VisAvontuuren in GB

Ik wordt dus netjes opgehaald op dinsdag 22 september 2016 door John. Is dat lekker zeg. Normaal moet ik alles regelen, de hengels, kunstaas, benzine , kleding , reddingsvesten en weet ik allemaal nog meer maar nu is het wat ondergoed, kleding en m’n fototoestel. en oja ook m’n paspoort niet vergeten..

Als John me komt halen belt hij nog even naar P&O voor een prioriteit pasje. Kost 15 euro maar dan sta je wel vooraan in de boot. Er zijn drie aparte plaatsen naast de deur en en de drie plaatsen plaatsen vooraan in de rij. Zo hoef je niet in de lange wacht rij te staan. Moet je wel natuurlijk als eerste beneden zijn als het vertrekken is voor deck zeven. Je raad het zeker al…

Nee in die rij wil ome John niet staan. Helemaal voor aan en morgen als eerste de ‘loopplank’ af. Moet je natuurlijk wel op tijd opstaan en je niiet verslapen. Moeten we alsnog ergens tussen duiken tot ergernis van de deck meester. Guus ten voeten uit.

Onze spullen in de hut, we hebben een extra grote aan de buiten kant maar je ziet toch niets in het donker bij de overtocht en we gaan ons vermaken aan board. In de bar is niets te doen en het personeel , Philepijnen willen van alles weten en we zitten zo een uurtje verder te leuten.

Eerst wat eten en er staat van alles en ziet er goed uit allemaal. Op de dinsdag is het niet druk en een goede tip; ook de goedkoopste dag van de week om met de boot naar Engeland te gaan. De donder,- vrij,- maan-, dag zitten vol met mensen die over en weer moeten werken en het week-end met stappers. Veel Engelsen gaan voor een gezellig week-enje uit in Amsterdam, om een sigaretje te roken of vieren er vrijgezellen feestjes. Daar wil je niet tussen zitten zegt John. Helemaal van het padje zijn ze dan.

Nee we krijgen het niet helemaal leeg gegeten. Dan hadden e de broers van John mee moeten nemen. Dan was dat zeker gelukt. Zonder met m’n ogen te knipperen kan ik dat beamen.

Dan naar de bios. We zijn alleen en de film die draait hebben we al gezien. De dame aan de help desk is een Duitse en John palmt haar in want hij spreekt perfect Duits. Zolang er niemand bijboekt voor de film die is aangekondigd mogen een andere film uit zoeken met wat meer dood en verderf.

En voordat we gaan slapen is er nog eensereius gedeelte van de avond. Een zeemans graf voor John zijn schoenen. Die zijn op de naad versleten maar ze zitten zo lekker. Iedereen in Engeland vervloekt die lelijke dingen dusse een waardig afscheid.

Wel lekker als je opstaat en je bent er al. We hebben alle tijd volgens m’n gastheer. Het wordt omgeroepen wanneer we aan de beurt zijn. Eerst gaan de vrachtwagens er af en eer dat deck zeven aan de beurt is dat duurt wl eventjes. Rustig aan wakker worden dus maar als we dan aan de beurt zijn en bij de auto zijn aangeland is alles al aan het rijden en dan drukt m’n chauffeur zo zijn auto in de rij en dan had je die stewards moeten horen gillen. We worden aangehouden en alsnog krijgen we begeleiding via een andere baan naar de buitenkant van het parkeerterrein. Je maakt altijd wat mee JohnieBoy alias Guus Geluk. We halen de hond op bij de ouders van Julie en ik ben er klaar voor.

We eten nog wat en natuurlijk kan een visdag niet beginnen zonder en gebakken eitje met spek. We maken de spullen klaar en hoppa alles in de auto en we vertrekken naar Wales een kleine twee uur rijden door een adembenemend gebied. Lijkt wat op Schotland maar dan met veel meer bomen.

Maar we hebben visdrang en van foto’s maken van de omgeving moet maar eventjes wachten. Dat komt volgende keer wel.

Want het lijkt wel een beetje op Luxemburg maar dan overal met schapen waar ze beroemt om zijn. De houtkap en schapenvlees en net als de sage over de Dortenaren die ze hebben overgehouden door een schaap door de poort te smokkelen en hem aan te kleden als en mens. En vewrvolgens als dronken man tussen twee man gehangen om hem binnen te smokkelen hebben de walesmen ook de bijnaam schapenkoppen gekregen.

En ook het meer is van adembenemende schoonheid en met kristal helder water. Nog helderder als het Haringvliet in het voorjaar je kijkt meters diep in het inktzwarte water.  http://www.llyn-brenig.co.uk/. Je ziet de aangeslagen vissen al van verre uit de diepte aankomen. Fantastisch is het.

Ik gooi er een klein 6cm drijvend plugje van Rapala aan en we zijn nog niet trollend vijvtig meter op weg naar de eerste stek, m’n beugel sla ik net dicht als ik de eerste beuken er al op krijg. Bij de erste staat de slip nog veel te los van het vervoer maar bij de volgende veel te strak. Het zijn van die klappen dat ze gelijk ook weer los zijn, waarschijnlijk met een gratis piercing.

