Vandaag haal ik Piet op. Die is dit jaar met pensioen gegaan en heeft zijn vervoer verkocht. Zijn nieuwe sjees zou al geleverd moeten zijn maar de Pinksterdagen zaten in de weg. Geen probleem en alleen rijden is zo gezellig niet. Beetje passen en meten en het past er netjes in.

Gisterenmiddag nog wat onderlijnen geknoopt voor het pellet waggler systemen dobbers van Peter de Boef. Dat vissen ermee is toch wel grandioos. Wat een geweld komt er dan in één keer los bij die aanbeten. Verslavend is dat als je eenmaal die aanbeten heb mogen ontvangen. Daar zijn die commerciële putjes perfect voor om aan die verslaving te voldoen. Net zoiets als die tikken met verticalen bij het snoekbaarzen. Die harde aanbeten recht van onder op zes meter diepte zonder obstakels. Ook zoiets, dreunen tot in je schouder. Daar droom je dan van en maak ik dan nog enkele keren mee de nacht door.

Maar het valt allemaal niet mee aan het commentaar te zien op de groepapp. Maar welke haak ik wel moet hebben zie ik niet staan. Maar we doen het er mee morgen. Ik heb er verschrikkelijke zin an. Zal wel weer slecht slapen vannacht. Dat heb ik altijd als ik gaat vissen de volgende dag. Wat dat is weet ik niet maar ben er waarschijnlijk al teveel mee bezig als ik onder de wol stapt.

Henny heeft goed voor me gezorgd en heerlijke broodjes gehaald. Voor ieder van ons een saucijzenbroodje broodje om mee te beginnen vanmorgen in de auto voor onderweg. Heerlijk zo kunnen we wel beginnen.

Als je na Arno aankomt kan je gerust zeggen dat je de eerste bent. En dan hebben we het laatste kwartier nog zoekende rondgereden om de vijver heen langs allerlei dorpjes. De navigatie stopte er mee want de server lag er uit volgens de telefoon van Piet waar we de weg op volgen volgens de aangegeven route van Arno. Die was weer netjes in de app gezet door de Captain BP. Allemaal goed geregeld dus. Maar we zijn er gekomen op de grote kaart van Google en binnendoor weggetjes gepakt.

Het ziet er fantastisch uit en dat gaat weer een prima visdag worden. Het is een camping geloof ik maar ziet wat tenten en een paar hele grote vijvers. Wat een gaaf gebied. En we zien de vissen al springen en met grote klappen weer terug keren in hun habitat. Snel uitpakken en opbouwen.

Dan wat een pech heb ik. Met mijn hengel uit de foedraal halen zit waarschijnlijk mijn haakje ergens aan vast. En waar die hengels dus echt niet tegen kunnen is verticale kracht en knak zegt de top. Ik heb met deze stok een Shimano Pellet Waggler Aero X5 10ft vorig jaar alleen bij de Berenkuil gevist. Overgenomen van Piet Schipper. Gelukkig de hele set gelijk genomen dus heb er nog drie. Daar heb ik nog niet mee gevist en met die nieuwe molentjes gekocht in december bij de Catfisch ziet het er als nieuw en fantastisch uit. Piet zegt dat wordt een nieuw top oog want onderdelen zijn niet meer te verkrijgen.

We zijn er klaar voor. Dat wordt pellets schieten heel de dag door. Ik start met dat zwarte balletje van Peter. Die zinkt langzaam en met een strakke lijn is het wachten tot dat de lijn in één keer strak schiet. Dat gaat zo hard dat het water opspat decimeters hoog. Nee dat ziet je wel en houd je hengel in de hand anders ben je die geheid kwijt.

En het duurt best wel eventjes maar dan is het toch bij mij als eerste raak. Deze keer open ik het bal met een mooie dikke spiegel.

Maar het is nog niet wild als dan Kees er eentje kan foppen met de paraplu dobber. Kees zit de laatste weken in de goede flow. Die moet dat vasthouden want met de competitie is die ook al niet bij te houden.

