Wordt maandagmiddag 24 juni 2013 gebeld door John. Julia is haar oplader vergeten in Engeland van haar PowerBook en of ze die van mij kan gebruiken. Natuurlijk kan dat en als ze dan een paar dagen in Henny haar kantoor mag werken kunnen wij klussen en vissen. Hij heeft zondag mijn meterslange klussen lijst gezien en zeg je klussen dan zeg je JohnieBoy.

Alles wat met klussen te maken heeft issie helemaal leipo van. Stuur hem naar Moree en je bent hem uren kwijt. Die kan daar dagen rondbrengen om dat “gevoel” (hebben we het zo dadelijk nog over) te krijgen. Die feelings die ik helemaal niet thuis kan brengen.  Zo sta ik dus dinsdag 25 juni 2013 mijn water afvoer pijpen door te zagen die de kraaien vol hadden laten lopen met m’n isolatiemateriaal van onder de dakpannen vandaan van het woonhuis om daar gezellig voor navolgelingen te zorgen. Mijn nieuwe dak te ruïneren afgezien van de herrie die ze ‘s morgens maken onder de pannen is dat nog een heel gedoe daar van af te komen dus heb ik in alle goten een rol gaas gelegd en dat vinden ze niet aardig aan het gekrijs uit de bomen te horen. Vuilniszakken te kort wat ze allemaal niet meeslepen aan paarde haar, doeken, papier takken en heel veel vunzigheid

Maar veel vervelender is dat ze de afvoeren van het winkelpant rond oud en nieuw slopen door er vuurwerk tussen te steken natuurlijk als je net ff weg bent. Ik moet dat niet zien dan zien die gassies zelf vuurwerk van wel heel dicht bij.

Als het dan eind van de dag eindelijk droog wordt en Julie nog lekker bezig is om de economie draaiende te houden de engelse wel te verstaan en Hennie met dat zelfde bezig is naar aan deze kant van de Noordzee door de Hellevoetse middenstand te helpen om hun omzet wat op te krikken gaan wij nog ff bij kletsen op de Punt

Daar komt iedereen ff aanwaaien om wat bij te kletsen en dat heb ik wel de laatste weken gemist vanwege de vakantie perikelen. Jan de Spruitenoning (Nieuwland) is er natuurlijk die woont daar en Arie de groenteboer (Riedijk) komt ook even buurten. Net een stelletje oude wijven alles wordt geregistreerd niets ontgaat de Punt wat er gebeurt in Hellevoetsluis. Ben je verslaggever dan zou je een makkie hebben van ons plaatselijk suffertje het zou zo vol zijn geschreven zijn want alles met naam en toenaam kennen ze

En even later krijg dan toch tegen mijn eigen talud aan een rare tik en pak ik er eentje weliswaar vals gehaakt. Daardoor gaat hij meters dik dreunend en bonkend door de slip heen het diepe in. Dat is een grote snoek hoor ze zeggen en hengels worden binnen gehaald, landingsnetten uitgeklapt, foto toestellen gereed gemaakt maar als dan eindelijk de vis zich laat zien komt er best wel een mooi exemplaar naar boven maar niet die je verwachte na al die runs. Heerlijk natuurlijk zo’n kromme stok stuiterend tot in het handvat dat maakt weer een heleboel goed

Maar dan komt de Crack, zeg maar gerust de Champ van de Punt er aan en is de rust verdreven. Niet alleen op het talud maar ik ben weer helemaal bij wat er de laatste maand in het Europoort is gebeurt en hier op het Haringvliet terwijl ik ze in Indonesië probeerde te vangen. Eerst een paar honderd foto’s van gebroken containerschepen die we dus niet meer zullen zien in de Rotterdamse haven, gezonken containers en grote vissen met glimmende ogen wisselen in een snel tempo elkaar af. Om dan bij zijn tweede worp een vis te haken onder toeziend oog van John en Jan Spruit. Daar wordt je toch gek van horen we vanaf het uiterste puntje. Staan wij hier al twee uur een tennisarm te gooien en Leo pakt gelijk vis. Jammer genoeg lost hij em vlak aan de kant maar iedereen heeft em gezien dat was en mooie snoekbaars en iedereen weet weer wie de baas op de Punt is

Maar even later krijg ik er ook een Rammm op en kan aan de bak. Vadertje Glasoog zit maar net gehaakt zien we als hij boven komt aan één haak van de dreg in de lip. Met de losser van Leo nog in gedachte doen we uiterst voorzichtig om em te landen en alles gaat dit keer goed en hij kan op de foto.

