Snoeken tijd

Leo belt me donderdagmiddag 15 december 2016 om drie uur op. Hij heeft de nacht gehad en meestal is hij dan om een uur of één weer het heertje. We zouden om rond drieën  het ruime sop kiezen maar hij lag zo lekker te snurken dat Monica hem heeft laten liggen. En gelijk heeft ze. Wilde je nog gaan kreeg ik te horen en het antwoordt kende hij eigenlijk al.

Vanmorgen vroeg was het vies weer toen hij thuis kwam dus hij dacht dat wordt niets vanmiddag. We wilden die dikke snoeken wat anders voorschotelen als gistermiddag. Toen waren ze ons de baas maar vandaag hebben we er op gerekend. We komen met zwaar geschut en nu eens zien of we ze nu van de bodem getrokken krijgen. Het weer was vanmiddag opgeknapt dus dacht Leo ik zal maar eens bellen. Natuurlijk was het antwoord. Alles staat klaar totdat MacGuyver is uitgeslapen is het antwoord. Want op z’n werk heeft hij alle zintuigen 100% nodig met dat natte vieze koude weer en containers verplaatsen. Alles is koud, nat en spekglad.  Linke soep als je niet helemaal wakker bent.

Het is vandaag heel ander weer. Bewolkt weer met Bfr4 dus een jas kon je vandaag wel gebruiken. En terwijl we er in gaan breekt het zonnetje een beetje door. We zien het helemaal zitten het weer is beduidend beter om een predator aan de vinnen te koemen en met dat geweld van gister rond deze tijd meegemaakt te hebben kan het bijna niet anders dan dat we die dikke Mama Esox Lucius die ons gister de baas waren van dichtbij gaan bekijken en er een pasfototje van schieten.

Maar als zo vaak, je moet je nederig opstellen op zo’n grote plas. Als je denkt van dat kan nu niet mis gaan vandaag want het weer is veel beter nu een kabbel er op, opgaand tij en het stroomt nu zelfs lichtjes. Terwijl we gister in de zon zaten windstil we bleven zonder MinnKota boven op onze stek roerloos liggen terwijl we zeven meter diep keken zo helder was het water. We vissen vandaag tot ver in het donker met grote voorns 30cm en kleine makreeltjes 15cm onder de dobber op minder dan een halve meter boven de bodem op verschillende diepten op de hoge kant rondom de wolk aasvis. Helemaal niets, nada, geen enkele aanbeet. De aasvis is er weer net als gister maar onze grote vriend van gister blinkt uit in afwezigheid. We vertikalen en diogonalen aan de andere kant van de boot naar het diepe toe maar ook daar geven ze niet thuis. Om de eer te redden vang ik vlak voor donker nog een dreumes, een snoekbaarsje van vijftig cm. We staan weer met beide benen op de grond. Het was weer heerlijk op het water maar wij beiden hadden er meer van verwacht. Dat is duidelijk….