John is gisteravond aangekomen en na een filmpie van Mad Max hebben we het wel gezien. Morgen 23 september 2015 lekker vissen op het Haringvliet of Oude Maas we hebben er zin in. Maar ‘s morgens om half zes tot negen uur giet het. Echt een wolkenbreuk dus liggen we (apart…) op bed tv te kijken. Wat een soft en wanneer ik dan eieren met spek ga bakken moeten we wat anders verzinnen.
Na overleg om te vissen of te sleutelen want hier is van alles te doen besluiten we naar Nieuwkoop te rijden. We fietsen even naar Marco van Evin want daar hebben we beiden nog wat te regelen en kan ik gelijk de auto uit testen maar die rijd prima de lux. Met Marco afgesproken dat ik m’n sensor voor de Onix uiterlijk volgende week binnen krijg en John’s zijn Minn Kota is dan ook gerepareerd. Hier in het noorden is het best goed weer maar als we weer naar het zuiden rijden storten we ons in de regenbuien. En na een onoverkomelijke Mac Donald met John aan board, echt m’n stuurbekrachtiging hielp me niet scheurde we de parking op voor een snelservicehap. Heerlijk natuurlijk.
Ik kijk uit het raam maar het klaart nog niet echt op.
Maar vandaag 24 september 2015 is het weer er niet veel beter op geworden en na wat computer uurtjes wil ik een frisse wind door mijn hooft laten waaien. ik ga ff naar de “Punt”. Maar als ik daar aankom staat de wind precies de haven in met witte koppen. Dat is niet fijn werpen dus ga ik maar noodgedwongen een beetje pielen bij de sluisjes want ze spuien wel. Maar daar is het water veel te vuil. Ik probeer nog wel wat maar denk er al aan om het op te geven. Ik stap in de auto maar dan zie ik aan de vlaggen dat de wind is gedraaid en ik ga kijken op de punt en warempel de wind staat niet meer zuid de haven in maar west zuid en dan heb je em lekker in de rug. De regen is even gestopt en als ik de parkeerplaats opdraai komt Robert ook net aan. Die heb ik nok nooit zien vissen maar is altijd aanwezig. Hij loopt met me op naar het water en als ik m’n derde worp maakt is het raak. Geen gigant maar er is vis. Hoopvol want op deze wereld stek is het de laatste jaren sprokkelen geblazen qua aanbeten.
Geen gigant maar er is vis.
Natuurlijk belt Robert Leo gelijk op zijn werk dat hij de containers bij de ECT met rust moet laten en hier heen moet komen want drie worpen later heb ik er weer eentje. Allemaal dezelfde jaarklasse zo dik in de vijftig centimeter en ze geven goed partij.. Maar wanner ik er eentje lost vlak aan de kant en die vlucht linea recta recht over de stek heen is het afgelopen met de aanbeten.
Maar een half uurtje later als Jan ook is gearriveerd vangen we plotseling vissen van een maatje groter. Zou dat komen omdat die ene vis die is gelost over de stek heen weg vluchtte?? De aasvis zit tegen onze kant aan met miljoenen. Jan pakt er nog eentje en ik ook, vissen die tegenwoordig heel mooi zijn op het Haringvliet vanaf de kant. Jaja dat is hard gegaan de laatste vijf jaar. Dit formaat noemde je een dreumes maar je bent spekkoper er nu eentje te vangen.
Het is even gestopt met regenen maar even later gaat dat weer vrolijk door. Ik hou het voor gezien en heb weer heerlijk gevist. Morgen weer een dag.
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN6521.bewWp2_.jpg657984Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-09-23 16:12:002023-05-23 16:56:12Even vanaf de kant
Een paar weken geleden belt Arno Borsboom me op of ik zin heb om mee te vissen in een karperput the Rijckevoort vlakbij Boxmeer op 27 augustus a.s. (’15). Graag natuurlijk want dat heb ik nog nooit gedaan, op betaalwater vissen op een uitzondering na dan. Een keertje oefenen voor Denemarken in alweer zeven jaar geleden.
Toen samen met Waldi na een paar werplessen in de tuin daarna naar het water om niet helemaal voor de kat z’n achterste te staan daar aan het water in Denemarken. Ik had toen nog nooit een vliegenlat in m’n handen gehad en hopla weer een nieuwe virus erbij.
Mario zegt, maak eerst maar eens op wat je nog thuis heb staan.
Eerst maar eens naar m’n vertrouwde hengelsportwinkel de Catfish in Hellevoetsluis, naar Mario voor informatie wat ik allemaal nodig heb. Eigenlijk heb je alles al zegt hij behalve een Waggler dobber en weerloze haakjes met elastiek. Beter nog verteld hij; jij heb nog de oude pakken voer daar zit de vismeel nog door het voer heen en zijn de pellets er niet doorheen gehaald zoals ze nu doen. Commercie dus ze doen het goed en dan wordt er gekeken hoe ze het goedkoper kunnen produceren. Je ziet het ook als je een pellet doorbreekt. Ze zijn niet meer door en door groen. Dus op naar huis en de oude emmers open maken of dat alles goed is gebleven want zuinige Harry (als ik het weg doet dan is er echt niets meer mee te doen Indisch bloed zullen we maar zeggen) bewaart alles. En waarachtig zelfs het gemalen brood dat wat ik kreeg van Ria van de keuken toen ik nog bij Elsevier werkte minstens dertig jaar geleden was prima in orde. Dat droogde ik in dozen op de verwarming buizen die door de kelder liepen in m’n flat en op de zaak in de postkamer. Daarna, als het knoertens hard was geworden door de gehaktmolen van m’n moeder op het balkon. Daar was ik dan een hele zaterdag mee bezig de mussen waren hartstikke blij maar een uitstekend basisvoer om mee te vissen. Ik viste in rivieren rondom Dordt dus soms wat zwaarder en vaster maken met havermout voor daar waar het stroomde als een jekko en dan wat lichter met brinta daar waar het minder stroomde. Ging natuurlijk nog meer in als polenta, mais, vanilie, zout naar gelang het jaargetijde. BrasemFreek was de bijnaam want ik ving altijd wel enkele platten. Voorral toen ik door had dat m’n buurmann (Peter) bij een overslag bedrijf werkte en zo af en toe een baaltje mais, geplette of hele, tarwe, bonen, kapucijners, erwten en weet ik niet allemaal meenam en ik dat kookte in de zoetigheid en ermee voerde en viste. Was waarschijnlijk de eerste die met pellets viste maar dat kwam eerder door geldgebrek dan kennis om een pakje Justus te kopen. Daar op de rivieren Kil, Nieuwe Merwede, Oude Maas etc. daar gebruikte je wel wat aan voer. Zo’n grote emmer waar witkalk in had gezeten was toch wel dik driekwart vol. Want kwam er een duwbak voorbij dan kon je zien waar en op welke steen je steeds vast liep. Het water werd drie, vier meter weg getrokken om daarna weer terug te komen met een dikke golf en kon je weer opnieuw je voerplek opbouwen. Had natuurlijk als vrijgezel geen stuiver om aan de kont te krabbelen en als ik dan een paaskip-, vlees- of bout- bon won was die voor Ria. Want met dat brood dat redde m’n zaterdag ochtenden. Maar we dwalen af geloof ik….
Een jaar of zeven acht geleden aangeschaft.
Ik hoef na inspectie dus alleen maar pellets te kopen van 6mm, een waggler dobber met een voerkorf onder aan z’n kont en weerloze haakjes met elastiekje waar dan zo’n korreltje de pellet in moet. Thuis uit de oude doos zijn de korrels te klein, namelijk 3mm en dat is niet de goede snelheid van afzinken in die karperput hoor ik van mijn “informatiebron” die weer zijn contacten heeft door het hele land der wedstrijdvissers… Ik ga met een Match hengel vissen dan komt die ook eens uit de kast. Van deze visserij is nog niets van terecht gekomen terwijl ik daar een kleine tien jaar geleden als weer fanatiek witvisser met de HSV het Voornse Kanaal mee wilde beginnen. Daar is dat ook bij gebleven ook want in die periode is de snoekbaars koorts aangeslagen in huize WarungFreek. Ik kocht een Lindertje en was meteen verknocht aan deze roofvisserij. Recht van boven vissen met relatief licht materiaal. Er aren immers toch geen obstakels. Heb er wel een paar keer mee gevist op de Harder en wimdes in de Botlek, het Hartelkanaal, Nieuwe Waterweg of de haven van Zierikzee met grote winde als bijvangsten. Daar is die Matchehengel meerdere keren al eens flink rond gegaan tot in het handvat maar dat zijn andere BassBuster Avonturen.
We nemen maar van alles mee.
Op het molentje zit 20/100 nylon van tien jaar oud en dat komt goed uit. Op al mijn molens zit gevlochten lijn en daar mag je op dat karperputje niet mee vissen. Maar heb nog wel wat reserve spoelen, voor de zekerheid maar wat bijbehorende molentjes voor als de lijn te dun of de kwaliteit ervan niet meer deugt. Er gaat een heavy feederhengel mee voor als deze 10-30 grammer te licht mocht wezen voor die karpertjes of om met korven te vissen. Natuurlijk ook de method methode wordt niet vergeten. Het zelf haaksysteem en dat is nodig met nylon lijn want voordat de registratie te zien is op de top is de vis al een meter weg gezwommen met het aas. Je heb 10 cm rek op een meter en als ze het voorzichtig doen dan zie je niets om taan te slaan en de haak te zetten. Perfect dus voor de pellets visserij lijkt me, zijn we nog wat vergeten, en zo zit de achterbak in no-time vol. Ik heb deze visserij nog nooit gedaan en weet echt niet wat ik er van moet verwachten. Er wordt slecht weer verwacht harde wind en veel regen dus zullen die karperjes wel gaan azen in de bovenlagen van het water. Vandaar neem ik ook al die feeder spullen mee om op de grond te kunnen vissen. De vaste stok laat ik thuis.
Ben de eerste met een vis.
Ik anderhalf uur eerder wakker dan de wekker en kan niet meer de slaap hervatten dus sta ik na een klein half uurtje maar op want al ik dan in slaap val ben ik gebroken als ik over een uurtje de wekker hoor. Ben dus toch al met dat vissen bezig en ik moet zeggen dat ik er reuze zin ik heb. Al een paar dagen eigenlijk ben ik er mee bezig en heb me een beetje voorbereid met you tube filmpies en het lijkt me een fantastische visserij met dat Waggler systeem. Het is in Engeland helemaal hot maar daar hebben ze heel heeeel veel van die karperputjes, van die betaalvijvers zoals we ze hier gekscherend noemen. Nee met ons vergunning stelsel zoals het in Nederland is geregeld daar kunnen de andere landen niet aan tippen. Voor €30,- waar onderzoek, onderhoud, viskweek en uitzet van wordt betaald kan je overal vissen omdat iedereen, eigenaren, visverenigingen zijn water heeft ingebracht. In het buitenland kan je zomaar op een enkele kilometer 3x moeten betalen per dag omdat je door iemands water heen banjert.
Het nieuwe Waggler systeem.
