Anton komt ook even Nieuw Jaar wensen net als Ferry. En Ferry wil wel even een foto maken van deze drukte. Die viste hier al toen wij nog in onze luiers stonden. Het ziet er hoopvol uit want het is hoog water en met deze wind kan dan alleen de sluis open. Anders drukt de wind meer water naar binnen dan er uit gaat natuurlijk. Dan komt Arie er ook bij zitten en als klap op se vuurpijl komt Jan de Spruitenkoning er ook aan gesjeest op zijn fiets. Net terug van vakantie en na thuiskomst een vol kwartier op een verjaardag gezeten en dan als een speer naar de punt gescheurd. Daar maakte hij geen vrienden mee maar zo zie je wat een dreun tot in je elleboog doet. Verslavend is dat. Je kan er kompleet doorgedraaid van worden en ‘s nachts badend wakker worden en niet meer in slaap kunnen komen. Eenmaal die dreun gevoeld op de pols tot in de schouderblad nagalmend ben je verkocht. Die aanbeet is het mooiste gedeelte van het ritueel en Jan is daar een goed voorbeeld van wat we allemaal hebben door gemaakt. Hij is nu dik een jaartje aan het diogonalen met de shad en heeft het spelletje goed door. Houd dus in dat elk vrij uurtje eraan wordt besteed weer of geen weer.

Spiderwire Stealth Code Red 0.12mm – 7.1kg

Spiderwire Stealth Code Red is een gevlochten lijn die tegen een stootje kan. Spiderwire Stealth Code Red dyneema is onder druk gecoat met Teflon en samen met de Colour lock technology, blijft de lijn zijn camouflerende rode kleur behouden! Rood heeft een camouflerende eigenschap onder water!

– PE fiber constructie

– Camouflerende rode kleur

– Rond profiel

– Onder druk met Teflon gecoat

– Extra zacht

Hij heeft gelijk goed nieuws, heeft namelijk 3 spoelen van 1000 meter 12mm 7.1kg  Spiderwire gekocht voor een prikkie dus als je het lief vraagt… Ik zelf geef de voorkeur aan Spiderwire Ultra cast 12mm 9.1 kg. Gooit net iets fijner en twee meter maakt soms heel veel uit is iets sterker qua trekkracht en 100% rond maar wel duurder natuurlijk. Heb twee weken geleden die nieuwe lijn van Berkeley de Nanofil 0.06mm 3.3kg uitgeprobeerd vanuit de boot maar ik kan er niet mee omgaan. Krijg het niet geknoopt en moet ik misschien naar dikker gaan en kan ik dus net zo goed die SpiderWire gebruiken die prima voldoet. En om nu weer een klos te kopen om die daarna bij het vuil te zetten is natuurlijk gekkenwerk.

En het water is perfect. Bruin van kleur en het begint te stromen als een jekko. En met deze hengeldrukte, zeven man moet het toch gek lopen als er niets wordt gevangen. Aan de buitenkant kan 31 gram geen bodem houden en dan stroomt het hard. We zien ook dat zienderogen het water zakt. De balken zijn in een half uurtje voor de helft droog en dan gaat dat hard hoor op zo’n grote plas water. We zijn allemaal vol goede moed zelfs Ferry en Anton die niet vissen zijn uitgelaten. Beide zijn de kriebels al vijf maanden kwijt, andere dingen aan het hoofd maar allen wachten op de eerste aanbeten. Maar wat we ook doen we krijgen geen aanbeten. We zien ook maar twee futen die sporadisch hun maaltje boven halen dus die aasvisjes zitten er ook niet dik. En om een uurtje of 16.00 uur komt Erik langs en hou ik het voor gezien. Arie heeft als eerste het bijltje erbij neergegooid en is van actief vissen toeschouwer geworden. Die gooit altijd een paar worpen maar als er niets wordt gevangen is hij altijd als eerste die zijn kruit droog houdt tot dat natuurlijk iemand een tik krijg op zijn stok. Maar ik ga met Erik mee naar de Stammtisch van WarungFreek voor een borrel. Dat wordt niets meer vandaag.

Stamtafel

Een typische asbak met bord “Stammtisch” in een Duits café.

Een stamtafel, ook wel bekend onder de Duitse naam Stammtisch, is een tafel in een café of vergelijkbare horecagelegenheid waaromheen zich regelmatig de stamgasten van dit café verzamelen. Het betreft hierbij geen georganiseerde ontmoetingen, maar eerder samenkomsten op basis van vriendschap en gewoonte. Het café waarin de stamtafel zich bevindt, wordt door de stamgasten ook wel hun “stamcafé” genoemd.

