Dat terwijl de parkeerplaats bij de Haringvliet beide, zowel aan de Hellevoetse als de Stellendamse kant leeg waren. Dat was in ieder geval hoopvol. De vis zal het dan in dit gedeelte van het Haringvliet misschien wel doen. We voeren de haven uit onder het genot van een bakkie koffie en heerlijke broodjes van de bakker en op de alom bekende stekken waar we langskwamen lag het vol met bootjes maar we wilden eerst de roofblei belagen voordat iedereen er achter aan gaat en ze het weer door hebben.

Roofblei is zeer dresseur gevoelig dus ben je eerste van het seizoen heb je de meeste kans er te vangen is onze mening want de goede stekken zijn onderhand wel bekent onder de roofvisspecialisten.

We willen het proberen met de popper omdat we dat de mooiste methode vinden om ze te vangen. Dit is ook dodelijk op de zeebaars op de zandplaten.

Je vist een drijvend kunstaas met rukjes uiteraard zo variërend mogelijk, binnen en door de platte voorkant duikelt die al spetterend en af en toe onderduikend over het water.

De aanbeten zijn formidabele omdat je alles ziet gebeuren en reuze spannend. Vooral als hij de eerste keer mist en je ziet em half uit het water weer de diepte in te gaan. Probeer dan maar eens door te gaan met met binnen halen nu iets sneller door een iets hardere ruk of door de hengel iets meer naar je toe te halen proberend een vluchtend visje na te bootsen. De klap die dan volgt bij de tweede aanval uit de diepte, de roofblei gaat er dan helemaal voor is volle extase. Omdat je de hengel al ¾ ingehaald hebt is de ram kompleet. Je hengel buigt dan in een keer door tot in het handvat. Ik gebruik daar een soepele hengel voor, vooral in de top een Spin Medium 8ft (2,40) met genoeg body 20-40gr om het lichte kunstaas toch ver te kunnen werpen. Kan je verzekeren dat die rond gaat. Heerlijk en iedere klap wordt door de top opgevangen natuurlijk door de fantastische slip van m’n Spro, een Daiwa kloon.

Het zou dus echt een dag worden om uit te proberen want tot nu toe hebben we beide aan het oppervlak nog niets gezien wat op roofblei zou moeten blijken. We laten de boot mee driften met de stroom en terwijl Floris nog met zijn hengel bezig is, als schipper heb je natuurlijk meer verantwoordelijkheden en ik ben nu eens opstapper ben ik de eerste die de worpen maak en na m’n tweede worp richting de oever zie ik een grote kolk en dito rug achter mijn popper en beide schreeuwen we naar elkaar “zag je dat!!!” en tegelijkertijd met een rustige haal laat ik het kunstaas wat sneller gaan. En rond staat mijn stok. De adrenaline knalt door onze aderen en de strijd barst los. Keer op keer ros hij door de slip heen. Wat een geweld en als we dan voor het eerst de flank van de vis zien schreeuwen we bijna; wat een mooie vis. En dan na nog een enkele rus manoeuvreren we hem voorzichtig naar het landingsnet waar hij zoals verwacht nog enkele vluchtpogingen doet bij het zien van het net. Je moet er niet aan denken het net als schepnet te gebruiken, dat dan de plug erin vast blijft steken want dan ben je de vis als zeker kwijt en als we hem dan aan boord tillen geven we beide een overwinnings schreeuw en een dubbele High5.

Wat een mooie vis. En om het seizoen met 72 cm te beginnen, hoe moet dat dan met de rest. We zijn er helemaal vol van. De dreg zit maar net met 1 haakje net in de lip en valt er eigenlijk zomaar uit Lucky, lucky meten en nu snel een foto en weer terugzetten.

Ik hou en nog aan zijn start vast en wil hem heen en weer halen om water door de kieuwen te spoelen zodat de vis bij kan komen en eerst extra zuurstof kan nemen voordat de sterke stroming hem mee kan nemen maar met een ferme staartslag is hij weg mij dus met een natte zonnebril maar met big smile achter te laten

Pfffftt dat smaakt naar meer dus we varen weer een 500 meter terug om nog maar eens dit stuk af te vissen. We hebben een opperbest humeur al hebben we dat al snel met vissen vol positieve stemming en we kunnen er nog niet over uit dat we nu al zo’n mooie roofblei hebben gevangen zo vroeg in het seizoen en als Floris zijn popper in zwiept en eigenlijk nog zijn teveel lijn aan het binnen halen is staat in één keer zijn hengel hoepeltje rond.