Met micro bagging waggler montage zit het lood wat de dobber moet dragen onder aan de dobber geschroefd met een voerkorf. Weer een nieuwe methode gebased op het Matchvissen en gelanceerd vanuit Engeland. Ik heb niet met voer erin gevist. Ik gooide wat verder in dan waar ik pellets de Swim Stim Baits korrels strooi met de katten pult om dan direct met de top onder water snel een paar slagen in te draaien. Anders kreeg de wind er te veel vat op de drijvende lijn en dreef de dobber van m’n voerplek af en die bleef nu mooi staan omdat de lijn onder water lag. Mooi ook denk ik want dat gewicht van het water hielp de dobber mooi met de haak “zetten”. Als ik er dan ook nog voer in de dobber doe dan wordt m’n voerplek wel heel groot om voedselnijt te creëren. Als ze nu als gekken allemaal azen geeft dat niet maar als op een dag als vandaag als ze het niet al te best doen is dat belangrijk denk ik. Een zo klein mogelijke hot spot houden.
En Joop volgt me na het scheppen niet veel later.
Joop is precies op tijd en om kwart voor zes nemen hij nog een bak koffie samen met Henny. De auto is zo ingeladen en na de auto afgetankt te hebben speren we richting R’dam, Gorichem, Tiel, Boxmeer waar we even moeten zoeken in Rijckevoort naar “de Sprong” omdat we geen Tom Tom hebben in het autootje van Henny. Tjeetje wat rijdt dat karretje goedkoop voor €36,- heen en weer en toch het grootste gedeelte rond ±140km gereden gelukkig zonder file. Als we dan na een twee uurtjes sturen incl. zoeken aankomen komt net iedereen van de koffie vandaan en gaan naar de vis steigers toe. Thuis toch al een paar bakkies pleur op omdat ik zo vroeg op was dus wij gaan ook ons plekkie zoeken.
Joop heeft z’n onderste stuitje onder bij de haak terwijl ik de dobber heb vastgezet.
Iedereen gaat gelijk naar de rechterzijde van de vijver en als Kees in het verste puntje gaat zitten vanuit de cafetaria helemaal achterin wat ons ook wel wat leek gaan wij op de kop zitten met de wind half in de rug. Ik zet de auto zo neer dat die het meeste opvangt zo zitten we zo goed als windvrij. Kan ik zodadelijk de plu aan de dakrailing vastzetten want ze geven nog wel wat nattigheid en een bekkie wind op. De steiger is groot zat en Joop heeft geen plu bij hem. Die wilde in z’n regenpak gaan zitten als dat nodig mocht zijn. Ik zeg tegen hem dat we net zo goed samen op een steiger kunnen gaan zitten want die zijn groot genoeg. Is wel zo gezellig en we zitten in deze hoek toch alleen. We zijn hier voor de gezelligheid en doen het voor de eerste keer zo op een karperputje vissen terwijl de rest dit al eens heeft gedaan. Toch zie ik dat de meesten met de vaste stok gaan vissen met daarnaast een werphengel met waggler systeem of een korf erbij. Naast ons zijn alle steigers leeg. Links vijftig meter verder zit Kees en op de hele rechterkant zit één Duitser vlak bij het frietkot. Prima plan vindt ook Joop. Hij heeft dan de gehele rechterzijde tot z’n beschikking en ik de linkerkant.
De eerste voor Joop.
We moeten alles nog monteren maar liggen toch één van de als eerste met onze systemen te water en hebben een mooi uitzicht over de gehele vijver. Kunnen we mooi de boel een beetje afkijken hoe het met onze mede kompanen het er af gaan brengen. En na een klein uurtje klunzen en proberen vang ik dan de eerste vis. Wat is dat gaaf vissen met zo’n dobber. Hij was al een paar keer weg geweest maar weer net zo snel aan het oppervlak terug. Waarschijnlijk lijnzwemmers dacht ik want ben begonnen op zo’n dikke drie meter water. Het is er zeven meter diep waar we zitten en wil net de dobber gaan verzetten als hij wegduikt en de lijn direct zo strak staat als een pianosnaar. Een leuke vis van rond de veertig cm kan geschept worden en dat is wel makkelijk als je met z’n tweeën zit. We scheppen telkens elkaars vissen. Joop is niet veel later aan de beurt en de nul is er ook bij hem af na een uurtje vissen.
De tweede voor mij is al beter van formaat.
Als ik dan de dobber verschuif naar een metertje of twee krijg ik er een betere vis op en dan is de match hengel wat te licht want van de vis sturen komt weinig terecht. Die sprint gelijk naar het midden van de vijver. Als m’n tien jaar oude 20/100 lijntje dat maar houdt. Het is geen wedstrijd dus ik heb alle tijd om de vis uit te drillen maar de 10-30grams stok van 3.90 meter is niet de ideale stok hiervoor. Zeker als je de vis wilt scheppen en het landings netje van Joop eigenlijk een veel te korte steel heeft is het tobben met de 3.90m lengte van de hengel. Gelukkig zitten we relax naast elkaar en als de vis het opgeeft kan Joop hem rustig scheppen. De tweede Cyprinus carpio is een mooi spiegel een rijen karper dik door de 50 centimeter heen.
Het gaat gelijk op.
Dan is ook Joop weer aan de beurt en het gaat mooi om en om. De karpertjes zijn super in vorm en eigenlijk zonder beschadigingen. We zien wel steeds een aalscholver in de rechter hoek opduiken en sommige vissen rond de vijventwintig, dertig cm zijn beschadigt. Ik denk dat hij met z’n vriendjes de boosdoener daarvan is.
Alle twee een mooi spiegel.
Als de rakkers na de dril het net zien dan speren ze weer door de slip heen naar het diepe en dat doen ze vele keren. Je hebt er een leuke sport aan zeker op dit lichte materiaal. De Matchhengel moet zich tot het uiterste weren en gaat hoepeltje rond om de runs op te vangen. Heerlijk vissen is het zo. Wat ik wel kwijt moet is dat we voor ons op een meter of dertig een hele dikke karper een rondje zagen zwemmen op het water op zijn staart als een dolfijn. Wat een fantastisch gezicht was dat. Hij was zeker een vijf seconden boven water en maakte een rondje met een diameter van zo’n vijf meter. Nog nooit gezien. Natuurlijk sprongen ze vaker om ons heen vanmorgen in de vijver en soms geheel los van het water maar dit. Het staat nog op m’n netvlies en zie het zo weer gebeuren in gedachte..
Met de vaste hengel heb je ook sport, het elastiek is er meters uit.
De wind is inmiddels opgestoken en het begint te regenenen en dat doet de vangsten achteruitlopen. Om twaalf uur gaat de fluit en worden we verwacht in het “restaurant” om een broodje te eten. Daar lopen ik langs de enige visser aan deze kant van de vijver die vlak langs het riet zit te vissen met de vaste stok. Dan heb je ook sport als je zo’n karpertje haakt. Het elastiek loopt meters uit de top van de hengel om de runs op te vangen. Een wereld uitvinding is dat toch gebleken.
Daar zitten we dan de Buckaroo’s van vandaag.
In de cafetaria is iedereen aangeschoven. V.l.n.r. op de foto Kees Westdorp, Kees Nachtegaal, Mike Piepenbroek, Ronald van Leeuwen, Arno Borsboom, Wesley Borsboom, Piet Kalshoven en Joop Flohil. Als we aanschuiven maak ik de opmerking dat de mannen wel lef hebben. Die hebben allemaal de paraplu nog uit staan. Die zit vast aan de zitplateau met daaraan weer de hengelsteunen etc. Als je weet wat zo’n setje kost. Nu werden er toch wel een paar zenuwachtig hahaha. Het is allemaal prima verzorgt. Een broodje worst, beenham of hamburger wordt er geserveerd met de gulle Brabantse gezelligheid. Over en weer horen we de verhalen aan hoe iedereen ze hebben gevangen. Vaak ook dicht aan de kant en met de vaste stok. De meesten zitten rond de zes vissen en die hebben wij ook op onze steiger. Alleen wel met z’n tweeën moeten we de vangsten dan optellen. We moeten toch wat beter ons best gaan doen in de tweede helft. Na een klein uurtje gaan weer verder na de babbel en snabbel maar het weer is knap verandert. Het is inmiddels opgehouden met zachtjes regenen…
Het is inmiddels gestopt met zachtjes regenen.
En dat gebeurt dan ook want we pakken al snel weer een visje. Ze zijn sneller weer op de voerplek dan vanmorgen en dat is toch raar. Je zou zeggen dat die karpertjes het ‘s morgens vroeg beter azen. Maar het is nog niet wild vergeleken met al die wilde verhalen die we vooraf hebben moeten aanhoren. Die aantallen vissen die genoemd werden was ook van de gekke maar ze zijn er dan toch gelukkig en zo af en toe duikt onze dobber weg om vaak direkt weer boven te komen. Maar dan als na een uurtje iemand langs komt om de vergunning na te zien gaat de boel drastisch veranderen. De mevrouw in de Cantina wist niet dat wij ook bij de vader en zoon dag groep hoorde. Raar want we hebben wel mee gegeten. Afijn na verteld te hebben wie wij zijn steekt hij van wal en verteld dat hij vorige week kampioen is geworden van de club in deze karperput. Hij vist hier namelijk dagelijks. Dat kampioensplekkie daar zit vandaag Arno met zijn zoon te vissen. Maar hij wil het geheim wel vertellen van dit water. Allereerst zitten we te diep te vissen. Ook met dit donkere weer moet je ze op zo’n vijftig centimeter water zoeken. Raar denken wij want die vissen zwemmen half water of dieper dus als je ze naar boven lokt komen ze toch eerder je aas tegen zou je vermoeden maar niets van dat is waar. En heel heeel belangrijk om de minuut wat pellets bijschieten. De frequentie voeren moeten we meer dan verdubbelen. Blijven schieten en dat gaan we dus ook doen. Ik kreeg al meer beet door er wat vis olie gekregen van Rob door de pellets te roeren. Die maakt die zelf door haring afval van een bevriende haringkar elke week in een grote ton te gooien en eind van het jaar schept hij er dan de bovenste laag van af. Vraag me niet wat hij met de rest doet… Nou ik kan je vertellen dat we ze nu aan het azen krijgen op ons stekkie.
Het is nu ingooien en om de beurt drillen en voeren.
Het is een uurtje of twee een gekkenhuis op steiger nummer achttien. Joop komt bij mij op mijn voerplek erbij liggen. De dobbers staan een half tot een metertje uit elkaar. We schieten continue een paar pellets die zijn gerold in een paar druppels van die visolie door te schudden met de voeremmer. Tussen die twee grote rode doppen zo’n tien meter uit de flonder ploffen nu continue een paar 3, 4, 5 pellets. Die rode stippen blijven maar kort drijven. Soms komen ze helemaal niet boven en staat de lijn gelijk strak na landen in het water. Als Joop een vis uit het net weer terug doet in het water hem weer laat zwemmen moet hij gelijk de mijne weer landen. Dan het net komt niet uit het water en dat gebeurt meerdere keren. Nog nooit heb ik dit meegemaakt. Soms verdwijnen de dobbers alle twee tegelijkertijd. Dan altijd hebben we beide hetzelfde formaat vissen en soort. De jaarklassen zitten dus wel bij elkaar. Als we dan alle twee moeten onthaken en we gooien weer in dan moet je ze echt weer lokken en duurt het eventjes tot de volgende aanbeet. Maar hebben we de tijd tijdens de dril om de voerplek levendig te houden dan is het gelijk weer raak na de inworp. Het is genieten en continue staat er minstens eentje te drillen. Van foto’s maken is geen sprake meer. Gewoon geen tijd hebben we ervoor in de stromende regen want het is elkaar helpen scheppen, pellets schieten, onthaken, pellets schieten, ingooien en de vis van je buurman helpen landen. En sterk zijn die visjes, wat een sport heb je er aan. Ze blijven knokken, zeker als ze het landingsnet zien. Het beste is die zo diep mogelijk in het water te steken en als de vis er boven zit omhoog te trekken zodat hij die niet ziet.
