Deze week 14 augustus 2010 staan John en Jolanda met zoonlief Lars weer op de Camping ‘t Weergors van Frans Riedijk en natuurlijk gaan we dan een middagje vissen op het Haringvliet. We wilden het proberen voor Middelharnis en op het Spui of we vadertje glasoog konden verleiden tot een aanbeet.

Het was schitterend weer en de meeste tijd zaten we in een t-shirtje te zonnen. Want daar kwam het wel een beetje op neer. Zodra we op onze stek aankwamen en de sjetjes nat maakten kwam er een dikke vette Lund naast ons liggen met 150PK. Wist niet dat er zulke grote Lund’s waren vol met stickers van snoekbaarzen en leveranciers. En daarom doe ik dus niet mee aan die snoekbaarswedstrijden. Ze lagen direct in het aankomende spoor van mijn drift, dus kon de boot niet met de wind langs het talud manoeuvreren. Heel vervelend dus en dan toch maar vriendelijk lachen naar de stumpers. Het mooiste materiaal wat je maar kan bedenken aan boord en dan toch stekken pezen. En warempel, nadat er is uitgelegd aan Lars hoe het één en ander werkt met dat vertikalen, laat ik mijn zwarte Bleu Fox zakken en krijg er direct een dreun op die eigenlijk niet is te missen. Hij komt een metertje mee en los. Sjips…, gelukkig wordt dit niet gezien in de andere boot en we gaan vrolijk verder om eigenlijk een metertje langs het talud verder weer een misser te moeten incasseren. Balen natuurlijk je kent dat wel even een tik en dan een ronde stok, even lijn nemend om daarna slap te vallen.

Dat wordt een prima middagje denk je dan. De kapitale Lund houdt het voor gezien en verkast en wij denken dit wordt kasie, maar niets is minder waar. We krijgen geen tikkie meer. Dus wij vertrekkken na dik een uur, nadat we alles hebben uitgekamd van 23 naar 4 meter, nadat 12 tot 6 niets opleverde ook richting het Spui en als we de plaat over gaan, midden op het Haringvliet waar het nog geen twee meter diep is, wil ik toch proberen of trollen meer oplevert, dus volgen we op ons gemakje de rand van 2 naar 8 meter richting Spui, of we mischien een baarsje kunnen verschalken. Zo hebben we een plug lopen op 2, op 4 en 5 meter water. En dan slaat de hengel bijna uit de handen van de dreun erop. Motor in z’n vrij en Lars staat als en volleerd roofvis specialist een dikke zestiger te drillen.

Die hoef je dus het een en ander maar één keer uit te leggen en hij laat netjes de slip het werk doen onder begeleiding, want het voelt natuurlijk alsof je zelf de hengel in handen hebt. Lijn nemen als het kan en lijn geven met de slip om die runs op te vangen op dit ondiepe gedeelte van het Haringvliet. Hier laat de snoekbaars zich van zijn beste kant zien, door meerdere malen dwars door de slip uit te halen en enkele meters lijn te nemen op een bonkende kromme Godfather. Het is fantastisch de jeugd leren hoe het één en ander werkt en hij was al verslaafd aan het spelletje, maar vanavond zal het zeker onrustig slapen voor hem zijn.

En na een fantastische dril dirigeert hij de vis naar het landingsnet die John al klaar heeft en de high five klinkt over het water.

En een heel gelukkig bekkie in de boot. Prachtig gezicht natuurlijk en uiteraard wordt dat vereeuwigd, dat kan natuurlijk niet anders met twee fotografen aan boord.

We trollen nog wat verder, maar op een paar ondermaatse baarsjes het vermelden niet waard krijg ik een dreun tot diep in m’n schouder te verwerken en gelijk loopt de spoel leeg. Zet er wat meer druk op en de vis ligt vast op de bodem en dan een droge knap klinkt er over het Haringvliet. M’n 6 ponds lijntje is dus aan vernieuwing toe en knapt af op een zwak punt. Misschien een dikke snoek? We zullen het nooit weten. De grootste vissen worden altijd verpeelt. Moet nu dus weer hoognodig naar Mario om m’n verzameling Cultiva’tje aan te vullen, zie ik. We varen nu maar gelijk door naar het Spui en daar kunnen we kort over zijn.

