Visverhalen – Pagina 29

Met de BassMeister op stap

8 oktober 2009/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Waldi (de bassmeister) heeft het de aankomende weken hardstikke druk op zijn werk waardoor het vliegvissen in Canada in het water viel. Daarom heeft een paar dagen vooraf vrij genomen om te gaan vissen als voorbereiding op die drukke werkzaamheden dus wij dinsdag 8 september 2009 bij Middelharnis erin en richting Spui. Wel eerst langs de Catfisch om bij Mirabel en Mario maden en een paar simmetjes voor Waldi te halen. En nu was ons aasemmertje zo gevuld met roofbleitjes. Die waren zo agressief dat ze de dobber aanvielen zodra die het water raakte zodat deze wel 10cm omhoog de lucht in ging. Dat beloofd wat zodadelijk op het Spui. Heb als dobbertje zo’n ouderwets rood/wit balletje uit een reeks van ±6 die we vroeger gebruikte bij baarsvissen. Gewone pennetjes sneuvelen te snel in de boot en het is geen wedstrijdvissen wat we doen met de vaste stok van 3mtr. We hoeven alleen maar een paar aasvisjes en het water is zo helder dat je tot aan de bodem kunt zien in de haven van Middelharnis. Het is nog even wachten op Floris want die had ook wel zin om met dit mooie weer op het water te zijn. Die moest alleen nog vertellen aan de tomaten waar ze het water vandaan moesten halen en na een goed afscheid van het avondmaal van gisteren kwam die eraan. Waddinxveen Middelharnis is toch wel een goed uurtje rijden dus wij alvast net buiten de haven het even proberen. Was gelijk moeilijk en alles afgezocht zelfs vanaf 16 meter naar 3 meter toe maar niets dus zal het wel weer taai worden vandaag. Maar het weer was heerlijk, 23 graden en een flauw windje dus wat zal je moelijk doen. Zoals Waldi zo mooi kan zeggen “Moraal van het verhaal; bij je schoonmoeder kan je elke dag nog langs…” En zo is het maar net. Maar net als Floris belt dat hij Stad aan het Haringvliet passereert heb ik een aanbeet en komt er een leuke baars naar boven op 11 meter water. Oef, die zitten nog diep. Dat hadden we niet verwacht. En dan naar de strekdam terug om Floris te laten passagieren. Gelijk maar richting Spui want over een uurtje is het “hoog”. Kunnen we nog ff de plaat midden op het Haringvliet meepakken en dan zit de stroom er inmiddels wel in daar op het Spui. Op de eerste stekken kunnen we kort zijn.

Geen enkele beweging en na een uurtje houden we het voor gezien. Gaan we trollen vraag ik aarzelend want daar hebben we alle drie een broertje dood aan. Deze tak van vissen vinden we het minst leuke maar soms kan dat dodelijk zijn en ik weet dat het nu de tijd ervoor is. Er is aasvis genoeg en de roofvissen zitten niet meer in van die grote scholen bij elkaar. Er is vreten genoeg overal dus waarom zouden ze in scholen gaan jagen. Je vist grote gebieden af en als de vis verspreid zit dan is dat lastig zoeken en heb je trollend de meeste kans om er eentje te haken. De animo was er niet bij de basscracks dus in volle snelheid naar het Spui waar we van alles verwachten. Zelfs als er wordt gebeld dat het alarm op de zaak afgaat en je drift net over de hot spot heen wordt er vakkundig doorgevist met de telefoon als een volleerd telefoniste op het schouderblad.

We laten de boot enkele malen driften maar weer geen aanbeten. Dan zie ik de pluggen, poppers, vliegen, blinkers, sjets in alle denkbare kleuren en zelfs alle zelfgemaakte “super geheime” attributen van titaan, plastic, aluminium tot kurk, me gevlochten draad, kippenveren en konijnenvacht voorbij zoeven maar niks, nada noppes. Geen vis is te verleiden. We worden er moedeloos van. We moeten volgens Waldi naar Oudenhoorn. Daar heeft hij zich vorig jaar onder deze omstandigheden helemaal klem gevangen op de mosselbanken. Doen we dat trollend vraag ik hoopvol en het mocht. We varen naar de overkant en gooien de pluggen overboard en voordat ik de motor iets meer dan stationair kan zetten staan twee van de drie hengels krom.

We komen direkt in een school baarzen terecht tegen het talud van vijf naar twee meter. Met een baars aan de plug zaten verschillende volgers er achteraan. Dit kon niet meer stuk. Een fantastich moment. En we zijn zo door het dolle heen dat we na het filmpie en de foto’s de school niet meer kunnen vinden. We trollen nog een keertje erover heen maar niets meer als we verderop een strekdam onder water vinden. Dat is altijd goed om een baars of roofblij te verschalken. Het volgende stukje kreeg ik van Floris als bijschrift onder de foto’s die ik hem alvast had gemailt en ik kan het niet beter vertellen. Het gaat tenslotte over jezelf. Is altijd lastig bescheiden te blijven hahaha.

Op 8 sep 2009, om 22:17 heeft Floris van den Berg het volgende

geschreven:

Mogguh!

