Geen aasvis, geen Predators en zeker geen Vadertje Glasoog. Het is fantastisch weer zondag 8 november 2015. Zonde om thuis te blijven want het is ook goed vertoeven in de tuin maar het uitgebloeide spul moet maar even wachten met enkele reis via de groenbak.
Licht golvend Haringvliet met een middag zonnetje en ik lig er zondag 8 november om één uur in. Als enigste want ik zie heel de middag geen enkele andere bootje. Het warmte pak kan thuis blijven maar de roofvissen geven ook niet thuis vandaag. De laatste weken lag het Haringvliet vol met spelt aas maar waar is dat gebleven. Zie af en toe wel een wolkje op het scherm maar die grote plakkaten jonge visjes zijn er niet.
Wel is de shad helemaal verdwenen.
Voor Hellevoetsluis is er geen leven en moet het doen met twee dreunen deze middag voor Hellevoet van de Heliushaven, bunker, vuurtoren, werkhaven tot aan de terrasflats toe. Ik kan nog wat aan m’n tint doen en dat is het. Dan maar wat trollen proberen als ik het strandje bereikt aan de Zeedijk maar tot aan het licht van Oudenhoorn blijft het stil aan de andere kant van de lijn op een enkele waterplant na. Voor Oudenhoorn nog even gevertikaalt natuurlijk.
Het is 8 november, wat een weertje.
Maar het mag vandaag niet zo zijn terwijl we donderdag 5 november nog zulke mooi vissen vingen. Was ook niet wild (https://bassbuster.nl/2015/11/05/eindelijk-testen/) want toen maakte het laatste uurtje alles goed wat zo vaak gebeurt. Je hoopt er op maar vandaag wordt het een vroegertje. Ik wil er voor donker uit en dat is vroeg tegenwoordig.
Dempen ze een gat van 25 meter…
Wat zijn ze voor Oudenhoorn aan het doen. Linke boel en hopen dat het niet gaat stormen. Enkele meter is het nog 20 meter diep. Dat zand zakt er dan zo in weg. Net als voor Hellevoet bij de vuurtoren. Daar is al het zand van het pas opgespoten strandje alweer de vaargeul in gezakt.
Nieuw eilandje voor Oudenhoorn. Aan het eind van die krib loopt het heel stijl naar dertig meter.
Daar was het 4 naar 25 meter en de 14 meter talud is al helemaal verdwenen naar een zandplaat en het is er nu drie meter. Dat zal niet lang duren want het water afvoer vanuit het binnenland zal alles weer meenemen met samenwerking van de najaars winterstormen. Wat een geldverspilling om dat strandje maar steeds weer te verbreden. Misschien eerst een damwand slaan met daarvoor dan die stenen wal. We gaan er uit. Wil morgen weer eens proberen. Wat een weertje is het ervoor om op het water te zijn.
Eindelijk, het zit er allemaal op 5 november 2015. Het heeft even geduurd maar ben benieuwd of alles het doet. Spannender is of het niet stoort op elkaar. Door de verkeerde voorlichting van Marco die vertelde dat alles het zou doen op de Onix systeem en nog veel meer snufjes en rand apparatuur komt er aan ben ik overstag gegaan.
Op het nieuwe systeem van Hummingbird passen dus niet de Cannons Downriggers MAG 20T die ik heb al was dat wel belooft. Jammer maar gelukkig nog m’n oude 998 nog niet verkocht omdat ik de goede sensor, de transducer voor de Onix nog niet had. Ditmaal dus wel enig geluk in deze soap.
Marco plaatste de Onix 8 in het netwerk.
Maar donderdag 5 november 2015 kan ik dan eindelijk alles gaan uitproberen of het werkt. Volgens Marco gaat dat niet twee transducers naast elkaar want ze hebben dezelfde frequentie. Tegen beter weten in dus heb ik ze toch naast elkaar geplaatst omdat ik aan de andere kant van de spiegel de achterzijde van de boor gewoonweg geen plek heb door de backtroller.
Ik heb in ieder geval beeld.
De Onix werkt nu tenminste ik heb diepte, 2d en side imaging. En terwijl we zitten te vissen zit ik te rommelen met de apperatuur. Ik ben de afstandbediening vergeten in de auto op de helling en moet dus de backtroller gebruiken. Nu weet ik pas wat ik mis met het gemak van een front troller in deze golfslag en wind. Je verlei zomaar meters als je even niet oplet van je vis stek. Wat is dat anker knopje toch verdomd handig met I-link.
Nu nog het beeld herkennen.
Dus na een paar uurtjes aanklooien en een rand een paar honderd meter te hebben uitgevist voor de Haringvlietdam van zeven naar zelfs vijfentwintig meter om een aanbeet te forceren maar nee hoor we nokken af na een tweede stek uitgevist te hebben bij de gele boei en zijn om half tien weer bij de helling om de afstandsbediening uit de auto te halen.
Zou dat een wolk aas vis zijn.
Voor de vuurtoren, de bunker en de werkhaven kunnen we ook geen vissen trickeren. Wel zien we een Duitse ploeg voor de vuurtoren een dreumis vangen maar dat is alles wat we om ons heen zien. We zitten inmiddels met z’n vieren nu op dit stukje water te vissen. We vertrekken naar de overkant richting Dirksland en daar zieb we eindelijk iets wat op een wolk aasvis lijkt.
Volgens Leo wel.
En volgens Leo is dat gevonden en pas om half één, na vijf uur vissen vangen we de eerste vis gelijk wel een hele mooie in de zeventig centimeter.
Hij spuugt een platvisje uit.
Het is een mooie snoekbaars een dikke zeventiger van het mannelijke geslacht. Hij spuugt o.a. een platvisje uit. We weten dus wat we als shads moeten gaan gebruiken.
Dat is een hele mooie.
Zo eentje mag op de foto zeker nu het zo taai vissen is als vandaag. Hoe bestaat het want het weer is perfect. Niet koud, wel donker weer met af en toe een regenbuitje en windkracht 2 tot 5 Bfr. Heerlijk vis weer.
En boem ik doe gelijk ook mee.
Dan even later pak ik zijn broer die flink partij geeft. Heerlijk zijn die runs en hij knalt enige malen door de slip heen de diepte in maar hij moet het toch gaan afleggen tegen de goede afstelling van m’n Red Arc Spro molentje.
En deze spuugt garnalen uit.
De bodem van de boot lijkt op een zeebanket tafel want deze spuwt garnalen uit. Gelijk komt weer het verhaal steurkrab op tafel zoals we vissen op de zeevariant de zeebaars met de dobber. Moeten we toch nog eens uit proberen dat idee.
Vingers crost, nu hopen dat alles niet op elkaar stoort.
En dan gaat nu de Hummingbird 998 voor het eerst aan op het water en warempel hij doet het zonder dat de Onix Transducer stoort. Zou het dan nu eens mee zitten want in de laatste vijf jaar al problemen genoeg gezien.
Goud volgens Leo.
Maar alles doet het en ik maak een dansje in de boot. Leo kan er wel om lachen en steekt zijn duim op. Nu alles afregelen en leren te bedienen. Dus eerst een afspraak maken met Robert Poelwijk de Pro Staffer van Technautic om met hem mee te varen hoe alles af te regelen.
Dan zie je hoe breed die side Imaging kijkt onder water.
Voordat ik wat op de 998 wat ziet zie ik op de Onix met side Imaging al wat er gaat aankomen aan aasvis.
Het is goed te doen beide te zien vanaf m’n vis plek achter op de boot.
Ik kan goed beide schermen zien vanaf m’n zitplaats achter op de boot en ben blij dat ik ze niet naar achteren hoef te verplaatsen want qua ruimte past allemaal niet zo fijn.