Ze waren er niet. De roofblei, baars winde of snoekbaars zagen het daar niet zitten en driftend of trollend kreeg niemand een tik. Voor Lars maakte het niet uit. Die was een demensie, verder want nog na genietend van zijn kapitale vangst van zo even, vergat hij meerdere malen zelfs zijn plug te laten zakken tijdens het trollen na het opvaren om weer over de stek heen te driften. Mooi is dat, maar die vergeet dit van vandaag natuurlijk nooit meer en wilt met wat hij heeft geleerd vandaag met zijn eigen boot dit alles nog eens dunnetjes overdoen en de plassen onveilig maken rondom Nijkerk.

Na de ondiepe stukken aan de overkant nog te hebben geprobeerd houden we het hier voor gezien en gaan terug richting Middelharnis om het onder weg nog even te proberen op de ondiepten midden op het Haringvliet, waar we tot nu toe de meeste aanbeten hebben geregistreerd.

Maar trollend of vertikalend, we kunnen de vissen niets meer wijs maken. Het was natuurlijk weer een fantastische dag met zijn drieën op het water en hebben genoten. Het weer was meer dan uitstekend en dan zijn de vangsten meestal wat minder, maar wie maalt daar om. Heerlijk was het.

Er wordt gebeld of we het laat gaan maken en we vinden het eigenlijk best zo. Het was een heerlijke dag op het water en we krijgen trek. En nu we het er over hebben die paar sandwiches met gebraden kip en kalkoen met kerry lijken wel van vorige eeuw.

We zijn uitgehongerd en John kennende gaat hij de snackbar plunderen. Die kan je wel om zo’n boodschap op pad sturen, dus zet ik hem daar af en stal ik de boot en zet de accu weer onder lading, ruim de hengels op etc. je kent dat wel. En wanneer ik dan de woonkamer binnenkomt, vinden we allemaal de patat niet zo bie. Vind je dat gek, want na een broodje hamburger speciaal, bamihap met maggi en oelek, loempia, kroketje, saté, kaassoufflé en een delletje speciaal na, hoefde ik ook niet zoveel patat meer. Daar zijn morgen de vogels blij mee en met die zak kon je ze drie dagen voeren denk ik. We waren alle vijf zwanger en lagen uitgeteld op de bank. Lars gefeliciteerd met je eerste snoekbaars. Dus snoekbaarzen op de Nijkerkseplassen, wees alert. Zeg dus niet dat ik jullie niet van te voren heb gewaarschuwd.

Ik spreek Wim van Amen de voorzitter van de visvereniging “Het Voornse Kanaal” ‘s avonds na het bootvissen met de Sirius want die wil een onderwatercamera kopen voor gebruik tijdens het duiken. Hoor dan dat er zondag 27 juni 2010 weer een onderlinge viswedstrijd is tussen de drie verenigingen van onze regio namelijk; de Watergeus uit Brielle, Ons genoegen uit Spijkenisse en Het Voornse Kanaal dus uit Hellevoetsluis.

Maar het regende afzeggingen om allerlei onduidelijke redenen als er wordt toch niets gevangen want de wind staat verkeerd en natuurlijk is het duidelijk dat de laatste weken je in de Bernisse waar de game plaats zou vinden er geen schub wordt gevangen, ziek, misselijk en in verwachting, m’n schoonmoeder is onwel, ik zou dan zeker gaan maar toch, heb een zere teen, al mijn haken zijn krom, je verzint het maar.

