Tuurlijk dat regel ik voor je krijg ik te horen maar ik heb nog een klusje te doen dus ben ik wat later. Prima natuurlijk want het Pike Fisching Team wil toch niet al te vroeg beginnen. Het is pas laat licht en vroeg donker deze dagen met een guur windje maar gelukkig vandaag als enigste dag van de week droog.

We beginnen dus aan de noordzijde van de haven en vinden al snel een plek uit de wind met zelfs een mooie zitplek aan de waterkant. Het water is kristalhelder en we zien geen enkel watervogel zwemmen laat staan jagen dus dat geeft al aan dat we er weinig van verwachten op deze stek. Misschien zodadelijk onder de bootjes aan de overkant.

Als Rob dan arriveert om het hek open te maken doen we eerst een bakkie.

Het is wel leeg in de haven. Die zomers zo vol ligt. De bootjes die er liggen hangen vol met kerstverlichting. Ik hoop dat de vis er ook van houdt en er gezellig onder liggen te chillen.

En terwijl Rob koffie zet zoek ik het kleinste kamertje op. Met al die dunne lagen kleding aan is dit wel fijn zo je behoefte te kunnen doen.

En dan ziet ik ook het plaatselijke suffertje van Hellevoetsluis voorbij fietsen. Als je wat wilt weten van het allemaal gebeurt in de Vesting en ver daar buiten dan moet je bij onze weliswaar genietend van zijn pensioen, onze sportfotograaf zijn. Die weet alle weetjes die is bijna net zo geïnformeerd als “de kapper” uit de Vesting. Theo heeft hier ook zijn zeilschip liggen en komt dagelijks even kontroleren. En na aanroepen komt die ook even naar “De Stuurhut” om mee te doen aan de sterke verhalen

En waar vindt je nog koffie met accordeon. En onder een heerlijk deuntje zingen we onder het genot van een bakkie leut de pannen van het dak. Dan komen ook de verhalen los en die weten we allemaal wel te vertellen als fotografen en ondernemers in het grafische vak aan één tafel.

En zo’n warme bak koffie met melk gaat er wel in. Jawel Rob kent zijn pappenheimers wel.

De zelfontspanner ook uitgetest na de zwempartij van mijn Olympus Styles Tough. Ik denk zelfs dat knopje na 15 jaar voor de eerste keer gebruikt. Misschien bij de Bassbuster Avonturen in Indonesië waar ik em uiteindelijk toen voor heb gekocht. Want dat was een prijzig kameraatje toendertijd. Waterdicht tot 15 meter en dat bewijs is er nu zie het vorige avontuur, schokproef van vier meter en dat is meermaals bewezen inmiddels, nee een wereld dingetje dat nog aardig foto’s en filmpjes maakt ook.

Maar we zijn gekomen om te kijken of er vis te vangen valt in de haven. Theo gaat zijn bootje kontroleren en Rob heeft altijd nog wel wat te doen. Die moet dat pensioneren nog wat aanleren. Maar die is dan ook net pas begonnen ermee. We gaan hem ermee helpen.

En dat vissen valt vandaag vies tegen. Je kijkt twee meter diep zo helder is het water. Misschien als zo dadelijk de schemer invalt trekt misschien de aasvis de haven in. Maar of we daar de tijd voor nemen is te bezien. We kunnen ook terug komen zo dadelijk natuurlijk.

Zullen we het in de polder gaan proberen zegt Wim dan en ik ben ook om. Maar we doen dit zeker nog een keertje over want we hebben hier ook veel beter tijden meegemaakt. Die hele goede tijden zullen niet meer terug komen maar. Dat de haven vol met witvis lag en je net 8grams dobbers moest vissen om snel te zakken om door de aasvis heen te vissen op zoek naar die bakstenen van voorns. Dan lagen de snoeken ook gestapeld hier in de haven. Vissen ver over die magische meter grens heen. Snoekbaarzen kon je zoveel vangen als je wilde. Nee net eens zo lang geleden. Altans voor mij dan want de jaren vliegen voorbij. Maar dat komt nooit meer terug. Ben blij dat nog te hebben meegemaakt.

We rijden in één keer door naar de duiker waar we beiden de afgelopen tijd een snoek hebben kunnen vangen. En waarempel de enigste aanbeet krijgen we hier. Wim kan een mooie dikke volgevreten snoek haken maar dat is het dan ook. Ze laat zich een paar keer zien terwijl ik klaar staat met het landingsnet. Het is een mooie tachtiger maar dan knalt ze met een niet te houden sprint de duiker in en schiet los. Wat jammer is dat dan. We hadden graag deze sessie afgesloten met zo’n groene rakker op de foto.

Maar zo’n aanbeet geeft de burger toch wat motivatie want dat zat wel een beetje in een dipje. We gaan naar de volgende stek. En als we daar dan al even staan zegt Wim ik heb gelezen dat als je er eentje vangt daar moet blijven want al die snoeken in de polder liggen vaak bij elkaar. En dat zeg je me nu. Dus daar plaag ik em natuurlijk mee de volgende stekken. We hadden moeten blijven zeg ik dan. Wim heeft zijn zolder opgeruimd en bracht me drie meter hengelsportbladen. Minstens tien jaargangen van de bladen; Het visblad, Succesvol Vissen, Haak, Schubben en slijm, Visionair, Snoekerijen en wat niet meer. Sommige bladen kende ik niet eens uitgegeven bijvoorbeeld door een hengelsportvereniging en dan glossy bladen. Ik moet dus nog wat kennis inhalen vergeleken bij mijn vismaatje. Na zo’n visdag ligt trouwens de auto vol met plastic, blikjes en flessen. Wat een rotzooi ligt er steeds weer langs de waterkant.