Weer heeft Peter en nieuwe dobber uitgevonden specifiek voor dit water uitbedacht. Hij of zij ziet er wat groter uit en gooit volgens Peter als een jekko. Zodra je vis ziet draaien aan het oppervlak en dat is meestal ver weg dan gooi je die dopper er direct op. Nu we kunnen zeggen dat het prima werkt want later op de dag zit de vis helemaal over het midden aan de overkant en doet die dobber het buitengewoon goed evenals de method op de bodem.

En tuurlijk komt er een gevleugelde bietsen bij me om wat korrels voer. Denk dat ik dat aantrek want waar ik ook vis komen ze wat proeven.

En dan is mijn buurman aan de beurt en kan na een dikke dril een mooie 60+ spiegel portretteren. Want ze zijn beresterk hier die vissen vol en dik en van een mooi formaat.

Rondom Peter is het altijd druk. Iedereen wil alles weten over die speciale dobbers van hem. Nu vist die niet zo vaak in dit soort plassen ik geloof maar vier keer in de week want er gaat natuurlijk wel wat vistijd verloren met die dobber bouw. Nee alle gekheid op een stokje er zijn wateren waar die niet meer mag mee doen. De locals verloren alle wedstrijden waar hij aan meedeed en dan met tientallen kilo’s verschil met numero twee. Dat vonden ze niet leuk. Tja net als veertig jaar geleden toen de werphengel werd geïntroduceerd. Match met de dobber, feeder met korf of wincklerpicker. Toen gingen de vast stok vissers het ook verliezen van de dikke brasem vangsten met je aas stil leggen op de bodem. Die willen het namelijk zo stil mogelijk hebben liggen. En dan moet je heel wat voorntjes vangen tegen één zo’n platte wat die op de schaal brengt. Nieuwe technieken zullen er altijd blijven komen.

Aan de andere rechts van ons aan de andere kant van de boom zit Arno. En daar naast Nico en Theo. Op de kop zitten Tjeerd & Tjeerd. Die vissen op de grond met een method lepel of feederkorf. En dat loopt beter als vissen vangen aan het oppervlak vandaag. Ze vissen dan ook ver in de plas over het midden heen want de vis zit duidelijk aan de overkant. Het is druk geweest dit weekend en of het daar dan aan ligt dat aan deze kant de vis er niet zit. Vanaf de andere kant kan je namelijk niet vissen en met al die overhangende bomen natuurlijk een heerlijk habitat voor die karpers.

Arno zit voor ons aan de andere kant van de treurwilg. Daar scheelt het een jas onder die boom qua warmte. Wij aan de andere kant zitten lekker in het zonnetje.

Naast Nico zit dus Theo en dan als laatste van de groep Tjeerd Junior en Senior. Senior zal vandaag de meeste vangen en komt tot tien stuks.

En dan zit als laatste voor de tweede treurwilg Tjeert Senior. En die vangt net een karper die Junior wel ff wil scheppen. Op de foto zetten dat is een heel ander verhaal. Of het de zenuwen zijn of onzer al die belangstelling. Ik weet het niet maar het lukt Tjeerd niet de spartelende vis omhoog te houden en uit frustratie gaat die dan maar zonder een portretje terug te water. hij weet nog niet dat alles is geregistreerd.

En voer en aas dat is een heel ander verhaal. Zo heeft een ieder zijn eigen verhaal. Ik ziet het als een veld met bloemen. Je steekt hier wat op en daar een snufje. Daar pluk je wat van weg wat je mooi vind. En zo stel je je eigen boeket samen waar je in gelooft. Want dat is het sterkste van alles. Net als met mijn passie het roofvissen. Je heb een favoriete plug maar die maakt dan ook de meeste vistijd mee dus vang je er ook het meeste mee. Geloof in je tactiek is de sleutel tot succes en houd je bij je plan. Gaat niet zes voerplekken aanleggen. De vis komt wel want die zwemt. Als die dan aankomt waar je zit en er zijn zes voerplekken dan gaan ze die rustig af. Is er maar eentje en het staat ze aan dan dringen ze om er een graantje van mee te pikken. Voedselnijd noemen we dat. Dan pakken ze zonder aarzelen het aas op. Anders heeft een ander het..

Als ik weer terug kom op mijn plek heeft net Mike een mooie spiegel en terwijl ik die op de foto zet drilt Kees alweer zijn vierde karper. Het begint bij de cracks te lopen.