Nog maar een keertje.
Gelukkig hebben we de paraplu want af en toe gaat het goed tekeer boven ons maar de auto houd ons uit de wind en de plu zit daar aan vast gebonden. Ik wilde een foto maken maar stak net iets te veer m’n nek uit en kreeg een straal water in m’n boord. Daar moest Joop wel om lachen het water stroomt zo nu en dan van de plu maar we malen er niet om. Er onder zitten we droog. Wat een vangsten daar af en toe in de stortregen. Maar plotseling na drieën is het afgelopen. We krijgen ze niet meer aan het azen op een enkel na. Dat schransen, die vreterij, die voedselnijt lukt niet meer. Maar in die korte tijd zit ik toch aan de vierentwintig stuks en Joop heeft er negentien gevangen. Als we dan horen dat Kees er dertien heeft kunnen scheppen en de rest rond de helft daarvan zit hebben we het nog zo slecht niet gedaan voor de eerste keer. Er zijn er een paar die zelfs geen beet meer hebben gezien in de middag sessie. Wat een gouden tip was dat van die club Kampioen om op een halve meter te gaan vissen en continue te voeren met die pellets om ze tot azen te krijgen.
Een prima afsluiting van een fantastische dag.
We hebben afgesproken om om vier uur weer ingepakt in de cafetaria te zijn voor een versnapering en onder alle verhalen is het beregezellig. Daarna om een uurtje vijf in colonne naar de Turk om wat te gaan eten. Ik ben blij achter Mike aan te rijden na een rotonde want de groep achter Arno krijgt nog heel Boxmeer te zien. Wij zitten dus al aan de derde versnapering als de rest er ook is en we de menukaart door kunnen nemen.
Bordje Kebab met shoarma en gebakken aardappeltjes.
Mike had ons al gewaarschuwd en hij nam patat erbij i.p.v. gebakken aardappels. Wat een borden en ik ben wel gewend om wat te eten. Maar moest toch vandaag m’n meerdere erkennen in m’n tafelgenoten. Ik was de laatste die z’n bordje leeg had.
Heerlijk was het.
Want na een dag vissen lust je wel wat maar hoe snel die bordjes leeg waren aan de overkant, ongelofelijk.
Tis weer droog allemaal voor de volgende witvis sessie.
Ik heb een ongelofelijke gezellige dag gehad met die Buckaroo’s. Arno bedankt voor de uitnodiging om mee te gaan. Het was fantastisch en Joop. Die was afgemarcheerd en nam na twee biertjes de benen. Ik… na één Ballantines lag ik eerder plat dan Joop z’n spulletjes thuis had uitgeladen. En die woont een straat verder….
Waar kan je beter zitten met 39 graden dan op het water. Ik bel Arie of hij zin heb om mee te gaan 3 juli 2015 om te vissen. Niet op het Haringvliet maar Spui en Oude Maas. Altijd goed natuurlijk maar neem wel genoeg zonnebrand olie mee. Hij is om zeven uur bij me en na een bakkie koffie vertrekken we naar helling van Middelharnis.
We starten op het spui maar kunnen daar niets vangen. Wel kan Arie er een kasteel van een baars als volger op zijn PR lijst zetten. Leek wel een karper die volgde. Die zwom zijn popper na vanaf de rietkant tot de boot. Wat was dat een gaaf gezicht.
Arie met z’n eerste volger op de popper.
Achter een spinner of shad zie je de vis maar even maar achter een popper aan met een polaroidbril op zie je de vis vanaf waar het kunstaas het water raakt. Die grote predators zijn niet voor niets zo groot dus die tikt eerst de popper soms aan of zwemt er naast en dan moet je em verlijden tot een aanbeet door sneller in te halen of juist stil leggen en dan plotseling weer lijn in nemen. Het is rete spannend dat popperen en dat weet Arie nu ook. Moet zeggen dat dit ook wel een dikke bak van een baars was en moeilijk te overtreffen was. Misschien helpt dat want de volgende baars zou maar magertjes zijn qua vangst de eerst komende jaren. Helpt dat, hahah nee ik voel met em mee en heel de dag zit dat em niet lekker dat hij die wereld record Perch niet aan de haak kon slaan
De eerste redelijke Snoekbaars vangen we op Spui mag op de foto.
Maar als we op de Oude Maas aankomen stroomt het er lekker en op ons randje heeft Arie gelijk een paar ferme tikken en mis ze. Ik heb een lichte kleur shad er aan en stap over naar een donkere en…. ik krijg de eerste serieuze vis van de dag aan board. We modderen nog wat aan als ook Rob erbij komt liggen.
Tis altijd opletten.
Van vanaf we er in zijn gegaan in Middelharnis volgen we zo beetje dezelfde route via het Spui. We halen elkaar zo nu en dan in omdat je niet iemands drift verziekt op een stek (=goede rand in het uitgesleten talud door de harde stroming die er altijd is op het Spui). Die hoef je niets meer wijs te maken op dit water dus die kent de goede stekken net zo goed als ik en misschien wel beter. We vangen nog een paar dreumesen en dan wil ik verder richting Hendrik Ido Ambacht.
Na best wel even zoeken vinden we ze op 7 meter.
Daar ben ik best wel lang aan het zoek omdat ze de oever hebben verstevigt en het lijkt wel of de bodem structuur is veranderd. Ik mis een mooie richel. Dat is een zandplaat geworden. De stroming is iets veranderd door de bredere uiterwaarden.
Arie doet gewoon mee.
Maar het is even zoeken na twee jaar en hulde de Humminbird want als we vis beginnen te vangen is het op één van m’n oude stekken en we krijgen we plotseling een paar leuke uurtje vissen. Weliswaar allemaal kleintjes maar er zit af en toe een serieuze kandidaat bij. En eentje bij Arie die had ik wel willen zien. Aanslaan , vast op de bodem maar dan begint hij te zwemmen naar het diepe. Wat een kracht de slip gilt het en en… los. Arie was om te spetteren, tjeetje wat was dat.
Maar heel veel van dit formaat.
Arie wordt er gek van die aanbeten en een gat in de lucht slaan en af en toe en dat hebben we ook een serieuze vis die zich meld. Blijft plat op de bodem staan na de aanslag en gaat dan pas zwemmen na grote druk. Dan na enkele seconden die natuurlijk minuten laten laten ze los. De grotere zijn voorzichtig vandaag.
We werpen nog even langs een favoriete kant en gaan naar de volgende stek.
Maar we liggen er midden in de zon en zogoed als wind stil. Het is warm we gaan naar de andere kant van de rivier dus we laten de boot nog even driften om deze kant uit te gooien maar met die nieuwe oevers is ook het onderwater leven verdwenen als kreeftjes, slakjes, garnalen, watervlooien en torretjes dus zo ook de aasvis.
Nee dit ruikt niet naar baars en snoek, het stinkt er gewoonweg naar.
Aan de overkant gaan we de oever uitgooien en de wierbedden bestoken. We gooien ons een tenniselleboog maar voor beiden is dit niet onze visserij. We doen gewoon liever verticalen. Komt bij dat de oever rand perfect is en de wierbedden nog niet tot aan het oppervlak komen dus onze spinnerbaits en black Minnows fietsen er gemakkelijk over en door heen maar we kunnen ze niet activeren.
Maar we gaan gewoon verder.
Hoe mooi het er ook naar uit ziet. Wel opletten op de scheepvaart. Ze varen hier met zes duwbakken twee breed zes lang of drie breed twee lang en die hekgolf is wel een meter hoog. Ook bruin van kleur dus de bodem wordt ook schoongeveegd. Gek genoeg maken ze minder golfslag dan een speedboat of jetski.
Wat een hoge golven vlak achter de boot.
Als dit voorbij dendert is dat een imposant gezicht. Ik draai de boot altijd met de kop zo’n golf in en dan is er niets aan de hand maar met deze jongens is dat niet nodig. Gek genoeg wanneer de golf ons bereikt is die geslonken tot niets. Gelukkig maar want ze varen af en aan en we zien er een paar per dag voorbij komen.
Wierbedden, stenen, paaltjes alle ingrediënten zijn aanwezig.
Maar wij kunnen ze niet vangen vandaag onze stekelige ridders van het water de baars. Laat staan het toetje een snoek.
Te zien is er genoeg.Twee dik is geen uitzondering.
Pauze, tijd voor een bruine.
Eind van de middag gaan we weer richting Spui op huis aan.
En daar pakken we nog een paar vissen.
Dat werpen valt dus vandaag vies tegen en na een paar uurtjes gegooid te hebben willen we weer verticalen. Dat is misschien vandaag wel het effectiefs. Vadertje glasoog laat zich tenminste wel zien dus we zoeken weer de randen en richels op onder water het liefst bezaait met stenen begroeid met schelpen en mossels. Wie weet zijn het ijskasten, ankers, touw een auto wie zal het zeggen wat er in de rivier is gedumpt en door de sterke stroming mee is genomen.
Het zijn geen bakken vandaag maar ik heb slechtere dagen meegemaakt.
Eentje onder uit de doos.
Je verspeelt nog wel eens wat op die scherpe randen van zeven in een keer naar twaalf meter. Daar stroomt het altijd en wat daar tegen aanligt en volgroet met schelpen en mossels. Zo aan het einde van de sessie pak ik een ouder exemplaar vol met roestplekken maar met een heel gevoelig staartje. Zo’n loodkopje gebruik ik al jaren niet meer nu alle grammen zijn rond. Ze zitten er dus als het kunstaas een beetje de kleur heeft van welke ze de gehele dag al hebben uitgekozen pakken ze alles. Het raakt het talud aan en ik krijg me er een ram op maar daarna niets meer. Haal ik binnen is de staart er finaal afgebeten. Toch maar eens dat zakje thuis opzoeken waar de rest van die shadjes in zitten. Salt & Pepper maar met een beetje blauwe gloed er in en een lange gevoelige grote schoep.
Heb er nog wel maar waren in m’n begin periode dus ook goede shads.
Als ik thuis de oude doos doorneem zie ik dat ze tien jaar geleden al goede shads waren. De zakjes zijn leeg en Salt en Pepper zie ik sowieso niet meer erbij zitten.
We gaan vrolijk door.
Maar ik heb nog wel een paar shadjes en de aanbeten gaan gewoon door, veel kleintjes maar zo af en toe een betere net geen zestig. Groter hebben we niet gezien vandaag in de boot maar door de vele aanbeten hebben we ons niet verveelt.
Het weer is fantastisch.
