Waldi heeft dinsdag 27 oktober 2009 een vrije dag gekregen van zijn baas om te gaan vissen. Dat zou hij wel hebben verdiend maar voordat we te water gaan moet hij eerst nog heel wat telefoon gesprekken voeren tijdens de boot klaar maken. Kwam goed uit, ik de broodjes smeren en de BassMeister de boot gereed maken. De elektromotor is stuk, een lekke ring in het staartstuk dus die moet worden gerepareerd en we zouden ons gewoon laten driften kijken waar we uitkomen. En dat we spijt zullen we krijgen zo zonder elektromotor dat wisten we al van te voren. Zo’n spijt dat Waldi er gelijk ‘s avonds eentje zou bestellen en de helft mee dokt voor een nieuwe. Maar dat voor later.

We komen om 11.00 uur op ons stekkie aan en de wind valt reuze mee. We laten ons sjetje zwemmen en eigenlijk allebei hebben we gelijk een aanbeet maar ook allebei missen we. We zien beide glinsterende oogjes aan de andere kant van de boot. Het zou toch niet en jawel hoor. Zodra we over de rand van 12 mtr. komen is het raak. Bij mij dan, en dan langzaam omhoog en vooral niet te snel i.v.m. de waterdruk. Vandaar de vele losser heel even geen druk, kontakt en je bent em kwijt. Zelfs als Waldi er als eerste over de stek heen komt krijg ik de ram.

Onbegrijpelijk soms met vadertje glasoog. Daarom kan het ook zo zijn dat je met meerdere boten zit te vissen en er maar één boot goed vangt. Het is de kleur, vorm van de staart en natuurlijk en veel belangrijker de beweging die je maakt. En hoe je die beweging dan ook uitleg aan je maatje, hij kan het zien blijft dit fenomeen onbegrijpelijk. De “Zander” blijft een mysterieuze vis.

Heb er een donkerpaarse sjet bijna zwart met een blauw glimmertje aan dus gelijk goed gegokt. Waldi krijgt op zijn voorkeur en eigenlijk de mijne ook (Fox) maar we beginnen te vissen natuurlijk niet met beide niet dezelfde kleur. Totdat je weet welke je moet hebben zodra er aanbeten komen. Heb er al twee in het mandje met de nodige losers als Waldi er ook zo’n paarse Salt Shaker rakker (www.lunkercity.com of gewoon bij Mario) aan doet en of het komt door die grote staart….

En nu krijg Waldi ook de nodige aanbeten en hebben we zelfs af en toe beide tegelijkertijd vis. Dat is lang geleden. Er moet wel een hele grote school vissen liggen. Maar alleen op de rand van 12mtr. en de wind staat er pal op dus de aanbeten zijn er dan op een vierkante meter. 

Gelukkig hebben we boeien uitgegooid waartussen we moeten zitten. We hebben in ons boekje nergens een stek staan waar een rand op deze diepte met de wind in de goede richting dus gaan we maar ankeren en diogonalen. Want steeds motor starten en terugvaren gaat een hoop tijd zitten voor één meter vissen.

Maar hoe we het ook doen. Vanaf 12 tot 20 meter diepte die we nu bestrijken met gooien, we krijgen geen tik meer. Zo goed als het eerste uur was zo slecht is het nu. Dit was het dus ook niet en na een uurtje gooien gaan we weer driften maar ze doen het niet meer. We gaan verkassen. De wind is een beetje gedraaid en we laten ons afzakken langs het natuurgebied aan de Hellevoetse kant van het Haringvliet zoekende naar vis en plotseling nu op 9 meter hebben we beide weer een kromme hengel. 

