Donderdagmiddag 12 september 2019 is Timo vrij en wil graag het water op. Maar de wind staat op z’n zachts gezegd kl@#te ZW 6 en dan is het op het Haringliet een graadje erger. We kunnen naar de oude Maas gaan met de auto en traileren in Zwijndrecht, de Ijssel, er in Middelharnis in en richting Den Bommel, of misschien het Volkerak
Maar allemaal een end weg. We gaan richting Koopvaardijhaven om de sluis te passeren om twee uur. We zijn er vroeg en dobberen nog even voor de haven op het Freek Oosterhuis Plein maar we kunnen niets trickeren terwijl het er stikt van de vis op de Hummingbird.
Het spuien heeft hij zo door, niet vastleggen.
Leo was ook op de Punt en ziet ons binnen varen en natuurlijk komt hij ff klessebessen. Kan die gelijk een plaatje schieten van boven af.
Maar nu moet hij snel wezen.
Maar dan staat het water bijna gelijk met het Kanaal en moet die opschieten om de brug te halen. Die gaat zo voor ons open. En Leo heeft het altijd druk als hij de ECT moet loslaten. Klusje hier, een verfje daar, verhuisinkie, karretje regelen, voor iedereen naar het grof vuil. Een gouden gosert. Maar nu moet die als een speer naar van Lunteren. Die heeft al twee keer gebeld waar die blijft en dan zie je toch enige zweetdruppel opkomen op dat lachbekkie. Die kan je beter niet laten wachten…
Daar is dan eindelijk onze beloning en wat voor eentje.
Tegen tweeën beginnen we en hebben tot vier uur de tijd of we moeten overnachten op het Kanaal. Dat kan natuurlijk ook. Doordeweeks zijn de tijden dat de sluis open gaat minimaal en is om vier uur de laatste kans. We zitten heerlijk want hier is er bijna al helemaal geen wind. Een briesje mee in de rug en net als in een ballonvaart dan is het heerlijk op het water en dan zitten we in ons T-shirtje. Wat als enige ontbreekt is een aanbeet. Te mooi weer denk ik. Wel een paar beuken op de hengels ik heb zelfs op de heen weg nog dat hij ff vast blijft zitten maar dat is het dan toch. We zijn alweer bij de nieuwe brug die ze aan het bouwen zijn voor het nieuwe industrie terrein en wat schets onze verbazing. Die is nog lager dan de rest van de bruggen over het Kanaal. Jammer hoor. Dat die doorgang er dan niet meer is naar Vlotburg om te trollen. Leuke dagen meegemaakt met Joop Flohil als het te hard waaide voor de grote plas.
Het is een hele dikkerd.
Maar op de terugweg tegen het windje in met de trui aan dus is het wel raak. En vangen we onze predators de Esox die ons kunstaas, we doen gewonde visjes na achter de boot met pluggen, jerkbaits en van alles nog wat wat ons is aangesmeerd in de winkel en youtube filmpies, het hoofdmenu van onze grote groene vriend.
Esox is een geslacht van roofvissen uit de orde der snoekachtigen (Esociformes). Ze komen voor in het zoete water van het noordelijk halfrond. De langst gemeten snoek was 183 cm lang en woog 35 kg.
Bron; Wikipedia
Wat een krachten komen er los op onze Godfathers van Spro met tien en twaalf honderdste 8braid. Geen obstakels. We vissen vanuit de boot dus met licht materiaal. Daarom de zware trolstokken thuis gelaten en het is een genot de vis zo te drillen. Wat een krachten komen er los. De ene run na de andere moeten we pareren. Maar uiteindelijk zijn we toch de winnaar en kunnen we er mee op de foto.
Brug is alweer naar beneden het spuien kan beginnen.
Nu snel naar de sluis anders zijn we te laat. Hard varen kan niet en waar het kan lukt het 20km maar tussen de woonboten moet het gas los. We willen hier nog vaker komen vissen als het buiten niet te doen is. Dus om vijf uur dobberen we weer op het Haringvliet en zijn gelijk geduchte van die golven die over de boeg komen. Das ff ander wat een verschil. We kijken elkaar aan en we proberen het nog even in de haven,
Het is ff zoeken maar we vinden wat.
Voor de haven zijn ze er nog niet. Er staat ook veel minder waterplanten als vorige jaren en erger er is ook veel minder aasvis op het Haringvliet. De meters dikke jongbroed mis ik die er altijd was waardoor je meer je best moest doen om een roofvis te verlijden tot een aanbeet. We zoeken wat ondiepten op en ik zie een vis liggen op een bult. Laat maar zakken zeg ik en Timo en die is bijna zijn hengel kwijt. Wat een beuk. en na weer een lange dril laat zich weer een mooie snoek zien. Was weer een heerlijke dag. Misschien te mooi het was heerlijk vertoeven op het water maar we wachten op bewolking en neerslag voor hoger water en de daarbij behorende stroming in ons delta gebied. Voor de vangsten dan.
Kijk zo zie je dat het broers zijn geen waadpak aantrekken en net te ver in die plas in stappen om de boot recht te trekken. Niet zo’n ramp nu. Het water is net geen 20 graden. Moet gelijk aan m’n goede vriend en vismaatje Joop denken. Die presteerde altijd natte dat die poten had die een waadpak aan met traileren….
Het liefs wat neerslag bij onze Oosterburen dan kunnen we er rekening mee houden en plannen wanner we gaan vissen. Hoor ik nu dat de Oude Maas te slecht wordt voor drinkwater i.v.m. de waterstand en vervuiling en we laten het Haringvliet leeg lopen en dat wordt dan zouter. Overal in de wereld zouden ze jaloers zijn op zo’n groot zoet water bassin. We slaan een beetje door denk ik.
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/09/DSCN8857Wp2.jpg680906Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2019-09-12 10:36:002023-09-03 15:08:24Maar weer naar het Voornse Kanaal
Gisteren een heel leuke dag beleeft bij de reünie van 4Polder. Daar hebben we foto’s gemaakt met de van vorige week aangeschafte Selphy machine. Allen maar complimenten gekregen maar we waren wel toe aan vandaag een paar uurtjes vissen. Gister al afgesproken dat Joey de stekken mocht uit kiezen en die wilde het Voornse Kanaal op. Dus zondag 9 september 2019 gaan we het daar dan proberen.
We beginnen voor de Koopvaardijhaven op het BassBuster plein. Daar ligt een bult van acht meter naar twaalf en dan veel dieper naar meer dan dertig meer. Op het talud rond die tien meter is het vaak bal. Smoking kan maar dat bal mag je niet missen. Altijd ff aandoen. we gaan de haven in zegt Joey en als afgesproken gaan we dat doen.
We trollen tot voor de coöperatie.
De sluis staat open en omdat we geen enkele aanduiding van vis zien op de hummingbird voor de sluis varen we de sluis in en vragen hoe laat die weer gaat spuien.