Later op de dag als het wat donkerder weer wordt is het gek genoeg een wat donkerder plugje, een wat grotere die het goed doet.

Maar na enig afstellen lukt het dan toch om ze te landen. Nog steeds krijgen we vaak een dreun te verduren zonder hakenen ik weet dat er vanavond wat aan de pluggen moet worden gesleuteld. Een ringetje extra aan de staartdreg zal meer inhaken opleveren en de dreg vervangen door een enkele haak moet de rest inhaken. Want het is ven de gekke maar John ligt in een deuk wanneer ik vijf vissen achtereen los bij de boot omdat ze plotseling er onder door duiken of gewoon los schieten tijdens het springen rond de boot. Die willen zeker geen pasfotootje van je hebben hoor ik van achter uit de boot.

Het is fantastisch en we staan eigelijk alleen maar vissen te drillen en we worden hebberig. Te grote vissen zonder net proberen te landen omdat we het verkeerde net hebben geleend van de eigenaar. We zijn die van ons het net van rubber vergeten en we zijn dan ook langer bezig om de dreggen uit het net te ontwarren dan vissen te haken. Dus landen met je handen is niet te doen met die glibbervinnen. Vingen we al trollend vissen dan lieten we de boot er een tijdje drijven en vingen de vissen al werpend. Was niet al te moeilijk want ze sprongen bijna in de boot. Als je er eentje zag springen of beroering in het water, een kringetje was al genoeg als er en vliegje van het water werd weggezogen wierp je er je plugje heen en meestal als die net het water raakte kon je aan de bak.

Wat een gave omgeving is dit dan. En thuis breng ik John overal heen op het water, naar de stekken en hier doet hij dat voortreffelijk.

We hebben een reuze middag en dat gaan we zeker nog een keertje overdoen deze week. Wat een krachten komen er los van zo’n relatief kleine vis. En zo nu en dan springen ze en meter hoog op uit het water. Bijna wind stil en een heerlijk zonnetje ja, ja dat is afzien voor de BassBuster. Heerlijk en nog een hele week in het voor uitzicht. Weet dan nog niet dat ik het zo naar de zin heb dat ik er nog een weekje aanplak en m’n terug vlucht verplaatst.

We nemen er ook een paar mee naar huis en ik kan je verzekeren dat ze heerlijk zijn. Geen enkele grondige nasmaak zit er aan. Heerlijke vis is dit. Op het water vonden ze het toch al raar dat we de vissen zo terug kieperden. Er wordt op dit water vooral met de vliegenlat gevist en niet met shadjes, soft baits of pluggen laat staan met spinnerbaits. Want hoe langzamer je binnen haalde de hardste beuken kreeg je er dan op. Zelfs als de plug stil rond dreef omdat ik John moest helpen scheppen was ik meerdere keren bijna m’n hengel kwijt en een hoppa weer dubbele strike. De meesten andere boten hebben een paar vissen gevangen zie en hoor ik bij de schoonmaak plaats. We hebben het maar niet over onze aantallen gehad maar ze konden het wel raden aan onze reacties die zo af en toe over het water galde van plezier…

Vandaag mochten we de auto naast de boten steiger parkeren.  Er was een auto rally door de heuvels van Wales. Wel imposant op de parkeerplaats waar de dure auto’s stonden en de rally wagens werden opgebouwd.

De omgeving is fantastisch hier en John is er helemaal vol van. en stopt op de eerste beste parkeerplaats naast een grote schuur en wil perse een portretje van me maken. Na wat ongein dan toch gelukt als de eigenaar uit de schuur komt om polshoogte te nemen van die twee malloten en een houten paal op zijn erf.

Die wil wel een fotootje schieten van ons beide voor zijn dagelijkse uitzicht en laat gelijk zijn werk zien. Hij last aluminium aan oud ijzer vast en dan zeg ik dit heel platjes. Met allerlei oude mallen maakt hij van oude vierzitters twee zitters en die brengen heel veel geld op. Delen van de auto die te slecht zijn worden vernieuwd met aluminium delen en daar gaat bet wat tijd in zitten om dat te buigen, tikken en te kloppen…. Nee het is vakmanschap wat we hier zien. En dan zo’n opgeruimde werklaats. Netjes hoor allemaal.

Wij gaan naar de warme hap op Denstone Drive in Chester nog een dik uurtje rijden door mijn privé chauffeur deze weken. Daar weet ik een prima gelegenheid om te vertoeven.

Reactie’s

Hoi Freek,

Onderwerp:     Wales

                      Van:      Ronald Krouwer <>

        Datum: 9 oktober 2016 19:33:36 GMT+02:00

                      Aan:      info@bassbuster.nl

                      Kopie:   Ronald Krouwer <>

Mooi meertje toch Freek. Lekker grote forellen vangen. Haha Gr Ro

Verstuurd vanaf mijn iPhone

–

Onderwerp:     FREEK, Dit leest zo lekker weg, deze verhalen (en foto’s) moeten in boekvorm uitgegeven worden.

                      Van:      John Nispeling  @johnjules.com>

        Datum: 18 november 2016 17:36:42 GMT+01:00

                      Aan:      info@bassbuster.nl

–