Er wordt in koppels gevist en dat wil zeggen dat je met z’n tweeën op één nummer vist en Marcel Voogt “de crack” op de vaste hengel van Zuid Holland en ver daar buiten zou met zijn broer gaan maar die had een andere verplichting. Dus heb me aangemeld om samen met Marcel een Koppel te vormen. Zijn we met Luuk de Drent en Han Steenbeek, Wim van Amen en Cor Dekker, Kees de Boer en Joop Vlasblom en dan Marcel Voogt en ik die onze vereniging vertegenwoordigen. En dat met een vereniging van bijna drieduizend leden. Waar toch een zomer en een winter competitie is. We moeten tegen een overmacht aan koppels de eer zien hoog te houden. Ik moet alles bij elkaar zoeken want het is sinds ik verticaal vissen vanuit m’n bootje verslaafd aan ben niet meer uit de foedraal geweest dus m’n feederhengel, vaste stok, boulenaise- en match hengel opgezocht. Kanis en plateu, leef- en schepnet. Beter gezegd een landingsnet met 4 meter steel zogenaamd pannetje want de vis moet zo snel mogelijk geland in je netje zitten des te sneller je weer vist. Alle tijd die je niet op je voer ligt met je aas kan je geen vis vangen. Nu maakte dat vandaag niet zoveel uit want de dobbers hebben wij niet zien bewegen vandaag. Maar dat voor later.

Zondag ochtend weer na lange tijd om 18.00 uur koffie zetten, eieren met spek bakken en de koelbox vullen en dat zou nodig zijn met die hitte en geen wind. Dat alles ben ik dus niet meer gewend en ben dus te laat voor het loten maar dat heeft Marcel voortreffelijk gedaan. Hij had nummer 9 geloot maar stond eerst bij 6. Tis maar hoe je het lees en nadat hij dan bij 9 arriveert zit hij op stek “bij het boompje” en dat moeten we dus heel de dag aanhoren van publiek en vissende colega’s. Iedereen komt ff kijken. Het is de topstek van de Bernisse dus wij zijn er helemaal klaar voor.

We hebben er zin in en de anderhalf uur voorbereidingstijd die hebben wij niet nodig en staan ruimschoots voor tijd klaar in de startblokken uitgepeild en al. Heb meelij met die gasten aan de overkant want die moeten met al hun spullen eerst een vierdaagse lopen voordat er een plateau geplaatst kan worden. En als dan om half negen de toeter gaat beginnen wij met de vaste hengel op 13 meter voorzichtig te voeren met een voercup zodat en dat is strategie de voerplek zo klein mogelijk wordt om voedselnijd te creëren. Maar na afloop van de wedstrijd zien we wat er gebeurt. We draaien de voer emmer om en het voer ligt net onder water als er een koppeltje eenden in begint te eten en binnen no time er één grote voerwolk ontstaat. Dat gebeurt dus ook als er een koppeltje brasems op je voerplek arriveert laat staan en schooltje van die stofzuigers. Heeft dus helemaal geen zin.

Misschien op de voorns ‘s winters met hennep maar bij brasems geloof ik daar niet meer in. Zo zie je maar dat als je de vis eens een keertje niet aan het azen kan krijgen je toch weer wat kan leren omdat je voeremmer omdraait voor de eenden en zwanen. Marcel begint uiteraard met de vaste stok, daar is hij geducht tegenstander in dat weet en ieder in Zuid Holland en omstreken en ik met de feeder op een 60 meter. En de eerste worpen zijn steeds de haken schoon zonder dat ik iets heb gezien. Ik denk kleine vis bij het afdalen of te klein voor registratie op die afstand. Ik ben begonnen met twee casters en een made en soms is de made plat of half leeg. Neem en nog kleiner haakje en dan gebeurt er helemaal niets meer.

Bij Marcel is het niet veel beter en hij stapt ook over op de feeder vooral omdat de buren rechts vlak na elkaar twee platten (brasems) vangen. Daar zou het ook bij blijven. Onze linkerburen vangen een voorntje van 10 cm en een bliek. Marcel pakt ook een bliek op de feeder en ik begin een beetje wanhopige te worden na wormen, mais, caster, made, pallets, combinaties ervan maar krijg geen aanbeten en zie tegen het riet op 10 cm water schooltjes voorntjes zwemmen tussen het speltaas van ongeveer 10cm.