Maar wat wil je zien
Nu nog vieuws aanmaken die ik tegelijkertijd wil zien en ik denk dat bovenstaande en onder het gaat worden. De diepte meter op de 998 en de side en 2d imaging op de Onix. Of Robert Poelwijk moet een beter combinatie weten natuurlijk maar dat zie ik volgende week wel.
Maar Leo heeft eindelijk dan zijn tweede vis eind van de dag.
Maar de visserij is taai. Er is opvallend weinig aasvis. De laatse tijd zag je wolken witwis en waar is die gebleven. In een paar dagen weg getrokken maar waarheen.Om kwart over vier heeft eindelijk Leo dan zijn tweede van de dag. Het is heerlijk vis weer maar dit is niet best. Dan doen we het nog redelijk want op de andere boten is het helemaal pet. Alleen de Belgen aan de overkant bij Dirksland hebben nog een snoek gevangen van dik een halve meter.
Wij zijn inmiddels eer voor de werkhaven aan het vissen maar het is onder water helemaal leeg. Dat merkt Jan de Spruitenkoning ook want die staat al heel de middag een tennis elleboog te gooien voor Jan met de korte achternaam.
Eindelijk weer wat beweging onder water.
En voor de vuurtoren kunnen we nog wat vissen trickeren, aanzetten tot een aanval en we voelen ons weer een gelukkig mens. Zo als zo vaak gebeurt maakt het laatste uurtje een gehele dag goed.
Leo met zijn nieuwe aanwinst een Shakespeare 2400Dc.
We vangen weer om de beurt nu van het vrouwelijke geslacht een paar mooie vissen. Ze zijn allemaal net in de zeventig centimeter. Dat dan weer wel.
Die maken de dag helemaal goed.
Ik ben zo blij dat de Hummingbirds het doen. Nu is het wachten op de lessen van Robert Poeldijk wanneer die tijd voor me heeft. Kan niet wachten ze volledig te benutten…
Op 27 oktober 2015 nog de rillingen van gister in mijn lijf. Wat een bak was dat dan.
Maar net over zessen krijg ik er toch een beuk op. Zalig is dat ik droom er over. Wat een heerlijk gevoel als die aanslag van een snoekbaars komt aan de andere kant van de lijn vol overgave op die gevlochten lijn zonder rek. Dat is misschien nog wel mooier als de drill.
Weer een mooi exemplaar.
En kan er eer eentje portretteren. Weer een hele mooie dus vandaag.
Om dan pas weer om kwart voor zeven de tweede tik te kunnen verzilveren. Het was taai in m’n eentje hier op de stek maar heerlijk gevist.
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN6783Wp2.jpg578867Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-10-27 13:48:002023-05-26 14:01:22Het is niet altijd feest
Maandagmiddag 26 oktober 2015 richting half vijf begint het weer te kriebelen. Gisteren tegen de schemering was het fantastisch vissen. Dan belt Erik en vraagt of ik nog gaat want nu heeft hij wel zijn hengel en materialen klaar gemaakt op het specifieke manier te vissen op de Punt. Tuurlijk zeg ik, sluit de computer af en ga me omkleden voor de strijd met de Predators van het Haringvliet
Als ik aankom lijkt het druk maar er vist er maar eentje en dat is natuurlijk Jan de spruitenkoning. Die woont hier maar Cor doet de laatste weken ook z’n best om em in te halen qua tijd er in steken. Die zit graag met dood aas en na Robert en Arie Rietdijk de biljartmeester gedag te hebben gezegd mag ik naast Cor zitten. Die verlegt zijn dood aas hengel een ietsie pietsie naar buiten en dan kan ik mooi op mijn geliefde plekkie zitten. Ik zit daar graag en zo heeft een ieder wel zijn geliefde steen. Die zit plekkies hebben dan ook die naam van degene die er graag zit.
Lijkt druk maar valt reuze mee.
Maar het zal toch een klein uurtje duren voordat er een aanbeet valt te registreren. Met die tegen wind valt het ook niet mee maar na een klein half uurtje zakt de wind aanmerkelijken kunnen we weer verre worpen maken met onze 18 tot 22 grams loodkoppen.
De eerste halve meter is binnen.
En ook vandaag ben ik weer de gelukkige die de eerste mag noteren. Ze zijn er dus wel. Moet haast ook wel want de hele haven zit vol met speltaas. En waar de scholen jongbroed zich ophouden daar vindt je ook onze rovers met wie we graag op de foto willen. Cor schept hem met zijn nieuwe schepnet, sorry landingsnet en maakt er gelijk even een portretje van.
Erik is inmiddels ook gearriveerd.
Het is al gezellig druk maar we wachten op de schemer als de predators gaan foerageren. Die komen hun avond maaltijd ophalen vanaf het Haringvliet en durven dan wel zo dicht de kanten, kribben, havens, uiterwaarden en obstakels als dukdalven, boeien met kettingen, schepen en bootjes etc. de beschuttingen dus op te zoeken. Het liefst jagen die vanuit een ambush op open water. Een richel, kuiltje, stenen, mosselbanken, steenstort, uiterwaarden overal waar er een stroomversnelling ontstaat en de aasvisjes even gedesoriënteerd zijn en dus een makkelijke prooi zijn voor de jagers. Maar dat weten die jonge scholen vis ook en die zoeken die beschutting ‘s avonds dus juist op ter bescherming van hun hachje in de havens onder de bootjes, vlonders, aanleg palen en steigers.
Mijn tweede van de avond.
En dan als de zon bijna onder gaat vang ik een tweede snoekbaars dit keer is het wel een dreun op de top en niet te missen aanbeet. Mijn avond kan niet meer stuk met twee snoekbaarzen op de foto.
De kers op de toch al mooie taart.
Het is inmiddels door de schemer heen geworden en ik moet om half zeven een griep prik halen dus we denken er aan om naar huis te gaan. Henny heeft nasi met kip in kokos/saté saus gemaakt en daar heeft Erik wel oren naar. Een ballantines als voorafje maar dan krijg ik heel ver weg er een rammm op en kan aan de bak. De vis gaat meerdere malen dwars door de slip heen en in eerste instantie krijg ik weinig lijn binnen. Als ik een paar meter binnen heb dan ben ik die in no time weer kwijt met een run van de vis. Hij is vals gehaakt zeg ik, of het is een snoek en anders is dit wel een hele mooie snoekbaars. Daar gaat m’n PR aan diggelen. Maar langzaam win ik terrein en doe dat reuze voorzichtig. draai de slip iets losser een twee drie tandjes want als het een snoek is ik vis maar met 45 honderste nylon onderlijn. De klossen nog van duizend meter van m’n schoonvader. Die maak ik niet meer op. Als de vis dan eindelijk te zien is zien we een dikke snoek en de Shad zit gelukkig in het scharnier van de kaak. De mondhoek van de vis. Wat een mazzel maar bij onthaken breekt de nylon lijn net boven de shad. Wat een mazzel. Bij het vele draaien is de lijn toch langs de scherpe tanden van de Esox Lucius geschuurd.
Omdat die zo mooi is, beter omdat ik zo blij ben.
En Cor zijn net (je) is vandaag ingevist. Moederje Lucius past er net is, gelukkig is het een diep net want bijna springt hij er weer uit en dan was ik em geheid kwijt geweest. Bedankt Cor voor het scheppen want achteraf met de kieuwgreep bij het trappetje was het geheid mis gegaan met die lijnbreuk. De snoek is op een centimeter na een meter en al lekker dik volgevreten. Maar daar komen nog wel een paar kilootjes bij voor de winter. En nu snel naar de borrel en daarna de nasi en de griep prik halen voor half acht. Ik zal wel slecht de slaap kunnen vatten en deze dril nog een paar keertjes overdoen vannacht…
Ondanks dat ik het je van harte gun zo’n vangst, ben ik toch stikjaloers!