Vandaag had freek een whopper van een baars, (nooit gezien zo groot) coming soon het verslag van Freek en zijn gevecht met de baars van zijn leven…. STAY TUNED !!!

~floris

Van: Floris van den Berg <weebusters@gmail.com>

Datum: 9 september 2009 13:00:10 GMT+02:00

Aan: vissenmetfreek <vissenmetfreek@bassbuster.nl>

Onderwerp: Antw.: der bassmeister

kun je bijvoegen in je verhaal…

nadat we een mooie school gelokaliseerd hadden zag Freek een mooie riffel in het water. met de geleende plug van Waldi deed ie snel een paar worpen, ik zag dat ie het druk had met sturen en vissen tegelijk, door de steeds stevigere wind raakten we voor de zoveelste keer aan lager wal (we zijn het gewend). Desondanks viste Freek stevig door, waar Waldi en ik steeds planten van de bodem plukten viste Freek zijn plug netjes en behendig over het pantenbed. een goeie tik op de hengel en “fish on !!!” “Een kleintje !!” riep Freek nog. maar mijn geoefende oog zag direct dat hij een geintje maakte, de hengel boog zo ver door dat ik even mijn ogen dicht deed en concentreerde op de te verwachten droge “knak”, maar voordat het zo ver kwam hoorde ik het gieren van de slip; …perfect afgesteld !. inmiddels waren we door de wind de keien opgeblazen, en we waren in rep en roer, ….Freek bleef kalm….. de slip gierde het uit, diverse runs, totdat de vis moe was, behendig met de boga grip werd de vis geland, toen zagen we pas wat een bijzondere vangst dit was, we meten onze vissen eigenlijk nooit, maar we zagen het meteen… deze moeten we meten !!, hier hoeven we niets bij te verzinnen…. een 52 cm Whopper !! wat een bijzondere van geniet van de plaatjes

~floris

Mijn dag kon niet meer stuk en ik denk dat ik voor deze ene keer de bassmeister een poepie heb laten ruiken. Weliswaar met een van hem geleende plug en de dag was nog niet voorbij natuurlijk. Het was harder gaan waaien en we konden niet met de elektromotor varen vanwege die strekdam onder water (±40cm). De boot dreef er net overheen. Dit zal niet gaan lukken met mijn nieuwe Buster. En het anker hadden we op aanraden de Meister thuisgelaten om ruimte te creëren want drie volwassenen in de Linder is wel wat veel. Dus was dit een plekkie te onthouden om te ankeren ruim voor de strekdam ne dan jezelf iets af te laten zakken in de stroming. Maar nu dreven we over het talud de kant op zo op de stenen dus gaan we trollend op weg naar Oudenhoorn. En waarempel. Terwijl de rest van de manschappen lagen te kwartieren weliswaar met de hengel in de hand krijg ik er nog een mooie knal op en trek nog een mooie baars van 48cm naar het oppervlak. Ik lig minstens 60 meter achter de boot. Het verste van ons drieën. Dit om in elkaar lopen te vermeiden want met drie hengels trollen is niet zo makkelijk zeker als de pluggen allemaal dezelfde diepte lopen en het talud heel grillig is. Vaar je te ondiep op 2-3 meter loopt de plug vol wier dus moet je net de rand hebben van 3-5 meter en met de hengel breed naar recht en links vis je algauw ±5 meter uit elkaar en zit de ene op 3 meter en de ander al snel op 5 meter water. Op die afstand en een enkele run naar links en rechts is het altijd spannend maar aan de tikken op de top van de hengel ziet ook Floris dat het een flinke baars moet zijn.

Hij gaat op de foto en we gaan verticalen en slepen met een visje met de elektromotor. Op deze topstek doen ze het gewoon ook niet op dit tijdstip dan. Wel krijgen we af en toe een lichte aanbeet met een zwaar toegetakeld visje als resultaat. Twee uur verder en het talud verschillende malen helemaal te hebben afgevist hebben we het wel gehad. We gaan trollend naar Middelharnis langs de rand bij Oudenhoorn en steken over de zandplaten naar de overkant.

*Mannen weert bedankt voor de gezelligheid aan board*.

Het was een heerlijke dag en na een halve kip (en daar heb je het weer die kip was perfect maar de guys namen saté en die was niet om te kanen. Zo rood als baarsvinnen van de Versteege kruiden. Bwaaah. In de boot gingen ze dan eindelijk overstag met dat trollen maar buiten de boot nemen ze nog weinig van je aan. Zal de leeftijd zijn want eigenwijs zijn ze helemaal niet) en patat met ijs na in Stellendam. Dit weer een prima dag met je vrienden.

Je kan nooit weten

6 oktober 2009/0 Reacties/in Avonturen, De Punt, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

De vangsten lopen al achteruit op onze stek zoals elk jaar. Geen aasvis geen predators. Maar niet gaan vangt zowiso niet dus gaat toch nog eventjes als mijn werk af is dinsdag 6 oktober 2009

De laatste dagen was het weer goed vertoeven op de Punt. Ons vaste kant stekkie. Natuurlijk is dit werelds vijf minuten van je visplek af wonen. Even na je werk, voor je werk, na je eten en just voor… Als het na een half uurtje niets is vertrek je gewoon. Morgen weer een dag. Weet dat Leo ook komt en Arie is er al met Hugo op het puntje.