Maar na een heerlijke lange drill schiet de vis toch los onder de kant. Commentaar genoeg natuurlijk. Maar Kees heb je daar niet mee die doet gezellig mee. Die is de laatste tijd goed bezig.

Wij krijgen ook zo’n nieuwe dobber van Peter om mee te gaan vissen. Die heeft hij in verschillende kleuren. Ligt een beetje aan het weer welke je het beste kan zien maar eigenlijk maakt dat niet uit. Je kijkt niet naar de dobber maar naar je lijn die uit de top loopt. Dat zijn zulke klappen ook op afstand die aanbeten kan je niet missen. Toch wil ik die oranje bal. Het is tenslotte over een kleine twee weken Oranje dat speelt.

Piet zegt zal ik jouw er ook eens op zetten. Ik gebruik nog steeds mijn Olympus Styles Tough shock – en waterproof tot 10meter onder water. Werkt goed want het is niet altijd zomers weer tijdens het vissen. Ligt in de viskist, valt op de grond, handen onder het slijm, in de regen. Prima dingetje hiervoor. Geef iedereen een telefoon en de foto’s worden gemaakt maar dat valt niet mee met een fototoestel. Negen van de tien keer hebben ze em andersom vast zo ook piet. Die maakt eerst een selphy en ziet even niets met de flitser aan. Staat ik er wel op vraag ik want ik weet ongeveer hoeveel de groothoeklens pakt. Stapje achteruit dus en het past net.

En weer een mooie dikke spiegel maar toch te weinig aantallen naar wat we gewend zijn in die commerciële putjes vissen. Ze zijn wel beresterk hier en het blijft gaan onder de kant met vele uitvallen dus zet je slip wel goed afgesteld.

Ik ben anders gaan vissen met de 12ft Shimano X5 en een 40gram klein korfje en een 50cm lange onderlijn ver over het midden van de plas. Het spul ligt nog geen vijf minuten als de hengel in de steun staat de dansen. Wat een geweld en deze keer lange en diepe runs. Dat is een dikke zegt Piet die mijn hengel hoepeltje rond ziet staan met volle druk op de vluchtende vis. Maar eindelijk win ik wat terein en kan lijn in nemen die even later net zo makkelijk weer van de spoel jakkert. Maar na een lange maar heerlijke dril krijg ik wat overmacht en kan de vis onder de kant brengen. Niet dat die zich gewonnen geeft want gezien hebben we nog niets en zelfs de leader is nog onder water. De vis blijft op de bodem met het uiterste van mijn Shimano en de slip strak maar nu met mijn vinger geremd. En dan poef alles af op de 25/100 hoofdlijn. Dan ben je even ziek daarvan kan ik je mededelen. Al ziet je hem maar eventjes. Maar naast me is Peter ook een vis aan het drillen in dezelfde tijd als ik met een kromme lat staat. En dan ziet je de ervaring die er vanaf druipt. En gelukkig kan hij em wel netten. Wat een bakbeest is dat dan. Net geen negentig centimeter. Deze bleef gewoon stil staan na de aanslag. Wat een prachtexemplaar op de pelletwaggler hengel. Klasse gedaan Peter.

Dan gaat ik mijn andere hengel optuigen en haal de drijvende groene dobber eraf. Die nieuwe is beduidend groter en zwaarder van gewicht. Piet helpt me eventjes want die moet aan een wartel tussen twee stuitjes. Heb ik dus fout gedaan bij die groene dobber. Logisch natuurlijk nu ik het ziet want zo kan je makkelijk wisselen.

Al ik maar even mijn hengel los laat om te voeren, pellets te schieten, wat drinken of watever dan klik ik mijn setje vast aan een zelf gefreubelt systeem. Dit gebruik ik ook al bij Land van Paling als ik geen vrijloopmolen gebruikt. Als ik vrij vis dan gebruik ik meestal twee hengels ieder op een andere afstand of ander aas om te zien waar de vis op dat moment aast. Als ik dan met de ene een vis moet drillen is de ander verzekert. Ik heb al genoeg hengels zien zwemmen met het kurken handvat tien centimeter boven water,