Goed gedaan jochie.
Sent from my iPad
–
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN6778.bewWp2_.jpg1146709Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-10-26 13:16:002023-05-26 13:46:53Een cm te kort
Mooi is dat, op de parkeerplaats ontmoet ik Robert die ook net aankomt. Die is hier elke dag even soms zelfs ‘s morgens en ‘s avonds zonder hengel.. Eén van de supporters van de Punt zal ik maar zeggen. Cor is er al en als ik ga zitten wordt Leo gebeld, waar hij blijft door Robert. Die zit nog heerlijk aan de Rendang van Monica en ik vraag gelijk of er genoeg is. Heerlijk.
Zondag 25 oktober 2015 gesleuteld aan de boot. De kabels verlegt want ondanks dat ze het hebben belooft een half jaartje gelden werken de Cannon Downriggers niet op het nieuwe Onix systeem van Hummingbird. Als je het wilt aanschaffen dan kan alles. Zelfs beloofd want Onix kan alles aan aan van de 900 serie en heeel, heeel veel meer. Okeeey dan doen we dat maar natuurlijk moet de MinnKota front troller ook worden aangepast en een kleine vier duizend euro verder hoor je pas dat het niet gaat lukken. Om gek van te worden. Houd dus in dat de Hummingbird 998 terug geplaatst kan worden maar zijn plekkie is al ingenomen door de Onix 8. De kabels wil ik weg gewerkt hebben dus dat wordt alles opnieuw trekken. Een heidens karwei maar de 998c SI Combo doet het. Kan niet tegelijkertijd met het Onix systeen aan want dat stoort op elkaar. De sonar werken op hetzelfde frequentie. Misschien dat ik nog een sensor koop op de Minn Kota. Is wel mooi om te Downrigeren want dat meet ik de diepte voor op de boot. Nadeel is dat ik dat op de Elektromotor moet gaan trollen en die loop amper 8km. Jaja, daar is over nagedacht door de heren in Amerika. Nu alleen nog de 958cx aansluiten voor het pelagisch vissen en die krijgt z’n eigen sensor met een 200Hertz kegel.
De 998 doet het.
Om een uurtje of vier ga ik nog eventjes vissen op ons stekkie aan de Punt. Jan is er met de boot net aangekomen en die heeft er eentje gemist dus ze zijn er wel onze vriend de stekel. Bij em in de boot zit niet Jan de spruitenkoning maar Chris verraad ons buckaro’s van de punt. Ik gooi de eerste worp altijd rustig uit om de lijn die weer wordt afgespoelt en nu nat wordt om kinken en daardoor een pruik op te lopen uit te sluiten. Terwijl ik binnen vist krijgt Jan in de boot een losse te verwerken. De vis komt een metertje of twee mee en schiet los, of laat los dan hebben ze de shad dwars uit vast. Gebeurt zelfs wel eens in de boot dat ze em boven water uitspuwen zoiets van heb je niets beters te doen. Onbegrijpelijk fenomeen is dat want hoe jij de shad ook beetpak het is moeilijk om niet gehaakt te worden.
De tweede worp direct een dreumes.
M’n tweede worp haal ik flink uit richting Middelharnis in het diepe gedeelte dus de lijn waar ik nu mee ga vissen is in het water geweest. Dat is nogal een stukje want het is windstil en de shad zakt daar ook nog een metertje of achttien. Ik doe doet altijd zo en heb zo weinig last van pruiken. Dat gebeurt voor de niet vissers onder ons als de lijn na een worp niet strak wordt getrokken en de eerste omwikkeling te losjes wordt op gespoeld. Dan bij de volgende worp schiet deze te snel van de spoel en wordt meegenomen door de veel latere windingen. De eerdere windingen bij het uitwerpen met alle gevolgen van dien. Dat gun je niemand en je bent heel wat lijn kwijt. Je heb immers net die verre worp gedaan. De enigste die dat misschien kan appreciëren is Mario behalve dan als hij in z’n vrije tijd zit op het water. Natuurlijk kan het wel eens fout gaan als je vergeet de lijn strak te trekken of als beginner de molen dicht laat klappen door aan de slinger te draaien. Ik klap altijd de beugel dicht met de hand. Ook met tegenwind moet je uit kijken dat de eerste omwentelingen de lijn goed op de spoel komt te zitten.
Ze worden al wat groter.
Maar we dwalen af, we gaan vissen, al dat technische geneuzel is al genoeg over geschreven in de lectuurbladen en m’n shad tikt de bodem aan. Molen dicht en ik trek de bocht uit de lijn. De shad raakt weer de bodem en ik kan strak draaien maar voel de shad niet neerkomen en sla automatisch de lijn strak aan. Bingo, vadertje glasoog heeft de shad opgevangen en voordat hij zich van zijn fout kan herstelen kan ik de haak zetten. Dat is vlug en de tam tam gaat snel. Robert heeft de telefoon al aan zijn oor en Leo spoort Monica aan om de borden op te scheppen. Daar is het stress in huize Rumt. Ze zijn er en dat kan zomaar met een kwartiertje voorbij zijn. Goed dat Robert er is want dan kan die gelijk een plaatje maken voor de BassBuster Avonturen. Maar als ik dan m’n vierde worp binnen vis heel , heel ver weg op Roy zijn hot spot krijg ik er een serieuzere dreun op. Dat is al een betere vis en in huize Rumt is het nu complete chaos. Schrokken is het geblazen en de brommer moet uit de schuur want er is grote visdrang. Dat is erger dan een adrenaline stoot of een EPO transfusie in je bloed het stuwt de hersenen aktiviteieten tot nog grotere hoogten. Het is een Hard Drug van ongekende hoogte.
Weliswaar weer een dreumes maar ben er blij mee.
Inmiddels is Erik er ook maar zonder hengel. Ik vertelde hem dat ‘s avonds de baarzen en roofbleien achter de aasvis gaat in de haven en dit een fantastisch schouwspel is in het late zonnetje. Wat had die een spijt zijn spinstokje thuis te hebben gelaten want alles jeukt als je die ruggen door het water ziet klieven. Dat duurt hoogstens een half uurtje en dan is het vreetfestijn voorbij. Ik weet zeker dat hij er morgen ook bij is. Als ik dan m’n derde van de avond mag bijschrijven komt Leo er ook aan tegelijkertijd arriveert Roy ook.
Wat een mooie avondbeelden weer.
Maar het is voorbij en na een klein uurtje hou ik het voor gezien. Ik heb reuze trek gekregen van die verhalen over die Rendang van Monica. Henny heeft boeren karbonades van 600gram stuk gehaald. Drie á vier centimeter dik zijn die met nog de vetrand en het zwoerd er aan. Het water loopt me al een tijdje in de mond. Dat samen met een kruimig aardappeltje want die sjue is ook fantastisch natuurlijk na een klein uurtje sudderen. Wat boontjes erbij. Heerlijk. Ik hou het niet meer en ben weg. Het was weer fantastisch en laat de Punt voor Roy, Leo en Cor…
Reactie’s ;
op de Zonsondergang Foto op Fb bij het BassBusterAvontuur, leuk dat ook niet vissenden m’n blog volgen en reageren. Bedankt
Ben het een beetje zat en donderdag 22 oktober 2015 stap ik in de auto. Heb deze zomer een Onix 8cxi SI Combo gekocht maar heb nog steeds niet de goede transducer die erbij hoort. Daardoor werkt de Down Imaging niet. Tenminste ik hoop dat het daardoor niet werkt. Marco van Evin die alles heeft geïnstalleerd op 17 juli 2015 en gelukkig maar, niet zelf gedaan want hij blokkeerde.
