die karpertjes het ‘s morgens vroeg beter azen. Maar het is nog niet wild vergeleken met al die wilde verhalen die we vooraf hebben moeten aanhoren. Die aantallen vissen die genoemd werden was ook van de gekke maar ze zijn er dan toch gelukkig en zo af en toe duikt onze dobber weg om vaak direkt weer boven te komen. Maar dan als na een uurtje iemand langs komt om de vergunning na te zien gaat de boel drastisch veranderen. De mevrouw in de Cantina wist niet dat wij ook bij de vader en zoon dag groep hoorde. Raar want we hebben wel mee gegeten. Afijn na verteld te hebben wie wij zijn steekt hij van wal en verteld dat hij vorige week kampioen is geworden van de club in deze karperput. Hij vist hier namelijk dagelijks. Dat kampioensplekkie daar zit vandaag Arno met zijn zoon te vissen. Maar hij wil het geheim wel vertellen van dit water. Allereerst zitten we te diep te vissen. Ook met dit donkere weer moet je ze op zo’n vijftig centimeter water zoeken. Raar denken wij want die vissen zwemmen half water of dieper dus als je ze naar boven lokt komen ze toch eerder je aas tegen zou je vermoeden maar niets van dat is waar. En heel heeel belangrijk om de minuut wat pellets bijschieten. De frequentie voeren moeten we meer dan verdubbelen. Blijven schieten en dat gaan we dus ook doen. Ik kreeg al meer beet door er wat vis olie gekregen van Rob door de pellets te roeren. Die maakt die zelf door haring afval van een bevriende haringkar elke week in een grote ton te gooien en eind van het jaar schept hij er dan de bovenste laag van af. Vraag me niet wat hij met de rest doet… Nou ik kan je vertellen dat we ze nu aan het azen krijgen op ons stekkie.
Het is nu ingooien en om de beurt drillen en voeren.
Het is een uurtje of twee een gekkenhuis op steiger nummer achttien. Joop komt bij mij op mijn voerplek erbij liggen. De dobbers staan een half tot een metertje uit elkaar. We schieten continue een paar pellets die zijn gerold in een paar druppels van die visolie door te schudden met de voeremmer. Tussen die twee grote rode doppen zo’n tien meter uit de flonder ploffen nu continue een paar 3, 4, 5 pellets. Die rode stippen blijven maar kort drijven. Soms komen ze helemaal niet boven en staat de lijn gelijk strak na landen in het water. Als Joop een vis uit het net weer terug doet in het water hem weer laat zwemmen moet hij gelijk de mijne weer landen. Dan het net komt niet uit het water en dat gebeurt meerdere keren. Nog nooit heb ik dit meegemaakt. Soms verdwijnen de dobbers alle twee tegelijkertijd. Dan altijd hebben we beide hetzelfde formaat vissen en soort. De jaarklassen zitten dus wel bij elkaar. Als we dan alle twee moeten onthaken en we gooien weer in dan moet je ze echt weer lokken en duurt het eventjes tot de volgende aanbeet. Maar hebben we de tijd tijdens de dril om de voerplek levendig te houden dan is het gelijk weer raak na de inworp. Het is genieten en continue staat er minstens eentje te drillen. Van foto’s maken is geen sprake meer. Gewoon geen tijd hebben we ervoor in de stromende regen want het is elkaar helpen scheppen, pellets schieten, onthaken, pellets schieten, ingooien en de vis van je buurman helpen landen. En sterk zijn die visjes, wat een sport heb je er aan. Ze blijven knokken, zeker als ze het landingsnet zien. Het beste is die zo diep mogelijk in het water te steken en als de vis er boven zit omhoog te trekken zodat hij die niet ziet.
Nog maar een keertje.
Gelukkig hebben we de paraplu want af en toe gaat het goed tekeer boven ons maar de auto houd ons uit de wind en de plu zit daar aan vast gebonden. Ik wilde een foto maken maar stak net iets te veer m’n nek uit en kreeg een straal water in m’n boord. Daar moest Joop wel om lachen het water stroomt zo nu en dan van de plu maar we malen er niet om. Er onder zitten we droog. Wat een vangsten daar af en toe in de stortregen. Maar plotseling na drieën is het afgelopen. We krijgen ze niet meer aan het azen op een enkel na. Dat schransen, die vreterij, die voedselnijt lukt niet meer. Maar in die korte tijd zit ik toch aan de vierentwintig stuks en Joop heeft er negentien gevangen. Als we dan horen dat Kees er dertien heeft kunnen scheppen en de rest rond de helft daarvan zit hebben we het nog zo slecht niet gedaan voor de eerste keer. Er zijn er een paar die zelfs geen beet meer hebben gezien in de middag sessie. Wat een gouden tip was dat van die club Kampioen om op een halve meter te gaan vissen en continue te voeren met die pellets om ze tot azen te krijgen.