Spuien is een term uit het waterbeheer. Het betekend het lozen van water door een spuisluis, spuischuif of duiker. Spuien gebeurt met name op die plekken waar het water op buitenwater (de zee) moet worden geloosd. Omdat het peil van het buitenwater door de eb- en vloedbewegingen niet steeds hetzelfde is kan er alleen met eb, als dus het buitenwater lager is dan het binnenwater, worden gespuid. Spuien word aangegeven met een drietal rode lichten in een triangel met de punt naar boven. De lichten waarschuwen voor de stroming die het uitstromen van het water van het spuiwerk veroorzaakt. De stroming loopt van het spuiwerk af. Bij sluizen waar gespuid kan worden staat aan de hoge kant waar het water de sluis, of spuiwerk inloopt, drie rode lichten met de punt naar beneden. Dit wordt inlatengenoemd.
Om vijf uur gaat de deur naar buiten open en een half uurtje later de binnen deur dus we gaan het Voornse Kanaal op. Verticalen en diagonalen, werpen met pluggen daar hebben we geen puf voor dus eerst maar eens trollen. Allebei een broertje dood aan want er is niets aan maar je bevist wel een heel groot gebied en zeker nu in dit jaargetijde de vis verspreid ligt en er genoeg aasvis is een hele goede keuze. Dat zal dan ook blijken.
Binnen een paar minuten is het raak.
We gaan trollen op de elektromotor. We hebben allen de Godfathers bij ons van Spro. Het zwaardere werk ligt thuis maar het spelt aas is vijf centimeter die we in de havens en oevers zien dus de X-raps, de enkele en dubbele moeten het gaan doen.
Op de foto en die meten we snel en dan weer terug het lel in.
Ik probeer het talud te volgen en Joey is in zijn element en zet vier stokken uit. Het is immers zijn dag. en warempel. De vierde staat net uit. ik krijg een ferme tik op de hand hengel en achter mij een paar seconden later giert de slip van hengel twee aan stuurboard. Snel zet ik de MinnKota op ankeren en haal de ander hengels binnen terwijl Joey de vis drilt. En even later ligt er een mooie groen rakker van tachtig centimeter in het netje. Snel een plaatje en op de mat en weer te water want de water temperatuur is hoog. Dat is snel en we kijken elkaar aan. Dat is goed gekozen door die beginnende fotograaf in spé.
Joey weet toch weer de goede snaar te raken.
Als we dan bij het winkelcentrum zijn hebben we maar één keer oogcontact nodig. Dat is wel lekker een portie kibbeling en Joey kookt weer vandaag. Dus die gaat op onderzoek uit. De viskraam is dicht maar daar vindt die wel wat op en even later zitten we heerlijk aan de kapsalon te smikkelen in het zonnetje de MinnKota op ankeren. Laat de boeren maar dorsen. Wij zitten hier heerlijk.
Net geen nieuw PR een evenaring maar we vinden dat niet zo erg.
Ik dacht dat we de bruggen niet onder door konden met de Buster maar nu we er toch zijn moet ik de jonge BassBuster gelijk erkennen we passen met die brug voor de hengels er net onder door. We hennen een krappe tien centimeter speel ruimte. Zie aan het alg van de palen dat als het water op zijn hoogst is in dit jaargetijde we een probleem hebben. Nu maar hopen dat het vanmiddag niet gaat hozen…
Timo belt op waar we zijn. Die is uitgewerkt en wil graag nog opstappen. Tuurlijk kan dat en wanneer die dan aan komt lopen ziet hij het hele spektakel gebeuren. De Godfather slaat dubbel en blijft staan als aan de grond genageld. Alleen deze keer beweegt de aard heel langzaam. Ik heb alle tijd om de andere hengels binnen te sjezen. En dan begint de lol want de vis laat zich niet zien. Ik hoor alleen maar van dit is een mooie, dit is een bak, dit is een goede vis en al dat soort termen galmen over het kanaal. Nu zie ik dat ook natuurlijk want hij heeft niets te vertellen. nog niet en gelukkig zitten we in een bootje. De Godfather doet zijn werk en Joey pareert met de goede slip afstelling elke vlucht beweging vakkundig door mijn maatje ingestelde molen. Pak het schepnet hoor ik alleen maar. Dit is een mooie. Dus dat doe je dan en als hij dan eindelijk een keertje zich laat zien horen we bij het stoplicht op het kruispunt op de kanaalweg de remgeluiden. We ruiken het rubber. Die moeten geschrokken zijn van onze kreten. Wat een rug komt daar boven. Wat een bak is dat. Een beer van een groene bast, nee een krokodil als op discovery, nee een boomstam komt daar boven drijven. Wat een bak van een snoek. Een oude krijger laat zich daar zien. Snel scheppen roept m’n maatje en bijna gaat het nog fout. De vis door zijn gewicht knalt bijna door het net heen en zijn kop tot aan de borst vinnen hangt er buiten. Ik kan em niet tillen hoor ik roepen en samen rukken we het landingsnet in de boot. Lijkt wel een kist Viktoria’s die we over de railing moeten trekken. De vreugde kreten knallen over het Kanaal en weer horen we piepende remmen naast ons op de kanaalweg. En Timo moet er om lachen en feliciteert ons met dit mooie moment. Hij was getuige van dit mooie VisBassBusterAvontuur en genoot met volle teugen. Tis toch je broertje he… Dan stapt hij op om nog even mee te vissen. Wij zijn eigenlijk al klaar voor vandaag. Wat een mooie vis was dat weer. Weer eentje om in te lijsten.
Wij zijn eigenlijk al klaar voor vandaag. Wat een mooie vis was dat weer. Weer eentje om in te lijsten. als dan ik ook even mag proeven van een aanslag op mijn plug. We zijn nog niet bekomen van de vorige en tijdens ons klessebessen krijg ik er een dreun op en kan aan de bak. Wil hem nog overgeven aan Timo maar die wil daar niets van weten zodat ik met volle teugen kan genieten van de uitvallen van die dikke dame. Want na al die runs gepareerd te hebben en haar nog niet te hebben gezien weten we al dat dit weer een mooi exemplaar is. De dame blijgt diep tot op het laatste moment. Snel kan Joey hem netten en de kreten knallen weer over de sloot. Bijna een kop en staart botsing naast ons op de kanaalweg. Wat een euforie van vreugte knalt daar over het water. Wat een dag is dit weer om in te lijsten. Zulke herinneringen spaar ik nou.
We eindigen voor de vuurtoren.
We moeten dus weer terug zijn om kwart over vijf bij de sluis om mee te liften om half zes. Op het Haringvliet is heel veer witvis maar waar de predators zijn is me een raadsel. Nee die foerageren ergens anders. Geeft niet maar zoals er vorige jaren drie vier meter aasvis te zien was aan de oevers van het Haringvliet zie ik nu ook niet. Is dat al de verandering in meer zout water. we moeten even afwachten denk ik.. De boys moeten om half acht thuis zijn. Morgen weer werken en school. Maar als het om vissen gaat zijn ze moeilijk te stoppen. Nog ff we halen het wel maar…en weer zijn ze te laat thuis.
