Lekker in het voorjaar zonnetje LvP

John en Julie hebben vannacht op de camping van Dickie en Frans gestaan de Weergors met hun motorhome.

Eerst even langs Mario. Dat zou om negen uur zijn want Ome John heeft nog wat spulletjes nodig. Maar als gewoonlijk wordt dat wat later in de ochtend. En als we dan de winkel uit komen zie ik mijn vismaatje Joop in de haven zitten. Natuurlijk gaan we ff buurten en zodoende gaat het zo zachtjes aan naar de middag voordat we gaan vissen.

Er zitten in de hoek al een paar te vissen nanaf vanmorgen vroeg en hebben nog geen schub in hun netje gevangen. Ze komen uit spijkenisse en we raken aan de praat. Eigenlijk John als ik de auto uitpakt een paar meter verderop. Dat zijn niet de berichten die je wilt horen. Aan de korte kant zitten allemaal Engelsen en daar zijn de vangsten ook niet overweldigend. Maar we komen ook om de gezelligheid en een slechte visdag is nog altijd beter dan goede dag op je werk. Maar ik heb eigenlijk gelijk vis op de stek. Mis er drie. Eentje door lijnbreuk. Inferieur Chinese rotzooi volgens Ome Guus want even later heeft die hetzelfde euvel en twee raak ik onderweg kwijt. Maar dan eindelijk kunnen we de vierde netten. En dan is het elk kwartier wel raak of we missen hen voordat we kunnen netten.

En we vangen ons het snot voor de ogen. En wat een missers toch nog te verduren. Vissen die tot halverwege meekomen. En de kleur van de waffer maakt niet uit. Ze zijn löss vanmiddag. Alhoewel op het hoekje eigenlijk de beste stuk want daar vissen dus voeren ze elke dag. Die hebben nog geen kromme top gehad. Komen regelmatig even kijken maar doen hetzelfde als dat wij doen. Alleen met veel zwaardere karper spullen. Ze zullen specifieker moeten gaan vissen op dit specifieke water. Want als om een uurtje of twee ze ermee ophouden wil John daar met alle geweld zitten. Op dat plekkie heeft hij zijn mooiste karpers gevangen. Dus verkassen we. Maar het vangen en missen van vissen gaat gewoon door.

Tijden het vissen was veel drijfvuil van afgestorven planten en alg. Als dat dat spul tegen je lijn aandrijft dan hoefde je alleen de lijn op te tillen en dreef het verder. Heel licht spul dus maar op een gegeven moment lag er een snoekje onder van ongeveer 45cm. Ik weet dat er één grote was in dit water zeg ik nog tegen John. En dan na een zenuwachtige tikjes slaat ik toch maar eens en kan aan e bak. Dit is wel een hele mooi zeg ik nog na verschillende runs. Ik heb em nog niet gezien maar het is de kers op deze middag. Wat een geluk mut die infuriose haakjes. De haak zit gewoon vast in zijn bek.

En net voor de drïll krijgen we kontrole. Dit is voor mij de eerste keer want de meeste controleurs ken ik wel. Maar er is een nieuwe lichting op komst en zo hoort dat ook. Hij wacht geduldig de uitvallen van de snoek af.

We nokken ook af en horen dat de dames nog aan het winkelen zijn en rond zes uur thuis zijn. Dan rijdt ik eventjes langs mijn vismaatje Leo die op zijn werk drie meter naar beneden is gevallen. Die heeft “alleen” zijn midden voet beentje gebroken en eentje gescheurd. Overal blauwe plekken maar die heeft een engeltje op zijn schouder gehad. Vanmiddag heeft die loop gips gekregen maar die is nog wel eventjes ermee onder de pannen.

We komen op de terugweg langs Gerda en Huib. Die had ons al zien rijden want Leo woont een straat verder. Ik wist het zegt ze. Had niet het lef gewoonweg voorbij te rijden hoor ik dan. Tuurlijk niet en na en borrel fietsen we verder naar huis.

Waar we zo aan kunnen schuiven. Fantastische middag dus.

Dan krijgen we te horen wat er vanmiddag zich afspeelde in de tuin. ’s middags komt er met mooi weer en vooral niet te veel wind een witte Kakatou in de tuin rond scharrelen. eet de knoppen van de bomen. Vindt als het rijp is de druiven wel een wat zo ook de olijven etc. Maar houd altijd wel gepaste afstand. Maar vandaag vond die onze Engelse gasten wel wat en kwam eerst aan tafel om uit de glazen te snoepen en daarna wilde die wel een stukje krentenbrood.

Een fantastische afsluiting weer. En wat een fantastisch dier is dat. Maakt ruzie met alle kraaien, kouwen en eksters. Jaagt ze weg bij de voer kooien voor de mussen, koolmezen, merels. Want herrie maken dat kan die als de beste. Maar rustig en lief zijn dus ook. Een verrijking voor ons in ieder geval. Maar van wie die is dat weten we niet. We hoorde dat die van de Moriaanse weg af komt. Tijdens het vissen met mooi weer loopt daar ook altijd iemand de hond uit te laten met twee aria’s op haar schouder en die vliegen met haar mee. Van die mooie gekleurde papegaaien die ik vroeger zag bij de ingang van Artis. Gaaf hoor dat ze niet zijn gekooid en gewoon rond kunnen vliegen