Een prima afsluiting van een fantastische dag.
We hebben afgesproken om om vier uur weer ingepakt in de cafetaria te zijn voor een versnapering en onder alle verhalen is het beregezellig. Daarna om een uurtje vijf in colonne naar de Turk om wat te gaan eten. Ik ben blij achter Mike aan te rijden na een rotonde want de groep achter Arno krijgt nog heel Boxmeer te zien. Wij zitten dus al aan de derde versnapering als de rest er ook is en we de menukaart door kunnen nemen.
Bordje Kebab met shoarma en gebakken aardappeltjes.
Mike had ons al gewaarschuwd en hij nam patat erbij i.p.v. gebakken aardappels. Wat een borden en ik ben wel gewend om wat te eten. Maar moest toch vandaag m’n meerdere erkennen in m’n tafelgenoten. Ik was de laatste die z’n bordje leeg had.
Heerlijk was het.
Want na een dag vissen lust je wel wat maar hoe snel die bordjes leeg waren aan de overkant, ongelofelijk.
Tis weer droog allemaal voor de volgende witvis sessie.
Ik heb een ongelofelijke gezellige dag gehad met die Buckaroo’s. Arno bedankt voor de uitnodiging om mee te gaan. Het was fantastisch en Joop. Die was afgemarcheerd en nam na twee biertjes de benen. Ik… na één Ballantines lag ik eerder plat dan Joop z’n spulletjes thuis had uitgeladen. En die woont een straat verder….
Waar kan je beter zitten met 39 graden dan op het water. Ik bel Arie of hij zin heb om mee te gaan 3 juli 2015 om te vissen. Niet op het Haringvliet maar Spui en Oude Maas. Altijd goed natuurlijk maar neem wel genoeg zonnebrand olie mee. Hij is om zeven uur bij me en na een bakkie koffie vertrekken we naar helling van Middelharnis.
We starten op het spui maar kunnen daar niets vangen. Wel kan Arie er een kasteel van een baars als volger op zijn PR lijst zetten. Leek wel een karper die volgde. Die zwom zijn popper na vanaf de rietkant tot de boot. Wat was dat een gaaf gezicht.
Arie met z’n eerste volger op de popper.
Achter een spinner of shad zie je de vis maar even maar achter een popper aan met een polaroidbril op zie je de vis vanaf waar het kunstaas het water raakt. Die grote predators zijn niet voor niets zo groot dus die tikt eerst de popper soms aan of zwemt er naast en dan moet je em verlijden tot een aanbeet door sneller in te halen of juist stil leggen en dan plotseling weer lijn in nemen. Het is rete spannend dat popperen en dat weet Arie nu ook. Moet zeggen dat dit ook wel een dikke bak van een baars was en moeilijk te overtreffen was. Misschien helpt dat want de volgende baars zou maar magertjes zijn qua vangst de eerst komende jaren. Helpt dat, hahah nee ik voel met em mee en heel de dag zit dat em niet lekker dat hij die wereld record Perch niet aan de haak kon slaan
De eerste redelijke Snoekbaars vangen we op Spui mag op de foto.
Maar als we op de Oude Maas aankomen stroomt het er lekker en op ons randje heeft Arie gelijk een paar ferme tikken en mis ze. Ik heb een lichte kleur shad er aan en stap over naar een donkere en…. ik krijg de eerste serieuze vis van de dag aan board. We modderen nog wat aan als ook Rob erbij komt liggen.
Tis altijd opletten.
Van vanaf we er in zijn gegaan in Middelharnis volgen we zo beetje dezelfde route via het Spui. We halen elkaar zo nu en dan in omdat je niet iemands drift verziekt op een stek (=goede rand in het uitgesleten talud door de harde stroming die er altijd is op het Spui). Die hoef je niets meer wijs te maken op dit water dus die kent de goede stekken net zo goed als ik en misschien wel beter. We vangen nog een paar dreumesen en dan wil ik verder richting Hendrik Ido Ambacht.