De vis neemt in één keer de lijn weer terug die hij net te veel dacht te hebben en hij kan aan de bak. Tjonge, jonge wat een runs, ze worden niet voor niet genoemd de Tarpon van de Lowlands en de vliegenhengel van Floris wordt tot het uiterste getest

De ene uitval na de andere wordt door onze crack gepareerd de een na de ander en na een, is het 5 minuten, of 10 minuten….. een kwartier ik weet het eerlijk gezegd niet. Al was de space shuttle naast het Spui geland ik zou het niet in de gaten hebben gehad. We waren weer op een heel klein stukje beland in onze atmos. Heerlijk zo’n piepklein wereldje.

En we zijn weer bij de High5 terechtgekomen en onze dag kan niet meer stuk. En dat had ik nu niet moeten zeggen zou later blijken. We maken snel een paar foto’s en deze dikke 65+ gaat snel terug

Natuurlijk varen we weer terug maar we kunnen ze niet meer verleiden tot een aanbeet wat we ook voor kunstaas of kleur gebruiken. Wel zien we nog een enkele schim als ze draaien in de stroom en even hun zilveren flank laten zien maar die hebben ons natuurlijk al veel eerder gezien dan wij hullie. Wel hele grote brasems die als een kudde buffels de bodem afgrazen. Fantastisch gezicht is dat en die trekken eigenlijk weinig van ons aan en we drijven er een wig makend tussen die donkere massa van rustig zwemmende lichamen heen.

We gaan door naar de Oude Maas of we vertikalend de snoekbaars zo gek te kunnen krijgen om toe te happen in ons kunstaas, de sjet. En eigenlijk de eerste drift loop ik al vast…. Met daarna die verwachte ruk. Ik krijg er daarna geen beweging in om dan eindelijk langzaam bonkend en sotend naar boven te komen. Dat zijn de betere formaten weten we uit ervaring maar half water schiet hij los mij beteuterend achter laten. Wat een deceptie maar we gaan weer vrolijk verder en wat we ook proberen. Niets, nada, nothing dus we gaan verkassen. En op Pakistaans grondbezit (stek) daar kunnen we ons hart weer ophalen. Wat een goede stek is dit toch eens gevonden bij toeval waar het van 23 naar 8 stijl afloopt. Een hele mooie richel dus en dat voor en rivier.

Maar geen enkele vis komt boven de 55 cm uit met overwegend vissen van 30-35cm en soms kleiner maar wel beresterk. Gek dat dat anders is zo door het hele seizoen en dan bedoel ik de kracht en het uithoudingsvermogen van de vis. Dat ze agressiever zijn of misschien met het paaitijd te maken. Ik weet het niet. Het klinkt gek als je goed vangt maar we gaan verkassen. We willen graag naar een ander formaat toe en zeker na die roofbleien zijn we verwent vandaag.

We gaan weer terug naar het Spui waar het water ook veel helderder is. Daar waar het Spui in de Oude Maas uitkomt zie je diepzwart helder water in vies bruin dik smerig water samenkomen. Wat is de natuur toch mooi en die kleuren pracht tegen het groen van het natuurgebied. We proberen nog wat uit op de roofblei want nu het zonnetje weg is en wat donkerder weer denken we weer kans te maken maar we krijgen ze niet meer los.

We gaan terug naar het Haringvliet richting Hoornse Hooft en daar pakken we dan nog een paar mooie snoekbaarzen van redelijk formaat. Het is toch wel fijn vissen op het Haringvliet. Veel relaxer natuurlijk het stroomt er niet zo hard en geen verkeer van container-, tank- en overslag schepen.

En Floris pakt er nog een mooie baars. De Grand Slam hebben we volgens hem binnen en die houden we erin.

Net niet de Big One want we missen nog Esox Lucius de Snoek. Het loopt naar zessen en we hebben weer een heerlijke dag genoten. We gaan naar de broodjes bami hap, ketjap en oelek erop met patat en pindasaus. En Waldi komt ook nog even aanwaaien en met een borrel erbij bekijken we nogmaals de foto’s van vandaag samen en beleven we weer die aanslagen op onze poppers. Visvrienden wat kan het leven toch mooi zijn. Om met de lijfspreuk van Waldi te eindigen; A bad day of fisching still beats a good day at work.