*Omdat die zo mooi is en dan heb ik het over de Zander*.

Na zulke goede weken loopt het weer af. Altijd begin september als de eerste bladeren vallen dan moet hje er zijn. Nu is het een maandje taai vissen aan de rand van het Haringvliet maar zo dadelijk als het kou wordt en er meer water naar beneden komt vanaf onze oosterburen zullen de vangste weer omhoog knallen. Een dipje rond kerst en oud en nieuw. En dan eind februari is het hier weer bal. Vanavond vangt alleen Leo een foto waardige glasoog. Wat een bak is dat dan. Gefeliciteerd maatje. Die gaat in de boeken op de BassBusterAvonturen

Het was echt roofvis weer

5 oktober 2009/0 Reacties/in Avonturen, De Punt, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Maandagochtend 5 oktober 2009 was het echt honde.. euuhhe roofvisweer. Het miesserde en windkracht 3-4. Maar niet gegaan geen visverhalen dus naar het Haringvliet.

Was opgegeven windkracht 2 en ik wilde eigenlijk met de boot maar moest ‘s middags een collega helpen in Oostvoorne dus dacht, kan net zo goed beginnen op de punt en dat was niet verkeerd gegokt.

Het weer was echt super slecht voor de boot op het Haringvliet. Net na de hoogste stand, golfhoogte hopeloos verkeerd dus goed gegokt en vanaf de goede kant begonnen. Had eigenlijk all gelijk een paar dreumesen (vis rond de miniummaat) en na een hele mooie baars viel het stil.

Kreeg gezelschap van Leo en dan is het altijd gezellig. Even later kwam Remi en Arie er ook bij en dan zit je in iedergeval niet alleen. De clan van de “Punt” is bijna kompleet. Altijd een gezellige boel onderelkaar

*Toch nog ook een paar mooie ridders waarvan dit wel een oude strijder is aan zijn vinnen te zien*.

Het weer was redelijk en pakte nog een snoekbaars die wel heel erg aan toe was. Hoe komt zo’n formaat vis aan die beschadigingen? Zeg het maar.. Dat moet toch een flinke snoek geweest zijn die dit formaat snoekbaars op zijn menu heeft. Zo eentje zou ik wel willen vangen. Na nog een paar mooie baarzen en ik hou het voor gezien. Op naar de koffie.

Weet zeker dat ik vandaag weer gaat

4 oktober 2009/0 Reacties/in Avonturen, De Punt, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Mooie gestreepte rakker vanaf de overkant*.

En van slapen kwam niet veel vrijdag 4 oktober 2009. Het waaide nog steeds maar geen 6-7 meer zoals gister. Dus na de koffie naar het water. Een lekker zonnetje met van die grote witte koppen op het water. Maar nog steeds Zuid-West in de rug dus heerlijk gooien. Nu was ik natuurlijk voorbereid en had BleuFox zat bij me. Kon makkelijk met 15 gram af dus relax vissen. Maar na relatief snel een dreumes te pakken was het stil aan de overkant.

Zat daar al een uurtje te gooien binnenkant en buitenkant maar niets meer op een enkele baars na. Denk nog dat word een vroegertje en ga naar het plekkie van Leo. Je denkt de laatste worp doe en dan ga ik naar huis en dan ram… een beuk en een mooie baars.

*Aan mijn oudste en grootste afgekloven shad met 30gr kop*.

En dan wordt het feest. Ik land de ene mooie baars na de andere tegen m’n eigen talud aan. Eigenlijk hoef ik niet eens zover te gooien, voordat de sjet de bodem bereikt issie de klos. Natuurlijk te gek en voel me werelds. Nu heb ik terwijl ik naar die uitverkorene sjet kijk meer succes ermee gehad. Het is een vrij grote sjet zwarte bovenkant met wit/zilvere onderkant.

Gekocht om te snoeken maar vang er dus goed baarzen mee. Weg fabeltje dat baarzen allen kleine aasvisjes nemen. Het wordt zo gek dat ik ze gewoon haak in ruggen en buiken.

*Op de dreg en shadje helemaal uit elkaar getrokken inmiddels*.

En dan heb je sport hoor. Hoe groot moet zo’n school dan niet wezen. Het is een uurtje smullen. En dan, jajaja is de sjet echt helemaal aan stukken. Doe em nog lijmen, met ijzerdraadje spalken etc. maar het is na al die reparaties geen aanzien meer. En doe er maar een andere aan… Geen enkele aanbeet. Ik ga over op de Homo.

