Avonturen – Pagina 67

Freekkie en Freek in aktie

8 oktober 2011/0 Reacties/in Avonturen, De Punt /door Freek Oosterhuis

*Meten = weten, geleerd van een leraar van vroeger dhr. Logeman, wie kent em niet*.

Vandaag 8 oktober 2011 ga ik met mijn neefje een uurtje vissen op het Haringvliet.

We vangen best wel goed. Af en toe een visje allemaal dik in de zestig. Elk jaar weer begin oktober vooral als het stormt komen de dikke jongens los. Allemaal mooie ronde vissen zeer agressief. De aanbeten zijn niet te missen en dreunen door tot in je schouder.

En dan krijg ik een dreun erop en alles staat stil. Dan weet je dat het een mooie is. De vis blijft stil liggen op de bodem en is het een kwestie wie het eerst opgeef. Nou ik niet hoor en hou grote spanning op de lijn. M’n hengel staat hoepeltje rond.

*Mee op de foto is oké maar zelf vast houden dat wordt em niet. Hij is natuurlijk wel heel groot*.

En dan, het lijkt na een eeuwigheid gaat hij eindelijk zwemmen en komt los van de bodem. Nu kan het gevecht beginnen en is het wereldje weer heel klein geworden. Heerlijk zijn de runs. Bonkend en ik heb nog weinig in te brengen. Kan em een beetje sturen door de hengel een richting in houden zodat de vis precies de andere kant op trekt maar dat is ook alles.

Maar langzaam krijg ik natuurlijk de overhand en kan enkele meter lijn in nemen maar moet nog steeds de helft weer prijsgeven. Dat wordt een mooie dat kan niet anders. Deze is niet vals gehaakt want ik voel de lijn steeds schuren over de rugvin heen denk ik. Later kom ik er achter dat dat zijn tanden zijn waar de lijn over heen getrokken wordt want de sjet een Salt Shaker van 15 cm incl. loodkap kan ik vijf keer parkeren in zijn muil en de haak zit in het harde gedeelte van zijn gehemelte en moet ik losmaken vis de kieuwen. Want met de tang toch ook geen kleintje kan ik er niet bij en als zijn bek dichtklap heb ik moeite om mijn tang terug te krijgen. De haak zit ter hoogte van het kieuwdeksel zo’n dertig cm die in de bek. Tjeetje wat een muil is dit zeg. Als een bankschroef zo vast zit hij dan de tang en gelukkig zit mijn vinger er niet bij. Kan ik gelijk weer naar de chirurg in Dirksland. rrttttrikkertik tik voel ik en ben blij dat ik de laatste tijd een wat dikkere FluorCarbon gebruik 13LB ongeveer 6kilo trekkracht en dat heb ik nu echt nodig. En uiteraard een goed werkende slip van m’n Daiwa molen. En dan zien we hem eindelijk en we kunnen juichen want m’n PR is weer wat omhoog geschroefd met vijf centimeter.

En als we thuis komen ruikt het weer werelds in de keuken. Dorien heeft de aanrecht weer vol staan met kip, aardappelpuree uit de oven met kaas en bloemkool. En paling in het groen. En daar heb ik hele goede herinneringen aan.

Mijn oma en opa woonden o.a. een paar jaar in Oud Beijerland. En achter in de tuin liep een mooie wetering en ik zat dar natuurlijk te vissen in mijn schoolvakantie als tien jarig ventje logeren bij je Oma. Was natuurlijk een hele happening. Paling vangen met een wormpje en dan zaten opa en oma natuurlijk erbij in de tuin. Als ik dan een paling ving en in mijn belevenis was dat om de vijf minuten draaide ik me om en de broer van mijn opa, Ome Daan dus want hij had twee broers ook Pleun de aardappelboer maakte hem gelijk schoon. Was hij toch gewent want hij werkte bij Coen Visser waar ik nu nog steeds langs vaar over het Spui. Dan aten we dus gestoofde paling in het groen tussen de middag want men at toen nog warm om half één i.p.v. nu over het algemeen ‘s aonds. Je kwam toen nog tussen de middag thuis eten dat was heel gewoon. Het ging er wat rustiger aan natuurlijk 40 jaar geleden. Op internet gezocht en is een recept dat uit Oud Beijerland komt. Jaja, vrienden nostalgie.

*Dorien het was heerlijk volgens deze boefjes*.

Als dan mijn vismaatjes het horen een snoekbaars van een meter, Waldi net terug uit Miami waar hij met Floris is geweest en Tarpon achter de schubben aan heeft gezeten en alles op video heeft gezet en Erik net terug uit Canada (BC) waar hij zes weken ook zijn PR wat heeft opgeschroefd en dikke zalmen heeft gevangen. Komen die natuurlijk even langs om het te vieren en hebben we nog een gezellige avond met z’n allen. Twee kilo aardappelen bij geschild en verse patat erbij gemaakt en alles was schoon op. Dorien die paling in het groen maken we saampjes zeker nog eens. Het is eigenlijk net als het verhaal van die muis en de olifant met dat samen. Die samen op de brug liepen en die muis zegt “wat stampen we samen lekker heh”.

Welja en meer dan schitterend!

Rob Puijk, Delta 1558

Hoi Freek,

Dit is een flinke jongen (of meisje) zeg.

Dat was zeker wel even een gevecht hé?

Hoeveel jaren zal zo’n beest wel niet rondzwemmen om tot dit formaat te groeien?

Leuke foto trouwens.

Groetjes Loes en Gerard

–

Freek,

Mooie vis.

Karel

HE’Amigo mooie snoekbaars ja dat is behoorlijke grote heb je die gewoon

gevangen met verticale en dan kunstaas?

Ries

Jeetje Freek,

Dit is een geweldige vangst, zeg.

Liefs,

Netty

zo freek die is knap groot , goed dat je hulp heb

Jack Jackpet from Indonesia

Ziet er goed uit Freek en Freek.

Grt, Jeroen

Vriendelijk groet,

Jeroen Schuitemaker

Cool zo’n snoekkbaars.

Jammer dat er zoveel graten in zitten.

Anders kon die zo op de BBQ.

Gelukkig had je neefje hem gevangen. Anders kregen we weer van die sterke

verhalen. Grt,Henk

WAT LEUK !!!!!!!!!!! JEETJE, WAT EEN BEEST !!!!!!!!

Wat lijkt je neefje trouwens veel op Dorien zeg !

Doe je haar de groeten van me ?

Ik heb haar een tijdje terug nog een mailtje gedaan ( ze begon toen net aan

haar nieuwe werk en heeft het razend druk denk ik )

Ben wel benieuwd hoe ze het maakt en of dat ze het een beetje aan kan

allemaal….

Bij jullie alles goed, trouwens ? Is je arm nog goed hersteld ?

Geef Henny ook de groetjes van ons.

Liefs, Ina

leuk!!!!!!!!!!

En freekie is supertrots!! Zijn vriendjes moesten meteen zijn fotos zien, dikke kus en bedankt voor alles!

JeZus

Mooi man!

Waldi

Haringvliet op met Leo

2 oktober 2011/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Mijn vismaatje heeft het altijd naar de zin zolang het geen ECT is*.

Zondag 2 oktober 2011 gaan we de Linder nog ff nat maken. We willen voor Hellevoet het een en ander uit proberen. Nu eens vissen uit tegenovergestelde positie. Het is hel anders vissen van het ondiepe naar diep dan te vissen van diep naar ondiep. Het is dus lijn geven en toch gevoel houden met de shad dan andersom waar dat automatisch het geval is

We gaan er bij de dam in en varen richting Hellevoet.

Het gaat prima de Luxe varen doet die best

Beetje uit de wind willen we liggen dus zoeken we de havens op.

In de haven is het windstil. Heerlijk. Maar de predators zijn er niet zo ook de aasvis. Moeten we wachten op de avond dus we vertrekken naar de vuurtoren. We willen de Punt vissers niet in de weg zitten.

Op de Punt is het druk en leuk het eens van deze kant te zien. Ff zwaaien natuurlijk.

*En ik de bonus vis, wat een mazzel weer.*

Op de Punt staat het vol en al wij er staan ergeren we ook aan die bootjes dus we gaan een pier verder vissen bij de vuurtoren.

