Dat was zondag wel anders op de Oude Maas volgens mijn vismaatje was het water daar dik (bruin) en de vangsten bedroevend slecht. Met drie man 1 visje vangen is met recht bedroevend slecht. Vandaar dat Waldi het nog moest zien of we wat zouden vangen maar ik ben altijd positief. Soms misschien wel té want na een uurtje op onze stek te hebben rond gezocht nog steeds geen enkele aanbeet kreeg mijn zelfvertrouwen toch al een aardige deuk. We visten de randen af van 20 naar 8 meter en maar zoeken naar een tikkie. Ik gokte namelijk op een metertje of 12. Het is toch zoeken als je een tijdje niet bent geweest of zouden we het hebben verleerd. Tis toch zeker net als fietsen.

Bij de andere boten zagen we ook geen kromme hengels en aan het verkassen te zien van stek naar stek viel het daar ook niet mee. Wel visten ze dieper dan wij maar ik geloof nu eenmaal in deze stek. Het is tenslotte “onze” topstek dus bleven we proberen met kleuren, staarten veranderen en wisselende bewegingen van de top om de sjet te bewegen en de vissen tot aanbeten te verlijden. Al was dat maar om voedselnijd of agressie op te wekken door gebruik te maken van relatief grote sjets met dito staart om flink herrie te maken op de bodem. Ik zag grote scholen witvis voorbij trekken op de visfinder en op de 7 meter stukken dikke bellen plakaten van de brasems. Er is veel beweging dus de snoekbaars kan nooit ver weg zijn. Die zwermen altijd rondom die scholen heen maar wij eten ook niet heel de dag door op een uitzondering volgens mij na. Het is afwachten totdat die rovers gaan jagen of te wel gaan azen in het vakjargon. Wij gaan dus ook maar naar dieper water door de boot een metertje of vijf door te trekken. Jaja dit is een heel scherp talud hier. Dit doen we niet graag want de vissen hebben dan last van het drukverschil. Je moet ze echt niet te snel naar boven trekken dus de kans op lossers is dan heel erg groot. Minstens de helft van de aanbeten raak je dan half water kwijt.

Maar je wil wel een kromme godfather dus we zakken af naar dieper water en op 24 meter, het talud loopt daar van 34 naar 7, krijg ik een hele zachte aanslag op mijn sjet. Bijna niet te registreren en zet de haak. Ik zit vast en als een zak komt er iets mee naar boven om na een metertje of twee los te laten. Chips, eindelijk een kromme hengel… waarop m’n maatje zegt ik heb niets gezien maar zijn ogen zeggen des te meer. Laat m’n sjet weer vallen en krijg geen bodem. Ik sla voor de zekerheid en weer hangen. Nu voor de zekerheid de vis kort houden en de eerste meters neem ik zo als lukt lijn. Je weet gelijk dat het een mooie is. Hij staat even stil en is er geen beweging in te krijgen. Dat lijkt een eeuwigheid maar is in werkelijkheid seconden en dan komt hij als een baal stro enkele meters mee om daarna 4, 5 keer door de slip heen te rammen een tiental meters lijn nemend. Fantastische momenten zijn dat om even later al zeilend de laatste meters naar boven te komen.

En aan de oppervlakte neemt hij dan toch nog een run om zich dan over te geven en op zijn zijflank naar het schepnet, in dit geval een lange Boga Grip weliswaar van Berkeley, dat in tegenstelling tot de vissen rond de 50 cm. Die knallen bovenwater nog wel eens en blijven spartelen als je ze de ruimte geeft. Maar die runs half water… die vergeet je niet. Daar droom je van.