Dit is weer een mooie vanaf de kant en nijdig is hij zie zijn stekels recht overeind staan ze

Nog een beetje draaien, wat meer naar voren dan lijkt het nog wat hoor ik van achter de kamera zeggen. Met zijn nieuwe telefoon gelijk profi bezig. Staande foto’s heet Portret en liggend dus Landscape en dat kan ik dan weer Leo aanleren

We gaan morgen met de BassBuster het water op bij Middelharnis om het Spui te bevissen. Daar hebben we zin in dus we houden het voor gezien op de Punt. Het is weer mooi geweest voor vandaag zeker na al dat klussen. Misschien ga ik dat ook wel leuk vinden. Dat gevoel krijgen van “voldoening” wat ik nu eindelijk begrijp wat het is van mijn maatje dat hij heeft steeds langs je laatste klusje lopen en denken het is klaar. Dat gevoel herken ik nu beter denk ik, een beetje en lijkt misschien wel op als ik een mooie zeeforel, baars, snoekbaars terugzet op het Haringvliet. Dat is misschien hetzelfde maar echt vergelijken, het  herkennen doe ik dat nog niet….

Het is weer zo’n week waar in alles kan 21 februari 2013. Paar dagen stabiel Z, ZW  2-3 af en toe met een zonnetje wat precies in het week end valt. Er is dan ook weer goed gevangen met de boat op het Haringvliet en meer dan twintig vissen per persoon was geen uitzondering. Ze lagen wel geconcentreerd dus als je ze eenmaal had gevonden op de gebruikelijke stekken was het je shad laten vallen en aantikken maar.

Het was wel druk op het Haringvliet met het NKS Lund Challenge 2013 op het Oostelijke gedeelte met 74 deelnemende boten moet dat een wereld record zijn geweest aan vangsen en de vaste gezichten voor op onze stekken vanaf de kant was het aan schuiven want met oosten wind zijn er niet veel plekken waar je lekker staat met in iedergeval de wind niet in je gezicht. Onze StammTisch bij WarungFreek grootaandeelhoudster Gerda vierde haar verjaardag (52) zaterdag dus toen ik m’n winkeldeurtje sloot was het niet m’n warmte pak aan maar m’n balroom dance bleu shoes waren de pineut. En tegen de tijd dat ik weer thuis was kon ik zonder het licht aan te doen m’n bedje vinden dus heel verstandig de zondag ook maar overgeslagen langs de waterkant

Week zeven was redelijk omdat de sneeuw die viel en niet zo’n klein beetje ook samen met de regen in twee dagen weg spoelde en de waterstand op het Haringvliet lekker liet oplopen. Dat met het stabiele weer qua de wind verklaart waarschijnlijk de goede vangsten eind van de week maar week acht is die gedraaid naar O, NO en het is niet alleen een stuk kouder de vangst berichten dalen gelijk weer naar een dieptepunt. Nu maar hopen dat de windrichting in iedergeval zo even blijft staan. Van mij mag hij direct terug naar Zuid, ZuidWest, Zuid dan loopt de temperatuur ook weer op want dit is koud hoor voor een Indo onder het vriespunt vissen

Met al dat mooie weer bedoelen we eigenlijk met weinig neerslag was er bijna geen verval deze week op het Haringvliet en als de sluizen dan open stonden was er nagenoeg geen stroming langs het talud waar je vanaf de kant kon profiteren. En daar ben je als kantvisser toch van afhankelijk. Komt bij dat het weer extreem helder water is dus vadertje glasoog die een hekel aan licht heeft zit sowieso op dieper water. De bootjes zijn in het voordeel deze dagen en als de wind maar even gaat liggen zie je die ook in overvloed rond scheuren van stek naar stek