Na best wel even zoeken vinden we ze op 7 meter.
Daar ben ik best wel lang aan het zoek omdat ze de oever hebben verstevigt en het lijkt wel of de bodem structuur is veranderd. Ik mis een mooie richel. Dat is een zandplaat geworden. De stroming is iets veranderd door de bredere uiterwaarden.
Arie doet gewoon mee.
Maar het is even zoeken na twee jaar en hulde de Humminbird want als we vis beginnen te vangen is het op één van m’n oude stekken en we krijgen we plotseling een paar leuke uurtje vissen. Weliswaar allemaal kleintjes maar er zit af en toe een serieuze kandidaat bij. En eentje bij Arie die had ik wel willen zien. Aanslaan , vast op de bodem maar dan begint hij te zwemmen naar het diepe. Wat een kracht de slip gilt het en en… los. Arie was om te spetteren, tjeetje wat was dat.
Maar heel veel van dit formaat.
Arie wordt er gek van die aanbeten en een gat in de lucht slaan en af en toe en dat hebben we ook een serieuze vis die zich meld. Blijft plat op de bodem staan na de aanslag en gaat dan pas zwemmen na grote druk. Dan na enkele seconden die natuurlijk minuten laten laten ze los. De grotere zijn voorzichtig vandaag.
We werpen nog even langs een favoriete kant en gaan naar de volgende stek.
Maar we liggen er midden in de zon en zogoed als wind stil. Het is warm we gaan naar de andere kant van de rivier dus we laten de boot nog even driften om deze kant uit te gooien maar met die nieuwe oevers is ook het onderwater leven verdwenen als kreeftjes, slakjes, garnalen, watervlooien en torretjes dus zo ook de aasvis.
Nee dit ruikt niet naar baars en snoek, het stinkt er gewoonweg naar.
Aan de overkant gaan we de oever uitgooien en de wierbedden bestoken. We gooien ons een tenniselleboog maar voor beiden is dit niet onze visserij. We doen gewoon liever verticalen. Komt bij dat de oever rand perfect is en de wierbedden nog niet tot aan het oppervlak komen dus onze spinnerbaits en black Minnows fietsen er gemakkelijk over en door heen maar we kunnen ze niet activeren.
Maar we gaan gewoon verder.
Hoe mooi het er ook naar uit ziet. Wel opletten op de scheepvaart. Ze varen hier met zes duwbakken twee breed zes lang of drie breed twee lang en die hekgolf is wel een meter hoog. Ook bruin van kleur dus de bodem wordt ook schoongeveegd. Gek genoeg maken ze minder golfslag dan een speedboat of jetski.
Wat een hoge golven vlak achter de boot.
Als dit voorbij dendert is dat een imposant gezicht. Ik draai de boot altijd met de kop zo’n golf in en dan is er niets aan de hand maar met deze jongens is dat niet nodig. Gek genoeg wanneer de golf ons bereikt is die geslonken tot niets. Gelukkig maar want ze varen af en aan en we zien er een paar per dag voorbij komen.
Wierbedden, stenen, paaltjes alle ingrediënten zijn aanwezig.
Maar wij kunnen ze niet vangen vandaag onze stekelige ridders van het water de baars. Laat staan het toetje een snoek.
Te zien is er genoeg.Twee dik is geen uitzondering.
Pauze, tijd voor een bruine.
Eind van de middag gaan we weer richting Spui op huis aan.
En daar pakken we nog een paar vissen.
Dat werpen valt dus vandaag vies tegen en na een paar uurtjes gegooid te hebben willen we weer verticalen. Dat is misschien vandaag wel het effectiefs. Vadertje glasoog laat zich tenminste wel zien dus we zoeken weer de randen en richels op onder water het liefst bezaait met stenen begroeid met schelpen en mossels. Wie weet zijn het ijskasten, ankers, touw een auto wie zal het zeggen wat er in de rivier is gedumpt en door de sterke stroming mee is genomen.
Het zijn geen bakken vandaag maar ik heb slechtere dagen meegemaakt.
Eentje onder uit de doos.