Verre van dat het was heerlijk vertoeven en ben blij vandaag te zijn gegaan. Van het week-end zal het druk zijn met de pleziervaart dus minder leuk om te vissen. Als je zo’n jetski heb ben je het zat alleen maar hard varen lijkt me vandaar dat ze om zich even te laten zien later zo dicht mogelijk langs je heen willen. Of dat het mij interesseer wat een mooie vaartuig ze hebben. Boeie zou m’n nichtje zeggen. Maar ze blijven dan maar in de buurt van je showen zelfs als je verkast. Nee laat mij maar door de weeks aanklooien en het liefst buiten de vakantie periode.
We gaan naar huis het loopt naar zessen. Dan zijn we eens wat vroeger thuis en kunnen nog even in de tuin bijkomen. Of naar Tinte want daar is er feest in het dorp zegt Arie. Ik zie meer een Ballantines in de tuin zitten…
Ik heb er zin in vandaag dag 3 op 27 juni 2015. We blijven op het Haringvliet en op een paar stekken voor de dam daar heb ik vertrouwen in. Daar zijn twee diepe stukken van meer dan dertig meter daar zullen we natuurlijk niet vissen maar op die randen van vijf tot zeven naar 14 denk ik dat we goed zitten. Vorige week nog heel veel aasvis gezien dus dat gaat goed komen.
‘s Morgens op de steigers bij de verzamelplaats daar waar we de doos met telefoon en instructies moeten ophalen. De boten weer worden gecontroleerd is het weer bere gezellig. Arie komt ook even kijken en is weer even de fotograaf.
We hebben onze box weer opgehaald, boot is en orde dus gaan met die banaan.
Daar hoor ik ook van van onze Amerikaanse vissende vriendin Marianne Huskey die met haar eigen tv ploeg hier aanwezig is. In Amerika appten al haar vriendinnen haar wie de gekke Hollander was. M’n blog van BaasbusterAvonturen heeft dan ook over uren gemaakt. Zie; Freek Oosterhuis heeft een video van Matzuo America
Leuke gasten ontmoet.
Vader en zoon Gerjan van Lopik en Nico van Lopik boot nummer 45, Boot nummer 29 Daniella Schäfer-Christian Wienecke uit Duitsland, Boot nummer 31 Ulf Stürmer-Stephan Gockel, uit Engeland boot nummer 18 Gary Palmer-Nick Clarke en een uit Frankrijk boot nummer 8 Arnaud Briere en Laurent Vrignaud. Het zijn ook allemaal gidsen en de uitnodigingen “staan” om op hun water te komen vissen. Daar gaat ik zeker gebruik van maken.
Theo zonder koffie.
Theo is er ook elke ochtend. Die slaapt op zijn zeilschip. Veel te warm thuis zegt hij.
Ik mis er wel eentje die ons elke dag uitzwaait, ohnee daar fietst hij.
Zo ook Wim Arkenbout is er weer vanochtend om ons succes te wensen en dat is dat kunnen we gebruiken.
Ook Ross Honey de organisator van dit grote evenement wenst alle deelnemer elke dag succes.
Ook Ross is erbij al we weg gaan om succes te wensen en bij thuiskomst staat hij op de kade muur.
Nog een bekende, de alller belangrijkste.
Dan zien we nog een bekende, Henny heeft de hondjes uit gelaten en staat ook bij de vuurtoren ons uit te zwaaien.
Weer een vliegende start.Ben nu voorbereid.
De eerste dag van het toernooi heb ik heel veel aanbeten gemist maar dat gaat vandaag goed komen. Ik heb een dreg gefleurd door het shadje heen en bungelt los achter de staart. Misschien zal ik eerder vast komen te zitten aan het talud of mossels maar in de praktijk blijkt dat weinig uit te maken. Heb één keer een mosseltje ermee gevangen. Ook de aktie van het staartje doet het goed het lijkt zelfs verder uit te slaan in de bewegingen. Maar nu maak ik de verkeerde keuze. Richting gele boei kan ik vergeten daar zijn ze eerder als ik maar op de andere stekken voor strandje Den Ouden, speel toestellen aan de dam en de zendmast gaan maar drie boten heen dus er is ruimte genoeg om te vissen. Ik zit goed denk ik dat is goud vandaag. Snel drie snoekbaarzen vangen dan kan ik gaan werpen op de platen en wierbedden om een snoek of baarzen te strikken. Hoe anders kan het lopen maar we krijgen op deze rand geen enkele aanbeet. Wel zien we een snoekbaars gevangen worden door een Duits team notabene op de plek waar we zijn begonnen met viseen op de rand van 7 meter.
Deze dreumes kan de dag niet meer goed maken.
We vertrekken naar de overkant naar stellendam en voor de dam waar we samen nog leuke vissen vingen kan ik er eentje haken. Maar het houdt niet over een snoekbaars van 45cm. Er staat in iedergeval wat op de teller. Het is half één zal ik richting Spui vetrekken waar waarschijnlijk iedereen zit te vissen of blijf ik aan deze kant.
Nog maar een foto want we hebben niet meer.
Ik zie dat ik bij de gele boei wat ruimte heb daar is een boot 35 met Rocky van Duijvenvoorde aan het eind van het talud aan het vissen. Ik ga brutaal aan het begin op tien meter zitten. Het loopt er naar 14 meter maar ik neem de noordelijke kant dus we zitten elkaar niet in de weg. Belangrijk want ik heb het al een paar keer aan de stok gehad met de Marshalls. Niet binnen honderd meter van elkaar vissen maar ik weet zeker dat ik er nu binnen zit. Ik moet toch wat vangen wil ik in de midden moot eindigen.
We vertrekken naar de het natuurgebied bij Stellendam en vissen de wierbedden af tot aan de sluis aan de overkant van Hellevoet vanaf de kant naar vier meter om een baars of snoek te verleiden tot een aanval. Met kans op een verdwaalde snoekbaars die achter het speltaas aan zit.
Wat ik er ook aanknoop het, kan ze niet vangen.
Maar we kunnen niets vangen totdat Wim een een beuk op krijgt vlak aan de kant. Zo misschien is dat wel een snoek want voor een baars gaat dit wel heel erg te keer. Maar we zijn even later, wat zal ik zegen niet blij is het niet maar het is een roofblei en die telt vandaag niet mee. Blij met de vis maar ik kan er geen gat voor in de lucht springen. Nu ga ik me toch zorgen maken met nog een paar uur voor de boeg. Toch nog naar Middelharnis scheuren of desnoods voor het Spui gaan vissen.
Voor Wim de vangst van zijn leven.
De vis van 59 cm is natuurlijk fantastisch en Wim heeft nog nooit een Roofblei van zo dichtbij gezien dus die is er reuze blij mee. Maar ik ruil hem zo in voor een baarsje half zo groot.
Ook voor het gemaal kunnen we niets vangen.
We blijven nog even voor het gemaaltje vissen t.o.v. Hellevoet maar we kunnen niets vangen. Ongelofelijk maar wat het is vandaag ik begrijp er geen snars van. Dan is het alweer bijna tijd om ons te melden bij de Marschals voor Hellevoet dus gaan we alvast die richting op. Voor de werkhaven maken we onze tijd vool op de plk waar we zijn begonnen. Daar waar ik binnen een minuut heel even met een kromme lat stond en bijna de eerste vis van het toernooi ving. Ja bijna en bijna is dus niets.
We zijn weer allemaal terug.
Wat een flop vandaag, helemaal misgegokt. Had ik toch richting Haringvlietbrug moeten gaan. Daar waar ik twee dagen eerder zoveel losse en missers moest incasseren. Of beter nog hoor ik op de steigers naar het Hollands Diep daar waar we gisteren zaten op die stekken bij de brug is goed gevangen. Weet ik toch nog te weinig af van deze grote plas water maar dat wist ik al wel. Ik ga altijd verticalen om een dat ik die dicipline het leukste vind. Die dreunen die je moet incasseren en voelt tot in je schouderblad. Voorral zal ik meer moeten gaan vissen en specifiek werpent op laag water als op de Oude Maas doen want daarin schiet hopeloos te kort.
Leuk zo’n interesse van de boys.
Theo, Timo en Joey zijn ook op de vlonders om alles te bekijken. Buiten het karpervissen vinden ze dat roofvissen toch ook wel wat. Als het weer wat kouder wordt gaan ze met Opa, Wim Arkenbout dan struinen ze de polders weer af op snoeken.
Ik heb op dag één van onze BBQ Kampioen van Amerika niets gemist.
Het verzamelen van de kajak- Street- en boot vissers was gezellig en er waren weer vele bekenden. Om een uurtje of tien stort Wim een beetje in en ik ben ook niet zo okselfris meer. Als Henny Wim naar huis wilt rijden besluit ik gelijk mee te gaan. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook naar mijn bedje verlangde.
Na dag twee zak ik helemaal weg uit het klassement.
Volgend jaar doe ik zeker weer mee. Ik weet nu een beetje hoe het reilt en zeilt met dat wedstrijd vissen. Ik ga zeker dit jaar wat technieken en disciplines mezelf aanleren en niet te vergeten naar mijn nieuwe vrienden toe. Om daar eens te gaan vissen. De MöhneSee bij SauerLand in Duitsland bij Ulf Stürmer is deze zomer als eerste aan de beurt…
We zijn er weer 26 juni 2015 en we hebben er zin in. Eerst getrailerd want dat vindt ik wel zo makkelijk. Kan ik thuis alles opladen en hoef het materiaal niet van de boot te halen. alleen te eten en gekoeld te drinken aan board en dat is het. Kan ik mooi met iedereen ouwehoeren aan de steiger voordat we vertrekken
Wim is er weer om zes uur en alles staat klaar. We nemen koffie en dan naar de trailerplaats waar het rustig is. Perfect zo geregeld. Vertrekken uit Cape Heliius doe ik sowieso al de wind Zuid, Zuid West is. Lekker rustig en een prima helling zeker als je alleen bent. Je moet toch de auto even weg zetten en de boot dan alleen laten.
Er zijn er meer die vertrekken uit Cape Helius.
Diegene die op Cape Helius slapen vertrekken ook allemaal zo,n beetje rond deze tijd zodat we allemaal in de haven van Hellevoetsluis zijn om ons aan te melden en waar ook de boot wordt gecontroleerd zoals elke ochtend.
De ene concentreert zich in z’n eentje en de ander maakt geintjes met z’n maatjes.
Ik maak een rondje en het is gezellig aan de steiger met die in mijn vak zitten en niet de minste o.a. Willem Stolk, Gerjan en Nico van Lopik, Luc Coppens, Gary Palmer, Michel Luijendijk, Ron Cuyten, Stephan Gockel, Laurent Vrignaud en ik vergeet er vast een paar. Een zware poule dus…
Foto voor John maar die heeft net zijn boot verkocht hoor ik.
De mannen uit Friesland hebben een mooi stukkie handenarbeid verricht om de elektromotor te plaatsen. Vraag of ik er een fotootje van mag maken voor m’n maatje in Engeland en dat is geen probleem. Hij wil zelfs de tekening ervan opsturen. Maar als ik John aan de lijn heb heeft tie net zijn “opblaasboot” verkocht.
Wel even de kop lijmen zegt de visgids uit Gloucester.
Loop gelijk even langs Gary die weet alles van Black Minnow’s van Fiiish Leurres en die doet even eentje voor hoe die in elkaar te zetten want alles is los geleverd. Haken, loodkoppen en shad’s. Gelukkig heb ik twee componenten lijm in de boot liggen.
