Een ukkie maakt twee dagen goed

Gisteren dinsdag 16 maart 2010 en windstil. Het eerste voorjaarszonnetje, het was gewoon warm. Het was de laatste tijd zeer slecht op het Haringvliet maar kon het niet laten om even een paar uurtjes te gaan. Ze moeten het toch een keertje weer gaan doen en dan bedoel ik vadertje glasoog. Het is wachten op de watertemperatuur die omhoog moet want het is deze winter wel erg lang koud geweest. Het weer was fantastisch en ik lag om 14.00 uur te dobberen op 16 meter driftend naar 7 meter. Geen tikkie maar heerlijk weer en m’n jas kon uit. Het talud afvissen was een makkie nu met een zacht kabbeltje was het goed vertoeven op het water. Maar de snoekbaars liet het afweten. Dan nog even geprobeerd op dieper water maar ook hier geen aanbeten.

Zelfs nog even getrold naar de overkant, Stellendam en de platen van 5 meter meegenomen hopende mischien op baars tja je probeert toch wat maar het werd em niet vandaag. Het was druk op het water maar zag dat allen ven stek naar stek sjeesde dus daar was het ook niet veel en toen de zon wegzakte en ik m’n jas moest aandoen hield ik het voor gezien en was er om 17.00 uur weer uit een tintje donkerder

Vandaag, woensdag 17 maart 2010 belt Waldi me om 14.45 of ik zin heb om te vissen. Hij kan om 15.00 uur weg van de zaak maar is op de fiets en kan dan om 15.45 uur thuis zijn. Vertel em van gister dat het taai was en ze het wel heel erg slecht doen maar hij heeft gewoon zin om te vissen dus ben ik snel overgehaald. Je houd je voor dat ze toch een keertje moeten gaan knallen. Ik sta om 16.00 uur voor zijn huis en we gaan naar de waterkant. Half uurtje later liggen we op de stek en we vissen weer het talud af nu merendeel van 7 naar ±16 meter i.v.m. de wind. Die zou minder worden in de avond en een half uurtje later is dat ook zo. Eigenlijk windstil en heerlijk vertoeven. Dit keer met jas want het zonnetje liet het afweten. Ik geloofde er niet zo in en we zakten naar dieper water om het talud weer omhoog te vissen. En geheel onverwachts op 17 meter staat mijn Godfather hoepeltje rond. Zouden ze dan nog steeds zo diep zitten. Ik krijg em niet van de bodem en het duurd “eeuwen” zo lijkt het wat in werkelijkheid seconden zijn maar iedereen die eens gevertikaald heeft kan dit beamen, de dreun (aanbeet) en dan het stilstaan dat alleen bij hele grote vissen gebeurt.  En dan aindelijk komt er dan beweging in. Dat zware bonken dreunend door je handvat heen tot in de elleboog. Heerlijk is dat en alle uren van uitproberen van staarten, kleuren, gewichten, en alerlei soorten maten en merken is vergeten. Hij komt een paar meter mee en los issie. Pffft dat is balen maar het maakt de hele dag goed. Hoe kan het opeens allemaal anders zijn in een paar seconden. We gaan dieper vissen en zo rond die 17 meter krijgen we af en toe een tikkie maar het is te diep dus je wilt de vis ook niet te snel omhoog halen dus veel “losse” en ze doen het wel heeeel voorzichtig. Ze nemen alleen het uiterste puntje van de staart. Ze zijn er wel want af en toe valt de sjet ergens op om na een trilling 10 cm dieper te vallen. Kan natuurlijk scholen witvis zijn maar er is vis en dat nog zo diep

We vangen nog een ukkie maar erg wilt is het niet. We houden het voor gezien en om 18.00 uur gaan we eruit zodat we voor donker alles weer hebben ingepakt. We moeten de vliegenhengels maar weer eens uit het vet halen. Daar breekt nu weer de tijd voor aan. Woensdag ga ik met Peter, Floris en Waldi naar de ronde beek in Noord Brabant. Wel een eindje toeren maar weer eens wat anders dan het Oostvoornse Meer. Er moeten daar prachtige regenbogen te vangen zijn. Ik zie er al naar uit en zal er zeker een verslag van maken.