Je verspeelt nog wel eens wat op die scherpe randen van zeven in een keer naar twaalf meter. Daar stroomt het altijd en wat daar tegen aanligt en volgroet met schelpen en mossels. Zo aan het einde van de sessie pak ik een ouder exemplaar vol met roestplekken maar met een heel gevoelig staartje. Zo’n loodkopje gebruik ik al jaren niet meer nu alle grammen zijn rond. Ze zitten er dus als het kunstaas een beetje de kleur heeft van welke ze de gehele dag al hebben uitgekozen pakken ze alles. Het raakt het talud aan en ik krijg me er een ram op maar daarna niets meer. Haal ik binnen is de staart er finaal afgebeten. Toch maar eens dat zakje thuis opzoeken waar de rest van die shadjes in zitten. Salt & Pepper maar met een beetje blauwe gloed er in en een lange gevoelige grote schoep.
Heb er nog wel maar waren in m’n begin periode dus ook goede shads.
Als ik thuis de oude doos doorneem zie ik dat ze tien jaar geleden al goede shads waren. De zakjes zijn leeg en Salt en Pepper zie ik sowieso niet meer erbij zitten.
We gaan vrolijk door.
Maar ik heb nog wel een paar shadjes en de aanbeten gaan gewoon door, veel kleintjes maar zo af en toe een betere net geen zestig. Groter hebben we niet gezien vandaag in de boot maar door de vele aanbeten hebben we ons niet verveelt.
Het weer is fantastisch.
Verre van dat het was heerlijk vertoeven en ben blij vandaag te zijn gegaan. Van het week-end zal het druk zijn met de pleziervaart dus minder leuk om te vissen. Als je zo’n jetski heb ben je het zat alleen maar hard varen lijkt me vandaar dat ze om zich even te laten zien later zo dicht mogelijk langs je heen willen. Of dat het mij interesseer wat een mooie vaartuig ze hebben. Boeie zou m’n nichtje zeggen. Maar ze blijven dan maar in de buurt van je showen zelfs als je verkast. Nee laat mij maar door de weeks aanklooien en het liefst buiten de vakantie periode.
We gaan naar huis het loopt naar zessen. Dan zijn we eens wat vroeger thuis en kunnen nog even in de tuin bijkomen. Of naar Tinte want daar is er feest in het dorp zegt Arie. Ik zie meer een Ballantines in de tuin zitten…
We zijn er weer 26 juni 2015 en we hebben er zin in. Eerst getrailerd want dat vindt ik wel zo makkelijk. Kan ik thuis alles opladen en hoef het materiaal niet van de boot te halen. alleen te eten en gekoeld te drinken aan board en dat is het. Kan ik mooi met iedereen ouwehoeren aan de steiger voordat we vertrekken
Wim is er weer om zes uur en alles staat klaar. We nemen koffie en dan naar de trailerplaats waar het rustig is. Perfect zo geregeld. Vertrekken uit Cape Heliius doe ik sowieso al de wind Zuid, Zuid West is. Lekker rustig en een prima helling zeker als je alleen bent. Je moet toch de auto even weg zetten en de boot dan alleen laten.
Er zijn er meer die vertrekken uit Cape Helius.
Diegene die op Cape Helius slapen vertrekken ook allemaal zo,n beetje rond deze tijd zodat we allemaal in de haven van Hellevoetsluis zijn om ons aan te melden en waar ook de boot wordt gecontroleerd zoals elke ochtend.
De ene concentreert zich in z’n eentje en de ander maakt geintjes met z’n maatjes.
Ik maak een rondje en het is gezellig aan de steiger met die in mijn vak zitten en niet de minste o.a. Willem Stolk, Gerjan en Nico van Lopik, Luc Coppens, Gary Palmer, Michel Luijendijk, Ron Cuyten, Stephan Gockel, Laurent Vrignaud en ik vergeet er vast een paar. Een zware poule dus…
Foto voor John maar die heeft net zijn boot verkocht hoor ik.
De mannen uit Friesland hebben een mooi stukkie handenarbeid verricht om de elektromotor te plaatsen. Vraag of ik er een fotootje van mag maken voor m’n maatje in Engeland en dat is geen probleem. Hij wil zelfs de tekening ervan opsturen. Maar als ik John aan de lijn heb heeft tie net zijn “opblaasboot” verkocht.
Wel even de kop lijmen zegt de visgids uit Gloucester.