Als dan bij een te wat te ruwe inworp mijn aasvis verliest maar mijn dobber door de wind aan de overkant in het riet beland kan gelukkig Wim nog de boel redden. Zou niet alleen zonde zijn van de dobber gekregen van mijn Vismaatje Joop Flohil maar er zit ook nog lood en een stalen onderlijntje net dreg aan. Daar zou zomaar een watervogel mee in aanraking kunnen komen en dan is het leed niet te overzien voor die arme gevleugelde drommel.

De laatste stop is toch weer Stal Flica. Je komt er toch langs. Denk ik de polder de drukst bezochte plek maar je slaat em ook niet over. Toch nog eventjes proberen dus. Maar nee we kunnen er niks meer van maken vandaag.

Wat maak ik nu weer mee. Het wordt ook steeds gekker. Op de terug weg plotseling file op de rijksstraatweg. Kan natuurlijk vlak voor een zebrapad. Als er maar niemand is aangereden denk je dan want onze kant gaat wel heel langzaam vooruit. Maar voor de vuurwerkwinkel zien we wat er aan de hand is. Je kan pal voor de winkel je auto niet kwijt en dan zet je gewoon je alarmverlichting aan en gaat je vuurwerk uitzoeken in de winkel. Schijt aan de hele wereld. Voor de winkel is het trouwens afgezet voor de wagens die het vuurwerk steeds aanvoeren. Terwijl volgens mij ook een achteringang is met een pleintje dus dat is al vreemd geregeld. Tja blijven lachen maar is het devies..

Ik staat voor de deur bij Wim net over zeven uur maar ik ben al een paar uurtjes wakker. Dat heb ik altijd voor een dag vissen. Dan heb ik al verschillende aanbeten verzilvert zal ik maar zeggen. Op zondag is het rustig op de pad en op onze route geen wegwerkzaamheden dus we zijn ruim op tijd aanwezig.

Vorig jaar hebben Martijn en Wim ook meegedaan en niet alleen de de grootste snoek gevangen door Martijn die er zelfs drie op de mat legde. Maar ook de totaal lengte door de baarzen van Wim erbij de eerste plek gevist. En dat is knap op water waar je nog nooit bent geweest. Dus als invaller wordt er wel wat van me gevraagd vandaag.

We worden ontvangen met koffie in een heus eigen clubgebouw aan de vestinggracht. Later hoor ik van Remco Akkermans die de bar vandaag bemand dat de vereniging van 1600 leden voor de corona naar 2500 vandaag is gegroeid. Dat men het water beheert, onderhoud en pacht van de gemeente. Het ziet er allemaal gelikt uit.

We proberen wat informatie te sprokkelen als we ons inschrijven bij Patrick en Joost. We horen daar dat “de Veste”, de Vestinggracht zoiets als bij ons in Hellevoetsluis maar dan anders het water kristal helder is. En dat klopte ook toen we daar aan het einde van dag nog effentjes zijn wezen kijken. Tuurlijk want daar heeft Martijn vorig jaar zijn drie snoeken gevangen. En dat wilden we graag eren. Maar nee je viste in kraanwater zo helder. En toch is daar vandaag de grootste vis gevangen door Meerdert Speek, een snoek van 79cm. Dan roept Patrick dat we kunnen beginnen en de zaal is binnen de minuut leeg. Wij praten nog eventjes want ik wilde weten waar het langs de rivieren vrij is om te vissen en of je er überhaupt kan komen. En dat is dus niet overal, bijna nergens allemaal bedrijven terrein. Okeeye we zien wel.

We rijden in de richting van een kanaal en de Amer. We willen dieper en stromend water opzoeken. Het is de eerste koude nacht geweest rond het vriespunt en dan zijn de vissen een beetje van slag. Dat zagen we gisteren ook al met de snoekwedstrijd op Voorne Putten. Als je dat wilt dan moet je zeggen de mannen. Rotonde door dan links af, volgende rotonde rechts en bij het industrie terrein er af. En dat laatste heb ik dus gemist. We komen in een haven aan en dat ziet er fantastisch uit. Als we hier geen baars en snoek vangen dan moeten we stoppen met vissen en achter die gebreide onderbroek blijven hangen.

Wat raar dat we niemand zien zeg ik dan tegen Wim want dit stukje water is goud. Je moet even een foto doorzenden om te vragen of we hier mogen vissen. Antwoord is nee dus. We zijn te ver doorgereden en moesten voor de brug over het kanaal afslaan naar dat industrie terrein. Dat watertje, die haven, het was te mooi om waar te zijn. Dus vol gas terug naar de andere kant van dat kanaal.

Dan zijn we toch waar we dachten willen te zijn vanaf het plattegrondje. Wat een mooi stekkie daar onder de brug waar we net over heen en weer sjeesden. Daar waar Wim staat te vissen beneden aan de dijk komt water uit de polder, een gemaaltje en die zorgt voor een mooi stroompje. Ik heb eigenlijk mijn verkeerde hengelsetje meegenomen. De set van “de Punt” was hier gewenst geweest maar zo ziet je maar. Met dat streetvissen kan je van alles verwachten. Ik heb te licht materiaal voor dit type water. Maar met dit windje in de rug haal ik net die balken van de brug met mijn kunstaas Een shadje met een loodkopje van 18gram dus dat moet vis gaan opleveren. Maar dat kanaal daar zit geen stroompje in en is niet zo diep als je verwacht zeker als je het Europoortgebied gewent bent. Het enigste stroompje komt van dat gemaaltje en dan nog. Onbegrijpelijk dat we geen aanbeet krijgen want het stinkt hier gewoon naar schubben.