Stamgasten kennen het bedienend personeel en de andere stamgasten bij de (voor)naam. Omgekeerd weet het personeel wat de klant drinkt. Bij hun binnenkomst wordt zijn consumptie ongevraagd voor hen klaargezet – een handgebaar is voldoende. Daardoor voelen de stamgasten zich vertrouwd en thuis in het café en beschouwen zij het personeel en de andere vaste klanten als goede kennissen.

Vaak wordt de stamtafel door een bord of speciale asbak gemarkeerd zodat deze voor de stamgasten gereserveerd is. Andere gasten kunnen aan de stamtafel worden uitgenodigd, maar het wordt als onbeleefd beschouwd zichzelf aan de stamtafel uit te nodigen.

Achtergrond

In Duitsland was het lidmaatschap van een stamtafel tot in de tweede helft van de 20ste eeuw gebonden aan een hogere sociale status. Personen als burgemeesters, artsen, apothekers, leraren of rijke boeren zaten rondom deze tafel.

In het Iberische taalgebied (Spanje, Portugal en Latijns-Amerika) kent men de “tertulia”, een soortgelijke bijeenkomst, vaak met een literaire or artistieke achtergrond. In het Verenigd Koninkrijk en Ierland bestaat in veel pubs een afgescheiden “achterkamertje” voor hetzelfde doel.

gemeenschappelijke interesses spelen nu nog een rol.

Tegenwoordig zijn stamtafels niet meer verbonden aan sociale status. Enkel zaken als saamhorigheid, vertrouwdheid en gemeenschappelijke interesses spelen nu nog een rol.

En ook Isset houdt het voor gezien. Een vroegertje dus vandaag terwijl het er zo goed uit ziet. Erik heeft nieuwe extreem grote binten aardappels meegenomen maar ja zonder vis moeten we wachten op die heerlijke verse patatten met gebakken snoekbaars. Onbegrijpelijk het is allemaal perfect maar geen vadertje glasoog te bekennen. Het stroomt verschrikkelijk, bruin water en aasvisjes al houdt dat niet over natuurlijk. Het blijft een raadselachtige vis die Zander en gelukkig maar want anders heette het wel vangen i.p.v. vissen. Morgen maar weer eens proberen na hoog tij. Het hoge water houdt nog wel even aan want in Dordrecht staat het water 30 cm op de kade. Dat is dus natte voeten werk en voordat die plons weg is uit de Drechtsteden moet een gedeelte allemaal langs Hellevoetsluis richting Harinvlietdam komen. Er komt dus zeker nog een mooie week aan. Ik ben er klaar voor met m’n nieuwe Penn Atlantis 5000. Ben onderuit gegaan in de branding op de Gili’s in Indonesia met m’n Daiwa cloon van Spro en daar kon hij niet zo goed tegen. De branding aan de  Pacific is toch wat anders dan wat ik hier gewent ben. Was tot nu toe toch eentje van mijn favorieten maar niet meer te repareren vanwege geen onderdelen meer. Leek op een zandbak volgens de reparateur van Spro. Was toch maar een nano seconde onder water in die golfslag maar kon daar niet tegen. Jammer natuurlijk want ik koop er altijd een stuk of drie dezelfde met extra spoelen met een keur aan opgespoelde lijnen. Als je dan na enkele jaren geen onderdelen meer kan krijgen is dat balen. Deze Penn bevalt me uitstekend, lijn spoelt heel mooi af en werpt als een jekko en zou zoutwater bestendig zijn zodat ik die voor meerdere disciplines kan inzetten. Denk wel dat deze het dus gaat worden om die Melissa’s van Spro te vervangen.

PENN Atlantis 5000

Een volledig metalen molen met een innovatief ”onderhoud luik”. Eenvoudig te openen en na onderhoud eenvoudig weer te sluiten. Geschikt om onder de zwaarste omstandigheden op zoet- en zout water in te zetten. Diecast aluminium frame, achterplaat, cover en rotor.