Loop gelijk even langs Gary die weet alles van Black Minnow’s van Fiiish Leurres en die doet even eentje voor hoe die in elkaar te zetten want alles is los geleverd. Haken, loodkoppen en shad’s. Gelukkig heb ik twee componenten lijm in de boot liggen.
The slaapt met dit weer op de boot en zwaait ons uit met koffie…
Ook Theo is er elke dag bij zowel ‘s morgens als eind van de dag want hij ligt een steiger verder. Met dat warme weer is hij op de boot te vinden i.p.v. in z’n woning en gelijk heeftie.
In een rijtje naar de startlijn.
We starten op het Haringvliet tussen twee rode vlaggen na een (toeter) signaal vanaf de marshall boten. En als al die bootjes achterelkaar door de haven naar de streep toe varen is een fantastisch gezicht.
Plaatje van Gary Palmer.
Nog een leuke foto van Gary en kornuit gemaakt wanneer we de haven uit varen naar de startplek. Voor de haven liggen de boten van de Marshalls maar daar gaat bij iedereen het gas erop. De startplaats is nu net na Tiengemeenten aan de rechter zijde voor Den Bommel. Het is heerlijk glad water en de wind door je haar is wel lekker.
Tis natuurlijk ook ff kijken hoe hard je concurrent kan dus ga ik half gas…(lol)…
We stormen over het Haringvliet het is duidelijk dat iedereen er zin in heeft en de motoren gaan voluit open. We blijven kinderen natuurlijk alleen het speelgoed is wat duurder zou m’n oma zeggen.
Daar drijven we dan tot dat het tijd is.
Als we op de startplaats zijn is het wachten op de Marshalls die de startlijn op stellen en tot dat iedereen er is. We dobberen gezellig bijeen.
Maar daar wil de Marshal niets van weten
We klessebessen wat met elkaar maar dan komt de Marshall boot en we moeten verder uit elkaar liggen. Streng, streng, streng is het wel allemaal en soms een beetje te. Moet misschien wel maar we doen toch niet mee voor de prijzen dus vals spelen is er niet bij zoals stiekem trollen langs een wierbed of in de monding van het Spui vissen op die goede plek die iedereen weet te vinden.
Michel heeft het bestuur aan board van de HSV het Voornse kanaal.
Michel Luijendijk komt langs zij en we hebben het tot dan goed naar de zin. Ik zie het helemaal zitten terwijl ik nog nooit op het Hollands Diep heb gevist. We gaan knallen op Wim’s z’n stekken.
We zijn er allemaal klaar voor.
Iedereen is er zo’n beetje en we draaien allemaal om elkaar heen wachtend op de hoorn zodat het gas open kan naar het Hollands Diep. En dan gaat het loss. Iedereen speert naar de Haringvlietbrug. We zijn niet de laatste vandaag want ik heb em bijna vol open staan m’n Yamaha’tje van 80PK en we scheren dik 50km per uur volle bepakking over het water. Dat is niets hoor want we worden ingehaald of we stil staan. Voor de brug aan de rechterkant bij het natuurgebied heeft Wim vorig jaar mooie baarzen en een snoek gevangen. Ik weet dat de linkerkant goed is dus waarom niet aan die kant. Vandaag is het Wim z’n water en we beginnen de kanten uit te gooien. Andere tactiek vandaag we beginnen met de baarzen, snoek en op het talud naar dieper misschien een snoekbaars. Het is er een grote plaat met heel, heel veel witvis. De karpers zwemmen tegen de boot aan en brasems te over. Die zitten natuurlijk allemaal achter elkaars kuit aan in deze wierbedden op het lage water. Ik heb het na een uurtje gooien wel gezien. Onbegrijpelijk dat hier geen baars of snoek zit hun bedje is gespreid zal ik maar zeggen. We gaan verkassen naar onder de brug maar deze kant is naadje. De andere kant is bezet door verschillende bootjes en onder de brug voor en achter de 5e pijler ligt ook vol. Wat nu. We gaan richting Hellegat.
Ben er nog nooit geweest maar ik begrijp er niets van dat we hier niets vangen.
