Kreeg dinsdag 21 oktober 2009 nog hoog bezoek uit Nijkerk. Die wilde ff controleren of al die visverhalen van mij wel waar waren. Dus lijnen knopen en tegen de avond waren wij er klaar voor.

Er zijn van die dagen. Met windje 7 tegen valt het niet mee om je sjetje te laten zwemmen dus we waren al gauw weer thuis. Dan moest het ‘s morgens bij dageraad maar gebeuren.

Maar de wind was wel wat gaan liggen maar er was niet te vissen op de punt. En in de haven was ook niet veel te beleven dus weer vroeg aan de gebakken eieren met spek. Weliswaar wel een pluspuntje te vermelden.

Omdat het slecht vissen was hangt nu wel mijn beveiliging kamera aan de achterzijde van mijn pand boven de fotostudio. John bedankt, mijn bootje ligt nu ook dubbel vast.

Vanmorgen woensdag 15 oktober 2009 aangekomen bij dageraad en net als de andere dagen bij de eerste worp een mooie aanbeet tegen m’n eigen talud aan. Het wordt een sport om bij de eerste worp een dreun te krijgen. Ik had m’n sjet bijna in Middelharnis leggen maar eigenlijk bij mijn eigen kantje, net toen ik wilde binnendraaien om niet vastte geraken bij de stenen krijg ik de dreun waarop je wacht eigenlijk al teleurgesteld bij het idee deze keer niet de eerste worp al vis oplevert. Eigenlijk te gek voor woorden maar het is de laatste tijd ook zo goed dat je eigenlijk al vissen heb gevangen voordat je er bent. Dat heerlijke gevoel is er jaren niet meer geweest op de punt. Krijg er nog een paar dreunen op en daar komt Leo aan. Zijn eerste vrije dag van de veertien. Dat heb je met ploegendienst. Daar moet je tegen kunnen bij nacht en ontij werken om die verschillende diensten te draaien. Maar nu even niet. En jawel hoor gelijk zijn er de aalscholvers ook. Tot nu toe was alle vis aan het springen en jagen. Heel leuk gezicht om die jonge forelletjes te zien jagen maar dat is in één keer afgelopen als die zwarte schimmen door het water heen gaan. We zien er weer eentje die flink aan het stoeien is met een dikke baars van wel 40 cm en het duurt even maar naar binnen zal die gaan.

Als ze dan staan op de palen of op de verderop gelegen strekdam te drogen dan krijgen wij even later weer wat aanbeten. En dat stopt abrubt als die zwarte kreng… weer gaan jagen. Maar we vangen vandaag toch nog een paar mooie snoekbaarzen en zelfs heeft een witvisser 30 mtr. het kanaal landinwaarts er eentje op de made bij het binnendraaien. En dan heb je sport aan een feederhengel. Wij zitten lekker in het zonnetje bijna windstil en de zonnebril is echt nodig als ik weer een aanbeet krijg. Maar deze gaat wel heel raar te keer. Niet bonkend naar de bodem maar als een baars korte stoten met af en toe een lange uithaal dwars door de slip heen. Dan komt er een run door het kanaal heen en langzaam komt er beweging in naar boven.

Het is een snoek en eindelijk heb ik dan ook op de punt een snoek gehaakt. Niet zo’n grote als Hugo (20kg/130cm) maar met deze was ik heel blij. Bijna allemaal hier hebben ze er al eentje gevangen en nu hoor ik ook bij de elite van de punt. Gelukkig is Leo erbij om hem te scheppen en hij past maar net. We rekenen natuurlijk niet op een snoek van dit formaat. Die buigen niet zo makkelijk als en snoekbaars maar hij wordt behendig geland door mijn vismaatje. Voorzichtig onthaken en zeker oppassen voor je eigen vingers bij de kieuwgreep en even later gaat hij er als een speer in het ondiepe water aan de binnen kant er vandoor tussen de blokken en stenen door schietend als en bliksemschicht. Prachtig!! Morgenochtend ben ik er weer.

Je moet er vroeg bij zijn 10 oktober 2009 wil je een aanbeet forceren deze week. Tot negen uur als de zon opkomt boven Oudenhoorn en dan kan je naar huis een bakkie doen. Om dan laat in de middag weer terug te komen en het zonnetje te zien zakken boven Goedereede.

Dit week-end was het rustig op de punt met af en toe een visje. Het hoogtepunt was toch wel de ochtendgloren en de schemering. Leo en ik gaan dan liever in de ochtend. Niet dat ik zo’n ochtend mens ben maar dan staan we met z’n tweeën met soms Arie of Ben en Willem als derde maar ‘s avonds is het aanschuiven. Moet je met een beetje geluk Engels praten. Anders Pools, Duits, Surinaams of Joegoslavisch. Schouder aan schouder staan ze dan en dan wordt er net zoveel gevangen als wij ‘s morgens samen hebben. Vandaar dat ik af en toe om 02.00 uur wakker wordt en warempel de tikken tot in mijn schouder voel en maar slecht de slaap kan hervatten. Ben dan elk uur wakker om dan maar om half zeven koffie te gaan zetten en 07.00 uur er te staan. Samen met m’n maatje Leo die precies hetzelfde vanacht in zijn schouder voelde. Ook die visdrang heeft. Het lijkt wel werk en eerlijk gezegd sta ik dan later op.

Heerlijk is het dan met rustig weer. Wat wonen we toch mooi in het zuidelijkste puntje van Zuid-Holland. En daarom nog wat ochtend gloren plaatjes zo  rond om ons heen.

Dan echt vanaf de eerste worp tot een uurtje of negen is het raak. Deze keer wat foto’s van de omgeving zo ‘s morgens vroeg waar we ons tijdens het vissen aan vergapen.