Dat is een roze welbekende op de punt. Ik zit lekker aan de binnenkant dus begin naar buiten te gooien en gelijk heb ik een mooie snoekbaars. Ik wordt gek. Heb het nog nooit zo goed gehad vanaf de kant. Land nu, wil niet zeggen elke worp maar geregeld een snoekbaars. En allemaal mooie

Wat een dag. Het is werelds. Ik heb afgesproken met mijn vriend Wim Stad uit Zoetermeer om s’middags te borrelen dus moet stoppen maar het was weer fantastisch aan de waterkant.

Onderweg naar Zoetermeer kom ik Floris tegen bij de afslag Waddinxveen. Die hebben met de Trouthbuster ook een heeel goede dag gehad. Jaja zelfs op zondag moet je een stukkie omrijden omdat ze gewoon de A13 afsluiten. Die had dus ook een heel goede dag gehad maar raar geen enkele baars terwijl ik me helemaal scheel daarvan heb gevangen voordat de snoekbaars er arriveerde. Maar goed dat de Bassmeister zich er niet mee bemoeide…

Zou ik wel gaan

3 oktober 2009/0 Reacties/in Avonturen, De Punt, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Zaterdag 3 oktober 2009 doe je je winkeltje dicht en wil je even je hoofd leeg gooien maar met windkracht 6-7 bedenk je nog een keertje. Lekker een borreltje na sluitingstijd is ook een optie maar met Zuid-West bij deze wind kan het heel goed zijn op de punt. Dus met loodkoppen van 34 gram toch naar het Haringvliet gereden en daar aangekomen en mezelf vast geankerd denk je bij je zelf wat doe ik hier. De golven sloegen af en toe over de dam heen en het water zag helemaal bruin tot halverwege de havenmonding maar dat heeft in het verleden weleens veel aanbeten opgeleverd en daar hoop je dan op.

Na een aantal worpen denk je wat doe ik hier. Grond voel je niet door de stroming en de golven en dat met 34gram loodkop totdat je eindelijk bij het talud bent bij je eigen kant. Ik maak een paar foto’s van de omgeving want het schouwspel is gigantisch mooi en ga een beetje in de luwte zitten met het windje in de rug.

Doe er een Bleu Fox de SlyFlex Minnow blank aan met dus 34 gram kop. Deze zijn jammer genoeg niet meer te verkrijgen, de Bleu Fox wel te verstaan en zeer gewild aan de Punt. Ik gooi em half tegen de wind in naar het tegenover liggende talud en laat de lijn met de wind meevallen totdat ik denk bodem te hebben bereikt. Denk want voelen is een tweede met die wind en direct een dreun erop en niet te missen. Het is fantastisch en sta mezelf op die pier in de wind een vis te drillen maar dan landen. Dat is ff wat anders. Heb geen schepnet meegenomen want er is daar een trapje uitgehouwen in de pier en normaliter leid je de vis daar heen en kan je hem makkelijk landen maar nu sloegen de golven de kade op. Voordat ik naar het trapje was gelopen was de vis al een paar maal door de golven omhoog gespoeld over de kasseien heen en natuurlijk na een paar maal draaien “los”. Maar de adrenaline liep kan ik je zeggen. Daar in je eentje met windkracht 6 in je rug in de schemering. Dus nogmaals de zelfde truck, tegen de wind ingooien en beugel dicht en proberen de hengel stilt te houden en jawel weer een beuk zonder maar grond te voelen. Maar dan landen. Of de vis is maar net gehaakt in de dreg en verspeel ik onderweg, of aan de kant want met die golven is het onmogelijk die te pakken en ik weet niet meer hoeveel ik er heb gehaakt en losraken na een paar meter drillen. Ongelofelijk wat een avond daar in me eentje in die storm. Allemaal mooie volle ronde vissen tegen de 60cm. Die school moet gigantisch zijn. Maar er komt abrupt een einde aan. Heb weer een mooie vis en probeer deze te landen en krijg em maar niet te pakken in die golven. Meestal pak ik dan de loodkop en trek zo de vis uit het water en dom, dom, dom, dom, zeg het zo vaak met de mensen die met me vissen. Pak nooit de lijn beet. Maar daar in de storm met die golven op de pier hoger dan mijn rand van m’n laarzen hoop ik dat de vis even niet spartelt en pak de lijn twintig centimeter boven de loodkop in de hoop dat de vis is uit gedrild maar niets is minder waar.

Hij slaat nog eens met de kop draait zich en weg issi met sjet en al. En wat ik ook probeer, welke shad ik er ook aan hang, alle kleuren opgebruikt maar aanbeten krijg ik niet meer. Sjips, dat ik nu net die shad moet verspelen. Heb nog nooit zoveel aanbeten gehad in zo’n korte periode. Vang nog één snoekbaars op favoriete kleur uit de boot maar balen dat ik niet meer die Bleu Fox bij me heb. De vraag is hoeveel aanbeten ik wel niet heb gemist met die storm. Alle vissen zaten op de dreg dus zelfs met dit weer waren ze voorzichtig maar met die storm was het natuurlijk moeilijk precies vissen. Er zat een grote boog in de lijn ddeze stond verre van strak dus die aanbeten moeten enorme rammen, dikke dreunen zijn geweest. Tis meer dat je aan de lijn zag dat je moest strak draaien en hard slaan. Dan zag je een siddering, een schol door de slappe lijn gaan en wist je dat je aan de bak moest. Dreunen op de dreg dus vanavond. Weet zeker dat ik morgen weer gaat.