Ik zie een mooie stroom naad en op de Humminbird is er ook een dieper gedeelte te zien dus nu zoeken naar een geschikt talud in dit slijtgedeelte van de stroom van Hollands Diep naar de Voorhaven. En eindelijk ik krijg een aanbeet maar mis em. Dat voelt goed. We vissen terug langs het talud en potjandorie ik mis er weer eentje. De aanbeten zijn hard en toch missen Onbegrijpelijk. We zitten goed maar wat we daarna ook proberen ik kan niets meer registreren. Dan maar richting de sluis om werpend een baars te vangen voorlangs de windmolens. we zijn er nog geen half uurtje bezig of we worden er weg gestuurd door de Marshalls. Dat is niet afgetekend op onze kaart maar we mogen er niet vissen. Net als we gaan om het wat dieper op te zoeken zien we waar we ons op de punt een tennis elleboog hebben gegooid het Shimano team een baars vangen. Dat is lekker. Is niet de eerste keer dat dat gebeurt maar dat is vissen. Kak… Depri, wel nee. kost ons gewoon een midden motor plaats. Een baars erbij zou werelds zijn voor ons in het klassement.
Dat we hier ook niets vangen geeft me te denken, kan ik nog wel vissen.
Dus gaan we richting Noorder Voorhaven om daar in de wierbedden op zoek tegaan naar een baars en misschien een snoekje. We vissen de kant uit richting Willemstad en een paar honderd meter verderop zien we dat het wel kan. Daar wordt een maatse baars gescoord en op dit hele stuk is dat dan ook de enige schub die we te zien krijgen.
Aan de overkant zijn we weg gestuurd.
Deze kant tot half Willemstad en de overkant hebben we helemaal uit gegooid.
Plugjes en spinners aan de buitenkant die Wim voor z’n rekening neemt en ik stamp m’n kunstaas door de wierbedden heen.
Na een dik uur heb ik er genoeg van. Het is best vermoeiend niet alleen het werpen maar opletten op de golfslag van het scheepvaartverkeer, de boot dan met de neus de golven in daar waar het kan. Het is minder dan een meter diep en een dikke golf kan zo schade aanrichten onder de boot. En dan weer terug naar de stek en tussen door in de ruimten tussen de wierbedden vissen.
We gaan weer terug waar ik in ieder geval aanbeten kreeg.
We gaan weer terug naar de plek waar we in ieder geval aanbeten kregen.
We zien vis bij de shad.Weer aanbeten en de staart zit zelfs op de dreg.
Toch weer niet te missen dreunen wat is dat toch. Grotere shads van 12cm gepakt met een dreg maar het helpt niets.
Dan eindelijk hebben we wat om te schrijven.
Dan eindelijk, eindelijk net als de Marshall boot ons komt controleren vang ik een snoekbaars. De eer is gered zal ik maar zeggen. De jongens helpen ons even met een foto maken en dat doorseinen van de foto want dat is een heel gedoe. Zoveel ervaring hebben we daar jammer genoeg niet mee. Ik had er vandaag iets heel wat anders van verwacht maar het wil om de één of andere reden maar niet lukken.
Omdat het de enigste van vandaag is nog maar een keertje.
We gaan richting Haringvlietbrug en proberen het daar nog even maar we hebben heel de dag gezien dat er minstens vijf bootjes lagen aan beide kanten. Waarvan er minstens drie mee deden aan de wedstrijd maar dan toch. Dat is veel de stek is overbevist en zal de eerste dagen taai zijn op dit stuk Hollands Diep. We gaan richting de rode vlaggen bij Tiengemeete
Stephan en Ulf hebben al het geluk van de wereld.
Als ik de brug onderdoor vaar zitten we zo te lullen dat ik even de concentratie kwijt bent. Ik denk al bij Tiengemeten te zijn en wil links om het eiland draaien. Gelukkig zie ik het op tijd want hier zijn wel heel veel gestreepte paaltjes die de twee meter lijn aangeven. Ik zoek eigenlijk het Ventjagersgaatje waar je door heen mag varen door het natuurgebied van 1 april tot 1juli. Maar het is zo slecht aangegeven dat we moeten zoeken als ik plotseling een hert of hond in nood ziet net achter de groen witte paaltjes. Zal ik een zonnesteek hebben maar Wim ziet het ook dus we varen wat dichterbij en zien dat het een steen is. Te laat, we varen met de schroef al op een steen net als ik em in z’n achteruit gooi. Dat is mooi kak. Maar dan komt ook Stephan Gockel en Ulf Stürmer aan blazen met een dikke 50km per uur. Ze vergissen zich ook net als ik en denken al bij Tiengemeenten te zitten waarschijnlijk voorral omdat wij er ook liggen en willen ons vriendschappelijk voorbij stuiven. Die varen zich zo te pletter op de stenen dus wij staan alarm te zwaaien in de boot en roepen stop, stop, stop, stones, stop, stenen, stop. Ulf vraagt aan Stephan wat zijn stones voor beesten en die weet het ook niet maar plotseling begrijpt hij het en gooit het gas eraf. De boot planeert netjes alsof het zo moet, valt stil boven op de stenen. Gelukkig geen schrammetje aan de schroef. Stephan kan de boot zo weer voorzichtig naar het diepe aan de rand van het talud duwen. Die zijn ons eeuwig dankbaar want met die snelheid op de stenen varen had catastrofaal afgelopen.
