Roemloze missie;

Met deze wind gaan de Haringvlietsluizen natuurlijk niet open maar dat moeten we wel hebben op de Punt. De stroom moet er lekker in zitten. Maar overal in Nederland langs de kust code oranje en met windje 7 gooi je tot Middelharnis maar wat voelen is andere koek.

Vandaag donderdag 5 januari 2012 tegen beter weten in na de weerberichten te hebben aangehoord maar thuis op de bank vang je sowieso geen vis dus toch gegaan. Als de sluis opengaat om al dat overtollige water in Nederland kwijt te moeten dan is het daar feest. En waarom.. niemand die dat weet. Maar uit het Voornse Kanaal komt natuurlijk een grote hoeveelheid witvis en die diepe gaten, slijtgeulen van meer dan 30 meter in het Haringvliet doen denk ik de rest.

Als ik aankom 2 uur na hoog water op papier wel te verstaan zit Isset er al met toeschouwer Simon die vanochtend twee aanbeten heeft gehad. Het zou afgaand moeten zijn maar het waterpijl stijgt alleen maar. Vanochtend vroeg was het een metertje lager aldus Simon dus ‘s nachts wordt er dus wel geloosd als de wind wat minder is.

Er is vis genoeg op de stek dat is aan alles te zien. Isset vangt nog wel een dreumes en de watervogels, ik heb nog nooit zoveel futen gezien hier misschien wel 50 die duiken en jagen de visjes tegen onze kant op. Schitterend gezicht natuurlijk. En weer als gisteren voel ik wat op de stok en voelt aan als een natte dweil zeker 80mtr. uit de kant en dat gooi je nu makkelijk met windje 7-9 in de rug en zie een schub van waarschijnlijk een snoekbaars. Simon is in ieder geval zeker van zijn zaak dat het geen brasem is. Afijn dit zijn dus onze wapen feiten van vandaag. Het regent nu met hagel terwijl ik achter de Mac zit behaaglijk binnen dus terwijl mijn duifje en Netty met Buddy de hond uit laat op het strand. Misschien zijn ze al gearriveerd bij Huib en Gerda bij wie ze nog Nieuw Jaar wilden wensen. Het is wel te hopen voor ze. Laat ik maar hutspot met gebakken spek en worst maken, karbonaadje erbij kan geen kwaad. Dat zal er goed in gaan bij de meiden en wat denk je van mij.

Vandaag 8 oktober 2011 ga ik met mijn neefje een uurtje vissen op het Haringvliet.

We vangen best wel goed. Af en toe een visje allemaal dik in de zestig. Elk jaar weer begin oktober vooral als het stormt komen de dikke jongens los. Allemaal mooie ronde vissen zeer agressief. De aanbeten zijn niet te missen en dreunen door tot in je schouder.

En dan krijg ik een dreun erop en alles staat stil. Dan weet je dat het een mooie is. De vis blijft stil liggen op de bodem en is het een kwestie wie het eerst opgeef. Nou ik niet hoor en hou grote spanning op de lijn. M’n hengel staat hoepeltje rond.

En dan, het lijkt na een eeuwigheid gaat hij eindelijk zwemmen en komt los van de bodem. Nu kan het gevecht beginnen en is het wereldje weer heel klein geworden. Heerlijk zijn de runs. Bonkend en ik heb nog weinig in te brengen. Kan em een beetje sturen door de hengel een richting in houden zodat de vis precies de andere kant op trekt maar dat is ook alles.

Maar langzaam krijg ik natuurlijk de overhand en kan enkele meter lijn in nemen maar moet nog steeds de helft weer prijsgeven. Dat wordt een mooie dat kan niet anders. Deze is niet vals gehaakt want ik voel de lijn steeds schuren over de rugvin heen denk ik. Later kom ik er achter dat dat zijn tanden zijn waar de lijn over heen getrokken wordt want de sjet een Salt Shaker van 15 cm incl. loodkap kan ik vijf keer parkeren in zijn muil en de haak zit in het harde gedeelte van zijn gehemelte en moet ik losmaken vis de kieuwen. Want met de tang toch ook geen kleintje kan ik er niet bij en als zijn bek dichtklap heb ik moeite om mijn tang terug te krijgen. De haak zit ter hoogte van het kieuwdeksel zo’n dertig cm die in de bek. Tjeetje wat een muil is dit zeg. Als een bankschroef zo vast zit hij dan de tang en gelukkig zit mijn vinger er niet bij. Kan ik gelijk weer naar de chirurg in Dirksland. rrttttrikkertik tik voel ik en ben blij dat ik de laatste tijd een wat dikkere FluorCarbon gebruik 13LB ongeveer 6kilo trekkracht en dat heb ik nu echt nodig. En uiteraard een goed werkende slip van m’n Daiwa molen. En dan zien we hem eindelijk en we kunnen juichen want m’n PR is weer wat omhoog geschroefd met vijf centimeter.

En als we thuis komen ruikt het weer werelds in de keuken. Dorien heeft de aanrecht weer vol staan met kip, aardappelpuree uit de oven met kaas en bloemkool. En paling in het groen. En daar heb ik hele goede herinneringen aan.