Het was als van ouds… denk zelfs beter

30 september 2009/0 Reacties/in Avonturen, De Punt, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Gisteren de laatste dag van september 2009 belde Waldie me op of ik zin had om naar de “Punt” te gaan. Dat is het einde van het Voornse Kanaal naar het Haringvliet. Even je hoofd leeg gooien en dat had hij wel even nodig na de aanvaring op de plant met de beveiliging op zijn werk. Was net aan het inspecteren met wat Yanks toen hij moest wijken voor de veiligheidsinspecteur dus loopt hij weer achter met zijn schema. Het is ook wel wat als een plant wordt stilgezet.

Sta je als buitenstaander niet bij stil maar er wordt voor 8 weken 2500 man personeel gehaald van overall uit de wereld met de “kennis” extra ingezet. Die moeten allemaal eten en slapen in de omgeving dus alles met elkaar een hele operatie. Maar goed wij om 18.30 op stap. Ik werd netjes opgehaald en we waren de enigste dus lekker lullen en gooien. Het was lekker van temperatuur en een windje kracht 2 in de rug dus lichte loodkoppen en gooien maar. En dan weet je dat je met de bassmeister op stap bent en op je plaats wordt gezet. Want na een aantal worpen komt er bij Waldi een baars naar boven. Ik heb geen fototoestel bij me want ben meegereden en vergeten mijn “gereedschapkist” mee te nemen zoals vergunning en weet ik niet allemaal wat meer. Daar zit van alles in wat je tijdens een vissessie nodig hebt. Maar we zitten lekker en even later pakt Waldi een dreumes. Om ons heen over het hele water heen zien we overall plotseling de kleine visjes springen. Een fantastisch gezicht natuurlijk. Dus de snoekbaars zit er wel. Ik ga naar en wat grotere sjet een cullman en eigenlijk gelijk met tergend langzaam indraaien bijna slepend krijg ik een tik. Meer lijkt het op vastlopen maar dat kan natuurlijk niet. De hengeltop maakt daardoor een verende beweging en ik zet meteen de haak. Bingo en dan is het echt los. Waar we ook ingooien is het raak, het is inmiddels dik over de schemering heen krijgen we van die slepende tikken op en slaan daardoor vaker mis dan raak. Maar goed elke keer denk je nu is het afgelopen en dan hebben we weer en mooi exemplaar aan de lijn. We hebben nu echt het spelletje door en regelmatig na twee drie worpen is het raak. Echt een fantastisch uurtje hebben we daar met zijn tweeën in het donker. Die lijkt wel een hele nacht te duren. Alles vergeten om je heen en we staan elkaar met een big smile on the face vissen te trekken. En allemaal ruim aan de maat. Het was werelds. Het was inmiddels ±21.30 geworden. Het jongbroed zagen we niet meer springen en de aanbeten werden al rap minder. Maar we hebben een wereldavond gehad en gaan naar huis. Dat is de Punt. Voor een paar jaar geleden kon je daar heen gaan en had je altijd wel een visje. Nu ga je daar heen voor de gezelligheid, even bijkletsen en hopen op een visje. Het blijf natuurlijk wel vissen anders heette het wel vangen en die uitspraak is van mezelf. Maar het is er heerlijk om even een uurtje eruit te wezen en alle frustratie van je af te gooien. Waldi heeft me natuurlijk weer netjes thuis afgeleverd en heeft toen de auto naar Ageeth gebracht die op viiste was bij ons achter in de wijk en die laat je niet allen in het donker naar huis fietsen. Waldie de fiets genomen en die kwam natuurlijk nog even terug borrelen op de goede avond. Mijn adrenaline zat nog hoog maar Waldie was in hogere sferen. Die was helemaal los en na een dag dure amerikanen rondleiden was hij als herboren. Weet niet (eigenlijk wel) hoe hij de vanmorgen de dag door is gekomen maar waarschijnlijk met heeel veel koffie.

Joop die een lamp in de voorraadkast van Henny heeft aangesloten en zijn meissie was naar Thailand was ook wel te spreken over onze vangsten en wilde zijn nieuwe dropshot hengel uitproberen vanaf de kant dus wij vanavond weer naar de Punt. Dus na de hutspot met tartaartjes met een drupje mosterd. Volgens Joop “het” delicatesse was het hengels inpakken en gaan met die banaan. Waldi was alvast, die was niet te houden thuis en toen wij daar aankwamen leek het wel kermis.

Denk dat ze er zaten met een mannetje of 9. En er werd knap vis gevangen. Niet als gisteren maar het was nog geen schemering dus er kon nog van alles gebeuren vanavond. Dus volle moed aan de bak maar het is meer ouwe wijven lullen dan vissen. Ik vang nog twee snoekbaarsjes net aan de maat. Waldie heeft het helemaal niet naar de zin mede natuurlijk door zijn werk. En Joop vangt onder grote hilariteit de KNRM boot die net de haven uitvaart.