– Gefreesd aluminium

– EAS – Easy Access Systeem

– Eternal alloy

– HT-100 Power slip en permanente anti retour

• 10+1 RVS kogellagers

Eigenschappen:

Aantal kogellagers 10+1

Inhaalslag per omwenteling 79 centimeter

Lijncapaciteit 228 meter / 0.36 mm

Inhaalsnelheid 4,8:1

409 gram

Heb mezelf dus maar weer heerlijk gekieteld want een ander doet het niet.. Vissen is een dure aangelegenheid wil je het goed doen en tegenwoordig wat vangen. Het wordt steeds geavanceerder en we laten elkaar natuurlijk hartstikke gek maken. Maar een hobby mag tegenwoordig wat kosten. Wat ik er aan uit geef kan je elke week goed vis van halen. Meer dan genoeg.  Maar ik heb er zeker net zo veel plezier in die je mee mag nemen samen met je vrienden te nuttigen en als die net zo lekker zouden zijn maar dat kan natuurlijk niet. Verser kan uiteraard niet.  En daar geniet ik net zo veel van met m’n vrienden aan de tafel. Niet vergeten natuurlijk die heerlijke lange goudgele 20cm lange gebakken binten erbij. Dat houden we nog lang vol.

En hoog stond het water en nu maar wachten tot dat de sluizen open gingen bij de Haringvlietdam zodat de stroom er in kwam. Leo zit al een uurtje en heeft één aanbeet gehad maar niet kunnen verzilveren. Arie is net weg, die was van de “ochtendploeg” en was tikkie loos. Jaja, ik ben niet de enige die weet dat als het stormt Zuid West met een hoge waterstand dat het kan spoken op de Punt.

En na een half uurtje heeft Leo dan weer een trilling op z’n stok want een aanslag kan je het niet noemen. Wij in de boot noemen het een natte scheet (zie vorige verhalen). Een zachte aanbeet, net of je vastloop in de modder, nog zachter eigenlijk i.p.v. het tikken van de schelpen rand. Nog niet aanslaan maar strak houden is het advies en dan komt de tik. Soms snoeihard maar vaker gewoon een zware dreun. Sla nu niet bij die eerste zachte natte want je zit dan volledig mis of een losse = een metertje meekomen en loslaten.

Maar het is moeilijk vissen met die wind stoten en het is dan ook niet verwonderlijk dat als het eveen ists minder is we aanbeten voelen. Waarschijnlijk omdat je de rest gewoon niet voelt in de golfslag. Je kan gewoon niet je hengel goed stil houden.

Inmiddels is onze kapper in rustte Wim Arkenbout uit de vesting ook komen aanschuiven met zijn zoon maar dat maakt Leo niets uit. Die gaat gewoon door met zijn techniek en land zijn volgende slachtoffer. Weer dezelfde aanbeet op dezelfde plek op het talud. FF wordt de sjet tegengehouden waarna een ferme tik volgt en hangen met als gevolg een hoepeltje ronde stok.

En als Leo dan zijn derde vis haakt begin ik me een beetje verloren te voelen. Welke kleur, staart of type sjet ik ook gebruik ik kan ze niet verlijden tot een aanval. Terwijl het stikt van de watervogels die overwegend met kleine baarsjes bovenkomen. Altijd een goed teken want waar de aasvis is zijn de rovers niet ver vandaan. Die zwermen om zo’n school heen.

En als dan m’n haken met garnalen bezet zijn dan weet ik denk ik hoe dat komt. Alle vissen zijn er gek op dus valt het niet mee ze te verlijden met een shadje. En we zien nu de rode lampen branden op de Haringvlietsluizen maar de stroom zit er niet in. Het lijkt wel of dat het water steeds hoger wordt i.p.v. dat het zakt. Ze geven niet voor niets in Groningen alarmfase oranje af want door de harde wind valt er niet te spuien.  Dan komt Yoego (Isset) er ook bij zitten, ja die kan je hier ook uit tekenen. En na nog twee missers houd Leo het voor gezien. Die moet nog een naaimachine omruilen bij de Lidel. En als ik dan eindelijk een vis haak maar lost en tegelijkertijd Isset er wel eentje kan landen denken we dat ze het eindelijk gaan doen. Maar na een half uurtje ben ik verkleumt en hou het voor gezien. Morgen weer een dag en dan maar hopen dat het water weg kan want dan kan het werelds zijn daar op de Punt. Je moet er in blijven geloven natuurlijk en gewoon uren maken.