We hebben ze weer gevonden en het gaat plotseling weer fantastisch. Als we nu toch een elektromotor gehad hadden en echt boven de rand konden blijven dan zou het werelds zijn geweest. Of het nu kwam of de wind iets is gedraaid maar we vingen ze weer nu tussen de 9 en 10 meter om dan plotseling weer te stoppen na een uurtje. Echt, daarna geen tik meer krijgen. We gaan richting de helling en komen langs de plek eerder die dag. Proberen het nog even maar nu op 12 meter en we vangen weer af en toe een snoekbaars en over de gehele dag allemaal volle ronde vissen rond de 60cm. Er zit geen dreumes bij en dat is het Haringvliet op zijn best. Het is inmiddels na 17.00 uur en we vinden het wel best zo. Het is plotseling windstil en of het daardoor komt is de vis ook weer vertrokken. Heel af en toe nog een aanbeet maar de dag kan bij ons niet meer stuk. En zeker als er twee stekkenpezers zien aankomen. Één ervan is een volgens Waldi best een aardige Belg en heeft nog niets gevangen. We hebben em al die tijd zien vissen aan de Stellendamse kant van het Haringvliet. Zijn ogen rollen uit de kassen als hij hoort wat we hebben gevangen terwijl we er weer eentje met een grote boog terug gooien zodat hij direct weer naar het diepe gaat. Hij heeft de mooiste spullen aan board (Lund) maar kennis van omgeving is minstens net zo belangrijk. En dat vandaag zonder elektromotor. Bizar.

Gisterenmiddag maandag 10 augustus 2009 nog even met Waldi bij Middelharnis erin gegaan eigenlijk tegen beter weten in. Ik wilde het slepend met aasvisjes proberen i.p.v. zeebliek dus ook en kort vast hengeltje meegenomen. We zitten al lullend, stoere mannenpraat natuurlijk op de N57 als we er achter komen dat we eerst nog langs Mario wilden gaan om maden te kopen. Dan moet onze lunch er maar aan geloven dus op de helling bij Middelharnis eerst maar naar de plaatselijke vis ”kennis”. Er hangen daar foto’s zat binnen en laat dat nu net het frietkot zijn. Eerst een frietje mét en berepoot dito naar binnen gewerkt en moet zeggen dat de patat perfect was en voor het eerst een berepoot op dat de ui niet verbrand zwart was en dat maak ik nog wel eens anders mee. We moesten ze zoeken op 16 meter!!! volgens de insiders maar die dachten zeker dat we Belgen of Duitsers waren???##@!!

Dan kon de Linder de helling af en eerst aasvisjes vangen in de haven en dat viel nog niet mee met brood. In de haven krioelde het ervan maar ons deegie lieten ze links liggen. Eerst maar eens flink voeren met kleine balletjes en eindelijk werd het aas zo nu en dan genomen. Je kon het goed zien.

Een wat grotere voorntje (±14cm) sabbelde en tijdje nam het aas, ik sla mis en het broodballetje zie ik onder water naar beneden dwarrelen en werd gelijk opgepakt door dat zelfde voorntje. Ik gooi direct nieuw aas erbij en het keert zich om en pakt gelijk gretig het broodballetje. Ze waren dit nog niet gewent. We misten de maden dus het duurde wel even voordat we het ruime sop op konden maar het was lekker weer en goed vertoeven onder de vakantiegasten daar in de haven.

Allereerst gingen we richting Spui en toen we aankwamen begon het net te stromen. Perfect dachten we en we begonnen de ene drift na de andere met sjets, blinkers, pluggen, vliegen, werpend, slepend, vertikalen, drijvend maar het leverde geen enkele aanbeet op. Na een uurtje voor op de hotspot geankerd en ons aflaten drijven ter hoogte van een onder water liggende dam. Normaal de beste stek van het Spui maar na een uurtje niets, nada, noppes. Onbegrijpelijk maar dit is elk jaar weer hetzelfde. Er is aasvis genoeg te vinden voor de rovers. Het was lekker weer en met in je achterhoofd dat je ook kozijnen thuis had kunnen schilderen is dit op het water zo gek nog niet. En je heb nog eens ergens anders tijd voor ook. Ik breek m’n pootje af van mijn bril en m’n vismaatje lijmt die wel even. Daar zou je anders geen tijd voor hebben. Puntje bij paaltje is dat ik nog steeds een bril uit twee delen heb en de scharnieren muurvast zitten. Alle vis onderdelen zaten vast aan mijn viskist inclusief de tube lijm. Ach kan je ook niets verliezen. Goed spul die sneldrogende lijm. Maar we kwamen voor vis dus dan maar weer trollen langs de randen proberen voor Oudendijk een baars te bemachtigen. En dan eindelijk weer boven op de platen een aanbeet en komt de eerste snoekbaars boven zeilen. Ver van de boot zeker 60 meter. Hij is niet groot, tegen de 60 cm de gemiddelde grootte op het Haringvliet maar we hebben vis. Maar net gehaakt met één tandje in het boven lipje en als hij ook in het landingsnet beland en de spanning is van de lijn af valt hij (de plug) er dan ook spontaan uit. Voor de foto even terug gehangen en zo zat hij dan ook heel lichtjes gehaakt weliswaar aan de bovenlip.