Dat gaat taai worden vandaag daar zijn we het wel over eens. Gisteren was het ook moeilijk vissen om aanbeten te forceren bij de roofviskampioenschap Nissewaard dat zal vandaag niet anders zijn vrees ik. Wim vist met spinners en pluggen in alle maten en kleuren de bovenlaag af en ik dito met shadjes op en net boven de bodem in allerlei variaties in bewegingen het binnen te vissen. Dit blijven we de gehele dag doen totdat we op één van de methoden aanbeten krijgen.

Maar geen enkele reactie aan de andere kant. Het water ziet er ook als dood uit. Geen enkel jagende fuut, geen kringetje op het water wat verraad dat er vis aanwezig is. Terwijl het hier op deze plek wat enigste een beetje stroomt door dat gemaal. We zitten niet goed dus. We vertrekken weer maar natuurlijk de andere kant ook eventjes uitgegooid. Maar daar is het nog geen halve meter diep en glashelder. We gaan een andere stek zoeken en ik hoor van mensen die de hond uit laten dat er een eindje verderop een soort strekdammetje is dat deels de Amer in loopt. Daar zien we wel vaker mensen vissen vertellen ze. Dat klinkt ons al beter in de oren en we gaan op pad.

Als we aankomen dan gaan we eerst kijken en dat ziet er weer prima uit. Maar weer zien we geen andere vissers. Dat is toch wat vreemd.

We zoeken uit wat we denken nodig te hebben uit de auto en gaan aan de wandel. Want dat is wel lekker de auto mee en naar de stekken rijden. Want laatst in Utrecht, Rotterdam en ook in Hellevoetsluis moet alles lopende. En dan wordt het een heel ander verhaal voor ons. Die jonge gassies zitten dan al wel en breed te vissen als wij aankomen met de tong op de schoenen.

Het strekdammetje loopt met een bocht de Amer in. Dat moet een heel goede snoekbaars stek zijn denk ik. Daar moet het wel stromen op de rivier. Aan de overkant ligt de Biesbosch.

De plek lijkt veel op onze stek in Hellevoetsluis “de Punt” of in Middelharnis en Stellendam. Er staat hier al gelijk langs de wand twee meter water. Daar moet wel aasvis, krabbetjes, garnalen en slakken zitten en dus ook baars en eventueel snoek die dat dan weer lusten. Dertig meter uit de kant voel ik een mosselrand en naar verder de vaargeul. Hier moet onze vriend de zander vadertje glasoog huizen. We zijn helemaal alleen en hebben de pier voor ons zelf.

Op de Amer stroomt het wel, niet hard richting ons deltagebied. Daardoor ontstaat er vanuit het kanaal wat beroering een mooi stroomnaadje. Daar komt prooivis in de moeilijkheden en liggen in het diepe gedeelte onze predators o.a. de snoekbaars te loeren op hun een kans hun maag te stillen.

De Amercentrale is een steenkool– en biomassagestookte elektriciteitscentrale van RWE in de gemeente Geertruidenberg. De centrale is genoemd naar de Amer, aan wier beginpunt de centrale ligt. In 1952 leverde eenheid 1 van de Amercentrale voor het eerst elektriciteit. Bron Wikipedia.

Ik vis dus met shadjes en zelfs ASP’s vlak boven de bodem richting de vaargeul en Wim kamt eerst dropshottende de kanten af op zoek naar riddertje Perca. er zijn afstervende platen want de reste zitten af en toe aan de shad als Wim dan met zijn dropshot methode richting de vaargeul gooit. En de eerste worp is gelijk raak. Onze eerste vis een snoekbaarsje kunnen aanmelden. Hehe eindelijk.

Maar voor de rest is het stil wat we ook proberen. Terwijl ik weer eens wisselt van shadje ziet ik Wim zijn top een tik krijgen en die slaat een gat in de lucht. Dan dat gezicht van hem vol ongeloof. Maar ik slaat nog geen twee minuten ook volledig de plank eehe vis mis. Een niet te missen harde tik krijg ik er op terwijl ik deze keer steeds de shad op zijn Duits geleerd van Ralph op de Punt hoog optik en dan de lijn strak draait en de shad een hoge en vooral lange landings vlucht maakt. Doe dit omdat er de laatste dertig meter nog planten resten staan. Verdorie waarom doet ik er geen staart dregje aan en veranderd dat gelijk. Maar te laat natuurlijk. En dan denk je het gevonden te hebben en dan blijft het dus bij die ene aanbeet. Zonde natuurlijk ik vis nooit met een staart dregje want dan zal ik er eentje verspelen. Wat dan nog. Maar nu is dat cruciaal. Dom. We hebben zo af en toe buren gekregen en ene Chris vraagt netjes of die naast ons mag komen staan. Geen probleem natuurlijk maar wel rustig aan doen met vangen zeg ik dan nog. En die pakt dan toch nog een snoekbaarsje voor onze voeten weg. Dat zijn alle perikelen op dit mooie stukje water. We zien verschillende bootje vertikalen met kunstaas of met het drakcovitch – het nieuwe firebal -systeem vissen. Eén bootje dat lag voor de Amer centrale in het warme afvalwater hebben er vijf gevangen zeggen ze. Alle andere zitten ook zonder aanbeten al de gehele dag. Het is Taai op de kruising kanaal naar Oosterhout en Amer de Amertak.

