Mooi is dat, op de parkeerplaats ontmoet ik Robert die ook net aankomt. Die is hier elke dag even soms zelfs ‘s morgens en ‘s avonds zonder hengel.. Eén van de supporters van de Punt zal ik maar zeggen. Cor is er al en als ik ga zitten wordt Leo gebeld, waar hij blijft door Robert. Die zit nog heerlijk aan de Rendang van Monica en ik vraag gelijk of er genoeg is. Heerlijk.
Zondag 25 oktober 2015 gesleuteld aan de boot. De kabels verlegt want ondanks dat ze het hebben belooft een half jaartje gelden werken de Cannon Downriggers niet op het nieuwe Onix systeem van Hummingbird. Als je het wilt aanschaffen dan kan alles. Zelfs beloofd want Onix kan alles aan aan van de 900 serie en heeel, heeel veel meer. Okeeey dan doen we dat maar natuurlijk moet de MinnKota front troller ook worden aangepast en een kleine vier duizend euro verder hoor je pas dat het niet gaat lukken. Om gek van te worden. Houd dus in dat de Hummingbird 998 terug geplaatst kan worden maar zijn plekkie is al ingenomen door de Onix 8. De kabels wil ik weg gewerkt hebben dus dat wordt alles opnieuw trekken. Een heidens karwei maar de 998c SI Combo doet het. Kan niet tegelijkertijd met het Onix systeen aan want dat stoort op elkaar. De sonar werken op hetzelfde frequentie. Misschien dat ik nog een sensor koop op de Minn Kota. Is wel mooi om te Downrigeren want dat meet ik de diepte voor op de boot. Nadeel is dat ik dat op de Elektromotor moet gaan trollen en die loop amper 8km. Jaja, daar is over nagedacht door de heren in Amerika. Nu alleen nog de 958cx aansluiten voor het pelagisch vissen en die krijgt z’n eigen sensor met een 200Hertz kegel.
De 998 doet het.
Om een uurtje of vier ga ik nog eventjes vissen op ons stekkie aan de Punt. Jan is er met de boot net aangekomen en die heeft er eentje gemist dus ze zijn er wel onze vriend de stekel. Bij em in de boot zit niet Jan de spruitenkoning maar Chris verraad ons buckaro’s van de punt. Ik gooi de eerste worp altijd rustig uit om de lijn die weer wordt afgespoelt en nu nat wordt om kinken en daardoor een pruik op te lopen uit te sluiten. Terwijl ik binnen vist krijgt Jan in de boot een losse te verwerken. De vis komt een metertje of twee mee en schiet los, of laat los dan hebben ze de shad dwars uit vast. Gebeurt zelfs wel eens in de boot dat ze em boven water uitspuwen zoiets van heb je niets beters te doen. Onbegrijpelijk fenomeen is dat want hoe jij de shad ook beetpak het is moeilijk om niet gehaakt te worden.
De tweede worp direct een dreumes.
M’n tweede worp haal ik flink uit richting Middelharnis in het diepe gedeelte dus de lijn waar ik nu mee ga vissen is in het water geweest. Dat is nogal een stukje want het is windstil en de shad zakt daar ook nog een metertje of achttien. Ik doe doet altijd zo en heb zo weinig last van pruiken. Dat gebeurt voor de niet vissers onder ons als de lijn na een worp niet strak wordt getrokken en de eerste omwikkeling te losjes wordt op gespoeld. Dan bij de volgende worp schiet deze te snel van de spoel en wordt meegenomen door de veel latere windingen. De eerdere windingen bij het uitwerpen met alle gevolgen van dien. Dat gun je niemand en je bent heel wat lijn kwijt. Je heb immers net die verre worp gedaan. De enigste die dat misschien kan appreciëren is Mario behalve dan als hij in z’n vrije tijd zit op het water. Natuurlijk kan het wel eens fout gaan als je vergeet de lijn strak te trekken of als beginner de molen dicht laat klappen door aan de slinger te draaien. Ik klap altijd de beugel dicht met de hand. Ook met tegenwind moet je uit kijken dat de eerste omwentelingen de lijn goed op de spoel komt te zitten.
Ze worden al wat groter.
Maar we dwalen af, we gaan vissen, al dat technische geneuzel is al genoeg over geschreven in de lectuurbladen en m’n shad tikt de bodem aan. Molen dicht en ik trek de bocht uit de lijn. De shad raakt weer de bodem en ik kan strak draaien maar voel de shad niet neerkomen en sla automatisch de lijn strak aan. Bingo, vadertje glasoog heeft de shad opgevangen en voordat hij zich van zijn fout kan herstelen kan ik de haak zetten. Dat is vlug en de tam tam gaat snel. Robert heeft de telefoon al aan zijn oor en Leo spoort Monica aan om de borden op te scheppen. Daar is het stress in huize Rumt. Ze zijn er en dat kan zomaar met een kwartiertje voorbij zijn. Goed dat Robert er is want dan kan die gelijk een plaatje maken voor de BassBuster Avonturen. Maar als ik dan m’n vierde worp binnen vis heel , heel ver weg op Roy zijn hot spot krijg ik er een serieuzere dreun op. Dat is al een betere vis en in huize Rumt is het nu complete chaos. Schrokken is het geblazen en de brommer moet uit de schuur want er is grote visdrang. Dat is erger dan een adrenaline stoot of een EPO transfusie in je bloed het stuwt de hersenen aktiviteieten tot nog grotere hoogten. Het is een Hard Drug van ongekende hoogte.
Weliswaar weer een dreumes maar ben er blij mee.
Inmiddels is Erik er ook maar zonder hengel. Ik vertelde hem dat ‘s avonds de baarzen en roofbleien achter de aasvis gaat in de haven en dit een fantastisch schouwspel is in het late zonnetje. Wat had die een spijt zijn spinstokje thuis te hebben gelaten want alles jeukt als je die ruggen door het water ziet klieven. Dat duurt hoogstens een half uurtje en dan is het vreetfestijn voorbij. Ik weet zeker dat hij er morgen ook bij is. Als ik dan m’n derde van de avond mag bijschrijven komt Leo er ook aan tegelijkertijd arriveert Roy ook.
Wat een mooie avondbeelden weer.
Maar het is voorbij en na een klein uurtje hou ik het voor gezien. Ik heb reuze trek gekregen van die verhalen over die Rendang van Monica. Henny heeft boeren karbonades van 600gram stuk gehaald. Drie á vier centimeter dik zijn die met nog de vetrand en het zwoerd er aan. Het water loopt me al een tijdje in de mond. Dat samen met een kruimig aardappeltje want die sjue is ook fantastisch natuurlijk na een klein uurtje sudderen. Wat boontjes erbij. Heerlijk. Ik hou het niet meer en ben weg. Het was weer fantastisch en laat de Punt voor Roy, Leo en Cor…
Reactie’s ;
op de Zonsondergang Foto op Fb bij het BassBusterAvontuur, leuk dat ook niet vissenden m’n blog volgen en reageren. Bedankt
Ben het een beetje zat en donderdag 22 oktober 2015 stap ik in de auto. Heb deze zomer een Onix 8cxi SI Combo gekocht maar heb nog steeds niet de goede transducer die erbij hoort. Daardoor werkt de Down Imaging niet. Tenminste ik hoop dat het daardoor niet werkt. Marco van Evin die alles heeft geïnstalleerd op 17 juli 2015 en gelukkig maar, niet zelf gedaan want hij blokkeerde.
Ik heb een nieuwe Hummingbird 998c SI Combo gekregen omdat die van alles mankeerde in de garantie tijd. Dat is een stuk verbeterd die service door Technautic als vroeger met Baron Marin. Kan ook aan de dealer hebben gelegen Ribbink Nautic waar ik hem had gekocht maar daar kom je nooit echt achter. Maar nu bij Evin door Marco prima geregeld allemaal en netjes gemonteerd in combinatie met een Minn Kota 36V 101 Riptide ST fronttoller. De backtroller laat ik zitten omdat ik er niets meer voor terug krijg. Op de rivier tussen de kribben zou deze beter werken dan een frontroller hoor ik van m’n collega’s vissers zodoende. Tijdens de omwisseling had ik een Hummingbird 958cx in bruikleen en die heb ik er op laten zitten. Ik zou een Onix bestellen bij Marco en dan kan ik die nieuwe 998 misschien verkopen. Beter een ongebruikte dan een gebruikte dachten we toen. Dan komt er nu nog een I-pilot bij op de Minn Kota voor het Onix systeem. Dat nieuwe systeem kan alles wat nu ook mogelijk is maar nog veel meer snufjes en voorral een helderder scherm en betere sonar en dus beelden. Ik ben dus al snel om.
We, hahaha Marco dan krijgen hem niet ge updated.
Dus 18 juli 2015 komt Marco alles aansluiten, de Minn Kota keijgt een andere Kop met I-link zodat die kan communiseren met het nieuwe systeem. Een nieuwe netwerk kabel maar die leggen we even los in de boot. Die kan ik dan morgen mooi weg werkenonder door het voor onder. En de Onix is zo gepiept want die komt op de oude plaats van de 998. Kwestie van de beugel verwisselen die op de Mount zit want die Onix is veel groter. Nog even de software updaten en daar gaat het fout. We krijgen op geen enkel manier de software in de Hummingbird. Kaartjes overzetten naar andere kaartjes, in gedeelten misschien, van de site van Technautic opnieuw uploaden niets lukt en na het zoveelste telefoontje naar Technautic is het inpakken en omruilen. Ik heb dan ook geen mazzel met die Hummingbirds. Dat is de tweede nieuwe die terug gaat en gelukkig doet Marco nu de installatie. Zelf was ik daar nooit uitgekomen en dus net als vorige keer weer een jaar aan lopen te klooien. Marco neemt hem mee en komt na het week-end terug om het nog een keertje te proberen en dat komt dus goed. De nieuwe doet het prima met updaten en ik heb de kabel inmiddels al netjes lopen. Er wordt inmiddels al druk heen en weer gebeld door Technautic met Amerika begrijp ik van Marco wat ik voor verdelers moet zetten in het netwerk zodat de Cannon downriggers het ook doen. De transducer gaat nog even mee want daar moet nog wat aan gelijmd worden maar de sensor van de 998 schijnt het te doen op de Onix tegen aller verwachting in want hij kan hem vinden in het netwerk. Uitproberen dus en alles afstellen naar mijn wensen. En dan zal er getraillert moeten worden. De frontera geeft er de brui aan na 16 jaar. Jammer hoor want het is een fijne auto. Eén cilinder is er mee doet het niet meer stationair en dan lijkt het wel een diessel. Zodra je gas geeft lopt hij mee en geeft netzoveel compressie, druk als de ander vijf. Dus dat is niet zo’n probleem volgens Theo van Garage Lam uit Zuidland. Bougies, bobine etc. omwisselen geeft geen succes. Als ik de motor moet demonteren zijn de kosten hoger dan de auto nog waard is volgens Theo. Maar nu valt hij ook steeds harder in de tweede versnelling. Heb net een paar mnd. geldeden de distributie riem en waterpomp vernieuwd bij m’n vismaatje Peter van der Burg eigenaar van Opel van der Burg in Zoetermeer een godsvermogen koste dat. Gelukkig krijgen Opels ouder dan 15 jaar 25% korting op de volledige factuur maar dan nog. Toen was er nog niets aan de handje das dan doe je dat. De eerste uitlaat zit er nog op, om de vier jaar nieuwe bandjes en een accu, meer onkosten als de APK keuring en de beurten eigenlijk niet gehad. Mag dus niet klagen en dat doet ik ook niet maar toch met een traan laat ik dan ook Theo een nieuwe auto zoeken. Een 4WD met een goedkopere wegenbelasting en benzinegebruik. Dat was toch €1232,- per jaar en met de boot haalde ik net de 4liter per km niet.