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/09/DSCN8832BewWp2.jpg634906Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2019-09-09 09:50:002023-09-03 10:26:20Twee gabbers op het Voornse Kanaal
Zondagmiddag 1 september 2019 gaan we weer op avonturen. Maar bij onze vertrouwde Helling aangekomen staat de wind bfr 6-7 over het hele Haringvliet vanaf de Haringvlietdam. NZ zou die moeten staan maar iets vanaf land maar nee dus. We willen naar de Oude Maas en dat wordt terug met tegen wind dus een nat pak. Hebben we geen zin in dus gaan we traileren aan de Lindsedijk bij Zwijndrecht.
Dat wordt dus eerst een klein uurtje autobaan. Die varen we anders altijd over het Spui naar de OM. Dan kunnen we onderweg nog wat stekken aan doen. Maar Joey vindt het prachtig die zeurde al heel de ochtend om er daar in te gaan. Ten eerste vaar ik liever dan dat ik in de auto zit. Die helling daar om te traileren is lastig als er veel water van boven de rivieren komt want het stroomt er als een jekko. Komt bij dat hij erg stijl is na twee meter sta je tot je middel in het water en als de stroming er dan in staat met een beetje wind de boot in het gareel houden zonder schade op te lopen er aan is dat levensgevaarlijk zeker voor de eerste keer als je niet goed op let. Er zijn er al verdronken. Een paar jaar geleden schoot iemands z’n boot los toe hij auto en trailer wilde gaan halen en die dook hij achter aan. Gebeurde en paar uur later na het vissen wij waren al onderweg naar huis. Ze hebben em dagen later teruggevonden in het haven gebied van Rotterdam..
We traileren dus in Zwijndrecht aan de Oude Maas.
Er is op de Oude Maas een wedstrijd van het NKS vissen bezig en de mensen die langs komen al verticaled langs het talud op 6 meter zeggen me dat het taai is. Die langskomen staan op dat moment zevende met drie visjes. Dat wil wel wat zeggen met dik zestig deelnemers. Zal er druk zijn dus we gaan richting Zwijndrecht naar de Dordse Kil.
Even opgezocht en Joey wil volgend jaar wel met me mee doen.
Het Koppel dat we net aangesproken hebben zijn twee honderd meter terug gevaren en als we langs komen zien we dat ze een net maatse aan het op meten zijn dus dat is hun vierde snoekbaars. Die moeten op gaan schieten om hun rijtje van zeven mooiste vol te maken. Voor hun zit het er bijna op.
Er is een wedstrijd maar er staan op deze helling maar weinig trailers de meeste zijn belgen.
Wij gaan naar de overkant en vissen op de kruising van de Kil en Oude Maas. Kan naar de Kiltunnel gaan of richting Dordt. Het is voor mij lang geleden dat ik daar ben geweest maar het wordt Dordrecht en we blijven dus op de Oude Maas.
Veel te lang geleden dat ik hier ben geweest.
Omdat het zo makkelijk is traileren vijf minuten vanuit huis en ik niet graag in de auto zit. Het gaat immers allemaal van je vis tijd af kom ik hier nooit meer. Meestal tot aan Barendrecht en dan weer terug naar het Spui richting Haringvliet. Daar zijn genoeg stekken op deze afstand te vinden om een leuke dag vissen te beleven.
De eerste goede vis kunnen we niet landen.
Dan voorbij de krabbegeul net voor ze altijd en nog steeds dus staan te vissen vanaf de kant. Het Krabbegors. Aan de andere kant van de Krabbegeul heb je ook zo’n plek. Heerlijk vertoeven natuurlijk als je drie hoog in krabbehof, Wielwijk of Staart woont. Tafeltje erbij, BBQ, Opa’s en Oma’s, vaders, moeders en kinderen staan daar altijd in vakantie’s en weekend een daagje uit. En daar op een vijftig meter ervoor krijg ik de eerste serieuze aanbeet en heb dus gelijk toeschouwers. Aanslaan blijven staan en niet van de bodem los komen.
Op dit nieuwe water moet mijn maatje zijn verlies nemen maar hij leert snel.
Snel de MinnKota op ankeren in de stroming en de dril kan beginnen. Dan tergend langzaam met zware beuken los komen om dan plotseling als een speer naar de oppervlakte te komen. Wat een verassing is dat. Ik kan het net bijhouden met m’n RedArc 5,2:1 molentje om druk op de lijn houden, de vis dus. En met de hengel hoog in de lucht komt de vis een kasteel van een body boven water en springt door het oppervlak heen en met een plons, en een flinke plons weer terug en los issie. Volgens mij spuugde hij gewoon het shadje naar me uit zoiets van dat hoef ik niet. Wat maak je me nou. We zijn allebei tot over onze oren zeiknat van de waterverplaatsing en wat een kasteel van een vis was dat. Zelden zo’n grote snoekbaars op het OM gezien, nee nog nooit dat weet ik zeker. Lang maar ook dik en hoog. Ik kan ff niet meer helder nadenken en moet pauze houden. Wat een vis was dat dan daar zou ik graag een pasfotooootje van hebben geschoten.
En dan plotseling alsof er een knop wordt omgedraaid.
Het is taai vandaag maar een heerlijke dag op het water. En dan plotseling is het dinertime ofzo. De stroom is niet veranderd, de temperatuur van het water is hetzelfde maar plotseling krijgen we aanbeten. De eerste paar slaan we faliekant mis een dik gat in de lucht. We moeten er echt een staartdreg op zetten. en dan nog pakken ze alleen het staartje want we missen nog de helft van de aanslagen. Ze zijn weliswaar wel heel klein en het woord dreumes is nog te groot voor ze. Maar we hebben in ieder geval wat et doen waar we voor kwamen.
We krijgen trek.
Half uurtje geleden heeft Joey mijn laatste broodje ham met ei naar binnen gewerkt. Met vissen kunnen we elkaar goed vinden maar als het om smikkelen gaat zitten we ook niet ver van elkaar uiteen. Op dezelfde lijn dus. Ik begin er aan te denken en hij begint er aan door te zeggen dat die wel een frietje lust en hij trakteert.
Een snackbar opzoeken dus.
Hopatheeee Jipiyaaheee direct als een speer richting Dordt met volle kracht. De Kalkhaven kunnen we niet aanleggen maar vaar em toch ff rond om te zien wat ik nog herken. Zie nog wel ff Café Mertz daar heb ik hele leuke uren door gebracht voorral met de fotoclub. Flink veranderd allemaal het lijkt me allemaal veel voller en drukker maar het is ook wel dik vijfendertig jaar geleden.
Wij verstaan elkaar prima.
Maar in de Nieuwe Haven kunnen we helemaal achterin nog een plekkie vinden. In deze havens heb ik wat afgevist en kou geleden met de winterwedstrijden van visvereniging HSV Sterrenburg. Komen toch wel wat vette herinneringen boven drijven. Joey gaat op paden die kan je om een boodschap sturen. Ik laat me verrassen en dat komt helemaal goed.
Een bakje vlammetjes en een milkshake na en we kunnen er weer ff tegen aan.
