Tja visvrienden, het laatste verhaal was wat aan de korte kant maar er viel ook wel heel weinig te vertellen. Dat was wel een minder zo niet erg slechte dag. Weliswaar drie uurtjes maar toch. Maar ik hoor graag het commentaar aan en zal daar natuurlijk wat aan gaan doen en nog beter m’n best gaan doen zowel op het water als achter de pc. Door veel te doen kan je alleen maar beter worden dus laat ik met dat vissen beginnen. Dat kan je niet vaak genoeg doen en zodoende donderdag 24 september 2009 zijn we toch nog even geweest van 17.00 uur tot 20.00 uur. We zijn bevoorrecht dat als even de wind valt we binnen een kwartiertje in het Haringvliet liggen. We wonen wat dat betreft hier in Hellevoetsluis natuurlijk fantastisch met al dat mooie viswater om ons heen. Even snel een paar uurtjes pakken en vandaag leek dat goed uit te pakken want op onze favoriete stek was het al snel raak. We laten de boot afzakken met de wind van 6 naar 16 mtr. Dat gaat best snel want het talud is daar erg stijl en de wind is kracht 2-3. De sjet legt dus grote afstanden af en komt, springt dus best wel hoog boven de grond. Ik schat af en toe minstens een halve meter en op 11,5 is het raak. Een niet te missen dreun dus net voordat ik weer grond denkt te voelen. De sjet zit tot aan de loodkop in zijn bek. Was dus niet te missen fanatiek en gretig gepakt. Wat zijn het toch fanatieke rovers. We denken het gevonden te hebben en af en toe trekken we de sjet een meter een omhoog terwijl we nu het talud tussen de 11 en 12 meter afvissen.

En ja hoor.. Joop pakt ook zijn eerste vis. Maar al snel merken we dat dat een baars is. Die zitten wel erg diep vandaag maar baarzen van dit formaat willen we wel heel de dag vangen. Gek genoeg krijgen we daarna geen aanbeten meer. Gaat Jan Buikstra nog gelijk krijgen ook. Die kwam er net uit toen wij erin gingen en die had één aanbeet gehad over heel de dag. Ook is me dat al meer opgevallen en al eerder gemeld of dat jullie daar ook ervaringen mee hebben dat zodra je baarzen gaat vangen er geen snoekbaars meer op de stek te vinden is. Moet je natuurlijk niet Waldi de Bassmeister meenemen aan board want dan ben je uiteraard altijd verzekerd van mooie baarzen welk jaargetijde of diepte ook waar je zit te vissen.

We gaan verkassen naar ondieper water om proberen een baarsje te verschalken want de snoekbaars laat het weer zoals al heel de week afweten. En vlak voor de wierbedden vangen we nog wat baarzen allemaal tussen de 46 en 49 cm.

Prima sport natuurlijk. Na een uurtje trekken houden het voor gezien. Ik doe er een plug aan en we gaan trollend op 5 mtr. richting de helling. We zijn nog geen 20mtr. verder of m’n hengeltje verlies ik bijna. Wat een dreun en natuurlijk gaat je eerste gedachte uit naar een kapitale snoek op deze diepte. Snel de boot richting diep water en de lijn strak houden. Ik krijg de vis niet richting boot. Eerst denk ik nog dat een gedeelte van de lijn misschien vast zit want krijg wel klappen en bonken op de hengel maar het komt niet echt mee. Het zal toch geen kapitale snoekbaars zijn. En dat op deze diepte. Zou wel ongelofelijk zijn. Maar dan, eigenlijk ineens na weer zo’n harde veeg zodat m’n vertikaalstokje tot in het handvat buigt en ik blij ben de slip wat losser dan normaal heb gezet i.v.m. het trollen komt de vis dan toch mijn richting op. Met trollen heb ik de slip wat loser gezet want deze strakke Godfather is natuurlijk niet de ideale trolhengel. Dan komt de vis naar de boot en ik moet zeggen dat dat vrij gemakkelijk gaat. Die geeft zich snel gewonnen dacht ik nog. Toch een snoekbaars misschien. Maar dan komt er tot onze verbazing een mooie baars boven die als hij ons ziet noch een paar runs neemt onder de boot door. Fantastisch.