We hebben weer een nieuwe trekker.
Vandaag 22 september 2015 is eindelijk de testdag, hoe doet de nieuwe auto het met traileren?, de Onix op het water?, de I-link MinnKota? dus om twee uur lig ik er in bij Middelharnis vanwege de wind Bfr5ZW. Ik ga net buiten de haven liggen aan de linkerkant uit de wind om rustig de Onix in te kunnen stellen. Dat is wel ff puzzelen voordat ik beeld had op dat grote scherm. De 2D Sonar Beeld, Side Imaging Beeld, Down Imaging Beeld instellen valt al niet mee. Sterker nog m’n 2D beeld heb ik geloof ik heel even gezien en daarna blijft deze op zwart staan. Aan de rest kom ik niet als navigatie in Sonar Vieuws de 2D, SI en DI laat staan Sonar Recording het opnemen van bodem structuren, de imaging,- Video,- en Internet- Tools en wat al niet nog meer
Missie geslaagd vandaag.
Om een uurtje of vijf ben ik helemaal dol gedraaid en hoop ik dat waar ik nu niet uitkomt dat door de verkeerde transducer komt. Dat het Onix systeem hem wel kan vinden in het netwerk maar bepaalde functie’s hij niet aan kan. Ik ga nog ff lekker trollen en even op een bekende stek verticalen en dat word beloont met een snoekje. Missie geslaagd voor vandaag.
Je straatje schoonspoelen.
Zag nog even hoe een straatje schoon werd gespoeld op de kade. Dat gaat wat vlugger als thuis met de tuinslang.
Wat een fijne helling is dat toch in Middelharnis.
Zo’n traillerhelling hebben we op Hellevoet ook maar die is veel te vlak voor een beetje boot. Met de Linder ging dat prima maar voor de Buster is het veel te ondiep. Deze in Middelharnis is prima te doen en ligt lekker uit de wind. Mooi parkeerplaatsen waar over is nagedacht. Je bent twee maal zolang met een trailer achter je kont dus een gewone parkeerplaats is te kort. De eerste dag is redelijk verlopen en ik hoop dat Marco snel m’n sensor de transducer kan leveren die nbij de Onix machine past want dit is zo kl*&^#@te. Dat de downriggers het gaan doen. Welke Cannon Link Controller ik moet hebben of dat hij zo in het netwerk kan worden geplaatst.
Op 28 september 2015 na de koffie er even in met dat mooie weer en alle nieuwe snufjes uit proberen. De auto trailerd prima maar de Humminbird is heel wat anders. Of dit nu ligt aan de sensor van de 998 want de sensor voor de Onix moet ik nog steeds krijgen van Marco (Evin).
Ik hoop het wel want de Down Imaging krijg ik niet aan de praat. Daar gaat nog wel wat uurtjes in zitten. Wel een bonus vandaag en vang per ongeluk op half water terwijl ik de menu’s door neem nog een mooie baars.
Kabels trekken
Dus donderdag 22 oktober 2015 ben ik het zat, meer dan zat. 24 oktober nog bij Marco geweest samen met John die even in Nederland was. Het was te slecht weer om te vissen dus wij naar Nieuwkoop. John heeft daar nog een Minn Kota liggen die al verkocht zou zijn maar hoe het precies zit loopt ook een beetje stroef. Heb toen de verzekering gekregen dat in aankomende zaterdag 26 sept. de transducer in huis zou hebben. Ik zeg em nog dat als ik weer een maand moet wachten op een reactie dat ik dan minder vriendelijk reageer ondanks de lekkere koffie van z’n dochter. Maar je raad het al en nu was ik het dus in één keer zat en gooi alles in de auto, dee 998, de onix, kompleet in de dozen. En hoppa naar Wormerveer. Maar goed dat het dik 150km is volgens google maar in de auto op de pionier scheelt dat dik twintig km. Ik ben al een stuk rustiger als ik na een anderhalf uur sturen aankomt bij Technautic aan de industrieweg in Wormerveer.
De 998 doet et.
Als ik binnen stap zie ik Marco ook dus dat komt goed uit. Ik wordt aangesproken door Reinier wat ook goed uitkomt want nu weet ik wie er achter de stem hoort die ik voorheen al aangesproken heb. Of ik koffie wil en dat lust ik wel na dat autoritje in de middle of nowwhere want dat gevoel heb ik altijd na schiphol, amsterdam, Gorichem of Amerfoort richting het noorden van Nederland. En met z’n drieën hebben we een goed gesprek. Met Marco kom ik er uit. Hij laat z’n telefoon zien en daar staan maar een paar gesprekken op en op de mijne staat er bijna elke dag een melding gebeld te hebben. Niet opgenomen of in gesprek soms zelfs twee keer per dag. Daar komen we dus niet uit maar hij denkt wel weer mee en daar gaan we uit komen. Ik krijg het telefoon nummer van Robert Poelwijk waarmee me al een paar keer een dag op het water is belooft om die Onix onder de knie te krijgen.
Het voorstel van Marco.
Nu hoor ik ook van Reinier dat Amerika het heeft uitgezocht en die Cannons Downriggers Mag20TS niet gaan werken op het Onix systeem. Dat is lekker dan. Mij is verteld bij aanschaf dat alles wat op de 998 werkt ook op de Onix gaat werken en er komt nog veel meer. Dat is zwaar ships natuurlijk. Gelukkig heb ik die 998 dus nog want betaalde er dik 3000,- voor nu te krijgen voor 1200,- dus als ik er dan ±800 voor gaat krijgen kan ik em net zo goed houden. Vervelend allemaal heel vervelend want de beide sensors van de transducers werken op dezelfde frequentie dus storen op elkaar. Ik ben er niet blij mee maar wat moet ik doen heb alles drie maanden geleden gekocht en betaald weliswaar verkeerd voorgelicht maar hier in Ne§derland wisten ze ook niet beter en daar heb ik het dus mee te doen. Maar als dan Reinier met een nieuwe transducer uit het magazijn komt ben ik weer een gelukkig mens met kiespijn. Hehehe maar uiteindelijk ga ik met een heel ander gevoel de auto weer in en rijdt ik weer richting Randstad.
Hij doet et.
Op Zaterdag 24 oktober 2015 komt er niets van maar zondag 25 en maandag 26 oktober 2015 lig ik in de boot en verleg alle kabels van de 998 naar de brug en de nieuwe naar het dashboard.
Alleen nog de 8.
Nu alleen nog de Hummingbird 958cx aansluiten op het netwerk maar ik krijg nog een voeding/power en netwerk kabel van Marco. Ook een standaard voor het Pelagisch Vissen maar ik heb eerst nog genoeg uit te zoeken op het water. Eerst maar eens een dag met Robert Poelwijk mee na de beurs dit week-end zal ik em eens bellen want vraag het me af of hij dat ook weet….
Het fenomeen op de punt want hoe kan dat toch steeds. De eerste vier worpen een aanbeet. Een baars, een misser, een losse en een mooie snoekbaars op dezelfde plek om vervolgens twee uur te moeten werpen voor de eerst volgende serieuze tik. Niet eens een tik maar een heel slap dweiltje de shad haalt de bodem niet. De zogenaamde en zo langzamerhand welbekende natte scheet aanbeet.
Ik ben er om 12.00 uur dinsdag 20 oktober 2015 op onze welbekende stek en helemaal in m’n eentje. Jan en Jan liggen er met de boot en ik zie ze er eentje misslaan. Een losse, hij komt een metertje of twee mee maar schiet toch nog alsnog los. Ze zijn er dus wel maar net te ver om vanaf de kant te bereiken. Behalve natuurlijk voor Roy die gooi op dit moment toch wel het verste van de buckaroo’s, van ons allemaal van de Punt.
De eerste worp direct een baars.
Ik wilde eigenlijk al twee dagen gaan met de boot maar heb te veel last van mijn rug om te traileren. Maar met een paar diclofenac tabletten lukt het me net een paar uurtjes hier te gaan zitten.
Dan een mooie snoekbaars.
Maar als zo vaak hier gebeurt zijn het ditmaal zelfs de eerste vier worpen een aanbeet om daarna pas twee uur later weer een slappe trilling te kunnen verzilveren. Hij wordt dan denk ik opgevangen want je voelt niets als de shad zou moeten neerkomen op de bodem alsof die in de watten valt en zachtjes weg zinkt. Benoemt tot de natte scheet aanbeet door de BassBuster. Sla maar want meestal zit de shad diep verankerd. Diagonalen vanaf de kant is een heel precies werkje en helemaal nog niet zo gemakkelijk. De een doet het met een wat zachtere top terwijl de ander het beste de grond, stenen, zand, wier en mossels aanvoelt met een harde top. En dat is belangrijk want de shad wordt bijna altijd genomen vlak bij de grond, bij de laatste “zweving” van de shad met zijn ozo belangrijke staart en daarom is het zo belangrijk dat je voelt wanneer je bodem pakt. Dat ene moment als de loodkop de bodem zou moeten bereiken is dan ook het belangrijkste en ook het spannendste moment natuurlijk.
Weliswaar een dreumes maar ben er blij mee.
Het is een dreumis maar ben er blij mee na twee uur de stek uit te hebben gegooid. Heb alle richels, stenen, schelpen bankjes en gaatjes wel enkele malen bevist en eindelijk de beloning.
Heel voorzichtig zijn ze afentoe.
Eigenlijk wist ik het al want een enkele worp ervoor was er een staart bijtertje, meestal de schuld van dit formaat vissen.
Dit maal is Roy de gelukkige.
Maar het is niet zo wild meer op deze stek. Vaak zitten we er alleen maar te chillen en dan is er soms een gelukkige. Gisteravond 19 oktober 2015 was dat Roy.
En verleden vrijdagavond was ik de gelukkige.
Vorige week vrijdagavond 16 oktober 2015 mocht ik er eentje vangen en dan mag je even het middelpunt van de buckaroo’s zijn. Het is een hecht vriendenclubje en als je een paar dagen niet bent geweest dan krijg je een soort drang en of dat vangdrang is of het klessebessen mist houd ik in het midden maar je bent blij weer bij “geouwehostes” te hebben. Je bent weer bij wat er allemaal gebeurt in Hellevoet en op de vis gronden in het delta gebied. Er zit om de vissers heen de oude garde van de punt, gasten die nog nooit een hengel in de hand hebben gehad maar er toch elke avond even langs lopen of fietsen, natuurlijk de zeebonken van het zoute. Een soort hangplak dus.