Het is een heel mooi en gaaf mannelijk exemplaar van 75cm met een extreem grote staart. Dat die maar voor heel veel nageslacht mag zorgen. Als we in ieder geval deze maat en groter terugzetten dan worden deze genen door gegeven en gaat het hopelijk niet als bij de kabeljauw die steeds kleiner paai rijp zijn om te overleven. De vis zit maar net gehaakt aan de dreg. Ze pakken dus maar net het staartje. Vandaar die voorzichtige en extreme zachte aanbeten. Tis heel raar maar de volgende aanbeten variëren van keihard en zit de Fox van 15 cm achter in zijn strot en dat vooral bij de vissen rond de 60 cm om vervolgens bij de extreme zachte aanbeet maar net het staartje te pakken en dat zijn toch overwegend de mooiere exemplaren.

Nu we ze hebben gevonden gaat het goed en we hebben gewoon een goede middag. Zelfs beide tegelijkertijd aanbeten en we vissen toch expres zover mogelijk uit elkaar om een zo’n groot mogelijk gebied af te vissen. Onze hengels zijn 1,90m + 2 m boot dat is dus een flink stuk wat we afvissen. Maar misschien zijn ze al scholen aan het vormen om zo dadelijk nesten te maken en eieren af te zetten. Het is er nog wel vroeg voor. Heerlijk en het is zo goed als windstil maar als het al begint te schemeren wordt het toch koud en we gaan er voor donker uit.

We zijn een kleine drie uur op het water geweest waarvan we twee uur na ze gevonden te hebben goed hebben gevangen. Weer een heerlijke middag gehad. Net de Trouthbuster aan de lijn gehad. Of we morgen zijn nieuwe Buster L kunnen dopen in het Haringvliet. Ik geloof dat ik wel een paar uurtjes vrij voor kan maken dus ik ben present om 09.30 uur samen met de BassMeister. Dat verslag volgt dus nog. Gr.BassBuster.

We komen om 11.00 uur op ons stekkie aan en de wind valt reuze mee. We laten ons sjetje zwemmen en eigenlijk allebei hebben we gelijk een aanbeet maar ook allebei missen we. We zien beide glinsterende oogjes aan de andere kant van de boot. Het zou toch niet en jawel hoor. Zodra we over de rand van 12 mtr. komen is het raak. Bij mij dan, en dan langzaam omhoog en vooral niet te snel i.v.m. de waterdruk. Vandaar de vele losser heel even geen druk, kontakt en je bent em kwijt. Zelfs als Waldi er als eerste over de stek heen komt krijg ik de ram.

Onbegrijpelijk soms met vadertje glasoog. Daarom kan het ook zo zijn dat je met meerdere boten zit te vissen en er maar één boot goed vangt. Het is de kleur, vorm van de staart en natuurlijk en veel belangrijker de beweging die je maakt. En hoe je die beweging dan ook uitleg aan je maatje, hij kan het zien blijft dit fenomeen onbegrijpelijk. De “Zander” blijft een mysterieuze vis.

Heb er een donkerpaarse sjet bijna zwart met een blauw glimmertje aan dus gelijk goed gegokt. Waldi krijgt op zijn voorkeur en eigenlijk de mijne ook (Fox) maar we beginnen te vissen natuurlijk niet met beide niet dezelfde kleur. Totdat je weet welke je moet hebben zodra er aanbeten komen. Heb er al twee in het mandje met de nodige losers als Waldi er ook zo’n paarse Salt Shaker rakker (www.lunkercity.com of gewoon bij Mario) aan doet en of het komt door die grote staart….

En nu krijg Waldi ook de nodige aanbeten en hebben we zelfs af en toe beide tegelijkertijd vis. Dat is lang geleden. Er moet wel een hele grote school vissen liggen. Maar alleen op de rand van 12mtr. en de wind staat er pal op dus de aanbeten zijn er dan op een vierkante meter. 

Gelukkig hebben we boeien uitgegooid waartussen we moeten zitten. We hebben in ons boekje nergens een stek staan waar een rand op deze diepte met de wind in de goede richting dus gaan we maar ankeren en diogonalen. Want steeds motor starten en terugvaren gaat een hoop tijd zitten voor één meter vissen.

