Ulf v;s Freek, het is verslavend

Vandaag donderdag 29 december 2016 hopen we dat de vis is gewent aan de Mist want vandaag zit het toch weer knap dicht net als gisteren. R’dam Airport heeft dikke vertraging uitgaande en landen is niet mogelijk net als Schiphol en London Heathrow is helemaal dicht. Wij gaan het weer proberen en hopen op meer aanbeten.

Daar gaan we weer en ik moet zeggen dat deze Lund ook geweldig vaart. Tis natuurlijk geen Buster maar de vaar eigenschappen daar is het prima mee te doen op het Haringvliet…(lol)

*Zijn batterij is bijna op zodoende blijft hij dicht bij de haven vissen, verstandig?.*

Voor de haven vist een Hoby kajakker. Vanochten een baars en snoekbaarsje gevangen en vannacht een snoekje. Dat zijn al beter verhalen dan gister. We hebben er zin an…

En weer heeft Ulm al drie aanbeten geïncasseerd als ik de eerste krijg. Maar mijn weinige aanbeten kan ik vrijwel allemaal verzilveren terwijl bij hem het gaten in de lucht slaan is. Deze zit ook maar net vast want als de lijn slap valt in de boot is hij al los en spartelt heel de boot door zeker op verkenning wat we zoal aan het doen zijn. Snel een plaatje en we vissen weer verder.

*Het blijft taai terwijl de fisfinder vol vissen staat.*

Weer leer ik er een paar nieuwe woorden bij want soms is zelfs het aasvisje meestal een baarsje kompleet van de fire bal afgesnoept ondanks het zekeren met een rubbertje op de haak Bij de volgende aanbeet bij mij ziet Ulf duidelijk vier snoekbaarsjes liggen waarvan de laatste van de bodem komt en mijn shadje pakt. Hoe creëren we nu voedselnijd zodat de rest ook gaat azen en we een heerlijk uurtje gaan beleven.

*Het blijft bij zo nu en dan een dreumes.*

Maar het blijft bij voorzichtige aanbeten voorral achter in de boot en bij mij als ik een tik krijg zijn het meestal dreunen en zit de shad diep vol overgave genomen dus. Krijg ik een friemel beet dan laat ik de shad op de bodem liggen en eerst een klein tikkie en dan een ferme zodat de shad ±tien cm omhoog komt en bij neerdalen wordt hij soms alsnog volledig genomen en is bijna m’n arm uit de kom…

*Dat was vandaag lang wachten voor m’n metgezel met z’n dode aasvisjes aan de fireball.*

Maar de vis blijft klein. Twee dagen geleden alleen in de boot overwegend 60+ vissen en nu de laatste dagen met Ulf zijn het allemaal dreumissen 50+ op een enkele uitzondering na.

*Maar ze geven wel goed partij in dit jaargetijde.*

Soms denk je zelfs aan de dreun dat moet een mooie zijn maar na enkele uitval pogingen weet je het al dat het een vijftig plus vis is. Als je een hele grote aanslaat weet je dat gelijk. Dan denk je de aarde aangeslagen te hebben, zo vast als een huis staat alles, je lijn staat dan als een piano snaar zo strak gespannen. Om dan langzaam in beweging te kopmen en langzaam en bonkend gaat het naar dieper water. Dan weet je dat je aan de bak kan. Nee dat verschil herken je gelijk maar dat is voor mij lang geleden op deze grote plas m’n thuiswater

En terwijl Ulf de vis richting snoekbaars aan het voeren is pak ik zo nu en dan een dreumes. Ik plaag hen er natuurlijk mee dat kan ik niet nalaten. Maar zo af en toe issie best pissig als hij weer een losse heeft en gek genoeg pak ik meestal dan tegelijkertijd ook een vis. Om gek van te worden voor hem. Er is enigszins een klein beetje voedselnijd te bespeuren. Ze steken elkaar dan toch blijkbaar aan om een aanval te produceren en te gaan azen. Wat ik heb kan jij niet hebben en dat vuurtje willen we maar wat graag aansteken.

Met deze onderwater kamera gaan we volgende week eens een beetje stoeien en zullen we de streken van die stekels eens gaan vast leggen.

*En dan mis ik een dreun van iets heel groots.*

Maar als we weer richting huis gaan en we het grootste gedeelte langs de Zeedijk langzaam bijna trollend hebben afgelegd. Ik met een dikke voorn van midden in de dertig centimeters aan de fireball en Ulf met een kleine baars. Het stikt er weer van de vis op het talud. Ik krijg twee soorten aanbeten. Voor de terrasflats een hele zachte zo’n oude bekende de natte scheet aanbeet en ben m’n aasvis kwijt na heel eventjes te hebben “vast” gestaan. En voor de haven op het talud naar het diepe moet ik een dreun incasseren maar het resultaat is bijna hetzelfde. Niets, nada, kale dreggen. Alleen de voorn heeft een oorlogswond erbij gekregen een diepe snede onder z’n rechter kiew. We nokken af want ongemerkt is het weer laat geworden. Al pikke donker en dikke mist en het is zoeken naar de steiger in de haven. We gaan naar Henny want die heeft m’n favoriete gerecht gemaakt. Gestoofde vis met mosterd saus, worteltjes, doppers en kruimige eigenheimers. Dat is de aardappel voor zoiets zou m’n opa zeggen. En die kan het weten hij heeft er z’n halve leven rijnaken vol van verkocht. En je raad het al die aardappeltjes die we vandaag eten komen bij m’n vismaatje Arie vandaan…

Volgende sessie staat geplant voor de derde week van het nieuwe jaar

Vrijdagochtend 30 januari traileren we de boot en vertrekt Ulf richtng Essen. De volgende vis avonturen van de BassBuster staan al vast. Heerlijk om naar voor uit te kijken…