Zo is Leo donderdagochtend de pineut.
Zo was Leo donderdag 8 oktober 2013 de gelukkige een wel hele mooie zander te vangen vlak voor de neus van onze Duitse vriend die ieder jaar een paar weken komt vissen. Die heeft een vakantie huisje en voordat de familie wakker wordt staat hij hier zo ook in de avond uurtjes. Maar we zien hem ook op het strand dus die heeft het thuis nog niet zo slecht je vakantie dagen zo te kunnen besteden.
Een paling op de shad het moet niet gekker worden.
En ik vang donderdag 8 oktober 2015 weer op de eerste worp een paling. Die worden steeds vaker gevangen en voor de witvissers onderhand een plaag geworden op het Voornse knaal en het Spui. Daar zie je ze in dat stromende water vele exemplaren rond de twintig centimeter zwemmen tussen de stenen als je stil zit. Dan ben je niet blij als witvissers die gladde alen op je voer te hebben. Dan vis je al bij voorbaat een verloren wedstrijd.
Alleen 5 oktober 2015 was goud en ving ik bij de dageraad enkele glasogen en een verdwaalde baars bij zonsopgang. Maar de rest van de maand was wisselvallig zowel ‘s morgens, overdag en des avons. Voor ons makkelijk natuurlijk je springt op je fiets als je even een uurtje heb en je zit op de beste stek van het Haringvliet. Maar het is uren maken en nu met al die aasvis in de haven is het op “tijd” zijn als de stekels binnen komen om te foerageren. Dan heb je een werelds uurtje en kan je zomaar enkele snoekbaarzen, baarzen of zelfs een mooie snoek vangen. Maar je moet wel investeren dus vroeg op staan, je middag pauze gebruiken en als je dan nog puf heb je avond borrel overslaan. Het leven kan soms hard zijn….
Zaterdag 17 oktober 2015 ben ik uitgenodigd door Marcel van der Zwan om mee te doen met een snoekwedstrijd georganiseerd door de Hengelsportvereniging de Watergeus en Avicentra Hengel- sport. Ik ken dat water daar niet op de haven en het sluisje op de rijksstraatweg bij stal “Flica” na. Daar heb ik wel eens gevist lang geleden.
Marcel kent daar het water maar heeft weinig tijd om vooraf dat eens door te struinen. Zeker nu het kort dag is volgende week zaterdag is de battle of Brielle al. Je moet het water met rust laten is zijn idee. Kijk maar eens naar de WPC dit jaar en daar heeft hij een goed punt. Op het Haringvliet en Hollands Diep was er eerst de Pradator Tour en een paar weken later de World Predator Tour. Dan wordt er dagelijks geoefend weliswaar op een hele grote plas water maar door een dikke honderd bootjes. Het water kan groot zijn maar er zijn niet zoveel wereld stekken en die zijn allemaal overbevist. De vis was dan ook heel voorzichtig tijdens de wedstrijden.
Maar een tasje klein spul uit de boot gehaald.
Ik zou niet weten wat ik allemaal nodig heb om te snoeken vanaf de kant in de polder dus haal de dozen met de kleinste en ondiep lopende pluggen uit de boot, wat plugjes, UL streamers, swimbaits, kikkers, poppers, blinkers want de vegetatie zal onderhand het meeste ervan al wel afgestorven zijn.
Het water ligt er hier fantastisch bij.
Als ik dan zaterdag naar Brielle rijdt kijk ik gelijk bij stal Flica aan de rijksstraatweg of het water er stroomt. Volgens Marcel is dat een pré zo niet gaan we de polder in. In de haven zal het wel druk zijn. Ik klop bijna bij de verkeerde aan in de straat. Ik sta in het half donker bij het verkeerde nummer, kan ook door de dope komen natuurlijk. Gelukkig ziet de man me aankomen maar als hij de deur open doet is Marcel wel heel erg verandert. De laatste keer zag ik hem tijdens zijn bruidsreportage in de zomer van 2008 maar dit was wel een hele grote verandering. Maar een tien huizen verder heb ik meer mazzel. Nadat we elkaar begroet hebben want tot nu toe ging alles per mail. Marcel kwam me tegen via m’n blog van de BassBusterAvonturen. Ik heb hun bruidsreportage in 2008 mogen verzorgen. Zijn vismaat kon niet en anderen hadden zich al ingeschreven dus vroeg hij aan mij of ik er zin in had een daagje te struinen in de polders rondom Brielle. Zodoende staan we hier dus nu handen te schudden. We laden alles over en ik mag meerijden vandaag. Dat is wel lekker want ik heb nog steeds rugpijn ondanks de diclofinac die ik slik in dubbele portie’s.
Maar we zien geen enkele activiteit.
We beginnen langs de Brielse straatweg de N218 aan de kant van Brielle bij het tankstationbij en de wijk de Rugge, maar er is door staatsbosbeheer of rijkswaterstaat gebaggerd. Dat is al even geleden maar het water is glashelder en helemaal kaal. Dat gaat hem niet worden en na een half uurtje houden we het hier voor gezien en steken de N218 over richting de vesting van Brielle. Maar dit water het stroomt er wel en is donker maar lijkt ook wel dood. Geen enkel leven is er te bespeuren. We gaan op pad naar de Rik bijj Zuurland maar daar zijn ze ook aan het baggeren op dit moment. We stappen niet eens uit. Dan richting Tinte naar de Strypse Wetering ook niets, bij de Rietdijk en Dwarsweg. Zelfs het Spui we kunnen ze niet vinden
Dan de nieuwbouw wijk in.
Dan de nieuwe wijk in Nieuwland. Het is een mooi stukje water maar wij doen het vandaag niet goed. Marcel heeft hier een paar weken terug nog een snoek gevangen en we zien later via de app dat er na ons wel een mooie snoek is gevangen. Op de hoek van Landvoogdes en de Zoom maar daar heb ik een dik kwartier alles uitgegooid met verschillende plugjes en streamers want het rook er naar snoek. Nee het zit niet mee en ik wil het niet als excuus aandragen maar met die rug pijn is het ook niet lekker lopen in die natte gladde schuine kanten.
Aan de Landvoogdes is later na ons wel een mooie snoek gevangen.
Als we dan richting Staaldiep lopen zie ik plotseling een snoekje staan op een lichte plek in de sloot naast het huis van de dokter zo hoor ik later van Marcel. De scholen voorntjes zwemmen schichtig en dan snel er om heen. Ik laat me voorzichtig zakken naar beneden aan de waterkant en gooi een plugje een metertje of zes verder in het verlengde van de sloot. Dan draai ik die met rukjes binnen en de snoek van nog geen halve meter want zo groot issie niet zien we langzaam draaien in de richting van het aankomende plugje. Raar is dat toch want er zwemmen ook voorntjes in het rond maar dat plugje lijkt dus op een gewond of gedesoriënteerde prooi. Als dan het plugje een half metertje voorbij het snoekje zwemt draait de snoek geheel heel zachtjes en geleidelijk en zwemt de plug achterna. Dan schiet hij plotseling naar voren en spert zijn muil wijdt open. We zien in het heldere water tegen de donkere achtergrond van het kroos de vel rode kiewranden. Wat een fantastische gezicht is dat deze actie maar….. hij mist hem. En dat terwijl ik het plugje zo rustige als dat mogelijk is binnen draai met van die kleine rukjes. Want de adrenaline spuit door m’n adderen en moet me inhouden niet aan te slaan. Met zo’n aanval van achteren hoef je alleen maar strak te trekken maar ik strek in het niets en weg is de snoek. Zou hij ons gezien hebben en het niet vertrouwt hebben in de laatste seconde. Wat een fantastisch gezicht was die gehele aanval goed te zien in dat heldere water. Dat tafereel maak ik vannacht nog wel enkele keren mee.
Onbegrijpelijk dat we geen snoekje kunnen vangen.
We halen de auto weer op en rijden rond en zetten hem neer bij de medich centrum. hier zien we tenminste leven in het water het barst er van de aasvisje. Grote scholen voorntje s paseren ons. In de plolders was het water dik en bruin door het baggeren en hier is het helder. EWe kijken tot op de bodem en zien grote scholen visjes voorbij komen. We wandelen inmiddels langs de slootkanten en werpen daar in waar de scholen visjes wat minder zijnn en natuurlijk bij rietpollen, bruggetjes, splitsingen, duikers, etc. Maar ook hier is het zero, nada, niks. Dan het water langs de Hossenbosdijk uitgooien maar je raad het al ook hier vertrekken we met een droog schepnet.
Jawel hoor een eenspersoons matras.
Dan richting Oostvoorne aan de Ruy, Brielseweg, de N496 bij Formido ook niets. In de Pinnepot lag nog teveel kroos. Onbegrijpelijk was de Scheitweekseweg daar moet gewoonweg een snoekje te vangen zijn maar vandaag dus niet. We gaan nog even naar de Seggeweg bij DC Berkel en daar sta ik dan toch even met een kromme lat en vang ik een eenpersoons matras.
Nieuwe natuurvriendelijke oevers.
Tegenover Seggeland Zuid langs de N218 is het water denk ik nog te vers dus hier alleen maar langs gereden. Het is al ver in de middag dus we gaan terug naar Brielle om in de haven te gaan kijken hoe de anderen het er van hebben afgebracht.
Haven van Brielle waar we misschien hadden moeten blijven.
Wij hebben ze niet kunnen trickeren vandaag. In de polders was mis gegokt. Overal waren ze de sloten aan het uit baggeren en het water was dik en bruin. Dat was een dikke miskleun. Daar waar ze gewoon moesten zijn zagen we ook geen leven van andere vis. Toe we hier in de haven vanmorgen weg gingen zei ik nog gekscherend waarom blijven we niet hier zitten. kunnen we zo af en toe naar de viskar lopen voor een versnapering. Achteraf was dat zo gek nog niet.
Jan Groeneveld met de grootste van de dag.
In de haven zien we nog hoe Jan Groeneveld de grootste van de dag pakt op dood aas van 98cm. Wat een mooie vangst is dat. Met dood aas vissen was de sleutel tot succes vandaag. Jan proficiat en we doen nog samen een soepie. Inpakken en weg wezen is dat dan voor ons want Marcel moet om vijf uur thuis zijn terwijl Jan en zijn maat zijn prijs gaat ophalen.
Foto van de site van Avicentra Hengelsport.
Marcel bedankt voor de gezellige dag, ik was wat minder op dreef door de pijn in m’n rug maar volgend jaar ga ik graag weer met je mee.
Ik spreek af met Arno Borsboom om weer eens m’n Feederhengel uit het stof te halen op en samen het Land van Paling in de Hellevoetse Vestinggrachten te gaan belagen op vrijdag 2 oktober 2015. Want al het andere water in de buurt is veel te helder. Je kijkt vijf meter diep in het Haringvliet en al de aangesloten andere wateren.