*Natuurlijk blijft Leo niet ver achter*.

We hebben het ondanks de kou heerlijk op het water. Goede kleding en je heb een hoop lol.

Weer een heerlijke dag vissen met Leo. Weet het in de boot vind hij het eigenlijk helemaal niks en moet em altijd overhalen. Vanaf de kant vangt hij genoeg maar ik zie het aan zijn gedrag en oogjes dat dit op vrij water ook wel wat heb. Die aanbeten zijn veel harder op die lichte stokjes en de drills zijn fenomenaal.

Met Guus Geluk op de Punt

29 september 2011/0 Reacties/in Avonturen, De Punt /door Freek Oosterhuis

*Mooi baars gretig het kunstaas gegrepen*.

Vandaag donderdag 29 september 2011 is John bij me die vertrekt volgende week naar Londen waar hij zijn geluk gaat op zoeken samen met Julie en wil graag nog even met me naar het Haringvliet.

We zouden met de boot gaan en traileren net voor de middag. Maar als je gaat emigreren is er natuurlijk nog genoeg te doen. En gedag zeggen natuurlijk. Nog even langs die en daar nog een gedag zeggen dus krijg ik om 12.00 uur een telefoontje dat het nog een uurtje of twee duurt voordat hij in Hellevoetsluis is. Eind van de dag moet hij weer terug zijn dus dat wordt niets om met de BasBuster te gaan. Dus als John aankomt hebben we nog drie uurtjes om te vissen dus stel ik voor om vanaf de kant te gaan vissen.

*Tuurlijk, als er vis zit dan pakt “Guus” die en het is em dik gegund*.

Als we aankomen op de “Punt” zitten de wijze mannen op het bankje zonder hengels. Die zien er geen heil in. De laatste dagen zijn hopeloos en komt bij dat het extreem laag water is en hartstikke helder. Je ziet drie meter onder water de stenen liggen. Maar daardoor laten we onze middag niet verzieken en tegen beter weten beginnen we. Ik heb natuurlijk een troef in huis. Hoe rottig het er ook uitziet Ome John vangt altijd wel wat dus aan de slag ermee.

*Kiewgreep is niet nodig de sjet is diep geslikt en aan de loodbal kan de vis opgetrokken worden. Niet de lijn pakken natuurlijk!!*

We kunnen natuurlijk kort zijn. Volgens de Wijzen, Jan Willem en Co die hier elke dag vissen weer of geen weer konden ons vertellen dat Leo twee losse had een paar uurtjes geleden met de Belly Boat en die heeft het hele talud meerdere malen afgevist. En dat terwijl er weer scholen aasvisjes langskomen van 10-12 cm. Dat is lang geleden dat ik die hier heb gezien. Onbegrijpelijk dus dat er geen roofvis zit. Zit er wel natuurlijk maar we kunnen ze niet activeren op onze sjets. Maar wij hebben nog genoeg aan elkaar te vertellen. Maandag de trouwdag in het stadhuis van Amsterdam waar ik natuurlijk de fotografie voor mijn rekening neem en de verhuizing naar Engeland. Genoeg gesprekstof voor vrienden onder elkaar natuurlijk. We hebben het in ieder geval goed naar onze zin in het zonnetje. Tis 24 graden volgens Radio Rijnmond en windstil.

En warempel pakt dan JohnieBoy een dikke baars door een halve meter van de bodem het talud onze kant af te vissen op een metertje of vier. Een niet te missen dreun en dat is te zien ook. De sjet van 16cm dus niet de kleinste is in zijn geheel agressief genomen. We knippen de dreg los en hopen dat de vis het redt. Onze Guus is geheel in z’n nopjes natuurlijk maar we stoppen ermee en gaan lekker in de tuin zitten. We genieten nog van de laatste zonnestralen en wachten op de aanstaande bruid. Natuurlijk wel na eerst een frietje met saté te hebben gesmikkeld.

Nieuwe shets uit proberen

19 september 2011/0 Reacties/in Avonturen, De Punt /door Freek Oosterhuis

Het is vandaag maandag 19 september 2011 droog, windkracht 6 opgegeven met een heerlijk zonnetje, blauwe hemel met van die grote witte wolken. Ben allerlei klusjes aan het doen als gras maaien, aan de boot moet ook het nodige gebeuren maar eind van de middag gaat het weer kriebelen. Heb nog sjetjes van Mario die ik zou uit proberen…

Ik ga nog even naar de “Punt” en als ik er aan komt om 16.00 uur zit er nog niemand dus op de kop maar beginnen. Daar kan je van heeeel diep naar ondiep vissen langs het talud. Maar het duurt zeker een uur als ik de eerste aanbeet kan verzilveren. Weliswaar van de bodem af dus niet diogonalend steeds de bodem rakend maar met verschillende snelheden vlak langs de bodem binnen halen als een blinkertje wel bekent van vroeger. Deze sjet heeft heel veel water verplaatsing door die ribbels over zijn hele lijf. Komt bij dat in het midden de sjet uit kan rekken en dit natuurlijk doet als je aan de lijn trekt. Dus moet er ook genoeg ruimte zitten op je lijn naar de dreg toe. Ik denk dat daarom gevlochten lijn het beste is om de dreg achterop de sjet te zetten uiteraard via de hoofd haak. Heb dreg 4 en 6 uitgeprobeerd en opvallen toch dat 4 (het gewicht) op de staart het goed houd.

Na nog een kwartiertje hou ik het voor gezien en ga wat aan de binnenkant zitten uit de wind en nog geen vijf minuten later wordt m’n plekkie ingenomen. Ik wil eigenlijk net stoppen als ik in mezelf zeg; de laatste worp en bij het neerkomen van de sjet een tik krijg. Zit nog te klessebesse met de nieuwkomer en heb de molen open staan laat altijd gecontroleerd met de vinger op de spoel de lijn vieren tot vlak bij de bodem. Maar ben nu duidelijk te laat voor aan te slaan. Als je bij de tijd bent laat je de molen dichtslaan vlag bij de bodem. Gebeurt nu altijd als je zit te kletsen, koffie pakt, shagi draait, boterhammetje pak kort om even niet bij de les bent. Tja, dan blijf ik nog maar even zitten. Wie weet wat er nog gaat gebeuren. En dan loopt het storm en zitten we in een mum van tijd schouder aan schouder. De vaste clan is gearriveerd.

*Mooi gehaakt op de dreg terwijl ik dacht dat dat te zwaar zou zijn voor deze sjet*.

Hoor van iedereen dat het zo slecht is geweest en ook van Jan Willem dat er een Harder in de haven heeft rond gezwommen aan de oppervlakte met dezelfde beschadigingen als de onze die we op het Spui uit zijn lijden hebben geholpen eer gisteren vrijdag 16 september. Info onder elkaar is super belangrijk. Na de foto’s is hij bijna zeker dat het dezelfde is. Die heeft dus een paar slechte dagen gehad. Sta er versteld van dat die nog zo ver heeft kunnen zwemmen. Ik nok af want ook nu ben ik de enige die een visje heeft gevangen uiteraard tot nu toe. Kan er nog weinig zinnigs over zeggen. Moet eerst goed gaan en dan wisselen van sjets. Maar dat komt nog wel. Dus Mario het zijn in ieder geval geen slechte sjets. Maar we proberen zeker deze week nog wel eens uit. Aan een ieder die ze ook wil kan natuurlijk even langs de Catfisch lopen in de Vesting, Oostzanddijk 12a in Hellevoetsluis. Het is de eerste sessie vanaf de kant waar vandaan denk ik de meeste toch vissen. Niet iedereen kan een visbootje bekostigen. Ik ga in ieder geval nog een aantal test doen en daar horen jullie meer van.

Weer net geen Big Grand Slam

16 september 2011/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Natuurlijk eitje met spek mee. De eitjes van Gerda zijn niet te versmaden. Verser kan niet*.

Vandaag, donderdag 15 september 2011 ben ik uitgenodigd door de TrouthBuster. Dat is lang geleden dat we samen hebben gevist. Weet nu ook weer waarom. Vijf uur op is wel heel vroeg voor de BassBuster. Floris heeft daar natuurlijk geen problemen mee. Die moet elke dag al ‘s morgens vroeg de tomaten wakker schudden.