Pak m’n boulenaise (werphengel van 9 meter) en ga daar vissen met één made an een piepklein haakje en kan zo met behulp van Marcel, het is immers en koppelwedstrijd een zwikje voorntjes vangen  maar die brengen natuurlijk geen gewicht in de schaal en daar wordt op gevist. Gewicht en vandaag zouden wij graag op lengte vissen. Mijn leefnet zit vol met gaatjes en daar zouden die voorntjes zo weer uit kunnen ontsnappen dus als ik een visje haakt dan draai ik door naar Marcel, die onthaakt de vis en gooit hem in zijn leefnet en beaas opnieuw en ik zwiep weer die 8 meter lijn naar het riet. Zo zijn we beide in beweging en achteraf doen we het nog eens niet zo slecht. Met aantallen doen we aardig mee want niemand kwam op het idée om die voorntjes te gaan vangen. Het merendeel heeft geen vis en met 4 brasems ben je winnaar vandaag. Maar de gezelligheid onder mannen was weer tof. Zijn net ouwe wijven, die vissers en klessebesse als de beste onder elkaar dus dikke pret.

Ik gaat naar huis want John komt op zijn motor uit Nijkerk om nog even te vertikalen in het Haringvliet en daar kunnen we kort over zijn. Net zo slecht als in de Bernisse. Mijn slechtste dag met de boot en dat moest toch een keertje gebeuren. Vier vijf aanbeten, lossers maar geen verzilveringen. We zijn erin gegaan in Middelharnis want ik weet dat bij de helling in Hellevoetsluis niet te doen is met waterscooters, waterski’s, speedboten en wat niet meer er weinig van vissen komt maar in Midelharnis is het ook druk. Stuk minder als voor Stellendam en Hellevoetsluis maar John kan alleen maar in het weekend en probeer ik het toch maar eigenlijk tegen beter weten in. Voor John maakt het allemaal niets uit. Die is er al blij mee op het water te dobberen met z’n maatje. We kennen elkaar al zo’n 30 jaar en dan zijn er weinig geheimen onder elkaar. Kan je ook alles zeggen en wat je kwijt wilt, een mening vragen privé en zakelijk want bedrijfsmatig zit je in dezelfde doelgroep en een eerlijk antwoord krijgen of die je nu zint of niet, al kent of al verwachte je die al wel. Als je buiten je portretten, studio, trouw, bedrijf reportages ook nog alle foto’s maakt voor Formido bouwcentrum dan heb je het druk. En daar heb je een vriend voor dus die uurtjes waren ook zo voorbij. Heerlijk, zonnetje water, een goede frituurkot wat wil je nog meer. Wat vangen misschien…

Woensdag 23 juni 2010 om een uurtje of vijf gaan Joop en Mario weer feederen zoals elk jaar als de wierbedden nog niet in volle bloei staan brasems trekken. Vissen van soms 60 cm en dat geeft sport kan ik je verzekeren.

Ik kon ook mee gaan maar wilde het proberen met de BassMeister en de Linder als vergelijking met statisch vissen en net achter de wierbedden ankeren op 5 meter water zodat ik naar 8 meter toe kan vissen. 

Er ligt daar een plaat waar het 100 meter naar het midden vlak is en de wierbedden staan op 5 meter en vlak daarachter stijl gaat naar ±8 meter en dan dus naar zeker 29 meter gaat. En wereld stekkie om te vertikalen dus op die rand maar dat voor later.

Zolang die wierbedden nog niet in volle bloei staan gaat dat perfect maar als die wierbedden in volle glorie bloeien is het onmogelijk de aangeslagen vissen er doorheen te trekken. Dan is het het domein van de winde en roofblei die jagen op het speltaas tussen de planten.

