Er zijn van die dagen…

Schouder aan schouder.

Dan moet je er vroeg bij zijn. De zon is net op en ze zitten schouder aan schouder in het week-end op 18 oktober 2009. Maar wel gezellig hoor zo’n naaikransje.

Ga eigenlijk altijd door de week want kan gelukkig mijn eigen tijd in delen om te vissen maar als ze het goed doen dan wild dat best gezellig zijn daar op de Punt. Maar na een uurtje was het voor mij tijd voor de eieren met spek want niemand kreeg een aanbeet. De aalscholvers hebben weer gewonnen.

Naar de pot met goud.

Wel een mooie regenboog als ik naar de auto loopt. Tis mooi daar aan het Haringvliet. Het hele delta gebied inclusief Europoort als je de hengelsport een warm hart toedraagt. Heerlijk om hier te wonen.

Nog eventjes met de BassMeister.

We gaan de volgende dag 19 oktober 2009 toch nog even ons geluk beproeven. Roy, Leo en ook Waldi is zijn er vanavond bij maar op een enkele voorzichtige aanbeet bleef het. We zijn wel weer helemaal bij wat er allemaal deze week is gebeurt in Hellevoetsluis.

Nu hoor ik eindelijk bij de elite op “de Punt”

Leo is er ook.

Vanmorgen woensdag 15 oktober 2009 aangekomen bij dageraad en net als de andere dagen bij de eerste worp een mooie aanbeet tegen m’n eigen talud aan. Het wordt een sport om bij de eerste worp een dreun te krijgen. Ik had m’n sjet bijna in Middelharnis leggen maar eigenlijk bij mijn eigen kantje, net toen ik wilde binnendraaien om niet vastte geraken bij de stenen krijg ik de dreun waarop je wacht eigenlijk al teleurgesteld bij het idee deze keer niet de eerste worp al vis oplevert. Eigenlijk te gek voor woorden maar het is de laatste tijd ook zo goed dat je eigenlijk al vissen heb gevangen voordat je er bent. Dat heerlijke gevoel is er jaren niet meer geweest op de punt. Krijg er nog een paar dreunen op en daar komt Leo aan. Zijn eerste vrije dag van de veertien. Dat heb je met ploegendienst. Daar moet je tegen kunnen bij nacht en ontij werken om die verschillende diensten te draaien. Maar nu even niet. En jawel hoor gelijk zijn er de aalscholvers ook. Tot nu toe was alle vis aan het springen en jagen. Heel leuk gezicht om die jonge forelletjes te zien jagen maar dat is in één keer afgelopen als die zwarte schimmen door het water heen gaan. We zien er weer eentje die flink aan het stoeien is met een dikke baars van wel 40 cm en het duurt even maar naar binnen zal die gaan.

Als ze dan staan op de palen of op de verderop gelegen strekdam te drogen dan krijgen wij even later weer wat aanbeten. En dat stopt abrubt als die zwarte kreng… weer gaan jagen. Maar we vangen vandaag toch nog een paar mooie snoekbaarzen en zelfs heeft een witvisser 30 mtr. het kanaal landinwaarts er eentje op de made bij het binnendraaien. En dan heb je sport aan een feederhengel. Wij zitten lekker in het zonnetje bijna windstil en de zonnebril is echt nodig als ik weer een aanbeet krijg. Maar deze gaat wel heel raar te keer. Niet bonkend naar de bodem maar als een baars korte stoten met af en toe een lange uithaal dwars door de slip heen. Dan komt er een run door het kanaal heen en langzaam komt er beweging in naar boven.

Nu hoor ik er echt bij, alle soorten genet.