Dus heb de halve boot leeg gemaakt en in een tas gegooid en ben er helemaal klaar voor.

*Met een ander mee gaan is lastiger, je vergeel al snel iets of het is driedubbel aan board*.

En om half zeven bij het licht worden staan we aan de helling bij Middelharnis. Zullen we eerst visjes vangen in de haven vraag ik aan Floris maar die is niet te houden. Nee is het korte antwoord we gaan eerst vissen en het gas gaat open naar de eerste stek direct naar het Spui. Zelfs de koffie met broodjes ei moeten wachten. Vrienden wij weten dat die al met Floris op pad zijn geweest. Niet te stoppen als het om vissen gaat. Heerlijk.

*Eindelijk toch baars uit het ochtendgloren zeg maar gerust nog donker*.

We gaan ankeren op onze stek maar voor we de eerste tikken krijgen duurt best wel lang. Eigenlijk willen we al gaan verkassen als ik heel ver over de stek heen een ram op m’n stok krijg die direct hoepeltje rond staat. Ik ben er wel even mee bezig want de vis neemt run na run plus dat ik nogal wat lijn heb uit staan. Eerst denken we aan een roofblei maar dan eindelijk zien we een kasteel van een baars.

*Netjes in de lip op minstens 80 meter. De registratie van gevlochten lijn is fenomenaal*.

En die mag gelijk op de foto netjes aan één haak gekaakt van de dreg wel net achter de rand zeg maar lip en deze zit dan muurvast.

*Oma komt ook nog even lang nu nog Overgroot en het kan niet meer stuk*.

Om eigenlijk de volgende worp, natuurlijk weer ver af laten drijven door de stroming van het tij zijn Oma te vangen van 48cm. Het gaat dus lekker aan deze kant van de boot.

*Die nieuwe van Fox doen het op de baars dus ook prima*.

Want op de Fox pak ik even later nog zo’n formaat. Ze zijn schitterend van kleur in de ochtendgloren.

*Schitterende vissen zijn dit. Werden die maar 80 cm. Wat een geweld zou dat geven*.

Maar wat we hierna ook proberen we krijgen geen aanbeten meer terwijl we zeker weten dat ze er zijn. Af en toe een kolk, een rimpel in het water, een vogel die verschrikt weg vlucht, een vluchtend aasvisje springent over het water want die is spiegeltje glad, een vin boven water. We halen alles uit de kast van poppers, de TrouthBuster heeft nieuwe van Salmo met een magnitude beweging in zich heeft, bombarda met vliegen en straemers, de vliegenhengel wordt uit de tas getoverd maar we kunnen ze niet meer verlijden tot een aanbeet. We gaan verder het Spui op.

Waar we al driftend alles uitkammen op onze stekken maar niets kunnen vangen en tegen de middag krijg ik dan eindelijk op een Rapala Jointed een geweldige aanbeet vlak aan de kant langs een talud. En dat is een serieuze vis.

*En dan zien we wat het is een snoek op een Jointed shad van Rapala die gelijk van nieuw flink is toegetakeld*.

En zien we dat hij maar net is gehaakt. Wel heeft hij het kunstaas dwars gegrepen en heeft de plug ere tekens gekregen. Oppassen geblazen dus en uiterst voorzichtig drillen. Het is vandaag al een moeilijke visserij dus opperste concentratie. Deze moet op de foto en snoeken hebben we niet zo vaak als bijvangsten. Een schitterende vis rover eerste klas

*Met zonnebril vanwege de zon natuurlijk maar ook omdat floris met de vliegenlat staat te zwaaien.*

Ben er natuurlijk reuze blij mee want het begon te lijken dat het weer een taai dagje vissen ging worden. En een snoek vangen op dat lichte materiaal is fantastisch. We probeerden immers een winde te vangen of misschien nog een roofblei te verschalken maar ik denk dat dat seizoen voorbij is voor onze vriend uit de Balkan, die roofblei dus. Erg vroeg dus dit jaar.

*Dan eindelijk op pluisje een mooie winde*

We zoeken alle plekjes op in het Spui om ze te vinden die windes want daar begint nu wel de tijd voor en die stekken zijn er in overvloed maar waar bivakkeren ze. Dan gaat de vliegenhengel van Floris hoepeltje rond. Twee keer onder de boot door en enkele runs naar het diepe. Zelfs de hengel gaat diep in het water bijna tot het handvat toe. Dan weten we dat we ze gevonden hebben. Floris heeft zijn winde waar hij al heel de dag op spint en gelijk een mooie ook. Wat een vechters zijn dat op dit materiaal maar natuurlijk geen schijn van kans bij de TroutBuster.

Beschrijving:

De winde (Leuciscus idus) is een zoetwatervis die tot de karperachtigen behoort. Hij wordt ook wel zilverwinde genoemd.

Deze vis kan tot wel 80 cm lang worden. Hij weegt dan 8 kg. Eigenlijk eet de winde alles wat voorhanden is, van waterplanten tot insectenlarven. Hij wordt aangetroffen in grote open plassen, rivieren en meren. Een verbinding met een rivier is noodzakelijk om een populatie in stand te houden.

Herkenning

Het oog van de winde is kleurloos, hij heeft relatief kleine schubjes (55-61 schubben langs de zijlijn. De andere voorns hebben allemaal minder schubben. De winde heeft een grote bek, maar niet zo groot als die van de kopvoorn. Grote exemplaren worden vaak wat bronskleurig, terwijl vissen tussen de 20 en 35 cm zilverkleurig zijn. De vinnen zijn rozerood. Oudere windes krijgen ook een steeds hogere en dikkere lichaamsbouw.De winde lijkt op de kopvoorn. Hij heeft een ronder lichaam, kleinere schubben en de anaalvin is holrond. In vergelijking met de blankvoorn is de winde hoger van bouw. En hij heeft een wat bredere rug. Ook heeft de winde een brede staartwortel.

Ecologische betekenis

De winde is voor zijn voortplanting aangewezen op stromend water, maar paait ook wel aan de oevers van het IJsselmeer. Aan het einde van de winter trekt de winde in grote scholen stroomopwaarts en kan daarbij over flinke afstanden trekken. Dit trekgedrag is uitgebreid onderzocht. Het trekgedrag verschilt zowel per individuele vis, als wel per locatie. Windes in de Elbe trokken verder en waren minder plaatstrouw dan windes in de Vecht. Sommige blijven steeds op dezelfde plaats, andere maken trektochten van meer dan 100 km tussen paaiplaats en overwinteringsgebied. Om te paaien zwemmen ze stroomopwaarts. Daar is ook het opgroeigebied van jonge windes. Door het onbereikbaar worden en het verdwijnen van geschikte paaigronden is de soort recentelijk in aantal afgenomen. Ook de gevoeligheid voor waterverontreiniging draagt daaraan bij.Windes hebben een relatief grote bek en eten vaak kleine witvis, daarom worden ze ook vaak met klein kunstaas aan de hengel gevangen. De keeltanden van de winde zijn erg sterk en scherp zodat ze stevig voedsel kunnen vermalen, net als de karper.

Natuurbeheer en wettelijke regels

De winde is afhankelijk van vistrappen voor het bereiken van de paaigronden. Aangezien veel paaigronden gedurende langere tijd voor de winde afgesloten waren, is het de vraag of ze nadat routes geopend zijn, de weg terug vinden. Zo blijkt uit onderzoek dat er stuwen in de Overijsselse Vecht zijn die maar eens in de drie tot vijf jaar passeerbaar zijn voor de winde. In de grote rivieren zijn windes de laatste decennia talrijk.De winde staat in de Visserijwet, er geldt een minimummaat van 30 cm en een gesloten tijd van 1 april tot 1 juni. Daarnaast staat de soort als ‘gevoelige soort’ op de rode lijst.

Waarnemingenkaart:

Ondersoorten

De goudwinde

De blauwe winde

De zilverwinde

Bron Internet Wikipedia

*Met vertikalen verzilverd Floris alias de TroutBuster nog een mooie snoekbaars*.

