Het is windstil

Leo is om half tien bij me op woensdag 14 december 2016. We gaan een bord op hangen maar als dat ter sprake komt wil Henny dat niet. Tja, wat nu. Bakkie koffie, nog een bakkie koffie. Het laatste zonnetje brand op ons gezicht en het is windstil. We kijken elkaar aan en hebben weinig woorden nodig. We gaan vissen. Leo gaat zijn spullen halen en ik maak de boot op m’n dooie gemak klaar.

Het wordt toch nog een uurtje of twee dat we bij de trailer helling zijn. De bandjes van de trailer daar moest wat lucht is want de boot centreerde niet meer bij binnen takelen omdat één van de twee bandjes minder hard was. Natuurlijk werd vandaag de pomp vernieuwd dus naar de werkplaats voor lucht. Praatje hier en een babbeltje daar met wachtende klanten en helpende personeel met slangen uit rollen over de boot en het vissen. Dan ben je met MacGuiver en de BassBuster zo een uurtje verder. Wat boeit het ons. We hebben alle tijd vandaag.

Op het water is het werelds. Widstil emet een zonnetje. Het water is wel helder en staat laag. Je kijk meters diep naar beneden. Niet de beste omstandigheden maar het is heerlijk op de grote plas. Het water is zo vlak als een spiegel. Ik pak binnen tien minuten de eerste dreumes en we kijken elkaar aan. Dat is een goed teken of…. Vaak is het zo als je op de stek aankom en direct een vis pakt dat de enigste van de dag kan zijn. Dat is ons al zo vaak gebeurt. Snel een vis pakken aan het begin van de vis sessie om vervolgens uren niks in de melk te brokkelen te hebben en dan maakt het laatste half uur de gehele dag goed.

*Niet groot maar we kunnen vissen registreren.*

En dat begint er vandaag wel op te lijken. Het weer is fantastisch maar na die ene aanbeet zien we niets meer. Ik ga met een dobber vissen. We hebben ingevroren visjes bij ons en met dit weer gaat dat perfect. Langs het talud laat ik de dobber zaken en met rukjes en dat beetje wind wat er is want het stroomt voor geen meter zwemt dat dooie visje langs het talud. Met de dobber vissen dat heeft wel wat. Na een half uurtje spelen met dat rode puntje verdwijnt hij heel zachtjes bijna niet te zien zo langzaam en geleidelijk onder water. Ik voel aan de lijn en jawel mm voor mm verdwijnt er lijn richting diepte. Het water is zo helder dat je de dobber tergend langzaam ziet verdwijnen de diepte in. Wat spannend is dat. De lijn loopt trak en ik sla aan. Dat voelt goed aan maar ik heb niets te vertellen en plots heb ik geen contact meer. Dat is balen en dan zien we waarom. De lijn is boven de haak afgesneden. We houden het er op dat het een snoek is geweest. En degene die je niet vangt zijn de grootste dus we speculeren al hahaha. Ik ga weer verder met de shad en laat de dobber zelf het werk doen. met als gevolg dat ik weven later weer met en kromme stok staat. Niet los te krijgen van de bodem met onze lichte Godfathers en nu weten we het zeker. Daar ligt iets daar op de bodem ons uit te dagen. In een keer ben ik er los van en nu we weten nu al dat we hier morgen weer zijn met wat zwaarder materiaal. Zeker als even later Jan de Spruitenkoning op de kant een dikke snoek van een meter vangt. Misschien die van ons wel. We hopen van niet en dat er meerdere om deze witvis school liggen te foerageren.

*Soms beide een aanbeet tegelijkertijd.*

En dan gaat het een uurtje loss. Elke worp is raak. Soms een losse, of misser en een gat in de lucht maar dan valt de shad, even laten liggen misschien twee tellen je tikte em op en voordat die de grond raakt weer een dreun. We genieten van al die dreunen of soms subtiel heel zachtjes alsof ze de shad voor uit duwen. Nu zijn de formaten allemaal het zelfde half in de vijftig cm mat zo nu en dan een uitschieter ver in de zestig. Wat een geweld en we zitten zo elk in de tientallen ver naar de twintig vissen die we moeten onthaken met zeker drie keer zoveel losse en missers. Wat een middag. Die zijn er niet veel meer en het is dus volop genieten geblazen.

*Dan plotseling is het stil aan de overkant.*

En dan plotseling nadat Leo er een mooie aan heeft en ik dat op de foto wil zetten mijn shadje onder de boot hangt en ook wordt gegrepen. Ik kan net m’n hengel redden want die hangt in m’s linkerhand terwijl de rechter het fototoestel zocht. Weer staan we beide met een kromme Godfather. Daarna niets meer wat we ook proberen. Ze zijn weer vertrokken terwijl er nog wolken aasvis rondzwemt een paar meter onder het talud. We hebben een toffe middag gehad en blij dat we gegaan zijn. Morgen weer een dag..

Van de week de mensen gesproken die tov de helling een huisje huren. Meestal moeten ze dan een paar weken in het Europoort gebied werken. Zo nu ook en die komen nog al een vragen wat we aan het doen zijn. Dat zijn in het algemeen leuke gesprekken. Voor hun wat afleiding en de meeste vissen dan thuis ook en wij kunnen Hellevoetsluis en omgeving promoten. Maar nu kregen we een aandenken van ze. Wat leuk is dat dan.