Het zou om 11.00 laag zijn dus wij, samen met Joop deden het wat rustiger aan. Dan vissen we naar hoog toe en dat is meestal de beste tij. Nadat we de boot ingeladen hebben, afgetankt, de bandjes op spanning gebracht en koffie gelurkt hebben vertrekken we naar de buitenhaven in Stellendam. Waar wij dan om een uurtje of 10 het ruime sop kiezen. Inmiddels is de TroutBuster al trollend voor vuurtoren bij Oudorp ten anker gegaan en zijn van vistechniek veranderd want op een glasaaltje na niets gevangen

En met een zagertje en pasternoster op de bodem gaan vissen en hebben een grote school gevangen. Wij zijn inmiddels halverwege de kwade hoek gepasseerd als we bellen en horen dat het daarbij is gebleven en al een meer dan een uur geen aanbeet meer gehad. We spreken af om naar het gat van Wouw te gaan. Dat is bij de windturbines vlak bij de nieuwe Maasvlakte 2. Daar heb je een mooie diepe geul dus als het vloed wordt moet er een grote plons water doorheen dus kan het daar dan flink stromen. Daar komen dan kleinere dieren in nood waar de grotere op zitten te wachten en op diie.. jaja zitten wij te wachten. Tis net baarzen, snoeken of snoekbaarzen niets anders als op het zoete. De TroutBuster is er als eerste. Die steken recht over maar wij moeten om de hele plaat heen varen. Dat is altijd weer een raar idee, zo midden in zee waar het 50cm. diep is en soms nog minder. We zijn er alweer twee jaar niet geweest, van zeebaarzen vissen kwam gewoon weinig terecht en meestal was het weer de harde wind de boosdoener maar wat is het veranderd. Door dat zand opspuiten voor Maasvlakte 2 is de zandbank misschien wel 6x zo groot geworden. Vanaf Oude Nieuwland de vaargeul tot aan de windmolens kan je lopen. Het slipt helemaal dicht. We lopen zelfs geregeld vast en met de motor in de hoogste stand met de schroef net in het water varen we zachtjes het diepere water tegemoet en zoekend proberen toch een stukje af te steken maar met slecht weer moet je dit echt niet doen. Dit is goed om te weten dus of direct naar het zuiden richting Brouwersdam of langs het strand van Rockanje richting Hoek van Holland zolang dat nog mag. Want voor Stellendam, de kwaaie hoek is het over denk ik. Misschien driftend zo dadelijk in augustus als de zeebaarzen de banken op komen achter de garnalen en zagers aan met de vliegenhengels, lepels of stabilo’s. Maar dat zal de tijd leren. We willen toch zodra het kan met het weer de zeebaarzen weer opzoeken dit jaar want vanaf de kant erop vissen heb je gewoon zwaarder materiaal nodig vanwege de stenen en wierbedden dus is de sport genot minder maar vanuit de boot is het fantastisch met dat lichtere materiaal

Als we dan eindelijk het geultje hebben gevonden vlak bij de zeehonden kolonie gaan ankeren en met een bakkie koffie en de broodjes tuigen we de hengels op. We liggen een 15 meter uit elkaar en het is beregezellig lekker in het zonnetje en door de console lekker uit de wind en volgens mij zag ik Joop ff knikkerbollen maar kan ook zijn dat ik wat heb gemist

Goed uit te houden dus maar zodra je vanachter die console kwam was het gewoon koud. Zal heerlijk zijn als m’n huif uit Finland er is en op de boot is gemonteerd. Kunnen we die zo optrekken en heerlijk zonnen terwijl we vissen. Na een uurtje hebben Floris en Waldie het wel gezien en gaan trollend onder de kustlijn terug richting Stellendam. Wij houden het nog een uurtje uit en gaan dan ook trollend terug langs het strand van Oostvoorne en Rockanje waar vanaf de kant toch vorige week tijdens een viswedstrijd de eerste platvissen zijn gevangen en zelf een enkele zeebaars

En warempel pakt Joop op de plug zelf twee tongen tegelijkertijd maar of je daar ook met z’n tweeën van kan gaan eten betwijfel ik. Nog even voor de Haringvlietdam langs en we varen zo in de fuik van de politie. Met vier boten sterk zijn ze aan het controleren en gelukkig heeft Joop z’n zaken voor elkaar en heb ik aan mijn rijbewijs voor legitimatie genoeg

En zoals vandaag in het AD stond willen ze dit soort aktie vaker doen. Met dit weer is het op het water natuurlijk leuker dan automobilistje pesten langs die stoffige snelweg. Vanaf de kant zie mijlenver die politieboten dus wil je verkeerd dan doe je dit zeker niet op dit tijdstip van de dag of jaar en zijn ze allang gewaarschuwd vanaf het vervoer verder over land. Doe dit dan ver op zee en niet in de haven. Ze wachten gewoon tot de laatste botenwagen is vertrokken en de plezier vissers binnen zijn. Want naar de visvangsten wordt niet gevraagd. Dus wees gewaarschuwd want van die €60,- boete kan je beter aas kopen.