Maar ook hier kunnen we ze niet echt vinden en komen al driftend bij een mooi talud aan waar we nog even gaan vertkalen. Waar de TrouthBuster nog een mooie snoekaars weet te verschalken. Zouden we nu dan wel een Grand Slam vangen, alle rovers namelijk Snoek, baars, snoekbaars, winde maar die roofblei kunnen we niet vinden vandaag.

*Vadertje glasoog nu nog een roofblei. Zou dit lukken vandaag*.

Alles wordt uit de kast gehaald door de BassBuster en TroutBuster.

Het is toch nog moeilijk geweest vandaag en vele uren gemaakt met de pluggen en vliegen maar een roofblei zit er niet meer in denk ik.

Dan gebeurt het toch nog vlak aan de kant op een hot plek van Floris pak ik een hele mooie winde van 58cm. Een volle hoge vis die minstens tien jaar oud moet zijn. Een winde bereikt na 6 jaar een lengte van 30cm. Daarna groeit hij voorral in de hoogte en wordt voller van omvang.

*Dan gooi ik de plug echt recht op de goede plek*.

En gek genoeg gooi ik mijn plug weer naar de kant toe vlak bij de stenen en direct wordt deze gegrepen zodra die het water raakt en pak ik nog een mooie winde. Zo eind van de dag maken deze vissen het kompleet. Lekker weer zeker na die wind van afgelopen dagen. Af en toe een zonnetje op je bol; en geen nattigheid van boven. Een heerlijke visdag dus

En de dagafsluiting kennen we onderhand natuurlijk wel… Heerlijk na een taaie visdag.

Springtij, toch geen goed idee…

16 september 2011/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster /door Freek Oosterhuis

*We zien de zon weer opkomen, gelukkig want het is windje Oost en koud*.

Het gaat een gewoonte worden geloof ik; ‘s morgens vroeg op want vrijdag 16 september 2011 om kwart voor zes staat Jacques Schouten te kloppen op de voordeur. En dat kloppen vindt Henny natuurlijk beter dan bellen hoewel ze me wel wakker heeft gemaakt om vijf uur mijn duifje anders verslaap ik me subiet.

We zijn er helemaal klaar voor want Jacques wil graag een baars vangen van 50 cm of meer. Dat wordt dringen want de tijd is er eigenlijk niet meer voor. Juli – augustus was dit jaar fenomenaal op het Haringvliet qua aantallen en formaat. Er is al een baars gevangen van 57cm volgens Jacques dus die magische grens is er misschien wel. Zou wat wezen eentje van 60 cm. Dat wordt dan gericht vissen denk ik met dood aas, makreel, sprot, misschien haring zoute vis dus om je kans wat te vergroten i.p.v. een voorntje. Natuurlijk is het Haringvliet de perfecte plaats daar voor. Het is immers het eindpunt van alle rivieren en wat Jacques terecht opmerkt. Wat er binnenkomt, forel, zeeforel wil misschien niet meer eens terug naar het zoute. Er is vreten zat op het Haringvliet. Er worden ook steeds meer bruine zeeforellen gevangen met zo’n mooie haakbek. Standvis noemen we die want die zijn al een aantal jaren actief op het binnenwater. Als zeeforellen binnenkomen zijn ze nog zilver met van die mooie zwarte stippen.

*Nog voor de Haringvlietsluizen als ze binnen komen*.

*En deze is duidelijk al even op het binnenwater aanwezig, mijn mooiste vangst tot nu toe.*

Maar wij zitten all een uurtje op het Haringvliet maar we hebben nog geen aanbeet kunnen registreren. Verkassen maar wat is verstandig. Gisteren was het Spui redelijk dus daar gaan we heen richting Oude Maas.

*Wel uit kijken natuurlijk met zo’n golf. Je heb zo een nat kruis*.

We vissen alles af werpend, vertikalend, diogonalen, dropshotten maar niets, nada op het Spui, geen enkele aanbeet en als we dan op het Oude Maas aankomen is het al na enen.

*Zo laag heb ik het hier nog niet gezien, binnen op de griende helemaal droog. Niveau scheelt zeker meer dan twee meter met hoog water*.

We kunnen nu niet zeggen dat het niet stroomt want het gaat als een jekko maar de waterstand is verschrikkelijk laag en dat kost ons pluggen. We zitten meermalen vast en verspelen wat eigenlijk nooit gebeurt. Zou die oosten wind en Springtij ons nekken. Gelukkig is de picknickmand van Jacques onuitputtelijk. Hij geeft ook eerlijk toe dat Sylvi die vanmorgen heeft ingedeeld. Broodjes Paté en rosbief met een Frans kaasje na heerlijk met een drankje met stukjes Aloe Vera dat ik niet kende eerlijk gezegd. Heerlijk was het in het zonnetje en op de rivier uit de wind kon het jasje uit. We driften langs de het talud werpend het hele stuk terug naar het Spui vanaf stek Pakistan maar we krijgen geen tik. Maar we willen natuurlijk vissen zien hoe heerlijk het ook is op het water en die waren waarschijnlijk op vakantie. In ieder geval azen ze niet en of dat de waterstand, zuurstof gehalte kan dat me niet voorstellen met deze stroming, PH of temperatuur is wat roet in het eten goot ik weet het niet. We moeten maar eens aan een logboek beginnen en noteren dus.

*En netjes gehaat kan zo weer worden terug gezet*.

Dan eindelijk beweging voor in de boot. Maar we hebben een nieuwe PR. De nul is eraf en we kunnen nu thee zetten. Ik krijg nog wel een ram erop en dat na zeven uur vissen. Maar hij schiet los op een meter water. Een losser dus. Jammer want we kunnen dat best gebruiken voor het moraal onder de bemanning maar voor Jacques maakt dat niets uit. Nog niet zo’n rustige en relaxt figuur in de boot gehad. Komt het vandaag niet dan wordt dat morgen is zijn motto. Die heeft overal al gevist en kent het klappen van de zweep. Hij weet het al geen ander; het heet vissen en geen vangen. Ik zelf wordt altijd onrustig want aan blanken wil ik niet eens denken maar zoals altijd komt dat best goed.

*Eindelijk toch op het Spui onze vissen*.

We gaan terug naar ons eigen “Spui” want na een paar uurtjes gooien op drift zien we wel in dat ze hier op de Oude Maas niet zitten met deze waterstand.

En op onze eigen stekken vangen we dan gelukkig wat baarzen al werpend tussen de waterplanten door. Kan toch raar lopen, eigenlijk gebeurt dat elke slechte vis dag. eenmaal gaan ze toch azen en dan moet je er zijn. Maak je een lange dag dan maak je altijd wel zo’n uurtje mee zijn de woorden van mijn vismaatje Joop Flohil. Het is hard werken want we trekken veel planten. Maar nog steeds is een slechte dag vissen beter dan een goede dag op je werk. Toch, en met dit weer het is nu heerlijk in het zonnetje op het Spui uit de wind.

*Ik mag ook even meedoen met een dreumes*.

We gooien driftend op onze stekken en als we dan over mooi talud gaan die we nu wel zo’n beetje uit ons hoofd uit kunnen uittekenen waar we dan vertikalen daar mag ik dan ook een aanbeet verzilveren. De eerste snoekbaar van vandaag. We vissen natuurlijk het hele talud af en varen dan weer terug of dat er misschien meer zitten maar dan van een groter formaat.

*En vertikalend staat hij ook zijn mannetje*.

En op precies dezelfde plek vangt Jacques nu met vissend, vertikalen van het talud af naar dieper een mooie snoekbaars. Goh, hoor ik voor in de boot zeggen; dat vertikalen heeft wel wat want hij doet dit voor het eerst en zit daar met een kromme stok. Vangt de beuken op en na een paar runs komt er een mooie snoekbaars boven. De sjet zit diep dus die aanbeet voel je tot in je schouder op gevlochten lijn. Die is voor eeuwig verkocht aan het vertikalen kan ik je vertellen. Eenmaal die aanbeet, die dreun tot in je schouder gevoelt daar droom je dan van, erger houd je nachten wakker.

En we varen iedere keer weer op want ze liggen echt op een vierkante meter en alleen driftend van het talud af. Het is even lastig met de wind om die vierkante meter te vinden maar dan is het ook raak voor in de boot. Zo maken deze vissen onze dag weer goed maar na drie exemplaren is het over en we gaan weer verder op het Spui richting Haringvliet.