We trollen een tijdje door over de banken heen en langs de uitgeslepen geulen. Langs die randen gooien we nog even maar het mag niet baten. We gaan weer richting Middelharnis en midden op het Haringvliet daar waar het weer naar twee meter loopt proberen we het nog even slepend met dood aas en warempel al snel vang ik toch weer een visje. Krijg continue aanbeten maar zo licht, ze laten meteen weer los een toegetakeld visje achter latent of een lege haak omdat ik misslaat.

Ik heb er geen dreg aan en vis met een enkele haak maar na een uurtje missen gaan we naar de haven. We zien een bui aankomen over het Haringvliet en er was onweer opgegeven en dan wil je niet midden op het Haringvliet zitten in je zomerkleding onbeschut in de Linder. We vissen nog even voor de haven van 20 naar 4 meter. Er is daar een geweldig talud en zowaar pakken we nog een ondermaats baarsje. Het was weer niet best vandaag. Jammer hoor dat de blokkendam is verdwenen want andere jaren waren dit de dagen dat we daar op de zeebaars gingen. Windstil, variabel tot 2, zonnetje en lekker warm dan was het er fantastisch vissen tot ver in september toe. Nu moeten we deze tijd uitzitten. Zal blij zijn als m’n nieuwe bootje (bassbuster) klaar is. Vorige week zou de motor binnenkomen en nu maar hopen dat hij deze week klaar komt. Kunnen we misschien toch nog een staartje zeebaarzen meepakken voor de Neeltje Jans, Haamstede of Rockanje. Zie daar echt naar uit.

Was dus een uurtje of 13.00 uur toen we de volgende dag donderdag 6 augustus 2009 weer op het Haringvliet waren. Waldie moest ‘s morgens toch nog wat doen en wij waren eigenlijk nog steeds uit het lood geslagen van de zeperd gisteren dus het vertrouwen was ver te zoeken. We visten allen met een andere techniek.

Waldie natuurlijk op de door hem zo gekenmerkte manier van vissen en door ons (Busterclan) gedoopt als “de Waldi manier”. Het werpen als op de punt maar aan board gedoopt diogonalen als aan het uiteinde van het Voornse Kanaal vanaf de kant en daardoor grote stukken afvissen rondom de boot. Heel effectief als ze slecht te vinden zijn en dat pakte nu ook weer goed uit. Martin heeft zijn eigen manier en het meer toegelegd op het slepen van de sjet met soms een combinatie met zeebliek en kunstaas tesamen en ik doe het dus graag vertikalend. Maar nu met zeebliekjes in plaats met de sjet. Het drakovitch systeem. Ben van plan daar heel de dag mee te experimenteren zeker nu het zo taai gaat de laatste dagen wil ik er van alles mee uitproberen. De kanten langs de oever tegen de stenen aan zit vol met aasvis en dan voorral in de wierbedden. Kilometers lang zeker 3 meter breed. Geen wonder dat het moeilijk vissen is. Er is aas genoeg voor de snoekbaars en ze zien er dan ook dik en rond uit als je er eentje kan vangen dan natuurlijk.

En dan eindelijk de verlossing. Een trilling door de boot na de deceptie van gisteren. De eerste aanbeet is daar. Waldi staat een snoekbaars te drillen en moet em van ver halen (diogonalen). Boven vanaf de plaat vanaf 5 meter naar de rand toe naar 10. Als je er met de boot overheen drift verjaag je ze mischien en is dit warschijnlijk de goede manier. Zelfs met de elektromotor waarschijnlijk teveel rumoer zodoende is dit dus de manier en denken dat we het ei van Columbus hebben gevonden.

Maar na een uurtje te hebben rondgedobberd gaan we verkassen en vertrekken naar de overkant richting Stellendam. Daar heb je ook van die mooie grote zandplaten en dan echt grote op 5 tot 7 met diepe geulen tot 12 meter toe er dwars doorheen. Er zijn van die dagen dan kunnen dan op een vierkante meter liggen terwijl het in de wijde omgeving even diep is. Wat ze daar dan zoeken, wist ik het maar. Voordat je ze dan vindt moet je heel wat meters afdriften.