*Bij Roy gaat het vanavond helemaal löss*.

Allen Roy vangt nog een paar mooie snoekbaarzen. Die was als enige bij de les. En dat moet je daar echt wezen. Met de goeie strakke hengel en geconcentreerd vissen. Heb mij daar drie hengels gekost om de goede te vinden. Zo makkelijk is het daar nog niet…..

We proberen het nog eventjes

24 september 2009/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Tja visvrienden, het laatste verhaal was wat aan de korte kant maar er viel ook wel heel weinig te vertellen. Dat was wel een minder zo niet erg slechte dag. Weliswaar drie uurtjes maar toch. Maar ik hoor graag het commentaar aan en zal daar natuurlijk wat aan gaan doen en nog beter m’n best gaan doen zowel op het water als achter de pc. Door veel te doen kan je alleen maar beter worden dus laat ik met dat vissen beginnen. Dat kan je niet vaak genoeg doen en zodoende donderdag 24 september 2009 zijn we toch nog even geweest van 17.00 uur tot 20.00 uur. We zijn bevoorrecht dat als even de wind valt we binnen een kwartiertje in het Haringvliet liggen. We wonen wat dat betreft hier in Hellevoetsluis natuurlijk fantastisch met al dat mooie viswater om ons heen. Even snel een paar uurtjes pakken en vandaag leek dat goed uit te pakken want op onze favoriete stek was het al snel raak. We laten de boot afzakken met de wind van 6 naar 16 mtr. Dat gaat best snel want het talud is daar erg stijl en de wind is kracht 2-3. De sjet legt dus grote afstanden af en komt, springt dus best wel hoog boven de grond. Ik schat af en toe minstens een halve meter en op 11,5 is het raak. Een niet te missen dreun dus net voordat ik weer grond denkt te voelen. De sjet zit tot aan de loodkop in zijn bek. Was dus niet te missen fanatiek en gretig gepakt. Wat zijn het toch fanatieke rovers. We denken het gevonden te hebben en af en toe trekken we de sjet een meter een omhoog terwijl we nu het talud tussen de 11 en 12 meter afvissen.

En ja hoor.. Joop pakt ook zijn eerste vis. Maar al snel merken we dat dat een baars is. Die zitten wel erg diep vandaag maar baarzen van dit formaat willen we wel heel de dag vangen. Gek genoeg krijgen we daarna geen aanbeten meer. Gaat Jan Buikstra nog gelijk krijgen ook. Die kwam er net uit toen wij erin gingen en die had één aanbeet gehad over heel de dag. Ook is me dat al meer opgevallen en al eerder gemeld of dat jullie daar ook ervaringen mee hebben dat zodra je baarzen gaat vangen er geen snoekbaars meer op de stek te vinden is. Moet je natuurlijk niet Waldi de Bassmeister meenemen aan board want dan ben je uiteraard altijd verzekerd van mooie baarzen welk jaargetijde of diepte ook waar je zit te vissen.

We gaan verkassen naar ondieper water om proberen een baarsje te verschalken want de snoekbaars laat het weer zoals al heel de week afweten. En vlak voor de wierbedden vangen we nog wat baarzen allemaal tussen de 46 en 49 cm.

*Geen snoekbaars te vinden maar dit is ook geen straf*.

Prima sport natuurlijk. Na een uurtje trekken houden het voor gezien. Ik doe er een plug aan en we gaan trollend op 5 mtr. richting de helling. We zijn nog geen 20mtr. verder of m’n hengeltje verlies ik bijna. Wat een dreun en natuurlijk gaat je eerste gedachte uit naar een kapitale snoek op deze diepte. Snel de boot richting diep water en de lijn strak houden. Ik krijg de vis niet richting boot. Eerst denk ik nog dat een gedeelte van de lijn misschien vast zit want krijg wel klappen en bonken op de hengel maar het komt niet echt mee. Het zal toch geen kapitale snoekbaars zijn. En dat op deze diepte. Zou wel ongelofelijk zijn. Maar dan, eigenlijk ineens na weer zo’n harde veeg zodat m’n vertikaalstokje tot in het handvat buigt en ik blij ben de slip wat losser dan normaal heb gezet i.v.m. het trollen komt de vis dan toch mijn richting op. Met trollen heb ik de slip wat loser gezet want deze strakke Godfather is natuurlijk niet de ideale trolhengel. Dan komt de vis naar de boot en ik moet zeggen dat dat vrij gemakkelijk gaat. Die geeft zich snel gewonnen dacht ik nog. Toch een snoekbaars misschien. Maar dan komt er tot onze verbazing een mooie baars boven die als hij ons ziet noch een paar runs neemt onder de boot door. Fantastisch.

*De ene na de andere komt binnen zeilen*.