Het is de bedoeling dat als je ergens op de plas vis ziet draaien je direct reageer en dit systeem er boven op gooit. Maar bij ons voor de deur heeft de wind vrij spel en staat er best een kabbel op het water. Zo nu en dan valt de wind weg maar toch het is lastiger dan bij onze linker buren. Die zitten net achter en bomenrij. Maar toch kan ik al snel er eentje foppen. Heb en een zwieper gegeven die dobber dan en als ik die na enige tijd een rukje geeft loopt gelijk de lijn strak en buigt mijn Shimano door tot in het handvat. Een heerlijke aanbeet weer,

Maar door die kabbel zien we bij ons de vissen niet springen of draaien. De meeste vang ik nu toch aan de feeder met een klein korfje als gewicht. En Piet naast me zelfs met een loodje van 30gram en één pellet. Ze zoeken het vanzelf op want er zitten er zoveel in deze plas water.

En deze is ook weer een beste van Kees. Ook weer met die nieuwe dobber werpend naar een draaiende karper in de bovenlaag van het water.

Kees kan gelijk de karper verlossen van een dikke rig. Er zijn er hier die dus een stuk zwaarder vissen dan dat wij doen en dan nog de vis verspelen met zo’n zwaar materiaal. En even later kan Arno ook een karper verlossen van een rig zelfs inclusief het lood.

Wat sleep die vis allemaal mee en toch pakt die een pellet van Arno op. Tis niet te geloven maar het bewijs hebben we.

Vis weer blij terug, allebei blij.

Dan is mijn buurman aan de beurt om zijn slip te testen. Wat een dikke runs weer.

En ook aan de andere kant van het parcours worden er mooie exemplaren gevangen. Tjeerd met een paar mooie karpers.

En Theo zijn vissen mogen er ook zijn. Zelfs twee soorten karpers gevangen een schub en een spiegel. Goed gevist dus.

Piet is lekker bezig naast me. We gooien gewoon zover mogelijk met ons lichte materiaal naar de overkant en het is eventjes wachten dan is het raak. Zo niet dan zit het onderlijntje niet goed of omgeslagen om het lood.

De snoepwinkel van Peter. Met zijn uitvindingen om te zorgen dat de karper zichzelf haakt. Begonnen met de parapludobber zodat op een zakkende pellet de vis door de weerstand zichzelf haakt net als een blokje lood op de bodem. Beetje uitgedokterd allemaal en dan maar experimenteren met pellets. Die een wolkje maken met een speciale geurtje maar waar de vis niet verzadigd aan raakt maar wel hebberig op blijft azen.

Maar overal komt een einde aan en we stoppen om drie uur zo halen we onze afspraak met Orient Grill..

Onderweg nemen we nog eerst wat te drinken. We zijn wat aan de vroege kant. Onze tafel is besproken om vier uur maar daar weet Arno wel wat op te verzinnen. En met al die malle verhalen is de tijd zo om onder de wigwam.

Dan hebben we het over wat eten buiten Nederland. We geloven onze ogen niet als die echt waar schalen worden opgediend. Wat ze daar opscheppen voor een paar centen. Ik kan het niet op mede door de sambal. Ik kan best wat hebben aan specerijen en dat dacht de kok denk ik ook. Patat zwom in de pure sambal oelek maar voor de rest niets dan lof qua kwantiteit. Want er zijn er meer die wat moeten laten staan. Arno weer bedankt voor de goede zorgen van vandaag. Het was weer geweldige dag die bijgeschreven kan worden bij de herinneringen van de BassBusterAvonturen.

En we mogen weer niet mopperen. Wat een mazzel weer gehad met het weer. Op de terug weg komen we in een paar flinke regenbuien terecht. En we schieten lekker op tot de afslag naar de A4. Wat een geklungel en iedereen blijft tot het laatste moment links op een vierbaansweg rijden zelfs de vrachtwagens. Werkelijk alles moet hier eraf. Gelukkig zitten we met z’n tweeën in de auto want alleen anderhalf uur sturen wordt je een beetje daas van. Ongezellig en dan lijkt het nog langer te duren. Nu gaat de tijd zo om. En dat terwijl ik Piet niet eens ziet zitten want de hengels steken er tussen..

Ik trek nummer 1 en dat is dus het kop nummer. Reuze blij mee ik zit dus als eerste van onze groep. Helemaal de kop is het niet want twee steigers verder naar links zitten nog wat Engelsen te vissen.