We zijn dus al en uurtje ofzo bezig en hebben er al een kilometertje op zitten denk ik als er beweging voor in de boot komt. Martin, net een sigaartje aangestoken komt overeind met een hengel die hoepeltje rond staat en ik achterin denk in eerste instantie dat hij vast zit. Wil al de elektromotor in voorruit zetten als ik de top langzaam zie bewegen op en neer in een gestaag tempo. Ja dan weet ik genoeg natuurlijk

Dat voorspel meestal heel veel goeds. Eerst niet van de bodem te krijgen en dan langzaam bonkend enkele meters komen. En dan is het maar goed dat de slip goed staat afgesteld want hij neemt net zoveel lijn als dat Martin even later weer kan indraaien. Maar onder coachen van Waldi wordt het een perfecte dril. Alles wordt gevraagd van z’n nieuwe vertikaal stok en als je strandvissen gewend ben is dit heeeel wat anders. Af en toe gaat de top mee onder water om daar na weer recht omhoog te komen als er lijn ingenomen kan worden. Fantastisch gevecht speelt zich af en de wereld is plotseling heel klein geworden. Zo klein als me z’n 4eren eigenlijk op 6 vierkante meter. Zo blij als kleine kinderen op eerst kerstochtend bij de kerstboom. Onvergetelijk en dat zal nog wel even na ebben als een film die we alle drie nog een paar dagen voor de ogen zien voorbij komen.

Wat valt er nog te zeggen als je deze plaatjes ziet voorbijkomen.

Heerlijk, en Martin haalt zijn eerste respectabele vis boven water na een worsteling van een klein kwartiertje en wordt vakkundig geschept door Waldi. De dag, nee heel de week.. het was niet te overtreffen. High5 en de yell over het water. Het kon niet meer stuk. Verder vissen is eigenlijk overbodig na zo’n exemplaar. Alles wat je nog vangt hoelang de dril ook duurt valt tegen. Zo vol zijn we ervan.

Waldi vangt nog een dreumes en, tja dan is een schepnet niet nodig die natuurlijk je vismaatje voor het leven voor je uitsteekt. Waldi heeft genoeg shads en materiaal uit Amerika meegenomen. Die moest voor zijn werk naar Houston. Tuurlijk daar een Pro shop bezocht. Volgende keer gaat ik mee. Kost me alleen de vlucht. Hij heeft altijd een tweepersoonskamer en een auto tot beschikking. Ik breng em ’s morgens naar het werk en kan heel de dag daar vissen Goud natuurlijk. Dan haal ik em op en vertel em allemaal sterke verhalen. Maar nu kan ik het wel verklappen met het opnieuw opbouwen van de site. De oude wordt niet meer ondersteunt. Das lekker maar wel leuk al die oude meuk weer voorbij zien te komen. Door Orkaan Corina is dat allemaal niet door gegaan. Okay… En even later heeft mijn experiment van de dag ook nog een succesje en natuurlijk ga ik ook nog even op de foto maar dan gaan we Waldi naar de loswal brengen want die heeft om 15.30 uur afgesproken met z’n meissie om te zonnen op het strand.

We bellen Joop die toevallig bij mij in de tuin zit bij Henny of hij nog wil opstappen voor een paar uurtjes en we gaan het nog proberen voor het strandje “de Ouden” maar we krijgen er alle drie geen enkel tikkie meer. De fut is er uit en dan voorral boven water. Inmiddels 18.00 uur en we gaan er uit. Er is van kippenfile schnitzels gemaakt met zelfgemaakte patat doorgebeld en wij hebben nu best wel trek gekregen. Na die uitgebreide gebakken omelet met van alles erop en eraan van mijn zusje van vanmorgen dacht ik twee dagen geen honger (trek natuurlijk) meer te hebben voor een dag of twee maar nu na zo’n mooie dag op het water lustte ik toch wel weer wat.