Het is een snoek en eindelijk heb ik dan ook op de punt een snoek gehaakt. Niet zo’n grote als Hugo (20kg/130cm) maar met deze was ik heel blij. Bijna allemaal hier hebben ze er al eentje gevangen en nu hoor ik ook bij de elite van de punt. Gelukkig is Leo erbij om hem te scheppen en hij past maar net. We rekenen natuurlijk niet op een snoek van dit formaat. Die buigen niet zo makkelijk als en snoekbaars maar hij wordt behendig geland door mijn vismaatje. Voorzichtig onthaken en zeker oppassen voor je eigen vingers bij de kieuwgreep en even later gaat hij er als een speer in het ondiepe water aan de binnen kant er vandoor tussen de blokken en stenen door schietend als en bliksemschicht. Prachtig!! Morgenochtend ben ik er weer.

Dat is ’s middags wel anders

Vol in de ankers tot vlak voor de palen.

Maandag avond 12 oktober 2009 waren er volgens mij meer die keken naar dit schouwspel van kleuren want we moesten bijna vluchten. Er kwam een zeilbootje op bezoek. Die voer volle kracht vanaf Middelharnis en wilde zonder vaart te minderen de werkhaven in varen.

Met windje in de rug moet je natuurlijk wel ff een ruimere bocht maken wil je de haven invaren. En als het kan je gas terug zetten. Je ziet wel ben aan mijn vaarbewijs 1 begonnen. Hij moest nu vol in de ankers, op het laatste moment volle kracht achteruit. Gelukkig ging het net goed.

Pfffft gaat maar net goed.

Hugo kan blijven zitten op zijn plekkie voor aan op de punt.

We worden weer getrakteerd.

Wat een mooie luchten vanavond weer als het zonnetje ondergaat boven Stellendam, Goedereede.

En dan dit met een goedkoop Olympus kameraatje uit de hand.

Wanneer ik dan met Leo naar de auto loopt kunnen we het niet laten eventjes ons te vergapen aan het laatste daglicht. Wat een schouwspel weer vanavond.

Ochtendgloren.
Wat een schouwspel weer.

En ’s morgens 13 oktober 2009 net voor acht uur zitten we er weer. Leo ook natuurlijk met z’n tweetjes wel zo lekker rustig. Wat een luchten weer die wil ik jullie niet onthouden.

Was genieten aan de waterkant.

De aanbeten stoppen na negen uur als de zon op is. We kunnen naar de ontbijt tafel. Wat rusten en eind van de middag zijn we er weer…

’s Morgens is het rustig op de Punt

De ochtendgloren.

Je moet er vroeg bij zijn 10 oktober 2009 wil je een aanbeet forceren deze week. Tot negen uur als de zon opkomt boven Oudenhoorn en dan kan je naar huis een bakkie doen. Om dan laat in de middag weer terug te komen en het zonnetje te zien zakken boven Goedereede.

Dit week-end was het rustig op de punt met af en toe een visje. Het hoogtepunt was toch wel de ochtendgloren en de schemering. Leo en ik gaan dan liever in de ochtend. Niet dat ik zo’n ochtend mens ben maar dan staan we met z’n tweeën met soms Arie of Ben en Willem als derde maar ‘s avonds is het aanschuiven. Moet je met een beetje geluk Engels praten. Anders Pools, Duits, Surinaams of Joegoslavisch. Schouder aan schouder staan ze dan en dan wordt er net zoveel gevangen als wij ‘s morgens samen hebben. Vandaar dat ik af en toe om 02.00 uur wakker wordt en warempel de tikken tot in mijn schouder voel en maar slecht de slaap kan hervatten. Ben dan elk uur wakker om dan maar om half zeven koffie te gaan zetten en 07.00 uur er te staan. Samen met m’n maatje Leo die precies hetzelfde vanacht in zijn schouder voelde. Ook die visdrang heeft. Het lijkt wel werk en eerlijk gezegd sta ik dan later op.

Mooie exemplaren zijn het in dit jaargetijde.

Heerlijk is het dan met rustig weer. Wat wonen we toch mooi in het zuidelijkste puntje van Zuid-Holland. En daarom nog wat ochtend gloren plaatjes zo  rond om ons heen.

En dan de omgeving waar we in zitten. Magnifiek.

Dan echt vanaf de eerste worp tot een uurtje of negen is het raak. Deze keer wat foto’s van de omgeving zo ‘s morgens vroeg waar we ons tijdens het vissen aan vergapen.