Ik ben al vroeg wakker en zit om kwart voor zes aan de koffie. Ik ga eerst naar de Punt om vadertje glasoog te strikken bij zonsopgang. Arno komt om zeven uur ook even kijken en steekt dan de straat over op twee plekkies vast te leggen. Want het is druk op deze stek nu het water overal zo helder is. Het alternatief het Voornse Kanaal wordt op dit moment allemaal kleine witvis gevangen en we willen platten gaan vangen op de feeder. Naast ons zitten nog een stuk of wat (±negen) Engelsen te vissen. Er is eigenlijk op dit moment geen dag dat er geen voer wordt gebracht en dat is prima natuurlijk. Want de vissen zijn afgepaaid en mager.
Nummertje zes voor Arno.
Het gaat best goed op de Punt en het wordt wat later tegen tienenen als ik bij Arno aankom. Ben nog langs Mario van de catfish geweest voor wat wormen en dat was maar goed ook.
En vakkundig geland.
Rond tienen ben ik dan ook op het Land van Paling en ga m’n stek opbouwen. Tis allemaal ff zoeken want heb de spullen al een paar jaar niet gebruikt. Maar het is heerlijk weer en we hebben de hele dag de tijd. Bij arno gaat het goed, het is niet wild maar dat komt nog wel. We kijken af en toe naar rechts en zien dat die Engelsen ook niet het snot voor de ogen vissen. Ik vraag hoeveel m’n buurman er heeft en die heeft er net zoveel als Arno
Dan eindelijk ik ook eentje.
Als ik dan geïnstalleerd ben duurt het best lang voordat ik wat ziet op de stek. Ze zijn er wel want zie beweging op de feedertop maar hoe ze te trickeren tot een goede aanbeet en dito run. M’n buren zitten inmiddels beide al aan de zes, zeven vissen als ik dan eindelijk m’n eerste wegloper krijg op de feedertop waar ik op kan slaan. Héhé
Dan krijg ik ook wat te doen
Daarna pak ik gelijk een tweede en dat voelt wel goed maar het loopt stroef vergeleken met de rest. Ik krijg nog een rig met een bollie van Arno waar hij mee zit te vissen behalve dan dat die niet is gedoopt in de vis olie. Zou dat het verschil zijn…
Het is heerlijk in het zonnetje.
We zitten lekker in het zonnetje en het is zo twee uur. Arno moet naar huis want de loodgieter komt de stortbak vernieuwen. Ik blijf nog even zitten want het is heerlijk vertoeven hier uit de wind in het zonnetje. Jas en trui kunnen uit.
Dan begint het bij mij ook te lopen.
Ik zie stees een lichte aanbeet op de feedertop maar veel te weinig om op te slaan. Aan de worm kan je dat indenken dan pakken ze een puntje en zuigen er aan de sabbelaars. Maar ze doen dat ook aan de bollie of pellet. Of ik nu aanbied met de Method feeder een zelfhaaksysteem of korf het maakt niet uit. Ze zijn heel voorzichtig. Nu wordt er op dit moment wel heel veel gevist op deze stek zo niet al weken elke dag door Engelsen die hier jaarlijks hun vakantie vieren.
Dan is het plotseling werken geblazen in het zonnetje.
Maar plotseling heb ik het door. biij weer die geringe beweging laat ik lijn vieren, ff wachten en weer strak draaien en ramm… daar gaat de top in gestrekte draf. Soms hoef ik niet eens strak te draaien dan wordt de lijn al strak getrokken door de aanbeet. Nu gaat het lekker en ik zit zo in de dubbele cijfers. Maar dat is nog niets met m’n buurman. Die hoeft af en toe niet eens strak te draaien als z’n korf de bodem raakt staat zijn top al rond. Maar ik ben al blij na jaren deze tak van de visserij vandaag in ieder geval vis te vangen. Het gaat heerlijk hier in het zonnetje en heb het best naar de zin.
Ben nog niet thuis of krijg een WhattsApp bericht.
Maar om een uurtje of vijf hou ik het voor gezien en pak in. Ga nog even op de Punt kijken maar daar is het ook rustig qua aanbeten. Alleen Roy heeft een snoekbaars kunnen foppen en de rest zit tot nu toe nog te blanken.
Je kijkt vijf meter in het water naar de grote scholen aasvisjes.
Het water is helder. Heel helder en je ziet grote scholen aasvisjes voorbij komen. Daar houd vadertje glasoog niet van die heeft liever troebel water. Maar dat houd nog wel eventjes aan. Alleen voor dinsdag geven ze wat neerslag op maar dat is veel te weinig om het Haringvliet te vullen. Met die Oosten wind is het laag water op deze grote plas. Extreem laag want zo laag als het de laatste dagen is heb ik het nog nooit gezien. Ik ga naar de warme hap. Van zes tot zes vissen is een hele ruk. Morgen weer en dag…
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN6585.bewWp2_.jpg583984Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-10-02 17:49:002023-05-24 18:02:00Weer eens Feederen met Arno
Leo, de meester van de “Punt” pakt vandaag weer een mooie.
Vrijdag 25 september 2015 is het een stuk beter weer. Droog en dat blijft het jammer genoeg wel een paar dagen en een lekker zonnetje. Ik nok een uurtje eerder af op de zaak en ben net voor vieren op de Punt. Leo zit er al met twee nieuwkomers uit Almelo. Schijnt in het Oosten te liggen van Nederland en niet het Noorden.
Nee hoor prima gasten die Rick en Peter. Ze zijn meegekomen met vrienden die aan het Voornse Kanaal mee doen aan de Nederlands Kampioenschappen Witvis wedstrijd. Zelf zijn het roofvissers dus zijn ze het Haringvliet aan het ontdekken. Maar ik zit daar nu op m’n stekkie en ik krijg er wel vis les. Peter vangt eerst een mooie baars en al snel daarop twee dreumesen. Het moet niet gekker worden
Gelukkig kan Leo de eer redden.
Maar gelukkig heeft Leo er kort daarna een verschrikkelijke run op zodat we denken dat die een mooie snoek heeft. Hengel snel binnen halen en het fototoestel haal ik vast uit de tas. De vis neemt nog enkel runs dus dat wordt een groothoek gebruiken.
Jammer genoeg vals gehaakt.
Maar als de vis een mooie snoekbaars zien we dat hij vals is gehaakt. De haak zit niet in de bek maar in de flank van de vis en dan heb je sport aan zo’n rakker.
Weer een hele mooie voor Leo.
Maar gelukkig zitten we niet voor jan met de korte achternaam te vissen t.o.v. die gasten uit Almelo net boven Zwolle. Door de vis van Leo staan we niet voor paal want het formaat is prima. Ze vissen altijd op de IJssel en zijn het er wel over eens dat de vissen qua formaat er voller uit zien als daar in het oosten. Maar we hebben wel door dat we die gasten niets hoeven te leren.
Leo pakt er kort daarna nog eentje.
Ik krijg geen tikkie welke kleur of schoepstaart ik er ook maar aanknoop om radeloos van te worden en natuurlijk wordt er al de gek mee gestoken. Ik zit normaal gesproken op het beste plekkie, dat dan weer wel maar ik kan ze niet activeren tot een aanbeet.
Gelukkig kan Leo wat aan de eer op de Punt doen.
Leo pakt gelukkig nog een dreumes dus de eer is enigszins gered maar Jan, Arie, Issa, Jos we kunnen ze niet vangen. We wachten allemaal op de duister na zes uur en hopen dat het beter wordt.
Niet geblankt vandaag tussen al dat geweld vandaag.
Leo gaat naar huis om wat te eten want Monica heeft slavinken, sla en aardappeltjes klaar staan en dan loopt het water me in de mond. Maar daarna komt hij terug dus ik blijf zitten om samen zodadelijk de duister naar de nacht mee te maken. Leo is nog niet koud weg of ik pak een aardige vis. Ik denk nu gaat het los maar je begrijpt het al. Daarna is het helemaal niets. Ik wacht op Leo omdat ik dat heb belooft. Robert is eerder terug die is lekker wezen kanen bij zijn ouders een saté maaltijd en nu krijg ik echt trek. Leo is inmiddels ook terug maar en na een half uurtje als al het donker begint te worden is geef ik de stek over aan de nachtbrakers…
Plotseling is het om 14.30 uur donker.
Maar vandaag 26 september 2015 is het een strak blauwe hemel met af en toe een wit wolkje. Geen vadertje glasoog weer dus voor het Haringvliet vanaf de kant met dat heldere water op dit moment. Je kijkt vier, vijf meter diep. Dit weer hebben ze voor de gehele week al opgegeven dus had m’n spulletjes voor op de Punt al achteraan gezet. Maar als ik hetgras eventjes maai in de tuin betrekt het plotseling. Ze hebben geen regen opgegeven maar die donkere lucht voorpelt niet veel goeds. Wel voor mij en ik kijk Henny aan die zegt ja ik zie het ga maar. Want plotseling donker weer en misschien een flinke plensbui dan kan het stormen op de Punt en dan bedoel ik niet het weer.
Moet opschieten want dat gaat snel.
Als ik op de uiterwaarden aankom is er niemand. Die staat nog net in het zonnetje maar als ik uit de auto stap en op de pier aankom is het donker. Ik heb goede hoop want de aasvisjes zijn er ook. Na vijf worpen krijg ik gezelschap van de buckaroo’s uit Elmelo. Die zijn het hele Haringvliet rond gereden van Willemstad tot Stellendam om naar stekken te zoeken. Ze komen naast me staan en Rick vangt bij z’n eerste worp een dreumes en nog wel op een groene (winter moet je die hier bij je hebben) wintershad. Dat is lekker. Gaat me toch niet weer gebeuren als gister. Arie komt er ook bij zitten en even later komt onze nachtbraker Adrie ook aanschuiven. Die is op zijn fiets vanuit Oudenhoorn aangekomen dit keer zonder hengels. De donkere lucht duurt tot een uurtje of vier en jammer genoeg barst de regen niet los. We krijgen allemaal geen tikkie meer te verwerken en ik nok af.
We zitten alweer in het zonnetje aan onze tint te werken.
Als ik wegga spreek ik een fotograaf die interesse heeft ik één van de binnen komende zeilboten. Van hem hoor ik dat De “Flyer” het jacht waarmee Conny van Rietschoten in 1977-78 de Withbread race won. Met de Flyer ll herhaalde hij dit in 1981-82. Ook Hij verbeterde in 1982 ook het snelheidsrecord rond de wereld en bracht het terug tot 120 dagen. Ik was de helft al vergeten van die info maar gelukkig heeft Anton Huber een beter geheugen en heb ik deze tekst gepikt uit zijn FaceBoekpagina. Als je interesse heb in foto’s over de Hellevoetse Vesting moet je daar eens op die pFb pagina gaan kijken. Prachtig zijn ze.
Ga nog even bij de jongens langs op het Land van Paling aan de overkant van de parkeerplaats die mee doen aan de karperwedstrijd van Mario en Mirabel van de Catfish. Daar vraag ik waar de Arkenboutjes (eigenlijk Walter maar ze zitten zo vaak met Opa te vissen dat ze de Arkenboutjes worden genoemd) zitten Joey en Timo. Daar hoor ik dat ze op de Bult zitten. Ik ken dat stukje als het Frans van Dun plein gegeven door Han Steenbeek ter ere van onze vorige voorzitterr van de HSV het Voornse Kanaal maar dat is een heel ander verhaal.