En daarom wilde ik alvast wat oefenen om daar te ankeren want goed ankeren zodat de boot op zijn plaats blijft, dat valt niet mee. Elke meter heen en weer van je voerplek en je heb gelijk minder of geen aanbeten. Zo zit ik nu te denken om zoals karpervissers een marker te plaatsen van die plastic buizen die je in ekaar kan steken. Maar als zodadelijk de winde er is ben ik er natuurlijk ook weer en zeker met een marker.

Over het vissen kunnen we kort zijn. Vanuit de boot kan je niet zo scherp vissen met de feeder als staand half in het water maar na een paar uurtjes heb je wel een paar stalpoten in het koude water. 

Plus dat je waadpak dicht moet zijn hé Mario, want als je binnen vijf minuten net zoveel water buiten als binnen in je waadpak heb zijn je ballen net krenten na het vissen. Moet Mirabel toch nog aeerst aan de masage. Afijn. Mario blijft een geval apart met de feederhengel, die was niet te houden en denk dat die minstens 50 vissen ving. Hij is er gewoon sneller in en vooral wat gewiekster en ligt veel sneller weer op de voerplek na onthaken van de vis dan wij en dat is klasse. Kennis, vindingrijk, en handigheid is macht.  

Maar wij zijn al tevreden met een paar vissen minder en hebben er net zo veel lol in. Was voor mij weer de eerste keer dit jaar zo ankeren met de Linder en voor Waldi ging een heel nieuwe wereld open

Dike brasems vangen onder je bootje met die lichte stokken. Dat is wel wat anders dan vanaf de kant, als de vis drie vier keer door je slip knalt als je van boven af vist.

Ik had veel te weinig voer bij me. Wat ik had aangemaakt gebruik ik normaal vanaf de kant maar op dit grote water heb je veel meer nodig. Wel of geen voer in de korf maakte heeeel veel uit. Moet wel zeggen dat de stroom er goed in zat. Casters blijft werelds want daarop vingen we ze terwijl de buren de minie boilies favorite waren. Mijn casters kwamen uit de vriezer en de helft ging dus drijven. Dat weet je van te voren maar we hoopten dat er mischien een forelletje op af zou komen zodat we nog konden popperen. Onze favoriete visserij. Maar de brasems kwamen naar het oppervlak en af en toe kookte het water van vinnen en de klappen op het water.

We hebben in ieder geval een heerlijke avond gehad met een hele vracht brasems net uit de kuit want ze waren allemaal flink beschadigd dat je denkt komt dit nog wel goed met die vissen. 

Wat kunnen die eruitzien met al die beschadigingen uit hun liefdesrelaties. En om een uurtje of half tien houden we het voor gezien. Lijkt raar maar na een paar uurtje brasems trekken willen we nog even vertikalen.

Tja, en laten we nog op de valreep een mooie snoekbaars vangen op dezelfde richel maar dan op 15 meter. Een mooie afsluiting dus van een fantastische avond.

We hebben het heerlijk naar de zin gehad en doen het nog eens zachtjes over.

We snakten ernaar, Joop en ik en weer is de wind de spelbreker. Deze week weer loopt de wind overdag naar windkracht 6 dus met de boot is dat niet lekker vissen. We gaan het proberen vandaag 17 juni 2010 vanaf de kant langs het Hartelkanaal of we daar een redelijk formaat kunnen verschalken.

Dus eerst aas vangen, steurkrab dat zijn garnalen van het zoute, langs de wierbedden. We verkijken ons op de tijd want het is om 17.00 uur laag en vertrekken om 11.00 uur na een uitgebreide koffie sessie. Op ons dooie gemakkie de emmers, schepnetten, aquarium 220V zuurstofpompjes, want voorgaande jaren hebben we verschillende op batterijen uitgeprobeerd maar die gaven snel de geest buiten de korte levensduur van batterijen, dus een 12V naar 220 omvormer voor in de auto aangeschaft. Jaja het mocht wat kosten en dat werkt uitstekend. Zo’n aquarium pompje is er voor gemaakt om lang achtereen te (lucht) pompen. De bootaccu mee voor als we vissen en de motor van de auto niet loopt zodoende altijd zuurstof voor de steurkrab (hoeven we niet steeds water te verversen we komen om te vissen nietwaar en niet twee emmertjes dragen enz.) want anders houden die steurkrab het nog geen half uur vol terwijl je ze op deze manier minstens een week in leven kan houden en misschien nog wel langer.