Dit is een vergeten systeem. Mijn vismaatje Joop Flohil vist er nog wel eens mee. Maar die heeft samen met zijn zoon René nog samen gevist met Albert Drachkovitch op het Haringvliet toen vooral op de stekken voor de terrasflats en zich met dat toen nieuwe systeem het snot voor de ogen gevist. Moet die oude heerlijke verhalen nog wel eens aanhoren aan de Stammtisch van de BassBuster onder het genot van een hapje en een drankje. Maar dat was voor het Millenium en die tijd komt nooit meer terug. Gelukkig nog een staartje van mee gemaakt. Dan ging je na je werk nog een uurtje vissen en dan was het maar de vraag of je in een school 70cm vissen kwam of 80cm. Wat een aantallen hebben we toen redelijk gemakkelijk gevangen. Die weelde is voorbij.

Maar dat was voor het Millenium en die tijd komt nooit meer terug. Gelukkig nog een staartje van mee gemaakt. Dan ging je na je werk nog een uurtje vissen en dan was het maar de vraag of je in een school 70cm vissen kwam of 80cm. Wat een aantallen hebben we toen redelijk gemakkelijk gevangen. Die weelde is voorbij.

Firebal systeem is wat gemakkelijker allemaal te monteren. Maar dan beweegt het visje niet zo mooi. Het lijkt wel een shadje met shubben. Je kan la vertikalend azend gedrag nabootsten met dat Drachkovitch zijn Systeem. Met de firebal wordt dan ook meer trollend of beter gesleept vlak boven de bodem gevist en met die van Albert kan je mooi vertikalen.

Wim wil toch nog even proberen in de vestinggracht van Geertruidenberg al is het maar omdat ze er vorig jaar daar de wedstrijd hebben gewonnen. We vissen tot twee uur en willen daar dus nog een uurtje rond struinen. Als we terug lopen komen we de lokale jeugd tegen die uit het stedelijke komen van Geertruidenberg. Die hebben nog niets kunnen vangen en we weten dus van die locals dat het in de Vesting grachten taai zal worden.

Ik heb wel wedstrijden meegevist met Willem Stolk de World Predator Cup en begreep toen dat als het gaat stromen op de Amer je er moet zijn. In 2021 zelfs de grootste snoek van de in totaal twee dagen durende wedstrijd gevangen. Ik weet dus dat het kan op de Amer en dat ze er zitten. (https://bassbuster.nl/2021/10/30/wpc-dag-2-2/)

Het water is helder in de vesting. kristalhelder. Het lijkt wel kraanwater. Dus waar zit de aasvis en predators verscholen. We zien wel een reiger zoeken aan de overkant in het zonnetje tussen het riet. De schaduwplekken slaat die over en zoekt alleen in het iets warmere water dus.

Wim haalt wel met zijn plug een pijl boven water. Je verwacht van alles als bijvangsten maar dit is wel heel onverwachte vangst.

We maken een rondje maar einde van de dag zal er al van alles doorheen getrokken zijn. Wel horen we nog van vissende die we tegen komen dat die drie grote snoeken bijelkaar hebben zien liggen. Maar wat ze er ook langs trokken ze gaven geen sjoege. En zwommen even later met z’n drieën rustig weg. Ze staan dus helemaal ‘uit’ zoals we dat zeggen. Aan de eerste koude nachten moeten ze wennen.

En aan alles komt een eind. Was een heerlijke dag om te vissen. Droog en een beetje wind voor de kabbel op het water bij een heerlijke temperatuur. s’morgens nog rond het vriespunt maar naar de middag lekker naar denk ik 12 graden. Als we dan horen dat er met z’n allen dus 15 koppels vier vissen zijn gevangen hebben we het nog niet eens zo slecht gedaan met een dreumes en beide nog een verspeelde snoekbaars. Er zijn dus er drie die ook een aanbeet hebben gehad. Hoor van wat volgers maar de rest heeft niets gezien. Wat een mazzel hebben we weer vandaag.

Met dertig vissers achter de predators aan.

De 1e plaats en grootste vis. Snoek 73 cm dhr. Speek en dhr. Jansen. 2e plaats Wim en Freek snoekbaars 39 cm. 3e plaats Chris en Marcel. Team Spinnerbait snoekbaars 21 cm. Het was een gezellige dag en iedereen was er te spreken over. Tja de vissen lieten het afweten na twee koude nachten en dat was te verwachten. De geluksfactor was die er gevangen moest worden aldus de vereniging Ons Genoegen.

Ik krijg nog wat foto’s van Meerdert Speek om de herinnering van de Bassbusterverhalen kompleet te maken. Bedankt en ik hoor al van Wim dat we volgend jaar er weer zullen zijn. Het was fantastisch en goed geregeld allemaal. Dus Joost en Patrick van de roofvis afdeling van HSV Geertruidenberg bedankt voor de heerlijke visdag en tot volgend jaar.

De bonnen die we winnen zijn van Fauna de grootste hengelsportzaak in Nederland. We stappen in de auto en Wim zegt dat Fauna het dorp uit rijden is en we zijn er. Tuurlijk zeg ik dat doen we en ziet ik Bart ook nog misschien eventjes. Maar in de verte een zwaai en later krijg ik een berichtje ik moet nu naar mijn kinderen voor de sinterklaasviering. We zijn natuurlijk ook einde van de dag op zondag. Veel belangrijker denk ik dan een een babbeltje en koffie. Nee hoor dat komt volgende keer wel. Hoor later dat Bart niet is meegenomen door de pieten dus we kunnen weer genieten van zijn wereldse zaak die op uitbreiding staat.