Maar hoe we het ook doen. Vanaf 12 tot 20 meter diepte die we nu bestrijken met gooien, we krijgen geen tik meer. Zo goed als het eerste uur was zo slecht is het nu. Dit was het dus ook niet en na een uurtje gooien gaan we weer driften maar ze doen het niet meer. We gaan verkassen. De wind is een beetje gedraaid en we laten ons afzakken langs het natuurgebied aan de Hellevoetse kant van het Haringvliet zoekende naar vis en plotseling nu op 9 meter hebben we beide weer een kromme hengel. 

We hebben ze weer gevonden en het gaat plotseling weer fantastisch. Als we nu toch een elektromotor gehad hadden en echt boven de rand konden blijven dan zou het werelds zijn geweest. Of het nu kwam of de wind iets is gedraaid maar we vingen ze weer nu tussen de 9 en 10 meter om dan plotseling weer te stoppen na een uurtje. Echt, daarna geen tik meer krijgen. We gaan richting de helling en komen langs de plek eerder die dag. Proberen het nog even maar nu op 12 meter en we vangen weer af en toe een snoekbaars en over de gehele dag allemaal volle ronde vissen rond de 60cm. Er zit geen dreumes bij en dat is het Haringvliet op zijn best. Het is inmiddels na 17.00 uur en we vinden het wel best zo. Het is plotseling windstil en of het daardoor komt is de vis ook weer vertrokken. Heel af en toe nog een aanbeet maar de dag kan bij ons niet meer stuk. En zeker als er twee stekkenpezers zien aankomen. Één ervan is een volgens Waldi best een aardige Belg en heeft nog niets gevangen. We hebben em al die tijd zien vissen aan de Stellendamse kant van het Haringvliet. Zijn ogen rollen uit de kassen als hij hoort wat we hebben gevangen terwijl we er weer eentje met een grote boog terug gooien zodat hij direct weer naar het diepe gaat. Hij heeft de mooiste spullen aan board (Lund) maar kennis van omgeving is minstens net zo belangrijk. En dat vandaag zonder elektromotor. Bizar.

Komen ze weer boven met een vis van ±40cm en die krijgen ze na een kwartiertje zwoegen nog binnen ook. Moeten ze wel een half uurtje met een rechte nek zwemmen. Maar bij ons is het over en uit. Arie en Ben Willem krijgen geen aanbeten meer en ik vang er nog eentje. Het is inmiddels na negenen en ik ga naar de eieren met gebakken spek. Heb met Floris afgesproken om naar de Oude Maas te gaan en zou op de helling aan de Lindsedijk in Zwijndrecht staan op 11.30 uur. Dat werd dan 12.00 uur door de file’s en dat midden op de dag maar goed daar had Floris ook last van want die was een kwartiertje later.

Het was lekker weer een een plekkie uitgezocht met onze stekkenkennis daar ter plaatse uit de wind. Het hoog water naar afgaand zonder stroming dus theoretisch niet zo’n best tijtstip maar het was heerlijk weer. En we driften nog geen 5 minuten of Floris pakt een mooie 55+ op een sjet uit zijn nieuwe collectie. En welke kleur ik er ook aandoet Floris heeft er al drie in het mandje en ik moet de eerste tik nog krijgen. Gelukkig is hij de beroerdste niet, dat is zijn broer en krijg ik ook zijn vanger. Ben natuurlijk eigenwijs maar na nog een twee vissen en ik heb zelfs nog geen aanbeet gehad ga ik overstag.

En gelijk vis. Soms is een kleur dus heel belangrijk. Ik heb het meer met de vorm dus het herrie maken over de bodem en natuurlijk de beweging die je kan maken maar vandaag deed de kleur ook mee. En vooral de bodem niet raken was het advies voor deze dag. Vrij snel driften en de sjet 5 a 10 cm boven de bodem houden. Een drift was daar ongeveer een 120 meter en we vingen elke gang “beide” minstens vijf vissen. Het was fantastisch en vooral die aanbeten. Snoeihard. We zaten er midden in. Nadeel was wel dat geen enkele vis boven de 40cm zou uitkomen op een enkele uitschieter na.