Het was niet best vandaag qua aanbeten maar met allemaal vis mag je niet klagen zeker met gisteren in het achterhoofd. En Martin is natuurlijk niet meer te houden. Die is even van een andere planeet. Het was weer een fijne dag op het water. We gaan naar huis het aanrecht een beetje ontlasten en er ruimte maken anders heeft morgen mijn zusje het niet naar de zin omdat want die wil natuurlijk weer iets nieuws uit proberen op culinair gebied…

Jaja het moet niet gekker worden. We krijgen concurrentie. Het is toch al zo druk op het water. Maar dat voor later. Dinsdag zoals jullie gezien hebben op de Oosterschelde geweest met Floris en we kunnen nu niet zeggen dat we ons het snot voor de ogen hebben gevist. Dit geld niet voor Joop want als daar geen druppel aan zijn neus zit issie ziek. We wilden naar de Merwede gaan op donderdag 23 juli 2009 zodra Floris zich kon losrukken uit zijn werk. Ik was al vroeg, voor mijn doen dan 7.00 uur wakker wat naar de radio luisteren en om een uurtje of 8 zocht ik vast m’n spulletjes bij elkaar. Koffie gezet en om 9.00 uur eens kijken hoe het in Waddinxveen is of de tomaten van vandaag al gekist zijn. Floris is er ook al helemaal klaar voor. Kan nog gekker, hij staat al in Middelharnis bij de helling. De vis koorts had hem dus ook al vroeg zijn mandje uit gekregen en was ook niet meer te houden. Hij dacht die Freek hoef ik niet voor 8.00 uur te bellen daar heeft hij normaal gelijk in dus rijdt ik maar vast naar de waterkant. Nu kreeg ik natuurlijk haast.

Vlug een paar eieren gebakken met spek bakken want van gevulde koeken met chips kan ik niet overeind blijven. Dan zit natuurlijk alles tegen. De geldwagen staat voor de ingang die ik samen met mijn buurman ING-Bank deel dus even geduld om de pinautomaat te vullen. Ben net de straat uit realiseer ik dat m’n kamera nog in de garage staat. Ben toch al aan de late kant dus snel terug en dan zit ik natuurlijk onderweg tussen de vakantiegasten, tractors waar komen die uitgerekend vandaag allemaal vandaan. Al met al bereik ik dus toch ook Middelharnis waar Floris me belt terwijl ik de rotonde rondgaat en hij naar de haven terugvaart en ik op de steiger wacht alvast een broodje ei met spek nuttigt in….. de regen. Het weer was dachten we uitstekend weer. Zo nu en dan een bui, soms best hard en volgende moment een zonnetje. Watertemperatuur 22 graden en een trui was eigenlijk te warm. Floris was overwegend aan het vliegvissen geweest maar 1 aanbeet gehad. Wij eerst het Haringvliet voor Middelharnis afgevist maar geen enkele aanbeet. Gaan we naar het Hoornse Hoofd of naar de Oude Maas. Wordt dus het laatste, kunnen we ook proberen een roofblei te vangen op het Spui.

Floris met de vlieg en ik met een popper. We laten ons afdrijven met de stroom mee en het water is zo helder dat je de randen onder water goed kan zien. We zien soms vis, paar windes in groepjes en af en toe een beste roofblei maar er is weinig interesse voor ons kunstaas  en met de stroom die best wel hard gaat moet je snel reageren want je bent er zo voorbij. En dan plots een kreet achter in de boot en Floris staat met en ronde lat in zijn hand als een waanzinnige zijn gestripte lijn binnen te halen zodat het nergens achter kan blijven hangen op een cruciaal moment. En af en toe moet hij toch lijn geven als hij natuurlijk niet wil dat het opbergen in de toekomst van zijn dure vliegvishengel in een kortere foedraal kan. Maar na een paar mooie runs en dito kreten van geluk of is dat van ultieme extase komt de vis een prachtige winde naar boven. Zijn kop iets boven water dan nog een enkele uitval naar de diepte die netjes wordt gepareerd en de hengel nog 1, 2 keer tot in het handvat doorbuigt en dan is het gedaan.

En dan wordt de vis geland en dat is een hele mooie. We waren van die akelige nul af en een zucht gaat door de boot. We zijn nu toch al even bezig en dan is de eerste vis altijd een verademing. Gelukkig we kunnen het nog. We drijven werpend nog een uurtje door afdrijvende richting Oud Beijerland en zien best nog wel een paar flinke vissen met hier en daar een stofwolk van exemplaren die ons ook zien maar we vangen niets meer.