Dan zet ik Wim weer netjes thuis en vraagt Annette of ik een kop kippensoep lust. Tja en met die broodjes die die is vergeten vanmorgen smaakt dat werelds. Wat is er mooier als afsluiting en als ik dan het sinterklaas journaal voor het eerst dit jaar ziet is mijn dag helemaal kompleet.

Ik haal Wim op om acht uur want we hoeven pas om tien uur in Utrecht te zijn maar doordat we het hele centrum hebben gezien door een netwerk fout op Wim zijn telefoon moeten we ons toch nog haasten.

We zijn toch nog ruim op tijd en melden ons bij de wedstrijd commissie op Mecklenburglaan 3-5, Utrecht (De Wilg/cafe mint). Pakken een bak koffie en nog eventjes het kleinste kamertje opzoeken. Kennismaken met onze medestrijders en de tijd is dan zo om.

Maar dan wordt iedereen nerveus en wordt er heen en weer getrippeld. De geluidsisalnatie begeeft het en als er gevraagd wordt wat dichter bij te komen staan gaat dat schoorvoetend. Want de snelle jongens willen hun plek niet opgeven bij de uitgang. Die gaan ook zo dadelijk al sprintend naar hun stekken.

Iedereen wordt succes gewenst en wat volgt is een grote stofwolk.

Als de stofwolk is opgetrokken moet de vervanger van Tobias Coesel ons echt even helpen hoe we in zijn groepsapp komen. Dat lukt hem ook niet gelijk en samen zijn ze nog wel even bezig. Maar even later werkt het en we gaan op pad. De auto staat aan de overkant voor €45,45 geparkeerd tot vier uur, ja echt waar geen typefout. Dan is het toch heerlijk geregeld allemaal in Hellevoetsluis. Daar moet je zomers ook Duits en Engels praten en soms zoeken naar een parkeerplekje maar dat kan overal gratis.

Daar kan Sportvisserij Nederland wel eens wat duidelijker zijn. We horen dat je auto ook bij de Lidel het winkelboulevard op de parkeerplaat mag zetten en dan de bus nemen naar het parcours. Dat scheelt de helft. Maar het blijft dus behelpen. Maar goed vandaar dat we nu rustig onze spullen kunnen pakken.

We lopen twee straten uit en zo kom ik weer aan mijn stappen op de telefoon. Was de laatste twee weken toch al goed bezig doordat Abby mijn kleine vriendje er weer was. Als Yvon en Johan op vakantie gaan is hun viervoetertje bij ons als logeetje. Heerlijk vinden wij dat na het afscheid van onze harige vriendjes. Nee ik neem geen hond meer. Wat een pijn doet dat steeds weer.

Mecklenburglaan 3-5, Utrecht (De Wilg/cafe mint).

Ik verlaat me helemaal op Wim want het is natuurlijk zijn feestje. Het is nog eventjes zoeken hoe de app werkt zodat we twee keer langs de verzamelplek lopen. Die zullen wel denken daar op het terras achter een kopje koffie. Daar heb je doe twee weer. Maar dan hebben we de richting te pakken van dat balletje op een landkaart. Het is best nog een eindje tippelen naar het parcours maar dan komen we bij de Maliesingel. Daar kiezen we achteraf de verkeerde richting. We gaan naar links omdat er meerdere wateren bij elkaar komen maar later op de dag zullen rechtsaf de vissen worden gevangen. Een Déjavu weer.

We zien het eerste uur helemaal niemand vissen. Dat vinden we ook niet zo raar want het water is hier dik en nadat we wat plugjes, blinkertjes, shadjes, dropshottend en swimbaits zwemles hebben gegeven wandelen we rustig verder. Het leuke aan dat vissen is dat iedereen je aanspreekt. Ook wat dames die een bootje aanleggen en van alles het huis uitslepen wat de verdere dag aangenamer moet maken. Als we dan vertellen wat er rondzwemt dan word er weinig meer uitgegeven aan zwemkleding in de toekomst. Is dat echt waar dat zulke grote vissen hier zwemmen. We hebben weer wat manen blij gemaakt met de uitgaven van hun meissie. Maar we kkunnen ze gerustellen dat die vissen banger zijn voor de zwemmers en het hazenpad zullen kiezen.

Dan eindelijk de verlossende schreeuw van mijn maatje. We vissen tussen de bootjes op baars. Wim met een spinner langs de bootjes en ik dropshotten met kleine schadjes, kreeftjes, wormpjes, etc. langs en om de bootjes. De eerste vis kunnen we meten en doen we weer mee. Wat kan je blij zijn met een baars. En waar er eentje zit zijn er meer. Dus snel verder vissen hier.

Door die baars te vangen blijven we hier nog even hangen. We zien geen aasvis of futen jagen er op. Het water ziet er voor ons, als je het Haringvliet gewent bent als dood uit. Maarja waar één rode ridder de Perca zit moeten er meer zijn. Dat is een scholenvis bij uitstek. Maar of die ook te interesseren zijn in ons kunstaas dat is een ander verhaal. Er komen er terug lopen die ook op onze stekken gooien. Niets vangen maar die lopen door op dit stilstaande water en zullen later daar juist hun baarzen gaan vangen. Wij lopen dus precies de verkeerde kant op. Achteraf kijk je een paard in de hol zei mijn vader altijd.