Ik heb een nieuwe Hummingbird 998c SI Combo gekregen omdat die van alles mankeerde in de garantie tijd. Dat is een stuk verbeterd die service door Technautic als vroeger met Baron Marin. Kan ook aan de dealer hebben gelegen Ribbink Nautic waar ik hem had gekocht maar daar kom je nooit echt achter. Maar nu bij Evin door Marco prima geregeld allemaal en netjes gemonteerd in combinatie met een Minn Kota 36V 101 Riptide ST fronttoller. De backtroller laat ik zitten omdat ik er niets meer voor terug krijg. Op de rivier tussen de kribben zou deze beter werken dan een frontroller hoor ik van m’n collega’s vissers zodoende. Tijdens de omwisseling had ik een Hummingbird 958cx in bruikleen en die heb ik er op laten zitten. Ik zou een Onix bestellen bij Marco en dan kan ik die nieuwe 998 misschien verkopen. Beter een ongebruikte dan een gebruikte dachten we toen. Dan komt er nu nog een I-pilot bij op de Minn Kota voor het Onix systeem. Dat nieuwe systeem kan alles wat nu ook mogelijk is maar nog veel meer snufjes en voorral een helderder scherm en betere sonar en dus beelden. Ik ben dus al snel om.
We, hahaha Marco dan krijgen hem niet ge updated.
Dus 18 juli 2015 komt Marco alles aansluiten, de Minn Kota keijgt een andere Kop met I-link zodat die kan communiseren met het nieuwe systeem. Een nieuwe netwerk kabel maar die leggen we even los in de boot. Die kan ik dan morgen mooi weg werkenonder door het voor onder. En de Onix is zo gepiept want die komt op de oude plaats van de 998. Kwestie van de beugel verwisselen die op de Mount zit want die Onix is veel groter. Nog even de software updaten en daar gaat het fout. We krijgen op geen enkel manier de software in de Hummingbird. Kaartjes overzetten naar andere kaartjes, in gedeelten misschien, van de site van Technautic opnieuw uploaden niets lukt en na het zoveelste telefoontje naar Technautic is het inpakken en omruilen. Ik heb dan ook geen mazzel met die Hummingbirds. Dat is de tweede nieuwe die terug gaat en gelukkig doet Marco nu de installatie. Zelf was ik daar nooit uitgekomen en dus net als vorige keer weer een jaar aan lopen te klooien. Marco neemt hem mee en komt na het week-end terug om het nog een keertje te proberen en dat komt dus goed. De nieuwe doet het prima met updaten en ik heb de kabel inmiddels al netjes lopen. Er wordt inmiddels al druk heen en weer gebeld door Technautic met Amerika begrijp ik van Marco wat ik voor verdelers moet zetten in het netwerk zodat de Cannon downriggers het ook doen. De transducer gaat nog even mee want daar moet nog wat aan gelijmd worden maar de sensor van de 998 schijnt het te doen op de Onix tegen aller verwachting in want hij kan hem vinden in het netwerk. Uitproberen dus en alles afstellen naar mijn wensen. En dan zal er getraillert moeten worden. De frontera geeft er de brui aan na 16 jaar. Jammer hoor want het is een fijne auto. Eén cilinder is er mee doet het niet meer stationair en dan lijkt het wel een diessel. Zodra je gas geeft lopt hij mee en geeft netzoveel compressie, druk als de ander vijf. Dus dat is niet zo’n probleem volgens Theo van Garage Lam uit Zuidland. Bougies, bobine etc. omwisselen geeft geen succes. Als ik de motor moet demonteren zijn de kosten hoger dan de auto nog waard is volgens Theo. Maar nu valt hij ook steeds harder in de tweede versnelling. Heb net een paar mnd. geldeden de distributie riem en waterpomp vernieuwd bij m’n vismaatje Peter van der Burg eigenaar van Opel van der Burg in Zoetermeer een godsvermogen koste dat. Gelukkig krijgen Opels ouder dan 15 jaar 25% korting op de volledige factuur maar dan nog. Toen was er nog niets aan de handje das dan doe je dat. De eerste uitlaat zit er nog op, om de vier jaar nieuwe bandjes en een accu, meer onkosten als de APK keuring en de beurten eigenlijk niet gehad. Mag dus niet klagen en dat doet ik ook niet maar toch met een traan laat ik dan ook Theo een nieuwe auto zoeken. Een 4WD met een goedkopere wegenbelasting en benzinegebruik. Dat was toch €1232,- per jaar en met de boot haalde ik net de 4liter per km niet.
We hebben weer een nieuwe trekker.
Vandaag 22 september 2015 is eindelijk de testdag, hoe doet de nieuwe auto het met traileren?, de Onix op het water?, de I-link MinnKota? dus om twee uur lig ik er in bij Middelharnis vanwege de wind Bfr5ZW. Ik ga net buiten de haven liggen aan de linkerkant uit de wind om rustig de Onix in te kunnen stellen. Dat is wel ff puzzelen voordat ik beeld had op dat grote scherm. De 2D Sonar Beeld, Side Imaging Beeld, Down Imaging Beeld instellen valt al niet mee. Sterker nog m’n 2D beeld heb ik geloof ik heel even gezien en daarna blijft deze op zwart staan. Aan de rest kom ik niet als navigatie in Sonar Vieuws de 2D, SI en DI laat staan Sonar Recording het opnemen van bodem structuren, de imaging,- Video,- en Internet- Tools en wat al niet nog meer
Missie geslaagd vandaag.
Om een uurtje of vijf ben ik helemaal dol gedraaid en hoop ik dat waar ik nu niet uitkomt dat door de verkeerde transducer komt. Dat het Onix systeem hem wel kan vinden in het netwerk maar bepaalde functie’s hij niet aan kan. Ik ga nog ff lekker trollen en even op een bekende stek verticalen en dat word beloont met een snoekje. Missie geslaagd voor vandaag.
Je straatje schoonspoelen.
Zag nog even hoe een straatje schoon werd gespoeld op de kade. Dat gaat wat vlugger als thuis met de tuinslang.
Wat een fijne helling is dat toch in Middelharnis.
Zo’n traillerhelling hebben we op Hellevoet ook maar die is veel te vlak voor een beetje boot. Met de Linder ging dat prima maar voor de Buster is het veel te ondiep. Deze in Middelharnis is prima te doen en ligt lekker uit de wind. Mooi parkeerplaatsen waar over is nagedacht. Je bent twee maal zolang met een trailer achter je kont dus een gewone parkeerplaats is te kort. De eerste dag is redelijk verlopen en ik hoop dat Marco snel m’n sensor de transducer kan leveren die nbij de Onix machine past want dit is zo kl*&^#@te. Dat de downriggers het gaan doen. Welke Cannon Link Controller ik moet hebben of dat hij zo in het netwerk kan worden geplaatst.
Op 28 september 2015 na de koffie er even in met dat mooie weer en alle nieuwe snufjes uit proberen. De auto trailerd prima maar de Humminbird is heel wat anders. Of dit nu ligt aan de sensor van de 998 want de sensor voor de Onix moet ik nog steeds krijgen van Marco (Evin).
Ik hoop het wel want de Down Imaging krijg ik niet aan de praat. Daar gaat nog wel wat uurtjes in zitten. Wel een bonus vandaag en vang per ongeluk op half water terwijl ik de menu’s door neem nog een mooie baars.
Kabels trekken
Dus donderdag 22 oktober 2015 ben ik het zat, meer dan zat. 24 oktober nog bij Marco geweest samen met John die even in Nederland was. Het was te slecht weer om te vissen dus wij naar Nieuwkoop. John heeft daar nog een Minn Kota liggen die al verkocht zou zijn maar hoe het precies zit loopt ook een beetje stroef. Heb toen de verzekering gekregen dat in aankomende zaterdag 26 sept. de transducer in huis zou hebben. Ik zeg em nog dat als ik weer een maand moet wachten op een reactie dat ik dan minder vriendelijk reageer ondanks de lekkere koffie van z’n dochter. Maar je raad het al en nu was ik het dus in één keer zat en gooi alles in de auto, dee 998, de onix, kompleet in de dozen. En hoppa naar Wormerveer. Maar goed dat het dik 150km is volgens google maar in de auto op de pionier scheelt dat dik twintig km. Ik ben al een stuk rustiger als ik na een anderhalf uur sturen aankomt bij Technautic aan de industrieweg in Wormerveer.