Nu zie ik ook dat ik de plug kwijt ben. Ben helemaal vergeten de vlieg eraf te halen en waarschijnlijk zat daar ook nog zo’n exemplaar aan en twee baarzen van een 48 cm, dat geeft sport kan ik je verzekeren. Jammer van de plug. Hij was net nieuw maar dan weten we ook weer dat deze plug een goeie was en Mario heeft er nog genoeg van. Rotter zou zijn dat de vis hem misschien niet gelijk kwijt raakt. Die moet er dan een paar dagen mee rondzwemmen maar zo’n vaart zal dat niet lopen. Als je maar even de lijn los hebt na aanslaan, dus geen contact meer met de vis heb dan ben je em al kwijt en zo zal dat nu ook zo gaan. Anders is de haak na een paar dagen al weggeroest. Met trollen zal ik dat niet snel meer vergeten. Mn vlieg uit gemakzucht laten zitten. Tjonge, wat stond die Harde Strakke Spro krom zeg. Leek wel een Godfather parabolic.

De schemering valt snel en het wordt frisjes. We gaan er uit. Schijnt morgen beter weer te zijn dusse….

Het was zoeken vandaag

23 september 2009/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Vandaag, maandag 23 september 2009 nog een paar uurtjes geweest van 16.00-18.30 uur en Waldi stapte ook nog op maar dat mocht niet baten.

Weliswaar beide 1 baars waarvan die van mij een mooi formaat had en dus op de foto mocht. Was dus weer taai vandaag terwijl het weer fantastisch was ons inziens. Donker weer met een golfje maar we konden ze niet vinden. Vadertje glasoog de Zander.

Snoekbaars gevonden maar…

21 september 2009/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Vandaag, maandag 21 september 2009 om 16.00 uur toch nog even er in geweest met Joop maar we konden ze niet echt vinden. Op onze hot spot was Jan Buikstra ook neergestreken en die was het hele Haringvliet over geweest en heel de dag één aanbeet gehad. Die was in mineur stemming. Alle kleuren verbruikt en trollend ook niets gezien. Maar warempel krijg hij toch hier wel wat aanbeten. Wel raar alsof bij het omhoog halen van de sjet hij wordt gegrepen dus heb je even geen gevoel. Losse lijn als het ware maar sla maar want hij zit eraan. Moet je wel ruimte hebben om te slaan dus zien we hem geregeld staan in de boot en misslaan. Het is toch dik een meter die je moet overbruggen. Dat is heel moeilijk en zowiso heel gevoelig vissen dus een hoop missers. Joop is met zijn nieuwe aanwinst aan het drop shotten en ik met de vlieg de bruine gestreepte Summersmile III van Floris Fly Fishtechnieken. Doordat die vlieg, gewichtloos neerzakt denk ik dat bij het binnenzuigen van de roovis geen enkel tegengewicht voor de vis is en voordat hij em kan uitspugen ik de haak kan zetten.

Ik vang dan ook de enigste mooie snoekbaar bij ons in de boot. Ik heb gisteren heel veel aanbeten van die baarsen erop gehad en dan bedoel ik natuurlijk die wereldvlieg. Nu was er wat sleutelwerk nodig was om alles weer in orde te krijgen, dat duurde even en met de wind drijven we te ver af.

We vergeten de marker buitenboord te zetten en vinden de plek nooit meer terug. We zoeken de rand helemaal af maar geen aanbeten meer. Jan heeft het dan allang opgegeven, die was al heel de dag op het water en met drie snoekbaarsen is dat natuurlijk veel te weinig.

Die heeft de goede tijd nog meegemaakt met de zoon van mijn vismaatje René Flohil. Dik 60 snoekbaarsen van alleen maar boven de 80cm. We praten dus over 10 jaar geleden. Bizar. Toen was veticalen nog nieuw. Die hebben het uitgevonden. Maar verhuizen naar Laz Palmas is niet voor iedereen weggelegd.

Wel kan je natuurlijk een weekje daar boeken en je helemaal gek vangen aan de meest exotische vissen die je je maar kan voorstellen. Joop heeft het nu ook gehad. Wij gaan dus om een uur of 18.30 naar de burritos met kip van Henny. Mmmmm.

Waar is de snoekbaars…

20 september 2009/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Blijft er nog wat over voor de predators*.

Zaterdag 19 september toch nog even geweest na de portretsessies van groepen en pesonen. Het was natuurlijk heel verleidelijk na de goede vangsten van de dag ervoor. Maar we kunnen kort zijn. Ik was bij de helling om ±17.30 en er kwamen net een paar belgen eruit met een Lund met alles erop en eraan. Dat zijn toch ook hele mooie boten om te vetikalen. De berichten waren niet hoopvol. Ze waren de gehele dag wezen vissen het hele Haringvliet afgeweest en de score was 1 ja één snoekbaarsje en wilde niet geloven dat het gisteren zo goed was geweest. Dat is vadertje glasoog. Kan met het uur… Wat!! Met het kwartier omslaan van helemaal los naar niets en dan op de gehele plas is dat zo. Maar ik was nog helemaal in de bui van gisteren en was net en beetje verlost van de zere schouder en elleboog en verwachte alleen maar een ronde Godfather te zien. Heb twee en een half uur de randen afgevist van strandje Den Ouden tot Stellendam maar geen enkele aanbeet. Onbegrijpelijk na gisteren toen het niets uitmaakte waar of hoe je viste. Ze klapten overal op. Maar van de natuur was het wel weer genieten. Op de ondiepe stukken stikt het van de jonge vis en zwermen meeuwen joegen al fladderend van diep een halve meter naar ondiep en joeg de vis de kant op waar het een waar feestmaal was. Fantastisch die samenwerking. Daar werd flink huishouden in die scholen jongbroed. Visjes van 10 cm waarvan misschien 10% overblijft maar dat zijn er dan toch nog miljoenen die er overblijven.