Je kan nooit weten

Je zit er nooit alleen.

De vangsten lopen al achteruit op onze stek zoals elk jaar. Geen aasvis geen predators. Maar niet gaan vangt zowiso niet dus gaat toch nog eventjes als mijn werk af is dinsdag 6 oktober 2009

De laatste dagen was het weer goed vertoeven op de Punt. Ons vaste kant stekkie. Natuurlijk is dit werelds vijf minuten van je visplek af wonen. Even na je werk, voor je werk, na je eten en just voor… Als het na een half uurtje niets is vertrek je gewoon. Morgen weer een dag. Weet dat Leo ook komt en Arie is er al met Hugo op het puntje.

Omdat die zo mooi is en dan heb ik het over de Zander.

Na zulke goede weken loopt het weer af. Altijd begin september als de eerste bladeren vallen dan moet hje er zijn. Nu is het een maandje taai vissen aan de rand van het Haringvliet maar zo dadelijk als het kou wordt en er meer water naar beneden komt vanaf onze oosterburen zullen de vangste weer omhoog knallen. Een dipje rond kerst en oud en nieuw. En dan eind februari is het hier weer bal. Vanavond vangt alleen Leo een foto waardige glasoog. Wat een bak is dat dan. Gefeliciteerd maatje. Die gaat in de boeken op de BassBusterAvonturen

Het was echt roofvis weer

Maandagochtend 5 oktober 2009 was het echt honde.. euuhhe roofvisweer. Het miesserde en windkracht 3-4. Maar niet gegaan geen visverhalen dus naar het Haringvliet.

Was opgegeven windkracht 2 en ik wilde eigenlijk met de boot maar moest ‘s middags een collega helpen in Oostvoorne dus dacht, kan net zo goed beginnen op de punt en dat was niet verkeerd gegokt.

Wat is dat dan geweest.

Het weer was echt super slecht voor de boot op het Haringvliet. Net na de hoogste stand, golfhoogte hopeloos verkeerd dus goed gegokt en vanaf de goede kant begonnen. Had eigenlijk all gelijk een paar dreumesen (vis rond de miniummaat) en na een hele mooie baars viel het stil.

Arie is er natuurlijk ook bij.

Kreeg gezelschap van Leo en dan is het altijd gezellig. Even later kwam Remi en Arie er ook bij en dan zit je in iedergeval niet alleen. De clan van de “Punt” is bijna kompleet. Altijd een gezellige boel onderelkaar

Toch nog ook een paar mooie ridders waarvan dit wel een oude strijder is aan zijn vinnen te zien.

Het weer was redelijk en pakte nog een snoekbaars die wel heel erg aan toe was. Hoe komt zo’n formaat vis aan die beschadigingen? Zeg het maar.. Dat moet toch een flinke snoek geweest zijn die dit formaat snoekbaars op zijn menu heeft. Zo eentje zou ik wel willen vangen. Na nog een paar mooie baarzen en ik hou het voor gezien. Op naar de koffie.

Weet zeker dat ik vandaag weer gaat

Mooie gestreepte rakker vanaf de overkant.

En van slapen kwam niet veel vrijdag 4 oktober 2009. Het waaide nog steeds maar geen 6-7 meer zoals gister. Dus na de koffie naar het water. Een lekker zonnetje met van die grote witte koppen op het water. Maar nog steeds Zuid-West in de rug dus heerlijk gooien. Nu was ik natuurlijk voorbereid en had BleuFox zat bij me. Kon makkelijk met 15 gram af dus relax vissen. Maar na relatief snel een dreumes te pakken was het stil aan de overkant.

Zat daar al een uurtje te gooien binnenkant en buitenkant maar niets meer op een enkele baars na. Denk nog dat word een vroegertje en ga naar het plekkie van Leo. Je denkt de laatste worp doe en dan ga ik naar huis en dan ram… een beuk en een mooie baars.