The slaapt met dit weer op de boot en zwaait ons uit met koffie…
Ook Theo is er elke dag bij zowel ‘s morgens als eind van de dag want hij ligt een steiger verder. Met dat warme weer is hij op de boot te vinden i.p.v. in z’n woning en gelijk heeftie.
In een rijtje naar de startlijn.
We starten op het Haringvliet tussen twee rode vlaggen na een (toeter) signaal vanaf de marshall boten. En als al die bootjes achterelkaar door de haven naar de streep toe varen is een fantastisch gezicht.
Plaatje van Gary Palmer.
Nog een leuke foto van Gary en kornuit gemaakt wanneer we de haven uit varen naar de startplek. Voor de haven liggen de boten van de Marshalls maar daar gaat bij iedereen het gas erop. De startplaats is nu net na Tiengemeenten aan de rechter zijde voor Den Bommel. Het is heerlijk glad water en de wind door je haar is wel lekker.
Tis natuurlijk ook ff kijken hoe hard je concurrent kan dus ga ik half gas…(lol)…
We stormen over het Haringvliet het is duidelijk dat iedereen er zin in heeft en de motoren gaan voluit open. We blijven kinderen natuurlijk alleen het speelgoed is wat duurder zou m’n oma zeggen.
Daar drijven we dan tot dat het tijd is.
Als we op de startplaats zijn is het wachten op de Marshalls die de startlijn op stellen en tot dat iedereen er is. We dobberen gezellig bijeen.
Maar daar wil de Marshal niets van weten
We klessebessen wat met elkaar maar dan komt de Marshall boot en we moeten verder uit elkaar liggen. Streng, streng, streng is het wel allemaal en soms een beetje te. Moet misschien wel maar we doen toch niet mee voor de prijzen dus vals spelen is er niet bij zoals stiekem trollen langs een wierbed of in de monding van het Spui vissen op die goede plek die iedereen weet te vinden.
Michel heeft het bestuur aan board van de HSV het Voornse kanaal.
Michel Luijendijk komt langs zij en we hebben het tot dan goed naar de zin. Ik zie het helemaal zitten terwijl ik nog nooit op het Hollands Diep heb gevist. We gaan knallen op Wim’s z’n stekken.
We zijn er allemaal klaar voor.
Iedereen is er zo’n beetje en we draaien allemaal om elkaar heen wachtend op de hoorn zodat het gas open kan naar het Hollands Diep. En dan gaat het loss. Iedereen speert naar de Haringvlietbrug. We zijn niet de laatste vandaag want ik heb em bijna vol open staan m’n Yamaha’tje van 80PK en we scheren dik 50km per uur volle bepakking over het water. Dat is niets hoor want we worden ingehaald of we stil staan. Voor de brug aan de rechterkant bij het natuurgebied heeft Wim vorig jaar mooie baarzen en een snoek gevangen. Ik weet dat de linkerkant goed is dus waarom niet aan die kant. Vandaag is het Wim z’n water en we beginnen de kanten uit te gooien. Andere tactiek vandaag we beginnen met de baarzen, snoek en op het talud naar dieper misschien een snoekbaars. Het is er een grote plaat met heel, heel veel witvis. De karpers zwemmen tegen de boot aan en brasems te over. Die zitten natuurlijk allemaal achter elkaars kuit aan in deze wierbedden op het lage water. Ik heb het na een uurtje gooien wel gezien. Onbegrijpelijk dat hier geen baars of snoek zit hun bedje is gespreid zal ik maar zeggen. We gaan verkassen naar onder de brug maar deze kant is naadje. De andere kant is bezet door verschillende bootjes en onder de brug voor en achter de 5e pijler ligt ook vol. Wat nu. We gaan richting Hellegat.
Ben er nog nooit geweest maar ik begrijp er niets van dat we hier niets vangen.
Ik zie een mooie stroom naad en op de Humminbird is er ook een dieper gedeelte te zien dus nu zoeken naar een geschikt talud in dit slijtgedeelte van de stroom van Hollands Diep naar de Voorhaven. En eindelijk ik krijg een aanbeet maar mis em. Dat voelt goed. We vissen terug langs het talud en potjandorie ik mis er weer eentje. De aanbeten zijn hard en toch missen Onbegrijpelijk. We zitten goed maar wat we daarna ook proberen ik kan niets meer registreren. Dan maar richting de sluis om werpend een baars te vangen voorlangs de windmolens. we zijn er nog geen half uurtje bezig of we worden er weg gestuurd door de Marshalls. Dat is niet afgetekend op onze kaart maar we mogen er niet vissen. Net als we gaan om het wat dieper op te zoeken zien we waar we ons op de punt een tennis elleboog hebben gegooid het Shimano team een baars vangen. Dat is lekker. Is niet de eerste keer dat dat gebeurt maar dat is vissen. Kak… Depri, wel nee. kost ons gewoon een midden motor plaats. Een baars erbij zou werelds zijn voor ons in het klassement.
Dat we hier ook niets vangen geeft me te denken, kan ik nog wel vissen.
Dus gaan we richting Noorder Voorhaven om daar in de wierbedden op zoek tegaan naar een baars en misschien een snoekje. We vissen de kant uit richting Willemstad en een paar honderd meter verderop zien we dat het wel kan. Daar wordt een maatse baars gescoord en op dit hele stuk is dat dan ook de enige schub die we te zien krijgen.
Aan de overkant zijn we weg gestuurd.
Deze kant tot half Willemstad en de overkant hebben we helemaal uit gegooid.
Plugjes en spinners aan de buitenkant die Wim voor z’n rekening neemt en ik stamp m’n kunstaas door de wierbedden heen.
Na een dik uur heb ik er genoeg van. Het is best vermoeiend niet alleen het werpen maar opletten op de golfslag van het scheepvaartverkeer, de boot dan met de neus de golven in daar waar het kan. Het is minder dan een meter diep en een dikke golf kan zo schade aanrichten onder de boot. En dan weer terug naar de stek en tussen door in de ruimten tussen de wierbedden vissen.
We gaan weer terug waar ik in ieder geval aanbeten kreeg.
We gaan weer terug naar de plek waar we in ieder geval aanbeten kregen.
We zien vis bij de shad.Weer aanbeten en de staart zit zelfs op de dreg.
Toch weer niet te missen dreunen wat is dat toch. Grotere shads van 12cm gepakt met een dreg maar het helpt niets.
Dan eindelijk hebben we wat om te schrijven.
Dan eindelijk, eindelijk net als de Marshall boot ons komt controleren vang ik een snoekbaars. De eer is gered zal ik maar zeggen. De jongens helpen ons even met een foto maken en dat doorseinen van de foto want dat is een heel gedoe. Zoveel ervaring hebben we daar jammer genoeg niet mee. Ik had er vandaag iets heel wat anders van verwacht maar het wil om de één of andere reden maar niet lukken.
Omdat het de enigste van vandaag is nog maar een keertje.
We gaan richting Haringvlietbrug en proberen het daar nog even maar we hebben heel de dag gezien dat er minstens vijf bootjes lagen aan beide kanten. Waarvan er minstens drie mee deden aan de wedstrijd maar dan toch. Dat is veel de stek is overbevist en zal de eerste dagen taai zijn op dit stuk Hollands Diep. We gaan richting de rode vlaggen bij Tiengemeete
Stephan en Ulf hebben al het geluk van de wereld.
Als ik de brug onderdoor vaar zitten we zo te lullen dat ik even de concentratie kwijt bent. Ik denk al bij Tiengemeten te zijn en wil links om het eiland draaien. Gelukkig zie ik het op tijd want hier zijn wel heel veel gestreepte paaltjes die de twee meter lijn aangeven. Ik zoek eigenlijk het Ventjagersgaatje waar je door heen mag varen door het natuurgebied van 1 april tot 1juli. Maar het is zo slecht aangegeven dat we moeten zoeken als ik plotseling een hert of hond in nood ziet net achter de groen witte paaltjes. Zal ik een zonnesteek hebben maar Wim ziet het ook dus we varen wat dichterbij en zien dat het een steen is. Te laat, we varen met de schroef al op een steen net als ik em in z’n achteruit gooi. Dat is mooi kak. Maar dan komt ook Stephan Gockel en Ulf Stürmer aan blazen met een dikke 50km per uur. Ze vergissen zich ook net als ik en denken al bij Tiengemeenten te zitten waarschijnlijk voorral omdat wij er ook liggen en willen ons vriendschappelijk voorbij stuiven. Die varen zich zo te pletter op de stenen dus wij staan alarm te zwaaien in de boot en roepen stop, stop, stop, stones, stop, stenen, stop. Ulf vraagt aan Stephan wat zijn stones voor beesten en die weet het ook niet maar plotseling begrijpt hij het en gooit het gas eraf. De boot planeert netjes alsof het zo moet, valt stil boven op de stenen. Gelukkig geen schrammetje aan de schroef. Stephan kan de boot zo weer voorzichtig naar het diepe aan de rand van het talud duwen. Die zijn ons eeuwig dankbaar want met die snelheid op de stenen varen had catastrofaal afgelopen.
Michel Luijendijk geeft een sleeppie.
Voor ons heeft het meer duidelijk meer gevolgen. De boot rammelt aan alle kanten met die kapotte schroef. Stephan gaat zich eerst melden bij het verzamelpunt om op tijd binnen te zijn voor de wedstrijd. Ook om ons ook af te melden en hoe het er voor staat met de BassBuster. Hij komt ons daarna wel ophalen. Maar Michel was ook al in de buurt om de rode vlaggen te plaatsen. Die hoorde over de walkietalkie al dat er een boot met moeilijkheden was gemeld door andere deelnemers en sleept ons richting Hellevoet.
Tijd voor een kippenpootje zonder nasi.
Balen allemaal natuurlijk mijn stemming is een ietewat gedaald richting nulpunt. Als een boer met kiespijn zeggen ze dan geloof ik. Nu ik kan je vertellen dat ik dat met een aspirientje niet over gaat. Maar nu is er wel tijd voor de overgebleven drum sticks gemaakt door Henny van gisteravond en dat maakt weer veel goed. Heerlijk zijn ze en goed koud gebleven in de vriestas met koel elementen. We worden even later overgenomen door de sleepdienst. Die heeft er een zware dieselmotor in liggen en die kan vol gas varen zegt hij. Even later gaat het toch wat gas terug want de diesel moet hard werken zo aan de zwarte rook te zien. Maar daarna kachelen we toch nog met 15km richting thuishaven. Ik heb Wim meegestuurd naar het Dok in Hellevoet met Michel zodat die de paperassen, de adminstratie kan afhandelen bij de WPC officials. Ik ruim alles maar vast in de boot op dit gaat nog wel even duren voordat ik bij de trailerplaats ben.
Bij Tiengemeten wordt het overgenomen.
Ik bel met het thuisfront om het één en ander te regelen. Ik wil morgen de laatste dag nog wel mee doen. Ik moet wat goed maken van die twee waardeloze dagen die ik tot nu toe heb vervist. Joop m’n vismaatje krijg ik niet te pakken op twee 06 nummers en een huis telefoon. Ik heb zijn schoonzoon Bert Welgraven nodig van Watersportbedrijf De Graaff uit Dordrecht. Ik heb met Bert op de Middelbare school gezeten in Dordt en dan kom je hem jaren later terug als de schoonzoon van je vismaatje in Hellevoetsluis. Klein wereldje is het. Daar weet ik zeker dat ze een Yamaha Propeller van mijn maat op voorraad hebben. Nu komt het goed uit dat Wim al op vaste land is. Die kan mooi naar Dordrecht rijden om die propeller op te halen.