De volgende dag afgesproken met Joop die een nieuwe Drop shot hengel heeft gekocht en met de voorkennis van Luc (Coppens) de snoekbaars goeroe van de Benelux was die niet te houden. Nog voorzichtig verteld van de deceptie van gisteren maar die woorden waren voor hem niet bestemd. Hij zag het helemaal zitten en ik moet zeggen dat ik em nog nooit zo geconcentreerd heb zien vissen. Maar op onze stekken waar we normaliter altijd vis vangen was het droevig gesteld en na een uurtje gaan we richting de vuurtoren waar ook een mooi talud ligt maar erg druk bevist wordt. En warempel daar heeft Joop een aanbeet en van schrik is hij bijna zijn nieuwe aanwinst kwijt. Je kunstaas direkt op de lijn en het (werp) gewicht zo licht mogelijk onder je kunstaas als de diepte en stroom toelaten nu 10 gram geeft direct contact met de vis en dat kunnen dreunen zijn. Ook van relatief kleine vissen want die zijn knap agressief als ze de aanval openen.

*Zou één van de weinig snoekbaarsjes zijn vandaag*.

Het duurt dan ook niet lang als ik weer een overwinningskreet over het water hoor galmen. De mensen op de pier schrikken zo erg dat er eentje pardoes in het water valt. Gelukkig is de reddingsbrigade er als de kippen bij en wordt de heer in kwestie weliswaar nu zonder bril weer op de kade gereanimeerd. De hengel is ingevist en dan zijn mannen net kleine kinderen zou Waldi zeggen.

*We hebben het naar de zin in de Linder*.

En als Joop dan nog eens zijn derde vis, een baarsje de wereld boven water laat zien ga ik er toch over denken om ook te gaan drop shotten i.p.v. te verticalen. Maar dan probeer ik het ook iets anders met een vlieg de bruine gestreepte Summersmile III van Floris Fly Fishtechnieken en laat de sjet even op de bodem staan.

Heel even een losse lijn en weer strak zetten en gelijk is er kontakt met een vis. De ene baars na de andere kan ik zo verleiden tot een aanbeet. En dan wel. Terwijl er eentje aan de vlieg zit wordt de sjet gepakt met tot gevolge een “Dubbel” wat bij het zeevissen heel normaal is maar nu hier bij het baarzen regelmatig voorkomt.

We zijn nu lekker bezig en vangen ons het snot voor de ogen. Soms is het net als zeebliek vangen aan de buitenkant bij de dam op het zoute. De top blijft trillen en de baarsjes soms nog geen 7 cm groot hangen aan de vlieg of dropshot van Joop of je haakt er per ongeluk eentje aan je sjet om dan even later toch een beuk te krijgen van een groter exemplaar.

En er zijn hele mooie vissen bij. Die kleuren van de baars blijft fantastisch. Wat een mooie vis is dit toch en nog een vechtersbaasje ook. Wat een mooie sport heb je aan deze rover.

*Werkelijk het krioelt er van alle jaargangen bijeen*.

Er moeten honderden zo niet duizenden van die kleine baarsjes zitten. En gek genoeg zwemmen daar ook hele mooie exemplaren tussen. We vissen eigenlijk drie jaargangen op. Van nog geen 9 cm die van rond de 20-25 cm en echt mooie van in de 40 cm. Eigenlijk niet te geloven dat die in zo’n grote getale bij elkaar zitten.

*Gaan we spijt van krijgen, dit maak je niet vaak mee*.

Maar gek genoeg gaat dat ook vervelen. We willen graag snoekbaarzen vangen en na een uurtje of twee baarzen te hebben gevangen gaan we richting de bunker. Maar er is geen snoekbaars te verleiden. We zien nog die Belgen die er vanochtend met ons in gingen en aan het voorvissen waren voor de wedstrijd van volgende weekend. Wel leuk verzonnen met de boot telt de vis voor 1, vanuit de belly boat voor 1,5 en vanaf de kant krijg je 2 punten. Weer eens wat anders. Die hadden 1 snoekbaarsje gevangen en voor Aquarius haakten er eentje een brasem onder groot hilariteit van zijn maatje. Dit waren andere Belgen dan gister. Zij visten veel tussen Middelharnis en den Bommel dus was het vanmorgen leuk stekken uitwisselen. Wij vissen het uit tot de terrasflats en gaan dan richting de helling. Nog even voor het strandje van de Ouden maar dan houden we het voor gezien. Het is 17.00 uur en we eten verse patat met zeebaars van de BBQ en daar kan je Joop en mij wel blij mee maken.