Als ik dan de winkeldeur dicht doet en naar de waterkant rijdt 20 februari 2013 is het druk, heel druk. Isset de Magiër, Issa de Klusser, natuurlijk Ronald, Jan de spruitenkoning en Leo de Champ met een collega van de ECT staan er al. Het is met NO wind heerlijk ingooien op deze stek onder aan de dam maar het is koud. Ik doe mijn raam open maar sluit hem gelijk weer en heb al spijt dat ik gegaan ben want veel ruimte is er niet op de krib. Maar Leo en Robert komen me al halen voordat ik rechtsomkeert kan maken. Ik blijf ook nog maar een half uurtje want moet naar Bram om zes uur het avondeten te gaan halen. Het wordt dus friet eten in huize Rumpt en hij kan gelijk weer overwerken op de terminal want als je voor de familie daar te patatjes gaat halen en er moet nog een vette hap bij ben je gelijk door je zakgeld heen. Dat zijn de duurste aardappels die je kan vinden. De grappen en grollen zijn er weer en dat helpt tegen de kou want aanbeten volgen er niet. Dat is het geluk te wonen vijf minuten vanaf je stekken zodat je het even kan proberen. Is het niets dan ben je zo weer thuis. Toch zit ik te nog overwegen om naar de volgende krib te rijden maar ben zo overgehaald hier dat half uurtje m’n shadje te leren zwemmen. Op de andere pieren is niet te vissen zo koud dat het er is. En als Ronald dat beaamt en die is wel wat gewent daar op de kade op Europoort ga ik tussen de buckaroo’s avn de Punt in staan en zolang je niet omkijkt is het net uit te houden. Je moet gelijk je shadje uit kiezen waar je in gelooft want je handschoenen uit trekken om te wisselen is een crime. Je vingers zijn direct gevoelloos en blauw van de kou

Maar binnen het half uurtje hou ik het voor gezien. Je vingers en gezicht zijn als versteent. Het lichaam is natuurlijk goed ingepakt en dat valt reuze mee maar dat windje is dodelijk vandaag. Alleen Isset de Magier heeft twee dreumesen gevangen als een echte diehard want als Michelin mannetje met alleen de ogen nog te zien staat hier al dik een uurtje maar dit is echt afzien. Wat een gure wind. We nokken met z’n allen af, alleen Isset is een knoop kwijt en die wordt met blauwe vingers nog even voorgedaan door Leo voordat die gouden rakkers gaat halen. Wat een wereld maatje is dat toch.

Tuurlijk zijn we er weer eind van de dag op 7 februari 2013. Heerlijk is dat even uitwaaien eind van de dag en leuteren met zijn allen. Het is een groot voordeel zo dicht aan de waterkant te wonen. Als ik aankom zit Leo er al en Jan staat op de andere Pier bij de vuurtoren en die krijgt gezelschap van Issa de Syriër. Ik ben nog niet uitgestapt of Anton en Isseth zetten hun auto ook op de parkeerplaats naast de mijne. Wordt dus weer een gezellige namiddag.

Aan gezelligheid zal het dus niet te kort zijn vanmiddag want alleen vissen vindt ik eigenlijk niets aan. Lekker klessebesse als oude wijven in een najaar zonnetje en zo af en toe een geintje tussendoor dat hoort er bij vindt de BassBuster. Hoe meer zielen des te meer vreugde zal ik maar zeggen

We sluiten aan bij Leo en het is beregezellig. Vooral als Isseth zijn shadje afgooit omdat ik in de weg zou zitten met mijn hengel als hij wil ingooien maar volgens mij waren zijn vingers zo koud dat hij de beugel van zijn hengel is vergeten open te zetten. Grote hilariteit natuurlijk dat de oudste crack van de punt en dan bedoel ik niet alleen zijn leeftijd want hij vist hier op deze stekken al minstens twintig jaar toch zo’n foutje kan maken. Een kapitale fout vindt hij want natuurlijk was dat zijn beste shadje en had er nog maar één en is flink shagereinig ervan en blijft me de schuld geven. Dat is natuurlijk benzine op een vuurtje gooien hier op de Punt en we liggen weer in een deuk met elkaar. En maak dan maar eens weer een nieuwe onderlijn met die verkleumde jatten. Als ik dan even later vast loopt en m’n LunkerCityShaker Silver Phantom een zout en peper variant van 4,5” met grote schoepstaart verspeel, dé shad van de laatste tijd die het goed doet en ook niet meer te krijgen in de winkel door vast te zitten staan we weer gelijk en fleurt hij weer en beetje op. Maar na een uurtje gooien met alle kleuren van de regenboog kunnen we niets registreren en Anton vertrekt naar de andere pier om Jan en Issa de Syriësche klusser te vergezellen