Mijn oma en opa woonden o.a. een paar jaar in Oud Beijerland. En achter in de tuin liep een mooie wetering en ik zat dar natuurlijk te vissen in mijn schoolvakantie als tien jarig ventje logeren bij je Oma. Was natuurlijk een hele happening. Paling vangen met een wormpje en dan zaten opa en oma natuurlijk erbij in de tuin. Als ik dan een paling ving en in mijn belevenis was dat om de vijf minuten draaide ik me om en de broer van mijn opa, Ome Daan dus want hij had twee broers ook Pleun de aardappelboer maakte hem gelijk schoon. Was hij toch gewent want hij werkte bij Coen Visser waar ik nu nog steeds langs vaar over het Spui. Dan aten we dus gestoofde paling in het groen tussen de middag want men at toen nog warm om half één i.p.v. nu over het algemeen ‘s aonds. Je kwam toen nog tussen de middag thuis eten dat was heel gewoon. Het ging er wat rustiger aan natuurlijk 40 jaar geleden. Op internet gezocht en is een recept dat uit Oud Beijerland komt. Jaja, vrienden nostalgie.

Als dan mijn vismaatjes het horen een snoekbaars van een meter, Waldi net terug uit Miami waar hij met Floris is geweest en Tarpon achter de schubben aan heeft gezeten en alles op video heeft gezet en Erik net terug uit Canada (BC) waar hij zes weken ook zijn PR wat heeft opgeschroefd en dikke zalmen heeft gevangen. Komen die natuurlijk even langs om het te vieren en hebben we nog een gezellige avond met z’n allen. Twee kilo aardappelen bij geschild en verse patat erbij gemaakt en alles was schoon op. Dorien die paling in het groen maken we saampjes zeker nog eens. Het is eigenlijk net als het verhaal van die muis en de olifant met dat samen. Die samen op de brug liepen en die muis zegt “wat stampen we samen lekker heh”.

Het is vandaag maandag 19 september 2011 droog, windkracht  6 opgegeven met een heerlijk zonnetje, blauwe hemel met van die grote witte wolken. Ben allerlei klusjes aan het doen als gras maaien, aan de boot moet ook het nodige gebeuren maar eind van de middag gaat het weer kriebelen. Heb nog sjetjes van Mario die ik zou uit proberen…

Ik ga nog even naar de “Punt” en als ik er aan komt om 16.00 uur zit er nog niemand dus op de kop maar beginnen. Daar kan je van heeeel diep naar ondiep vissen langs het talud. Maar het duurt zeker een uur als ik de eerste aanbeet kan verzilveren. Weliswaar van de bodem af dus niet diogonalend steeds de bodem rakend maar met verschillende snelheden vlak langs de bodem binnen halen als een blinkertje wel bekent van vroeger. Deze sjet heeft heel veel water verplaatsing door die ribbels over zijn hele lijf. Komt bij dat in het midden de sjet uit kan rekken en dit natuurlijk doet als je aan de lijn trekt. Dus moet er ook genoeg ruimte zitten op je lijn naar de dreg toe. Ik denk dat daarom gevlochten lijn het beste is om de dreg achterop de sjet te zetten uiteraard via de hoofd haak. Heb dreg 4 en 6 uitgeprobeerd en opvallen toch dat 4 (het gewicht) op de staart het goed houd.

Na nog een kwartiertje hou ik het voor gezien en ga wat aan de binnenkant zitten uit de wind en nog geen vijf minuten later wordt m’n plekkie ingenomen. Ik wil eigenlijk net stoppen als ik in mezelf zeg; de laatste worp en bij het neerkomen van de sjet een tik krijg. Zit nog te klessebesse met de nieuwkomer en heb de molen open staan laat altijd gecontroleerd met de vinger op de spoel de lijn vieren tot vlak bij de bodem. Maar ben nu duidelijk te laat voor aan te slaan. Als je bij de tijd bent laat je de molen dichtslaan vlag bij de bodem. Gebeurt nu altijd als je zit te kletsen, koffie pakt, shagi draait, boterhammetje pak kort om even niet bij de les bent. Tja, dan blijf ik nog maar even zitten. Wie weet wat er nog gaat gebeuren. En dan loopt het storm en zitten we in een mum van tijd schouder aan schouder. De vaste clan is gearriveerd.

Hoor van iedereen dat het zo slecht is geweest en ook van Jan Willem dat er een Harder in de haven heeft rond gezwommen aan de oppervlakte met dezelfde beschadigingen als de onze die we op het Spui uit zijn lijden hebben geholpen eer gisteren vrijdag 16 september. Info onder elkaar is super belangrijk. Na de foto’s is hij bijna zeker dat het dezelfde is. Die heeft dus een paar slechte dagen gehad. Sta er versteld van dat die nog zo ver heeft kunnen zwemmen. Ik nok af want ook nu ben ik de enige die een visje heeft gevangen uiteraard tot nu toe. Kan er nog weinig zinnigs over zeggen. Moet eerst goed gaan en dan wisselen van sjets. Maar dat komt nog wel. Dus Mario het zijn in ieder geval geen slechte sjets. Maar we proberen zeker deze week nog wel eens uit. Aan een ieder die ze ook wil kan natuurlijk even langs de Catfisch lopen in de Vesting, Oostzanddijk 12a in Hellevoetsluis. Het is de eerste sessie vanaf de kant waar vandaan denk ik de meeste toch vissen. Niet iedereen kan een visbootje bekostigen. Ik ga in ieder geval nog een aantal test doen en daar horen jullie meer van.

Donderdag 11 november 2010 is het me wat te gortig om alleen op de Punt te staan. Het kan dan werelds zijn in dit jaargetijde maar alleen is heel eenzaam daar.

De golven slaan er over heen en dat is niet erg maar alleen er er moet maar wat gebeuren. Uitglijden is zo gebeurt.

Ik laat de hengels in de auto en gaat weer naar de koffie. Maak nog een leuk filmpje maar dat komt later als ik snap hoe ik dat op de site kan krijgen zonder dat het te lang duurt om te laden. Laterrrrs.