De 998 doet et.
Als ik binnen stap zie ik Marco ook dus dat komt goed uit. Ik wordt aangesproken door Reinier wat ook goed uitkomt want nu weet ik wie er achter de stem hoort die ik voorheen al aangesproken heb. Of ik koffie wil en dat lust ik wel na dat autoritje in de middle of nowwhere want dat gevoel heb ik altijd na schiphol, amsterdam, Gorichem of Amerfoort richting het noorden van Nederland. En met z’n drieën hebben we een goed gesprek. Met Marco kom ik er uit. Hij laat z’n telefoon zien en daar staan maar een paar gesprekken op en op de mijne staat er bijna elke dag een melding gebeld te hebben. Niet opgenomen of in gesprek soms zelfs twee keer per dag. Daar komen we dus niet uit maar hij denkt wel weer mee en daar gaan we uit komen. Ik krijg het telefoon nummer van Robert Poelwijk waarmee me al een paar keer een dag op het water is belooft om die Onix onder de knie te krijgen.
Het voorstel van Marco.
Nu hoor ik ook van Reinier dat Amerika het heeft uitgezocht en die Cannons Downriggers Mag20TS niet gaan werken op het Onix systeem. Dat is lekker dan. Mij is verteld bij aanschaf dat alles wat op de 998 werkt ook op de Onix gaat werken en er komt nog veel meer. Dat is zwaar ships natuurlijk. Gelukkig heb ik die 998 dus nog want betaalde er dik 3000,- voor nu te krijgen voor 1200,- dus als ik er dan ±800 voor gaat krijgen kan ik em net zo goed houden. Vervelend allemaal heel vervelend want de beide sensors van de transducers werken op dezelfde frequentie dus storen op elkaar. Ik ben er niet blij mee maar wat moet ik doen heb alles drie maanden geleden gekocht en betaald weliswaar verkeerd voorgelicht maar hier in Ne§derland wisten ze ook niet beter en daar heb ik het dus mee te doen. Maar als dan Reinier met een nieuwe transducer uit het magazijn komt ben ik weer een gelukkig mens met kiespijn. Hehehe maar uiteindelijk ga ik met een heel ander gevoel de auto weer in en rijdt ik weer richting Randstad.
Hij doet et.
Op Zaterdag 24 oktober 2015 komt er niets van maar zondag 25 en maandag 26 oktober 2015 lig ik in de boot en verleg alle kabels van de 998 naar de brug en de nieuwe naar het dashboard.
Alleen nog de 8.
Nu alleen nog de Hummingbird 958cx aansluiten op het netwerk maar ik krijg nog een voeding/power en netwerk kabel van Marco. Ook een standaard voor het Pelagisch Vissen maar ik heb eerst nog genoeg uit te zoeken op het water. Eerst maar eens een dag met Robert Poelwijk mee na de beurs dit week-end zal ik em eens bellen want vraag het me af of hij dat ook weet….
Het fenomeen op de punt want hoe kan dat toch steeds. De eerste vier worpen een aanbeet. Een baars, een misser, een losse en een mooie snoekbaars op dezelfde plek om vervolgens twee uur te moeten werpen voor de eerst volgende serieuze tik. Niet eens een tik maar een heel slap dweiltje de shad haalt de bodem niet. De zogenaamde en zo langzamerhand welbekende natte scheet aanbeet.
Ik ben er om 12.00 uur dinsdag 20 oktober 2015 op onze welbekende stek en helemaal in m’n eentje. Jan en Jan liggen er met de boot en ik zie ze er eentje misslaan. Een losse, hij komt een metertje of twee mee maar schiet toch nog alsnog los. Ze zijn er dus wel maar net te ver om vanaf de kant te bereiken. Behalve natuurlijk voor Roy die gooi op dit moment toch wel het verste van de buckaroo’s, van ons allemaal van de Punt.
De eerste worp direct een baars.
Ik wilde eigenlijk al twee dagen gaan met de boot maar heb te veel last van mijn rug om te traileren. Maar met een paar diclofenac tabletten lukt het me net een paar uurtjes hier te gaan zitten.
Dan een mooie snoekbaars.
Maar als zo vaak hier gebeurt zijn het ditmaal zelfs de eerste vier worpen een aanbeet om daarna pas twee uur later weer een slappe trilling te kunnen verzilveren. Hij wordt dan denk ik opgevangen want je voelt niets als de shad zou moeten neerkomen op de bodem alsof die in de watten valt en zachtjes weg zinkt. Benoemt tot de natte scheet aanbeet door de BassBuster. Sla maar want meestal zit de shad diep verankerd. Diagonalen vanaf de kant is een heel precies werkje en helemaal nog niet zo gemakkelijk. De een doet het met een wat zachtere top terwijl de ander het beste de grond, stenen, zand, wier en mossels aanvoelt met een harde top. En dat is belangrijk want de shad wordt bijna altijd genomen vlak bij de grond, bij de laatste “zweving” van de shad met zijn ozo belangrijke staart en daarom is het zo belangrijk dat je voelt wanneer je bodem pakt. Dat ene moment als de loodkop de bodem zou moeten bereiken is dan ook het belangrijkste en ook het spannendste moment natuurlijk.
Weliswaar een dreumes maar ben er blij mee.
Het is een dreumis maar ben er blij mee na twee uur de stek uit te hebben gegooid. Heb alle richels, stenen, schelpen bankjes en gaatjes wel enkele malen bevist en eindelijk de beloning.
Heel voorzichtig zijn ze afentoe.
Eigenlijk wist ik het al want een enkele worp ervoor was er een staart bijtertje, meestal de schuld van dit formaat vissen.
Dit maal is Roy de gelukkige.
Maar het is niet zo wild meer op deze stek. Vaak zitten we er alleen maar te chillen en dan is er soms een gelukkige. Gisteravond 19 oktober 2015 was dat Roy.
En verleden vrijdagavond was ik de gelukkige.
Vorige week vrijdagavond 16 oktober 2015 mocht ik er eentje vangen en dan mag je even het middelpunt van de buckaroo’s zijn. Het is een hecht vriendenclubje en als je een paar dagen niet bent geweest dan krijg je een soort drang en of dat vangdrang is of het klessebessen mist houd ik in het midden maar je bent blij weer bij “geouwehostes” te hebben. Je bent weer bij wat er allemaal gebeurt in Hellevoet en op de vis gronden in het delta gebied. Er zit om de vissers heen de oude garde van de punt, gasten die nog nooit een hengel in de hand hebben gehad maar er toch elke avond even langs lopen of fietsen, natuurlijk de zeebonken van het zoute. Een soort hangplak dus.
Zo is Leo donderdagochtend de pineut.
Zo was Leo donderdag 8 oktober 2013 de gelukkige een wel hele mooie zander te vangen vlak voor de neus van onze Duitse vriend die ieder jaar een paar weken komt vissen. Die heeft een vakantie huisje en voordat de familie wakker wordt staat hij hier zo ook in de avond uurtjes. Maar we zien hem ook op het strand dus die heeft het thuis nog niet zo slecht je vakantie dagen zo te kunnen besteden.
Een paling op de shad het moet niet gekker worden.