Aan mijn oudste en grootste afgekloven shad met 30gr kop.

En dan wordt het feest. Ik land de ene mooie baars na de andere tegen m’n eigen talud aan. Eigenlijk hoef ik niet eens zover te gooien, voordat de sjet de bodem bereikt issie de klos. Natuurlijk te gek en voel me werelds. Nu heb ik terwijl ik naar die uitverkorene sjet kijk meer succes ermee gehad. Het is een vrij grote sjet zwarte bovenkant met wit/zilvere onderkant.

Vals gehaakt zelfs.

Gekocht om te snoeken maar vang er dus goed baarzen mee. Weg fabeltje dat baarzen allen kleine aasvisjes nemen. Het wordt zo gek dat ik ze gewoon haak in ruggen en buiken.

Op de dreg en shadje helemaal uit elkaar getrokken inmiddels.

En dan heb je sport hoor. Hoe groot moet zo’n school dan niet wezen. Het is een uurtje smullen. En dan, jajaja is de sjet echt helemaal aan stukken. Doe em nog lijmen, met ijzerdraadje spalken etc. maar het is na al die reparaties geen aanzien meer. En doe er maar een andere aan… Geen enkele aanbeet. Ik ga over op de Homo.

Dat is een roze welbekende op de punt. Ik zit lekker aan de binnenkant dus begin naar buiten te gooien en gelijk heb ik een mooie snoekbaars. Ik wordt gek. Heb het nog nooit zo goed gehad vanaf de kant. Land nu, wil niet zeggen elke worp maar geregeld een snoekbaars. En allemaal mooie

Allemaal dezelfde jaargang.

Wat een dag. Het is werelds. Ik heb afgesproken met mijn vriend Wim Stad uit Zoetermeer om s’middags te borrelen dus moet stoppen maar het was weer fantastisch aan de waterkant.

Wilma & Wim.

Onderweg naar Zoetermeer kom ik Floris tegen bij de afslag Waddinxveen. Die hebben met de Trouthbuster ook een heeel goede dag gehad. Jaja zelfs op zondag moet je een stukkie omrijden omdat ze gewoon de A13 afsluiten. Die had dus ook een heel goede dag gehad maar raar geen enkele baars terwijl ik me helemaal scheel daarvan heb gevangen voordat de snoekbaars er arriveerde. Maar goed dat de Bassmeister zich er niet mee bemoeide…

Zou ik wel gaan

Op de Punt.

Zaterdag 3 oktober 2009 doe je je winkeltje dicht en wil je even je hoofd leeg gooien maar met windkracht 6-7 bedenk je nog een keertje. Lekker een borreltje na sluitingstijd is ook een optie maar met Zuid-West bij deze wind kan het heel goed zijn op de punt. Dus met loodkoppen van 34 gram toch naar het Haringvliet gereden en daar aangekomen en mezelf vast geankerd denk je bij je zelf wat doe ik hier. De golven sloegen af en toe over de dam heen en het water zag helemaal bruin tot halverwege de havenmonding maar dat heeft in het verleden weleens veel aanbeten opgeleverd en daar hoop je dan op.

Na een aantal worpen denk je wat doe ik hier. Grond voel je niet door de stroming en de golven en dat met 34gram loodkop totdat je eindelijk bij het talud bent bij je eigen kant. Ik maak een paar foto’s van de omgeving want het schouwspel is gigantisch mooi en ga een beetje in de luwte zitten met het windje in de rug.

Stukje opgeschoven.