Zo zitten we in m’n geboortestad te dineren onder het oog van de Grote Kerk die even later geweldig te keer gaat. Er volgen nog wat klokken uit de omgeving wist niet dat er zoveel waren.
Die noemde we de koffiepot.
We vissen nog wat voor Zwijndrecht tussen de Noord en het pondje maar wel heel, heel veel brasem zelfs springend aan het oppervlak met zwemen kokmeeuwen erboven. Dacht eerst dat het roofblei was maar jammergenoeg allemaal slijmjurken kilometer lang uitgestrekt. Wel een mooi gezicht al die springende vissen.
We verlaten de Drechtsteden.
Nog even rond de peilers gevist onder de brug van Spijkenisse. Nou ja hij lijkt er ook wel heel erg veel op volgens mijn vismaatje.
Toch nog een aanbeet.
Maar echt werelds is het allemaal niet. Allemaal klein spul en missers en losse te over. Vissen die de shad een paar meter vasthouden om daarna los te laten of uitspuwen.
Ze blijven klein vergeleken met het Haringvliet maar de laatste vis is de kers op een mooie dag vissen.
Onderweg pakken we nog wat stekken maar we kunnen niets meer trickeren tot een aanbeet. Op de laatste stek toch weer wat dreumissen wakker gemaakt maar de laatste vis is een mooi exemplaar. Een dikke baars kon de verleiding niet weerstaan en klapte er op.
De baars (Perca fluviatilis) is een vis uit de vissenfamilie echte baarzen (Percidae), die in de benelux inheems voorkomt. Verwanten van deze soort zijn onder andere de snoekbaars en de pos. De baars heeft een vrij hoog lichaam, twee rugvinnen en een kenmerkend patroon van meestal zes donkere dwarsbanden. De kleuren van de vis zeggen niet zoveel, maar aan de achterkant van de voorste rugvin heeft de baars altijd een zwarte vlek. De staart en de onderste vinnen hebben een oranje zweem. De voorste rugvin evenals de buik- en borstvinnen hebben harde stralen met een scherpe punt, als je hierdoor geprikt wordt kan het erg irriteren vanwege het slijm van de vis. Op de kieuwdeksels heeft de baars scherpe randen en punten. Hij kan tot 60 centimeter lang en 4,5 kilogram zwaar worden. Hij kan 16 jaar oud worden.
Ondanks zijn stekels een gewilde prooi van de snoek. Baarzen staan evenals snoeken bekend om hun Kanibalisme. In de zomer komen vaak erg grote scholen met jonge baars voor die voor hun wat oudere soortgenoten een gewilde prooi vormen. Ook dan jaagt de baars vaak groepsgewijs op de opgejaagde visjes. De vissen paaien van maart tot juni in zeer ondiep water; zij leggen soms wel 200.000 eieren in lange netvormige linten. De jongen komen na 3 weken uit. De jonge roofvis zwemt vaak in scholen en zoekt zijn prooi, die hij opzuigt met zijn uitstulpbare bek, langs de oever of bij de bodem. Als de baars ouder wordt komt hij vaker solitair voor in dieper water. De jongen eten plankton en insecten. De baars leeft verspreid over bijna heel Europa en Noord Azië, in meren, plassen, moeraqsland, rivieren en brakwater.
De baars is ook een van de eerste vissen die nieuw aangelegde wateren koloniseert. In voedselarme wateren (vennen en zandafgravingen) is de baars samen met de blankvoorn de dominante vissoort. De baars is een zichtjager en heeft dus helder water nodig. Hij leeft in het algemeen in scholen van enkele tientallen dieren van ongeveer gelijke grootte. In deze scholen kan een enorme voedselnijd optreden waarbij een vermeende prooi door de hele school tegelijk wordt bejaagd. De baars is een erg smakelijke vis. In de vijftiger en zestiger jaren van de twintigste eeuw werd in het IJsselmeer erg veel baars door beroepsvissers en hengelsporters gevangen. Ook in het buitenland is de baars een gewilde consumptievis. Baars voor consumptie meenemen is buiten de grote rivieren en het IJsselmeer niet echt aan te raden omdat hij vrij langzaam groeit en er na het fileren maar weinig vis overblijft. Rond het begin van de 20e eeuw was de baars nog veel belangrijker in het ecosysteem. Rond Woerden vingen hengelaars in enkele uren 40 à 50 pond baars met een gemiddeld gewicht van ongeveer een kilo. In het ongestoorde ecosysteem, zoals dat ook op Ierse meren wordt benaderd domineren baars en snoek en zijn brasems en voorns veel schaarser.
Bron Wikipedia
De mooiste .. foto volgens de fotograaf in spé.
En onze nieuwe generatie fotograaf maakt nog een extra plaatje. Dinsdag moet die weer naar school en daar heeft tie zin in als tien die het niet hebben. Nog een jaartje buffelen voor Joey. A.s. zaterdag gaan we het zien op de reünie van de gemeente 4Polders.
We gaan het druk krijgen.
Daar komen nog al wat mensen op af zien we aan de voor inschrijvingen en die mogen allemaal gratis op de foto. Gaan we het druk krijgen denk ik en hebben we de zondag nodig om weer bij te komen. Op het water natuurlijk.
Ennnnne de foto’s voor het dorpsfeest op 4Polders. Dat was een groot succes. We hebben heeel veel groepjes en personen een mooi aandenken kunnen geven.
Op het water in je T-shirt scheuren we richting Dordrecht.
Zondagmiddag 21 juli 2019 met Joey naar de Oude Maas. Je kan met de auto naar Zwijndrecht en de helling gebruiken bij Grote Lindt of vanuit Hellevoetsluis over het Haringvliet naar het Spui en langs Oud Beijerland naar de Oude Maas. Dat vindt ik veel leuker, varen en hier en daar een stek mee pakken dan in de file staan. Qua tijd maakt het niet veel uit en met die temperaturen is het geen straf om te varen.
Om twaalf uur varen we de Oude Maas op vanuit het Spui. We hebben nog hier en daar op het Spui met snelle pluggen, spinners, lepels en ASP’s in alle kleuren gevist maar geen baars of roofblei te trickeren op de zandplaten naast het riet en de schuine taluds.
Het kost wat shads, de aanbeten zijn fantastisch maar zou nu wel eens willen weten wie dat doen.
Zat is anders op het OM. Ik krijg de ene na de andere ram er op en sla steeds een gat in de lucht. Of het is een natte scheet aanbeet en komt een metertje mee en spuugt de shad uit zoiets van die hoef ik niet. Krijg m’n kunstaas terug zonder staart of omgekruld om de haak. Hoe doen ze dat toch. Het is geen wedstrijd dus we doen er geen staart dreg aan als ze het zo goed doen. Ze zijn loss dus de vis komt nog wel aan boord.
En dan is het raak.