En ik vang donderdag 8 oktober 2015 weer op de eerste worp een paling. Die worden steeds vaker gevangen en voor de witvissers onderhand een plaag geworden op het Voornse knaal en het Spui. Daar zie je ze in dat stromende water vele exemplaren rond de twintig centimeter zwemmen tussen de stenen als je stil zit. Dan ben je niet blij als witvissers die gladde alen op je voer te hebben. Dan vis je al bij voorbaat een verloren wedstrijd.
Alleen 5 oktober 2015 was goud en ving ik bij de dageraad enkele glasogen en een verdwaalde baars bij zonsopgang. Maar de rest van de maand was wisselvallig zowel ‘s morgens, overdag en des avons. Voor ons makkelijk natuurlijk je springt op je fiets als je even een uurtje heb en je zit op de beste stek van het Haringvliet. Maar het is uren maken en nu met al die aasvis in de haven is het op “tijd” zijn als de stekels binnen komen om te foerageren. Dan heb je een werelds uurtje en kan je zomaar enkele snoekbaarzen, baarzen of zelfs een mooie snoek vangen. Maar je moet wel investeren dus vroeg op staan, je middag pauze gebruiken en als je dan nog puf heb je avond borrel overslaan. Het leven kan soms hard zijn….
Zaterdag 17 oktober 2015 ben ik uitgenodigd door Marcel van der Zwan om mee te doen met een snoekwedstrijd georganiseerd door de Hengelsportvereniging de Watergeus en Avicentra Hengel- sport. Ik ken dat water daar niet op de haven en het sluisje op de rijksstraatweg bij stal “Flica” na. Daar heb ik wel eens gevist lang geleden.
Marcel kent daar het water maar heeft weinig tijd om vooraf dat eens door te struinen. Zeker nu het kort dag is volgende week zaterdag is de battle of Brielle al. Je moet het water met rust laten is zijn idee. Kijk maar eens naar de WPC dit jaar en daar heeft hij een goed punt. Op het Haringvliet en Hollands Diep was er eerst de Pradator Tour en een paar weken later de World Predator Tour. Dan wordt er dagelijks geoefend weliswaar op een hele grote plas water maar door een dikke honderd bootjes. Het water kan groot zijn maar er zijn niet zoveel wereld stekken en die zijn allemaal overbevist. De vis was dan ook heel voorzichtig tijdens de wedstrijden.
Maar een tasje klein spul uit de boot gehaald.
Ik zou niet weten wat ik allemaal nodig heb om te snoeken vanaf de kant in de polder dus haal de dozen met de kleinste en ondiep lopende pluggen uit de boot, wat plugjes, UL streamers, swimbaits, kikkers, poppers, blinkers want de vegetatie zal onderhand het meeste ervan al wel afgestorven zijn.
Het water ligt er hier fantastisch bij.
Als ik dan zaterdag naar Brielle rijdt kijk ik gelijk bij stal Flica aan de rijksstraatweg of het water er stroomt. Volgens Marcel is dat een pré zo niet gaan we de polder in. In de haven zal het wel druk zijn. Ik klop bijna bij de verkeerde aan in de straat. Ik sta in het half donker bij het verkeerde nummer, kan ook door de dope komen natuurlijk. Gelukkig ziet de man me aankomen maar als hij de deur open doet is Marcel wel heel erg verandert. De laatste keer zag ik hem tijdens zijn bruidsreportage in de zomer van 2008 maar dit was wel een hele grote verandering. Maar een tien huizen verder heb ik meer mazzel. Nadat we elkaar begroet hebben want tot nu toe ging alles per mail. Marcel kwam me tegen via m’n blog van de BassBusterAvonturen. Ik heb hun bruidsreportage in 2008 mogen verzorgen. Zijn vismaat kon niet en anderen hadden zich al ingeschreven dus vroeg hij aan mij of ik er zin in had een daagje te struinen in de polders rondom Brielle. Zodoende staan we hier dus nu handen te schudden. We laden alles over en ik mag meerijden vandaag. Dat is wel lekker want ik heb nog steeds rugpijn ondanks de diclofinac die ik slik in dubbele portie’s.
Maar we zien geen enkele activiteit.
We beginnen langs de Brielse straatweg de N218 aan de kant van Brielle bij het tankstationbij en de wijk de Rugge, maar er is door staatsbosbeheer of rijkswaterstaat gebaggerd. Dat is al even geleden maar het water is glashelder en helemaal kaal. Dat gaat hem niet worden en na een half uurtje houden we het hier voor gezien en steken de N218 over richting de vesting van Brielle. Maar dit water het stroomt er wel en is donker maar lijkt ook wel dood. Geen enkel leven is er te bespeuren. We gaan op pad naar de Rik bijj Zuurland maar daar zijn ze ook aan het baggeren op dit moment. We stappen niet eens uit. Dan richting Tinte naar de Strypse Wetering ook niets, bij de Rietdijk en Dwarsweg. Zelfs het Spui we kunnen ze niet vinden
Dan de nieuwbouw wijk in.
Dan de nieuwe wijk in Nieuwland. Het is een mooi stukje water maar wij doen het vandaag niet goed. Marcel heeft hier een paar weken terug nog een snoek gevangen en we zien later via de app dat er na ons wel een mooie snoek is gevangen. Op de hoek van Landvoogdes en de Zoom maar daar heb ik een dik kwartier alles uitgegooid met verschillende plugjes en streamers want het rook er naar snoek. Nee het zit niet mee en ik wil het niet als excuus aandragen maar met die rug pijn is het ook niet lekker lopen in die natte gladde schuine kanten.
Aan de Landvoogdes is later na ons wel een mooie snoek gevangen.
Als we dan richting Staaldiep lopen zie ik plotseling een snoekje staan op een lichte plek in de sloot naast het huis van de dokter zo hoor ik later van Marcel. De scholen voorntjes zwemmen schichtig en dan snel er om heen. Ik laat me voorzichtig zakken naar beneden aan de waterkant en gooi een plugje een metertje of zes verder in het verlengde van de sloot. Dan draai ik die met rukjes binnen en de snoek van nog geen halve meter want zo groot issie niet zien we langzaam draaien in de richting van het aankomende plugje. Raar is dat toch want er zwemmen ook voorntjes in het rond maar dat plugje lijkt dus op een gewond of gedesoriënteerde prooi. Als dan het plugje een half metertje voorbij het snoekje zwemt draait de snoek geheel heel zachtjes en geleidelijk en zwemt de plug achterna. Dan schiet hij plotseling naar voren en spert zijn muil wijdt open. We zien in het heldere water tegen de donkere achtergrond van het kroos de vel rode kiewranden. Wat een fantastische gezicht is dat deze actie maar….. hij mist hem. En dat terwijl ik het plugje zo rustige als dat mogelijk is binnen draai met van die kleine rukjes. Want de adrenaline spuit door m’n adderen en moet me inhouden niet aan te slaan. Met zo’n aanval van achteren hoef je alleen maar strak te trekken maar ik strek in het niets en weg is de snoek. Zou hij ons gezien hebben en het niet vertrouwt hebben in de laatste seconde. Wat een fantastisch gezicht was die gehele aanval goed te zien in dat heldere water. Dat tafereel maak ik vannacht nog wel enkele keren mee.
Onbegrijpelijk dat we geen snoekje kunnen vangen.
We halen de auto weer op en rijden rond en zetten hem neer bij de medich centrum. hier zien we tenminste leven in het water het barst er van de aasvisje. Grote scholen voorntje s paseren ons. In de plolders was het water dik en bruin door het baggeren en hier is het helder. EWe kijken tot op de bodem en zien grote scholen visjes voorbij komen. We wandelen inmiddels langs de slootkanten en werpen daar in waar de scholen visjes wat minder zijnn en natuurlijk bij rietpollen, bruggetjes, splitsingen, duikers, etc. Maar ook hier is het zero, nada, niks. Dan het water langs de Hossenbosdijk uitgooien maar je raad het al ook hier vertrekken we met een droog schepnet.