*Allemaal 50+ dus misschien gaan ze al groeperen*.

Dan zien we meeuwen duiken en dat vinden we natuurlijk prettig. Liever sternen want dan weet je dat de roofvis jaagt. Meeuwen zijn meer de vuilnisbakken van het grote water en dat klopt ook nu wel weer.

*Gewoon scheppen zegt mijn bootsmaatje en vangt een mooie 70+. Zo kan het dus ook*.

Een Harder probeert te ontsnappen aan de meeuwen maar met een gebroken rug. Hij duikt een halve meter maar komt telkens weer spartelend boven. Wat die vis is tegen gekomen, geen tanden te zien op de huid dus een snoek is het niet geweest is misschien een flinke Meerval. Die zij er gek op en natuurlijk zitten er daar hele grote van in het Haringvliet. Je moet eens kijken als je daar gericht op zou vissen. Kijk zo doe je dat zegt Jacques, gewoon scheppen hier in het Haringvliet. En op die rare plekken na, waar heeft hij tussen gezeten is het een mooi exemplaar. We helpen hem natuurlijk uit zijn lijden. We gaan zo eind van de dag nog naar de één na beste stek van het Haringvliet. Maar ook daar op die wereldstek krijgen we geen aanbeten meer. We zitten duidelijk verkeerd qua tij op dit moment van de dag.

De harders of harderachtigen vormen een orde, de Mugiliformes met maar één familie, de Mugilidae. Harders komen voor in alle wereldzeeën, zowel in de tropische als gematigde klimaatgebieden. Ze verblijven voornamelijk voor in kustwater, ook in brak water, sommige soorten in zoet water (Liza abu alleen in zoet water en estuaria).

Ze hebben twee rugvinnen, één rugvin met meestal 4 stekels en een tweede vin met vinstralen en een buikvin met 5 vinstralen. De zijlijn nauwelijks zichtbaar (indien aanwezig). Harders worden hoogstens 90 cm lang. Ze verplaatsen zich in scholen en voeden zich met kleine wieren. Bron: Internet.

Maar ook daar kunnen we niets vangen. Het is droevig gesteld vandaag. Dus dan maar naar de beste stek van het Haringvliet en dat is natuurlijk het Hoad

*Heerlijk na 10 uur op het water te zijn geweest. Versleten zijn we maar in het Hoad zijn we altijd welkom*.

Ik zal je wat studie materiaal opsturen zegt Jacques. Mijn uitgegeven boeken over grote vissen vangen. Misschien had die dat beter vooraf kunnen doen denk ik dan, maar het was weer een heerlijke visdag taai heel taai maar daarom heet het vissen. Fantastisch is het ook op moeilijke dagen en ik wil er geen minuut van missen.

Jacques, bedankt voor de leerstof. Nu kan er weinig meer fout gaan natuurlijk. GrFreek.

Heel veel wind op de Punt dus…

5 september 2011/0 Reacties/in Avonturen, De Punt, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Vandaag 3 september 2011 moest Martin weer een klusje doen bij één van mijn vismaten zijn zus. Hij verlengt tuinen en legt straten neer en doet dat meer dan best. Opperbest zal ik maar zeggen want hij is tegenwoordig meer in Hellevoetsluis dan in zijn eigen omgeving Bru aan het straten.

Geeft niets want dan komt Dorien en kleine Freekie natuurlijk mee en dan is de keuken dus het hele weekend bezet van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Die draait dan 24 uurs diensten zal ik maar zeggen. Die is er niet uit te tremmen alhoewel Gerda nooit wordt overgeslagen. Daar moet ze natuurlijk wel ff heen. Het zondagmiddag ritueel en anders komt Gerda en Huib zeker hier heen als ze weten dat de familie Jobse logeert.

Griet

De griet komt voor in de kustwateren van de Noordzee en de Middellandse Zee op zand- en grindbanken en rond wrakken.Er zijn heden niet genoeg gegevens voorhanden om de griet populatie te evalueren. Onze vloot vist ongeveer 500 ton per jaar.

-Biologische kenmerken

De griet voedt zich met vis en garnaaltjes.Griet kan uitzonderlijk tot bijna 75 cm groot worden, goed voor 8 kg lichaamsgewicht. In de handel is hij meestal wel iets kleiner van gestalte. Bij een lengte vanaf 35 cm wordt hij volwassen. Het paaien gebeurt op 10 tot 20 m diepte, in het voorjaar tussen maart en augustus.

-Andere karakteristieken

Een bekende platvis. Lijkt op tarbot, maar is ovaal en slanker gebouwd. Het visvlees lijkt wel zeer sterk op dit van tarbot en dezelfde bereidingen kunnen toegepast worden. Een zeer smakelijke vissoort. Griet heeft in tegenstelling tot tarbot (huid)schubben, is eerder ovaal van vorm en grijsbruin van kleur, zonder beenknobbels.

Bron Internet

En de rest vindt vis sticks ook lekker of is vegetarisch. Begrijp je dat dan..

Zondagochtend natuurlijk pannenkoeken met spek. En terwijl die pannenkoeken bakken ondertussen een ander gerecht verzinnen. Niet te houden is ze. Ook niet tegenhouden natuurlijk. Drang is drang en dat hoef je niet te stimuleren.

*De koffie nog niet op maar de kachel staat al aan*.

En als de meiden dan eindelijk op pad zijn heeft Martin geen zin om te vissen. Kan me indenken want gisteren met die hoge temperaturen en drukkend weer heel de dag gesjouwd met die stenen en dan moeten ze nog netjes liggen ook. Dus dat wordt een filmpie kijken en lui banken. Ook prima natuurlijk. Of Medal of Honor met z’n drieen tegen elkaar spelen want Mac’s genoeg hier natuurlijk maar dat verliezen we altijd dik tegen Freekie.

Maar als dan de meiden terug zijn wordt Martin onrustig. Logisch daar gaat morgen ochtend de wekker weer om 05.00 uur en eerst nog wat mensen ophalen Hij moet de bus vullen met het gereedschap want hij kan de wagen inleveren. Eind van de week begint hij ergens anders dus die wil vandaag vroeg thuis zijn om nog van alles op te zoeken en te regelen

*De Henry Dinant heeft het zwaar en de golven slaan over het voordek heen op de kajuit*.

Er staat een knap briesje en dan kan je wel eens mazzel hebben op de Punt. Het kriebelt dus pak ik m’n spulletjes en de sjets met 33 gram koppen en ben ook weg. Het kan er werelds zijn met de wind op de kop maar hij komt schuin van achteren.

Maar de wind staat niet lekker om te gooien, je lijn maakt een te grote bocht dus het duurt te lang voordat de sjet op de bodem is en ben je al ver van de hot spot vandann gezeild. ook met 33 gram en nog zwaarder heeft geen zin want dan zit je teveel vast tegen je eigen talud aan. Er is heel veel wier. Ook niet wat je wilt. Je moet blijven zitten want staande kan ik me maar net houden op de pier. En na een uurtje gooien en lekker te zijn uitgewaaid hou ik het voor gezien. Aanbeten dacht ik wel te registreren maar zeker ben ik niet maar het was dus taai. Eigenlijk niet te doen maar thuis op de bank registreer je ook heel weinig.

*Mijn duifje steekt heel wat op van mijn zusje*.

Wat ik wel registreer zijn de burito’s van mijn duifje. Die mag weer in de keuken komen en die neemt heel wat over van mijn zusje.

Moet mijn best weer gaan doen. En kan je vertellen dat die heerlijk zijn.

Reactie’s van FaceBook

Hoi Freek,

Het is bij jullie toch altijd een gezellige boel he!! Ik wou dat Gerard van vissen hield.

Wij zijn gisteren weer naar dansles geweest ook leuk, maat buiten is toch zalig joh.

Groetjes ook aan Hennie

Loes

Ben er deze keer uitgevist door Patrick

31 augustus 2011/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

Vandaag 31 augustus 2011op pad met Patrick Stad vanuit Middelharnis. Die was helemaal in de ban van de roofblei sinds vorige week. Die krachtpatsers laten dus weer hun sporen na en weer eentje verkocht aan die verschrikkende runs over het Haringvliet heen.