Het kan natuurlijk niet lang duren. Die harde aanbeten moeten vis opleveren. Die zachte scheten zijn de betere vissen dat weten we die zijn wat voorzichter nu er zoveel aasvis is. Vreten is er genoeg in dit jaargetijde dus die weten wel hoe de vissen reageren als ze een staart af bijten. En dan na vele missers zowel ik als Joey eindelijk een paar dreumesen aan board. De haak zit net achter de lip of de shad is verdwenen. Het staart bijten is even over.
Snoekbaars scholen zijn gewoon jagers en als die vol zitten en de agressiviteit die er dan nog bijten ze staarten af van aasvis en komen die dan later ophalen. Om zo’n school vissen en dat kan best om tientallen of meer gaan zitten dan de grotere de big mamma’s de oma vissen en die profiteren hiervan. Daarom en dat is mijn visie pak je op dood aas de mooiste snoekbaarzen. Vooral als het aasvis seizoen voorbij is en we naar de winter toegaan en ze reserve gaan opbouwen. Maar dat is mijn gedachte er over.
Dan is het een niet te missen dreun.
De shad is volledig genomen en ik moet zeggen dat die halve meter glasogen sport geven op de rivier op die lichte stokkies. Je hebt immer geen obstakels te over winnen dus alleen maar plezier. Ga niet te licht vissen want anders doet het wel lang reanimeren met de vissen terug zetten. Nu is het in een grote boog in het water en weg zijn ze weer.
M’n maatje zijn eerste Zander op de rivier.
Dan pakt Joey ook zijn eerste snoekbaars op de rivier. Dat is een hele vracht nieuwe voor hem kennis. Het is niet zo makkelijk dat verticalen. En als je denk het te begrijpen op het Haringvliet dan kan je die kennis allemaal overboard gooien op de Oude Maas. Daar ligt de boot nooit stil. Das wat anders nu je shad stil te houden zoals een vis zwemt in de stroming. Komt meer gevoel bij kijken en de lichte loodkoppen kunnen over board als je wilt vissen op zeven tot negen meter. Want daar waar de nering is en de aasvis in de problemen is moet onze glasogen zoeken. Daar waar de boot ligt hoef in niet eens te ankeren. Die licht stil maar recht e en links van de boot kan je met moeite 30gram aan de bodem houden en aan beide kanten van de boot stroomt het een ander richting op. Hier moet je niet te water raken zonder zwemvest.
Op dit nieuwe water moet mijn maatje zijn verlies nemen maar hij leert snel.
De vis blijft klein allemaal dreumesen en zo af en toe een mooie dikke vijftiger. Huilen met wat we vingen, jaren geleden toen we nog met visten met de Linder maar de lol op zo’n dag is niet minder. De tijden zijn gewoonweg veranderd.
We hebben trek gekregen en Joey weet een Snackbar in de buurt dus die gaan we maar eens opzoeken. Die jeugd met mobile telefoons…
De kamera staat nog op wintertijd dus we moeten er een uurtje bij optellen met wat op de foto’s staat. Dan heeft Joey een goeie tik op zijn stok. Of wordt de vis gegrepen door iets heel groots want de aangeslagen vis komt direct na het aanslaan van de bodem en een metertje mee, of een meervalletje maar onderweg misschien gegrepen door een dikke snoek. In ieder geval laat het Joey de hele boot zien soms de top van de hengel diep in het water om vervolgens gedag te zeggen en zijn spoel leeg te trekken. Er is niets aan te doen om het tegen te houden. En los is de aanslag. Wat zouden we die alleen al graag hebben gezien.
De eerste worp is gelijk raak.
We hebben trek gekregen want Joey heeft zijn brood vergeten. Denk dat dat zijn pakketje nu tosti’s zijn in de auto. Brood met boter en dito krentenbollen door de krenten dat moet tie niet. Kieskeurig is die niet volgens hem. Die heeft dus best trek gekregen na de hele dag op het water. Het frietkot wat die heeft gevonden op zijn telefoon ligt toch een beetje ver uit onze richting ergens voorbij Spijkenisse. Dus we speren gelijk door naar Hellevoet maar voor de haven van Zuidland gooien we nog een shadje uit. Die moet je gewoonweg niet voorbij varen. Ik positioneer de boot terwijl Joey al richting de oever heeft gegooid zit te verticalen Echt de eerste worp van me is gelijk raak. Wat een mazzel heb ik toch zegt m’n maatje. Ik schijn dus een gouden pik te hebben volgens hem. We vissen het stukje uit en geen enkele aanbeet meer. We gaan verder.
Weer de eerste worp gelijk raak.
En dit trucje herhaalt zich bij het licht van Oudenhoorn. Ook z’n stek die je gewoon weg ff moet meepakken. En nu ook weer de eerste worp naar het ondiepe lang het Talud daar wat heel stijl afloopt en niet zo makkelijk is om te bevissen. Je moet er namelijk lijn geven omdat het er zo stijl afloopt en die techniek het op spanning houden van de lijn zodat je de aanbeet kan registreren hoe zacht dan ook vergt heel wat uurtjes vissen. Daar pakken we eindelijk een redelijke vis die net over de zestig centimeter gaat. De mooiste glasoog van de dag.. We hebben heel veel gaten in de lucht geslagen vandaag, natte scheet aanbeten en lossers het meekomen van de bodem en na een dikke meter spugen ze de shad weer uit. We zitten wel in de dubbele cijfers en we gaan een vissen tellertje kopen dat is wat makkelijker. Beide zitten we er niet mee hoeveel we er hebben gevangen maar in de dubbele cijfers zitten makkelijk vandaag.
En weer de eerste worp gelijk raak en de mooiste van de dag.
Voor de werkhaven op het Freek Oosterhuis plein kunnen we niets trickeren. Op de fish finders zien we ook niet veel meer dan wat spelt aas op half water en zo af en toe springt er een roofbleitje uit het water die er op jagen. Joey wil met alle geweld ook nog bij de vuurtoren vissen en zo hebben we allemaal je stekken waar je heilig in geloof. Nou ik nu ook op deze uitgekauwde stek. De shad van Joey raakt niet eens de bodem, net ervoor een dikke beuk er op en na een lange dril, vele malen onder de boot door zodat ik die steeds moet draaien en zachtjes naar dieper water zodat de lijn niet langs die verraderlijke mosselranden afsnijd kunnen we deze wel scheppen. Een mooie groene rakker. De mooiste vis van de dag, de kers op de taart van deze fantastische middag vissen. Een mooiere afsluiting kan ik niet bedenken.
Zo raak je een beetje van die oude meuk af zegt m’n vismaatje. Beetje gelijk heeft tie wel.
Er zijn vandaag best wel wat shads gesneuveld in de strijd. Staartjes afgebeten of helemaal van de haak verdwenen maar die oude vertrouwde kunstaas helemaal rauw van de aanbeten die hebben je vertrouwen. Daarom pak je die steeds. Toch maar weer wat seconden lijm er op en volgende keer ligt die weer op zijn plekkie aan board…
Maandag 1 juli 2019 gaan we de Buster vertroetelen. De kabel van de lier vernieuwen want hier en daar is hij niet meer mooi rond. Heeft wat geleden daar waar hij eindigt en begint met de boot uit het water trekken. En we gaan proberen de kalkvlekken van de boot en motor te verwijden met warm water en azijn.