Maandagochtend 5 oktober 2009 was het echt honde.. euuhhe roofvisweer. Het miesserde en windkracht 3-4. Maar niet gegaan geen visverhalen dus naar het Haringvliet.

Was opgegeven windkracht 2 en ik wilde eigenlijk met de boot maar moest ‘s middags een collega helpen in Oostvoorne dus dacht, kan net zo goed beginnen op de punt en dat was niet verkeerd gegokt.

Het weer was echt super slecht voor de boot op het Haringvliet. Net na de hoogste stand, golfhoogte hopeloos verkeerd dus goed gegokt en vanaf de goede kant begonnen. Had eigenlijk all gelijk een paar dreumesen (vis rond de miniummaat) en na een hele mooie baars viel het stil.

Kreeg gezelschap van Leo en dan is het altijd gezellig. Even later kwam Remi en Arie er ook bij en dan zit je in iedergeval niet alleen. De clan van de “Punt” is bijna kompleet. Altijd een gezellige boel onderelkaar

Het weer was redelijk en pakte nog een snoekbaars die wel heel erg aan toe was. Hoe komt zo’n formaat vis aan die beschadigingen? Zeg het maar.. Dat moet toch een flinke snoek geweest zijn die dit formaat snoekbaars op zijn menu heeft. Zo eentje zou ik wel willen vangen. Na nog een paar mooie baarzen en ik hou het voor gezien. Op naar de koffie.

Zaterdag 3 oktober 2009 doe je je winkeltje dicht en wil je even je hoofd leeg gooien maar met windkracht 6-7 bedenk je nog een keertje. Lekker een borreltje na sluitingstijd is ook een optie maar met Zuid-West bij deze wind kan het heel goed zijn op de punt. Dus met loodkoppen van 34 gram toch naar het Haringvliet gereden en daar aangekomen en mezelf vast geankerd denk je bij je zelf wat doe ik hier. De golven sloegen af en toe over de dam heen en het water zag helemaal bruin tot halverwege de havenmonding maar dat heeft in het verleden weleens veel aanbeten opgeleverd en daar hoop je dan op.

Na een aantal worpen denk je wat doe ik hier. Grond voel je niet door de stroming en de golven en dat met 34gram loodkop totdat je eindelijk bij het talud bent bij je eigen kant. Ik maak een paar foto’s van de omgeving want het schouwspel is gigantisch mooi en ga een beetje in de luwte zitten met het windje in de rug.

Doe er een Bleu Fox de SlyFlex Minnow blank aan met dus 34 gram kop. Deze zijn jammer genoeg niet meer te verkrijgen, de Bleu Fox wel te verstaan en zeer gewild aan de Punt. Ik gooi em half tegen de wind in naar het tegenover liggende talud en laat de lijn met de wind meevallen totdat ik denk bodem te hebben bereikt. Denk want voelen is een tweede met die wind en direct een dreun erop en niet te missen. Het is fantastisch en sta mezelf op die pier in de wind een vis te drillen maar dan landen. Dat is ff wat anders. Heb geen schepnet meegenomen want er is daar een trapje uitgehouwen in de pier en normaliter leid je de vis daar heen en kan je hem makkelijk landen maar nu sloegen de golven de kade op. Voordat ik naar het trapje was gelopen was de vis al een paar maal door de golven omhoog gespoeld over de kasseien heen en natuurlijk na een paar maal draaien “los”. Maar de adrenaline liep kan ik je zeggen. Daar in je eentje met windkracht 6 in je rug in de schemering. Dus nogmaals de zelfde truck, tegen de wind ingooien en beugel dicht en proberen de hengel stilt te houden en jawel weer een beuk zonder maar grond te voelen. Maar dan landen. Of de vis is maar net gehaakt in de dreg en verspeel ik onderweg, of aan de kant want met die golven is het onmogelijk die te pakken en ik weet niet meer hoeveel ik er heb gehaakt en losraken na een paar meter drillen. Ongelofelijk wat een avond daar in me eentje in die storm. Allemaal mooie volle ronde vissen tegen de 60cm. Die school moet gigantisch zijn. Maar er komt abrupt een einde aan. Heb weer een mooie vis en probeer deze te landen en krijg em maar niet te pakken in die golven. Meestal pak ik dan de loodkop en trek zo de vis uit het water en dom, dom, dom, dom, zeg het zo vaak met de mensen die met me vissen. Pak nooit de lijn beet. Maar daar in de storm met die golven op de pier hoger dan mijn rand van m’n laarzen hoop ik dat de vis even niet spartelt en pak de lijn twintig centimeter boven de loodkop in de hoop dat de vis is uit gedrild maar niets is minder waar.

Hij slaat nog eens met de kop draait zich en weg issi met sjet en al. En wat ik ook probeer, welke shad ik er ook aan hang, alle kleuren opgebruikt maar aanbeten krijg ik niet meer. Sjips, dat ik nu net die shad moet verspelen. Heb nog nooit zoveel aanbeten gehad in zo’n korte periode. Vang nog één snoekbaars op favoriete kleur uit de boot maar balen dat ik niet meer die Bleu Fox bij me heb. De vraag is hoeveel aanbeten ik wel niet heb gemist met die storm. Alle vissen zaten op de dreg dus zelfs met dit weer waren ze voorzichtig maar met die storm was het natuurlijk moeilijk precies vissen. Er zat een grote boog in de lijn ddeze stond verre van strak dus die aanbeten moeten enorme rammen, dikke dreunen zijn geweest. Tis meer dat je aan de lijn zag dat je moest strak draaien en hard slaan. Dan zag je een siddering, een schol door de slappe lijn gaan en wist je dat je aan de bak moest. Dreunen op de dreg dus vanavond. Weet zeker dat ik morgen weer gaat.