En daar is Jos we kunnen beginnen met opbouwen.

Dan zitten we vandaag naast elkaar zegt Theo. We pakken na elkaar een kokertje hoe kan het toch steeds. Nu dus niet eens naast Marco. Ik hoop dat ik de laatste wedstrijden wat van heb geleerd en het in de praktijk kan gaan gebruiken.

Maar dan krijgt Theo een appje. Schat, ben je niets vergeten met een foto van een bakje in de koelkast. Ships dat is mijn maïs zegt Theo. Maar gelukkig heeft Mike groot ingeslagen en geluisterd naar die hamsters. Hij heeft nog wel een blikje voor Theo.

Maar dan komt Mats met zijn verhaal dat die op de kop zit. Er is dus nog een nummer 0 in het zakje van Marco. Nog niet meegemaakt in mijn carrière aan de waterkant. Het moet toch niet gekker worden maar dat wordt het wel. Dat voor laterzz.

Iedereen is ver op tijd klaar en het is wachten op vijf uur. Ik loop naar voren want daar staat iedereen te ouwesexhostessen. En ik ziet dat de twee steigers naast Theo leeg zijn. Zeker niet mee geloot of niet getrokken. Dacht dat er evenveel kokerjes waren als deelnemers. Maar meer naar recht ziet ook ook een lege steiger.

Marco heeft weer een broodje kebab meegenomen voor diegene die dat wilde. Heerlijk om zo de visserij te beginnen. Bedankt weer goosert. En als ik terug loop naar mijn steiger kan ik mooi iedereen er op zetten.

Marco eet zijn broodje graag koud op. Doet em aan zijn werk denken zegt die. Daar als ze aankwamen waren ze tegen die tijd ook koud. Mike wil de kamera ook eens vast houden. Zo zegt die dan staat je er ook eens op.

Wat is dat ding langzaam hoor ik em zeggen. Tja die is twintig jaar oud. Olympus onderwater kameraatje gekocht om mee te nemen toentertijd naar Indonesië. Die is een hypermoderne I-Phone gewend. Moet je hebben natuurlijk. Maar we staan er deftig op in ons nieuwe tenue. Goed gelukt zeg ik. En Glenn zegt aan mijn spullen ligt het vandaag niet. Die heeft zijn zoon’s hengel gekregen om te gebruiken. Ligt toch ongebruikt is de kast hoor ik van em. Een peperdure Greys edition.

Niemand dus op 47 en 48 maar op 47 daar hoort Jos Werring te zitten. Dat heeft niemand in de gaten maar die is helemaal aan de andere kant gaan zitten van die Engelsen op 37. Zat ook een zeven in vond die vanzelfsprekend. Dan zit er twee lege steiger tussen en dan zitten daar Engelsen te vissen die we zo nu en dan dikke vissen zien netten. Dat geeft vertrouwen.

Ik start drie korven later dan mijn buren die wachten niet op mij roepen ze fotograaf.

Maar het is weer taai. Maar de eerste die een vis kan netten na een half uurtje turen naar de toppen is Mats naast me. En eerlijk zegt die dat die de aanbeet niet heeft gezien. Haalt op en er zit een dikke grote massieve voorn aan. Beetje mazzel moet je hebben als je boven in meedraait. Dat is altijd welkom.

Maar dan aan de andere kant heel stilletjes wordt de eerste brasem gevangen. Heb em nog net in de smiezen maar het staat genoteerd. Vorige week had die het al op zijn heupen maar na een losse, een vis die na een twee meter meekomen los schiet kan die er nu eentje netten.

Na anderhalf uur dus eindelijk vis op de stekken maar wel voor mij op de verkeerde plekken. Ik ziet geen enkel beweging zelfs geen lijn zwemmers of vissen draaien aan het oppervlak. Alleen wat meerkoeten en futen die aan het jagen zijn aan de overkant. Ik heb weer de mazzel tegenover enkel nesten te zitten. Van twee meerkoeten en een stelletje futen. Ze maken ruzie zat met elkaar en je zou denken dat dit gedeelte dan wel een goede plek met vis zou zijn. Wij hebben ook liever de + in de buurt dan drie kilometer te moeten fietsen voor je kratje bier.