Dus varen we op volle kracht naar de Oude Maas waar het dan vandaag maar moest gaan gebeuren. We hebben daar wel en paar topstekken en vissen die eerst de beste randen af en op ons eerste hotspot bij de eerste drift krijg ik een ferme tik. De vis staat even stil op de bodem en dan weet je dat je aan de bak kan. Dit doen nu eenmaal de grotere exemplaren. M’n godfather van Spro staat helemaal rond en ik krijg hem met moeite van de bodem. Dat wil ik zo snel mogelijk want wil hem niet verspelen aan de vele obstakels op de bodem. Bonkend komt hij van de bodem vandaan en dan komen de runs. Meters lijn neemt de vis en Floris heeft het ook al gezien en haalt snel zijn hengel binnen. Haalt de boot uit de vaargeul zodat hij eventueel kan scheppen. Tjonge wat en krachten daar onder water. Steeds horen we de slip weer gieren en elke keer kan ik die lijn weer terugnemen. Dan komt hij boven zeilen en dan is een boga grip toch verrekte handig. In een net wil de vis toch altijd nog flink naspartelen en dat zijn bij dit formaat toch flinke klappen in de boot maar met de boga grip ligt of beter gezegd hangt hij, wel altijd ondersteunen volledig stil.

Natuurlijk met de kieuwgreep gaat dat ook maar met het kunstaas nog in z’n bek is het toch uitkijken welke kant je pakt. Als de vis met zijn kop begint te slaan en de haak zit daardoor in de hand dat is niet fijn kan ik je mededelen. En met die boga grip gaat dat fantastisch. Hij staat dus op m’n sinterklaaslijstje. We vangen nog en enkele ondermaatse. En gaan dan naar de volgende stek. Het is niet best en op normale hotspots, daar waar we met deze stroming altijd vis vangen is het droevig gesteld. Het water ziet ook bruin maar dat is het wel eens vaker. Denk niet dat dat de oorzaak is. Wel raak ik aardig door m’n voorraad kunstaas heen. Wat zit ik vandaag vaak vast. We verkassen naar de overkant tegen het talud aan bij Albrandswaard en daar krijgen we weer de nodige aanbeten. Ik zit weer voor de zoveelste keer te knopen als Floris achter elkaar aanbeten mist en enkele dreumesen vangt op de vlieg.

Hij verspeelt ook en hele mooie. Gaat ook enkele malen bonkend door de slip heen. Fantastisch maar…. los. Ik vindt dat hij te kleine dreggen gebruikt dus dat is de discussie voor vandaag aan boord. En natuurlijk de broodjes ei met spek. Of die van Waldi nu lekkerder zijn of deze daar zijn we nu nog niet over eens. We doen nog een drift over deze kant heen manoeuvrerend langs enkele kantvissers die volgens mij veel te ver uit de kant vissen in de vaargeul met van die lange poken die op het strand niet misstaan of ze moeten op de paling zitten natuurlijk vangen wij nog een enkele ondermaatse. We houden het voor gezien hier. Nog even naar de eerste stek waar we allebei een grote vis verspelen en ik vanaf dan geen kleine dreggen meer ga gebruiken. Een dreg is volgens mij niet snel te klein want heb je die muilen wel eens bekeken van die snoekbaarzen. Ook die van vanmorgen had het kunstaas achter in de bek maar was gehaakt aan de dreg. Gebeurt me wel eens hoor dat ik een flinke snoekbaars naar boven trek en is z’n kop boven water dan spuugt hij de em uit. Houd hij uit agressie gewoon het plastic overdwars vast tot boven aan toe. Maar ik had al zoveel verspeeld dat ik de goede kleur niet meer had en even op de laatste driften een sjetje van Floris eraan had en gelijk de doorslag gaf vanwege het aantal missers. Voor beide geloof ik, van af nu met deze aanbeten dregmaatje 4.

Dan zien we plotseling een hert of ree oversteken. Sta je toch even te kijken. Tussen de duwbakken en allerlei andere schepen door. En daar stroomt het toch hard hoor en rechtdoor zwom die de rivier over. Denk niet dat ik dat hem nadoet. Een fantastisch gezicht was dat.

Dan varen we het Spui af met 50km naar het Haringvliet waar we toch nog even een plug leren zwemmen bij Oudendijk maar het was afgelopen dus steken we over naar Middelharnis. Waar in de haven weer volop jonge visjes te zien zijn. Net een groot aquarium. Het water is zo helder dat je tot aan de bodem kunt zien tussen de waterplanten en palen. Probeer dan maar eens de snoekbaars te verleiden met je kunstvisje tot een aanbeet. Er is genoeg te eten voor ze. We denken zelfs even een klein snoekje te zien staan. Prachtig is de natuur.