We wilden eerst uit de binnenhaven vertrekken om het zoute water te verwijderen uit de motor maar je kan ook de slang met een Gardena koppeling aansluiten en em zo schoonspoelen. Uit allerlei soorten en maten natuurlijk niet de goede en moest het toch op de oude manier zoals ik dat deed met de Linder. Gewoon de motor in een bak met kraanwater laten draaien maar dat is toch anders een 4pk of een 80pk.

Maar alles komt goed en lekker nagenieten van de laatste zonnestralen zijn we weer een stuk wijzer, is onze excursie en van alles uitproberen geslaagd en vooral leerzaam te noemen en weten we denk ik waar we over een maandje moeten zijn als het water geen 9 graden is maar minstens 6 graden hoger. Zeker als de Humminbird 1197 visfinder is geplaatst kunnen we het beruchte wrakkenboek van de Flohillen eens nader onderzoeken. Laat de zomer maar komen. Wij zijn er klaar voor.

Dat zag er niet best uit en na beraad gaan we naar Middelharnis. Met deze wind kunnen we misschien onder de dijk daar vissen zonder vol te lopen met backtrollen. Onder de niet vissers onder ons. Ik doe graag vertikalen met de achterkant van de boot in de wind zodat de boot stabieler ligt als met de voorzijde (punt) in de wind.

Alles is veel beter te corrigeren maar nadeel is dat je de golven vol op de achterkant krijgt en bij windkracht 3-4 is dat te veel voor de Linder als je achteruit vaart. Het Backtrollen.

Dan zit je gewoon niet lekker te vissen. En zit je niet lekker zit te vissen dan denk ik dat je maar beter kan gaan werken zeg ik altijd. Dan verdien je tenminste nog wat.

In Middelharnis viel het reuze mee weliswaar was het water weer verschrikkelijk helder net als gisteren, meestal geen goed teken maar met vadertje glasoog weet je het gewoon niet zeker.

We zijn helemaal op elkaar ingespeeld in de jaren. We traileren samen en maken alles los. Zo heeft ieders zijn taken gekregen en hoef ik niets meer na te lopen. Het ritueel herhaald zich als we weer aankomen. Zonder woorden eigenlijk. Je blijft als bestuurder van de auto en boot wel verantwoordelijk. Maar met Joop gaat alles blindelings. Ik zet de auto weg en zet trailer enz. op slot en Joop start alles aan board. Kan ik zo instappen

Dus snel de boot te water gelaten en direct naar de rechterkant van de haven de diepe putten op gezocht. Gisteren waren ze te vangen op 18 tot 20 mtr. dus daar begonnen we vandaag ook mee. Eigenlijk ging het gelijk goed want binnen een 10 minuten had ik de eerste aanbeet verzilverd. En dat op 22 meter. De boot zakt naar 18 meter en ik laat de sjet vallen en pakt gelijk de tweede van de dag. Zo denken we dat gaat goed en als ik een derde vis verspeel is Joop om met zijn drop shotten. Die doet er nu ook mijn favoriet aan de welbekende Fox.

We kunnen kort zijn met de rest maar sinds Joop gewisseld is krijgen we de eerste 2 uur geen enkele aanbeet meer. We zoeken verschillende taluds op maar niets nada … en dan doet Joop echt zijn best om in zijn geheugen te woelen naar de goede stekken liggen maar op de minstens vijf bezochte beruchte taluds uit het verleden nog uitgezocht met zijn zoon Rene de beruchtste van de familie Flohil maar het wil allemaal niet lukken.

Dan vertrekken we naar richting de windmolens als laatste hoop op vis. Tijdens het varen krijgen we een regenbuitje en hier mist ik een zelfloos installatie want de boot lag binnen 5 minuten 10 cm lager. Deze stek heeft me wel eens eerder de overwinning op geleverd in onze missie waarvan Floris en Waldi alles van afweten en warempel vangt Joop daar zijn eerste vis van de dag en we zijn er natuurlijk reuze blij mee. Daarna krijgen ik nog een paar aanbeten maar daar blijft het bij. We gaan terug naar Middelharnis waar ik het nog probeer war we zijn begonnen en krijg er nog een paar flinke tikken op maar krijg ze niet gehaakt of het zijn “losse”. We gaan naar huis en op de wal spreken we nog enkele andere vissers en kijkend naar de visuren en aantallen in de boot hebben we het nog niet zo slecht gedaan. We kunnen glansrijk meten met de anderen en dan valt zo’n dag dus toch nog reuze mee. We zijn misschien te verwent. We doen het nog niet eens zo slecht…