En dan heeft plotseling uit het niets eigenlijk want er is niet verandert aan stroming, dikte van het water (bruin), wind of waterhoogte heeft de magiër Isseth twee losse achter elkaar, eentje lost hij zelfs vlak aan de kant bijna aan de oppervlakte en zijn we weer allemaal bij de les. Komt er dan eindelijk weer een schooltje glasogen langs om te vreten. Geconcentreerd wordt er nu gevist en weer heeft de oude meester er eentje kunnen haken. Hij blijft omgeven door mystiek het bewegen van dat stukje zachte rubber maar wij hebben nog geen tikkie gevoeld en Isseth de fenomeen heeft al drie maal met een kromme lat gestaan en deze keer kan hij hem wel landen samen met Leo want niemand heeft hier van een landingsnet gehoord op de Punt. Daar hebben we het trapje voor totdat er natuurlijk iemand een keertje mis grijpt en zelf gehaakt wordt. Leed is dan niet te overzien want je shad samen gehaakt, je vinger met een boze snoekbaars van een beetje formaat dat wil je echt niet. Verdorie dat moet vandaag toch gaan lukken en ik doe er een veel lichtere loodkop aan van iets minder dan twintig gram met een veel kleinere shad de LunkerCityfire Perch 3.75” ongeveer 10cm. Daarvan pas een zakje gekregen of eigenlijk geruild voor een zakje SaltWterAssassin FireTiger van 17cm om te snoeken op het Spui of Oude Maas van Karel tijdens de studie voor vaarbewijs aanvullend. Kan nog net een dreg op maatje zes als je een wat kleinere haak in de loodmal legt als je aan het gieten bent. Eigenlijk gebruik ik nooit kleiner dan maatje vier als dreg maar ik wil nog wel wat actie in de staart houden zeker als ze het slecht doen en de dreg zover mogelijk naar achteren moet worden gezet

Moet ik natuurlijk wel lang wachten voordat ik eindelijk bodem voelt het is er aan de overkant loopt het talud van vijf naar twaalf meter en dieper, in de stroming loopt het zelfs naar twee en dertig meter naar daar is nu niet te vissen natuurlijk. Maar zo het gaat net en aan de binnenkant van de stroming en moet dat wel lukken. Hengel top laag houden zodat de wind geen vat heeft op de lijn, ingooien en de shad op het laatste moment afremmen zodat de lijn strak staat en lijn geven als die onder water is zodat de shad redelijk recht naar beneden dwarrelt en niet naar je toe komt het kan meters schelen naar de bodem toe en dat kan het em net zijn. Een oneffenheid op de bodem die je dan net wel haalt kan de sleutel zijn op succes. Met lichtere loodkop gooi je natuurlijk ook wat minder ver maar de shad bereikt dan toch eindelijk de bodem en maakt de eerste sprong en voordat deze de bodem weer aan wil tikken wordt deze opgevangen en tegengehouden voelend als gehaakt een natte zak. Doods maar ozo bedrieglijk de laatste tijd alsof je vast loopt in vegetatie. Ik sla aan en sta vast op de bodem maar wegend vast. Er zit beweging in de dynema meer dan de eerste anderhalve meter FluorCarbn kan “veren” dus geen bodem. Joepie dat is vis beter nog dat is een mooie vis. Zo vast staan op de bodem dat doe alleen de wat grotere jongens en meiden natuurlijk. Uiteraard het liefst meiden natuurlijk want die worden het grootst. En dan komt dat dreunen, dat bekende bonken en de dril kan beginnen. Diep langs het talud verder naar beneden duikt de vis naar het diepe richting open water. Beukend op de top dreunend tot in het handvat, de slip giert het uit neemt hij meters lijn en we kijken elkaar gelijk begrijpend aan. We weten het allemaal dat wordt de mooiste van de avond. Heel langzaam win ik terrein en als ik eindelijk de vis van de bodem kan krijgen is de weerstand al snel wat minder in dit jaargetijde met dat koude water. Hij komt naar boven met nog enkele uitvallen naar de mosselbanken en op half water naar de meerpalen, ja die kneiters weten hoe ze zo’n vervelende zacht rubberen namaak visje smakend naar plastic moeten kwijtraken maar ik kan alle uitvallen prima pareren. M’n oude drie meter 40-50 grammer van Rozemeijer, een fantastische stok gemaakt voor de visserij op de Punt met de nieuwe Penn Atlantis 5000 want m’n Daiwa kloon van Spro had het begeven met al dat zoute water op de Gili eilanden worden weer tot het uiterste getest. Eindelijk voor mij een eeuwigheid natuurlijk, een genot, waar ons wereldje voor drie volwassen gasten weer tien vierkante meter groot maar in werkelijkheid nog geen tien minuten van je leven is kan ik hem naar het trapje dirigeren waar Leo al staat om hem te landen. Een vismaatje is nu goud waard en die ontvangt hem met open armen, met de bekende kiewgreep. Pffft, een dikke 70+ en na meten haalt hij net geen vijfenzeventig centimeter maar hij is zwaar, tonnetje rond en hoog gebouwd. Een prachtig exemplaar deze vis