Jawel hoor een eenspersoons matras.
Dan richting Oostvoorne aan de Ruy, Brielseweg, de N496 bij Formido ook niets. In de Pinnepot lag nog teveel kroos. Onbegrijpelijk was de Scheitweekseweg daar moet gewoonweg een snoekje te vangen zijn maar vandaag dus niet. We gaan nog even naar de Seggeweg bij DC Berkel en daar sta ik dan toch even met een kromme lat en vang ik een eenpersoons matras.
Nieuwe natuurvriendelijke oevers.
Tegenover Seggeland Zuid langs de N218 is het water denk ik nog te vers dus hier alleen maar langs gereden. Het is al ver in de middag dus we gaan terug naar Brielle om in de haven te gaan kijken hoe de anderen het er van hebben afgebracht.
Haven van Brielle waar we misschien hadden moeten blijven.
Wij hebben ze niet kunnen trickeren vandaag. In de polders was mis gegokt. Overal waren ze de sloten aan het uit baggeren en het water was dik en bruin. Dat was een dikke miskleun. Daar waar ze gewoon moesten zijn zagen we ook geen leven van andere vis. Toe we hier in de haven vanmorgen weg gingen zei ik nog gekscherend waarom blijven we niet hier zitten. kunnen we zo af en toe naar de viskar lopen voor een versnapering. Achteraf was dat zo gek nog niet.
Jan Groeneveld met de grootste van de dag.
In de haven zien we nog hoe Jan Groeneveld de grootste van de dag pakt op dood aas van 98cm. Wat een mooie vangst is dat. Met dood aas vissen was de sleutel tot succes vandaag. Jan proficiat en we doen nog samen een soepie. Inpakken en weg wezen is dat dan voor ons want Marcel moet om vijf uur thuis zijn terwijl Jan en zijn maat zijn prijs gaat ophalen.
Foto van de site van Avicentra Hengelsport.
Marcel bedankt voor de gezellige dag, ik was wat minder op dreef door de pijn in m’n rug maar volgend jaar ga ik graag weer met je mee.
Ik spreek af met Arno Borsboom om weer eens m’n Feederhengel uit het stof te halen op en samen het Land van Paling in de Hellevoetse Vestinggrachten te gaan belagen op vrijdag 2 oktober 2015. Want al het andere water in de buurt is veel te helder. Je kijkt vijf meter diep in het Haringvliet en al de aangesloten andere wateren.
Ik ben al vroeg wakker en zit om kwart voor zes aan de koffie. Ik ga eerst naar de Punt om vadertje glasoog te strikken bij zonsopgang. Arno komt om zeven uur ook even kijken en steekt dan de straat over op twee plekkies vast te leggen. Want het is druk op deze stek nu het water overal zo helder is. Het alternatief het Voornse Kanaal wordt op dit moment allemaal kleine witvis gevangen en we willen platten gaan vangen op de feeder. Naast ons zitten nog een stuk of wat (±negen) Engelsen te vissen. Er is eigenlijk op dit moment geen dag dat er geen voer wordt gebracht en dat is prima natuurlijk. Want de vissen zijn afgepaaid en mager.
Nummertje zes voor Arno.
Het gaat best goed op de Punt en het wordt wat later tegen tienenen als ik bij Arno aankom. Ben nog langs Mario van de catfish geweest voor wat wormen en dat was maar goed ook.
En vakkundig geland.
Rond tienen ben ik dan ook op het Land van Paling en ga m’n stek opbouwen. Tis allemaal ff zoeken want heb de spullen al een paar jaar niet gebruikt. Maar het is heerlijk weer en we hebben de hele dag de tijd. Bij arno gaat het goed, het is niet wild maar dat komt nog wel. We kijken af en toe naar rechts en zien dat die Engelsen ook niet het snot voor de ogen vissen. Ik vraag hoeveel m’n buurman er heeft en die heeft er net zoveel als Arno
Dan eindelijk ik ook eentje.
Als ik dan geïnstalleerd ben duurt het best lang voordat ik wat ziet op de stek. Ze zijn er wel want zie beweging op de feedertop maar hoe ze te trickeren tot een goede aanbeet en dito run. M’n buren zitten inmiddels beide al aan de zes, zeven vissen als ik dan eindelijk m’n eerste wegloper krijg op de feedertop waar ik op kan slaan. Héhé
Dan krijg ik ook wat te doen
Daarna pak ik gelijk een tweede en dat voelt wel goed maar het loopt stroef vergeleken met de rest. Ik krijg nog een rig met een bollie van Arno waar hij mee zit te vissen behalve dan dat die niet is gedoopt in de vis olie. Zou dat het verschil zijn…
Het is heerlijk in het zonnetje.
We zitten lekker in het zonnetje en het is zo twee uur. Arno moet naar huis want de loodgieter komt de stortbak vernieuwen. Ik blijf nog even zitten want het is heerlijk vertoeven hier uit de wind in het zonnetje. Jas en trui kunnen uit.
Dan begint het bij mij ook te lopen.
Ik zie stees een lichte aanbeet op de feedertop maar veel te weinig om op te slaan. Aan de worm kan je dat indenken dan pakken ze een puntje en zuigen er aan de sabbelaars. Maar ze doen dat ook aan de bollie of pellet. Of ik nu aanbied met de Method feeder een zelfhaaksysteem of korf het maakt niet uit. Ze zijn heel voorzichtig. Nu wordt er op dit moment wel heel veel gevist op deze stek zo niet al weken elke dag door Engelsen die hier jaarlijks hun vakantie vieren.
Dan is het plotseling werken geblazen in het zonnetje.
Maar plotseling heb ik het door. biij weer die geringe beweging laat ik lijn vieren, ff wachten en weer strak draaien en ramm… daar gaat de top in gestrekte draf. Soms hoef ik niet eens strak te draaien dan wordt de lijn al strak getrokken door de aanbeet. Nu gaat het lekker en ik zit zo in de dubbele cijfers. Maar dat is nog niets met m’n buurman. Die hoeft af en toe niet eens strak te draaien als z’n korf de bodem raakt staat zijn top al rond. Maar ik ben al blij na jaren deze tak van de visserij vandaag in ieder geval vis te vangen. Het gaat heerlijk hier in het zonnetje en heb het best naar de zin.
Ben nog niet thuis of krijg een WhattsApp bericht.
Maar om een uurtje of vijf hou ik het voor gezien en pak in. Ga nog even op de Punt kijken maar daar is het ook rustig qua aanbeten. Alleen Roy heeft een snoekbaars kunnen foppen en de rest zit tot nu toe nog te blanken.
Je kijkt vijf meter in het water naar de grote scholen aasvisjes.
Het water is helder. Heel helder en je ziet grote scholen aasvisjes voorbij komen. Daar houd vadertje glasoog niet van die heeft liever troebel water. Maar dat houd nog wel eventjes aan. Alleen voor dinsdag geven ze wat neerslag op maar dat is veel te weinig om het Haringvliet te vullen. Met die Oosten wind is het laag water op deze grote plas. Extreem laag want zo laag als het de laatste dagen is heb ik het nog nooit gezien. Ik ga naar de warme hap. Van zes tot zes vissen is een hele ruk. Morgen weer en dag…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN6585.bewWp2_.jpg583984Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-10-02 17:49:002023-05-24 18:02:00Weer eens Feederen met Arno
Leo, de meester van de “Punt” pakt vandaag weer een mooie.
Vrijdag 25 september 2015 is het een stuk beter weer. Droog en dat blijft het jammer genoeg wel een paar dagen en een lekker zonnetje. Ik nok een uurtje eerder af op de zaak en ben net voor vieren op de Punt. Leo zit er al met twee nieuwkomers uit Almelo. Schijnt in het Oosten te liggen van Nederland en niet het Noorden.