Doe er een Bleu Fox de SlyFlex Minnow blank aan met dus 34 gram kop. Deze zijn jammer genoeg niet meer te verkrijgen, de Bleu Fox wel te verstaan en zeer gewild aan de Punt. Ik gooi em half tegen de wind in naar het tegenover liggende talud en laat de lijn met de wind meevallen totdat ik denk bodem te hebben bereikt. Denk want voelen is een tweede met die wind en direct een dreun erop en niet te missen. Het is fantastisch en sta mezelf op die pier in de wind een vis te drillen maar dan landen. Dat is ff wat anders. Heb geen schepnet meegenomen want er is daar een trapje uitgehouwen in de pier en normaliter leid je de vis daar heen en kan je hem makkelijk landen maar nu sloegen de golven de kade op. Voordat ik naar het trapje was gelopen was de vis al een paar maal door de golven omhoog gespoeld over de kasseien heen en natuurlijk na een paar maal draaien “los”. Maar de adrenaline liep kan ik je zeggen. Daar in je eentje met windkracht 6 in je rug in de schemering. Dus nogmaals de zelfde truck, tegen de wind ingooien en beugel dicht en proberen de hengel stilt te houden en jawel weer een beuk zonder maar grond te voelen. Maar dan landen. Of de vis is maar net gehaakt in de dreg en verspeel ik onderweg, of aan de kant want met die golven is het onmogelijk die te pakken en ik weet niet meer hoeveel ik er heb gehaakt en losraken na een paar meter drillen. Ongelofelijk wat een avond daar in me eentje in die storm. Allemaal mooie volle ronde vissen tegen de 60cm. Die school moet gigantisch zijn. Maar er komt abrupt een einde aan. Heb weer een mooie vis en probeer deze te landen en krijg em maar niet te pakken in die golven. Meestal pak ik dan de loodkop en trek zo de vis uit het water en dom, dom, dom, dom, zeg het zo vaak met de mensen die met me vissen. Pak nooit de lijn beet. Maar daar in de storm met die golven op de pier hoger dan mijn rand van m’n laarzen hoop ik dat de vis even niet spartelt en pak de lijn twintig centimeter boven de loodkop in de hoop dat de vis is uit gedrild maar niets is minder waar.

Hier valt het mee om te vissen.

Hij slaat nog eens met de kop draait zich en weg issi met sjet en al. En wat ik ook probeer, welke shad ik er ook aan hang, alle kleuren opgebruikt maar aanbeten krijg ik niet meer. Sjips, dat ik nu net die shad moet verspelen. Heb nog nooit zoveel aanbeten gehad in zo’n korte periode. Vang nog één snoekbaars op favoriete kleur uit de boot maar balen dat ik niet meer die Bleu Fox bij me heb. De vraag is hoeveel aanbeten ik wel niet heb gemist met die storm. Alle vissen zaten op de dreg dus zelfs met dit weer waren ze voorzichtig maar met die storm was het natuurlijk moeilijk precies vissen. Er zat een grote boog in de lijn ddeze stond verre van strak dus die aanbeten moeten enorme rammen, dikke dreunen zijn geweest. Tis meer dat je aan de lijn zag dat je moest strak draaien en hard slaan. Dan zag je een siddering, een schol door de slappe lijn gaan en wist je dat je aan de bak moest. Dreunen op de dreg dus vanavond. Weet zeker dat ik morgen weer gaat.

Het was als van ouds… denk zelfs beter

Daar zit je nooit alleen.

Gisteren de laatste dag van september 2009 belde Waldie me op of ik zin had om naar de “Punt” te gaan. Dat is het einde van het Voornse Kanaal naar het Haringvliet. Even je hoofd leeg gooien en dat had hij wel even nodig na de aanvaring op de plant met de beveiliging op zijn werk. Was net aan het inspecteren met wat Yanks toen hij moest wijken voor de veiligheidsinspecteur dus loopt hij weer achter met zijn schema. Het is ook wel wat als een plant wordt stilgezet.