Ze zitten net in de schaduw en daar is het best koud.
Er is nog niets gevangen door de mannen van de 24-uurs wedstrijd behalve dan door deze cracks. Joey heeft al twee verspeelt en Joey heeft er eentje kunnen scheppen. Die zijn dus goed bezig. Ze hebben ook een beste stek want aan de overkant staat de zon erop plus de wind dus dat kan niet anders dan vis opleveren. Het is daar al warmer als aan deze kant waar de schaduw op het water staat en de wind duwt nog eens het warme water (bovenlaag) die kant op. Karpers houden wel van warmte en zuurstofrijk water plus dat brengt allemaal leven als garnaaltjes, slakjes, wormpjes, luizen etc. waar de karpers op azen. Ik zit dar nog een uurtje met die gassies en Wim te klessebesse als ik de stal gaat ruiken. Het gaat ook alweer richting zessen dus wens ik de mannen heel veel mazzel en vertrek naar de Ballantines en de nasi met rundvlees.
Ben nog niet thuis of krijg een WhattsApp bericht.
Als ik een borrel inschenk en m’n telefoon chect want die was ik vergeten zie ik een WhattsApp melding zojuist binnen gekomen; Je bent net weg en meteen een run….. Dat hoofd van jou schrikt af, denk ik. zijn dan de vriendelijke woorden van m’n kapper. Jongens goied gedaan dat is dan de tweede van vandaag. Jammer dat ik net weg was. Met Wim heb ik het er nog wel over. Die knipt immers dat hoofd……
John is gisteravond aangekomen en na een filmpie van Mad Max hebben we het wel gezien. Morgen 23 september 2015 lekker vissen op het Haringvliet of Oude Maas we hebben er zin in. Maar ‘s morgens om half zes tot negen uur giet het. Echt een wolkenbreuk dus liggen we (apart…) op bed tv te kijken. Wat een soft en wanneer ik dan eieren met spek ga bakken moeten we wat anders verzinnen.
Na overleg om te vissen of te sleutelen want hier is van alles te doen besluiten we naar Nieuwkoop te rijden. We fietsen even naar Marco van Evin want daar hebben we beiden nog wat te regelen en kan ik gelijk de auto uit testen maar die rijd prima de lux. Met Marco afgesproken dat ik m’n sensor voor de Onix uiterlijk volgende week binnen krijg en John’s zijn Minn Kota is dan ook gerepareerd. Hier in het noorden is het best goed weer maar als we weer naar het zuiden rijden storten we ons in de regenbuien. En na een onoverkomelijke Mac Donald met John aan board, echt m’n stuurbekrachtiging hielp me niet scheurde we de parking op voor een snelservicehap. Heerlijk natuurlijk.
Ik kijk uit het raam maar het klaart nog niet echt op.
Maar vandaag 24 september 2015 is het weer er niet veel beter op geworden en na wat computer uurtjes wil ik een frisse wind door mijn hooft laten waaien. ik ga ff naar de “Punt”. Maar als ik daar aankom staat de wind precies de haven in met witte koppen. Dat is niet fijn werpen dus ga ik maar noodgedwongen een beetje pielen bij de sluisjes want ze spuien wel. Maar daar is het water veel te vuil. Ik probeer nog wel wat maar denk er al aan om het op te geven. Ik stap in de auto maar dan zie ik aan de vlaggen dat de wind is gedraaid en ik ga kijken op de punt en warempel de wind staat niet meer zuid de haven in maar west zuid en dan heb je em lekker in de rug. De regen is even gestopt en als ik de parkeerplaats opdraai komt Robert ook net aan. Die heb ik nok nooit zien vissen maar is altijd aanwezig. Hij loopt met me op naar het water en als ik m’n derde worp maakt is het raak. Geen gigant maar er is vis. Hoopvol want op deze wereld stek is het de laatste jaren sprokkelen geblazen qua aanbeten.
Geen gigant maar er is vis.
Natuurlijk belt Robert Leo gelijk op zijn werk dat hij de containers bij de ECT met rust moet laten en hier heen moet komen want drie worpen later heb ik er weer eentje. Allemaal dezelfde jaarklasse zo dik in de vijftig centimeter en ze geven goed partij.. Maar wanner ik er eentje lost vlak aan de kant en die vlucht linea recta recht over de stek heen is het afgelopen met de aanbeten.
Maar een half uurtje later als Jan ook is gearriveerd vangen we plotseling vissen van een maatje groter. Zou dat komen omdat die ene vis die is gelost over de stek heen weg vluchtte?? De aasvis zit tegen onze kant aan met miljoenen. Jan pakt er nog eentje en ik ook, vissen die tegenwoordig heel mooi zijn op het Haringvliet vanaf de kant. Jaja dat is hard gegaan de laatste vijf jaar. Dit formaat noemde je een dreumes maar je bent spekkoper er nu eentje te vangen.
Het is even gestopt met regenen maar even later gaat dat weer vrolijk door. Ik hou het voor gezien en heb weer heerlijk gevist. Morgen weer een dag.
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN6521.bewWp2_.jpg657984Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-09-23 16:12:002023-05-23 16:56:12Even vanaf de kant
Een paar weken geleden belt Arno Borsboom me op of ik zin heb om mee te vissen in een karperput the Rijckevoort vlakbij Boxmeer op 27 augustus a.s. (’15). Graag natuurlijk want dat heb ik nog nooit gedaan, op betaalwater vissen op een uitzondering na dan. Een keertje oefenen voor Denemarken in alweer zeven jaar geleden.
Toen samen met Waldi na een paar werplessen in de tuin daarna naar het water om niet helemaal voor de kat z’n achterste te staan daar aan het water in Denemarken. Ik had toen nog nooit een vliegenlat in m’n handen gehad en hopla weer een nieuwe virus erbij.
Mario zegt, maak eerst maar eens op wat je nog thuis heb staan.
Eerst maar eens naar m’n vertrouwde hengelsportwinkel de Catfish in Hellevoetsluis, naar Mario voor informatie wat ik allemaal nodig heb. Eigenlijk heb je alles al zegt hij behalve een Waggler dobber en weerloze haakjes met elastiek. Beter nog verteld hij; jij heb nog de oude pakken voer daar zit de vismeel nog door het voer heen en zijn de pellets er niet doorheen gehaald zoals ze nu doen. Commercie dus ze doen het goed en dan wordt er gekeken hoe ze het goedkoper kunnen produceren. Je ziet het ook als je een pellet doorbreekt. Ze zijn niet meer door en door groen. Dus op naar huis en de oude emmers open maken of dat alles goed is gebleven want zuinige Harry (als ik het weg doet dan is er echt niets meer mee te doen Indisch bloed zullen we maar zeggen) bewaart alles. En waarachtig zelfs het gemalen brood dat wat ik kreeg van Ria van de keuken toen ik nog bij Elsevier werkte minstens dertig jaar geleden was prima in orde. Dat droogde ik in dozen op de verwarming buizen die door de kelder liepen in m’n flat en op de zaak in de postkamer. Daarna, als het knoertens hard was geworden door de gehaktmolen van m’n moeder op het balkon. Daar was ik dan een hele zaterdag mee bezig de mussen waren hartstikke blij maar een uitstekend basisvoer om mee te vissen. Ik viste in rivieren rondom Dordt dus soms wat zwaarder en vaster maken met havermout voor daar waar het stroomde als een jekko en dan wat lichter met brinta daar waar het minder stroomde. Ging natuurlijk nog meer in als polenta, mais, vanilie, zout naar gelang het jaargetijde. BrasemFreek was de bijnaam want ik ving altijd wel enkele platten. Voorral toen ik door had dat m’n buurmann (Peter) bij een overslag bedrijf werkte en zo af en toe een baaltje mais, geplette of hele, tarwe, bonen, kapucijners, erwten en weet ik niet allemaal meenam en ik dat kookte in de zoetigheid en ermee voerde en viste. Was waarschijnlijk de eerste die met pellets viste maar dat kwam eerder door geldgebrek dan kennis om een pakje Justus te kopen. Daar op de rivieren Kil, Nieuwe Merwede, Oude Maas etc. daar gebruikte je wel wat aan voer. Zo’n grote emmer waar witkalk in had gezeten was toch wel dik driekwart vol. Want kwam er een duwbak voorbij dan kon je zien waar en op welke steen je steeds vast liep. Het water werd drie, vier meter weg getrokken om daarna weer terug te komen met een dikke golf en kon je weer opnieuw je voerplek opbouwen. Had natuurlijk als vrijgezel geen stuiver om aan de kont te krabbelen en als ik dan een paaskip-, vlees- of bout- bon won was die voor Ria. Want met dat brood dat redde m’n zaterdag ochtenden. Maar we dwalen af geloof ik….
Een jaar of zeven acht geleden aangeschaft.
Ik hoef na inspectie dus alleen maar pellets te kopen van 6mm, een waggler dobber met een voerkorf onder aan z’n kont en weerloze haakjes met elastiekje waar dan zo’n korreltje de pellet in moet. Thuis uit de oude doos zijn de korrels te klein, namelijk 3mm en dat is niet de goede snelheid van afzinken in die karperput hoor ik van mijn “informatiebron” die weer zijn contacten heeft door het hele land der wedstrijdvissers… Ik ga met een Match hengel vissen dan komt die ook eens uit de kast. Van deze visserij is nog niets van terecht gekomen terwijl ik daar een kleine tien jaar geleden als weer fanatiek witvisser met de HSV het Voornse Kanaal mee wilde beginnen. Daar is dat ook bij gebleven ook want in die periode is de snoekbaars koorts aangeslagen in huize WarungFreek. Ik kocht een Lindertje en was meteen verknocht aan deze roofvisserij. Recht van boven vissen met relatief licht materiaal. Er aren immers toch geen obstakels. Heb er wel een paar keer mee gevist op de Harder en wimdes in de Botlek, het Hartelkanaal, Nieuwe Waterweg of de haven van Zierikzee met grote winde als bijvangsten. Daar is die Matchehengel meerdere keren al eens flink rond gegaan tot in het handvat maar dat zijn andere BassBuster Avonturen.
We nemen maar van alles mee.
Op het molentje zit 20/100 nylon van tien jaar oud en dat komt goed uit. Op al mijn molens zit gevlochten lijn en daar mag je op dat karperputje niet mee vissen. Maar heb nog wel wat reserve spoelen, voor de zekerheid maar wat bijbehorende molentjes voor als de lijn te dun of de kwaliteit ervan niet meer deugt. Er gaat een heavy feederhengel mee voor als deze 10-30 grammer te licht mocht wezen voor die karpertjes of om met korven te vissen. Natuurlijk ook de method methode wordt niet vergeten. Het zelf haaksysteem en dat is nodig met nylon lijn want voordat de registratie te zien is op de top is de vis al een meter weg gezwommen met het aas. Je heb 10 cm rek op een meter en als ze het voorzichtig doen dan zie je niets om taan te slaan en de haak te zetten. Perfect dus voor de pellets visserij lijkt me, zijn we nog wat vergeten, en zo zit de achterbak in no-time vol. Ik heb deze visserij nog nooit gedaan en weet echt niet wat ik er van moet verwachten. Er wordt slecht weer verwacht harde wind en veel regen dus zullen die karperjes wel gaan azen in de bovenlagen van het water. Vandaar neem ik ook al die feeder spullen mee om op de grond te kunnen vissen. De vaste stok laat ik thuis.