Michel Luijendijk geeft een sleeppie.
Voor ons heeft het meer duidelijk meer gevolgen. De boot rammelt aan alle kanten met die kapotte schroef. Stephan gaat zich eerst melden bij het verzamelpunt om op tijd binnen te zijn voor de wedstrijd. Ook om ons ook af te melden en hoe het er voor staat met de BassBuster. Hij komt ons daarna wel ophalen. Maar Michel was ook al in de buurt om de rode vlaggen te plaatsen. Die hoorde over de walkietalkie al dat er een boot met moeilijkheden was gemeld door andere deelnemers en sleept ons richting Hellevoet.
Tijd voor een kippenpootje zonder nasi.
Balen allemaal natuurlijk mijn stemming is een ietewat gedaald richting nulpunt. Als een boer met kiespijn zeggen ze dan geloof ik. Nu ik kan je vertellen dat ik dat met een aspirientje niet over gaat. Maar nu is er wel tijd voor de overgebleven drum sticks gemaakt door Henny van gisteravond en dat maakt weer veel goed. Heerlijk zijn ze en goed koud gebleven in de vriestas met koel elementen. We worden even later overgenomen door de sleepdienst. Die heeft er een zware dieselmotor in liggen en die kan vol gas varen zegt hij. Even later gaat het toch wat gas terug want de diesel moet hard werken zo aan de zwarte rook te zien. Maar daarna kachelen we toch nog met 15km richting thuishaven. Ik heb Wim meegestuurd naar het Dok in Hellevoet met Michel zodat die de paperassen, de adminstratie kan afhandelen bij de WPC officials. Ik ruim alles maar vast in de boot op dit gaat nog wel even duren voordat ik bij de trailerplaats ben.
Bij Tiengemeten wordt het overgenomen.
Ik bel met het thuisfront om het één en ander te regelen. Ik wil morgen de laatste dag nog wel mee doen. Ik moet wat goed maken van die twee waardeloze dagen die ik tot nu toe heb vervist. Joop m’n vismaatje krijg ik niet te pakken op twee 06 nummers en een huis telefoon. Ik heb zijn schoonzoon Bert Welgraven nodig van Watersportbedrijf De Graaff uit Dordrecht. Ik heb met Bert op de Middelbare school gezeten in Dordt en dan kom je hem jaren later terug als de schoonzoon van je vismaatje in Hellevoetsluis. Klein wereldje is het. Daar weet ik zeker dat ze een Yamaha Propeller van mijn maat op voorraad hebben. Nu komt het goed uit dat Wim al op vaste land is. Die kan mooi naar Dordrecht rijden om die propeller op te halen.
Voor en achteruit dan ziet de schade er zo uit.
Als ik weer in Hellevoet ben, de schade op neem en er maar een koud biertje op neem komt Wim er ook aan vanuit Dordrecht. Dat hebben we in ieder geval goed geregeld zo.
Boot gaat gelijk aan het infuus gelijke Kit van de Knight Ryder.
We eten eerst wat en daarna moet ik gaan sleutelen. Wim gaat douchen want die heeft in het huisje van vrienden op CitaRomana geen warm water. Nu zit hij altijd voor op de boot met aflandige wind maar ik verdenk em ervan dat het misschien daarom wel komt van onze slechte vangsten (lol).
Tegen middernacht als iedereen al ligt te maffen ben ik klaar en is alles pico bello met de boot. Denk niet dat er wat met het staartstuk aan de hand is op een paar vette krassen na. We doen weer mee morgen maar nu wil ik naar m’n bedje om kwart over vijf gaat de wekker weer…
Vandaag zondagochtend 14 juni 2015 heeft Willem zijn tweede viswedstrijd. Hij heeft een schepnet gekregen van paps dus laat die grote brasems nu maar komen.