Wij denken er aan om door te lopen naar die splitsing verderop als dan naast ons er toch nog een dikke baars uit komt. Hoe vaak is dat ons al overkomen. Maar ook anders om twee jaar geleden. Toe had iedereen ook al op een stek gevist en wij kwamen na zelfs Dennis Holvath die voor ons liep ook niet eentje de minste. Was dat jaar toen de kampioen streetvissen en Wim gooit er nog maar een spinnerbait overheen en pakte een mooie snoek waardoor we ons kwalificeerde voor de finale. Jammer genoeg kwam de corona tijd er toen aan en werd die niet gevist. Maar we hopen ons vandaag te kwalificeren en anders heeft Wim volgende week nog een kans met Martijn. Dan is er nog een kwalificatie wedstrijd in Dordrecht. Dan gaat daar ons dreamteam PikeFishing in zijn sterkste opstelling vissen. Daar moet het zeker gaan lukken. Maar hier zijn we al goed bezig met in ieder geval een vis op de scorekaart.

We lopen al vissende langs de bootjes die mooie schaduwplekken geven. Dus schuilplaatsen voor aasvis maar ook de predators waar wij vandaag op jagen. Tuurlijk gaat dat een keertje fout voor mij en het ultra lichte plugje en een windvlaag.

Maar dan waait het ultra lichte plugje tegen een bootje. De haakjes zijn vlijmscherp en haken natuurlijk net in het touwtje van een bootje. Met mijn 116kg is het niet verstandig op dat puntje van dat bootje te stappen. Gelukkig offert Wim zich op en kan het losmaken.

Aan het einde bij de driesprong daar stroomt het duidelijk wel. Hier had ik toch wel wat vis verwacht. Met verschillende kunstaas soorten bestoken we het voorbij stromende water en natuurlijk onder de brug maar helemaal niets kunnen we trickeren.

Als we dan naar de andere kant gaan van de brug gooi ik mijn spinnerbait in een overhangende boom. Net als er twee locals naast me komen staan te kijken natuurlijk. Dan hoor ik dat die hier altijd met de boot vissen en steeds heen en weer om die middelste steun pilaar varen. Dan is het vaak een uurtje niets om dan plotseling een paar dikke snoekbaarzen of snoeken te vangen. De foto’s die ze me laten zien liegen er niet om. We blijven hier dus wat langer staan en laten drijvend kunstaas onder de brug door drijven om het vervolgens met verschillende snelheden weer binnen te halen. Maar niets, nada, taai is het vandaag voor ons.

We besluiten om niet door te lopen want we horen van de locals dat we eigenlijk hier op een “hot” spot zitten. Dat laten ze ook zien. Mooie snoeken vooral. De vis moet een keertje komen en dan moet je er zijn. Veel uren maken noemen we dat ook bij ons op de Punt. Ook zo’n stek van alles of niets. Het is daar ook wachten op een schooltje dat langs komt die zwemmen langs het talud. Dan heeft ook plotseling iedereen een kromme stok in handen en kan je er vaak meerdere foppen om dan zomaar weer een uurtje niets te zien.

We zoeken de andere kant weer op van de brug waar we meer geloof in hebben door al die schaduwplekken. Deze keer gaat ik naar de overkant. Maar voordat ik mijn kunstaas aan de spelt kan knopen hoor ik al de vreugdekreet van Wim. Die heeft het aan de snoek met onze vriend Essox. Vlak voor zijn voeten na de laatste dukdalf een metertje uit de kant foto 11.48uur. Met een dieplopende plug kwam die em achterna en dan krijg je een hartverzakking als die muil voor je voeten open gaat. Gelukkig staat de slip goed. Daar heb ik van geleerd met die mooie snoekbaars op het Haringvliet tijdens de Yamaha Chalance twee maanden geleden hoor ik em zeggen. Daar droom ik nog van zegt Wim. Nachtmerries heb ik er nog steeds van. Maar met deze snoek zijn we reuze blij. Weer 71cm bij ons totaal dat we kunnen optellen.

We vissen er natuurlijk een uurtje door maar we krijgen geen beet meer met wat we ook aan de spelt binden en lopen weer langs de bootjes terug naar “onze” baarzenstek. Maar ook daar geen succes.

We willen toch het laatste half uur proberen bij de brug daar waar het water binnenstroomt en dan linksaf slaat i.p.v. van rechtdoor waar we nu staan. Raar want op de kaart zien we dat het daar smaller is. Waar we nu staan en verder is het breder maar komt toch ook uit waar alle wateren uit komen. Wat jammer dat ik vorige week ziek was en we niet konden voorvissen. Kijken hoe het water hier loopt en waar het goed bevisbaar is. We vissen nu dus eigenlijk blind. Op de bonnefooi dus. En dan is het al weer vier uur. Wat gaat tijdens het vissen toch altijd weer die tijd snel voorbij.

Impressie afloop en prijsuitreiking;

Terwijl Wim de lijst wegbrengt en de foto’s voor vier uur moet inleveren. Want dat lukte ons tijdens de wedstrijd niet. Toch deden we het verkeerd met Watsapp en Messenger door elkaar heen. Younameit. Kom ik gelijk aan een hele gezellige tafel zitten. Daar hoor ik waar ik had moeten zijn vandaag. Heel openhartig wordt er verteld hoe en wat ze hebben gedaan. Nu oud nieuws maar toch. Mooie verhalen hoor ik weer.

Dan is er nog de groepsfoto.

En horen we waar de vissen vandaag op zijn gevangen.

Dan stappen we in de auto en ziet ik het nu goed. Die diehard gasten weten niet van ophouden. FF een sprintje trekken om dat vast te leggen.