Ben de eerste met een vis.
Ik anderhalf uur eerder wakker dan de wekker en kan niet meer de slaap hervatten dus sta ik na een klein half uurtje maar op want al ik dan in slaap val ben ik gebroken als ik over een uurtje de wekker hoor. Ben dus toch al met dat vissen bezig en ik moet zeggen dat ik er reuze zin ik heb. Al een paar dagen eigenlijk ben ik er mee bezig en heb me een beetje voorbereid met you tube filmpies en het lijkt me een fantastische visserij met dat Waggler systeem. Het is in Engeland helemaal hot maar daar hebben ze heel heeeel veel van die karperputjes, van die betaalvijvers zoals we ze hier gekscherend noemen. Nee met ons vergunning stelsel zoals het in Nederland is geregeld daar kunnen de andere landen niet aan tippen. Voor €30,- waar onderzoek, onderhoud, viskweek en uitzet van wordt betaald kan je overal vissen omdat iedereen, eigenaren, visverenigingen zijn water heeft ingebracht. In het buitenland kan je zomaar op een enkele kilometer 3x moeten betalen per dag omdat je door iemands water heen banjert.
Het nieuwe Waggler systeem.
Met micro bagging waggler montage zit het lood wat de dobber moet dragen onder aan de dobber geschroefd met een voerkorf. Weer een nieuwe methode gebased op het Matchvissen en gelanceerd vanuit Engeland. Ik heb niet met voer erin gevist. Ik gooide wat verder in dan waar ik pellets de Swim Stim Baits korrels strooi met de katten pult om dan direct met de top onder water snel een paar slagen in te draaien. Anders kreeg de wind er te veel vat op de drijvende lijn en dreef de dobber van m’n voerplek af en die bleef nu mooi staan omdat de lijn onder water lag. Mooi ook denk ik want dat gewicht van het water hielp de dobber mooi met de haak “zetten”. Als ik er dan ook nog voer in de dobber doe dan wordt m’n voerplek wel heel groot om voedselnijt te creëren. Als ze nu als gekken allemaal azen geeft dat niet maar als op een dag als vandaag als ze het niet al te best doen is dat belangrijk denk ik. Een zo klein mogelijke hot spot houden.
En Joop volgt me na het scheppen niet veel later.
Joop is precies op tijd en om kwart voor zes nemen hij nog een bak koffie samen met Henny. De auto is zo ingeladen en na de auto afgetankt te hebben speren we richting R’dam, Gorichem, Tiel, Boxmeer waar we even moeten zoeken in Rijckevoort naar “de Sprong” omdat we geen Tom Tom hebben in het autootje van Henny. Tjeetje wat rijdt dat karretje goedkoop voor €36,- heen en weer en toch het grootste gedeelte rond ±140km gereden gelukkig zonder file. Als we dan na een twee uurtjes sturen incl. zoeken aankomen komt net iedereen van de koffie vandaan en gaan naar de vis steigers toe. Thuis toch al een paar bakkies pleur op omdat ik zo vroeg op was dus wij gaan ook ons plekkie zoeken.
Joop heeft z’n onderste stuitje onder bij de haak terwijl ik de dobber heb vastgezet.
Iedereen gaat gelijk naar de rechterzijde van de vijver en als Kees in het verste puntje gaat zitten vanuit de cafetaria helemaal achterin wat ons ook wel wat leek gaan wij op de kop zitten met de wind half in de rug. Ik zet de auto zo neer dat die het meeste opvangt zo zitten we zo goed als windvrij. Kan ik zodadelijk de plu aan de dakrailing vastzetten want ze geven nog wel wat nattigheid en een bekkie wind op. De steiger is groot zat en Joop heeft geen plu bij hem. Die wilde in z’n regenpak gaan zitten als dat nodig mocht zijn. Ik zeg tegen hem dat we net zo goed samen op een steiger kunnen gaan zitten want die zijn groot genoeg. Is wel zo gezellig en we zitten in deze hoek toch alleen. We zijn hier voor de gezelligheid en doen het voor de eerste keer zo op een karperputje vissen terwijl de rest dit al eens heeft gedaan. Toch zie ik dat de meesten met de vaste stok gaan vissen met daarnaast een werphengel met waggler systeem of een korf erbij. Naast ons zijn alle steigers leeg. Links vijftig meter verder zit Kees en op de hele rechterkant zit één Duitser vlak bij het frietkot. Prima plan vindt ook Joop. Hij heeft dan de gehele rechterzijde tot z’n beschikking en ik de linkerkant.
De eerste voor Joop.
We moeten alles nog monteren maar liggen toch één van de als eerste met onze systemen te water en hebben een mooi uitzicht over de gehele vijver. Kunnen we mooi de boel een beetje afkijken hoe het met onze mede kompanen het er af gaan brengen. En na een klein uurtje klunzen en proberen vang ik dan de eerste vis. Wat is dat gaaf vissen met zo’n dobber. Hij was al een paar keer weg geweest maar weer net zo snel aan het oppervlak terug. Waarschijnlijk lijnzwemmers dacht ik want ben begonnen op zo’n dikke drie meter water. Het is er zeven meter diep waar we zitten en wil net de dobber gaan verzetten als hij wegduikt en de lijn direct zo strak staat als een pianosnaar. Een leuke vis van rond de veertig cm kan geschept worden en dat is wel makkelijk als je met z’n tweeën zit. We scheppen telkens elkaars vissen. Joop is niet veel later aan de beurt en de nul is er ook bij hem af na een uurtje vissen.
De tweede voor mij is al beter van formaat.
Als ik dan de dobber verschuif naar een metertje of twee krijg ik er een betere vis op en dan is de match hengel wat te licht want van de vis sturen komt weinig terecht. Die sprint gelijk naar het midden van de vijver. Als m’n tien jaar oude 20/100 lijntje dat maar houdt. Het is geen wedstrijd dus ik heb alle tijd om de vis uit te drillen maar de 10-30grams stok van 3.90 meter is niet de ideale stok hiervoor. Zeker als je de vis wilt scheppen en het landings netje van Joop eigenlijk een veel te korte steel heeft is het tobben met de 3.90m lengte van de hengel. Gelukkig zitten we relax naast elkaar en als de vis het opgeeft kan Joop hem rustig scheppen. De tweede Cyprinus carpio is een mooi spiegel een rijen karper dik door de 50 centimeter heen.
Het gaat gelijk op.
Dan is ook Joop weer aan de beurt en het gaat mooi om en om. De karpertjes zijn super in vorm en eigenlijk zonder beschadigingen. We zien wel steeds een aalscholver in de rechter hoek opduiken en sommige vissen rond de vijventwintig, dertig cm zijn beschadigt. Ik denk dat hij met z’n vriendjes de boosdoener daarvan is.
Alle twee een mooi spiegel.
Als de rakkers na de dril het net zien dan speren ze weer door de slip heen naar het diepe en dat doen ze vele keren. Je hebt er een leuke sport aan zeker op dit lichte materiaal. De Matchhengel moet zich tot het uiterste weren en gaat hoepeltje rond om de runs op te vangen. Heerlijk vissen is het zo. Wat ik wel kwijt moet is dat we voor ons op een meter of dertig een hele dikke karper een rondje zagen zwemmen op het water op zijn staart als een dolfijn. Wat een fantastisch gezicht was dat. Hij was zeker een vijf seconden boven water en maakte een rondje met een diameter van zo’n vijf meter. Nog nooit gezien. Natuurlijk sprongen ze vaker om ons heen vanmorgen in de vijver en soms geheel los van het water maar dit. Het staat nog op m’n netvlies en zie het zo weer gebeuren in gedachte..
Met de vaste hengel heb je ook sport, het elastiek is er meters uit.
De wind is inmiddels opgestoken en het begint te regenenen en dat doet de vangsten achteruitlopen. Om twaalf uur gaat de fluit en worden we verwacht in het “restaurant” om een broodje te eten. Daar lopen ik langs de enige visser aan deze kant van de vijver die vlak langs het riet zit te vissen met de vaste stok. Dan heb je ook sport als je zo’n karpertje haakt. Het elastiek loopt meters uit de top van de hengel om de runs op te vangen. Een wereld uitvinding is dat toch gebleken.
Daar zitten we dan de Buckaroo’s van vandaag.
In de cafetaria is iedereen aangeschoven. V.l.n.r. op de foto Kees Westdorp, Kees Nachtegaal, Mike Piepenbroek, Ronald van Leeuwen, Arno Borsboom, Wesley Borsboom, Piet Kalshoven en Joop Flohil. Als we aanschuiven maak ik de opmerking dat de mannen wel lef hebben. Die hebben allemaal de paraplu nog uit staan. Die zit vast aan de zitplateau met daaraan weer de hengelsteunen etc. Als je weet wat zo’n setje kost. Nu werden er toch wel een paar zenuwachtig hahaha. Het is allemaal prima verzorgt. Een broodje worst, beenham of hamburger wordt er geserveerd met de gulle Brabantse gezelligheid. Over en weer horen we de verhalen aan hoe iedereen ze hebben gevangen. Vaak ook dicht aan de kant en met de vaste stok. De meesten zitten rond de zes vissen en die hebben wij ook op onze steiger. Alleen wel met z’n tweeën moeten we de vangsten dan optellen. We moeten toch wat beter ons best gaan doen in de tweede helft. Na een klein uurtje gaan weer verder na de babbel en snabbel maar het weer is knap verandert. Het is inmiddels opgehouden met zachtjes regenen…
Het is inmiddels gestopt met zachtjes regenen.
En dat gebeurt dan ook want we pakken al snel weer een visje. Ze zijn sneller weer op de voerplek dan vanmorgen en dat is toch raar. Je zou zeggen dat die karpertjes het ‘s morgens vroeg beter azen. Maar het is nog niet wild vergeleken met al die wilde verhalen die we vooraf hebben moeten aanhoren. Die aantallen vissen die genoemd werden was ook van de gekke maar ze zijn er dan toch gelukkig en zo af en toe duikt onze dobber weg om vaak direkt weer boven te komen. Maar dan als na een uurtje iemand langs komt om de vergunning na te zien gaat de boel drastisch veranderen. De mevrouw in de Cantina wist niet dat wij ook bij de vader en zoon dag groep hoorde. Raar want we hebben wel mee gegeten. Afijn na verteld te hebben wie wij zijn steekt hij van wal en verteld dat hij vorige week kampioen is geworden van de club in deze karperput. Hij vist hier namelijk dagelijks. Dat kampioensplekkie daar zit vandaag Arno met zijn zoon te vissen. Maar hij wil het geheim wel vertellen van dit water. Allereerst zitten we te diep te vissen. Ook met dit donkere weer moet je ze op zo’n vijftig centimeter water zoeken. Raar denken wij want die vissen zwemmen half water of dieper dus als je ze naar boven lokt komen ze toch eerder je aas tegen zou je vermoeden maar niets van dat is waar. En heel heeel belangrijk om de minuut wat pellets bijschieten. De frequentie voeren moeten we meer dan verdubbelen. Blijven schieten en dat gaan we dus ook doen. Ik kreeg al meer beet door er wat vis olie gekregen van Rob door de pellets te roeren. Die maakt die zelf door haring afval van een bevriende haringkar elke week in een grote ton te gooien en eind van het jaar schept hij er dan de bovenste laag van af. Vraag me niet wat hij met de rest doet… Nou ik kan je vertellen dat we ze nu aan het azen krijgen op ons stekkie.