Nee hoor prima gasten die Rick en Peter. Ze zijn meegekomen met vrienden die aan het Voornse Kanaal mee doen aan de Nederlands Kampioenschappen Witvis wedstrijd. Zelf zijn het roofvissers dus zijn ze het Haringvliet aan het ontdekken. Maar ik zit daar nu op m’n stekkie en ik krijg er wel vis les. Peter vangt eerst een mooie baars en al snel daarop twee dreumesen. Het moet niet gekker worden
Gelukkig kan Leo de eer redden.
Maar gelukkig heeft Leo er kort daarna een verschrikkelijke run op zodat we denken dat die een mooie snoek heeft. Hengel snel binnen halen en het fototoestel haal ik vast uit de tas. De vis neemt nog enkel runs dus dat wordt een groothoek gebruiken.
Jammer genoeg vals gehaakt.
Maar als de vis een mooie snoekbaars zien we dat hij vals is gehaakt. De haak zit niet in de bek maar in de flank van de vis en dan heb je sport aan zo’n rakker.
Weer een hele mooie voor Leo.
Maar gelukkig zitten we niet voor jan met de korte achternaam te vissen t.o.v. die gasten uit Almelo net boven Zwolle. Door de vis van Leo staan we niet voor paal want het formaat is prima. Ze vissen altijd op de IJssel en zijn het er wel over eens dat de vissen qua formaat er voller uit zien als daar in het oosten. Maar we hebben wel door dat we die gasten niets hoeven te leren.
Leo pakt er kort daarna nog eentje.
Ik krijg geen tikkie welke kleur of schoepstaart ik er ook maar aanknoop om radeloos van te worden en natuurlijk wordt er al de gek mee gestoken. Ik zit normaal gesproken op het beste plekkie, dat dan weer wel maar ik kan ze niet activeren tot een aanbeet.
Gelukkig kan Leo wat aan de eer op de Punt doen.
Leo pakt gelukkig nog een dreumes dus de eer is enigszins gered maar Jan, Arie, Issa, Jos we kunnen ze niet vangen. We wachten allemaal op de duister na zes uur en hopen dat het beter wordt.
Niet geblankt vandaag tussen al dat geweld vandaag.
Leo gaat naar huis om wat te eten want Monica heeft slavinken, sla en aardappeltjes klaar staan en dan loopt het water me in de mond. Maar daarna komt hij terug dus ik blijf zitten om samen zodadelijk de duister naar de nacht mee te maken. Leo is nog niet koud weg of ik pak een aardige vis. Ik denk nu gaat het los maar je begrijpt het al. Daarna is het helemaal niets. Ik wacht op Leo omdat ik dat heb belooft. Robert is eerder terug die is lekker wezen kanen bij zijn ouders een saté maaltijd en nu krijg ik echt trek. Leo is inmiddels ook terug maar en na een half uurtje als al het donker begint te worden is geef ik de stek over aan de nachtbrakers…
Plotseling is het om 14.30 uur donker.
Maar vandaag 26 september 2015 is het een strak blauwe hemel met af en toe een wit wolkje. Geen vadertje glasoog weer dus voor het Haringvliet vanaf de kant met dat heldere water op dit moment. Je kijkt vier, vijf meter diep. Dit weer hebben ze voor de gehele week al opgegeven dus had m’n spulletjes voor op de Punt al achteraan gezet. Maar als ik hetgras eventjes maai in de tuin betrekt het plotseling. Ze hebben geen regen opgegeven maar die donkere lucht voorpelt niet veel goeds. Wel voor mij en ik kijk Henny aan die zegt ja ik zie het ga maar. Want plotseling donker weer en misschien een flinke plensbui dan kan het stormen op de Punt en dan bedoel ik niet het weer.
Moet opschieten want dat gaat snel.
Als ik op de uiterwaarden aankom is er niemand. Die staat nog net in het zonnetje maar als ik uit de auto stap en op de pier aankom is het donker. Ik heb goede hoop want de aasvisjes zijn er ook. Na vijf worpen krijg ik gezelschap van de buckaroo’s uit Elmelo. Die zijn het hele Haringvliet rond gereden van Willemstad tot Stellendam om naar stekken te zoeken. Ze komen naast me staan en Rick vangt bij z’n eerste worp een dreumes en nog wel op een groene (winter moet je die hier bij je hebben) wintershad. Dat is lekker. Gaat me toch niet weer gebeuren als gister. Arie komt er ook bij zitten en even later komt onze nachtbraker Adrie ook aanschuiven. Die is op zijn fiets vanuit Oudenhoorn aangekomen dit keer zonder hengels. De donkere lucht duurt tot een uurtje of vier en jammer genoeg barst de regen niet los. We krijgen allemaal geen tikkie meer te verwerken en ik nok af.
We zitten alweer in het zonnetje aan onze tint te werken.
Als ik wegga spreek ik een fotograaf die interesse heeft ik één van de binnen komende zeilboten. Van hem hoor ik dat De “Flyer” het jacht waarmee Conny van Rietschoten in 1977-78 de Withbread race won. Met de Flyer ll herhaalde hij dit in 1981-82. Ook Hij verbeterde in 1982 ook het snelheidsrecord rond de wereld en bracht het terug tot 120 dagen. Ik was de helft al vergeten van die info maar gelukkig heeft Anton Huber een beter geheugen en heb ik deze tekst gepikt uit zijn FaceBoekpagina. Als je interesse heb in foto’s over de Hellevoetse Vesting moet je daar eens op die pFb pagina gaan kijken. Prachtig zijn ze.
Ga nog even bij de jongens langs op het Land van Paling aan de overkant van de parkeerplaats die mee doen aan de karperwedstrijd van Mario en Mirabel van de Catfish. Daar vraag ik waar de Arkenboutjes (eigenlijk Walter maar ze zitten zo vaak met Opa te vissen dat ze de Arkenboutjes worden genoemd) zitten Joey en Timo. Daar hoor ik dat ze op de Bult zitten. Ik ken dat stukje als het Frans van Dun plein gegeven door Han Steenbeek ter ere van onze vorige voorzitterr van de HSV het Voornse Kanaal maar dat is een heel ander verhaal.
Ze zitten net in de schaduw en daar is het best koud.
Er is nog niets gevangen door de mannen van de 24-uurs wedstrijd behalve dan door deze cracks. Joey heeft al twee verspeelt en Joey heeft er eentje kunnen scheppen. Die zijn dus goed bezig. Ze hebben ook een beste stek want aan de overkant staat de zon erop plus de wind dus dat kan niet anders dan vis opleveren. Het is daar al warmer als aan deze kant waar de schaduw op het water staat en de wind duwt nog eens het warme water (bovenlaag) die kant op. Karpers houden wel van warmte en zuurstofrijk water plus dat brengt allemaal leven als garnaaltjes, slakjes, wormpjes, luizen etc. waar de karpers op azen. Ik zit dar nog een uurtje met die gassies en Wim te klessebesse als ik de stal gaat ruiken. Het gaat ook alweer richting zessen dus wens ik de mannen heel veel mazzel en vertrek naar de Ballantines en de nasi met rundvlees.
Ben nog niet thuis of krijg een WhattsApp bericht.
Als ik een borrel inschenk en m’n telefoon chect want die was ik vergeten zie ik een WhattsApp melding zojuist binnen gekomen; Je bent net weg en meteen een run….. Dat hoofd van jou schrikt af, denk ik. zijn dan de vriendelijke woorden van m’n kapper. Jongens goied gedaan dat is dan de tweede van vandaag. Jammer dat ik net weg was. Met Wim heb ik het er nog wel over. Die knipt immers dat hoofd……