Ik heb weer een hele leuke leerzame dag meegemaakt. Dat Streetfishing is wel een spelletje apart. Zomaar twee keer meedoen in een jaar is leuk maar voor de prijzen doet je dan niet mee. Een gedegen trainen en voor vissen is een must. Maar dat wisten we en meedoen voor mij was prioriteit lekker vissen in de binnen stad van Utrecht. Weer helemaal nieuw voor me. Valt het kwartje goed dan kan je nog de grootste baars, snoekbaars of snoek vangen en een leuke prijs winnen. Maar een goede voorbereiding op zoiets is een must. Net als al de andere visserij. De ene dag is de andere niet maar ken je het water een beetje en de weersgesteldheid zoals nu dat er en hoop dik water het deltagebied binnen komt dan kan je daar op reageren. Voor Wim is het volgende week knallen met Martijn. Dan moeten ze in de selectie wedstrijd in Dordrecht scoren. Nu zijn we weer een ervaring rijker.

De bekende hamburger langs de weg hoeft voor Wim niet dus we zoeken een van der Valk op. Mij ook goed want ik eet eigenlijk nooit buiten de deur. Kan eigenlijk niets vinden op de kaart en varkenshaas heb ib ik gister al op. Dan neem ik ik een kippetje. Wat kan daar mee mis gaan denk je dan en Wim een biefstuk maar die staat met brood op de kaart. Kan ik frietjes krijgen erbij i.p.v brood. Jawel maar dat moet je dan extra bestellen. Wat zit er dan bij mij bij vraag ik. Niets allen op een bedje groente. Nou die groente wil ik inruilen voor patat, gebakken aardappeltjes of aardappel voor mij part puree. Je begrijpt het al er zit gewoon niets bij. Kan je vertellen dat die groente of wat er ook op zo’n blik staat er onder je moet zoeken en niet te kanen is.

Dan bestel je een hoofd gerecht met wat smakeloze gewokte groenten zonder een aardappel gerecht. Die moet je bij bestellen. En is dat dan goed kan ik er mee leven maar de helft van dat kleine bakje frietjes waar je dan met zijn tweeën moet doen is de friet zo hard daar breek je je tanden op. Wat is dat van de Valk achteruit gegaan in kwaliteit. Vroeger voor het millennium kreeg je er al de grootste ijsjes met aardbeien. Want het laatste gerecht onthoud je maar nu is dat helemaal,.. ik ben er klaar mee.

Staat gelukkig wel een barkeeper achter de toog want de Irish en French Coffee zijn heerlijk. Wegwezen hier nadat ik nog een groepsfoto een tafeltje pakistanen heb gefotografeerd. Tja kan het niet laten als ik al dat gestuntel ziet gebeuren.

Wim bedankt voor de gezellig dag en weer wat opgestoken over dat streetvissen. Ik houd me aanbevolen vpor de volgende keer als Martijn verhinderd is. Was weer en hele ervaring rijker voor me.

Zijn we toch nog 18e geworden.

Mazzel en Pech liggen dicht bij elkaar. Maar dat voor later want hoeveel pech kan je hebben en dat steeds met deze Yamaha Pro Fishing Cup wedstrijd.

De petjes en meetlint zijn ruim op tijd binnen en Wim lijmt er dan altijd een randje aan het meetlint. En na het proefvissen toch nog wat shadjes gerigt want met 15 gram houd je geen bodem met deze stroming. Dat water wat allemaal voorbij komt van onze oosterburen.

Met voorvissen commentaar gekregen van de beveiliging dat mijn trailer en auto niet goed geparkeerd stond en of ik volgende keer in de parkeervakken wil gaan staan. Tuurlijk en ben het nog niet verleerd. Draai de combinatie in één keer op de nauwe parkeerplek.

We hebben er verschrikkelijk veel zin is. Ik heb een regenpak gekregen van Wim die me wel past. Een soepele dunne waterdichte XXXL die makkelijk over de kleding is aan te trekken is lastig te vinden. En nu zijn we uniform in de boot. Ik denk dat we terug nog eventjes rondom die nieuwe afrastering gaan vissen die ze voor de ingang van de haven hebben neergezet.

De bedoeling is dus je kaart in twee dagen vol te vissen en de bonus vissen geven meestal de doorslag. Maarja meerval zwemt niet overal en is toch een specifieke visserij en datzelfde geld voor de zeebaars en de roofblei. De eerste twee edities hebben wij de grootste roofblei kunnen vangen en toch twee keer en waardebon kunnen scoren van 100€. Daar gaan we dit jaar dus weer voor.

Leaderboard Top10 06.59 uur we kunnen starten.

Het gaat eigenlijk gelijk goed op onze stek. Geen roofblei festijn maar het is baarzenbal. De kaart is binnen een uurtje vol met de baarzen. Gooien er zelfs eentje terug voordat er een foto is gemaakt om op te sturen. Maar we zitten er midden in dus dat komt wel goed. We gaan als een tierelier en als de regen zo nu en dan stopt is het heerlijk vissen ondanks de wind. Want tijdens die buien trekt die ook aan en moet de MinnKota naar standje tien met golven van een dikke meter hoog.

Leaderboard Top10 07.34 uur. Wat leuk we worden in de gaten gehoiuden en staan in de leaderboard vermeld.

Tijd voor een broodje ei met spek. Daar heeft Annet voor gezorgd. We komen niets te kort vandaag met de catering. Wim heeft ook boodschappen gedaan en een grote tas vol lekkernijen gezorgd. Ik wist niet dat er zoveel soorten koeken waren.

En dan plotseling stopt de Front troller ermee. De stroom onderbreekt steeds en dan slaat hij van ankeren af. We proberen een klapanker met vijf meter ketting en vijftig meter zinkende nylon lijn. Ziet het daglicht uit het vooronder voor het eerst. Nooit nodig gehad met die oude minnKota. Maar we blijven kruien. Het anker pakt niet op deze ondiepe plek en golven van een dikke meter. Na een half uurtje zijn we het zat na vier keer geprobeerd te hebben en gaan we maar trollen over de stek heen.