We drinken op ons gemak als we de haven uit zijn een bak koffie met een broodje. We doen eerst het talud af vissen op de hoop een snoekbaars te haken maar op één tik voor beide blijft het steken. Het is weer een half uurtje voor de middag dus relax vandaag, niet dat Patrick laat was want half tien ging bij mij de bel. Half uurtje te vroeg dus maar hij was vanochtend onrustig en vroeg. Wij kennen dat wel zo’n nachtje voordat je het water op gaat. De boot en het visgerei was vanochtend allemaal al gedaan en na een bakkie, verhalen, hoe is deze lijn knoop, welke plug, dreggen en weet ik veel een slow start dus vanochtend. Heerlijk bomen over rigs, haken, lijnen, nylon of gevlochten, molens, hoe werkt een downrigger, welke pluggen dan, verschil in dieptemeter en fishfinder je kent dat wel. En na een klein uurtje te hebben gevertikaald en heel het talud te hebben afgevist gaan we verkassen. Daar hopen we roofbleien te vangen als we al weken op deze stak doen met mooie baarzen als bijvangsten en daar zijn we maar wat blij mee. Maar we hebben nog niet geankerd of we krijgen controle. Moet ook natuurlijk maar dat is voor de Bassbuster de eerste keer. En dan moeten er een hoop papieren worden ingevuld want sta je gelijk overal geregistreerd bij die klabakken. Tuurlijk weten ze dan volgende keer van verre wie je bent en wie er in de boot zit maar het duurt dik een half uur en al die tijd ligt die politie boot op de stek te dobberen tegen de stroom in op twee meter water. Die roofbleien zitten nu denk ik niet meer op deze stek. Ik probeer nog de stuurman te bewegen naar voren te komen en rechts voor te gaan liggen maar dat wordt niet begrepen(*. Papiertjes nakijken en boetes uitschrijven lukt wel maar enige kennis in de sportvisserij dat gaat niet lukken. Je ziet toch gelijk hoe een boot gaat liggen en waarheen de hengels uit staan. Ook al meegemaakt als er moet worden gecontroleerd met een actie op land, gaat er een vertegenwoordiger mee van de visvereniging. Terwijl je zou verwachten dat dat dan in je takenpakket zou zitten. We houden ze maar te vriend want natuurlijk is alles in orde je gaat niet met een spulletje van dit vermogen varen als dat niet zo zou zijn. Wat heb je er aan troubles maar je neem een dag vrij en je hele visstek is naar de knoppen. Wat een onkunde. Dan zie ik de TroutBuster ook aan komen en heeft ook bezoek gehad dus het verhaal van beide heren klopt niet eens dat we de enigste vissers zijn die op het water zijn en dus vereerd moeten zijn met hun bezoek. We gaan na een uurtje maar verkassen want die roofbleien komen niet meer terug.

Blijven we op het Haringvliet of gaan we naar de Oude Maas. Floris had het vanmorgen niet werelds gehad op de OM dus we gaan richting Hellevoetsluis. Is voor Patrick ook nieuw dus leuker en weer eens wat anders. Verticalen op het Haringvliet waar de stroming en vooral onderstroming veel minder is en zonder rotzooi op de boden als keien, stenen, touwen, ankers, kettingen, ijskasten you name it en zoals Floris zo mooi citeerde “daar waar je je kunstaas parkeert, daar is het raak. Dat zijn natuurlijk de hot spots op het talud van de rivier als de OM. We vissen alle stekken af Hoorns hoofd, de walletjes, terrasflats, steigertje, wateruitlaat, ducdalf, sluisje, werkhaven, elektriciteitshuisje, bunker, vuurtoren maar we zitten voor noppes en ik zit er net aan te denken om de haven van Hellevoetsluis in te varen en een bakkie te doen bij Mario “Catfisch” als Patrick een niet te missen beuk op zijn stok krijgt in de haven monding.

*Zo’n aanbeet vergeet je niet meer, die voel je tot in je schouderblad*.

En de dril is fantastisch. Ik zit vast geloof ik hoor ik voor in de boot maar ik roep hou contact je heb vis. Zie dat natuurlijk gelijk aan de top. Zelf als je natuurlijk veel dichter bij die top van je hengel bent moet je van het gevoel uit gaan maar als je dan voor de eerste keer een serieuze vis aan de lijn heb is dat lastig te voelen. Die slaat je aan en blijven even liggen en dan weet je dat je aan de bak moet. De vis heeft de sjet zelf geslikt dus die was gretig. Onbegrijpelijk dan dat we nog geen aanbeten hebben gehad. We hebben overal het talud afgevist van twee naar soms dik vijftien meter. Dieper gaan heeft geen zin want dat overleeft die vis nooit met dit mooie weer.

Maar Patrick zijn Persoonlijk Record gaat eraan vandaag. Dikke metersnoeken uit het Aa staan al op zijn lijstje maar een snoekbaars van 60+ is een mooi aanvulling. We proberen nog wat in de havenmonding, dropshotten, verticale, horizontalen, dieplopende pluggen maar het mag niet baten. We gaan terug naar waar die politie boot ons heeft verjaagt

*Het duurt even maar dan denken we dat ze er zijn*.

Maar hier is het ook lekker zitten maar geen aanbeten. Het weer is er perfect voor, tenminste dat denken we. Zware regenbuien komen over en we zien ze ver landinwaarts, Drechtsteden denk ik leegstorten terwijl wij nu dan lekker in het zonnetje zitten. Op de rand van donker naar licht dus. Maar wat we ook proberen op dit talud kunnen we ze niet verleiden. Maar dan hoor ik naast me er zit weer vuil aan. Drijvend onder of op het water wier aan de dreggen. Patrick haal uit met de hengel en probeert zo het wier kwijt te raken maar daar door gaat natuurlijk de plug ook naar de bodem toe en ik denk dat de plug even wier vrij is geweest en zijn hengel blijf hoepeltje rond staan en neemt alleen maar lijn van de spoel. Ze zijn er roepen we beide terwijl zijn vis het diepe opzoekt gooi ik natuurlijk gelijk mijn kunstaas richting talud. Patrick is nog wel even bezig en als die roofbleien er zijn dan moet je snel wezen vandaag maar ik krijg geen tikkie. Mijn vismaatje vandaag staat te drillen voor in de boot maar ik krijg ze niet te pakken. Raar maar zie ook geen jongbroed springen en na enkele worpen weet ik natuurlijk dat er geen roofblei is. Dus ga ik het landingsnet klaar maken voor Patrick die eindelijk zijn vis vanaf het diepe naar zich toe heeft kunnen halen.

Tjeetje jaren geleden dat we op deze stek een snoek hebben gevangen. Joop was de laatste met een mooie.

En dan zien we dat het een snoek is en die heeft flink partij gegeven en volgens Patrick echt niet minder dan een metersnoek vanuit het Aa. Die kan dat immers weten als snoek expert. Wij weten hier niet anders op groot water en zijn altijd reuze blei zo’n exemplaar te vangen als bijvangst op onze visserij. Deze mooie getekende 70+ zijn we reuze blij mee vandaag. Maar wel heel voorzichtig landen zien we nu want hij zit maar op één haak net in het lippie. En dat is dan weer mazzel hebben want onze plug een Chubbie is maar ±4cm groot en we vissen niet met verzwaarde onderlijnen op de baars, snoekbaars en roofblei maar met FluorCarbon. Een roofblei is meer een jager op zicht en FC is niet zichtbaar in water. Hij schud nog een paar keer gevaarlijk met zijn kop altijd een mooi gezicht met die bek vol open en de kieuwen wijd uit. Natuurlijk nog een paar runs, de adrenaline spiegel stijgt gevaarlijk en het is maar goed dat ik de dreg heb vervangen want de originele had het allang begeven (uitbuigen). We vissen met die klein plugjes overwegend maar met een enkele dreg of haak. Op het Oostvoornse Meer is dat trouwens verplicht. Daar mag je maar met een enkele haak vissen aan je plug. Tis maar dat je het weet want de boetes zijn daar niet mals. Gelukkig kunnen we hem landen en direct is de haak los als de lijn slap komt te hangen. Pffffft, goed gedaan Patrick.