En als we verse patat hebben met snoekbaars bel ik altijd Erik even op. Onze arts in rustte want ik weet dat die er gek op is. Moet hij wel een paar extra aardappelen meenemen want de mijne zijn bijna op en heb er niet genoeg zeker als er nog meer aanschuiven zodadelijk. No problem natuurlijk en Joop komt ook nog even aanwaaien. Die kan gelijk aan de slag en maakt altijd graag de vissen voor me schoon. Heerlijk natuurlijk want na die koude uurtjes nog fileren valt altijd weer tegen maar voor Joop altijd weer geen probleem. Die heeft in z’n leven al heel wat vissen schoongemaakt. Overtreft misschien wel de visschoonmakers van de vis aflag op Stellendam. Die staan immers alleen op vrijdag en ik denk dat Joop die makkelijk overtreft

En als dan Henny thuiskomt die bij haar moeder langs is geweest en die doet natuurlijk gelijk haar laarzen aan toen ze hoorde wat we aten en zodoende zit de tafel weer gezellig vol. Die is ook gek op gebakken of gestoofde vis. Zo zie je Leo dat ons quotum van vandaag door een ieder heeft gesmaakt. We er ook achter zijn gekomen dat twee verschillende soorten aardappelen beide toch binten een andere kleur hebben na dezelfde tijd frituren en anders smaken. De ene aardappel is dus de andere niet. Zou komen door het verschillende hoeveelheid zetmeel volgens de deskundigen aan tafel en na een flink stuk Viennetta ijs, vanilie met chocola, wat advocaat en een tikkie Cointreau is heel de tafel weer voldaan. En zijn ze het er allemaal over eens dat ik meer moet gaan vissen.

Reactie’s

•Freek, Leuk stukkie, water staat nu waarschijnlijk NOG hoger, in Dord loopt het al over de kades.

Waldi

•Koubestendige Indo,

Ik krijg het al koud bij gedachte dat je nu met dit weer gaat vissen. Je bent een bikkel hoor.

Groet Armand

We zouden met de boot gaan en traileren net voor de middag. Maar als je gaat emigreren is er natuurlijk nog genoeg te doen. En gedag zeggen natuurlijk. Nog even langs die en daar nog een gedag zeggen dus krijg ik om 12.00 uur een telefoontje dat het nog een uurtje of twee duurt voordat hij in Hellevoetsluis is. Eind van de dag moet hij weer terug zijn dus dat wordt niets om met de BasBuster te gaan. Dus als John aankomt hebben we nog drie uurtjes om te vissen dus stel ik voor om vanaf de kant te gaan vissen.

Als  we aankomen op de “Punt” zitten de wijze mannen op het bankje zonder hengels. Die zien er geen heil in. De laatste dagen zijn hopeloos en komt bij dat het extreem laag water is en hartstikke helder. Je ziet drie meter onder water de stenen liggen. Maar daardoor laten we onze middag niet verzieken en tegen beter weten beginnen we. Ik heb natuurlijk een troef in huis. Hoe rottig het er ook uitziet Ome John vangt altijd wel wat dus aan de slag ermee.

We kunnen natuurlijk kort zijn. Volgens de Wijzen, Jan Willem en Co die hier elke dag vissen weer of geen weer konden ons vertellen dat Leo twee losse had een paar uurtjes geleden met de Belly Boat en die heeft het hele talud meerdere malen afgevist. En dat terwijl er weer scholen aasvisjes langskomen van 10-12 cm. Dat is lang geleden dat ik die hier heb gezien. Onbegrijpelijk dus dat er geen roofvis zit. Zit er wel natuurlijk maar we kunnen ze niet activeren op onze sjets. Maar wij hebben nog genoeg aan elkaar te vertellen. Maandag de trouwdag in het stadhuis van Amsterdam waar ik natuurlijk de fotografie voor mijn rekening neem en de verhuizing naar Engeland. Genoeg gesprekstof voor vrienden onder elkaar natuurlijk. We hebben het in ieder geval goed naar onze zin in het zonnetje. Tis 24 graden volgens Radio Rijnmond en windstil.

En warempel pakt dan JohnieBoy een dikke baars door een halve meter van de bodem het talud onze kant af te vissen op een metertje of vier. Een niet te missen dreun en dat is te zien ook. De sjet van 16cm dus niet de kleinste is in zijn geheel agressief genomen. We knippen de dreg los en hopen dat de vis het redt. Onze Guus is geheel in z’n nopjes natuurlijk maar we stoppen ermee en gaan lekker in de tuin zitten. We genieten nog van de laatste zonnestralen en wachten op de aanstaande bruid. Natuurlijk wel na eerst een frietje met saté te hebben gesmikkeld.