En dan hebben we een prachtig uurtje richting de schemering en de oude meester is spek koper vandaag. Die is niet te stoppen en raar maar met zijn vis techniek een zwaardere jig kop heeft hij heel veel vals gehaakte vissen allemaal boven op de vis vlak voor de voorste pen van de rugvin. Je zou toch zeggen dat de haak daar juist zou afketsen op hun harde harnas. De vissen zouden toch niet verticaal aan het azen zijn op kreeftjes, krab of garnalen net als je zeebaars wel ziet doen op de Oosterschelde onder de Zeelandbrug

Ze zijn echt los die stekelige rakkers en wij hebben het geluk er op tijd bij te zijn bij dit schrans uurtje. Het vreetfestijn is begonnen het moet een school vissen zijn van grote omvang dus ze gaan al scholen vormen om over drie, vier maanden nesten te gaan bouwen en de eiren af te zetten om ze te laten bevruchten. De mannetjes zullen de nesten bewaken totdat de eitjes uitkomen. Die zijjn dan helemaal agressief en verjagen alles wat te dicht in de buurt komt. Maar goed dat er dan een gesloten seizoen is want het zou dan snel afgelopen zijn met onze hengelsport op deze rovers. Die pakken dan alles om te verjagen f op te eten natuurlijk en vang je zo’n oppassende DaddyZander weg vanaf zijn nest zijn alle nakomelingen verloren. Deze school zijn allemaal vissen van ongeveer hetzelfde formaat, dezelfde jargang dus allemaal rond de zeventig centimeter tonnetje rond van de kuit of hom. Ze gaan dus al paren vormen en samenscholen en als dan zo’n groep de haven aandoet om te vreten, het liefst natuurlijk dat er net te weinig aasvis is en voedselnijd ontstaat kan je een hoop lol beleven

Maar vandaag is ook Isseth los en niet bij te houden de Hans Kazan van de Punt. Wat die met een shad kan doen is ongelofelijk en dat laat hij vandaag even zien. Weliswaar zijn de meeste half water gelost denk dat hij negentig procent van de vissen halverwege kwijt raakt. Soms zit het dregje dan ook maar net in de lip van de vis. Maar het trapje is vandaag weer veelvuldig gebruikt en dat is alleen maar positief, eindelijk ze doen het weer vanaf de kant en dat is fijn zolang het zo blijft waaien. Want het is al weken dikke wind, sneeuw, vriezen, hagel en vooral onstabiel weer en dat is de belangrijkste factor denk ik. Kantvissen is fantastisch zeker in deze groep maar Ik sta te trappelen om de Buster uit te laten.