Voor en achteruit dan ziet de schade er zo uit.
Als ik weer in Hellevoet ben, de schade op neem en er maar een koud biertje op neem komt Wim er ook aan vanuit Dordrecht. Dat hebben we in ieder geval goed geregeld zo.
Boot gaat gelijk aan het infuus gelijke Kit van de Knight Ryder.
We eten eerst wat en daarna moet ik gaan sleutelen. Wim gaat douchen want die heeft in het huisje van vrienden op CitaRomana geen warm water. Nu zit hij altijd voor op de boot met aflandige wind maar ik verdenk em ervan dat het misschien daarom wel komt van onze slechte vangsten (lol).
Tegen middernacht als iedereen al ligt te maffen ben ik klaar en is alles pico bello met de boot. Denk niet dat er wat met het staartstuk aan de hand is op een paar vette krassen na. We doen weer mee morgen maar nu wil ik naar m’n bedje om kwart over vijf gaat de wekker weer…
Dan eindelijk na een slechte nacht slapen staan we er op 24 juni 2015 op de steiger bij het Dok om de boot te laten controleren, onze instructie’s op te halen. Er moet een nieuwe Navronic kaart in de Humminbird maar ik zie nog steeds niet de zones. Hoor ik van Willem Stolk die naast me ligt dat je dat moet aanvinken diep in C-niveau in je programma. Zal wel maar ik kom er niet uit en laat de kaart er zo in zitten.
Voor mijn buurman is alles gesneden koek en hij is zeker één van de deelnemers die kans maakt op de hoofdprijs. Met Luc is hij die het water op zijn duimpje kent dus dat zal een spannende strijd worden tussen die twee.
Willem Stolk is relaxt.
Heb Willem voor het eerst een paar maanden geleden ontmoet bij een lezing in Zeeland en dat was best interessant hoe hij dacht van de water kwaliteit en de visstand in ons water. Samen met de andere vissers komen er toch een paar denk wijzes naar voren waar je later wat aan heb.
Nu is het wat anders we laten niet te veel los.
Dus naar dat soort lezingen ga ik meer heen je steekt er altijd wat van op. Zo is hij ook niet te beroert om te vertellen dat we naar voren moeten om een instructie koffertje te halen en die navrionic kaart er in te proppen.
De twee grootst kanshebbers liggen naast elkaar.
Nog even een praatje met Luc gemaakt en die is zeer zeker van zijn zaak. Het gaat allemaal best lukken zegt hij.
Zo is het een gezellig klupje aan de steigers.
En iedereen is wel met wat bezig aan z’n boot om alles in te laden en wachten op controle. Bij mij is alles al picobello klaar om te vissen. Dat is het voordeel em uit de stalling te halen. Alles is al klaar om te knallen
Ik mis er wel eentje die ons elke dag uitzwaait, ohnee daar fietst hij.
Ga eens kijken of Wim onze instructie doos kan vinden op de kade. Daar heeft Ralph de Kock met Wim van Namen en Leo Munter van Hengelsport vereniging Het Voornse Kanaal o.a. het maar wat druk mee om alles in goede banen te leiden.
Iedereen krijgt zijn eigen instructie doos.
Daar vindt ik Wim in de rij wachtende om onze spullen in ontvangst te nemen. Hij heeft dit allemaal al eens eerder meegemaakt dus is hij gebombardeerd, of hij nu wel of niet wilde tot de administratie aan board.
Ja Ralph die is voor ons.
Daar zitten kaarten in, een telefoon om de vangsten door te geven en ook met een zender (app) zodat ze ons kunnen volgen op het water hoe hard je vaart want trollen mag niet maar ook waar je vaar want je mag niet in de vaargeul vissen, in havens en mondingen van rivieren, natuurgebieden, kreken, b.v.
Beetje hulp kan geen kwaad.
Nog de laatste instructies en we zijn er klaar voor. Als eerste vertrekken de boten die naar het Hollands Diep moeten varen dat is wel zo eerlijk en wij starten een uurtje later. Dat zal morgen anders om zijn
De mannen die op het Haringvliet het uit moeten vechten zijn er nog.
De sfeer is gemoedelijk want er is niet van te zeggen. Wie vindt als eerste een bepalende stek en vangt drie snoekbaarzen zodat je de rest van de dag al werpend baarzen en een snoek kan gaan vangen.
Eindelijk wij mogen ook.
Maar dan krijgen we te horen dat wij nu ook mogen vertrekken. Ik vindt dit allemaal best spannend gaan worden. Kan ik wat vangen tussen die grote jongens.
Tis dringen bij de start.
We moeten starten tussen twee vlaggen op het water voor Hellevoet en iedereen wil voor aan starten en dat valt niet mee je boot goed te houden met die wind en stroming. Kan er wel om lachen, niet te hard natuurlijk want ik doe net zo hard mee de boel warm houden.
Dan gaan we of beter ze.
Maar als de toeters gaan dan spuit iedereen weg. Ik zal dat morgen net zo doen maar vandaag heb ik er schik in dit zo te doen. Ik kan ze toch niet bijhouden en als eerste op de beste stekken te belanden.
Wat doe jij nu vraagt die zich af.
De foto is van net voor de start maar de Marshall vond het wel een vreemde manoeuvre. Ik draai rustig de boot richting werkhaven en ga op m’n top stek liggen. Ze zijn een beetje verbouwereerd in de Marshallboat en na een paar minuten komen ze langszij. Hou je de vijftig meter vanuit de haven in de gaten roepen ze en we knikken natuurlijk en ik ga een paar meter tegen m’n zin eigenlijk naar buiten vissen. Krijg ik er gelijk een flinke dreun op mijn hengel en ik denk “hangen” maar na een paar meter inhalen loss ik em. Die Marshall moet er om lachen. Had ik bijna de eerste vis van het toernooi gevangen. Tja Bijna is niets, en dat zal ik meer gaan meemaken. Hij knijpt een oogje dicht want ik zity echt op het randje en laat ons daar maar aanmodderen. Maar na een dik half uurtje verkassen we want ik krijg wel tikkies maar te weinig om te slaan en als ik sla is het een gat in de lucht.
Dit formaat vissen lukt wel maar zijn te klein.
En de vissen die ik vang zijn te klein en doen niet mee in deze wedstrijd om gek van te worden. Aanbeten zat maar niet het goede formaat dus.
Controle wat we doen en wat we in de boot hebben.
In tussen tijd krijgen we de tweede controle en daarbij zal het niet blijven vandaag. Ik heb niets te verbergen dus kom maar aan boord of ik de regeltjes omzeilt.
Maar we blijven dreumesen vangen.
Maar we blijven kleine spul vinden en werpend in de wierbedden is het al niet beter.
Die moet nog ff groeien.
Daar vang ik dit soort baarsjes die net een paar cm missen om mee te doen, ze halen allemaal de 27cm niet.
We maken er een foto van maar vrolijk worden we er niet van.
We krijgen dus op alle stekken aanbeten genoeg maar ik heb heel veel missers en losse = een meterje mee komen en ze spugen de shad uit. Mis zelfs een keer het staartje en hoe vaak hij niet om de dreg heen geslagen is zijn niet te tellen. Ik hoor later o.a. van Mario Roobol en Michel Luijendijk, en daar hebben ze een goed punt dat er meer vissers waren die dit ondervonden. Het zou waarschijnlijk komen omdat een paar weken geleden ook de Predatortour 2015 European Chamionship met 50 teams zich hier weer heeft afgespeeld op dit water. De plas is groot maar zoveel geweld op de stekken is een beetje te veel van het goede om spontane dreunen te verwachten.
Volgend jaar dus weer dezelfde situatie.
Als dan de een paar weken later de World Predator Classic start en er weer 50 boten flink gaan oefenen dan weet je dan het taai zal worden. Er wordt weken van te voren het water verkent door al die teams dus al de top stekken zijn overbevist. De vissen weten het nu dus zo langzamerhand wel en zijn voorzichtig geworden. Vandaar al die voorzichtige staart een beten die ik moet incasseren.
Dan denk ik dat is em, de dagprijs.
Maar dan eindelijk krijg ik een serieuze tik op de hengel en voel gelijk een betere vis. Wim pakt gelijk het schepnet bij het zien van mijn kromme stok en het duurt even voordat ik controle krijg onder water maar dan voel ik het al. Het is ff knokken maar dan zeilt hij naar het oppervlak. Een brasem, een dikke platte zoals de wedstrijd vissers het zeggen heeft de shad gegrepen.
Weer terug in de haven lichtjes balend over het resultaat.
Met heel veel aanbeten en één maatse snoekbaars moeten we het jammergenoeg doen vandaag. Het was een heerlijke dag om te vissen maar omdat dit om het echie gaat ben ik niet echt tevreden. Had er veel meer van verwacht eerlijk gezegd want de laatste tijd ging het best lekker. Alleen jammer dat ik het pas een week van te voren wist dat ik mee kon doen. Heel de week daarna met die harde de ene dag Noord dan NoordWesten of zelfs Zuid en dat veranderende zelf op de dag. Die wind Bfr 5-7 was er weinig aan om voor te vissen. Om lekker te vissen moet het weer een beetje constant zijn met niet te grote (druk) verschillen.
We staan op plaats 18 ermee de eerste dag en dat is ver onder de maat. Dan moet morgen de kennis van het water van Wim het verschil gaan maken. Dan gaan we naar het Hollands Diep
Snel de uitslag verifiëren en de boot terug brengen naar de helling.
Wim brengt ons kistje naar de organisatie en doet de administratie terwijl ik de boot opruimt alvast voor morgen. Daarna speren we naar de helling van de haven van Cape Helius waar we hebben getrailerd vanochtend.
Als ik thuis komt is er een pakketje van een vismaatje binnen gekomen.
Met Gelukkig met een dag vertraging zijn m’n Black Minnows binnen gekomen en moet ik nog even aan de bak om ze in elkaar te zetten nadat ik de boot heb afgetankt, lekker bami te hebben gegeten van Henny met kippen drum sticks. Ze zijn als extra inzet met wat ik al heb om over de wierbedden te vissen. Die heb ik zeker morgen nodig om aan m’n aantallen baars en snoek te komen en er nog wat van te maken…
Wil je even wat zeggen tegen het Amerikaanse publiek thuis, tuurlijk.
We zijn ingeschreven, de boot is gecontroleerd op 24 juni 2015 en het is nu wachten tot dat iedereen klaar is voor de vlaggenparade. De sfeer is fantastisch en iedereen heeft tijd voor elkaar. Vooral onze buitenlandse gasten die filmen en fotograferen dat het een lust is voor het thuisfront. De sponsors moeten wel weten waar hun centen blijven
We zien wat andere deelnemers en met sommige is er gelijk de klik van meedoen is belangrijker dan winnen. We willen alleen niet allemaal laatste worden. Van de grote jongens is moeilijk te winnen die steken zoveel tijd in dit water dat is niet te doen als gewone sterveling. Die monitoren bijna iedere dag hoor ik in het veld. En als je zoveel tijd er in steekt dan met respect ben je de beste dezer dagen. Respect. Petje af voor die gasten hoeveel tijd ze er in steken mag, nee dan win je met overmacht.