Het is nu ingooien en om de beurt drillen en voeren.
Het is een uurtje of twee een gekkenhuis op steiger nummer achttien. Joop komt bij mij op mijn voerplek erbij liggen. De dobbers staan een half tot een metertje uit elkaar. We schieten continue een paar pellets die zijn gerold in een paar druppels van die visolie door te schudden met de voeremmer. Tussen die twee grote rode doppen zo’n tien meter uit de flonder ploffen nu continue een paar 3, 4, 5 pellets. Die rode stippen blijven maar kort drijven. Soms komen ze helemaal niet boven en staat de lijn gelijk strak na landen in het water. Als Joop een vis uit het net weer terug doet in het water hem weer laat zwemmen moet hij gelijk de mijne weer landen. Dan het net komt niet uit het water en dat gebeurt meerdere keren. Nog nooit heb ik dit meegemaakt. Soms verdwijnen de dobbers alle twee tegelijkertijd. Dan altijd hebben we beide hetzelfde formaat vissen en soort. De jaarklassen zitten dus wel bij elkaar. Als we dan alle twee moeten onthaken en we gooien weer in dan moet je ze echt weer lokken en duurt het eventjes tot de volgende aanbeet. Maar hebben we de tijd tijdens de dril om de voerplek levendig te houden dan is het gelijk weer raak na de inworp. Het is genieten en continue staat er minstens eentje te drillen. Van foto’s maken is geen sprake meer. Gewoon geen tijd hebben we ervoor in de stromende regen want het is elkaar helpen scheppen, pellets schieten, onthaken, pellets schieten, ingooien en de vis van je buurman helpen landen. En sterk zijn die visjes, wat een sport heb je er aan. Ze blijven knokken, zeker als ze het landingsnet zien. Het beste is die zo diep mogelijk in het water te steken en als de vis er boven zit omhoog te trekken zodat hij die niet ziet.
Nog maar een keertje.
Gelukkig hebben we de paraplu want af en toe gaat het goed tekeer boven ons maar de auto houd ons uit de wind en de plu zit daar aan vast gebonden. Ik wilde een foto maken maar stak net iets te veer m’n nek uit en kreeg een straal water in m’n boord. Daar moest Joop wel om lachen het water stroomt zo nu en dan van de plu maar we malen er niet om. Er onder zitten we droog. Wat een vangsten daar af en toe in de stortregen. Maar plotseling na drieën is het afgelopen. We krijgen ze niet meer aan het azen op een enkel na. Dat schransen, die vreterij, die voedselnijt lukt niet meer. Maar in die korte tijd zit ik toch aan de vierentwintig stuks en Joop heeft er negentien gevangen. Als we dan horen dat Kees er dertien heeft kunnen scheppen en de rest rond de helft daarvan zit hebben we het nog zo slecht niet gedaan voor de eerste keer. Er zijn er een paar die zelfs geen beet meer hebben gezien in de middag sessie. Wat een gouden tip was dat van die club Kampioen om op een halve meter te gaan vissen en continue te voeren met die pellets om ze tot azen te krijgen.
Een prima afsluiting van een fantastische dag.
We hebben afgesproken om om vier uur weer ingepakt in de cafetaria te zijn voor een versnapering en onder alle verhalen is het beregezellig. Daarna om een uurtje vijf in colonne naar de Turk om wat te gaan eten. Ik ben blij achter Mike aan te rijden na een rotonde want de groep achter Arno krijgt nog heel Boxmeer te zien. Wij zitten dus al aan de derde versnapering als de rest er ook is en we de menukaart door kunnen nemen.
Bordje Kebab met shoarma en gebakken aardappeltjes.
Mike had ons al gewaarschuwd en hij nam patat erbij i.p.v. gebakken aardappels. Wat een borden en ik ben wel gewend om wat te eten. Maar moest toch vandaag m’n meerdere erkennen in m’n tafelgenoten. Ik was de laatste die z’n bordje leeg had.
Heerlijk was het.
Want na een dag vissen lust je wel wat maar hoe snel die bordjes leeg waren aan de overkant, ongelofelijk.
Tis weer droog allemaal voor de volgende witvis sessie.
Ik heb een ongelofelijke gezellige dag gehad met die Buckaroo’s. Arno bedankt voor de uitnodiging om mee te gaan. Het was fantastisch en Joop. Die was afgemarcheerd en nam na twee biertjes de benen. Ik… na één Ballantines lag ik eerder plat dan Joop z’n spulletjes thuis had uitgeladen. En die woont een straat verder….
Waar kan je beter zitten met 39 graden dan op het water. Ik bel Arie of hij zin heb om mee te gaan 3 juli 2015 om te vissen. Niet op het Haringvliet maar Spui en Oude Maas. Altijd goed natuurlijk maar neem wel genoeg zonnebrand olie mee. Hij is om zeven uur bij me en na een bakkie koffie vertrekken we naar helling van Middelharnis.
We starten op het spui maar kunnen daar niets vangen. Wel kan Arie er een kasteel van een baars als volger op zijn PR lijst zetten. Leek wel een karper die volgde. Die zwom zijn popper na vanaf de rietkant tot de boot. Wat was dat een gaaf gezicht.
Arie met z’n eerste volger op de popper.
Achter een spinner of shad zie je de vis maar even maar achter een popper aan met een polaroidbril op zie je de vis vanaf waar het kunstaas het water raakt. Die grote predators zijn niet voor niets zo groot dus die tikt eerst de popper soms aan of zwemt er naast en dan moet je em verlijden tot een aanbeet door sneller in te halen of juist stil leggen en dan plotseling weer lijn in nemen. Het is rete spannend dat popperen en dat weet Arie nu ook. Moet zeggen dat dit ook wel een dikke bak van een baars was en moeilijk te overtreffen was. Misschien helpt dat want de volgende baars zou maar magertjes zijn qua vangst de eerst komende jaren. Helpt dat, hahah nee ik voel met em mee en heel de dag zit dat em niet lekker dat hij die wereld record Perch niet aan de haak kon slaan
De eerste redelijke Snoekbaars vangen we op Spui mag op de foto.
Maar als we op de Oude Maas aankomen stroomt het er lekker en op ons randje heeft Arie gelijk een paar ferme tikken en mis ze. Ik heb een lichte kleur shad er aan en stap over naar een donkere en…. ik krijg de eerste serieuze vis van de dag aan board. We modderen nog wat aan als ook Rob erbij komt liggen.
Tis altijd opletten.
Van vanaf we er in zijn gegaan in Middelharnis volgen we zo beetje dezelfde route via het Spui. We halen elkaar zo nu en dan in omdat je niet iemands drift verziekt op een stek (=goede rand in het uitgesleten talud door de harde stroming die er altijd is op het Spui). Die hoef je niets meer wijs te maken op dit water dus die kent de goede stekken net zo goed als ik en misschien wel beter. We vangen nog een paar dreumesen en dan wil ik verder richting Hendrik Ido Ambacht.
Na best wel even zoeken vinden we ze op 7 meter.
Daar ben ik best wel lang aan het zoek omdat ze de oever hebben verstevigt en het lijkt wel of de bodem structuur is veranderd. Ik mis een mooie richel. Dat is een zandplaat geworden. De stroming is iets veranderd door de bredere uiterwaarden.
Arie doet gewoon mee.
Maar het is even zoeken na twee jaar en hulde de Humminbird want als we vis beginnen te vangen is het op één van m’n oude stekken en we krijgen we plotseling een paar leuke uurtje vissen. Weliswaar allemaal kleintjes maar er zit af en toe een serieuze kandidaat bij. En eentje bij Arie die had ik wel willen zien. Aanslaan , vast op de bodem maar dan begint hij te zwemmen naar het diepe. Wat een kracht de slip gilt het en en… los. Arie was om te spetteren, tjeetje wat was dat.
Maar heel veel van dit formaat.
Arie wordt er gek van die aanbeten en een gat in de lucht slaan en af en toe en dat hebben we ook een serieuze vis die zich meld. Blijft plat op de bodem staan na de aanslag en gaat dan pas zwemmen na grote druk. Dan na enkele seconden die natuurlijk minuten laten laten ze los. De grotere zijn voorzichtig vandaag.
We werpen nog even langs een favoriete kant en gaan naar de volgende stek.
Maar we liggen er midden in de zon en zogoed als wind stil. Het is warm we gaan naar de andere kant van de rivier dus we laten de boot nog even driften om deze kant uit te gooien maar met die nieuwe oevers is ook het onderwater leven verdwenen als kreeftjes, slakjes, garnalen, watervlooien en torretjes dus zo ook de aasvis.
Nee dit ruikt niet naar baars en snoek, het stinkt er gewoonweg naar.
Aan de overkant gaan we de oever uitgooien en de wierbedden bestoken. We gooien ons een tenniselleboog maar voor beiden is dit niet onze visserij. We doen gewoon liever verticalen. Komt bij dat de oever rand perfect is en de wierbedden nog niet tot aan het oppervlak komen dus onze spinnerbaits en black Minnows fietsen er gemakkelijk over en door heen maar we kunnen ze niet activeren.
Maar we gaan gewoon verder.
Hoe mooi het er ook naar uit ziet. Wel opletten op de scheepvaart. Ze varen hier met zes duwbakken twee breed zes lang of drie breed twee lang en die hekgolf is wel een meter hoog. Ook bruin van kleur dus de bodem wordt ook schoongeveegd. Gek genoeg maken ze minder golfslag dan een speedboat of jetski.
Wat een hoge golven vlak achter de boot.
Als dit voorbij dendert is dat een imposant gezicht. Ik draai de boot altijd met de kop zo’n golf in en dan is er niets aan de hand maar met deze jongens is dat niet nodig. Gek genoeg wanneer de golf ons bereikt is die geslonken tot niets. Gelukkig maar want ze varen af en aan en we zien er een paar per dag voorbij komen.
Wierbedden, stenen, paaltjes alle ingrediënten zijn aanwezig.
Maar wij kunnen ze niet vangen vandaag onze stekelige ridders van het water de baars. Laat staan het toetje een snoek.
Te zien is er genoeg.Twee dik is geen uitzondering.
Pauze, tijd voor een bruine.
Eind van de middag gaan we weer richting Spui op huis aan.
En daar pakken we nog een paar vissen.