*Helemaal gaaf en waarschijnlijk zijn eerste kennismaking met de mens*.

We gaan nog wat trollen voor Oudendijke maar hier is het ook afzien dus terug richting de losswal en na de plaat voor Middelharnis gezien te hebben op 4 naar 2 meter om misschien een schooltje baarzen te ontdekken gaan lekker een frietje eten.

FF naar het frietkot en wat is er mooier uitgenodigd te worden. Natuurlijk weten ze al wat ik wil hebben. Neem eigenlijk altijd hetzelfde maar nu met een Milkshake banaan. Veranderen doet eten…

Wel heel veel regen vandaag met Julien en Patrick

24 augustus 2011/0 Reacties/in Avonturen, Bassbuster /door Freek Oosterhuis

*Het was gelukkig eventjes droog met traileren*.

Vandaag op pad met Patrick Stad en zijn vismaat Julien Maxim Slootweg. Karperen en snoeken is meestal hun missie maar op de feessies van Patrick zijn vader “Wim” een goede vriend van mij al vele jaren was steeds de vraag om een keertje mee te mogen vertikalen en dat kwam er dan nu eindelijk van.

Eigenlijk gisteren afgesproken maar met felle windstoten en onweer gaan we natuurlijk niet het grote water op. Vandaag 24 augustus 2011 zou het in iedergeval droog zijn volgen Patrick. Maar we hebben het grootste gedeelte van de dag in de regen gestaan.

De binnenhaven van Middelharnis zit weer vol met klein vis dus de hoop was er dat misschien de snoekbaars er zou zijn op het talud net buiten de haven. Normaliter goede stekken maar we krijgen geen tikkie. Daar komt Floris aangesjeesd met Ton. Die kan melden dat de stroom er net weer in is op het Spui en heel veel jongbroed aanwezig is. Daar willen we in eerste instantie toch heen en dat is een goed heel teken. Daarna misschien naar de Oude Maas we zien het wel vandaag. Het is iets voor twaalven dus we hebben nog heel de middag en avond. Ze hebben niet veel gevangen maar wel mooie vissen, baars, roofblei en een hele mooie snoekbaars. We hebben er zin in en hier op het Haringvliet waar we na het hele talud te hebben afgevist en één schraal tikkie te hebben geïncasseerd zeggen we de TrouthBuster gedag en gaan richting het Spui.

*Een oude werkgever van mij toen ik net van school kwam Big Lift waar ik uitvoerder in het buitenland zou worden nu Mamoet geworden*.

Maar op het Spui kunnen we ze niet vinden onze rovers. Zowel werpend, vertikalend of diogonalen kunnen we geen snoek, roofblei, baars, snoekbaars of wat ook enigszins schubben heeft vangen. Dit zeg ik zo want dat wordt wel duidelijk verder in het verhaal. De stroom zit er nog niet echt in en dat is jammer. We vertrekken naar de OM en ook daar staat het water bijna stil. We moeten nog even wachten dus. Dan maar over het werk hebben en Patrick voelt zich wel thuis op het water. Die is stuurman en vaart voor Jacob Hessel met droge lading nu met een zoutschip, Julien is eigenlijk meubelmaker maar daar is nu geen droog brood in te verdienen met dat timmeren dus is hij even timmerman af en zit noodgedwongen in de zonneschermen. En dan wordt plotseling ons geduld dan uiteindelijk beloond. Hehe eindelijk een kromme Godfather maar dit gaat wel heel raar te keer. En dan zien we dat ik een flinke kolblei foutief gehaakt heb namelijk in zijn rug vin.

En daarom gaf hij knap sport op dit lichte materiaal maar we zijn na uren eindelijk van die nul af, dat beruchte “blanken” zoals we dat noemen als je niets hebt gevangen. Weliswaar geen rover maar niets vangen is toch een doem scenario hier in de boot. Hoe langer het duurt hoe onrustiger ik wordt terwijl dit altijd wel op de één of andere manier goed afloopt.

Kolblei

Beschrijving

De kolblei (Blicca bjoerkna) is een bodemfoerageerder. Hij eet vooral kreeftachtigen en slakjes, maar ook waterplanten, algen en detritus. Om te paaien en foerageren is deze soort afhankelijk van een goed ontwikkelde onderwater- en oevervegetatie. Hij komt in heel Nederland voor. Grote en kleine rivieren horen samen met voornamelijk stilstaande wateren tot het meest gebruikte habitat. Afwisseling tussen ruim open water en voor de paai benodigde oeverzones zijn van groot belang. In het eerste levensjaar is de kolblei moeilijk van de brasem te onderscheiden. Bescherming

De kolblei staat niet op de Rode Lijst. Hij heeft geen bijzondere wettelijke status.

Waarnemingenkaart:

Alsof dat het startschot is en natuurlijk heeft dit te maken dan eindelijk de stroom er in komt en direct laat Julien zien hoe het moet en de eerste dreumes komt binnen. We krijgen nu verschillende aanslagen te verduren op onze sjets en ik kan zelfs een mooie 50+ aan de haak slaan en verzilveren. Zo de kop is eraf. Eindelijk.

*Julian met de eerste dreumes van de dag*.

Nu gaat het beter en er is op sommige stukken zoveel onderstroom dat de boot stil ligt tot lichtjes tegen de stroom in drijft en we 30 gram op 7 meter water niet tegen de bodem aan kunnen houden en de lijn schuin in zelf 30 graden gaat staan. Als je hier te water valt vinden ze je nooit meer terug.

Terwijl Patrick een losser te verwerken krijgt.

Dan ziet Patrick zijn eerste werkgever Estate Shipping een containerschip op weg naar de EMO aan komen waar hij goede herinneringen aan heeft. Nou die mensen daar aan board ook want iedereen stond te zwaaien daar aan dek en in het stuurhuis na wat roepen en tekenen van herkenning.

*Vindt tie natuurlijk helemaal top en hij herkent de boot al van verre*.

We horen natuurlijk al heel de dag van die ken ik en die zie elke week voorbij komen maar je oude werkgever begroeten vanuit de BassBuster is natuurlijk helemaal te gek.

Dan moet het toch niet gekker worden. We vangen dikke brasems op de sjet. Die moeten uitgehongerd zijn. ‘s winters wil je wel eens een karper vangen op de sjet maar brasems in augustus heb ik nog nooit meegemaakt met vertikalen.

*Dat zijn flinke platten zoals deze dweilen onder de witvissers ook wel wordt genoemd*.

Niks verkeerd gehaakt, ze zitten er echt achter aan. Vele missers en als ze zijn gehaakt is het echt op de dreg in de staart. Klopt dus wel dat snoekbaars graag in een school brasems vertoeven want af en toe hebben we er allemaal tegelijkertijd eentje aan de haak.

Brasem

Brasems (Abramis brama) stellen weinig eisen aan hun leefomgeving. Ze komen dan ook in een groot aantal wateren voor. Toch geven ze de voorkeur aan langzaam stromend water met een modderige tot zandige bodem. De brasem is in Nederland één van de grotere vertegenwoordigers van de familie der karperachtigen. De maximale lengte, die deze soort in Nederland kan bereiken, is circa 80 centimeter. Jonge brasem wordt vaak verward met jonge kolblei. Met kenmerken als de grootte van het oog en het aantal schubben op de flank kun je ze van elkaar onderscheiden. Als er geen onderscheid gemaakt kan worden, noteer je de waarneming als brasem/kolblei. Brasems komen algemeen voor in heel Nederland. Bescherming

De soort staat niet op de Rode Lijst. Hij heeft geen bijzondere wettelijke status.

Waarnemingenkaart:

Het gaat naar vijven en het thuisfront, Sylvia de vriendin van Patrick belt hoe laat de Bami klaar moet staan. Die heeft zijn zaakjes dus aardig voor elkaar. Maar die bami moet toch echt nog even wachten. Dat word voor de guy’s die bami vanavond in de magnetron denk ik. We gaan richting Middelharnis en na op het Spui nog enkele stekken te hebben uitgevist zien we dat de stroming er lichtjes in zit op het Haringvliet. We proberen het toch nog eventjes want eindelijk is het opgehouden met regenen.