Nu zie ik ook dat ik de plug kwijt ben. Ben helemaal vergeten de vlieg eraf te halen en waarschijnlijk zat daar ook nog zo’n exemplaar aan en twee baarzen van een 48 cm, dat geeft sport kan ik je verzekeren. Jammer van de plug. Hij was net nieuw maar dan weten we ook weer dat deze plug een goeie was en Mario heeft er nog genoeg van. Rotter zou zijn dat de vis hem misschien niet gelijk kwijt raakt. Die moet er dan een paar dagen mee rondzwemmen maar zo’n vaart zal dat niet lopen. Als je maar even de lijn los hebt na aanslaan, dus geen contact meer met de vis heb dan ben je em al kwijt en zo zal dat nu ook zo gaan. Anders is de haak na een paar dagen al weggeroest. Met trollen zal ik dat niet snel meer vergeten. Mn vlieg uit gemakzucht laten zitten. Tjonge, wat stond die Harde Strakke Spro krom zeg. Leek wel een Godfather parabolic.

De schemering valt snel en het wordt frisjes. We gaan er uit. Schijnt morgen beter weer te zijn dusse….

Vandaag, maandag 21 september 2009 om 16.00 uur toch nog even er in geweest met Joop maar we konden ze niet echt vinden. Op onze hot spot was Jan Buikstra ook neergestreken en die was het hele Haringvliet over geweest en heel de dag één aanbeet gehad. Die was in mineur stemming. Alle kleuren verbruikt en trollend ook niets gezien. Maar warempel krijg hij toch hier wel wat aanbeten. Wel raar alsof bij het omhoog halen van de sjet hij wordt gegrepen dus heb je even geen gevoel. Losse lijn als het ware maar sla maar want hij zit eraan. Moet je wel ruimte hebben om te slaan dus zien we hem geregeld staan in de boot en misslaan. Het is toch dik een meter die je moet overbruggen. Dat is heel moeilijk en zowiso heel gevoelig vissen dus een hoop missers. Joop is met zijn nieuwe aanwinst aan het drop shotten en ik met de vlieg de bruine gestreepte Summersmile III van Floris Fly Fishtechnieken. Doordat die vlieg, gewichtloos neerzakt denk ik dat bij het binnenzuigen van de roovis geen enkel tegengewicht voor de vis is en voordat hij em kan uitspugen ik de haak kan zetten.

Ik vang dan ook de enigste mooie snoekbaar bij ons in de boot. Ik heb gisteren heel veel aanbeten van die baarsen erop gehad en dan bedoel ik natuurlijk die wereldvlieg. Nu was  er wat sleutelwerk nodig was om alles weer in orde te krijgen, dat duurde even en met de wind drijven we te ver af.

We vergeten de marker buitenboord te zetten en vinden de plek nooit meer terug. We zoeken de rand helemaal af maar geen aanbeten meer. Jan heeft het dan allang opgegeven, die was al heel de dag op het water en met drie snoekbaarsen is dat natuurlijk veel te weinig. 

Die heeft de goede tijd nog meegemaakt met de zoon van mijn vismaatje René Flohil. Dik 60 snoekbaarsen van alleen maar boven de 80cm. We praten dus over 10 jaar geleden. Bizar. Toen was veticalen nog nieuw. Die hebben het uitgevonden. Maar verhuizen naar Laz Palmas is niet voor iedereen weggelegd.

Wel kan je natuurlijk een weekje daar boeken en je helemaal gek vangen aan de meest exotische vissen die je je maar kan voorstellen. Joop heeft het nu ook gehad. Wij gaan dus om een uur of 18.30 naar de burritos met kip van Henny. Mmmmm.