Ik zit op dezelfde hoogte te vissen met één hengel en de andere op het talud aan mijn kant half kanaal zodat die valt tegen mijn talud op de dertien meter. Daar hebben die Engelsen genoeg voer in gegooid vorige week. Maar Theo zit duidelijk in de goede flow zoals we dat zo mooi zeggen. Lekker bezig de laatste tijd. En bij mij nog steeds geen reactie aan de overkant wat ik ook aan de hair of haak knoopt. Op een grondel na heb ik nog niet om te wegen.

Wat ik ook probeert, ik krijg de vis niet aan het azen op mijn stek. Naast me vangt Mats zijn tweede brasem en staat aan kop hier vooraan met drie stuks vissen. Zegt nog niet zo veel Nu. Want somige brasems die de bijnaam platte echt verdienen gaan richting de drie kilo terwijl afgepaaide of blijvers zoals we die noemen en niet terug vertrekken zodadelijk naar het Haringvliet. Die vissen soms nog niet de helft wegen.

Om gek van te worden en dan maar rare sprongen. Ik probeer het nog eventjes met een Zigkit maar bij mij ziet ik helemaal geen vissen draaien. Het werkt goed op Land van Paling en daar is het maar hoog uit twee meter diep dus dat zou hier nog veel beter moeten werken. Maar na een klein half uurtje houd ik daar mee op. Zolang er gen vis half water zwemt is dit een zinloze missie.

Dan aan de overkant na de zoveelste worp kan ik een kolblei vangen op de wormen. Heb daar tegen het talud onder het riet overwegend geknipte wormen gebracht en in het midden enkelt maïs tegen mijn kantje.

Dan ziet ik in mijn ooghoek plotseling de houding van Mats veranderen. Als een roofdier hangt zijn hand boven de hengel zijn lichaam helemaal naar voren gerekt. Als een snaar staat die gespannen en voordat ik de kamera maar kan scherpstellen slaat die genadeloos toe. Zijn stok staat hoepeltje rond. Als een geoliede machine wordt de dikke vis gedrild naar het schepnet.

Maar dan plotseling gaat de vis richting de steiger en wil er onder door zwemmen. Wat een spektakel en gaaf om het zo te zien gebeuren. Dat gebeurt niet vaak dat Mats zolang bezig is om een vis te scheppen. Het leek wel een zeelt die komen ook altijd eerst mee en geven dan alles onder de hengeltop.

Wat was dat allemaal vroeg ik ik zag je boven de hengel hangen van wat krijgen we nu. Zal ik wel of niet slaan. Ja zegt Mats zo’n rare aanbeet heb ik nog niet gezien het leek op een schele pos of grondel. En dan geeft die alles op het laatste moment. Een strijder die de klappen van de zweep al kent. Want de meeste van die drie kilo vissen worden verspeelt onder de top.

Daar weet mijn andere buurman nu alles van. Die verspeelt ook een dikke vis door nota bene lijnbreuk een kwart afstand van zijn landingsnetje vandaan. Was een zware vis die niet mee wilde komen. Dat kan best een karper geweest zijn hoor ik van em. Maar even later met zijn reserve hengel vangt die toch nog een mooie platte en doet weer mee om de prijzen. En bij mij.. Nee ik krijg ze niet op de stek aan het azen. Wat ik er ook aanbied. Geen enkele lijnzwemmer gezien. Zou het dan liggen aan die twee meerkoet nesten en die ene Fuut die onderling alleen maar ruzie maken. Ik houd het daar graag op.

En als we dan iknpakken zien we Jos aankomen fietsen. Ik heb mijn net daar gelaten tien steigers terug. We kijken hem verbouwereerd aan. Jammer dat Theo er twee heeft verspeelt en nu vierde. Het scheelt hem zeker twee plekken maar goed gedaan goosert. Mats toch knap met drie platten en een voorn. En dat terwijl ik geen beweging heb gezien aan de overkant.

Theo doet nu ook mee om de kanjerprijs. Die vond die vorige week onbelangrijk. Laat Glenn die maar winnen maar nu met die dikke platte denkt hij er anders over.

We zijn op de helft en er is nog niets zeker. Het blijft dus spannend.