Dat werpen valt dus vandaag vies tegen en na een paar uurtjes gegooid te hebben willen we weer verticalen. Dat is misschien vandaag wel het effectiefs. Vadertje glasoog laat zich tenminste wel zien dus we zoeken weer de randen en richels op onder water het liefst bezaait met stenen begroeid met schelpen en mossels. Wie weet zijn het ijskasten, ankers, touw een auto wie zal het zeggen wat er in de rivier is gedumpt en door de sterke stroming mee is genomen.
Het zijn geen bakken vandaag maar ik heb slechtere dagen meegemaakt.
Eentje onder uit de doos.
Je verspeelt nog wel eens wat op die scherpe randen van zeven in een keer naar twaalf meter. Daar stroomt het altijd en wat daar tegen aanligt en volgroet met schelpen en mossels. Zo aan het einde van de sessie pak ik een ouder exemplaar vol met roestplekken maar met een heel gevoelig staartje. Zo’n loodkopje gebruik ik al jaren niet meer nu alle grammen zijn rond. Ze zitten er dus als het kunstaas een beetje de kleur heeft van welke ze de gehele dag al hebben uitgekozen pakken ze alles. Het raakt het talud aan en ik krijg me er een ram op maar daarna niets meer. Haal ik binnen is de staart er finaal afgebeten. Toch maar eens dat zakje thuis opzoeken waar de rest van die shadjes in zitten. Salt & Pepper maar met een beetje blauwe gloed er in en een lange gevoelige grote schoep.
Heb er nog wel maar waren in m’n begin periode dus ook goede shads.
Als ik thuis de oude doos doorneem zie ik dat ze tien jaar geleden al goede shads waren. De zakjes zijn leeg en Salt en Pepper zie ik sowieso niet meer erbij zitten.
We gaan vrolijk door.
Maar ik heb nog wel een paar shadjes en de aanbeten gaan gewoon door, veel kleintjes maar zo af en toe een betere net geen zestig. Groter hebben we niet gezien vandaag in de boot maar door de vele aanbeten hebben we ons niet verveelt.
Het weer is fantastisch.
Verre van dat het was heerlijk vertoeven en ben blij vandaag te zijn gegaan. Van het week-end zal het druk zijn met de pleziervaart dus minder leuk om te vissen. Als je zo’n jetski heb ben je het zat alleen maar hard varen lijkt me vandaar dat ze om zich even te laten zien later zo dicht mogelijk langs je heen willen. Of dat het mij interesseer wat een mooie vaartuig ze hebben. Boeie zou m’n nichtje zeggen. Maar ze blijven dan maar in de buurt van je showen zelfs als je verkast. Nee laat mij maar door de weeks aanklooien en het liefst buiten de vakantie periode.
We gaan naar huis het loopt naar zessen. Dan zijn we eens wat vroeger thuis en kunnen nog even in de tuin bijkomen. Of naar Tinte want daar is er feest in het dorp zegt Arie. Ik zie meer een Ballantines in de tuin zitten…
Ik heb er zin in vandaag dag 3 op 27 juni 2015. We blijven op het Haringvliet en op een paar stekken voor de dam daar heb ik vertrouwen in. Daar zijn twee diepe stukken van meer dan dertig meter daar zullen we natuurlijk niet vissen maar op die randen van vijf tot zeven naar 14 denk ik dat we goed zitten. Vorige week nog heel veel aasvis gezien dus dat gaat goed komen.
‘s Morgens op de steigers bij de verzamelplaats daar waar we de doos met telefoon en instructies moeten ophalen. De boten weer worden gecontroleerd is het weer bere gezellig. Arie komt ook even kijken en is weer even de fotograaf.
We hebben onze box weer opgehaald, boot is en orde dus gaan met die banaan.
Daar hoor ik ook van van onze Amerikaanse vissende vriendin Marianne Huskey die met haar eigen tv ploeg hier aanwezig is. In Amerika appten al haar vriendinnen haar wie de gekke Hollander was. M’n blog van BaasbusterAvonturen heeft dan ook over uren gemaakt. Zie; Freek Oosterhuis heeft een video van Matzuo America
Leuke gasten ontmoet.
Vader en zoon Gerjan van Lopik en Nico van Lopik boot nummer 45, Boot nummer 29 Daniella Schäfer-Christian Wienecke uit Duitsland, Boot nummer 31 Ulf Stürmer-Stephan Gockel, uit Engeland boot nummer 18 Gary Palmer-Nick Clarke en een uit Frankrijk boot nummer 8 Arnaud Briere en Laurent Vrignaud. Het zijn ook allemaal gidsen en de uitnodigingen “staan” om op hun water te komen vissen. Daar gaat ik zeker gebruik van maken.
Theo zonder koffie.
Theo is er ook elke ochtend. Die slaapt op zijn zeilschip. Veel te warm thuis zegt hij.
Ik mis er wel eentje die ons elke dag uitzwaait, ohnee daar fietst hij.
Zo ook Wim Arkenbout is er weer vanochtend om ons succes te wensen en dat is dat kunnen we gebruiken.
Ook Ross Honey de organisator van dit grote evenement wenst alle deelnemer elke dag succes.
Ook Ross is erbij al we weg gaan om succes te wensen en bij thuiskomst staat hij op de kade muur.
Nog een bekende, de alller belangrijkste.
Dan zien we nog een bekende, Henny heeft de hondjes uit gelaten en staat ook bij de vuurtoren ons uit te zwaaien.
Weer een vliegende start.Ben nu voorbereid.
De eerste dag van het toernooi heb ik heel veel aanbeten gemist maar dat gaat vandaag goed komen. Ik heb een dreg gefleurd door het shadje heen en bungelt los achter de staart. Misschien zal ik eerder vast komen te zitten aan het talud of mossels maar in de praktijk blijkt dat weinig uit te maken. Heb één keer een mosseltje ermee gevangen. Ook de aktie van het staartje doet het goed het lijkt zelfs verder uit te slaan in de bewegingen. Maar nu maak ik de verkeerde keuze. Richting gele boei kan ik vergeten daar zijn ze eerder als ik maar op de andere stekken voor strandje Den Ouden, speel toestellen aan de dam en de zendmast gaan maar drie boten heen dus er is ruimte genoeg om te vissen. Ik zit goed denk ik dat is goud vandaag. Snel drie snoekbaarzen vangen dan kan ik gaan werpen op de platen en wierbedden om een snoek of baarzen te strikken. Hoe anders kan het lopen maar we krijgen op deze rand geen enkele aanbeet. Wel zien we een snoekbaars gevangen worden door een Duits team notabene op de plek waar we zijn begonnen met viseen op de rand van 7 meter.
Deze dreumes kan de dag niet meer goed maken.
We vertrekken naar de overkant naar stellendam en voor de dam waar we samen nog leuke vissen vingen kan ik er eentje haken. Maar het houdt niet over een snoekbaars van 45cm. Er staat in iedergeval wat op de teller. Het is half één zal ik richting Spui vetrekken waar waarschijnlijk iedereen zit te vissen of blijf ik aan deze kant.
Nog maar een foto want we hebben niet meer.
Ik zie dat ik bij de gele boei wat ruimte heb daar is een boot 35 met Rocky van Duijvenvoorde aan het eind van het talud aan het vissen. Ik ga brutaal aan het begin op tien meter zitten. Het loopt er naar 14 meter maar ik neem de noordelijke kant dus we zitten elkaar niet in de weg. Belangrijk want ik heb het al een paar keer aan de stok gehad met de Marshalls. Niet binnen honderd meter van elkaar vissen maar ik weet zeker dat ik er nu binnen zit. Ik moet toch wat vangen wil ik in de midden moot eindigen.
We vertrekken naar de het natuurgebied bij Stellendam en vissen de wierbedden af tot aan de sluis aan de overkant van Hellevoet vanaf de kant naar vier meter om een baars of snoek te verleiden tot een aanval. Met kans op een verdwaalde snoekbaars die achter het speltaas aan zit.
Wat ik er ook aanknoop het, kan ze niet vangen.
Maar we kunnen niets vangen totdat Wim een een beuk op krijgt vlak aan de kant. Zo misschien is dat wel een snoek want voor een baars gaat dit wel heel erg te keer. Maar we zijn even later, wat zal ik zegen niet blij is het niet maar het is een roofblei en die telt vandaag niet mee. Blij met de vis maar ik kan er geen gat voor in de lucht springen. Nu ga ik me toch zorgen maken met nog een paar uur voor de boeg. Toch nog naar Middelharnis scheuren of desnoods voor het Spui gaan vissen.
Voor Wim de vangst van zijn leven.
De vis van 59 cm is natuurlijk fantastisch en Wim heeft nog nooit een Roofblei van zo dichtbij gezien dus die is er reuze blij mee. Maar ik ruil hem zo in voor een baarsje half zo groot.
Ook voor het gemaal kunnen we niets vangen.
We blijven nog even voor het gemaaltje vissen t.o.v. Hellevoet maar we kunnen niets vangen. Ongelofelijk maar wat het is vandaag ik begrijp er geen snars van. Dan is het alweer bijna tijd om ons te melden bij de Marschals voor Hellevoet dus gaan we alvast die richting op. Voor de werkhaven maken we onze tijd vool op de plk waar we zijn begonnen. Daar waar ik binnen een minuut heel even met een kromme lat stond en bijna de eerste vis van het toernooi ving. Ja bijna en bijna is dus niets.
We zijn weer allemaal terug.
Wat een flop vandaag, helemaal misgegokt. Had ik toch richting Haringvlietbrug moeten gaan. Daar waar ik twee dagen eerder zoveel losse en missers moest incasseren. Of beter nog hoor ik op de steigers naar het Hollands Diep daar waar we gisteren zaten op die stekken bij de brug is goed gevangen. Weet ik toch nog te weinig af van deze grote plas water maar dat wist ik al wel. Ik ga altijd verticalen om een dat ik die dicipline het leukste vind. Die dreunen die je moet incasseren en voelt tot in je schouderblad. Voorral zal ik meer moeten gaan vissen en specifiek werpent op laag water als op de Oude Maas doen want daarin schiet hopeloos te kort.
Leuk zo’n interesse van de boys.
Theo, Timo en Joey zijn ook op de vlonders om alles te bekijken. Buiten het karpervissen vinden ze dat roofvissen toch ook wel wat. Als het weer wat kouder wordt gaan ze met Opa, Wim Arkenbout dan struinen ze de polders weer af op snoeken.
Ik heb op dag één van onze BBQ Kampioen van Amerika niets gemist.
Het verzamelen van de kajak- Street- en boot vissers was gezellig en er waren weer vele bekenden. Om een uurtje of tien stort Wim een beetje in en ik ben ook niet zo okselfris meer. Als Henny Wim naar huis wilt rijden besluit ik gelijk mee te gaan. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook naar mijn bedje verlangde.
Na dag twee zak ik helemaal weg uit het klassement.
Volgend jaar doe ik zeker weer mee. Ik weet nu een beetje hoe het reilt en zeilt met dat wedstrijd vissen. Ik ga zeker dit jaar wat technieken en disciplines mezelf aanleren en niet te vergeten naar mijn nieuwe vrienden toe. Om daar eens te gaan vissen. De MöhneSee bij SauerLand in Duitsland bij Ulf Stürmer is deze zomer als eerste aan de beurt…