Vrijdag 18 september 2009 tegen de middag belt Waldi me op of ik zin heb om te vissen. Na een weekje van 14 uur per dag zonder reistijd gerekend was hij daar wel aan toe. Hij zou nog wat eten in de kantine op de zaak en naar me toe komen. Gelukkig kon ik ook en gaatje vrijmaken in mijn drukke werkzaamheden en zou zorgen dat de boot startklaar zou staan om 14.00 uur. Aan de helling was het druk en Jan Baars stond ook in de rij. Weliswaar waren wij de enige visbootjes want het was nog niet zo best de laatste tijd. Het water stond al een paar weken erg laag. De bootjes waren nauwelijks te traileren door die waterstand. En waldie had vanaf de helling alleen nog belangstelling voor zijn telefoon. Er was wat fout gegaan op de zaak. Een lasfout op een compensator die volgens de ene binnen de normen viel en de ander…. natuurlijk. Ik hoorde vanaf die tijd alleen maar Duits, Frans en Engels voor in de boot. En dat was jammer want het was als van ouds vandaag

Ze waren echt los en allemaal mooie zware vissen en één dreumes. Die moet toch uitkijken in zo’n school grote vissen zou je denken. Net als snoeken wil een snoekbaars zich ook wel eens vergrijpen aan een soortgenoot. Het was twee uur hard werken. De meeste gehaakt aan de dreg dus dat misslaan op de punt is zo gek nog niet. Ze zijn voorzichtig en pakken het aas als eerste bij de staart. Van bovenaf (vertikalen) kan je toch beter vissen dan vanaf de kant. Het contact met de sjet is natuurlijk veel beter van bovenaf. Veel dunnere lijnen en uitgekiende vertikaal stokken die elke trilling waarnemen. Dan is die kanthengel ermee vergeleken een bezemsteel.

Het waaide best wel hard dus elke keer weer de goeie helling opzoeken en de boot zo langs het talud manoeuvreren want ze lagen echt geconcentreerd op een vierkante meter. Er werden dus nu al scholen gevormd en dat is vroeg dit jaar. En Waldi moest dit met lede ogen aanzien. Die zat niet geconcentreerd te vissen met die Amerikanen, Franse en Duitsers aan de lijn. Die heb ik meerdere malen horen zeggen nee ik ben nu niet op de zaak maar zit in een bootje te vissen. Hoor maar en dan gierde de slip van m’n molen weer “m’n maatje heeft er weer één”. Het was fantastisch en zelfs en keertje dat ik em liet zakken en maar geen bodem kreeg. Zat hij er al aan. De snoekbaars had em gewoon opgevangen. Zo gretig waren ze.

Allemaal aan de sjet en maar eentje aan de selfmake verzonnen dropshot. De vissen lagen echt op de bodem. Gelukkig pakt Waldi ook nog zijn vis mee tussen zijn beste Frans en Engels door en we moeten wel zeggen dat de vissen weer flink partij gaven vandaag. Drie vier keer door de slip bonkend op 12 meter geeft toch wel de nodige sport op deze dunne gevoelige hengeltjes.

Want we moeten toegeven dat er ook dagen bij zijn en dan vooral ’s winters dus wanneer ze minder actief zijn dat ze als een vaatdoek naar boven komen. Deze tijd tot ver in november is het fantastisch verticalen

Maar dan na een misser van mij en direct daarop weer een knal komt er de eerste baars van de dag naar boven. Dat was ook het sein dat het was afgelopen en of dat nu komt door die school baarzen. We hebben al een paar weken mooie baarzen gevangen en weinig tot geen snoekbaarzen maar nu kon het niet stuk. We hebben af en toe nog een aanbeet en we gaan verkassen maar het is niets meer. We proberen nog wat kleuren en houden het daarna voor gezien. We krijgen trek het is inmiddels ook al 19.00 uur als we aan de Ballantines zitten. Het waterpeil was zeker een have meter hoger toe we er bij de helling uit gingen en denk dat dit er alles me te maken heeft gehad met deze goeie dag. Het is voor waldi te hopen dat die nog aan zijn nachtrust toe komt. Die moet nog een kraan regelen op vrijdagavond in Neurenberg. Een overleg doen met Larry in Houston en in Frankrijk voor de koppeling zorgen. Gelukkig is de was al gestreken en ligt opgevouwen in de kast