Haken, dobbers hengel een strakke 330 spin van Grauvell met een Spro Passion 740 met een uitstekende slip en goed bestand tegen deze zoute omstandigheden zeker voor zijn prijs (kwaliteiverhouding) opgespoeld met nylon, dik nylon voor ons vertikalers want als je door de wind of stroming met je lijn in de vegetatie komt vast te zitten langs de stenen moet flink kunnen uithalen en zo kunnen zwiepen dat je niet je dobber verspeeld. Wartels, schuiflood, FluorCarbon, gevulde proviandkist en we zijn er klaar voor.

En tussen de honderden krabben sommige wel 30cm groot en kwallen met de mooiste kleuren waden we in het zonnetje met ons schepnet met versterkte rand van tuinslang tussen de stenen en wierbedden.

En na een uurtje scheppen hebben we er meer dan genoeg en gaan richting Hartelkanaal. Waar we na een flinke omweg vanwege afgesloten wegen zien dat we wat aan de late kant zijn. Het water staat al knap laag maar de stroming zit er nog goed in en dat is heel belangrijk.

En eigenlijk al binnen het kwartier pak ik mijn eerste zeebaarsje van ruim 40 cm die knap verweer geeft en deze runs miste ik dus. En als de vis op “zicht” afstand komt en mij ook ziet staan moet je de slip echt wat losser zetten want weer een paar runs enkele meters lijn nemend.

Fantastisch is dat, heerlijk windje in de rug nu echt naar 6 bfn maar onder aan de dijk voelen we er weinig van met het zonnetje op je knar. Wat wil je nog meer en als ik al de tweede zeebaars drilt ze zijn allemaal van hetzelfde formaat is ook Joop zover die zijn hengel niet visgereed had meegenomen en nu ook klaar is om deel te nemen aan deze ultieme extase.Dobbervissen is een leuke visserij. Je gooit stroomopwaards af en toe tegenhouden zodat je aas even omhoog komt dus van de bodem af nu afgesteld op zo’n 6 meter bij laag water tegen je eigen talud aan en dan is het zoeken hoe hoog ze azen maar meestal zo dicht mogelijk tegen de bodem aan dus een dooosje haken meenemen naar beneden op de stenen scheelt een hoop geklim.

Hetzelfde betreft een touw met een stalen pijpje die je boven tussen de stenen steekt zodat je naar boven een een beetje hulp hebt. Dus haak aan de FluorCarbon, een wartel, iets dunnere lijn met schuiflood 7 gram, weer een wartel en je schuifdobber. Meestal loopt de haak vast en word dat metertje Fluor snel korter maar loopt je lood vast omdat je eens een keertje te dicht tegen het talud aan gooit en het lood vast loopt ben je in iedergeval niet je dure dobber kwijt.

Dan zie ik flinke beweging ver uit de kant en wijs ernaar naar Joop dat daar flinke vissen uit het water springen en direct erna……. Zien we een zeehond boven komen. Dat die zover de rivier opkomen een schitterend gezicht. En dat formaat vissen die ik vluchtend zag springen wil ik wel haken.

Wanneer Joop tussen de zwanen door dan de mooiste van de dag pakt een dikke 60+ en de stroom er zo goed als eruit is beginnen we trek te krijgen en ruimen de auto weer in. Morgen weer een dag en wil het proberen met opgaand tij. Dat zal ongeveer beginnen om 18.00 uur naar de avond toe. Weerberichten geven minder weer op en geen zon maar 17 graden met af en toe een buitje. Moet goed worden dus en zal ik er zijn. Nog garnalen genoeg over van deze sessie…