Sta je als buitenstaander niet bij stil maar er wordt voor 8 weken 2500 man personeel gehaald van overall uit de wereld met de “kennis” extra ingezet. Die moeten allemaal eten en slapen in de omgeving dus alles met elkaar een hele operatie. Maar goed wij om 18.30 op stap. Ik werd netjes opgehaald en we waren de enigste dus lekker lullen en gooien. Het was lekker van temperatuur en een windje kracht 2 in de rug dus lichte loodkoppen en gooien maar. En dan weet je dat je met de bassmeister op stap bent en op je plaats wordt gezet. Want na een aantal worpen komt er bij Waldi een baars naar boven. Ik heb geen fototoestel bij me want ben meegereden en vergeten mijn “gereedschapkist” mee te nemen zoals vergunning en weet ik niet allemaal wat meer. Daar zit van alles in wat je tijdens een vissessie nodig hebt. Maar we zitten lekker en even later pakt Waldi een dreumes. Om ons heen over het hele water heen zien we overall plotseling de kleine visjes springen. Een fantastisch gezicht natuurlijk. Dus de snoekbaars zit er wel. Ik ga naar en wat grotere sjet een cullman en eigenlijk gelijk met tergend langzaam indraaien bijna slepend krijg ik een tik. Meer lijkt het op vastlopen maar dat kan natuurlijk niet. De hengeltop maakt daardoor een verende beweging en ik zet meteen de haak. Bingo en dan is het echt los. Waar we ook ingooien is het raak, het is inmiddels dik over de schemering heen krijgen we van die slepende tikken op en slaan daardoor vaker mis dan raak. Maar goed elke keer denk je nu is het afgelopen en dan hebben we weer en mooi exemplaar aan de lijn. We hebben nu echt het spelletje door en regelmatig na twee drie worpen is het raak. Echt een fantastisch uurtje hebben we daar met zijn tweeën in het donker. Die lijkt wel een hele nacht te duren. Alles vergeten om je heen en we staan elkaar met een big smile on the face vissen te trekken. En allemaal ruim aan de maat. Het was werelds. Het was inmiddels ±21.30 geworden. Het jongbroed zagen we niet meer springen en de aanbeten werden al rap minder. Maar we hebben een wereldavond gehad en gaan naar huis. Dat is de Punt. Voor een paar jaar geleden kon je daar heen gaan en had je altijd wel een visje. Nu ga je daar heen voor de gezelligheid, even bijkletsen en hopen op een visje. Het blijf natuurlijk wel vissen anders heette het wel vangen en die uitspraak is van mezelf. Maar het is er heerlijk om even een uurtje eruit te wezen en alle frustratie van je af te gooien. Waldi heeft me natuurlijk weer netjes thuis afgeleverd en heeft toen de auto naar Ageeth gebracht die op viiste was bij ons achter in de wijk en die laat je niet allen in het donker naar huis fietsen. Waldie de fiets genomen en die kwam natuurlijk nog even terug borrelen op de goede avond. Mijn adrenaline zat nog hoog maar Waldie was in hogere sferen. Die was helemaal los en na een dag dure amerikanen rondleiden was hij als herboren. Weet niet (eigenlijk wel) hoe hij de vanmorgen de dag door is gekomen maar waarschijnlijk met heeel veel koffie.

De Clan van de Punt 2009.

Joop die een lamp in de voorraadkast van Henny heeft aangesloten en zijn meissie was naar Thailand was ook wel te spreken over onze vangsten en wilde zijn nieuwe dropshot hengel uitproberen vanaf de kant dus wij vanavond weer naar de Punt. Dus na de hutspot met tartaartjes met een drupje mosterd. Volgens Joop “het” delicatesse was het hengels inpakken en gaan met die banaan. Waldi was alvast, die was niet te houden thuis en toen wij daar aankwamen leek het wel kermis.

Gebroeders Mahabier goed bezig.

Denk dat ze er zaten met een mannetje of 9. En er werd knap vis gevangen. Niet als gisteren maar het was nog geen schemering dus er kon nog van alles gebeuren vanavond. Dus volle moed aan de bak maar het is meer ouwe wijven lullen dan vissen. Ik vang nog twee snoekbaarsjes net aan de maat. Waldie heeft het helemaal niet naar de zin mede natuurlijk door zijn werk. En Joop vangt onder grote hilariteit de KNRM boot die net de haven uitvaart.

Bij Roy gaat het vanavond helemaal löss.

