En een Pradijs is het zeker. Geen toerist te vinden, op heel Lombok een handje vol gezien. Iedereen gaat gelijk door naar Gili Trawangan en vergeten Lombok. De eigenaar Huib en zijn vrouw  Annemarie van de Kerk kwamen uit Dubbeldam, al jaren een  deelgemeente van Dordrecht en waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Maar het kan nog gekker. Mijn buren op Bola Bola hebben ook jaren op Dubbeldam gewoond en wel in de Lijsterbesstraat waar ik ben opgegroeid. En om het kompleet te maken; Annemarie is fysiotherapeut en heeft mijn moeder nog behandeld vlak voordat ze overleed en “minyak gosok” (olie tegen spierpijn) gegeven. Hoe het soms kan lopen. We, en iedereen komt aan op Gili Trawigang en van daar uit ga je op de local bootjes naar de verschillende eilandjes. Onze bootje ging pas eind van de middag naar  Gilli Menno dus ff daar rond gekeken. En dan zie je hoe primitief  (puur geldgebrek en ontbrekende nodige kennis) daar nog wordt gevist.

Zijn molen is dus een fruittdrankflesje. En daar zijn ze nog behendig in ook. Denk niet dat je het van ze win om die kleine gepen te haken. Want dat is in Nederland natuurlijk al jaren verboden (dat dreggen met 3 of 4  haken)  en is al voor lange tijd uit de boze.

Ik ga elke  dag vissen op Lombok en wordt netjes opgehaald door de beste visser van het naburige dorp vlak voor de deur. Hoef alleen maar vanaf mijn huisje het grasveld over te lopen naar het strand. Wat  problematisch is  is natuurlijk je verstaanbaar maken. Want wat je eigenlijk wilt is natuurlijk langs het talud vissen maar niet uit te leggen.

We gaan elke dag trollend naar open zee tussen de eilandjes door waar het flink kan stromen. Dan vangen we wel de grootste vissen maar ik vind dit het meest onaantrekkelijke van vissen. Doe dit thuis ook alleen maar als laatste redmiddel om een dag nog goed te maken. Gaat liever vertikalen of werpend vissen.

En trollen gaat hier hard, erg hard, zo hard dat mijn plug zo nu en dan wel een popper lijkt. Het water is zo helder dat de vis geen tijd moet krijgen om de plug te bekijken. Ze tikken hem gewoon zo nu en dan aan maar daar heb ik later een mooi voorbeeld van. En als we dan op open zee zijn zoeken we een rif op en kan het vertikalen beginnen in het aquarium op 40-50 mtr. diep.

Om dan weer als het wat minder wordt met de aanbeten te verkassen. We werden elke middag weer opgewacht door Huib en enkele personeelsleden of we wat gevangen hadden en natuurlijk moest de vis op de foto.

Alle mensen zijn er aardig en behulpzaam. Huib ik hoop dat je deze mensen bij elkaar weet te houden want je heb een gouden crew.

‘s avonds nog geprobeerd vanaf de kant met de overgebleven garnalen maar het aas was groter dan de vissen.

Terwijl de locals er ’s nacht op uit gingen om met elkaar een rij netten te leggen.

Werd ik elke dag opgehaald na een uitgebreid ontbijtje. Lunchpakketje mee en het rif afstruinen. Heerlijk natuurlijk zeker met deze temperaturen. Neem zeker volgende keer een dieptemeter mee of fishfinder want die miste ik. Het is lastig op zo’n groot water het talud te houden. Nu moesten we afgaan op de stromingen en de kleuren van het water.

Tot in de vaar route van de carriers die elk uur afvaren naar Bali vissen we in die diepe geul. Daar stroomt het wel ja

Om dan ‘s avonds verwent te worden met Rendang of Smoor. ’s morgens opgeven wat je wilde eten en smikkelen maar. Verser kan niet. Vooral de vers gevangen vis, daar moest je snel bij zijn want die werd door iedereen vet gewaardeerd.

En Huib kreeg nu ook de kriebels en wilde en keertje meegaan. Dat heeft hij geweten. Precies de slechtste dag die begon met een buitje.

En als het regent dan plenst het ook goed. Maar we zitten droog en de onweer was ver weg dus hop we gaan weer trollend richting het rif. Er kon vandaag lichter worden gevist dus i.p.v. een kilo lood….. met twee bougie’s lukt het ook. Eind van de week hem wat lood en een Zwitsers zakmes gegeven en dat vond tie prachtig.

Dan doen we één van de eilandjes aan en om te genieten van onze lunch. dat is dan weer prima geregeld.

Met een enkele passant als toeschouwer. Fantastisch. Wit strand, helder water. Je heb geen snorkel nodig om al die gekleurde vissen te zien zwemmen.

En terwijl we aan het badderen zijn horen ik het mooiste geluid dat ik op het water ken. Hard spetteren, als een plaatselijke regenbui, het geluid van een school springende visjes. Onder en om  een niet afgemaakte (de zoveelste, er staat hier heel veel niet afgemaakt. Men vergist zich gewoon in de infra struktuur. Als je alles moet aanvoeren van water, stroom, brandstof, voedsel, enz is het niet te doen) aanlegplaats en niet zo’n kleintje ook, de ambities waren groot is het een drukte van overal springende scholen vis. Natuurlijk worden er de hengels uit gegooid maar ze tikken, grote blauwe vissen met een gele staart, mijn dode visje aan en laten het vervolgens links liggen. Het water is er zo helder dat ik tiental meters de vissen zie zwemmen en jagen onder de scholenvis. Twee keer zie ik mijn aasvisje worden gepakt. maar sla in het luchtledige omdat mijn aas van de haak is gevallen en daar zweefde zonder haak. Ze zien dat gewoon en het vertrouwen was er toen al niet echt. Eerst 4, 5 keer aanstoten voordat het aas werd genomen.

Later die week zouden we nog wel een gedroogd exemplaar te zien krijgen. We krijgen trek en gaan richting Bola Bola waar ik natuurlijk weer een dolletje maak met het personeel over het weer dat we hebben meegemaakt met natte Huib. Dat vinden ze grappig hoor de baas vissen in de regen

Dus natuurlijk geinen als ze na het eten en de afwas naar huis gaan. Mogen de plu wel ff lenen. Maar is dat wel zo handig achter op de brommert. Ik laat wel zien hoe dat dan moet. Hardstikke leuke moderne gasten die daar werken enne. Maar die vragen er dan ook zachtjes om en doen prima mee, solliciteren erom noemen we dat. Prima verstandhouding onderling dus en de gasten en houden wel van geinen met die rare donkere Blanda.