Terwijl ik de studio opruim en wat veranderingen ophang doet Joey de lier uit elkaar halen en de boot inspuiten met het azijn mengsel. De lier dat is al een doorn in zijn oog sinds we samen vissen. Elke week moet ik aanhoren die kabel te vernieuwen naar een band. Degene die bij de originele lier van de trailer hoorde maar met de hand moest traileren en dat was ik al snel zat. En als m’n vismaatje even later de oude kabel op de oude lier terug zet begrijpt hij dat. Ben blij dat we dat elektrisch doen dat traileren met de boot krijg ik te horen.
Dat kan je wel aan em overlaten.
De oude kabel is er niet zomaar af en de aansluiting voor de band is heel anders aangesloten dus we moeten eventjes knobbelen hoe we dat gaan aanpakken.
Passen en meten wordt de meeste tijd mee versleten.
Maar na wat gefröbel en pijpjes zagen en buigen wordt het toch gewoon een boutje en een dikke schroef. De lier trekt eigenlijk de band strak op de as. Deze moet alleen niet kunnen schuiven dus het lukt om hem te borgen.
Dan komt de overkapping uit zijn huisje.
De tent van de boot is al tien jaar niet uit zijn huisje geweest. Toen ik de boot kocht en met de dames Henny en Netty een rondje Haringvliet gevaren hebben we em uitgevouwen. Met een hapje en een drankje werd het ze te fris aan board.
Dan komt de overkapping uit zijn huisje
Sindsdien is die niet meer uitgevouwen en ik dacht die kan gelijk de kliko in. Maar alles zag er nog prima uit. De plastic ramen nog pico bello. Alleen watersporen aan de binnen kant te zien die onder in de bergkist ligt in de leuning van de bank. We laten hem luchten en pakken hem weer in. Ik zou hem gebruiken voor op ze als we gaan vissen op de platvis. Ankeren en de achter kant open houden. Lekker uit de wind zitten maar er is nog niets van gekomen. Mar snel eens pieren en zager kopen en op de tong voor de blokken bivakkeren.
Alleen de binnen zijde is wat te zien.
Na de boot te hebben afgespoten met water zijn de vlekken grotendeels verdwenen maar het moet minstens nog een keertje voordat hij in de was kan en na gewreven met silicone olie. we hebben dus nog wat te doen. Koop een boot en klus je….
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/08/DSCN8442Wp2.jpg679906Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2019-07-01 07:32:002023-08-29 15:06:07Onderhoud Trailer van de Buster
Ik moet zondag 30 juni 2019 om elf uur een gezin op de gevoelige chip zetten. Soms is het niet anders. Met de foto is haast dus als ik thuis komt is Joey de boot al aan het klaar maken om het Haringvliet onveilig te maken. Ik moet twee foto’s uitzoeken uit de serie opnamen en die printen 50×60 en op plakken. Het wordt dus flink later als we te water gaan en daar werkt het weer ook een beetje aan mee want het is bloedje warm vandaag.
\We zoeken de ondiepten eerst op en gaan richting vogel eiland. Maar de planten groei valt me nog tegen. We werpen tegen de kant aan met spinnerbaits, plugjes en pluggen, shads maar we kunnen niets trickeren. of de zon de spelbreker is voornamelijk het licht want warm is die ook. Ik weet het niet maar zie ook geen speltaas.
Met de wolf van Ulf.
Laten we maar gaan trollen langs de 3-5 meter lijn daar ligt een mooi talud voor richting Oudenhoorn. Zullen we de wolf er voor hangen vraagt m’n maatje en ja dat is een goed idee. Het water is weliswaar niet helder maar rond die 3mtr lijn moet je toch een aanbeet kunnen filmen. Als die komt natuurlijk want na een uurtje zijn we het zat. Trollen is voor mij de minste tak van sport op het water.
Het signaal net boven de bodem is de shad van Joey.
Op dieper water gaan we nog even pelagisch vissen op onze manier want een goede dieptemeter heb ik daar niet voor. Dat half water vissen heeft me wel op de WPC de mooiste vissen opgeleverd bij het licht van Oudenhoorn. Meer geluk dan wijsheid… maar dat is te lezen in de verslagen van vorig jaar. We zien wel vissen naar de shad toe komen maar we kunnen ze niet verlijden tot een aanbeet.
Pelagische vissen leven in de pelagische zone van oceaan- of meerwateren – niet dicht bij de bodem of dichtbij de kust – in tegenstelling tot demersale vissen die op of nabij de bodem leven, en rifvissen die in verband worden gebracht met koraalriffen.
Na drie uur zwoegen in de zon houden we het voor gezien. M’n maatje moet uit eten vanavond en ik zou sowieso niet zijn gegaan met dit weer. Te warm, soms is het water dik 24 graden, teveel licht en om nu op tintig meter te gaan vissen hebben we geen zin in. We nokken af en trekken de ijskast open…
Zondag 23 juni 2019 om negen uur met 30graden en bijna geen wind gaan we te water tussen al het geweld van de WPC deelnemers op het Haringvliet. Wel gaaf om te zien hoor die dikke boten met tegen de honderd km/uur over het water te zien scheren. Ik doe dit jaar niet mee. Geen vismaatje die mee wil bekostigen is de grootste reden. Je moet wel dikke week vrij kunnen krijgen van je baas en de rest van de familie moet daar het mee eens zijn
Ik doe dit jaar niet mee met de World Predator Clasic. Hij was zo vol met 60 boten. De prijzen dit jaar liegen er dan ook niet om. Trouwens geen enkel vismaatje die mee wil of kan bekostigen is de grootste reden. Je moet wel dikke week vrij kunnen krijgen van je baas en de rest van de familie moet daar het mee eens zijn Net als alle jaren zie je scholen spelt aas van 3cm met predators er onder en er om heen zwemmen. Het is tafeltje dekje voor die predator gasten. Allen door concurrentie (nijd) of trickeren tot een aanval kan een mooie vis op leveren met kunstaas deze dagen.
Er is genoeg te zien onder water.
We zoeken wat rustige stekken op en de sluizen staan open. Misschien met al die zon dus heel veel licht in het water zitten de vissen wat dieper en we zoeken wat gaatjes op ten zuiden van Hellevoetsluis richting Stellendam. Het zout zal er wel uitgespoeld zijn dat is immers zwaarder dan zoet water. Maar we zien best wel veel bewegingen maar kunnen er niets trickeren tot een aanbeet.
Gelukkig de nul is er af.
Dan maar richting Middelharnis, eerst bij de sluis van Dirksland maar ook weer het zelfde verhaal.. Genoeg activiteiten maar geen aanbeten. We zouden het eens ‘s nachts moeten proberen dan zit de vis waarschijnlijk ondieper em al die zon (licht). Richting Oudenhoorn kunnen we de eerste aanbeet verzilveren langs de zeedijk maar één vis, een mooie dreumes achter de kieuwen pakken blijft toch een probleem bij Joey dus het wordt een automatische release. Komt ook dat de Buster zeewaardig is en geleerd in ons vaarbewijs dat dan o.a. de reling minimaal 60cm hoog moet zijn.