Naar beneden dan. Ik heb één mooie 60+ maar de rest is maat dreumes. Maar de hoeveelheid is overweldigend en hoopvol voor de volgende jaren. Dat zit wel goed met die snoekbaars bestand en met die hoeveelheden witvis want dat is abnormaal hoeveel jongbroed er is kunnen die mooi uitgroeien tot grote volwassen vissen. Aan de overkant zien we een politieboot varen en laten ons links liggen maar op de terugweg krijgen we toch kontrole.

Het is de AIVD en vragen hoeveel vissen we hebben gevangen. Nou zeg Floris een stuk of 25-30 stuks terwijl hij er weer eentje aanslaat. Ik dacht dat die man een hartverzakking kreeg. Die zag natuurlijk een berg papierwerk op em afkomen maar nadat zijn maten aan boord hem weer rechtop hadden gehesen zei Floris “U bedoelt zeker hoeveel we bij ons hebben.

Het ijs was natuurlijk gebroken en nadat Floris met de kibbeling rond was gegaan van de vissen van gisteren ochtend die ‘s middags gelijk de arachideolie in waren gegaan begrepen ze gelijk dat er wel eens een visje mee naar huis gaat. Er werd knap geproefd en de doos kwam mijn richting op en ik kon het niet laten en zij dat ik niet hoefde. Die agenten raar kijken toen ik zei dat ik er van aan de diarree raakte en al twee keer overboord had gehangen. Die kerel achterin de boot wilde snel zijn mond leeg spugen en bij die ander zag ik grote ronde ogen en Floris…… die lag gestrekt in de boot. Die heb ik zuurstof moeten toedienen. Die kwam niet meer bij en het eerste half uur had ik niets aan hem. Die zag die agenten al zitten met z’n drieën over de rand van die boot. Ze hebben van die mooie waterdichte overalls aan waarmee ze zo het water instappen. Nadeel is wel dat je er niet even snel uitstapt. Nadat ik me verontschuldigde werd er dan schoorvoetend nog een stukje genomen en verteld dat ze op jacht waren naar palingvissers. Het was immers gesloten seizoen voor de paling ook voor de beroepsvissers en ze gingen alle kreken in op zoek naar fuiken want sommige kunnen het toch niet laten. Maar ja grijpen ze er eens eentje die er nog een kleine honderd had staan op de Noord, komt die er onderuit door te zeggen dat hij op de witvis zit. Maar goed, die jongens doen ook maar hun werk en met dit weer is dat natuurlijk  niet verkeerd. “Technisch weer” zouden ze in de bouw zeggen.

Wij gaan daarna nog even door en ik vang nog wel een heel mooie getekende vis met allemaal groene vlekken i.p.v. vlakken maar allemaal wel zo’n beetje van dit formaat.

Het is 16.00 uur en wordt tijd om eruit te gaan. Terugvarend naar de helling komen we weer de Veerhaven IV en de IX tegen waarover we het al eerder hebben gehad die maken een heel rare hekgolf die nog lang na ebt over het water.

Het blijft wel opletten hier op de Oude Maas. Het vrachtvervoer is gigantisch heen en terug het binnen land in vanuit de Rotterdamse havens

We hebben weer heerlijk gevist en heel goed gevangen. Geen grote maar wel heel veel. Op onze thuishaven het Haringvliet zijn ze over het algemeen wel groter. Daar is de standaardmaat rond de 60 cm maar zijn de aantallen beduidend minder.

Ik ga nog even door naar Dubbeldam m’n vader gedag zeggen en Floris duikt nu al de file in. Dat doet hij goed want even later gebeurt er een ongeluk op de A16 zodat ik op de terugweg een paar uurtjes later een file ziet richting Breda tot aan Hoogvliet. Pffft en dat is zeker pffft maar dan voor Janke. Die is vandaag uitgerekend voor de tweede en papa Floris zal weinig nachtrust krijgen denken we. Allebei sterkte en dan natuurlijk voral Janke.