Henny duikt vanmiddag 11 november 2023 achter de tuin in uit het windje wat er nauwelijks staat maar wel in de volle zon. Het is gewoonweg warm. Ik weet het is veel te licht met al die zon en de wind is helemaal gevallen. Daarentegen hoog water wat wordt afgevoerd met een zuidwester windje in de rug. Ik gaat mijn hengel opzoeken en lekker in het zonnetje zitten. En er komen er vast wel die eventjes naast me komen zitten om de dag door te nemen. Er is eigenlijk altijd wel wat te beleven met redelijk weer op dat bankje. Een praatje pot is zo gemaakt. En geen kunstaas in het water zal ook niets vangen dus we gaan.

We moeten dus als ze al willen de predators diep zoeken en gelukkig mag ik van die Duits sprekende jongens op mijn favoriete plekkie zitten. Het is heerlijk in het zonnetje en je gaat omdat het zo mooi weer is. Maar een aanbeet provoceren zal niet meevallen. Misschien wat later als er bewolking komt of de schemer zijn inval doet. En zie je wel. Ze zijn er wel maar liggen plat op de bodem want ik haak er eentje vals zoals we dart zeggen in vak termen.

De haak zit in zijn staart maar dan heb je wel sport er aan. De vis duikt door het hele Haringvliet en kan maar net alle aanvallen pareren. Je weet al door de aanbeet dat die vals is gehaakt. Geen harde tik maar een vastloper. Alsof je tegen een heuveltje oploop maar die is daar helemaal niet. Zo ervaren zijn we hier wel. Natuurlijk sla je dan. Je slaat sowieso op elke verandering nee foppen is er niet meer bij.

Maar dan loopt in één keer toch de hele Punt vol met vissers en aanhang. Dat is toch een speciaal plekje hier. Buiten ons groepje zie je toch best wel veel gelukszoekers maar er komen meer die niet vissen maar om een praatje dan die wel vissen. En dat maakt alles zo speciaal hier op dat stukje viswater. Dan komt er ook nog een halve paling langs die we uit zijn lijden helpen. Die heeft het bij de sluis bij de groene brug niet gered. Dat gemaal vermaalt toch wel een hoop van die dikke palingen. We halen ze regelmatig op vals gehaakt of drijvende en helpen ze uit hun lijden.

Maar door de gezelligheid op het uiterste puntje met gekwebbel zonder Jan Camo maar van Jan Peel, Leo, Adrie, Chris Sigaar, Roy de meester en de meester fotograaf Roberto vliegt de tijd en warempel onder al dat gelach om de meest onwetende grappen en grollen kan ik nog een glasoog foppen. En weer een mooie dikke vis

En jawel hoor ik mag nog een dikke snoekbaars vangen vanmiddag. Die kan natuurlijk niet meer stuk. Wat een verhaal is dit weer. De hengeldruk is gigantisch maar kan er toch de mooiste tussen uit plukken.

Ik zeg tegen Piet je moet je ff omdraaien dan kan ik de gezelligheid hier op de Punt vastleggen. Tuurlijk de meesten kennen we niet meer en verstaan we ook niet. Het is een komen en gaan door al die social media van vissers en het zal nooit meer worden zoals het was. Soms zijn er meer aanwezig dan dat er vissen. De oude garde zal ik maar zeggen. Gewoon ff voor een praatje pot. Maar de vaste clan die er dus elke week weer is, is een beetje familie. Gezellig hoor en ik ben blij dat ik daar een beetje bij hoor. Lekker ouwesexhostessen en wachten op die beuk, de aanbeet. Elke keer weer anders, en toch weer hetzelfde, antipaseren en denken als een schub, heerlijk je bent in een klein wereldje maar met die gasten is die heel groot. Wat een heerlijk groepje die noodgedwongen steeds veranderd in de jaren door dat er mensen weg vallen. Dat doet pijn maar er wordt nog steeds over ze geroddeld en dat is weer plezier. Want het blijft toch een special puntje of er nu wel of geen vis wordt gevangen..