Eigenlijk moet hij ook een nieuwe hengel hebben. Met drie meter heb je net te weinig als je met meerdere mensen aan de singel zit. De vissen zwemmen allemaal aan de overkant voorbij onder de plompen bladen door van al dat rumoer vanaf deze kant.
Maar het lukt toch om wat voorntjes te vangen met een geleende hengel van de vereniging zodat Willem de plompe bladen kan bereiken aan de overkant.
Dat zal nog gevolgen krijgen. Die schub vis drills en vangsen virus is dik aangeslagen. ook voor Erik…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN5448.CollageWp2.jpg709955Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-06-14 10:41:002023-05-21 10:55:06Jeugdwedstrijd Willem
Mijn vismaatje Willem den Adel viste zijn eerste officiële viswedstrijd op 31 mei 2015 bij de jeugd wedstrijden van het HSV het Voornse Kanaal dus was het een spannende dag. Hoe zou hij zich onder die alle ander cracks weten zich te onderscheiden en dat scheelde niets of hij was dag winnaar geworden.
Als ik aankom is de wedstrijd al een half uurtje oud en zie Willem geconcentreerd achter zijn hengel zitten. Dat is al een goede zaak. En als ik dichterbij kom dan kan ik em even aanspreken. Hij heeft weinig tijd want moet wat bij voerend om zijn stek levendig te houden en de maden in gelid te drillen.
Geconcentreerd zit mijn vismaatje te vissen aan de 8 vijver.
Maar als hij daar mee klaar is dan hoor ik alles van wat hij al gedaan heeft om zijn stek levendig te houden. Hij is net van stek verplaatst. En dat is heel onverwachts want wat je gelood heb dat is je plekkie maar hij krijg het voor elkaar om ergens anders te gaan zitten omdat de buren wat plonsen met alles wat ze aan kennis in het Lou gooien.
Dan komt Erik ook met zijn met de rest van de spulletjes.
Erik had nog geen hengel dus heeft Willem een hengel voor zijn vader gemaakt gisteravond. Kijk dat zijn nu echte vismaatjes.
Erik met zijn nieuwe hengel.
Als dan Erik een voorntje vangt na vervanging van een kleinet haakje moet Willem natuurlijk ook met die hengel vissen.
Ze gaan het doen.
Maar het valt niet mee om op het goede moment aan te slaan.
Jaahhaa beet.
En als dat dan lukt is het feest. Willem hebben een voorntje gevangen met zijn zelfgemaakte hengel.
Ja, oké het is geen oude schoen.
En even later worden we weer opgeschrikt want er hangt weer iets aan de hengel. Deze keer kan dat niet ter weging worden aangeboden want het is een tak. Maar even later zouden we dagwinnaar zijn geworden als we een schepnet bij ons hadden gehad. Probeer maar eens een brasem te landen gevangen twee meter uit de kant nog niet uitgedrild en beduusd dus voordat die de ruimte opzoekt met de je met je handen. Willem zet zoveel druk op de lijn dat wanneer ik de brasum achter zijn kop wil pakken de haak los schiet en onder m’n nagel verdwijnt. De vis zwaait nog even met zijn staart, een mooie dikke brons bruine een dikke twee kilo paairijpe brasem. Ik heb ff pijn als ik de haak uit mijn vinger trekt maar dit was Willem zijn kans. Maar nee even later zien we een dikke bellenbaan op ons voer stekkie en de dobber vertrekt naar onbekende diepte. Jammergenoeg in de drukte van de omstanders slaat hij veel te vroeg. We moeten het doen met twee voorntjes ter weging bij de jeugdcommissie.
Maar ozo trots issie op zijn eerste weging.
Tuurlijk even controleren.
En ff showen.
Zullen we ze mee nemen naar de vijver maar dat vindt Erik niet zo’n goed idee. Nee laat ze maar weer bij hun vriendjes zwemmen is het advies van Paps. En plons daar worden ze zachtjes terug gezet. De vijver van Sandra word behoed voor nog meer voorntjes…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN5346.bewWp2_.jpg6851028Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-05-31 14:49:002023-05-20 15:04:27Willem is goed bezig