Ik ontmoet er leuke gasten.
Kom ik Gerjan van Lopik tegen na het inschrijven op het evenementen terrein en we hebben gelijk een goede match. Zal de volgende dag anders zijn als hij incognito zit achter een grote zonnebril in de boot bij Middelharnis met tegenlicht. Krijgen we beide bijna een gele kaart terwijl ik een ondermaatse baars vangt werpend tegen het talud. Ik kom vanaf de gele boei en hij komt de haven rond draaien en we willen beide onze drift afmaken. Daar was de Marshall het niet mee eens en we werden weg gestuurd (Eén van ons moest wieberen). Wij wilden toch richting de molens maar wilde graag nog even de havenmonding uit gooien. Gerjan had waarschijnlijk hetzelfde idee en na en hallo ohh ben jij dat ging hij richting sluisje Dirksland. Maar alles is goed gekomen en ‘s avonds kunnen we er beide om lachen op de steiger. Ik herkende hem echt niet tegen het zonnetje in.
Zaken gaan gewoon door.
Het is nu wachten en klessebesse met elkaar. Jezelf voorstellen en afwachten tot de vlaggen parade begint.
Iedereen gaat met elkaar op de foto.
En daar heeft Marianne Pfister het maar wat druk mee om het thuisfront in Amerika te entertainen. Moet zeggen dat het ook een hele leuke spontane meid is.
Wordt nog geïnterviewd voor TV door de Amerikaanse vis CrackMarianne Pfister Huskey, ze is verkozen als beste Walley visser door haar colega’s in Amerika dus dat wil wel wat zeggen.
En warempel ik moet ook nog een stukje in vullen op haar filmpje als beginnende wedstrijd visser. De local van Hellevoet zullen we maar zeggen en dat doe ik natuurlijk graag…
Matzuo Pro Marianne Huskey takes us on a tour of the opening ceremony for the World Predator Classic 2015. #WPC
Maar dan is het eindelijk zover we kunnen de Marshall boten volgen richting de uitgang van de haven dat keren op het Haringvliet en weer terug. Veel is het niet maar vanaf de kant is het een fantastisch gezicht. Vooral als die mannen met 225PK de motor wat omhoog draaien en het gas er even op zetten. Een dikke fontein is het gevolg. Niet bij de brug doen want zover komt het water wel en zou de gehele brug onder water staan met de mensen erop.
We starten met de vlaggenparade.
Vlak voor dat we aansluiten maak ik kennis met Andrew Race de Manager van Reuben Heaton Ltd onze sponsor en Mike Gerritsen de Nederlandse dealer. Natuurlijk doen die gelijk mee want ik heb reddingsvesten genoeg aan boord.
Foto’s vanaf de boot.Foto’s vanaf de kant gemaakt door Armand.De Hof Fotograaf van de BassBuster.
Iedereen heeft het naar de zin op de boot zowel aan de kant. We worden zelfs toegezongen door de bewoners van de Oostkade, bedankt Birgit de leukste havenmeester van Hellevoet. Fantastisch was het.
Tja die fenders hadden we even binnen moeten halen m’n Opa zou me een flinke tik geven.
Bedankt Wim Arkenbout ook voor de echte Hellevoetse vlag. Was trots em te mogen laten wapperen aan board van de BassBuster en ook met de parade naar het kanonschot.
Rondje buiten de haven en in colonne weer terug.
We varen de haven uit en weer terug. Het weer is heelijk en dat belooft wat voor morgen.
Dan rustig terug naar de steiger. Wij trailern de boot want ik vertrek vanuit huis. Wel zo makkelijk want ik hoef dan niets uit de boot te halen qua hengels etc. en kan de accu’s opladen, benzine tanken. Dus wij varen naar CittaRomana. eerst achter het muziek korps aan voor de toespraak van de burgemeester en het kanonsschot….
Kom op Hellevoet.
Het is hardstikke leuk onder elkaar en we hebben de grootse lol. Ik weet niet hoe dit overkomt aan de kade maar de bekenden die ik ziet en hoor ik later dat het hartstikke leuk was. Zag o.a. Arie met Annet en Brett die niet wilde opstappen, Leo was er en Theo natuurlijk, Mirabel de verschrikkelijke Only Big Predator Hunter, de vinder van de echte grote vissen en natuurlijk Mario die het allemaal nog een beetje moet leren….
Nog even de vlag geheel laten uit wapperen daar waar we worden toegezongen voor de Oostkade.
Wel vraag ik even of er over een klein uurtje nog wat te eten is maar dat is geen probleem er is genoeg dus we gaan de boot eerst weg brengen na de vlaggenparade dus nu eerst achter het muziek korps aan voor de toespraak van de burgemeester en het kanonschot….
Vlaggenparade.Op de Oostkade richting naar het havenhoofd en het kanon.Toespraak en kanonsschot.
Luc Coppens en Jeremy Staverman de winnaars van vorig jaar mogen het kanon afschieten. Jammer geen foto van gemaakt. Te druk met de mensen om me heen.
Nieuwe vrienden zijn zo gemaakt.Stopt er een auto en vraag ik toch de bestuurder er een plaatje van te maken.
Nu snel de boot thuis afzetten men Henny ophalen. Die heeft ondertussen het winkeltje afgesloten en de honden uit gelaten en gaat mee om nog wat van het feestje mee te maken.
Hond in de pot.
Maar als we aankomen om negen uur dan is iedereen net klaar met eten of al naar z’n mandje. En wat vanmiddag zo lekker rook is in rook verdwenen. Op tot de laatste kruimel. Een beetje sla is er nog. Dat hebben ze snel gedaan. Iedereen zal wel net zo’n trek er in hebben gehad als ik want iki ben uitgehongerd. We krijgen nog wat te drinken van onze Engelse Nikon gebruiker maar die kan er ook niets aan doen dat er zo weinig te bikken was. Henny kan nog wat brood regelen uit de keuken met een stukkie kaas. Wat een domperd op de ozo gezellige dag. We hadden in de Kerkstraat moeten blijven waar Armand en Norma aan de spareribs zaten op het terras na de vlaggenparade. Maar ik wilde alles mee maken tussen die gasten maar de meeste zijn al vertrokken want morgen weer vroeg op. Dat weten we dan voor volgend jaar. We moeten opschieten en naar de frites boer een broodje frikadel halen voordat die ook dicht is. Wat een zeperd zo einde van zo’n leuke dag….
Wim is al vroeg in Hellevoetsluis op 24 juni 2015 maar je mag vandaag niet vissen. De stekken moeten met rust gelaten worden en dat is prima geregeld. Het is vandaag ook de eerste dag dat de wind valt onderr de Bfr5 en dat houdt een paar dagen aan. Prima visweer dus voor de World Predator classic 2015
We drinken eerst nog wat koffie dan kan Henny ook beter kennis maken met Wim Wigboldus maar om een uurtje of elf wil ik toch wel naar het tot omgedoopte evenementen terrein van het Dok. Een prima centrale lokatie voor dit feestje.
Samen op de foto.
Als we het evenementen terrein op lopen komen we Ross Honey de organisator en drijvende kracht achter dit evenement tegen. Gelijk heeft hij even een praatje met de local uit Hellevoetsluis en natuurlijk even op de foto bij de eerste prijs.
Wat een energie heeft die man.
Want wat een energie straalt die man uit. Hij heeft met iedereen een praatje. zo ook even met mij en waar hij de tijd vandaan haalt of beter gezegd indeelt. Fantastisch. Als we uitvaren de komende dagen staat hij er en als we weer binnen komen is hij er ook om iedereen weer te verwelkomen elke dag en dat zal niet anders zijn bij de streetfishers en de kano’ers neem ik aan.
De boot is zo gehaald.
Dus als een speer weer naar huis en de boot aankoppelen. Die stond al klaar voor de vlaggenparade eind van de dag dus dat is zo gebeurd. Het is dat ik nog een vaste klant in de winkel tegen kom die me nog even nodig heeft en als klap op de vuurpijl als we weg rijden zie ik Armand uitstappen voor de winkel als we voorbij rijden. Dus weer terug op de rotonde en we nemen de IT-er mee. Hebben we gelijk een rapporterende fotograaf. Maar hij kijkt z’n ogen uit. Het lijkt wel een Grand Prix vindt hij met iedereen in die sponsorkleding en het hele circus erom heen. Ik heb er waarschijnlijk een sponsor bij voor volgend jaar. Das fijn.
Traileren gaat steeds beter met Wim.
Na ons komt er nog een grotere aluminium slagschip in op de helling. We zullen em later nog vaak tegenkomen bij de wedstrijddagen als Marshall boat.
Controle boot.
We staan dus een uurtje later weer in de rij maar nu op de vlonder in de haven. Of dat er een anker aan boord is, een fluitje, reddingsvest met licht een breekstaafje, verbanddoos, drinkwater voor twee personen, een claxon, genoeg touw en alles is aan board.
Alleen het breekstaafje ontbrak maar voor een blikje Sissi komt alles voor elkaar.
Kan het gelijk goed vinden met de Engelsman dus we geinen er een eind op los. Hij maakt een kaartje met V vast in de boot en krijg een formulier dat alles in orde is qua veiligheid aan boord. Die heb ik nodus nodig bij inschrijving.
Bewijs in de boot dat ik de boot check goed ben doorgekomen.
Alles is picobello voor elkaar en ik krijg m’n vrijgeleide vastgemaakt in de boot en een formulier met alle punten goedgekeurd die ik bij me moet hebben bij inschrijven.
Als hij hort dat ik fotograaf ben hebben we de grootste lol.
Maar dan hoor ik dat hij fotograaf is en wel sportfotograaf. Hij heeft foto’s gemaakt bij de laatste winterspelen en hij laat wat mooie plaatjes zien van die Amerikaanse wereldkampioen snowborden. Daar had hij een weg uitgestippeld in die sneeuwtube en em springend in de lucht gefotografeerd tegen de zon in. Een wereldplaatje en hij legt me uit hoe hij dat heeft gedaan. Repeterend met zijn Nikon. Als ik zeg dat ik sporadisch sport doet maar meer in de portretten en bruidsfotografie zit maar dat Theo wel alleen sport fotografeer. Dan krijgen we weer een oud verhaal aan te horen dat al jaren speelt bij mij aan de Stammtisch.
We krijgen zijn foto’s te zien van de Winterse Olympische Spelen.
Theo was altijd al het haasje van geintjes hij was namelijk de enigste van de fotografen die voor me werkten op de vrijdag met het merk Canon. Dan zaten we soms wel met z’n zessen en de grappen en grollen over de merken waren dan niet te tellen. Mark, Inge (L), Inge (J), Albin, Wim, Theo (R) en voorral JohnieBoy konden het niet laten dat rode merk voor schut te zetten t.o.v. dat gele. En nu doet die Engeslman hetzelfde. Terwijl hij Canon uitspreekt spugen we de woorden letterlijk uit. Hij vraagt nog wat voor boot Theo heeft. Een zeilboot zegt hij trots en daar mag hij ook trots op zijn want de boot is als door om door een ringetje te halen. Nu zegt hij dan heb je tenminste wel een goed anker doelend op die Canon camera. We liggen in een deuk natuurlijk.