Het is een soort van verslaving die aanbeten op je shadje doorgegeven op die dynema de niet rekbare gevlochten lijn van 8/100. Een voorslag van 14/100 tweemaal de hengel lengte en een stukje flourCarbon lijn. De reactie op de top en dan die beuk of zachte natte scheet aanbeet het maakt me niet uit. Elk andere reactie wat je voelt als dat shadje moet neerkomen een mosselrandje, steen, harde bodem zachte modder een uitgesleten talud rand. Alles wordt geregistreerd en gaat je herkennen. En heken je het niet dan slaat je aan voordat je lijn strak loopt met een ruk. Want meestal zie je al aan de lijn voordat de top die welbekende tik doorgeeft. Wat een heerlijk gevoel is dat. Onbeschrijfbaar als je het nog nooit hebt meegemaakt. Verslavend dus.

En het is vandaag ExtreemVissen. Niet voor watjes zou Leo zeggen maar die moet vanmiddag dozen op de goede plek zetten. Die hoge golven dus die zo af en toe de haven in denderen. Maar ik heb tot nu toe het meeste last van het opspattende water en zo nu en dan komt er een golf over de dam heen en moet ik de voetjes eventjes optillen. Maar in dat geweld kan ik toch een tik verzilveren en daarna zo eentje die er aan loopt zeggen we dan. Je voet de shad niet neerkomen. Alsof die in de watten valt. En met die grote bocht in de lijn ben ik daar al heel blij mee. Het valt niet mee kontakt met de shad en 28 gram loodkop te houden met de wind schuin rechts van me op twintig meter diepte. Want verder gooien naar dat gat van tweeëndertig lukt me niet tegen de wind in. Voordat de shad de bodem heeft bereikt heeft de wind op de lijn en niet vergeten de golven de shad al driekwart naar binnen gesjeesd. Als ik dan een dikke regenbui over me heen krijg en tot mijn ondrgoed nat bent geef ik het op na een klein uurtje vissen. Intussen is Roy naast me komen zitten. Die kan het ook niet laten en is uit zijn werk nog aan zijn verslaving aan het werken. Ik wens hem succes en ben doorweekt. Blij met mijn aanbeten die in het netje lagen. Twee dikke vijftigers. Hoeveel zou ik er hebben gemist, watte hoeveel niet eens gevoeld..

Maar zo’n mooie middag qua weer een lekker zonnetje met wat wind uit het westen op 6 november 2023, tja dan wordt het druk op ons stekkie. Iedereen die is uitgewerkt komt nog eventjes voor de warme hap een gooi doen naar het geluk, het goud van ons Haringvliet. Ik mag rond vier uur een mooie zander netten.

Maar als ik dan even later twee mooie zestig plus vissen mag vangen dan wil onze net aangekomen geprolongeerde huisfotograaf met pas verworven diploma hier op de punt er wel een plaatje van maken. Bedankt weer voor de mooie plaatjes Roberto.

En die boten van Rijkswaterstaat dat blijft intrigeren.

Dan plotseling is het weer druk maar mijn maatje in crime daar is altijd plaats voor. Nee hoor ik zit prima hier met Leo zo. Schouder aan schouder op het puntje. Doen we al jaren zo. Vroeger zat Isset alias Yougo de tovenaar en Arie er ook nog bij en nooit zaten de lijnen door elkaar. Kon je net in het gaatje gooien en langs de goede rand langs het talud en mosselranden je shadje omhoog tikken. Uit ervaring weten we elk randje te vinden. En het is meer klessebesse, ouwesexhostesse zeggen wij dan onder het vissen. Beregezellig. En vaak staan er dan ook nog achter onze rug Jan en Jan, Robrto of Chris sigaar geleund. Zes man op twee vierkante meter. En als we dan nog vis vangen ook dan is het helemaal goed. Maar moet je de rest zien kijken die snappen daar niets van. Geeft niet hoor de meesten verstaan we toch niet.

Bij de volgende Snoekbaars die heeft de shad zover in de bek dat ik met de kieuwgreep precies de verkeerde kant pakt en in de dreg haakt met mijn vingers. Met dit weer is dat bloeden niet te stelpen. Ik heb het er wel voor over. Wat een mooie exemplaren zijn het weer vandaag.

En dan weer allebei tegelijkertijd een aanbeet. En wat voor twee. Wat een dreunen weer maar die van mij daar blijft het bij. Ik krijg mijn kunstaas helemaal in de kreukels terug. Helemaal dubbel gslagen en de shad is doorgescheurd van de hoofdhaak. Hoe krijgen ze het voor elkaar en niet gehaakt. Als je zelf maar langs de haken likt dan zit je vast zo scherp zijn ze. Was weer een hele beste middag aan de waterkant met z’n allen hier op de Punt. Een mooie herinnering er weer bij geschreven. Wat een middag weer.