Dan toch nog een mooie kers op de taart.
Dan eindelijk een serieuze aanbeet naar de kant gooiend op een shadje. Snel een portretje van Esox Lucius maken en zo vlug mogelijk weer te water laten.
De snoek (Esox lucius) is een grote zoetwatervis uit de familie van de snoeken (Esocidae). Het is een van de roofvissen die in België en Nederland voorkomen. De snoek is daarnaast in delen van Europa, Azië en Noord-Amerika te vinden. De snoek is een zoetwatervis en heeft een karakteristieke, torpedo-achtige lichaamsbouw. Snoeken kunnen 15 jaar oud worden.
We proberen nog even de vis te volgen.
Onderweg naar de helling proberen we nog even de vis te volgen maar dat gaat ons niet best af. We hebben alleen 20gram loodkoppen bij ons en dat moet echt minstens 10gram zwaarder zijn om gericht te kunnen vissen. Links onder dat streepje wat naar beneden komt en boven de bodem zwemt is Joey zijn shadje van 12cm. en dat mag ook wel wat groter. Wel spannend als er een vis van de bodem komt en je shadje inspecteert en weer naar de bodem terug valt. Bloedspannend is dat. Maar het is niet uit te houden op het water en net na de middag zijn we er al weer uit en zitten in de tuin. De BBQ gaat aan en daar onder de parasol is het wel te doen….
Woensdag 29 mei 2019 komt Joey na schooltijd langs en ik voel em natuurlijk al. Die wil gaan vissen. Na wat mee te hebben gegeten komt het hoge woord er dan natuurlijk uit. We kunnen ook ff gaan vissen. Wil ik wel en dan wel vanaf de kant. Ik heb helemaal geen zin om de boot te traileren. Er was wat tegen stribbeling maar er werd dan uit eindelijk toch ingestemd.
We beginnen bij de vuurtoren maar dat is niet mijn plekkie. Joey heeft daar in het verleden goed gevangen maar ik ga er eigenlijk alleen okt. dec. feb. heen als het te druk is op de Punt. Je moet er gewoon in geloven in je kunstaas en dat geld ook voor je stekken. We vertrekken dus na een dikke drie kwartier want we zien dat er niemand op de Punt zit.
De eerste is gelijk een dreumes.
Op de Punt daar zit je gewoon heerlijk zeker nu met westen wind in de rug. Je gooit tot Middelharnis met 10 grams loodkopjes. Ik doet er een Fox aan m’n shadje voor hier al jaaaren en wordt sceptisch aan gekeken door m’n maatje. Wat moet je met die oude troep.
Maar die oude troep werkt nog.
Het is eventjes weer heerlijk en oude tijden gloren. Elke worp een ferme tik, missen en eventjes laten liggen, dan flink binnen halen en meestal heeft hij dan de shad nog in de bek. Ze zijn niet groot. Klein zelfs maar de lol is er niet minder om. Vadertje glasoog gaat helemaal los vanavond. Ze hebben de shad in de staart of plat in de bek want de meeste laten los na een worsteling van enkele meters. Er zijn er die zelfs tot aan de oppervlak vast weten te houden. Wat een agressiviteit in dit jaargetijde ook onder die dreumesen dus.
Er zit zo af en toe een mooie bij maar net met de dreg in het lipje.
Elke worp geeft wel een reactie aan tikken best harde maar ik kan ze niet haken. En dan die natte scheten levert vis op. De shad laten liggen en een stukje slepen. Als hij dan wordt tegen gehouden sla dan maar wat dan is het hangen. Lijkt of ze de staarten van de vissen af bijten uit agressiviteit om later terug te komen om te foerageren. Ze hebben natuurlijk honger geleden en Snoekbaarzen doen dat nu eenmaal. Uit agressie op jacht gaan. Een voorraadje aanleggen voor moeilijke tijden. ie vissen kunnen zonder staart niet meer vluchten maar blijven wel leven. Daarom vang je ook altijd de grootste rond om de school jagende vissen met dood aas of je shad zo rustig mogelijk bewegen. Ik zie m’n Oma ook niet horden lopen of polsstokspringen. Dus die oudere vissen gaan ook niet moeilijk doen als het makkelijk kan en die zijn niet vies van verse levende visjes zonder staart die hulpeloos tegen de bodem spartelen.
Maar de meesten hebben dit formaat je mag het niet eens een dreumes noemen.
Maar we zitten lekker daar in het zonnetje en de rest, er zijn er inmiddels meerdere vissers aangesloten maar we kunnen ze niet verstaan. Die willen een Punt-ganger met al zijn ervaring geleerd van de tovenaar van de Punt “de Hugo” te verslaan. Die kon elk mosselbankje, richeltje, gaatje, ondiepte, heuveltje vertalen bij elke weersgesteldheid of stroming hier op deze plek. Terwijl ik zo af en toe wat vang al is het niet groot kijken die toe. Hier vissen is een discipline apart en niet zo makkelijk. Best wel strakke stokken een soort bezemstelen die een haak kunnen zetten op meer dan tien meter diepte op een half voetbalveld ver weg. Dan ook nog een tachtig meter een twintig grams shadje weg kunnen zetten met of zonder wind. En als de sluis open staat en het stroomt er dan doet vijfendertig gram ook mee om de bodem te bereiken op die afstand. Ga er maar aan staan heb er menig hengel voor aangeschaft voordat ik de goede had. Voor mijn dan want een ieder ander die naast me zit zal een andere stok adviseren.
Ma
We hebben weer heerlijk gevist en Joey een stuk wijzer. Die zit ik natuurlijk naast me en ik zit em te plagen want hij krijgt geen tikkie, stootje, aanbeet, nano niets om op te slaan. Heel frusterend natuurlijk terwijl ik elke worp wel een riedeltje voelt zo dat ik weet dat ze er zijn. En vissen dat kan hij wel dat hoef ik em niet bij te brengen. Geduld misschien want de vis is er. Dat moet hij nog onder de knie krijgen want zelfs met mijn shadje kan hij ze niet activeren tot een aanbeet. En dan is het natuurlijk gezeik wat hij moet aanhoren op de terugweg. Er komt natuurlijk een tijd dat dat andersom is en die gaat snel komen ben ik bang van….
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/08/DSCN8365BewWp2.jpg679906Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2019-05-29 16:54:002023-08-27 16:58:06De Punt en de vuurtoren
Zondag 26 mei 2019 zijn we dus wat later omdat we gisteravond laat er uit gingen op de trailerhelling. Ik ben gister naar na middernacht naar bed gegaan maar Joey heeft tot half drie met Henny zitten ouwe-sexhostessen. En hij maakt me vandaag wakker met een bakkie koffie om acht uur. Wat een Bassbustermaatje heb ik gevonden helemaal goud.