Alles PicoBello.
Maar nu naar boven naar het Dok om me te laten inschrijven. Ik heb nog een klein half uurtje.
De grootste kanshebber naar mijn mening Luc Coppens ook de winnaar van vorig jaar.
Daar mag ik aansluiten achter de winnaar van vorig jaar de Belg Luc Coppens. Zal moeilijk worden die bij te houden maar we gaan het proberen. Ik lig al op voorhand ver achter op em qua visuren op deze delta plassen maar we gaan ons best doen.
Het water is verdeeld in twee vakken en vernoemd naar de twee grootste sponsors.
Het Haringvliet heet deze week Zone Rapala en het Hollands Diep vanaf Tiengemeten Zone Shimano. Het inschrijven verloopt soepeltjes. Alle vragen met ja beantwoorden en ondertekenen dat je de vragen naar waarheid hebt beantwoord zodat ze de organisatie geen verantwoording hebben maar alles aan je zelf te bedanken hebt. Daar komt het zo’n beetje op neer.
Het gaat niet van harte maar we staan erop.
We zijn dus zo klaar een fotootje van het geheel maken duurt langer want ze wil er niet op. Na lang aandringen lukt het dan toch maar wel van achter een blad die ik dan snel weg trekt. Ze kan er toch nog om lachen.
M’n grote vriend de Amerikaanse BBQ kampioen 2014.
Buiten liggen de stukken vlees op de BBQ te braden en dat belooft wat vanavond want het ruikt fantastisch.
Nu al controle ik ben nog niet eens begonnen.
We hebben nog een klein uurtje voordat de intake begint voor de Captains van de boten. Te kort om naar de Kerkstraat te wandelen maar in het Dok kunnen we natuurlijk wel even een versnapering nemen. Bertje met een portie bitterballen gaan er wel in. Ron Cuyten met zijn maatje komen ook even langs die zijn één van de Marshallboten voor de komende dagen om alles in de gaten te houden of dat er niet vals gespeeld gaat worden. Maar dan moet ik rennen we vergeten helemaal de tijd zo lekker zitten we daar op het terras in het zonnetje aan het wateren en ben tien minuten te laat.
De briefing.
We komen als laatste binnen maar ze zijn nog niet begonnen. Een plekkie is zo gevonden. Hier krijgen we alle ins en outs te horen wat wel en niet mag. Trollen, vliegenhengel, elk dood aas, levend is natuurlijk helemaal uit de boze. Maar alles met molen of reel voortbewogen is toegestaan. De zones daar zijn nog wel wat vragen over zo ook de laagste snelheid met de benzine motor. Met de elektromotor mag je niet harder varen dan 3km per uur. Om te trollen moet je toch wel 5km varen dus dat zien ze zo als je trolt via de app die je meekrijg zodat ze je kunnen volgen. Ik kan makkelijk heel de dag varen op de elektromotor met 7km per uur en zo zullen er wel meer zijn. Hoe ze dat gaan controleren is me een raadsel. Werk voor de Marshalls denk ik.
Een goed gevulde GoodieBag.
De organisator van dit fantastische evenement doet zijn zegje Ross Honey dan doet Shimano natuurlijk zijn woordje en zo ook Rapala doet een duit in het zakje. En wat voor zakje…
Ross draait em wel even om.
Elke boot krijgt een tas vol pluggen en wat aanverwante artikelen van Rapala en daar krijg je de zal wel plat mee klaperdeklap een ieder die er is weet deze tas op waarde in te schatten. Niet alles is denk ik persoonlijk te gebruiken in de wedstrijd maar dan zeker in een ander jaargetijde en buiten onze Delta gebied op zee zullen sommige kleuren het werelds doen.
Voor elke boot is er zo’n tas.
Daar gaan we dus wel voor in de rij staan, nogmaals bedankt Rapala.
Nu al een tactiek bespreking.
We klessebessen allemaal nog wat na en de wedstrijdspanning is al voelbaar. De ploegen bespreking is in volle gang, wat doen we niet en wat wel. Het weer dreigt helemaal om te slaan na van heel de week harde wind naar geen en een zonnetje op het water. Een geheel andere tactiek zal worden gekozen. De vissen zullen dieper liggen midden op de dag.
We mogen er even aan ruiken.
Tuurlijk even een plaatje bij de trofee die we even mogen aanraken.
Yep we doen echt mee.
We gaan er voor en ik heb er zin in. Wat een spektakel en als je er niet midden in zit weet je niet wat het allemaal behelst. Het is gewoon hartstikke leuk allemaal. Ik heb er zin in. Ik kijk er naar uit hoe alles reilt en zeilt. Zodadelijk nog de vlaggenparade en dan gaan we morgen van kiet…
Het begint al lekker druk te worden op het Haringvliet. Dinsdag 23 juni 2015 twee dagen voor de wedstrijd van de World Predator Classic is iedereen druk aan het verkennen en aan het voorvissen op de bekende stekken. Maar het valt niet mee met die wind op het Haringvliet. Minstens Bfr 6 is de spelbreker vandaag. Maar eind van de week wordt beter weer verwacht.
Het was lastig vissen op het Haringvliet. Bodem houden met je shad is lastig. Ik ga langs wat stekken maar kan geen aanbeten registreren. Alleen in de boot is het ook lastig. oppassen ook dat de lijn niet in de elektromotor verdwijnt.
Het was weer lastig vissen.
Aan de zuidkant valt het niet mee daar komt de wind vol over het Haringvliet heen gedenderd. Maar achter het meeuwen eiland als de wind even iets minder lijkt is het wel te doen en probeer ik het hier werpend of ik de dag nog goed kan maken met een baars of snoekje. Maar deze dag gaat de boeken in met nul vissen. Zit er ook een beetje door heen na al dat geschommel, de boot op koers houden en vissen tegelijkertijd.
Bij meeuwen eiland met wat spinnerbaits, plugjes en fischh gevist.
Dus na een zes stekken te hebben uitgevist bel ik Wim Arkenbout die woont in de haven of de koffie bruin is. In de haven is het het mooiste weer van de wereld maar als je dan naar buiten kijkt zie je witte schuimkoppen op het water. Als ik dan ook twee bakkies gedaan heb vindt ik het welletjes. Ik vaar daarna naar de helling en ga er uit.
Bij thuiskomst wacht een verrassing.
En bij thuiskomst zie ik me op de deurmat liggen. Ik sta in de krant met een mooie snoek in m’n handen. Ja dat is helemaal leuk.
En nog één.
Zo ook in de tweede krant die ik open slaat. Ben geïnterviewd door Karin en Kevin. Ik doet mee met m’n eerste roofvis wedstrijd met de boot en dat op mijn thuiswater het Haringvliet. Het Hollands Diep is een ander verhaal maar van de drie dagen zit ik er dus daar maar eentje en dat geeft goede hoop. Wim m’n vismaatje voor deze dagen (Wim Wigboldus) heeft er wel gevist dus die dag zal hij de stekken moeten aanwijzen waar we gaan vissen. Vorig jaar heeft hij er goed gevangen en alle drie de predators in de boot kunnen vissen de snoekbaars, baars en snoek dus dat zit wel snor.
En een derde.
Dus m’n buitenlandse vrienden de meeste tegenstanders hebben er meer gevist als ik op beide wateren. We zullen het zien en ben blij dat ik dit mee kan maken. Want het is een heel groot spektakel en dan tussen al die professionals te vissen lijkt me fantastisch. Je moet een beetje mazzel hebben tussen al die snelle boten en op tijd op je stek zijn anders is die bezet. Twee of drie vissen meer scheelt zo vijftien plaatsen. Ik kijk er naar uit.
Ehh pardon… Een internationale bekendheid, zag ik zojuist ook in het filmpje op FB 😀
–
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/05/DSCN5515Wp2.jpg525787Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2015-06-23 12:08:002023-05-21 12:52:59Was niet alleen op het HV
Zondag 21 juni 2015 is Wim er om tien uur vanuit Den Haag met heerlijke appelflappen voor bij de koffie. Hij is er om het water samen te verkennen voor Hellevoetsluis. Alles op de boot te vinden en m’n gebruik ervan door te nemen zodat alles vlotjes verloopt woensdag tot en met zaterdag bij de wedstrijd van de WPC.
We gaan er dit keer bij Stellendam in want het waait Zuid-ZuidWest en dan zitten we een beetje beschut met die wind Bfr.5 af en toe naar zeven. Het is voor Wim wennen aan de twee elektro- en de benzine motor want die propeller draait ook in de stroming en daar wil je niet in komen met je lijn tijdens het vissen. En dat is af en toe acrobatische toeren uithalen want de wint gooit af en toe de boot alle kanten op.
Daar zullen we de wedstrijd niet mee gaan winnen maar de nul is vandaag weg gepoetst.
Maar als alles duidelijk is hoe het werkt en waar alle spullen liggen, waar zijn spillen opgeborgen kunnen worden varen we naar de eerste stek een wierbed langs een stenen glooiing begroeid met riet. Hier moeten toch de baarzen zitten maar we kunnen niets registreren en na een klein half uurtje de kanten te hebben bestookt met alles wat we hebben aan pluggen, vliegen, wierloze shads en spinners verkassen we naar dieper water. Onder de kant van Stellendam zitten we enigzins een beetje uit de wind. Regen is niet zo erg we gaan zo zitten dat we die in de rug hebben ma en koud is het niet maar die wind mag wel wat minder zijn. En na een randje te hebben uitgevist zit ik al te bedenken waar we nu heen gaan als Wim dan eindelijk een snoekbaars weet te haken. Zijn eerste snoekbaars op het Haringvliet is een feit. Geen reus maar we zijn er maar wat blij mee. We hebben in iedergeval wat gevonden op deze grote plas water.
We hebben afgesproken alles te scheppen (landings- of schep net) en dat is maar goed ook want hij ligt al los in het landingsnet. Maar net gehaakt dus die dreumes maar we hebben hem. De nul is gered we blanken vandaag dus niet.
En ook deze gaat geen potten en pannen breken eind van de week.
En nu krijg ik ook wat kleine aanbeten ze zijn heel voorzichtig met verticalen. Ook nu ik ga diagonalen om een groter gebied af te vissen krijg ik lichte aanbeten. Ik wil er net een dreg gaan zetten als ik plotseling wel een serieuze tik ontvangt vanaf de andere kant van de lijn. Wat is dat toch raar altijd. Zouden er dan meerdere achter je kunstaas aan gaan en krijgen ze voedselnijd. Of maken ze elkaar dan agressief ik weet het niet maar ook ik ben blij met een kromme lat te staan. Achtenveertig centimeter telt mee maar het houdt allemaal niet over. Daarna krijgen we nog wel een enkele zachte aanbeet op het staartje van de shad maar dan is het over. We vissen nog wat langs de wierbedden met heel klein en heel groot kunstaas want eind van de week zou ik blij zijn met twee snoekbaarzen en dan op zoek gaan naar ieder geval een snoek en een baars. Maar we kunnen die niet vinden. Wim moet om half vijf naar huis dus we nokken af. het begint nu ook harder te regenen. Morgen weer een dag om ze te zoeken….