Maar echt waar het is spits aan de waterkant. Ook in de vroege uurtjes dus.

En om nu te zeggen dat ze het doen, nee dat niet, ik heb één aanbeet kunnen registreren na een uurtje naast Leo te hebben gezeten.

We kijken elkaar aan en weten genoeg. Dat is het em niet vanmorgen. Ik heb eigenlijk afgesproken om donderdag mijn elektromotor bij Marco op te halen. Ik heb er namelijk een koper voor. Maar ik gaat dat zo dadelijk doen denk ik nu. Nu heb ik er tijd voor geloof ik. Ik kap er ook mee zegt dat en die zegt; zal ik gezellig mee gaan naar Nieuwkoop. Een daagje op pad dus saampjes. Als ik vertel dat binnen door een leuk tripje is dan is de bal door de kerk en gaan we naar huis. Eerst een bak koffie en een lekker omeletje met spek maken natuurlijk in WarungFreek er is tijd zat van de dag. En dan naar Nieuwkoop via Zwammerdam zodat je door de polders rijd. Een hartstikke mooi ritje. Het water staat daar hoger dan het gebied erom heen. Heel leuk om er doorheen te rijden als je dat nog nooit heb gezien. En wat een mooie vis stekken zie je dan. Er is meer dan het deltagebied.

Op mijn bootje zit nu een elektro motor die met de handbediening te water gaat. Als ik dan alleen vis hoef ik niet meer naar voren te lopen om die te water te laten. Maar die oude heeft minimale draai uren en die kan ik misschien kwijt. We dachten dat die bij Marco meer kans maakte om te verkopen want daar komen meer mensen uit die branche maar zo zie je maar. Zie mijn BassBusterAvontuur; https://bassbuster.nl/2023/09/08/nieuwe-front-troller/. Na een bakkie gaan weer terug op de pad. Met Marco gaat het weer goed. Die heeft een blinde darm operatie gehad en daar weet ik alles van. Een week voor in het ziekenhuis kantje board gelegen aan het infuus dus we hebben weinig woorden nodig om die pijn te verwoorden. Gun ik niemand. Maar daar in die polders. Wat zien we een mooie snoek plekken. Die zullen wel niet het formaat Haringvliet hebben want jaja, we weten het we zijn verwent in het delta gebied van Nederland maar hier kan je ook heel wat afstruinen langs de waterkant.

Maar ja we zijn dus dik voor de file weer terug in Hellevoetsluis en dan kriebelt het weer. We gaan nog maar eventjes naar onze stek nadat we geluncht hebben met Unox worstjes op brood. Wat warms. Je moet toch wat. Eens zien of dat nu wel wat kunnen foppen op onze stek aan de waterkant.

En jawel hoor ze zijn er weer. Na eerst een paar dreumesen eindelijk wat betere vissen.

Ik kan alleen maar dreumesen foppen maar mijn maatje pakt de mooie exemplaren er tussen uit. En dan is ook niemand hier van de vaste Buckaroo’s die niet even wil helpen. Iedereen vindt het gaaf om die buffels van het Haringvliet te zien.

Dat zijn natuurlijk mooie snoekbaarzen dikke zeventigers.

Volgens mij heb ik daar nog foto’s van toen ik nog met Joop op de platvis viste op de Oosterschelde. Een opleiding schip voor de Marine duikers

Ik kan allen maar dreumesen foppen maar mijn maatje pakt de mooiste van de avond. Precies 80 centimeters wat een bak. Best wel trots op en mijn maatje ook. Want vieren doen we hier met z’n allen op zoiets moois.

We nokken af. Er zal in het donker best wel gevangen worden hier want het stroomt weer vol met vissers. Zie er zo al weer veertien staan en er worden er nu zelfs afgezet door denk ik hun vrouw. Dan staan er heeeel veel. Wat een vissen, glasogen, zanders, snoekbaarzen, predators moet er daar zwemmen achter die aas vis aan de haven in. Maar wij hebben weer een gave middag genoten. Heerlijk. Wat een vissen en drills waren dat weer. Nee een wereld dag en er komen er nog veel meer deze herfst. Deze dagen. De regen en donker weer is al voorspelt. Ik ben er klaar voor. Die tikken tot in je schouder. Heerlijk.