Allen Roy vangt nog een paar mooie snoekbaarzen. Die was als enige bij de les. En dat moet je daar echt wezen. Met de goeie strakke hengel en geconcentreerd vissen. Heb mij daar drie hengels gekost om de goede te vinden. Zo makkelijk is het daar nog niet…..

Er zijn van die dagen die vergeet je niet

Das ook weer een beste zou Joop zeggen

Het is al heel de week bingo dus gaat ik zondagmiddag 26 februari 2006 toch nog eventjes een shadje leren zwemmen. Isa is er natuurlijk en Leo komt ook nog eventjes ons vereren met een bezoekje als die weet dat ik gaat

Het is al na drieën als ik aanschuif naast Isaac. Het is best frisjes en zoals altijd wordt de wereldproblematiek hier luchtjes besproken. Isaac zit hier niet zomaar te vissen dat zou die liever “thuis” doen. Die moet zijn tijd maar zien te overleven daar op die asielboot wachtend op een woning. Met alle ellende in zijn hoofd hoe het thuis vergaat met familie en zijn woning daar. Dus we lullen eigenlijk met z’n allen daar wat af onder het vissen. Er worden deze week geen aantallen gevangen maar wel allemaal mooie vissen. Dikke exemplaren weer in dit jaargetijde die voor de haven liggen te foerageren

Isa pakt gelijk een mooie vis

En de Tovenaar van de Punt is de eerst die mag gaan scheppen. Wat een mooie vis is dat weer

En dan is Leo aan de beurt

Dan moet naast me Leo aan de bak. De vist gaat eerst naar het diepe en als hij daar dan de strijd moet opgeven na enkele runs vertrekt die naar de palen. Dan weet je dat het een mooie is. Dat doe de grotere exemplaren allemaal. Of ze het doorgeven of dat het dreseur is ik weet het niet maar je weet wel dat je aan de bak moet en em daar weg houden. Volle druk erop dus. Maar dat hoef je Leo niet meer wijs te maken. Die is pepokkelt en gemazeld hier op ons stekkie. En jawel hoor weer een hele mooie snoekbaars wordt er geland in ons netje

Maar dan is de tovenaar ons weer de baas

Maar dan knalt er weer eentje bij Isa erop en dat allemaal binnen een half uurtje. Je moet hier uren maken maar wij komen precies op tijd oor het gouden uurtje. Weer na een dikke dril naar de palen en de Tovenaar van de Punt weet dat te pareren en we kunnen deze bak evenlater netten

Bijna en nieuw PR

Maar als ik er dan een niet te missen dreun op krijg staat de wereld eventjes stil. Alsof je vast slaat aan een dikke balk, een houten biels met een dikke locomotief er op, en eventjes is er een patstelling. alles staat vast maar dan begint er beweging in te komen. “Het” beweegt, zwemt op de bodem naar het diepe. Alsof die locomotief wakker wordt. Nu de boel heel houden want ik heb nog niets in te brengen. De mannen herkennen het direct en Leo haalt al binnen om met netten zo dadelijk… te assisteren. Deze willen we zien maar erst zien te stoppen en langzaam aan gaat dat lukken. Ik krijg een aantal meters maar die worden nog sneller weer terug genomen maar na enkele verschrikkelijk spannende drilss gaat ik terrein winnen al blijft de vis gevaarlijk dicht bij de bodem. Er hoeft maar een richel, schelpen rand of een ander obstakel mijn dunne gevlochten hoofdlijn te raken en uit is de dikke pret. Het lijkt een eeuwigheid maar dan zien we hem eindelijk aan het oppervlak komen. Wat een mooie snoekbaars is dit en die komt dicht bij mijn PRmetervis.

Zo blij als een klein kind onder de kerstboom

Ik pak de laatste van de middag en wat ben ik er blij mee. Ik kan er weer ff tegen zou ik zeggen maar morgenmiddag gaat ik het weer proberen. Dit blijft naar meer smaken. Als de temperatuur zo blijft en de aasvis blijft rond de haven zwermen dan is het hier op de Punt goed vertoeven. Ook de gezelligheid doet mee natuurlijk