We gaan dus op stap met een goed gevulde tas met broodjes en soepen als ik de straat uit rijd en een tikkend geluid hoor. Er zal wel wat uit de deur hangen hoor ik van rechts maar daar ben ik niet zo zeker van. We stoppen gelijk bij de bushalte en ik hoor van dit geloof je niet moet je dit zien. Een deel van de lampen die we gister hebben opgeruimd. Hoe komt dat nu in de band. Een raadsel die we nu nog moeten op lossen. Maar gelukkig zaten die pinnen in het dikste gedeelte van de band.
Het ligt nu op de band maar gelukkig zat het in de dikste gedeelte van de band.
Voor de zekerheid rijden we terug en pakken een reserveband en wat gereedschap uit de schuur. Dit keer zijn we, de Bassbusterboy’s daar op voorbereid vanmiddag als de band plat staat. Dus een drie kwartier later staan we aan de waterkant en de band blijft gelukkig hard.
Daar wil hij al de week mee trollen.
We starten langs vogel eiland eerst werpend en daarna al trollend richting het Spui vissen. De zeedijk is uitgesloten door de wind anders zouden we daar langs trollen op 3-4 meter maar dat is een moeilijk traject al met wind kracht bfr2 laat staan met vijf (witte koppen een examen vraag). Joey heeft in m’n collectie zacht kunstaas een paar pluggen gevonden die die heeft verandert en alle haken vernieuwd. Hij wil er met alle geweld mee aan de slag vandaag dus hoppa over board ermee aan een zware stok. Ik hoop zo dat er een zware groene gast op duikt voor em.
Het hoeft natuurlijk geen roofvis te zijn.
We zien zat op de stekken maar kan natuurlijk ook witvis zijn want we zien niets jagen.
Maar we blijven proberen op onze stekken op het Spui.
Geen jagende vis dus nee geen geen aanbeten.
Er is genoeg te zien maar ze trickeren tot een aanbeet is een andere zaak.
Genoeg activiteit op de stekken maar we kunnen geen roofvissen activeren. We zien ook geen steigers in de scholen vis. Ne het wordt een vroegertje vandaag.
Eindelijk dan een serieuze aanbeet niet te missen.
Eentje laat het niet op zich zitten en pakt toch mijn shadje. Wat een heerlijke aanbeet was dat uit het boekje. Met de stroom mee gooien en in een heel, heel lang binnen draaien zodat het zweefmoment vlak boven de bodem wordt verlengt en dan wordt hij m’n shadje van Berkeley 7 cm met een loodkop van 25gram vol gegrepen. Een klassieke aanbeet uit het boekje. Wat een ramm en twee drie keer vertrekken naar het diepe met een gierende slip. Heerlijk zo’n drill op stromend water.
Gaat een hele nieuwe wereld voor me open spaghetti met hete zoete saus en appelmoes.
Terug naar Hellevoet heb ik me op verkeken. Heen naar het Spui zei ik al dat het lastig terug varen was maar De wind is alleen maar aangetrokken. We hebben er dik anderhalf uur over gedaan om dat stukje te harken. Golven kwamen over de voorsteven en liepen zo naar binnen met de motor op 20-25 km per uur. Harder varen kon echte niet met klappen op de golven. Zo af en toe twee meter. De boot kan het wel hebben maar onze kleding die we vanmorgen hebben uitgekozen niet. Tot op onze onderbroek nat dus..
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/08/Schermafbeelding-GoProWp.jpg496906Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2019-05-26 16:12:002023-08-27 16:34:31Haringvliet voor vandaag
Zaterdag 24 mei 2019 hebben we samen de Busterboy’s ’19 de studio opgeruimd en stellingen en kasten heringedeeld. Na het eten van die heerlijke Victoria aardappels van Arie daar frietjes van gemaakt met bitterballen dit keer oppert Joey om naar de punt te gaan. Ons nieuwe jaar begint niet op 1 januari maar de eerste dag van het roof vis seizoen.
Dan moeten we opschieten want natuurlijk wil hij met de boot. Het is half negen dus hebben we een nog wel even. Vanaf de kant heb ik geen puf meer heel de dag gelopen en gestaan. Schroeven en boren in de onmogelijkste standjes. We zijn samen net buurman en buurman. De gekste dingen gaan mis. Ook zal het wel vol staan op de kant de eerste dag van het seizoen en als we aankomen is dat ook zo. Er is al een rubberbootje op de stek dus beginnen we bij de vuurtoren.
Dit maakt de avond helemaal goed, daar heb je een maatje voor.
Daar bij de vuurtoren sla ik drie gaten in de lucht. Normaal zeker vis op die beuken maar mis ze volledig. Ik vis zonder dreg dus zet er na drie missers toch eentje op. De derde is een natte scheet. Als of je vast loopt in het wier, de shad wordt tegengehouden, lijkt stroming maar dan zwaarder. Sla dan maar want dat zijn de mooiste. Maar zo vroeg in het seizoen vergeel ik nogmaals te slaan om de haak te zetten. Kan goed dat de vis zo agressief is dat hij of zij de shad dwars vast houden tot aan het oppervlak. Zo ook nu na toch verschillende runs en slaan met de kop zo hard dat je bang bent hem kwijt te raken in de strijd. De hengel krom tot in het handvat hoepeltje rond af en toe slaat de top heen en weer door het heen en weer slaan van de vis die nu recht getrokken wordt naar de boot. De vluchtpogingen van de boot af zijn verleden tijd. Maar toch een metertje onder het oppervlak, Joey staat al klaar met het landingsnet vindt vadertje glasoog het welletjes en ineens is de spanning op de lijn weg. Uit het niets. Das balen geen fotootje van de eerste van dit seizoen.
Dan zwemt er een bever vlak naast de boot en voordat ik m’n kameratje heb is hij al bij de oever.
We gaan de haven in omdat Joey liever met zijn eigen hengel en kunstaas vist. Logisch natuurlijk en als we weer richting Haringvliet vertrekken gaan we richting werkhaven want de Poolse medevissers in de rubberboot houden het voor gezien. Dus op naar het Freek Oosterhuisplein ver buiten het bereik van onze buitenlandse vrienden aan de oever vlak bij de dukdalven proberen we het nog even. En dan maakt de jeugd het helemaal goed vanavond. Een mooie aanbeet en dito drill. De vis gaat op zeven meter water vijf keer door de slip en de hengels staat hoepeltje rond. We zijn er reuze blij mee om deze te scheppen en er een plaatje voor het het leven van te schieten. Alsnog gaan in we in het donker traileren vandaag en blij dat we toch nog even zijn gegaan in het late uurtje. Gelukkig kan dat en daar ben ik reuze blij mee binnen een half uurtje liggen we op de stek vanuit huis. Wat wonen we hier toch fijn in het delta gebied van Nederland. Morgen dan maar wat later op het water.
https://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2023/08/DSCN8349.bew2Wp.jpg562906Freek Oosterhuishttps://bassbuster.nl/wp-content/uploads/2022/05/00.pngFreek Oosterhuis2019-05-24 16:08:002023-08-27 16:36:11Eerste dag 2019