Maar ook trollend lukt het die rakkers te foppen. En op het enigste plekje op het Haringvliet zonder witte koppen en redelijk schoon water kunnen we onze slag slaan. Wim pakt de eerste dikke snoekbaars maar die heeft zijn molen veel te strak staan en boven het net draait die om met een verschrikkelijke slag van zijn staart en deze schiet los. Wat een rug was dat dan. We balen als een stekker. Wat een dikke dame was dat dan. Mijn eerste vis is een mooie snoek op dit plateau.

Leaderboard Top10 09.34 uur staan onze baarzen al maar in de top 10 staan we dus nog lang niet.

En een dik kwartier later we zijn net klaar met de administratie en varen nog geen twee meter als de plug alweer wordt gegrepen. Nu een mooie snoekbaars voor mij. En die kunnen we wel netten. Zo dadelijk terug naar Hellevoetsluis dat zien we later wel. De heenweg de wind in de rug en dat ging goed weliswaar halve kracht varen want we doken zo nu en dan de golven in. Terug wilden we toch al trollen langs de zeedijk maar daar aangekomen zo dadelijk laten we het wel uit ons hoofd. Je moet daar zo dicht op de rand varen dat we bang zijn dat we door die golven Bfr7 op de kant worden geduwd met die lage snelheid. Zo nu en dan komen er golven water over de boeg een en maar goed dat de bilge pomp werkt.

En weer is het tien meter trollen en we hebben er weer een mooie snoekbaars. Je zou bijna werpen vissen om je heen maar we hebben nu nog een snoek nodig. Dat is dus meters maken weten we van deze stek.

Als we dan van Martijn horen dat we zelfs eventjes net als vorig jaar op twee hebben gestaan zijn we door het dolle heen. Nu ook nog proberen die bones vis te vangen een dikke roobblei maar dat valt niet mee in deze omstandigheden. Die hoge golven en harde wind spelen ons parten.

Een baars dat lukt wel maar een roofblei of nog liever een snoek om de kaart vol te maken lukt ons niet.

We gaan terug naar Hellevoetsluis tegen de wind in. Het is nu wat rustiger lijkt het wel op het Haringvliet en we gaan langs de 4 meterlijn terug. Zit mijn plug op de drie meter en die dieplopende van Wim op vijf meter. Het is er heel onregelmatig dus vaak moeten we de hengel ophoog steken om boven de planten te blijven. Wat zie je dat toch goed op de Hummingbirds.

Het is vier uur zegt wim en haalt zijn hengel binnen. Dan begin ik ook te draaien maar dat is lastig in de golven en de regen. Dus als Wim zijn plug binnen is geef ik mijn Westin stok over en Wim begint te draaien. En rammm er klapt nog een predator op de plug. Verdorie dik twee uur over gedaan om vanaf Oudenhoorn naar Hellevoet te varen tegen die golven in en dan bij de laatste bocht nog een vis vangen.

Erger nog het is een baars waarmee we de grootste zouden hebben gevangen want die zou 48cm worden 1 cm groter dan die we al hebben gevangen vanmorgen. Deze is dik vijftig cm. Beetje mazzel pak ik die een paar minuten eerder. Jammer tis niet anders. We zijn in die wind, regen en golven de boot onder controle houdende minstens vijf als het geen tien minuten is om die vis fatsoenlijk te fotograferen met badge, pet en meetlint.

We moeten dus nog één snoek vangen om de kaart vol te krijgen. Vreemd dat we geen aanbeet hebben gekregen langs de Zeedijk. Maar we voeren dan niet over de 3 meter want dat is veel te dicht aan de kant met deze Bfr7. De golven slaan zo af en toe over de boeg heen en dan is het even vol gas weer tegen in om koers te houden. Zie de filmpjes. Morgen aan de andere kant van Hellevoetsluis daar zijn de ondiepten tor drie meter ver uit de kant. De bootr op ankeren zetten en een tennisarm gooien. Met lichte loodkopjes of zelf zonder, spinnerbaits en oppervlakte kunstaas als kikkers en poppers moet dat zeker gaan lukken. We zijn nog nooit zo dichtbij geweest om mee te doen voor de prijzen. We staan op plek 11 einde dag dus één knappe snoek erbij morgen het liefste nog een tweede voor een upgrade en we doen dit jaar mee voor de prijzen. We hebben 444 punten en nummer één 525 punten. Dat is een snoek van 91 cm en ik gaat er van uit dat dat moet lukken. Misschien een upgrade van de snoek van 70cm. We hebben er zin an.

Maar de beste vangst van vandaag ligt op het aanrecht. Heerlijk mee genomen gisteren uit Nieuwkoop van palingrokerij Hoogerwerf aan het Zuideinde 68A. Die verhuurd ook bootjes. Daar waren we met de Buckaroo’s zoals te lezen was in het vorige BassBusterAvontuur gestart voor een daagje Nieuwkoopse plassen te bevissen.

Reactie’s

Een bedankje voor de Herinering op de BassBusterAvoturen

Deze volgende foto’s zijn doorgestuurd naar Roofmeister. Dat moest met een ’s morgens opgestuurde logo bij de vis. De vis op een eerder opgestuurd meetlint en dat alles op een onthaakmat. Probeer dat allemaal maar eens met BFR7 in de regen met zo nu en dan golven van dik een metertje bij elkaar te houden. Moest een keertje een duik nemen naar mijn telefoon die op de onthaakmat lag en opwaaide..