En dan kunnen we plotseling aan de bak. Nu weten onze Zoetermeergangers hoe dat aanvoelt een Roofblei dik in de 70cm op groot water aan de andere kant van de lijn. Die gaan meerdere maten dwars door de slip heen en een heerlijk geluid is dat. Een gillende slip van de molen. Schudden met de kop en dan dat beuken van de top van de hengel terwijl deze al rond staat.

*Wat een prachtige sportvis is dit toch*.

We vangen ons plotseling klem, het scheel van de ogen, het snot uit de wind zal ik maar zeggen en dit uurtje maakt de gehele dag goed. Zoeken, zoeken, zoeken, kost wat brandstof maar dit maakt die zoekuren meer dan geslaagd. We waren natuurlijk de laatste weken wel wat verwent met al die geslaagde visdagen met baarzen en roofbleien. Je denkt dat het niet op kan er er geen einde aan komt. Dat hoop je natuurlijk van wel. Heerlijk gewoon.

Dat die twee altijd bij elkaar zitten wil toch niet zeggen dat je ze op hetzelfde kunstaas vangt. De kleur en aanbieding is bepalend of je baars, je plug van diep snel omhoog vissend op het talud of een Roofblei vlak aan het oppervlak vangt maar beide van formaat kasteel.

*Bwamm, echte dreunen op je stok in één keer hoepeltje rond tot in het handvat ook tijdens de dril*.

Schitterende sport hebben we eraan op deze 5-25gr. hengeltjes. Die gaan af en toe hoepeltje rond. Je vist al met gevlochten lijnen en om dan die klap op te vangen, het zijn echt beuken bij de aanbeet heb je echt een zachte top nodig, ook op dik 40 meter of misschien wel juist op die 45 meter afstand vanwege het niet verstoren van zo’n school vissen. Je heb immers geen enkele rek op je lijn om zo’n krachtsexplosie op te vangen. De haak scheurt anders geheid uit in die zachte bek zeker met een dreg. Vandaar dat ik graag vis met de enkele haak en zeker met pluisje.

*Mooi afsluiting van de dag twee visvrienden uit Zoetermeer*.

We vangen mooie baarzen en dito roofbleien en af en toe staan er twee hengels rond in de boot en lijkt dat vis scheppen wel werk te worden. We gaan er uit zodat we nog met licht de boot kunnen traileren en van Patrick moet ik meerdere malen aanhoren dat hij nog anderhalve week vrij heeft en wanneer hij weer mee mag. Mooi toch. Dit is heel wat anders als karperen. Niks statisch vissen of struinen met een pennetje langs de waterkant. Is ook leuk, alles heeft zo zijn charme in de visserij en doe dat best ook graag op zijn tijd. Maar dit is zoeken en knallen, beuken en dreunen. Daar hou ik van.

Reactie’s FaceBook

Hey Freek,

Weer een leuk stukje van jou hand. Heb ik nog een vraag voor jou. Wil een beetje van de kant shadjes gaan werpen maar ben opzoek naar een leuke diagonaal hengel.

Zat te denken aan een 2.40 /2.70 mtr lang met een werp gewicht van 10-30 gram. Heb jij nog suggesties? Ik houd van een beetje licht vissen.

Hoor graag van je, bedankt alvast.

Groeten Jeroen Schuitemaker

Hallo Freek,

Wat het leuk vissen met de jongens?

We komen net terug van een trouwerij. Wanneer je informatie ontvangt over die nieuwe landelijke wedstrijd, laat me dat dan even weten.

Big kis aan Henny en gauw tot ziens,

Wim

he freek super leuk joh die site met alle verhalen! je site staat nu ook standaard op me telefoon. heb je mischien zin om woensdag het nog een keer met me te proberen?

me vis maten hebben ook direct de site bekeken ze wilden allemaal wel een keer mee. maar dat is voor een andere keer

ik hoor het van je freek.

nog hartstikke bedankt voor de leuke dag!

patrick en sylvia

En toch is het anders…

24 augustus 2011/0 Reacties/in Avonturen, Visverhalen /door Freek Oosterhuis

*Eerst maar eens een frietje met, heerlijk*.

Varen met je meissie al lang belooft. Natuurlijk mogen de hengels mee maar is geen hoofdzaak. Het frietkot bezoeken blijft natuurlijk hetzelfde maar witte en rode wijn, toastjes met allerlei soorten kaasjes aan board. Thats different cake.

Had Netty allang beloofd een eindje een rondje Haringvliet, Spui en Oud Beijerland aan doen waar ze graag winkelt met Henny in de OutdoorStore voor leren jassen en laarzen. Dan naar de Oude Maas richting Dordrecht en bij Groot Hooft een terrasje pakken en weer terug kachelen. Voor zo’n rondvaart zijn we te laat begonnen 21 augustus 2011. Eerst de honden uitlaten, koffie drinken met wafels en kersen eten van de aanbieding van de+, badpak opzoeken en weet ik allemaal niet meer werd het 14.00 uur eer we te water gingen in Stellendam. Tja daar krijg je trek van dus eerst maar een frietje van het havenfrietkotje.

*Heerlijk was het, 22 graden en een zuchtje wind maar de meiden hebben het snel koud*.

Het is heerlijk op het water en met trolsnelheid varen we langs het natuurgebied aan de kant van OverFlakkee gelijk de windsnelheid het talud volgend op ±3-4 meter. Misschien dat er nog een baarsje te verschalken is en gelijk als in een ballon. We varen gelijk met de wind dus is het aan board windstil en knap warm.

*Het gaat harder waaien en af en toe en druppel*.

Maar dan trekt de wind wat aan als we bij Middelharnis zijn en zien we een regenbui aankomen. Voor het eerst gaat de kap omhoog zodat we die nu ook mooi kunnen testen. Die is nog nooit over end gekomen. Met werpen van pluggen etc. heb je er last van en het is makkelijker een regenjack aan te doen met vissen. Mischien dadelijk als we op de tong gaan en ankeren. Dan vissen we met de hengels vanaf een steun achter uit de boot en zit je onder dat afdak lekker uit de wind.

We steken snel over naar de monding van het Spui en gaan weer richting Hellevoetsluis en met windje tegen is het wel lekker met de kap erop.

*Dat ga je krijgen na een glaasje wijn*.

Want er zijn nu serieuze golven en er komt zat boegwater over ons heen maar het is nog steeds warm. Later zien we in de auto dat het 21,5 graad is.

.FF dollen voor de vuurtoren van Hellevoetsluis waar Gerard Jölling, Jan Smit en consorte acte précence geven. Is niet mijn muziek stijl dus slaan we ditmaal over.

We gaan richting Stellendam en als de boot is getrailerd zitten beide dames ongegeneerd te gapen in de auto naar huis. Tijd voor een dutje misschien maar eerst de hond uit laten anders hebben we geen zin meer is gelijk het commentaar. Dus beide meiden gaan op pad met Mogli en Buddy, moet zeggen dat die twee toch niets te kort komen en of ik dan bami wil maken met kippen pootjes (de befaamde drumsticks).

*Dorien ff een zooitje gemaakt in jouw domein*.

Natuurlijk wil ik dat wel maar als dan alles klaar staat komt Henny alleen thuis. De rest had geen puf meer en dat is ook heel anders dan dat je met vismaten het water op gaat.

Dan zijn de pannen schoon en alles op gebikt en mis je een groot gedeelte van je drankvoorraad. Niet dat ik me vandaag verveeld heb hoor. Maar het is gewoon anders, ja heel anders…

Reactie’s FaceBook

Hoi Freek,

Lijkt wel vakantie joh, lekker gezellig en genieten maar !!!! Doe Hennie ook de groetjes en tot ziens.

Doei gr .Loes

Ha die Freek !

Zat je toch maar op-ge-scheept met die twee vrouwen zeg! Goh, wat heb je het weer leuk beschreven.

Enne, die shot van je keuken, ben je zeker even voor op de tafel gaan staan? Groetjes, ook aan je “meissie”,

Ina

Hi Freek,

Da’s nou weer een geinig verslag (ondanks geen visje). Leuk!! Jij bent behalve een uitstekend fotograaf ook een prima schrijver van reis- in dit geval vaarverhalen.

Altijd weer een plezier om te lezen.

Netty